Ο Μιναρές του Ρεθύμνου

Διάβασα στο blog του ikor την παρακάτω ενδιαφέρουσα ανάρτηση :Το Ρέθυμνο είναι ένα σταυροδρόμι λαών, άρα και ψηφιδωτό αρχιτεκτονικής:

Ενετοί, Φράγκοι, Τούρκοι κι Έλληνες πέρασαν από ‘δώ αφήνοντας κτίρια διαφορετικής τεχνοτροπίας. Μα όποιος περπατήσει σ’ αυτήν την πόλη, νιώθει πως όλα συνυπάρχουν τόσο αρμονικά, κάτω απ’ τον ίδιο ήλιο.

Το πιο χαρακτηριστικό δείγμα «διαδοχικής αρχιτεκτονικής» είναι το σημερινό Ωδείο της πόλης:

Το κτίριο κατασκευάστηκε επί ενετοκρατίας (1601) ως Εκκλησία της Παναγίας. Το 1657 έγινε απ’ τους Τούρκους το Τζαμί του Νερατζέ, το μεγαλύτερο και πλουσιότερο τζαμί του Ρεθύμνου. Το 1925 ανακηρύχθηκε σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο.

Ακόμα διακρίνει κανείς τους κορινθιακούς κίονες, τις καμάρες και τους αρχικούς τοίχους της Santa Maria.

Το 1887, οι Τούρκοι, θέλοντας να δώσουν ακόμα μεγαλύτερη αίγλη στο τζαμί, αποφάσισαν να χτίσουν δίπλα του έναν μιναρέ.Ο Ρεθυμνιώτης μηχανικός Γιώργος Δασκαλάκης, απ’ το Ρουσσοσπίτι, ανέλαβε να χτίσει τον μιναρέ. Ταξίδεψε 3 μήνες στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη για να πάρει ιδέες και τελικά υπέβαλε 3 σχέδια στους Τούρκους.

Το 1890, 3 χρόνια μετά, ο Δασκαλάκης με τον τεχνίτη Αλησακδάκι ανέγειραν τον Μιναρέ του Νερατζέ. Με ύψος 27 μέτρα, είναι μέχρι και σήμερα το ψηλότερο κτίριο στο Ρέθυμνο!

Αύριο όμως δεν ξέρουμε καν αν θα υπάρχει...

Στις αρχές του 2005, παρατηρήθηκαν πτώσεις κομματιών απ’ την οροφή του μιναρέ. Τοποθετήθηκε τότε περιμετρικά του μια προσωρινή σκαλωσιά.

Η σκαλωσιά είχε διπλό ρόλο: αφενός υποστηρικτικό κι αφετέρου προστατευτικό απ’ τις πέτρες που αποκολλούνται. Η σκαλωσιά όντως έσωσε τον μιναρέ από τον σεισμό 6,9 R του 2006!

Πέρασαν από τότε 4 υπουργοί Πολιτισμού (κι ένας Ζαχόπουλος), αλλά αποδείχτηκε πως «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού»! Η σκαλωσιά ακόμα δεσπόζει στη νέα εντυπωσιακή πλατεία της Παλιάς Πόλης που εγκαινιάστηκε εκεί την Πρωτοχρονιά.

Μα το χειρότερο είναι ότι η μια βάση της σκαλωσιάς εδράζεται στην οροφή του Ωδείου, η οποία έχει ήδη εμφανίσει ρωγμές. (Στο Ωδείο διδάσκονται καθημερινά μουσική δεκάδες παιδιά.)

Με λίγα λόγια: ο εντυπωσιακός υπερεκατονταετής μιναρές του Ρεθύμνου εδώ και 5 χρόνια στηρίζεται με μια μεταλλική (προσωρινή) σκαλωσιά, το μισό βάρος της οποίας καταπονεί την (ηλικίας άνω των 350 ετών) οροφή του σημερινού Ωδείου της πόλης!

Τι περιμένουν άραγε οι αρμόδιοι; Να πέσει;

Γιατί δεν ενισχύουν τη φέρουσα τοιχοποιία του μιναρέ;

Ποια εγκληματική αμέλεια έχει αφήσει αυτό το μοναδικό μνημείο στη μοίρα του;

Τι νοείται τελικά ως πολιτιστική μας κληρονομιά; Μόνο ό,τι έγινε από ελληνική διοίκηση;

Ο σεβασμός κι η ανάδειξη των μνημείων μας είναι απ’ τους ελάχιστους πόρους που μας έχουν απομείνει. Είναι τεκμήριο της διαχρονικότητας αυτού του τόπου. Αλλά όσο δύσκολα χτίζεται κάτι, άλλο τόσο εύκολα μπορεί να χαθεί...

[ΦΩΤΟΣ: Νομαρχία Ρεθύμνου, Δήμος Ρεθύμνου, Goodnet.gr]

Είναι γενική διαπίστωση πως τα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς ρημάζουν. Από τη μια οι δυσβάσταχτες γραφειοκρατικές διαδικασίες που εμποδίζουν την ταχεία λήψη αποφάσεων. Από την άλλη προβλήματα που αφορούν την έλλειψη χρηματοδότησης και προσωπικού σε καίριους τομείς όπως είναι αυτός του Πολιτισμού. Το αποτέλεσμα είναι (όπως έχουμε πει και στο παρελθόν εδώ και εδώ και εδώ) πως όσο δεν καταρτίζεται μία σαφής πολιτιστική πολιτική από την Πολιτεία τα μνημεία μας θα καταρρέουν και όπως λέει ο ikor όσο δύσκολα χτίζεται κάτι, άλλο τόσο εύκολα μπορεί να χαθεί....