Με ξέχασαν πια οι άνθρωποι....ούτε ένα ψιχουλάκι δεν μου ρίχνουν πια....
Λες να φταίει η κρίση????
Αααα! Ευτυχώς! Κάποιος με άκουσε φαίνεται!!!
Ευχαριστώ...Ευχαριστώ...
Ουφ! Παράφαγα! Ας κάτσω να με χτυπήσει λίγο ο θαλασσινός αέρας...μήπως και χωνέψω....
Ευχαριστώ...Ευχαριστώ...Ουφ! Παράφαγα! Ας κάτσω να με χτυπήσει λίγο ο θαλασσινός αέρας...μήπως και χωνέψω....
Μα τι νομίσατε? Σαν πουλάκι τρώω....
....Ενα ψιχουλάκι μου αρκεί για να χορτάσω...
Θυμήθηκα τη γιαγιά μου... ήταν τόσο καλή που το χειμώνα, όταν χιόνιζε, σκεφτόταν τα πουλάκια και έριχνε πάνω στο χιόνι ψίζουλα γι' αυτά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες πόσα λίγα πράγματα χρειάζεται για να ικανοποιηθεί το πουλάκι; Κι εμείς χτυπιόμαστε για άλλα κι άλλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι μόλις βρήκα την ανάρτηση που με ηρεμεί και είναι η δική σου! Θάλασσα, πουλάκια, βεραντάδα και ένας ωραίος καφές!!!
Να είσαι καλά! Πολλά φιλιά!
@Antoine
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά τον χειμώνα τα πουλάκια έχουν τόση ανάγκη από τόσο λίγα πράγματα. Αρκεί να τους τα προσφέρουμε.
Ας τους προσφέρουμε τα ψιχουλάκια που μας περισσεύουν.
Θα μπορούσε στη θέση τους να είναι ο γείτονάς μας, κάποιος διπλανός μας που έχει ανάγκη.
Πολύ τρυφερές εικόνες μου δημιούργησες με τη γιαγιά σου...
@Hellenic Potion
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι είναι! Χτυπιόμαστε για άλλα κι άλλα πιο σύνθετα ζητήματα και δεν εστιάζουμε στα απλά και στα καθημερινά (είτε αυτά είναι οι καθημερινές ομορφιές της ζωής μας είτε είναι οι πραγματικές δυσκολίες της καθημερινότητάς μας.
Μα και εσύ δεν λες πως είσαι για το antidote για το bad moon???
Για να μην μετατραπεί το bad moon σε έκλειψη πιστεύω πως κάπου-κάπου πρέπει να μιλάμε και για εκείνα τα καθημερινά πράγματα που μας προσφέρουν λίγη γαλήνη και αφήνουν λίγο φως να περάσει στις καρδιές μας....
Μακάρι να ήμασταν κι εμείς έτσι. Οι αιώνια χορτασμένοι και γκρινιάρηδες. Μέρα καλή
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεθάρρεψε ο μικρός και σε αφήνει να πλησιάζεις πλέον σε απόσταση αναπνοής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι τρυφερή ανάρτηση !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσα τραγικά γεγονότα δε προκαλούν ορισμένοι μόνο και μόνο γιατί δεν αρκούνται στα λίγα, στα απαραίτητα.
Dyosmaraki μου τι κανεις??Ασε εμεις στο σπιτι επειδη τωρα το χειμωνα λυπομαστε τα πουλια και ακομη και τις δεκαοχτουρες που εχουν γεμισει τον κοσμο μαζευουμε το ξερο ψωμι το μουσκευουμε και το ριχνουμε καθε πρωϊ στα πουλια,Το τι γινεται στη ταρατσα δεν περιγραφετε.Σκεπτομε οτι μπορει να μας κυνηγησουν απο τη γειτονια που μαζευουμαι τα πουλια.Φιλακια
ΑπάντησηΔιαγραφήείχε έρθει ένα κοτσύφι τις προάλλες στην αυλή και σε θυμήθηκα. δηλαδή πολλά έρχονται (είναι ένα τεράστιο πεύκο λίγο πιο κει, στο σχολείο :)) απλά πρώτη φορά είχε κάτσει σε δέντρο εντός αυλής και τόσο κοντά (που να το 'χω δει τουλάχιστον).
ΑπάντησηΔιαγραφήμέχρι να πάω μέσα να πάρω την μηχανή είχε κάνει τσίου.
:) καλό βράδυ!!
