Ταξιδεύοντας στη Ρόδο.....Λίνδος αγαπημένη....

Λίνδος αγαπημένη....

Κάθε φορά που σε συναντώ είναι σαν να μην χωρίσαμε ποτέ. Τα ίδια τρυφερά συναισθήματα, η ίδια αγάπη που παραμένει χαραγμένη μέσα στη καρδιά μου από τότε που σε πρωτογνώρισα. Θυμάσαι? Ηταν κάποια χρόνια πριν, όταν ήρθα στο νησί της Ρόδου για να εργαστώ. Πρώτη φορά που έφευγα μακριά από το σπίτι μου. Πολύ σύντομα έμαθα για την ύπαρξή σου, και ήρθα να σε συναντήσω. Από τότε με μάγεψες......έτσι περήφανη που στέκεις κάτω από την σκιά του βράχου της δικής σου Ακρόπολης. Ποιός είπε πως Ακρόπολη έχει μοναχά η Αθήνα? Η δική σου Ακρόπολη αρχικά τόπος προορισμένος για λατρεία αργότερα μετατράπηκε σε καταφύγιο για τις περιπτώσεις εχθρικών επιδρομών αφού πολλοί κατακτητές ζήλεψαν την ομορφιά σου. Κι έπειτα πάλι άλλαξε μορφή, έγινε χώρος με μόνιμη φρουρά δηλαδή ολάκερο οργανωμένο οχυρό.

Το προελληνικό σου όνομα καθώς και τα προϊστορικά σου λείψανα μαρτυρούν την ύπαρξη ζωής από την νεολιθική ακόμη εποχή. Σύμφωνα με τον Πίνδαρο, ο ιδρυτής της πόλης ήταν ο Λίνδος, εγγονός του Ήλιου, της σημαντικότερης θεότητας της Ρόδου. Η παράδοση λέει πως σε δημιούργησαν οι Δαναϊδες, οι 50 κόρες του επώνυμου ήρωα των Αργείων Δαναού. Οι ίδιες λέγεται πως έκτισαν τον ναό της Αθηνάς όταν κατέφθασαν από την Αίγυπτο όπου είχε καταφύγει ο ήρωας Δαναός για να ξεφύγει από τη ζήλεια της θεάς Ήρας. Μέσα στον ναό δέσποζε το άγαλμα της Λινδίας Αθηνάς.

Μάλιστα στο ιερό βρέθηκαν πολυάριθμες βάσεις αγαλμάτων με υπογραφές καλλιτεχνών που μαρτυρούν τη δραστηριότητα της ροδιακής σχολής στους ελληνιστικούς χρόνους, πολλές επιγραφές, μεταξύ των οποίων και το περίφημο «Χρονικό της Λίνδου» (από όπου πήραμε πολλές πληροφορίες για σένα), καθώς και μεγάλος αριθμός ειδωλίων και διαφόρων αντικειμένων από τον 8ο π.Χ. αι. ως τη ρωμαϊκή εποχή. Η περίοδος της μεγάλης σου ακμής ήταν η αρχαϊκή (7ος - 6ος αι. π.Χ.) οπότε αναδείχτηκες σε σπουδαίο εμπορικό κέντρο. Επειτα η περσική εξάπλωση στο Αιγαίο και η δημιουργία ενός νέου συνοικισμού, του συνοικισμού της Ρόδου στον οποίο εντάχθηκες μαζί με τις άλλες δύο πόλεις του νησιού, την Ιαλυσό και την Κάμιρο, οδήγησαν στη σταδιακή μείωση της οικονομικής και πολιτικής σημασίας σου.

(Περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία της Λίνδου θα βρείτε εδώ)

Πέρα όμως από την μεγάλη ιστορία που κουβαλάς, η λάμψη σου παραμένει άσβεστη μέχρι τις μέρες μας. Γραφικά σοκάκια, αρχιτεκτονική όπου σμίγουν τα πολιτιστικά σταυροδρόμια όσων πάτησαν τα χώματά σου. Βυζαντινά μνημεία δείγματα μιας παράξενης καμιά φορά πολιτιστικής κληρονομιάς (θα ακολουθήσει σχετική ανάρτηση) σμίγουν με τα αρχαιοελληνικά κατάλοιπα και σε μεταμορφώνουν σε μια πόλη μαγική. Μα δεν είναι μόνο το παρελθόν σου, είναι και η λαϊκή τέχνη με τα χοχλάκια σου, αυτά που ο λαϊκός καλλιτέχνης κουβαλούσε με τα γαϊδουράκια από τη θάλασσα και προσπαθούσε να ταιριάξει με τη φαντασία του. Τα ίδια αυτά συμπαθή τετράποδα που κάποτε συναντούσες σε κάθε γωνιά της Ελληνικής επαρχίας κουβαλούν πλέον τους τουρίστες στην Ακρόπολή σου. Τουλάχιστον εδώ τα γαϊδουράκια εξακολουθούν και επιβιώνουν, γλυτώνοντας τον αφανισμό όσο υπάρχουν τουρίστες που τα προτιμούν για την δύσκολη ανάβαση στην Ακρόπολή σου.

