ΥΜΗΤΤΟΣ: το βουνό....οι πυρκαγιές....οι αυτοκινητόδρομοι...

Κάθε χρόνο παρακολουθώ τον Υμηττό να αργοπεθαίνει. Το παρακάτω βίντεο το δημιούργησα μετά την πυρκαγιά που ξέσπασε στον Υμηττό κοντά στη γειτονιά μου την 16.7.07 . Εκείνο το βράδυ ξενύχτησα λυπημένη να κοιτώ την κορυφή του βουνού. Ο Υμηττός είχε καεί και είχε ξανακαεί το 1998, το 2000, το 2001 κλπ. Τα ερωτηματικά που είχα θέσει το 2007 όχι μόνο εξακολουθούν να παραμένουν ακόμη αναπάντητα, μα τα ίδια λάθη δείχνουν να επαναλαμβάνονται όμοια και απαράλλαχτα λες και δεν τρέχει τίποτα (δυνατοί άνεμοι, έλλειψη προσωπικού, έλλειψη πυροσβεστικών μέσων κλπ). Δεν μου αρκεί πια το κλασσικό

"πρόκειται για εμπρησμό" αφού αυτή η δικαιολογία δεν φέρνει πίσω ούτε τα χιλιάδες δέντρα που κάηκαν ούτε τις 4 ανθρώπινες ζωές (τους πυροσβέστες και τους εθελοντές) που κάηκαν στις 22-7-1998 στην προσπάθειά τους να σβήσουν τη φωτιά του Καρέα.

Προχθές για πολλοστή φορά ξέσπασε ακόμη μία πυρκαγιά στον Υμηττό, αυτή τη φορά από την πλευρά της Ανω Γλυφάδα ς δίπλα στην περιοχή της Αιξωνής η οποία είχε καεί στο παρελθόν πάλι.

Γιατί όμως κάποιοι να θέλουν να καεί ο Υμηττός???

Η προχθεσινή πυρκαγιά δίπλα στη περιοχή της Αιξωνής της Γλυφάδας έκαψε ό,τι είχε περισσέψει από τις καταπατήσεις σε περιοχή που βρίσκεται στις παρυφές του Υμηττού. Ας δούμε όμως τι σημαίνει Αιξωνή?
1997 Με αφορμή μια περίεργη υπόθεση αγοραπωλησίας 620 στρεμμάτων με πολλές παρατυπίες η οποία έφτασε στα δικαστήρια βγήκε στη φόρα πως το 1920, 36000 στρέμματα δημοσίου πευκοδάσους (μεταξύ των οποίων τα 12000 στα οποία βρίσκεται χτισμένη η σημερινή Γλυφάδα) είχαν προσαρτηθεί παρανόμως στο "κτήμα Π.Καραπάνου" το οποίο στην πραγματικότητα δεν ξεπερνούσε τα 1000 στρέμματα και μάλιστα βρισκόταν σε άλλη περιοχή (στο Ανω Καλαμάκι) !!!

2000 Το Μεικτό γνωμοδοτικό Συμβούλιο χαρακτήρισε ό,τι είχε απομείνει εκτός σχεδίου δηλαδή περίπου 11000 στρέμματα από το Κτήμα Καραπάνου , (εκεί που έπιασε η προχθεσινή φωτιά) ως δημόσια δασική γη, και προσκαλούσε το Δημόσιο να διεκδικήσει τα δικαιώματά του κάτι το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει!!!!

2003 Η έφεση των "ιδιοκτητών" εναντίον της παραπάνω απόφασης, γίνεται δεκτή στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών όπου "συμπτωματικά" προέδρευε η γνωστή από το παραδικαστικό κύκλωμα Α.Ηλία

2006 Ο τότε εισαγγελέας Εφετών ζητά να αποδοθεί η έκταση στο Δημόσιο αφού οι τίτλοι ιδιοκτησίας αποδείχτηκαν πλαστοί. Μάλιστα απήγγειλε κατηγορίες εναντίον όσων εμπλέκονται σε πλαστογραφήσεις τίτλων, εγγράφων κλπ. Αξιο λόγου είναι πως τα συγκεκριμένα οικόπεδα είχαν συμπεριληφθεί σε εκτάσεις οι οποίες ήδη από το 1934 είχαν κηρυχτεί αναδασωτέες καθώς και το 1972 με απόφαση του τότε Νομάρχη Αθηνών !!!