Τρυφερές προσφορές από ευαίσθητη σε ευαίσθητες ψυχές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κύριακο!
Αγαπητό.
Καλημέρα!
κι εσύ λιτοδίαιτη; σαν τα σπουργίτια; μου αρέσουν οι ολιγαρκείς άνθρωποι. δεν είναι στα πολλά η ευτυχία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμορφη ιστοριουλα φτιαγμενη με φωτογραφιες και την ευαισθησια του Δυοσμαρακίου
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλουμπες!!!
Ομορφη η ιστορία που έφτιαξες με τις φωτογραφίες dyosmaraki. Ετσι ο παππούς μου φρόντιζε τους αδέσποτους σκύλους στη Χαλκιδική. Τον είχαν μάθει και μαζεύονταν έξω από το σπίτι μετά το μεσημεριανό φαγητό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιτοδίαιτο το πουλάκι, όπως άλλωστε και όλα τα ζωάκια αντίθετα με εμάς που θέλουμε παραπάνω συνέχεια. Κάθε "ζωντανό" είναι διαφορετικό...
Την καλημέρα μου!
Αχ μου θύμισες τη δεκαοχτούρα που κάθε άνοιξη έρχεται στα κλαδιά της ελιάς στον ακάλυπτο και χτίζει τη φωλιά της και κλωσσάει δύο αυγουλάκια έξω από το μπαλκόνι μου, όπου βρίσκει νερό και ψιχουλάκια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φεύγει μετά από δύο μήνες περίπου μαζί με τα δύο μικρά της για να ξανάρθει του χρόνου!
Φέτος δεν φάνηκε ακόμη κι ανησυχώ...
Καλημέρα!!
:))
αν οχι η κριση μπορει η αδιαφορια
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλακι
@Λάκης Φουρουκλάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να είμασταν σαν το πουλάκι και εμείς Λάκη μου δίχως πολλή πολλή γκρίνια ...
Γύρισε η ώρα οπότε να σου πω καλημέρα και καλή εβδομάδα
@Teddyboy
ΑπάντησηΔιαγραφήΑααα! Δεν είναι ο κότσυφάς μου αυτός. Αλλος είναι...χι χι έχουμε πολλούς επισκέπτες τελικά...
@leondokardos
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως να φτάιει που δεν έχουν συνειδητοποιήσει αυτά τα άτομα πως τα λίγα και απαραίτητα είναι αρκετά για να μας οδηγήσουν στην ευτυχία...
@Ελευθερία
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μπαγιάτικο ψωμί για τα πουλιά είναι πολύτιμο. Μια φυσική ανακύκλωση που λίγοι άνθρωποι εξακολουθούν να την θυμούνται...
Ασε Ελευθερία μου τους γείτονες να λένε ότι θέλουν...
Καλημέρες πολλές
@basnia
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν προσεγγίζονται τα κοτσύφια εύκολα, αυτή η ανεξαρτησία τους είναι το κάτι άλλο...
Καλή εβδομάδα εύχομαι
@Protoplastos
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυαισθησίες που παλεύουμε να μην τις χάσουμε αγαπημένε μου Πρωτόπλαστε....
Φιλιά πολλά
@tovene592
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις δίκιο tovene. Δεν είναι στα πολλά η ευτυχία...
Βρίσκεται σε αυτά τα λίγα αλλά καθημερινά...
@Βρασίδας
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυοσμαράκειες ευαισθησίες καλέ μου Βρασίδάκο.
Καλημερούδια
@Ndn
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπώ την διαφορετικότητα των ζωντανών πλασμάτων και πιστεύω πως είναι υγιές να ζητά κάποιος διαρκώς περισσότερα πράγματα.
Αρκεί αυτά που ζητά να μην αποβαίνουν σε βάρος άλλων ζωντανών πλασμάτων...
Καλημερούδια
Εδώ δε θ' αφήνουμε ψίχουλο να πέφτει χάμω με την κρίση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γονείς μου μένουν στην Αθήνα, εκεί στον Ποδονίφτη κοντά. Το μεσημέρι και βράδυ, τινάζουν το τραπεζομάντηλο σε μια γωνιά της βεράντας "για τα καημένα τα πουλιά" λένε. Το δε χειμώνα, τρίβουν ψωμί και το πετάνε, στα πετεινά του ουρανού
Κοντά μου μένουν οι γονείς σου @phlou.flis μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχοι άνθρωποι πρέπει να είναι...
Το ίδιο κάνω κι εγώ!