Ελα να πάμε στο νησί....

Ελα λοιπόν να πάμε στο νησί,
αφού με τις φωτιές που βλέπω θλίβομαι πολύ
να βρούμε μια βουνοκορφή
τίποτα να μην βλέπουμε αφού δεν θάχουμε TV

Ελα λοιπόν να πάμε στο νησί
σε εκείνη τη βουνοκορφή
που δεν έχει πια τι να κάψουνε
αφού είναι ξερή
να πίνουμε το γάλα μας μέσα σ'ένα μαντρί

Ελα λοιπόν να πάμε στο νησί
θέση δεν βρίσκουμε στην Ολυμπιακή
επειδή ξαφνικά τ'αποφασίσαμε αυτή την εποχή
Ισως όμως και να σταθούμε τυχεροί.

Ελα λοιπόν να πάμε στο νησί
θα πάμε τυχαία να βρούμε ένα σκαρί
ελπίζοντας πως αύριο θα είμαστε εκεί
έχουμε όμως εξασφαλίσει τουλάχιστον την επιστροφή

Ελα λοιπόν να πάμε στο νησί
σε μια εβδομάδα θάμαστε πάλι μαζί
Ενα φιλάκι σας στέλνω εν τω μεταξύ
κάπου εκεί θα βρίσκομαι στο παρακάτω το νησί

Στους δρόμους του κομπολογιού - Το Μουσείο Κομπολογιού στο Ναύπλιο

Τα κομπολόγια του Αντώνη

(Φωτό: Ευγενική παραχώρηση από τον Αντώνη)

Κάθε φορά που επισκέπτομαι το Ναύπλιο δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσω από το Μουσείο Κομπολογιού. Ακόμη και για μια απλή καλημέρα.
Το ανακάλυψα εντελώς τυχαία εδώ και αρκετά χρόνια σε μία από τις περιπλανήσεις μου στην πόλη του Ναυπλίου η οποία αποτελεί έναν από τους πλέον αγαπημένους προορισμούς για Σαββατοκύριακο.

Το Μουσείο Κομπολογιού ιδρύθηκε από έναν από αυτούς τους "εραστές της λαϊκής παράδοσης" που σαν ερωτευτούν κάτι δεν το βγάζουν από το μυαλό τους και καταθέτουν ολάκερη τη ζωή τους σε "αυτό"ό,τι κι αν είναι το "αυτό".
Ο Αρης Ευαγγελινός, ιδρυτής του Μουσείου κομπολογιού οφείλει την αγάπη για το κομπολόϊ στον παπού του.

"Πάρε στο χέρι σου", του έλεγε, "καθένα από αυτά τα τρία χωριστά κομπολόγια, χάϊδεψε τις χάντρες του απαλά, αφήνοντας ταυτόχρονα μία μία να πέφτει πάνω στην άλλη να αφουγκραστείς τον χτύπο της"...
"Οταν στο άγγιγμά τους νοιώσεις μια ζεστασιά να διαπερνά τα δάχτυλά σου, κάτω από το δέρμα σου και να κυλά μαζί του σε όλο σου το σώμα, να σταματάει στην καρδιά σου και να σου λέει είμαι εδώ για σένα, τότε αυτό το κομπολόϊ να διαλέξεις, αυτό που μίλησε μαζί σου με το χρώμα,
με την αφή και
με την μουσική του.
Γιατί όλα τα κομπολόγια πάνω σε τραπέζι ή σε τοίχο ή σε βιτρίνα
το ίδιο όμορφα φαίνονται.
Πρέπει όμως να συμφωνήσουν
και τα δάχτυλα και τα αυτιά"

Λόγια αγάπης, σεβασμού και τρυφερότητας απέναντι σε ένα αντικείμενο που λάτρεψε πολύ ο παπούς και τα μετέφερε με την ίδια στοργή στον μικρό του εγγονό.
Οι παλιοί άνθρωποι, όταν αγαπούσαν πολύ κάτι συνομιλούσαν μαζί του σαν να ήταν και αυτά άνθρωποι (το σπίτι τους,τα ζωντανά τους ή ακόμη και ένα μουσικό όργανο που όπως και το αγαπημένο κομπολόϊ το έπαιρναν μαζί τους σαν πέθαιναν, το έθαβαν μαζί τους).
Ετσι και με τον παπού, εκτός από το αγαπημένο του κομπολόϊ που το έπλεξαν στα χέρια του και το πήρε μαζί του στην τελευταία του κατοικία, άφησε κληρονομιά και παρακαταθήκη στον εγγονό του την παλιά συλλογή από αυθεντικά κομπολόγια που μάζευε σε όλη του τη ζωή.
Ο Αρης Ευαγγελινός στα 14 του χρόνια είχε την αίσθηση πως ο παπούς τον όρισε ως νέο "ταξιδευτή"στους δρόμους του αυθεντικού κομπολογιού. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του.
Από το 1963 συλλέγει σπάνια κομπολόγια που χρονολογούνται από το 1700 έως το 1950 από πολύτιμο υλικό ατόφιο κεχριμπάρι, κεχριμπάρι-μαστίχα, κεχριμπάρι - φατουράν, μαύρο (γιούσουρι) και κόκκινο κοράλλι, ελεφαντόδοντο, κοκκαλο, έβενο κέρατο κλπ.

Μόλις τον Απρίλιο του 1998 κατάφερε να εκπληρώσει το όραμά του:

- Να ιδρύσει το πρώτο και μοναδικό Μουσείο Κομπολογιού στον κόσμο το οποίο βρίσκεται στον πρώτο όροφο ενός ιδιόκτητου διώρόφου κτιρίου που βρίσκεται στην οδό Σταϊκοπούλου 25 στην παλιά πόλη του Ναυπλίου. Στο κάτω μέρος στο ισόγειο στεγάζεται το εργαστήρι του Μουσείου το οποίο συντηρεί τα παλιά κομπολόγια. Κάντε τον κόπο να ανεβείτε τα σκαλιά και να πάτε στον πρώτο όροφο.

Μα νάτανε μόνο αυτό?
Ευαισθητοποιημένος σε μία "άλλη"θεώρηση της φιλοσοφίας γύρω από το κομπολόϊ, ένοιωσε πως στις μέρες μας το κομπολόϊ κακοποιείται βάναυσα αφού μετατράπηκε σε "φολκλόρ" και άρχισε να κατασκευάζεται από ευτελή υλικά χάνοντας την αυθεντική του μορφή.
Η αγάπη του και η υπόσχεση που είχε δώσει στον παπού του τον οδήγησε στην ίδρυση του

"Τάγματος των κομβολογητών"

Το όνομα το δανείστηκε από το όνομα ενός Τάγματος μοναχών της Δ. Ευρώπης που υπήρχε πριν από τον 15ο αι. Σκοπός του ταγματος είναι να διασωθεί το αυθεντικό κομπολόϊ και να προστατευτεί από την βάρβαρη κακοποίησή του από τους εμπόρους.

Στο μήνυμα που απευθύνει στην ιδρυτική Διακήρυξη του Τάγματος λέει :

"Σας καλώ να υψώσουμε τη σημαία μιας διαρκούς επανάστασης υπέρ του αληθινού κομπολογιού, να χαράξουμε το δικό μας πεδίο μάχης έξω από τα περιορισμένα και στενά όρια της φιλικής μας παρέας, ιδρύοντας το δικό μας
" Τάγμα των Κομβολογητών " ,
ευλαβείς διάκονοι αφιερωμένοι στη διάσωση ,
προστασία και διάδοση της ανεκτίμητης αξίας
του αυθεντικού κομπολογιού, του αληθινού συντρόφου."

Με το χρώμα...

το χάδι...

τον ήχο...

ενάντια στη μοναξιά.

"Σώμα ζεστό, δεν το κατακτάς, δεν το κάνεις απόλυτα δικό σου, άπιαστο και φευγαλέο, κρύβει θαρρείς την ταυτότητά του".
Δηλώνω ένθερμη υποστηρίκτρια του αγώνα υπέρ της διάσωσης του αυθεντικού κομπολογιού και ας έχει συνδεθεί το κομπολόϊ κατ'εξοχήν με το αντρικό φύλο!
Ισως επειδή αγάπησα τα λόγια του παπού...

ΥΓ. Η έμπνευση για την συγκεκριμένη ανάρτηση ήρθε όταν σε μία συζήτηση έμαθα πως ο φίλος Αντώνης είναι συλλέκτης κομπολογιών

Ηλιοβασιλέματα....