2009 Ο δήμος Γλυφάδας λαμβάνοντας υπ΄όψιν την πρόβλεψη του νέου Ρυθμιστικού σχεδίου Αθήνας (που εκπόνησε το ΥΠΕΧΩΔΕ) προβλέπει την ένταξη 200000 στρεμμάτων στην Αττική με απόφασης επέκτασης του σχεδίου πόλεως σε αδόμητες εκτάσεις στον Υμηττό!!!! (Λεπτομέρειες για την συγκεκριμένη ιστορία μπορείτε να διαβάσετε εδώ , εδώ).

- Τον Φεβρουάριο του 2009 μόλις μία ημέρα πριν από την δενδροφύτευση την οποία οργάνωσε ο ΣΚΑΙ στάλθηκε εξώδικο από τους "ιδιοκτήτες" (εδώ) για να την εμποδίσουν. Χρειάστηκε η παρέμβαση εισαγγελέα προκειμένου να επιτραπεί. Μάλιστα η δενδροφύτευση στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία αφού η προσέλευση του κόσμου ήταν τεράστια (φωτό εδώ)

Από τα παραπάνω είναι ολοφάνερο πως όσο δεν καταρτίζεται Εθνικό Δασολόγιο (όπου θα αναφέρεται διακριτά όλος ο δασικός πλούτος της χώρας μας) αλλά και Εθνικό Περιουσιολόγιο (όπου θα συμπεριλαμβάνονται οι ιδιοκτησίες του Δημοσίου) θα εξακολουθούν να ανοίγουν οι ορέξεις σε κάθε λογής καταπατητές οι οποίοι περιφράσσουν τον χώρο και τον ορίζουν ως δική τους ιδιοκτησία....μέχρι...μέχρι....τον επόμενο αιώνα που ίσως ανακαλύψει το Δημόσιο την καταπάτηση ...(μέχρι τότε δηλαδή "ποιός ζει, ποιός πεθαίνει" ) . Οι βιλλίτσες νάναι καλά οι οποίες όχι μόνο αυξάνονται και πληθύνονται μα υδροδοτούνται και ηλεκτροδοτούνται και ας βρίσκονται χτισμένες σε περιοχή εκτός σχεδίου!!!!!

Προστατεύεται ο Υμηττός?

Αν και κάθε φορά που καίγεται ο Υμηττός οι επίσημες εξαγγελίες διαλαλούν πως "όπου υπάρχει δάσος θα ξαναγίνει δάσος" τα σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ άλλα αποκαλύπτουν.

Με σχέδιο νόμου που παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο και αφορά τους «νέους αυτοκινητόδρομους Αττικής» προβλέπεται η δημιουργία νέων αυτοκινητοδρόμων συνολικού μήκους 90 περίπου χλμ. Για να μιλάμε πιο συγκεκριμένα στον ορεινό όγκο του Υμηττού, προγραμματίζονται τρείς νέοι αυτοκινητόδρομοι ταχείας κυκλοφορίας:

α. Η Δυτική Περιφερειακή Λεωφόρος η οποία θα διέρχεται πάνω από την Καισαριανή, τον Βύρωνα (Καρέα), την Ηλιούπολη ,την Αργυρούπολη, και η προέκτασή της θα φθάνει μέχρι την Λ. Βουλιαγμένης.