Παρ' όλο που οι παραλίες σου είναι πανέμορφες ντυμένες με χρυσαφιά άμμο, εγώ πάντα προτιμούσα να σε επισκέπτομαι όταν σουρούπωνε. Είναι η ώρα που ο ήλιος ντύνεται με την ρόδινή του φορεσιά βάφοντας ολόκληρο τον ουρανό. Μια ώρα μαγική που άμα βρεθείς στις ταράτσες των εστιατορίων ο ουρανός θα φροντίσει να στάξει με το πινέλο του χίλια μύρια χρώματα στην ψυχή σου... Κι όταν σιγά σιγά σβήσει ο ήλιος τότε θα ανάψουν τα φωτεινά στολίδια εκείνα με τα οποία σε έχουν στολίσει....χιλιάδες φωτάκια που σου προσδίδουν μια μυστηριακή όψη και φωτίζουν κάθε γωνιά σου.... Και άμα περάσει λίγο η ώρα, κανείς επισκέπτης δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό, μα αρχίζει να κουνιέται ρυθμικά κάτω από τους όμορφους ήχους που αναδύονται μέσα από τα πανέμορφα μπαράκια σου. Εκείνα τα μπαράκια άλλοτε με θέα στη θάλασσα και άλλοτε χωρίς που σε υποδέχονται στρωμένα όλα με ψηφιδωτά από βότσαλα (τα χοχλάκια όπως τα λένε οι ντόπιοι).

Στην αυλή των μπάρ δεσπόζουν ακόμη παλιοί καπεταναίϊκοι καναπέδες κατασκευασμένοι από λαϊκούς τεχνίτες (που σιγά σιγά χάνονται). Κι αν γυρίσεις το βλέμμα παντού στους τοίχους θα δεις κρεμασμένα πολύχρωμα πιάτα, τα γνωστά Ροδίτικα πιάτα ζωγραφισμένα με λαϊκά μοτίβα πολλές φορές επηρεασμένα από τα παράλια της Μικράς Ασίας. Βλέπεις οι καπεταναίοι σου είχαν τόσες επαφές με τα παράλια της Μικράς Ασίας, που κάθε φορά που επέστρεφαν φορτωμένοι με πλουμιστά υφάσματα που πρόσφεραν στις κυράδες τους έφερναν και πιάτα, ατελείωτα πιάτα. Τα παλιά τα χρόνια βλέπετε το στόλισμα του σπιτιού με πλουμιστά πιάτα προσέδιδε κοινωνικό κύρος στους οικοδεσπότες.

Και όταν κάποια στιγμή χορτασμένος από την ομορφιά θελήσεις να αναπαυτείς για να συνεχίσεις την περιήγηση την επόμενη ημέρα....να σκεφτείς μην είναι Αυγουστιάτικη η νύχτα....Γιατί αν είναι Αυγουστιάτικη η νύχτα, τότε μη πας για ύπνο....γιατί είναι κάποιες βραδιές που το ολόγιομο φεγγάρι βάζει τα δυνατά του να λάμπει όσο μπορεί περισσότερο.....και τότε σε λούζει με ασημόσκονη. Παρασύρεσαι δεν μπορείς .....αφήνεσαι στην ομορφιά μιας πόλης μαγικής, της Λίνδος......Καλή σου νύχτα Λίνδος αγαπημένη.....

.....όρκο βαθύ σου δίνω πως δεν σε ξεχνώ και πως κάθε χρόνο θα έρχομαι να σε συναντώ, γιατί είναι πολλή η αγάπη που κρατώ φυλαγμένη στα βάθη της καρδιάς μου...Ξέρεις, αλήθεια, δεν ξεθύμανε....κρατά ακόμη εκείνη η αγάπη που ένοιωσα τη πρώτη φορά που σε αντίκρυσα....

ΥΓ. Σας προσκαλώ μέσα από το παρακάτω βίντεο που ετοίμασα για εσάς να περπατήσουμε στα σοκάκια της Λίνδου και να μοιραστούμε τις ομορφιές της.....