Λήμνος (φωτό: της Δήμητρας)

- Μια μέρα κάποιος μου έλεγε πως η μητέρα του τον προέτρεπε να είναι πάντα ερωτευμένος με κάθε τι που βλέπει, που ακούει, που νοιώθει...
Την ίδια τη ζωή, τους ανθρώπους, τη φύση, ένα λουλούδι που θα στολίζει τον κήπο του. Κάποιον άλλον που τον ρωτήσανε τι είναι ο έρωτας αποκρίθηκε :
"Υπάρχει μέσα μας μια γνώση-κρυμμένος θησαυρός, που μας ωθεί να κάνουμε πράγματα χωρίς το μυαλό να μπορεί να αντιληφθεί πως. Τότε έρχεται ο έρωτας για ένα κορίτσι, ένα λουλούδι, ένα ηλιοβασίλεμα......"
- Αλλος πάλι ισχυριζόταν πως κατάφερε σε μια μέρα να δει τον ήλιο να βασιλεύει σαράντα τρεις φορές αφού σε κάθε τόπο της γης είναι διαφορετική η ώρα του ηλιοβασιλέματος.

Κι αμέσως συμπλήρωσε...:
"Ξέρεις όταν είναι κανείς λυπημένος του αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα...."
Κι όταν τον ρωτήσανε αν ήταν τόσο λυπημένος την ημέρα με τις σαράντα τρεις φορές εκείνος δεν αποκρίθηκε....
- Ξέρω κι άλλον έναν που ερωτεύτηκε τα ηλιοβασιλέματα
κι έκαμε τον έρωτά του τραγούδι που έλεγε
"Ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις..."
- Ομως εκείνη απλά του ψιθύρισε ....
" Αγαπώ τα ηλιοβασιλέματα"
Κι ύστερα βασίλεψε ο ήλιος...

Ο ανθρωπάκος του Βύρωνα (ή αλλοιώς "μας αλλάζουν τα φώτα")

Ιδρωμένος και κατάκοπος γυρνάς ανθρωπάκο το απόγευμα από το γραφείο με τη σκέψη να ξεκουραστείς να χαλαρώσεις....

Αντικρύζεις για πολλοστή φορά αυτή την μισητή πλαστική ταινία, αυτήν που βαμμένη με λευκό και κόκκινο χρώμα φαντάζει πλέον στα μάτια σου σαν το κόκκινο πανί που κουνάνε στους ταύρους για να τους εξαγριώσουν.

Κάποιοι έχουν τη στοιχειώδη ευγένεια να σε ενημερώσουν μία ημέρα πριν για την επικείμενη πολιορκία...

Κάποιοι άλλοι (όπως η ΕΥΔΑΠ) ποτέ!

Τι θέλουν πάλι? Προχθές πέρασε η ΕΥΔΑΠ και έσκαβε, αντιπροχθές και πάλι η ΔΕΗ αντι αντιπροχθές έσκαβαν για τα θεμέλια μίας πολυκατοικίας, αντι-αντι-αντι προχθές έσκαβαν για τα θεμέλια της άλλης πολυκατοικίας....

Θόρυβος, σκόνη, μπάζα, καρδιοχτυπάς εάν το πρωί θα μπορείς να βγεις να πας στη δουλειά σου.....

Από που να βγεις?

Σου κλείνουν τον έναν δρόμο, σου κλείνουν τον άλλον δρόμο και σκάβουν....σκάβουν.....σκάβουν.....σου τρυπάνε τα αυτιά με τον θόρυβο.....να μην μπορείς να νοιώσεις ποτέ πως το σπίτι σου είναι καθαρό...σύνεφο η σκόνη.....

Σωστή κατάσταση πολιορκίας.....

Τι είπες ανθρωπάκο? Τρέμεις κάθε φορά που μπαίνει καλοκαίρι?

Μα γιατί? Δεν σε καταλαβαίνω....

Τι? Κάθε δρόμος και καϋμός...κάθε γειτονιά και δάκρυ....?

Πάλι δεν μπορώ να σε καταλάβω ανθρωπάκο.....

Μη γκρινιάζεις.....

Τι είπες?

Γιατί να καταστραφεί το πανέμορφο πεζοδρόμιο από πέτρα Καρύστου που με τόση επιμέλεια κατασκεύασαν με δικά τους χρήματα κάποιοι νοικοκυραίοι???

Δεν βαριέσαι ανθρωπάκο, μη δίνεις σημασία, στα ανθρωπάκια δεν πρέπει να αρέσει η πέτρα Καρύστου, αφού μπάζα και χώματα θα γίνεται όσες φορές και να το φτιάχνουν....

Δεν το κατάλαβες ακόμη?

Να! Δες ! Στη θέση του όμορφου και νοικοκυρεμένου πεζοδρομίου δεσπόζουν πλαστικοί σωλήνες και χώματα.....

Δεν τόξεραν τα ανθρωπάκια της γειτονιάς πως δεν πρέπει να ακριβοπληρώνουν συνεργεία να καλλωπίζουν τα πεζοδρόμια...

ξέρεις αυτά που κανονικά είναι υποχρέωση κάθε δήμου να κάνει.

Και οι διπλανοί? Δεν τόξεραν ούτε οι διπλανοί μεροκαματιάρηδες νοικοκυραίοι που ούτε δυό εβδομάδες δεν πάνε που είχαν τελειώσει τις εργασίες επισκευής στο σπιτάκι τους....?

Και τώρα? Τι γίνεται τώρα? Τώρα η σκαπάνη ενός μηχανήματος τους έσπασε μέρος της σύνδεσης της αποχέτευσης του σπιτιού τους με τον κεντρικό αγωγό....Και πάλι καλά δεν λες ανθρωπάκο....αυτοί στάθηκαν τυχεροί.....όχι σαν τους διπλανούς.....Στους διπλανούς ο εκσκαφέας έσπασε ολόκληρη τη σύνδεση του σπιτιού με την κεντρική αποχέτευσηκαι χύνονταν οι ακαθαρσίες από την αποχέτευση στο χαντάκι που έμεινε ανοιχτό όλο το βράδυ με κίνδυνο να πέσει κανείς μέσα....και να γράψουν την επόμενη ημέρα οι εφημερίδες...."άνθρωπος πνίγηκε στα σκ....."Και εσύ ανθρωπάκο τόλμησες να παραπονεθείς στα συνεργεία....

Θαρρείς και σε καταλαβαίνανε τι έλεγες....

Αφού όλοι αλλοδαποί ήταν.....

"Εγκό ντεν καταλαβένοι" σου λέγανε....

Τι κι αν κόντεψες να πάθεις εγκεφαλικό ανθρωπάκο?

Γιατί χάνεις τον χρόνο σου?

"Φωνή βοώντος εν τη ερήμω"....

Ακου με! Μη γκρινιάζεις ανθρωπάκο....

Αν σου σπάσανε την αποχέτευση να βρεις λύση....

Αϊντε τώρα! Βγες να αγοράσεις κανέναν πλαστικό σωλήνα, πλήρωσε από το υστέρημά σου κανέναν υδραυλικό για να σου λύσει άμεσα το πρόβλημα...

Αντε τελείωνε, ακόμη εδώ είσαι ανθρωπάκο?

Την ΕΥΔΑΠ που κάλεσες θα σου έρθει μετά τις διακοπές.....και μέχρι τότε ανθρωπάκο θα έχει πνίξει τη γειτονιά σου το σκ....και πάλι εσύ θα είσαι υπεύθυνος...

Τι?

Σου σκάψανε μια τάφρο μπροστά στο σπίτι σου, την άφησαν ανοιχτή και δεν μπορείς να βγεις?

Να βρεις λύση ανθρωπάκο, εμένα τι μου το λες?

Πάρτο χαμπάρι απλέ ανθρωπάκο......

Εεεεεε! Σε εσένα μιλάω....

Σε εσένα τον απλό μεροκαματιάρη,

Σε εσένα που δεν είσαι μέσα σε κυκλώματα,

Σε σένα που δεν έχεις κανέναν "γνωστό"

σε κάποια υπηρεσία

για να σε "εξυπηρετήσει"

με ακούς ανθρωπάκο?

Εσύ ο απλός ανθρωπάκος....κατάλαβέ το,

δεν έχεις δικαιώματα μοναχά υποχρεώσεις έχεις....

Τι σημασία έχει που δανείστηκες το συνεργείο από τον γείτονα για να βάψεις και να ομορφύνεις την μάντρα του σπιτιού? Τι κι αν τους πλήρωσες από το υστέρημά σου?