β. Η Ανατολική Περιφερειακή Λεωφόρος, η οποία θα ξεκινά από τον ανισόπεδο κόμβο (Α/Κ) Μεσογείων και θα φθάνει μέχρι την παραλιακή Λ. Σουνίου (Αγ. Μαρίνα). Θα έχει μήκος 13,8 χλμ, εκ των οποίων μόνο τα 1,4 χλμ θα είναι υπόγεια, δηλαδή θα διέρχεται επιφανειακά μέσα από τον δασικό χώρο του Υμηττού.

γ. Ο συνδετήριος άξονας των δύο προαναφερόμενων αυτοκινητόδρομων, μεταξύ Α/Κ Σακέτα (Βύρωνας) και Α/Κ Μεσογείων, μήκους 6,3 χλμ, εκ των οποίων τα 4 περ. χλμ θα είναι υπόγεια σήραγγα και τα υπόλοιπα θα διέρχονται επιφανειακά από τις Ζώνες προστασίας του Υμηττού.

(Πηγή : Διαδημοτική συντονιστική επιτροπή για τη διάσωση του Υμηττού)

Σημ.είωση : Η περιοχή που αναφέρεται ως συνδετήριος άξονας στο ύψος του στρατόπεδου Σακέτα μέχρι την Ούλωφ Πάλμε είναι η περιοχή που καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά που ξέσπασε την 16.7.07 (φωτογραφίες είδατε στο σχετικό βίντεο)!!!!

Ακόμη μία ....."σύμπτωση" ????

Τι μέτρα ισχύουν αυτή τη στιγμή για τον Υμηττό???

Ο Υμηττός έχει έκταση 81230 στρεμμάτων, τα οποία έχουν κηρυχτεί αναδασωτέα με Υπουργική απόφαση από το 1934 και υπάγονται στο δίκτυο Natura. Το καθεστώς προστασίας του βουνού καθορίζεται από προεδρικό διάταγμα του 1978, το οποίο χωρίζει το βουνό σε δύο ζώνες :

Στη Ζώνη Α που καταλαμβάνει τον πυρήνα του ορεινού όγκου και στην οποία επιτρέπονται χρήσεις αναψυχής και πολιτισμού αλλά και κτίρια μέχρι 150 τ.μ.

Στη Ζώνη Β που καταλαμβάνει την περιφερειακή ζώνη και επιτρέπεται η εγκατάσταση κοινωφελών και κοινόχρηστων λειτουργιών με τα γνωστά αποτελέσματα

Μοναδική ελπίδα να διασωθεί ο Υμηττός είναι :
- Να πάψουν να νομιμοποιούνται οι αυθαιρεσίες (διαβάστε εδώ πως επιχειρείται η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων)
- Να ΜΗΝ κατασκευαστούν άλλοι δρόμοι στον Υμηττό !!!!
- Να αποσυρθεί το προτεινόμενο σχεδίου Π.Δ., και να τροποποιηθεί το ισχύον στην κατεύθυνση της Απόλυτης Προστασίας, με κατάργηση της Β ζώνης και υπαγωγή ολόκληρης της έκτασης του Υμηττού στην Α ζώνη η οποία έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενη.
- Να ανακηρυχτεί ο Υμηττός ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ και να κατοχυρωθεί η δημόσια δασική γη με την δημιουργία Εθνικού Δασολογίου αλλά και Περιουσιολογίου .
- Αντί να ευνοείται η χρήση των ΙΧ με τη δημιουργία νέων αυτοκινητοδρόμων να επεκταθούν, να ενισχυθούν και να βελτιωθούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Ο Υμηττός ΠΡΕΠΕΙ να χαρακτηριστεί Εθνικός Δρυμός και να προστατευτεί ως μνημείο της φύσης, της ιστορίας και του πολιτισμού με ταυτόχρονη ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ κάθε εμπορικής και οικονομικής δραστηριότητας στον πυρήνα και τα όριά του.

....Το οφείλουμε στα παιδιά.........αλλά και στους νεαρούς πυροσβέστες και εθελοντές που κάηκαν στην πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στον Καρέα την 22.7.98....

