Ενα "διαφορετικό Μουσείο" : Μουσείο Καμμένου Φαγητού.....!!!!

Καρβουνιασμένα κέϊκ, μαύρες κατσαρόλες απανθρακωμένα πουλερικά αποτελούν τα εκθέματα ενός " αλλοιώτικου Μουσείου" του Μουσείου Καμένου Φαγητού που λειτουργεί εδώ και 20 χρόνια στο Cambridge της Αγγλίας.

Στο ταμπελάκι που βρίσκεται δίπλα στο παραπάνω καρβουνιασμένο "έκθεμα" διαβάζουμε πως πρόκειται για την "μελέτη μίας φρυγανισμένης πίτσας"!!! Σύμφωνα με την ψυχολογική ερμηνεία που δίνουν οι υπεύθυνοι του Μουσείου οι μαγειρικές μας επιδόσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τα συναισθήματα που τρέφουμε για το/τα άτομο/άτομα για το/τα οποίο/α μαγειρεύουμε.

Οι παραπάνω φρυγανισμένες πίτσες παρασκευάστηκαν από μία κοπέλα που άθελά της φαίνεται πως ενεργούσε ως "σύζυγος" επιθυμώντας να ευχαριστήσει τον φίλο της μαγειρεύοντάς του. Η κοπέλα όμως δίχως να το παραδέχεται δεν ένοιωθε ευτυχισμένη με τον σύντροφό της και κατά βάθος (στο ασυνείδητό της) ήθελε να τον χωρίσει.... Οι μελαγχολικές εσωτερικές ψυχολογικές διεργασίες που γίνονταν στον εσωτερικό κόσμο της κοπέλας (δίχως η ίδια να το συνειδητοποιεί) αντικατοπτρίστηκαν στις καρβουνιασμένες πίτσες.....!!!

Ισως να υποθέσετε πως η ιδρύτρια του Μουσείου θα ήταν καμία απατημένη και μιζεριασμένη νοικοκυρά που έπασχε από βαρειά κατάθλιψη και για αυτό έφτιαξε το συγκεκριμένο Μουσείο....

Ομως γελιέστε, σύμφωνα με τις πληροφορίες που δίνονται στην ιστοσελίδα της, η κα Deborah Henson-Conant ιδρύτρια του Μουσείου καμμένου φαγητού φαίνεται να είναι μια πολύ ενεργητική και δραστήρια μουσικός (παίζει άρπα), τραγουδά, γράφει τραγούδια, είναι συνθέτης, ηθοποιός, κωμικός, σκιτσογράφος, εμψυχώτρια και πολλά άλλα. Στο κανάλι της στο Youtube λέει πως

"η μουσική για μένα είναι ένας τρόπος να αφηγείσαι μια ιστορία. Καμία ιστορία δεν είναι πλήρης δίχως της δική της μουσική...."

Τώρα όσο για το συγκεκριμένο Μουσείο, σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό της ICOM (International Council of Museums) ως Μουσείο εννοείται «ένα μόνιμο ίδρυμα, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανάπτυξής της, ανοικτό στο κοινό, που έχει ως έργο του τη συλλογή, τη μελέτη, τη διατήρηση, τη γνωστοποίηση και την έκθεση τεκμηρίων του ανθρώπινου πολιτισμού και περιβάλλοντος, με στόχο τη μελέτη, την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία».

Το Μουσείο του καμμένου φαγητού σύμφωνα με τις πληροφορίες που αναγράφονται στην σχετική ιστοσελίδα είναι μια προσωπική έκθεση, σπάνια ανοικτή στο κοινό, οπότε με αυτούς τους όρους θα έλεγα πως μάλλον δεν εμπίπτει στην κατηγορία των Μουσείων με επιστημονικούς όρους.

Αυτό βέβαια σε τίποτα δεν εμποδίζει κάθε "καλονοικοκυρά" ή απογοητευμένη σύζυγο, ερωμένη ή φιλενάδα που συνηθίζει να καίει το φαγητό λόγω των μελαγχολικών εσωτερικών διαθέσεών της.......να προσφέρει τα μαγειρικά της δημιουργήματα στο συγκεκριμένο φορέα.

Το πιθανότερο είναι πως το καρτελλάκι που θα συνοδεύει τα εκθέματα θα αναφέρει :

"το συγκεκριμένο καρβουνιασμένο κουλουράκι έγινε πολύ σκληρό σαν πέτρα αφού αντικατοπτρίζει τη μαύρη διάθεση της δωρήτριας της οποίας ο σύζυγος, ο ερωμένος, το boy friend της είχε κάνει την καρδιά μαύρη και σκληρή σαν πέτρα......

Ασε που κάποτε τα εκθέματα μπορεί να αποκτήσουν συλλεκτική αξία.....!!!!

Αυτό που το πας???