Κράτησες το τηλέφωνό τους? Θα τους ξαναχρειαστείς....

Πως? Δεν έχεις άλλα χρήματα? Να βρεις ανθρωπάκο!!!!

Τώρα πρόσεχε μην πέσεις στο χαντάκι, πάτα πάνω στο πρόχειρο γεφυράκι που έστησες και μη μιλάς...

Τώρα καταλαβαίνεις γιατί λίγο παρακάτω από το σπίτι σου μια τοποθεσία ονομάστηκε

"το πήδημα της γριάς".....?

Κάποτε λέει έπεσε από ένα τέτοιο γεφυράκι μια γριά και πνίγηκε...

Πρόσεχε λοιπόν ανθρωπάκο μη πέσεις γιατί είναι βαθύ το χαντάκι.....

Και όσο για σένα που είχες φτιάξει ένα είδος πεζοδρομίου? Ξέχασέ το και εσύ....

Στην γειτονιά σου δεν μπορεί να υπάρχουν πεζοδρόμια......

Δεν μπορεί να υπάρχει νοικοκυροσύνη....

Εχει και ένα δέντρο εκεί, μήπως με την ευκαιρία ανθρωπάκο να ζητούσες να το κόψουν και αυτό?

Τι το θες εσύ ένας ανθρωπάκος το δέντρο?

Αφού η ζωή σου γέμισε από μηχανήματα που σκάβουν....σκάβουν.....σκάβουν.....σκάβουν.....σκάβουν....

Ολη η Ελλάδα έχει γεμίσει από τέτοια μηχανήματα.....

Μη με ρωτάς ανθρωπάκο ούτε που βρέθηκαν όλα αυτά τα μηχανήματα ούτε γιατί σκάβουν διαρκώς...

....ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ....

....Δεν είναι ο τόπος μας για ανθρώπους ανθρωπάκο μοναχά για μηχανήματα.....

Α! Να μην το ξεχάσω!

Ψιθυρίζεται πως αύριο Σάββατο θα σε αφήσουν χωρίς ρεύμα για ολόκληρη την ημέρα.

Τι πράμα? Τι θα κάνεις τα τρόφιμα που έχεις στο ψυγείο?

Και ποιόν νοιάζει τι θα κάνεις εσύ ανθρωπάκο τα τρόφιμα που έχεις στο ψυγείο?

Πέταξέ τα ανθρωπάκο...

Δεν χρειάζονται τρόφιμα τα ανθρωπάκια....

Σημείωση : Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν πως κάτοικος της συγκεκριμένης γειτονιάς έχοντας αγοράσει σε πλειστηριασμό ακίνητο ιδιοκτησίας του ΕΜΠ (προερχόμενο από δωρεά) έχτισε οικοδόμημα που φιλοξενεί κατοικίες . Κατόπιν όπως λένε οι ίδιες πληροφορίες υπέγραψε συμφωνία με την ΔΕΗ έναντι αδράς αμοιβής για κατασκευή νέου υποσταθμού της ΔΕΗ στα υπόγεια του συγκεκριμένου οικοδομήματος.

Λέγεται πως τα έργα που γίνονται στην περιοχή έχουν ως σκοπό την αντικατάσταση των εναερίων καλωδίων ηλεκτροδότησης με υπόγεια που θα ενωθούν με τον συγκεκριμένο νέο υποσταθμό από όπου θα ηλεκτροδοτηθεί η περιοχή.

Εάν αληθεύουν οι παραπάνω πληροφορίες ο αδαής ανθρωπάκος του Βύρωνα αναρωτιέται :

1. Επιτρέπεται να λειτουργεί υποσταθμός της ΔΕΗ σε κτίριο που έχει χαρακτηριστεί ως κατοικία?

2. Υπάρχουν και αν ναι ποιές είναι οι επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων της περιοχής από την ακτινοβολία?

(ήδη επιβαρύνονται με την ακτινοβολία που εισπράττουν από τις κεραίες του Υμηττού)

3. Θα αποκατασταθούν οι ζημιές στα πεζοδρόμια με τα ίδια υλικά μετά το πέρας των εργασιών?

(π.χ. με πέτρα Καρύστου όπου υπήρχε πέτρα Καρύστου?)

Αν όχι ποιός θα αποζημιώσει τους κατοίκους που έχουν υποστεί οικονομική βλάβη?

4. Εστω και αντικαθίστανται οι κολώνες της ΔΕΗ από την υπόγεια ηλεκτροδότηση, τι γίνεται με τον δημοτικό φωτισμό?

(θα χρειαστούν λάμπες, υπάρχει κονδύλι εγκεκριμένο από τον Δήμο προκειμένου να γίνει άμεση εγκατάσταση φωτιστικών όταν ξηλωθούν οι κολώνες η θα μείνει η περιοχή στο σκοτάδι?)

5. Αυτό το ράβε-ξήλωνε γίνεται μια κι έξω ή μήπως τώρα γίνεται τοποθέτηση μέρους των καλωδίων και σε κανένα χρόνο γίνει νέο ράβε - ξήλωνε γιατί κάτι τέτοιο ακούγεται?

6. Τι γίνεται με την παροχή υγραερίου που προβλέπεται να περάσει από την περιοχή? Είναι συμβατό να περνούν από τον ίδιο χώρο καλώδια της ΔΕΗ και αγωγοί του αερίου η θα γίνει η περιοχή μπουρλότο σε περίπτωση βραχυκυκλώματος?

Ο ανθρωπάκος θυμάται πως πριν λίγο καιρό έγινε έκρηξη από βραχυκύκλωμα σε άλλον νέο υποσταθμό που βρίσκεται επί της Λεωφ. Καρέα (σε κοντινή απόσταση) που είχε ως αποτέλεσμα η περιοχή να βιώσει για πολλοστή φορά μία από τις πολλές πολύωρες διακοπές ρεύματος που την ταλαιπωρούν εδώ και καιρό.

Σοφία.....

Χθες ήρθε στο σπίτι μου μία φίλη με την κόρη της την μόλις 8 Μαϊων Σοφία.

Είχαμε καιρό να βρεθούμε με την μαμά της Σοφίας οπότε προκειμένου να κρατήσουμε απασχολημένη την Σοφία και να μας αφήσει να μιλήσουμε της περιέγραψα την Καλλικατζαρελένη, την Μελένια και το dyosmaraki και την παρακάλεσα να τις ζωγραφίσει......

Ιδού λοιπόν η ζωγραφιά της Σοφίας.....

Φυσικά όπως κάθε παιδάκι η Σοφία δεν αρκέστηκε μοναχά στην περιγραφή που της έκανα εγώ μα με την δημιουργική της παιδική (?) φαντασία έπλασε και άλλους συνειρμούς....Ετσι εκτός από την Καλλικατζαρελένη, την Μελένια και το dyosmaraki ζωγράφισε και.......



Σοφία σοφίαν εποίησεν .......

Ταξιδεύοντας με τα διδυμάκια....

-Είστε για ένα τραγουδάκι????

Ρώτησε ο ένας από τα διδυμάκια, αδέλφια με καταγωγή από την Ολυμπο Καρπάθου μα μεγαλωμένα στην Αμερική. Οι γονείς τους προσπάθησαν να τους εμφυσήσουν την αγάπη για τις Ολυμπίτικες παραδόσεις όπως κάνουν όλοι οι ξενητεμένοι γονείς.

Μου φαίνεται πως τα κατάφεραν.

Δύσκολα τους ξεχώριζες, έμοιαζαν σαν δυό σταγόνες νερό, και βέβαια το εκμεταλλεύονταν. Πειραχτήρια μα και καλοί γλεντιστάδες, έχουν τον ρυθμό μέσα τους, αχώριστο ντουέτο.

-Είμαστε, του λέμε κι εμείς......

Αλλο που δεν θέλαμε αφού είμασταν αναγκασμένοι να ταξιδεψουμε μέσα στο καράβι από Κάρπαθο για Ρόδο για τις επόμενες 5 ώρες....

Κι αρχίνισε ο ένας αδελφός από τα διδυμάκια να παίζει τη λύρα του. Κι ακολούθησε ο δεύτερος αδελφός με το λαούτο του.

Και σαν αρχίνισε να τραγουδά το ένα διδυμάκι τότε άναψε το γλέντι....

Κι αρχίνισε ο χορός.....