.....προσπαθώντας να προστατέψουν τη ζωή του Υμηττού....

....προσπαθώντας να προστατέψουν την δική μας ανάσα και των παιδιών μας....

(Σημ. Οι φωτό τραβήχτηκαν στον Υμηττό την Πρωτομαγιά του 2009)

Bloggoπαίγνιο

Η παρούσα ανάρτηση δημιουργήθηκε μετά από την ευγενική πρόσκληση του Skroutzakou σε bloggoπαίγνιο με θέμα : κάποια τραγούδια που για μένα να συμβολίζουν κάτι το ιδιαίτερο.
Επέλεξα λοιπόν μερικά τραγούδια που μιλούν για τη ξενητειά.
Με τα τραγούδια της ξενητειάς ταυτίστηκα όταν έφυγα για πρώτη φορά από το πατρικό μου σπίτι για την Ιταλία στα πλαίσια ενός προγράμματος "ανταλλαγής νέων εργαζομένων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης". Εκεί άγνωστη μεταξύ αγνώστων και για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι δίχως κανέναν Ελληνα για να μπορέσω να ανταλλάξω δυο κουβέντες ένοιωσα για πρώτη φορά αυτό που λέγεται νοσταλγία, το αίσθημα του ξενιτεμένου. Εμενα σε ένα δωμάτιο σε ένα χωριουδάκι της περιφέρειας της Emilia Romagna αφού τα καλά διαμερίσματα (καλά λόγω του ότι βρίσκονταν στο κέντρο) τα κρατούσαν για τους ντόπιους...
Εκείνη τη περίοδο ένα ραδιοκασετοφωνάκι που είχα πάρει μαζί με μερικές κασετούλες, έπαιζε διαρκώς τραγούδια που μιλούσαν για τη ξενητειά....όπως το

"Φεγγάρι μάγια μούκανες και περπατώ στα ξένα"....




Στην πατρίδα είχα αφήσει τον καλό μου ο οποίος όσο εγώ βρισκόμουν στα ξένα, φρόντισε να βρει άλλη παρέα. Ετσι εκείνη τη περίοδο απόκτησα "διδακτορικό" σε όποιο τραγούδι μιλούσε για χωρισμούς, αποχωρισμούς, ταξίδια, σκέψεις για την πατρίδα κλπ

Δακρύβρεχτες καταστάσεις που όμως πιστεύω πως αξίζει να τις ζούμε αφού μας δυναμώνουν για να αντιμετωπίζουμε πιο ψύχραιμα παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.

Ετσι το ραδιοκασετοφωνάκι εκείνη την εποχή κόλλησε μεταξύ άλλων στο

"Βάρκα μου μπογιατισμένη"


Την επόμενη φορά που ξανάφυγα από την πρωτεύουσα και από τους δικούς μου βρέθηκα σε ένα νησί του Αιγαίου...Εκείνη τη περίοδο "μίλησε"στη καρδιά μου το "Μεσ' του Αιγαίου τα νερά". Ξυπνούσα και κοιμόμουν με το τραγούδι αυτό στα χείλη...Λίγο διαφοροποιημένη η ψυχολογία αυτή τη φορά, όμως και πάλι κολλημένη στο αίσθημα της νοσταλγίας και του ξενιτεμού....


