Ταξιδεύοντας με τα διδυμάκια....

-Είστε για ένα τραγουδάκι????

Ρώτησε ο ένας από τα διδυμάκια, αδέλφια με καταγωγή από την Ολυμπο Καρπάθου μα μεγαλωμένα στην Αμερική. Οι γονείς τους προσπάθησαν να τους εμφυσήσουν την αγάπη για τις Ολυμπίτικες παραδόσεις όπως κάνουν όλοι οι ξενητεμένοι γονείς.

Μου φαίνεται πως τα κατάφεραν.

Δύσκολα τους ξεχώριζες, έμοιαζαν σαν δυό σταγόνες νερό, και βέβαια το εκμεταλλεύονταν. Πειραχτήρια μα και καλοί γλεντιστάδες, έχουν τον ρυθμό μέσα τους, αχώριστο ντουέτο.

-Είμαστε, του λέμε κι εμείς......

Αλλο που δεν θέλαμε αφού είμασταν αναγκασμένοι να ταξιδεψουμε μέσα στο καράβι από Κάρπαθο για Ρόδο για τις επόμενες 5 ώρες....

Κι αρχίνισε ο ένας αδελφός από τα διδυμάκια να παίζει τη λύρα του. Κι ακολούθησε ο δεύτερος αδελφός με το λαούτο του.

Και σαν αρχίνισε να τραγουδά το ένα διδυμάκι τότε άναψε το γλέντι....

Κι αρχίνισε ο χορός.....

Και κυκλώσαμε τους δύστυχους συνεπιβάτες που ξαφνιάστηκαν σαν είδαν μεσοπέλαγα ανθρώπους να χορεύουν και μουσικές να σπάνε τη μονοτονία του καραβιού και συνάμα να ταράσσουν τον ήχο των κυμάτων...

Μα δεν άργησε η ώρα και μπήκαν κι αυτοί στο χορό.

Και νάσου άρχισαν να καταφτάνουν τα κεράσματα, μπουκάλες με ουίσκυ η μία μετά την άλλη, και δώστου να δυναμώνει ο ρυθμός, να δυναμώνει κι ο χορός...

Και το καράβι να σκοντάφτει σε κάποιο κύμα και να χάνεται ο ρυθμός.....

Και να πίνεις το πιοτό και να σου φεύγει το ποτήρι επειδή η θάλασσα φαίνεται μεράκλωσε και ήθελε κι αυτή να χορέψει.....

Και ο ένας να κρατά τον άλλον σφιχτά για να μη χαθεί η ισορροπία κι ο ρυθμός...Μα δεν αργούσες να ξανάβρεις τον ρυθμό.....

αφού σαν είναι καμωμένοι οι άνθρωποι για τον χορό

....τον ρυθμό τον έχουν μέσα τους....

Λυπηθήκαμε που φτάσαμε στη Ρόδο.....

Μα δεν έφταιγε η Ρόδος.....

Εφταιγαν οι όμορφες στιγμές....

Δύσκολα τις ξαναζείς.....