Και κυκλώσαμε τους δύστυχους συνεπιβάτες που ξαφνιάστηκαν σαν είδαν μεσοπέλαγα ανθρώπους να χορεύουν και μουσικές να σπάνε τη μονοτονία του καραβιού και συνάμα να ταράσσουν τον ήχο των κυμάτων...

Μα δεν άργησε η ώρα και μπήκαν κι αυτοί στο χορό.

Και νάσου άρχισαν να καταφτάνουν τα κεράσματα, μπουκάλες με ουίσκυ η μία μετά την άλλη, και δώστου να δυναμώνει ο ρυθμός, να δυναμώνει κι ο χορός...

Και το καράβι να σκοντάφτει σε κάποιο κύμα και να χάνεται ο ρυθμός.....

Και να πίνεις το πιοτό και να σου φεύγει το ποτήρι επειδή η θάλασσα φαίνεται μεράκλωσε και ήθελε κι αυτή να χορέψει.....

Και ο ένας να κρατά τον άλλον σφιχτά για να μη χαθεί η ισορροπία κι ο ρυθμός...Μα δεν αργούσες να ξανάβρεις τον ρυθμό.....

αφού σαν είναι καμωμένοι οι άνθρωποι για τον χορό

....τον ρυθμό τον έχουν μέσα τους....

Λυπηθήκαμε που φτάσαμε στη Ρόδο.....

Μα δεν έφταιγε η Ρόδος.....

Εφταιγαν οι όμορφες στιγμές....

Δύσκολα τις ξαναζείς.....

"Η απουσία πολιτικής για τον πολιτισμό σημαίνει μη παραγωγή πολιτισμού"

Σε μία χώρα που κάποτε παρήγαγε ύψιστο πολιτισμό είναι τουλάχιστον τραγικό στις μέρες μας να μιλάμε για τη δυσκολία με την οποία διανέμονται τα κονδύλια που σχετίζονται με την παραγωγή πολιτισμού είτε αυτό αφορά την συντήρηση μνημείων του πολιτισμού μας είτε αυτό αφορά ενίσχυση φορέων που αποδεδειγμένα έχουν προσφέρει πολιτισμό στη χώρα μας.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφμ Καθημερινής ακόμα μία ορχήστρα αναγκάζεται να δημοσιοποιήσει τις δυσκολίες της αφού το Υπουργείο Πολιτισμού δεν καταβάλλει το ποσό των 2 εκατομμυρίων Ευρώ που αφορούν υποχρεώσεις που έχει υποσχεθεί βάσει συγκεκριμένων συμβάσεων.

Αυτό το γεγονός έρχεται σε αντίθεση με την σχετική έγκριση του Υπουργού Οικονομικών (29/10/2007) για την επιχορήγηση της ΚΟΕΜ (Κρατικής Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής) που διευθύνεται από την ίδρυσή της (1994) από τον Σταύρο Ξαρχάκο.

Να θυμίσουμε πως η ΚΟΕΜ είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ κρατικό ορχηστρικό σύνολο στην Ελλάδα, που περικλείει στο ρεπερτόριό του αποκλειστικά την ελληνική μουσική παράδοση στο σύνολό της. Ο κύριος σκοπός της ΚΟΕΜ είναι η προβολή της ελληνικής μουσικής δημιουργίας, από τη μακραίωνη παραδοσιακή και βυζαντινή μουσική, έως τα αστικά τραγούδια του 19ου και των 20ου αιώνα (επτανησιακή και αθηναϊκή σχολή), αλλά και τη μεγάλη παράδοση των ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών, όπως και τη σύγχρονη μουσική παραγωγή, από το ελαφρύ τραγούδι μέχρι τα λόγια έργα ελλήνων συνθετών.

Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα (που μπορείτε να διαβάσετε πλήρες εδώ )το προσωπικό της ορχήστρας έχει να πληρωθεί από τον περασμένο Οκτώβριο αφού το Υπουργείο Πολιτισμού χρησιμοποίησε αυτούς τους πόρους σε άλλες υποχρεώσεις!!!!!

Η δήλωση του κ. Ξαρχάκου είναι σκληρή μα αντιπροσωπευτική της έλλειψης πολιτιστικής πολιτικής εδώ και πολλά χρόνια στον τόπο μας.

" Το ζήτημα της ΚΟΕΜ είναι πολιτικό για τρεις ουσιώδεις λόγους, που είναι εγγενείς του χαρακτήρα του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

- Ο ένας αφορά την πολιτική για τον πολιτισμό.

- Ο δεύτερος τον πολιτικό πολιτισμό –θέμα στο οποία ο πρωθυπουργός της χώρας αρέσκεται να αναφέρεται συχνά– και

- Ο τρίτος το ήθος της πολιτικής. (...)

Ο εκάστοτε υπουργός Πολιτισμού θεωρεί ότι η πολιτική για τον πολιτισμό, εξαντλείται στην ικανοποίηση προσωπικών αιτημάτων, στο μοίρασμα του δημόσιου κορβανά σε διάφορους απίθανους συχνά τύπους που δεν έχουν καμιά σχέση με τον πολιτισμό, στην ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων που θα τους προσπορίσει προσωπικό, οικονομικό ή πολιτικό όφελος, κ.λπ. (...) "

Να προσθέσω πως δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται το ερώτημα εάν στη χώρα μας υπάρχει πολιτική για τον πολιτισμό. Να θυμηθούμε πως πριν από καιρό τα ίδια οικονομικά προβλήματα είχαν τεθεί από την Λυρική Σκηνή, την Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, την Ορχήστρα Μάνος Χατζιδάκις αλλά και πολλούς άλλους φορείς που αποδεδειγμένα έχουν συνεισφέρει έργο στην πολιτιστική προβολή του τόπου μας όχι μόνο εντός των συνόρων αλλά και στο εξωτερικό. Υπάρχουν ακόμη φορείς οι οποίοι περιμένουν να εισπράξουν επιδοτήσεις από το 2005!!!!

Και ερωτώ :

- Πως μπορεί ένας φορέας να επιβιώσει οικονομικά κατ΄αυτόν τον τρόπο? Πως μπορεί να προγραμματίσει και να προπληρώσει τις υποχρεώσεις του?

- Πως το Υπουργείο Πολιτισμού υπογράφει συμβάσεις και τάζει χρήματα εάν πρώτα δεν έχει εξασφαλίσει τους απαιτούμενους οικονομικούς πόρους?

Δεν πάει πολύς καιρός που βγήκαν στο φως στοιχεία για κακοδιαχείρηση κονδυλίων. Αυτά όπως αποδείχτηκε άλλοτε περνούσαν μέσω ιδιωτικών λογαριασμών των Υπαλλήλων του Υπουργείου έστω και αν οι ίδιοι ήταν συμβασιούχοι, και άλλοτε μέσω λογαριασμών των Συλλόγων των Υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού οι οποίοι αναλάμβαναν να τα καταβάλλουν στον τελικό τους δικαιούχο!!!

Οπως είναι γνωστό το Δ ΚΠΣ προβλέπει σημαντικά κονδύλια για τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Εάν δεν υπάρξει μια σωστή πολιτική για τον πολιτισμό πως θα διατεθούν αυτά τα κονδύλια? Ποιός είναι αυτός που θα διασφαλίσει πως τα κονδύλια του Δ ΚΠΣ δεν θα διατεθούν ανεξέλεγκτα για εφήμερες φιέστες ενώ την ίδια στιγμή καταξιωμένοι φορείς θα οδηγούνται στην χρεωκοπία?

Και τελικά τι πρέπει να γίνει για να επισπεύδονται οι διαδικασίες απόδοσης ήδη εγκεκριμένων κονδυλίων??? Μήπως αυτές οι αργοπορίες είναι εσκεμμένες αφού με αυτόν τον τρόπο ευνοείται η αδυναμία να ελέγξει κανείς που διατίθενται οι πόροι ανά έτος???

Για ποιόν πολιτισμό μιλάμε χωρίς συγκεκριμένη πολιτική για τον πολιτισμό???

Ο κ. Ξαρχάκος καταλήγει......

"Η απουσία πολιτικής για τον πολιτισμό σημαίνει μη παραγωγή πολιτισμού"

Ενας χρόνος πέρασε....