Στα Δωδεκάνησα πολύ διαδεδομένο είναι ως γνωστόν το τραγούδι "Τζιβαέρι" επειδή τα Δωδεκάνησα βίωσαν στο πετσί τους (όπως και όλη η Ελλάδα). Τα νησάκια κάποια περίοδο ερήμωσαν λόγω της μαζικής φυγής των νέων. Μοναχά οι γέροι απόμεινα πίσω και ζούσαν με τα εμβάσματα από το εξωτερικό. Οι περισσότεροι νέοι έφυγαν, δεν επέστρεψαν πια παρά μονάχά κάποια καλοκαίρια για διακοπές. Βρίσκονται διάσπαρτοι στην Αφρική, στην Αμερική, στην Αυστραλία και στον Καναδά. Τα παιδιά των παιδιών τους είναι πια Αμερικανάκια, Αυτραλάκια, Καναδεζάκια. Κακά τα ψέμματα όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε έναν ξένο τόπο γαλουχείται με την νοοτροπία του τόπου στον οποίο μεγάλώνει έχοντας φυσικά μέσα του την αγάπη για μια πατρίδα που δεν γνώρισε, ή ίσως να γνώρισε τα καλοκαίρια αν υπήρχε καμιά γιαγιά στην πατρίδα.

Ομως ξέφυγα....έτσι λοιπόν ακούγοντας παντού το "Τζιβαέρι" που μιλούσε για ξενητειά, κάτι οι θύμησες του παρελθόντος κάτι που "με θέλημα δικό μου" είχα φύγει για Ιταλία με αποτέλεσμα τον χωρισμό από τον αγαπητικό κάτι το νέο αίσθημα της ξενητειάς έστω και να βρισκόμουν εντός Ελλάδας, βρέθηκα να ξημεροβραδυάζομαι τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο της Δωδεκανήσου, το "Τζιβαέρι".....


...Αλλά τελικά κάπως έτσι δεν δενόμαστε συναισθηματικά με κάποια τραγούδια?

Με την ταύτιση, με τα βιώματα...

....Απολαύστε τα λοιπόν....!!!

Ευχαριστώ Σκρουτζάκο για την πρόσκληση

ΥΓ. Αφιερωμένο σε όλους τους ξενιτεμένους

Το "Σ' ΑΓΑΠΩ" με ένα τραγούδι, μια ιστορία και έναν πίνακα ζωγραφικής - Bloggoπαίγνιο

Πόσες φορές δεν συνδέσαμε ένα τραγούδι με ένα πρόσωπο που αγαπήσαμε? Ενα αντικείμενο όπως έναν πίνακα ζωγραφικής, ένα δέντρο κάτω από το οποίο ανταλλάξαμε όρκους αιώνιας αγάπης. Κάθε φορά που θα το κοιτάμε ή θα το ακούμε θα μας παραπέμπει σε αυτήν την ίδια αγάπη που φώτισε με την παρουσία της τη ζωή μας. Και δεν είναι απαραίτητο να ήταν η πρώτη αγάπη....μπορεί να ήταν απλά μια δυνατή αγάπη. Δεν έχει σημασία εάν αυτή η αγάπη είχε διάρκεια μια ολόκληρη ζωή ή κράτησε για πολύ λίγο. Ισως αυτό το λίγο να μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με μια ηλιαχτίδα που τρύπωσε στην καρδιά μας και φώλιασε εκεί. Και κάθε φορά που βλέπουμε αυτό το αντικείμενο, τον πίνακα ζωγραφικής ή ακούμε το συγκεκριμένο τραγούδι είναι σαν να ξαναζούμε έστω και για λίγα δευτερόλεπτα εκείνη τη δυνατή αγάπη....

Ομως τι είναι ΑΓΑΠΗ?

Αγάπη είναι να δίνεις, να παίρνεις, η να δίνεις και να παίρνεις μαζί? Ποιό είναι το κριτήριο εκείνο που θα καθορίσει το πόσο θα δώσεις ή το πόσο θα πάρεις? Και αν τελικά περιμένεις να πάρεις μήπως αυτό μειώνει την ανιδιοτέλεια που πολλοί λένε πως πρέπει να υπάρχει όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται?

Ποιός μπορεί να απαντήσει και να είναι βέβαιος πως είναι σωστή η απάντησή του?

Ας αναρωτηθούμε πόσες φορές είπαμε τη λέξη "Σ' ΑΓΑΠΩ" με ειλικρίνεια σε ένα αγαπημένο πρόσωπο? Και το αντίθετο..... πόσες φορές μετανοιώσαμε που ΔΕΝ είπαμε ποτέ τη λέξη

"Σ' ΑΓΑΠΩ" σε κάποιο άτομο που κάποτε εξαφανίστηκε από τη ζωή μας?

Αραγε αληθεύει πως η αγάπη εμπνέει? Πως οδηγεί στη ζηλοτυπία? Και αν η αγάπη εμπεριέχει την ανιδιοτέλεια τότε γιατί μας τρώει το σαράκι της ζήλειας για το αγαπημένο πρόσωπο?

Εγώ πιστεύω πως αληθινή αγάπη είναι όταν αυτό που νοιώθεις για τον "άλλον" είναι τόσο δυνατό ώστε να είσαι διατεθειμένος να αφεθείς, να υπερβείς το εγώ σου και γιατί όχι, καμιά φορά να φτάσεις στα όρια της αυτοθυσίας....

Στο παρακάτω βίντεο που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας νοιώθω πως δεν θα μπορούσε να εκφραστεί με καλύτερο τρόπο η έννοια της αγάπης...

Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ - Η ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ



Σχετικό με την αγάπη είναι το παρακάτω τραγούδι που επέλεξα στα πλαίσια της πρόσκλησης για ένα bloggoπαίγνιο που μου είχαν στείλει εδώ και πολύ καιρό ο karaflokotsifas και ο antoine (κάλλιο αργά παρά ποτέ...)
Οι όροι ήταν οι εξής :
- Διαλέγεις ένα ή δυο τραγούδια με τα οποία θα έλεγες το σ’ αγαπώ στον-ην σύντροφο σου ή κάποιον-α που σε ενδιαφέρει.
- Σε περίπτωση που επιλέξεις δύο κομμάτια, απαραιτήτως το ένα θα πρέπει να έχει αντρικά και το άλλο γυναικεία φωνητικά.
- Δεν υπάρχει περιορισμός ανάμεσα σε σόλο καλλιτέχνες ή γκρουπ. Επιλέγετε ότι σας εκφράζει περισσότερο

Το τραγούδι είναι το soundtrack της ταινίας "The Bodyguard" με τίτλο

" I will always love you" που τραγουδά η Whitney Huston



If I should stay, I would only be in your way.

I'll go, but I know,

I'll think of you every step of the way. And I will always love you,

I will always love you.

Bittersweet memories;

that is all I'm taking with me.

So, goodbye - Please, don't cry.

We both know I'm not what you,

you need.

And I will always love you.

Ι hope life treats you kind

And I hope you have all you've dreamed of

And I wish to you, joy and happiness.

But above all this, I wish you love

And I will always love you.

I will always love you

You, darling, I love you.

Ooh, I'll always, I'll always love you.

Με αφορμή αυτή την τόσο σεμνή και ταπεινή φράση "Σ' αγαπώ" αξίζει να θυμηθούμε τη σκηνή από την ταινία "Κάλπικη λίρα" όπου το "Σ' αγαπώ" μετουσιώνεται σε έμπνευση και οδηγεί τον καλλιτέχνη στη δημιουργία....

Μήπως ένας απλός ψίθυρος με τη λέξη "Σ' αγαπώ" από/προς τον/την αγαπημένο/η μας δεν αρκεί για να γεμίσει όμορφες χρωματιστές εικόνες ο κόσμος μας?

"Τι είναι αυτό που το λένε ΑΓΑΠΗ" ?

Τι εννοεί ο καθένας από εμάς όταν λέει "σ'αγαπώ" σε ένα αγαπημένο πρόσωπο?

Πιστεύετε πως στην εποχή μας μπορεί να υπάρξει αγάπη μέχρι τα όρια της αυτοθυσίας (σ' αγαπώ σεμνά και ταπεινά και δεν περιμένω κανένα αντάλλαγμα από σένα?). Κι αν μια αγάπη λόγω κάποιων καταστάσεων δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί?