Ενας χρόνος πέρασε από την πρώτη δημοσίευση στο τότε νεογέννητο blog που το ονόμασαν (χωρίς να το ρωτήσουν)

DYOSMARAKI

Η σύλληψη της ιδέας για τη γέννηση αυτού του blog έγινε κατά τη διάρκεια μιας παιδικής θεατρικής παράστασης με τίτλο

"Η Κανέλλα και το δυοσμαράκι".
Σύμφωνα με το σενάριο του θεατρικού έργου η βασιλοπούλα "Κανέλλα" ζούσε στη χώρα του Χθες και το Δυοσμαράκι βασίλευε στη χώρα του Αύριο. Το φεγγάρι, ο μεγάλος ασημένιος καθρέπτης που πλανιόταν πάνω από τον κόσμο, θα φανέρωνε στον έναν την εικόνα του άλλου και θα ερωτεύονταν αμοιβαία. Η μεγαλύτερη δυσκολία όμως ήταν να γεφυρώσουν τους δύο μακρινούς τόπους και να συναντηθούν....

Θα τα καταφέρουν?

Με μια μικρή τροποποίηση αυτού του σεναρίου, τρεις φίλες συναντιούνται στο blog dyosmaraki και προσπαθούν να συμβιώσουν μέσα στον ίδιο χωροχρόνο:

- η Καλλικατζαρελένη ζει στον κόσμο του ΧΘΕΣ. Μοναχικός και ευαίσθητος χαρακτήρας. Ρομαντική ψυχή, θα την ακούσουμε συχνά να μουρμουράει, αναπολώντας αλλοτινούς τρόπους ζωής.....Εντονες είναι οι οικολογικές της ανησυχίες.....Λατρεύει τη φύση...

- η Μελένια ζει στον κόσμο του ΣΗΜΕΡΑ. Ενας αρκετά ανεξάρτητος και ασυμβίβαστος χαρακτήρας που δύσκολα συμμετέχει σε ομαδικές ενέργειες. Παρακολουθεί τον σύγχρονο τρόπο ζωής και όλες τις εξελίξεις του (τεχνολογία, επικαιρότητα, σύγχρονες τάσεις στον τουρισμό κλπ). Ευαίσθητη αλλά προτιμά να επιλέγει η ίδια πότε θα εμφανίζεται. Συνηθίζει να να μας "γράφει" χωρίς να ειδοποιεί κανέναν για το που βρίσκεται. Συχνά την αναζητούμε σε καμια πισίνα ή κανένα " in" στέκι... (Στη φωτό Ξενοδοχείο Mykonos Palace)

(Μα που εξαφανίστηκε πάλι?)


- και το dyosmaraki που ζει στον κόσμο του ΑΥΡΙΟ
έστω και αν λατρεύει τα μουσικοχορευτικά δρώμενα της παράδοσης μα και οτιδήποτε αφορά τα ήθη και έθιμα κάθε τόπου. Μαθημένη να δουλεύει μέσα σε ομάδες (όπως οι χορευτικές) θεωρεί αδιανόητη την υπέρμετρη ατομικότητα που έχει κατακλύσει την εποχή μας...

Οι τρεις φιλενάδες αποπειρώνται την
"αποδοχή του σήμερα, του αύριο και του χθες...μέσα από την ελπίδα του μέλλοντος και τη μνήμη του παρελθόντος"
με σκοπό να συμπαρασύρουν τους αναγνώστες σε ένα ταξίδι με πολλές διαδρομές....
Θα καταφέρουν τελικά οι τρεις φιλενάδες να γεφυρώσουν τους τρεις μακρινούς τόπους με όλες τις αντιθέσεις που τους χωρίζουν ????
Κανείς δεν ξέρει...παρά μοναχά το μακρυνό μέλλον...


Εν τω μεταξύ εμείς ας κάνουμε μια ανασκόπηση στη χρονιά που πέρασε. Αυτή είναι η διακοσιοστή ανάρτηση. Θα θυμηθούμε μερικά από τα μονοπάτια στα οποία ταξιδέψαμε. Τα βήματα μας οδηγούσαν... έτσι χωρίς πρόγραμμα...χωρίς καλούπια.... άλλοτε στο παρελθόν και άλλοτε στο παρόν. Κοινό χαρακτηριστικό των τριών φιλενάδων ήταν και εξακολουθεί να είναι η αντιπάθεια που τρέφουν και οι τρεις προς το πρόγραμμα και τα κλισέ....

Αυτόν τον ένα χρόνο λοιπόν, ήρθαμε σε επαφή με άγνωστες ή ξεχασμένες τοπικές ιστορίες από την λαϊκή παράδοση όπως του Πέτρου του Πελεκάνου του συμβόλου της Μυκόνου μέρος Α και μέρος Β, του Κατσαρόλα από την Εύβοια,σκαλίσαμε τον θρύλο για τους Δροσουλίτες του Φραγκοκάστελου τση Κρήτης, ταξιδέψαμε το Πάσχα στην Ολυμπο της Καρπάθου , μιλήσαμε για την ιστορία των ανθρώπων της για τα Πασχαλινά αρτοσκευάσματά τους μα και τα υπόλοιπα έθιμά τους καθώς και τα τραγούδια και τους χορούς τους. Πρόσφατα κάναμε ένα ταξίδι στη Λίνδο της Ρόδου , στην Κρήτη κοντοσταθήκαμε μπροστά σε επιγραφές που βρήκαμε στο δρόμο μας όπως του Πετράκη , δακρύσαμε μπροστά σε εικονοστάσια έστω και αν δεν γνωρίζαμε τους νέους για τους οποίους χτίστηκαν. Παίξαμε με το χιόνι στην Αθήνα αλλά και αλλού , νοιώσαμε τα ίδια λυπημένα συναισθήματα όταν ξέσπασαν οι φωτιές που έκαψαν τον τόπο μας, ανταλλάξαμε ερωτήματα σχετικά με το πως αντιμετωπίζουν οι δημόσιοι άρχοντές μας αυτές τις φυσικές καταστροφές και προβληματιστήκαμε για τις επικείμενες καταστροφές, αυτές που σχεδιάζονται να γίνουν. Παρακολουθήσαμε την οπτική σκοπιά από την οποία οι σκιτσογράφοι μας βλέπουν την επικαιρότητα, ανταλλάξαμε απόψεις για το κατά πόσο προσφέρει πολιτισμό ο σύγχρονος νεοέλληνας.....και ψάξαμε να βρούμε ανοιχτά παράθυρα στον πολιτισμό μα ταυτόχρονα προβληματιστήκαμε για την σύγχρονη τεχνολογία που δημιουργεί αντίγραφα ανθρώπων όπως τα Android . Τα μονοπάτια συχνά οδήγησαν τα βήματά μας σε ανθρώπους που "έγραψαν" στον χώρο του κινηματογράφου όπως ο Ζυλ Ντασσέν αλλά και σε αξιόλογες ταινίες όπως "Τα παιδιά του παραδείσου" που δεν έχουν προβληθεί ιδιαίτερα πιθανά επειδή είναι Ιρανικής προέλευσης .
Στη διάρκεια αυτής της χρονιάς εκτός από τις πυρκαγιές συνέβησαν και σεισμοί μα εμείς δεν διακόψαμε την πορεία μας....συνεχίσαμε το ταξίδι μας προβάλλοντας ιστορίες λαϊκών καλλιτεχνών όπως του Νικόλα Τσέγκου που δημιουργούσε μουσικούς σκοπούς χωρίς ο ίδιος να έχει σπουδάσει μουσική, της Ασπασίας Μπικάκη που βρίσκεται σε μια γωνιά της παλιάς πόλης στα Χανιά της Κρήτης και εξακολουθεί να ζωγραφίζει τη ζωή της και τα βιώματά της με τη βελόνα και τη κλωστή μα λίγοι άνθρωποι το γνωρίζουν.

Ανθρωποι απλοί, καθημερινοί που ποτέ δεν αγάπησαν την αυτοπροβολή, για αυτό δεν έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί. Ομως το dyosmaraki αυτούς τους απλοϊκούς ανθρώπους αγαπά, αυτούς επιλέγει να προβάλλει, αυτούς για τους οποίους κανείς δεν μιλά, κανένα ΜΜΕ δεν ασχολείται...

Βλέπετε οι ιστορίες αυτών των απλών και καθημερινών ανθρώπων απλά

"δεν πουλάνε"...