Τι γίνεται τότε?

Τι γίνεται όταν ο "άλλος" αποφασίσει μια ημέρα να φύγει? Χάνεται η αγάπη? Παύουμε να τον αγαπάμε ή εξακολουθούμε να τον αγαπάμε έστω και αν η αποχώρησή του μας πληγώνει, μας στερεί την ανάμνηση των όμορφων στιγμών που ζήσαμε μαζί του?

Περί υποδημάτων ο λόγος.....

Τσαγκαροδευτέρα σήμερα.....!!!

Δύσκολο το πρωϊνό ξύπνημα...σκέφτεσαι λίγο ακόμη χουζούρι,λίγο ακόμη.....

Ντριιιιιν! Χτυπά το ξυπνητήρι! Σώπασε, του λες μα αυτό δεν σωπαίνει αν δεν του ρίξεις καμία παντοφλίτσα....

Ξύυυυπνα ακούω!

Τς τς τς! Ακόμη και τα παπούτσια σου δεν σε αφήνουν σε ησυχία....

Μα τι θέλουν τώρα αυτοί οι τύραννοι? Βιάζονται να πάνε στη δουλειά?

Εμ! Βέβαια....τεμπέλιασαν το Σαββατοκύριακο, και τώρα φρεσκοπλυμμένα όπως είναι θέλουν πάλι να τα βγάλεις έξω για να σκονιστούν, να σε παρασύρουν επίτηδες σε καμιά λακούβα με νερό, για να λασπωθούν, ίσα ίσα για να σε βάλουν στη διαδικασία να τα πλύνεις πάλι, αφού έτσι αισθάνονται πως τα φροντίζεις.....τους αρέσουν τα κανακέματα βλέπεις.....

Σου έχουν βάλει τα δυό πόδια σε ένα παπούτσι......

Μα έλα που τα έχεις ανάγκη.....

Χωρίς αυτά που θα πας? Θα σε πουν και τρελλό αν πας στη δουλιά ξυπόλητος.....

Πάλι εδώ είστε??? Τι θέλετε τύραννοι????

Φρεσκοπλυμμένα με τις σόλες τους να χαμογελούν μέχρι τα κορδόνια.......να σου τραβούν το σεντόνι.....

Ξύυυυπνααααα!!!!

Καλά,καλά αφήστε με λίγο ακόμη, πείτε στην Μελένια να φτιάξει καφέ και στην Καλλικατζαρελένη να καταβρέξει τα λουλούδια, ξέχασα να τα ποτίσω χθες....

Σηκώνομαι νωχελικά, η Μελένια είχε ήδη ετοιμάσει καφέ, η Καλλικατζαρελένη είχε μόλις τελειώσει το πότισμα των λουλουδιών....Δεν πρόλαβα να πιω μια γουλιά καφέ και άρχισαν οι καθιερωμένες διαμάχες....Αυτή τη φορά η διαμάχη των απόψεων αφορούσε την αναγκαιότητα να έχει κανείς πάντοτε καινούργια και "trendy" παπούτσια.....Ορεξη που την έχουν πρωί πρωί, άκου τι τις βασανίζει.......Μα έχει σημασία εάν ένα ζευγάρι παπούτσια είναι "trendy"???? Το ζήτημα είναι να είναι πρακτικά, άνετα και να σε βοηθούν να περπατάς χωρίς να βγάζεις κάλους.

-Οχι,λέει η Καλλικατζαρελένη, χρειάζεται να έχει και το κατιτίς του πάνω, το μπιχλιμπιδάκι του, να είναι όμορφο.

-Ναι,λέει η Μελένια αλλά αν έχει μπιχλιμπιδάκια πάνω τότε θα έχεις συνέχεια κατά νου να μην χαλάσουν τα μπιχλιμπιδάκια, να μην πατήσεις σε νερά, να μην τα στραβοπατήσεις, να μην τα σκονίσεις και τελικά κάταντάς να κάνεις τη ζωή σου μαρτύριο.....Εγώ πάντως είμαι fun των αθλητικών παπουτσιών, αφού είναι ανθεκτικά και ότι και να τους κάνεις δεν σου γκρινιάζουν.