Μέσα από κάποιες άλλες διαδρομές όπως η σειρά "Ζωγραφίζοντας μια ιστορία" αναζητήσαμε την θεματική ιστορία αρκετών πινάκων ζωγραφικής όπως των Καρυάτιδων, της ωραίας Αδριάνας των Αθηνών , μελετήσαμε σε βάθος τα Αρραβωνιάσματα που συνδέονταν με το παιδομάζωμα που γινόταν επί Τουρκοκρατίας, θυμηθήκαμε την ιστορία της Κόρης των Αθηνών που αγάπησε παράφορα ο λόρδος Βύρων,αναζητήσαμε τον Χρήστο τον Αράπη, μπήκαμε σε ξακουστά καφενεία της παλιάς Αθήνας που δεν υπάρχουν πια.....όπως το καφενείο "ο Παρθενών".
Ακούσματα ποικίλων μουσικών συνόδευαν τις διαδρομές μας. Αλλοτε είχαν μορφή καντάδας , άλλοτε χορεύαμε συρτάκι άλλοτε ακούγαμε ρεμπέτικα με αρκετές γόνιμες αντιπαραθέσεις μεταξύ μας, δεν έλειψαν όμως φορές (σπάνιες βέβαια) που ακούστηκαν και ήχοι ροκ. Σε αυτές τις διαδρομές κάποιες φορές ακούσαμε από χείλη παιδικά, αθυρόστομες μαντινάδες .

Θα ήταν παράλειψή μου εάν αμελούσα να ευχαριστήσω την τοπική εφημερίδα του Οξύλιθου Εύβοιας που αναδημοσίευσε την ιστορία του Κατσαρόλα καθώς και την δημοτική εφημερίδα "Αθήνα η Πόλη μας"που φιλοξένησε σε στήλη της έντυπης μορφής της όσες ιστορίες από τη σειρά αναρτήσεων "Ζωγραφίζοντας μια ιστορία" αφορούσαν την πόλη των Αθηνών.

Ομως πιο πολύ...
Ηθελα να ευχαριστήσω εσάς τους αναγνώστες αυτού του blog...
Εσείς αποτελείτε το πολυτιμότερο κεφάλαιο.....
Εσείς στηρίξατε αυτή την προσπάθεια εμπλουτίζοντάς την με τα πολύτιμα σχόλιά σας, συνταξιδιώτες μου σε ένα ταξίδι που ξεκίνησε μόλις πριν από ένα χρόνο.

Σας ευχαριστώ!

Είναι ενθαρρυντικό να γνωρίζει κανείς πως υπάρχουν κάποιοι σιωπηροί αναγνώστες που επισκέπτονται το blog και το διαβάζουν.

Ευχαριστώ ακόμη και εκείνους τους αναγνώστες που αν και δεν είναι bloggers στέλνουν συχνά τις απόψεις τους και (καλοπροαίρετη) κριτική μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για αυτά που γράφονται εδώ.
Φυσικά δεν μπορώ να παραλείψω να ευχαριστήσω και τους απλούς επισκέπτες που διαβάζουν αυτό το blog έστω και αν δεν σχολιάζουν ποτέ.

Το dyosmaraki υπόσχεται πως πλουσιότερο κατά ένα χρόνο από εμπειρίες που απόκτησε από όλους εσάς, την επόμενη χρονική περίοδο θα προσπαθήσει να βελτιωθεί και θα εξακολουθήσει να βρίσκεται κοντά σας.

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Σας στέλνουμε την αγάπη μας
Το δυοσμαράκι, Η ΚαλλικατζαρΕΛΕΝΗ και Η μΕΛΕΝΗα

Το dyosmaraki σε ροκ συναυλία στη Λίνδο - "Think Floyd"

Πρώτη ημέρα διακοπών, μόλις είχαμε καταφθάσει στο ξενοδοχείο στην Κάλαθο μια ανάσα πριν από τη Λίνδο. Εγώ και η Καλλικατζαρελένη τρέξαμε απευθείας στη θάλασσα για μπάνιο. "Πηγαίνετε εσείς, εγώ δεν θα κολυμπήσω" είπε η Μελένια, μα το ύφος της δεν μου γέμιζε το μάτι.... Γνωρίζοντας πως τρελλαίνεται για το κολύμπι η συμπεριφορά της φάνταζε τουλάχιστον παράξενη.....δεν αργήσαμε να μάθουμε την αιτία...... Την ώρα που εμείς πλατσουρίζαμε στην θάλασσα εκείνη βάλθηκε να μάθει πως-που-πότε γινόταν ένα ροκ φεστιβάλ που είχε μάθει πως θα γινόταν στη Λίνδο το ίδιο βράδυ. Μόλις επιστρέψαμε από τη θάλασσα, μασώντας τα λόγια της μας το ξεφούρνισε....

"Λοιπόν τα κανόνισα όλα, απόψε θα σας πάω σε ροκ συναυλία"......

"Εεεεεεε????" Ξεφωνίσαμε και οι δυό....Και για άλλη μια φορά ξέσπασε ο καθιερωμένος καβγάς που τελείται με τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο κάθε φορά που προσπαθούμε να συνενοηθούμε όταν πρόκειται για μια κοινή έξοδο...

"Που ξανακούστηκε πρώτη ημέρα των διακοπών και να τρέχουμε σε ροκ συναυλίες? Χάθηκε ο κόσμος να πάμε σε καμιά συναυλία παραδοσιακής μουσικής???"

άρχισε να φωνάζει η Καλλικατζαρελένη υψώνοντας τον τόνο της φωνής....
Η Μελένια ανένδοτη, γκρίνια και κακό....Αμα της κολλήσει κάτι άντε να την κάνεις να το ξεχάσει.....Μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις αφού είδαμε και αποείδαμε πως δεν παίρνει από λόγια τι να κάνουμε ? Μια και δυό συμφωνήσαμε να μη της χαλάσουμε το χατήρι....
"Καλά θα μας πεις τουλάχιστον ποιοί τραγουδάνε στη συναυλία?"τη ρώτησα
(δηλαδή όχι πως ξέρω σπουδαία πράγματα από rock μουσική αφού όπως είναι γνωστό τόσο εγώ όσο και η Καλλικατζαρελένη είμαστε fan της παραδοσιακής μουσικής.....)
"Οι Think Floyd" απάντησε με μια φυσικότητα η Μελένια.....
"Pink Floyd θες να πεις Μελένια?" ρώτησε η Καλλικατζαρελένη
"Οχι Pink Floyd....Think Floyd λέμε.....ώρες είναι να μου πείτε πως δεν τους έχετε ακουστά"

"Κάτι μου λέει το όνομά τους αλλά για θύμισέ μου Μελένια γιατί μάλλον αρχίζω να ξεχνώ"

είπα προκειμένου να αποφύγω την πολεμική σύρραξη που ετοιμαζόταν να ανακινήσει η Καλλικατζαρελένη η οποία είχε νευριάσει από το υποτιμητικό βλέμμα της Μελένιας....

Εσείς τους ξέρατε τους Think Floyd? Εγώ πάντως όχι...Τους έμαθα στη Λίνδο.......
"Λοιπόν οι Think Floyd είναι ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1994 από 4 Αγγλους μουσικούς που ήταν fans των Pink Floyd" απάντησε η Μελένια. "Οταν για πρώτη φορά παρουσίασαν τη δουλειά τους έγινε πάταγος και έτσι συνέχισαν την επιτυχημένη τους σταδιοδρομία εκδίδοντας πάρα πολλά albums. Αλλά για να μην σας τα λέω εγώ περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε στο site

http://www.think-floyd.com/thinkfloyd/index.html.

Αντε ετοιμαστείτε δεν θα προλάβουμε βράδυασε...."

Κοιταχτήκαμε με την Καλλικατζαρελένη και κουνήσαμε το κεφάλι μας. Δεν την κρατάς με τίποτα όταν πρόκειται για εκδηλώσεις σχετικά με ροκ μουσική, όταν την παρακαλάμε να την πάμε σε καμιά συναυλία με παραδοσιακά όλο κάποια δικαιολογία βγάζει και δεν ακολουθεί.....

Εμείς θαρρείς και ήταν Μεγάλη Παρασκευή ετοιμαστήκαμε, και μετά από λίγο κινήσαμε για Λίνδο..... Από ότι έμαθα, το rock festival στη Λίνδο πραγματοποιείται κάθε χρόνο εδώ και 3 χρόνια και μάλιστα καθώς λένε με επιτυχία. Εγώ τι να σας πω δεν είμαι το πλέον κατάλληλο άτομο να εκφέρω άποψη. Ομολογώ πως δεν μου φάνηκαν κακοί οι Think Floyd. Μάλιστα κάποια τραγούδια τους τα απόλαυσα (ειδικά το πρώτο που θα ακούσετε στο παρακάτω βίντεο). Αυτό όμως που μου άρεσε περισσότερο από όλα ήταν η σκηνοθεσία. Φωτεινοί προβολείς δημιουργούσαν πολύχρωμα σχήματα που σε ξεσήκωναν μαζί με τον ρυθμό.
Αν δεν έχετε ξανακούσει τους Think Floyd πάρτε μια γεύση από το βίντεο που ετοίμασα...



Μετά τα μεσάνυχτα τελείωσε η συναυλία....φύγαμε....η Μελένια χορεύοντας στο δρόμο σε ρυθμούς ροκ που ακόμη κουδούνιζαν μέσα στο μυαλό της και εγώ και η Καλλικατζαρελένη αποζητώντας το κρεββατάκι μας.....

Ταξιδεύοντας στη Ρόδο.....Λίνδος αγαπημένη....

Λίνδος αγαπημένη....

Κάθε φορά που σε συναντώ είναι σαν να μην χωρίσαμε ποτέ. Τα ίδια τρυφερά συναισθήματα, η ίδια αγάπη που παραμένει χαραγμένη μέσα στη καρδιά μου από τότε που σε πρωτογνώρισα. Θυμάσαι? Ηταν κάποια χρόνια πριν, όταν ήρθα στο νησί της Ρόδου για να εργαστώ. Πρώτη φορά που έφευγα μακριά από το σπίτι μου. Πολύ σύντομα έμαθα για την ύπαρξή σου, και ήρθα να σε συναντήσω. Από τότε με μάγεψες......έτσι περήφανη που στέκεις κάτω από την σκιά του βράχου της δικής σου Ακρόπολης. Ποιός είπε πως Ακρόπολη έχει μοναχά η Αθήνα? Η δική σου Ακρόπολη αρχικά τόπος προορισμένος για λατρεία αργότερα μετατράπηκε σε καταφύγιο για τις περιπτώσεις εχθρικών επιδρομών αφού πολλοί κατακτητές ζήλεψαν την ομορφιά σου. Κι έπειτα πάλι άλλαξε μορφή, έγινε χώρος με μόνιμη φρουρά δηλαδή ολάκερο οργανωμένο οχυρό.

Το προελληνικό σου όνομα καθώς και τα προϊστορικά σου λείψανα μαρτυρούν την ύπαρξη ζωής από την νεολιθική ακόμη εποχή. Σύμφωνα με τον Πίνδαρο, ο ιδρυτής της πόλης ήταν ο Λίνδος, εγγονός του Ήλιου, της σημαντικότερης θεότητας της Ρόδου. Η παράδοση λέει πως σε δημιούργησαν οι Δαναϊδες, οι 50 κόρες του επώνυμου ήρωα των Αργείων Δαναού. Οι ίδιες λέγεται πως έκτισαν τον ναό της Αθηνάς όταν κατέφθασαν από την Αίγυπτο όπου είχε καταφύγει ο ήρωας Δαναός για να ξεφύγει από τη ζήλεια της θεάς Ήρας. Μέσα στον ναό δέσποζε το άγαλμα της Λινδίας Αθηνάς.

Μάλιστα στο ιερό βρέθηκαν πολυάριθμες βάσεις αγαλμάτων με υπογραφές καλλιτεχνών που μαρτυρούν τη δραστηριότητα της ροδιακής σχολής στους ελληνιστικούς χρόνους, πολλές επιγραφές, μεταξύ των οποίων και το περίφημο «Χρονικό της Λίνδου» (από όπου πήραμε πολλές πληροφορίες για σένα), καθώς και μεγάλος αριθμός ειδωλίων και διαφόρων αντικειμένων από τον 8ο π.Χ. αι. ως τη ρωμαϊκή εποχή. Η περίοδος της μεγάλης σου ακμής ήταν η αρχαϊκή (7ος - 6ος αι. π.Χ.) οπότε αναδείχτηκες σε σπουδαίο εμπορικό κέντρο. Επειτα η περσική εξάπλωση στο Αιγαίο και η δημιουργία ενός νέου συνοικισμού, του συνοικισμού της Ρόδου στον οποίο εντάχθηκες μαζί με τις άλλες δύο πόλεις του νησιού, την Ιαλυσό και την Κάμιρο, οδήγησαν στη σταδιακή μείωση της οικονομικής και πολιτικής σημασίας σου.

(Περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία της Λίνδου θα βρείτε εδώ)

Πέρα όμως από την μεγάλη ιστορία που κουβαλάς, η λάμψη σου παραμένει άσβεστη μέχρι τις μέρες μας. Γραφικά σοκάκια, αρχιτεκτονική όπου σμίγουν τα πολιτιστικά σταυροδρόμια όσων πάτησαν τα χώματά σου. Βυζαντινά μνημεία δείγματα μιας παράξενης καμιά φορά πολιτιστικής κληρονομιάς (θα ακολουθήσει σχετική ανάρτηση) σμίγουν με τα αρχαιοελληνικά κατάλοιπα και σε μεταμορφώνουν σε μια πόλη μαγική. Μα δεν είναι μόνο το παρελθόν σου, είναι και η λαϊκή τέχνη με τα χοχλάκια σου, αυτά που ο λαϊκός καλλιτέχνης κουβαλούσε με τα γαϊδουράκια από τη θάλασσα και προσπαθούσε να ταιριάξει με τη φαντασία του. Τα ίδια αυτά συμπαθή τετράποδα που κάποτε συναντούσες σε κάθε γωνιά της Ελληνικής επαρχίας κουβαλούν πλέον τους τουρίστες στην Ακρόπολή σου. Τουλάχιστον εδώ τα γαϊδουράκια εξακολουθούν και επιβιώνουν, γλυτώνοντας τον αφανισμό όσο υπάρχουν τουρίστες που τα προτιμούν για την δύσκολη ανάβαση στην Ακρόπολή σου.

Παρ' όλο που οι παραλίες σου είναι πανέμορφες ντυμένες με χρυσαφιά άμμο, εγώ πάντα προτιμούσα να σε επισκέπτομαι όταν σουρούπωνε. Είναι η ώρα που ο ήλιος ντύνεται με την ρόδινή του φορεσιά βάφοντας ολόκληρο τον ουρανό. Μια ώρα μαγική που άμα βρεθείς στις ταράτσες των εστιατορίων ο ουρανός θα φροντίσει να στάξει με το πινέλο του χίλια μύρια χρώματα στην ψυχή σου... Κι όταν σιγά σιγά σβήσει ο ήλιος τότε θα ανάψουν τα φωτεινά στολίδια εκείνα με τα οποία σε έχουν στολίσει....χιλιάδες φωτάκια που σου προσδίδουν μια μυστηριακή όψη και φωτίζουν κάθε γωνιά σου.... Και άμα περάσει λίγο η ώρα, κανείς επισκέπτης δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό, μα αρχίζει να κουνιέται ρυθμικά κάτω από τους όμορφους ήχους που αναδύονται μέσα από τα πανέμορφα μπαράκια σου. Εκείνα τα μπαράκια άλλοτε με θέα στη θάλασσα και άλλοτε χωρίς που σε υποδέχονται στρωμένα όλα με ψηφιδωτά από βότσαλα (τα χοχλάκια όπως τα λένε οι ντόπιοι).

Στην αυλή των μπάρ δεσπόζουν ακόμη παλιοί καπεταναίϊκοι καναπέδες κατασκευασμένοι από λαϊκούς τεχνίτες (που σιγά σιγά χάνονται). Κι αν γυρίσεις το βλέμμα παντού στους τοίχους θα δεις κρεμασμένα πολύχρωμα πιάτα, τα γνωστά Ροδίτικα πιάτα ζωγραφισμένα με λαϊκά μοτίβα πολλές φορές επηρεασμένα από τα παράλια της Μικράς Ασίας. Βλέπεις οι καπεταναίοι σου είχαν τόσες επαφές με τα παράλια της Μικράς Ασίας, που κάθε φορά που επέστρεφαν φορτωμένοι με πλουμιστά υφάσματα που πρόσφεραν στις κυράδες τους έφερναν και πιάτα, ατελείωτα πιάτα. Τα παλιά τα χρόνια βλέπετε το στόλισμα του σπιτιού με πλουμιστά πιάτα προσέδιδε κοινωνικό κύρος στους οικοδεσπότες.