Ουφ! Στα παλιά μου τα παπούτσια!!!

Αναστέναξα βαριεστημένα! !!!

Με τι ασχολείστε, βρε κορίτσια, τα παπούτσια είναι για να τα χαίρεσαι δεν είναι για να τα βάζεις στη βιτρίνα, εμένα δεν με πειράζει αν είναι μπιχλιμπιδάτα, ή αν είναι ανθεκτικά, με νοιάζει να τα νοιώθω καλά στα πόδια μου, να περπατώ άνετα.....

Δεν βλέπεις τα δικά μου παπούτσια? Δεν τα βγάζω από τα πόδια μου....

Τα κακόμοιρα από την πολλή χρήση είναι τόσο ταλαιπωρημένα που μάλλον χρειάζονται μπάλωμα....

Κάπως έτσι θα βγήκε η παροιμία που λέει

"παπούτσια από τον τόπο σου κι ας είν' και μπαλωμένα"......

Αντε βάλτε τα παπούτσια σας να φύγουμε......

Μα ....μα.....Καλλικατζαρελένη τι κάνεις εκεί, φώναξε η Μελένια, τα παπούτσια που πας να φορέσεις είναι τα δικά μου....

Ουφφφφφ!!!

Με στρίμωξες, μούβαλες τα δυό πόδια σε ένα παπούτσι.....

Αντε καλή μου να βάλεις τα δικά σου παπουτσάκια.......

Και έβαλε η Μελένια τα αθλητικά της παπούτσια.

Η Καλλικατζαρελένη αναζήτησε τα δικά της που ήταν καταχωνιασμένα κάτω από ένα φυτό

......(όπως συνήθως)......

Ετοιμο και το dyosmaraki......

Εμπρός πάμε για δουλειά....


Φύγαμε και οι τρεις....

Τα παπούτσια μας απολάμβαναν την υπέροχη λιακάδα που ξεπρόβαλλε σήμερα......

Στο δρόμο θυμήθηκα μία φωτογραφία που είχα δει σε μια έκθεση.

Απεικόνιζε τη χαρά ενός παιδιού για τα καινούργια του παπούτσια.

Η φωτογραφία βγαλμένη τη δεκαετία του '50, σε μια εποχή που στην Ελλάδα μοναχά τα εύπορα παιδιά είχαν την πολυτέλεια να φορούν παπούτσια ενώ όλα τα υπόλοιπα περπατούσαν ξυπόλητα.....

"Τα καινούργια παπούτσια"

Φωτογραφία Βούλα Παπαϊωάννου

© Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη

Μία "διαφορετική" ματιά στο "περί υποδημάτων" θέμα μας δίνει το παρακάτω εύθυμο μα και συνάμα φιλοσοφημένο βίντεο με τίτλο "le scarpe nuove" (=τα καινούργια παπούτσια)

υγ1. Η ανάρτηση αυτή έγινε με αφορμή ένα bloggoπαίγνιο με θέμα "τα αγαπημένα μου παπούτσια" που διοργανώθηκε από τους Mad και Fava . Εγώ έλαβα πρόσκληση από τον basnia και από τον Νίκος Κ.

Οποιος θέλει να συμμετάσχει να μην ξεχάσει να τους ενημερώσει μετά την ανάρτηση....
υγ2 Σε αυτό το blog οι κατά νόμον υπεύθυνες είμαστε τρεις, (η Μελένια, η Καλλικατζαρελένη και το dyosmaraki) οπότε θα ήταν άδικο να παρουσιάσουμε τα αγαπημένα παπούτσια μόνο της μίας για αυτό βάλαμε τρία ζευγάρια παπούτσια........

υγ3 Καλή εβδομάδα