Και όταν κάποια στιγμή χορτασμένος από την ομορφιά θελήσεις να αναπαυτείς για να συνεχίσεις την περιήγηση την επόμενη ημέρα....να σκεφτείς μην είναι Αυγουστιάτικη η νύχτα....Γιατί αν είναι Αυγουστιάτικη η νύχτα, τότε μη πας για ύπνο....γιατί είναι κάποιες βραδιές που το ολόγιομο φεγγάρι βάζει τα δυνατά του να λάμπει όσο μπορεί περισσότερο.....και τότε σε λούζει με ασημόσκονη. Παρασύρεσαι δεν μπορείς .....αφήνεσαι στην ομορφιά μιας πόλης μαγικής, της Λίνδος......Καλή σου νύχτα Λίνδος αγαπημένη.....

.....όρκο βαθύ σου δίνω πως δεν σε ξεχνώ και πως κάθε χρόνο θα έρχομαι να σε συναντώ, γιατί είναι πολλή η αγάπη που κρατώ φυλαγμένη στα βάθη της καρδιάς μου...Ξέρεις, αλήθεια, δεν ξεθύμανε....κρατά ακόμη εκείνη η αγάπη που ένοιωσα τη πρώτη φορά που σε αντίκρυσα....

ΥΓ. Σας προσκαλώ μέσα από το παρακάτω βίντεο που ετοίμασα για εσάς να περπατήσουμε στα σοκάκια της Λίνδου και να μοιραστούμε τις ομορφιές της.....

Γελοιο-γράφοντας την επικαιρότητα....

Επέστρεψα λοιπόν από μία ολιγοήμερη διακοπή των συνηθισμένων δραστηριοτήτων....

Σιγά σιγά λοιπόν επιστρέφω και στο αρρωστημένο κλίμα της επικαιρότητας που μας περιβάλλει, γιατί περί αρρωστημένου κλίματος πρόκειται.......

Το φάντασμα του Ζαχόπουλου ξαναχτυπά μπερδεμένο με παλιές και νέες υποθέσεις που μάλλον οδεύουν προς την αρχι-οθέτηση εεεε συγγνώμη αρχειοθέτηση ήθελα να πω........

Σκίτσο του Αντρέα Πετρουλάκη

Οι πυρκαγιές εξακολουθούν να μαίνονται σε ολόκληρη την επικράτεια με την ίδια αποφασιστικότητα ενώ δεν διαφαίνεται η ίδια αποφασιστικότητα στις αρμόδιες αρχές να περιφρουρήσουν τον δασικό μας πλούτο.....

Σκίτσο του Αντρέα Πετρουλάκη

Εκτός από τις πυρκαγιές που κατάκαψαν ολόκληρη την Ελλάδα, ο Υμηττός για άλλη μια φορά καίγεται...

Αυτή τη φορά η πυρκαγιά ξέσπασε στην περιοχή των Γλυκών Νερών....ξέρετε σε εκείνη την περιοχή που σφύζει από νέες οικοδομές που χτίζονται αλόγιστα.

Ηταν μόλις πέρσυ που ο Υμηττός κατακάηκε για πολλοστή φορά, το ίδιο και η περιοχή δίπλα στο σπίτι μου....

Ευτυχώς που ο άνεμος βοήθησε να πάρει η φωτιά αντίθετη κατεύθυνση αλλοιώς.....κλάψε με μάνα κλάψε με......

Για να μην ξεχνάμε λοιπόν τις συνήθεις αιτίες των πυρκαγιών παραθέτω το παρακάτω video που δημιούργησα πέρσυ μα εξακολουθεί να παραμένει πάντα επίκαιρο. Η περσυνή πυρκαγιά στάθηκε αιτία στη θέση του Υμηττού που ήταν γεμάτος από καταπράσινα δεντράκια σήμερα να βλέπουμε μοναχά καμμένα κούτσουρα!!!!

Και από ότι βλέπω η ίδια κατάσταση συνεχίζεται και φέτος....

Και νάτανε μόνο αυτό? Η ΔΕΗ και η ΕΥΔΑΠ φαίνεται πως έχουν βάλει στόχο την περιοχή του Βύρωνα!!!!!

Η ΔΕΗ τελευταία με πολύ μεγάλη συχνότητα προγραμματίζει πολύωρες διακοπές ρεύματος θέτοντας σε κίνδυνο την δημόσια υγεία αφ' ενός αφού δεν αναλογίζεται τι πρέπει να κάνουν οι ιδιώτες με τα τρόφιμα που ταλαιπωρούνται από αυτές τις διακοπές? Να τα πετάξουν??? Είναι και ακριβοθώρητα πλέον λόγω της ακρίβειας, αν είναι να τα πετάμε κιόλας.....

Αφ' ετέρου αναλογίζομαι τις δυσμενείς επιπτώσεις που έχει κάθε πολύωρη διακοπή ρεύματος στην επιχειρηματική δραστηριότητα όλων εκείνων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή του Βύρωνα....Οι περισσότεροι είναι μικρομεσαίοι που ήδη με την οικονομική κρίση που μαστίζει τον τόπο μας δύσκολα τα φέρνουν βόλτα.....

Για να μην μιλήσω για την ταλαιπωρία των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών με το ανέβασε - κατέβασε τον διακόπτη!!

Για σήμερα η ΔΕΗ ειδοποίησε πως δεν θα έχουμε ρεύμα από τις 08.00-16.00!!!!

Και εν πάσει περιπτώσει εάν πρόκειται για συντήρηση δικτύου γιατί δεν κάνουν αυτές τις διακοπές κατά τις βραδυνές ώρες που ούτε οι επιχειρήσεις θα είχαν επιτώσεις αλλά ούτε και τα νοικοκυριά????

Τις ημέρες που έλειπα μου είχαν τηλεφωνήσει οι γείτονες γιατί υπήρχε άλλη μια πολύωρη διακοπή, ενώ μέσα στον προηγούμενο μήνα πάλι υπήρχε πολύωρη διακοπή (μια Κυριακή) από τις 08.00 έως τις 15.00!!!!! Να μην πω για την έκρηξη που έγινε σε κολώνα της ΔΕΗ!!!

Τελικά νομίζω πως μία είναι η λύση : Να μετακομίσουμε στην Τουρκία αφού από ότι λέγεται θα εισάγουμε ρεύμα από αυτούς !!!!

Τουλάχιστον εκεί θα απολαμβάνουμε το αγαθό της ηλεκτροδότησης που στην Ελλάδα το ακριβοπληρώνουμε (ιδιαίτερα μετά την πρώτη Ιουλίου)!!!!

Και καλά πες πως η ΔΕΗ έχει την ευγενή καλωσύνη να μας προειδοποιεί κάθε φορά που κάνει προγραμματισμένη διακοπή, η ΕΥΔΑΠ όμως???

Μια Κυριακή ξυπνήσαμε και ούτε νερό να ρίξουμνε στο πρόσωπό μας δεν είχαμε!!! Εκείνη την Κυριακή δεν είχαμε νερό από τις 08.00 έως τις 18.00!!!!! Και μάλιστα κανείς δεν μπήκε καν στον κόπο να μας ειδοποιήσει για τους λόγους της διακοπής αφού επρόκειτο για προγραμματισμένη διακοπή!!!

Ετσι εκείνη την ημέρα ξενητευτήκαμε, επιστρατεύσαμε γνωστούς και συγγενείς που το σπίτι τους βρίσκεται σε περιοχές πιο προνομιούχες και μας παραχώρησαν λίγο από το πολύτιμο αγαθό του νερού για να βρέξουμε λίγο τα χείλη μας!!!

Είναι να μην απορεί μετά κανείς γιατί πληρώνουμε τόσο υψηλά πάγια αφού αποδεδειγμένα το επίπεδο παροχής υπηρεσιών από τις ΔΕΚΟ είναι τουλάχιστον τριτοκοσμικό....

Ετσι μούρχεται να ξαναφύγω....καλά ήμουν εκεί στις παραλίες ζωσμένη με την ανεμελιά που μου πρόσφερε αυτή η ολιγοήμερη διακοπή (φυσικά όχι αυτή των ΔΕΚΟ)

Με τούτα και με τα άλλα ξεκινώ να γράφω γκρινιάζοντας για την ζοφερή πραγματικότητα στην οποία επέστρεψα και μας περιβάλλει!!!!!

Υπόσχομαι όμως πως από Δευτέρα θα είμαι πιο ευχάριστη κάνοντας ανάρτηση (ΔΕΗ επιτρέπουσας) από τις δροσερές στιγμές που πέρασαν το dyosmaraki, η Μελένια και η Καλλικατζαρελένη στη Ρόδο ξεχνώντας έτσι πρόσκαιρα το γκρίζο χρώμα που περιβάλλει την Αθηναϊκή πραγματικότητα......

Εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο.....