Τα blogs, Ανώνυμα Επώνυμα ή....Φιμωμένα????

Στον bloggoκοσμο τα περισσότερα κείμενα καλύπτονται από την ανωνυμία ή την ψευδωνυμία. Η τέλεια ανωνυμία και η ιδωτικότητα αποτελούν έναν πόλο έλξης τόσο των συντακτών των κειμένων όσο και των σχολιαστών των κειμένων αυτών. Πρόσωπα και προσωπεία, πραγματική και εικονική ζωή μπερδεύονται μα και λυτρώνουν καμιά φορά και βοηθούν κάποιον να ζήσει δίχως να υποτάσσεται απαραίτητα στις κοινωνικές συμβάσεις. Η ανάγκη της επικοινωνίας οδηγεί στη λύτρωση αφού η μεν έντυπη δημοσίευση θέτει κάποιους φραγμούς (κοινωνικούς αλλά και οικονομικούς) η δε διαδικτυακή δημοσίευση προσφέρει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει κανείς αυτή του την ανάγκη.

Προτού καλά-καλά μελετηθούν επαρκώς από ειδικούς επιστήμονες οι πιθανές αιτίες που οδηγούν τους bloggers να γράφουν ψευδώνυμα οι επίσημοι φορείς βιάζονται να καταδικάσουν την ψευδωνυμία (την οποία βαφτίζουν ανωνυμία) και επιχειρούν με νομικά τερτίπια να επιβάλλουν την αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας των γραφόντων, με το επιχείρημα της πάταξης της συκοφαντικής δυσφήμισης κάποιων επώνυμων (του δημόσιου βίου) από μερικά blogs.

Κατ΄αρχήν να διευκρινίσουμε πως η αναφορά σε "ανωνυμίες" είναι άστοχη αφού

-αφ΄ενός προκειμένου να ανοίξει κανείς ένα blog χρειάζεται απαραίτητα να ορίσει ένα ψευδώνυμο και

-αφ΄ετέρου είναι γνωστό πως εάν συντρέχει σοβαρός λόγος μπορούν ανά πάσα στιγμή οι αρχές να εντοπίσουν τον υπολογιστή από τον οποίο εκπέμπονται οι συκοφαντίες.
(Αν αυτό δεν αληθεύει τότε εξηγήστε μου πως η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος παίρνει συχνά -και δίκαια -εύσημα για την αποτροπή αυτοκτονιών νεαρών παιδιών τα οποία έχουν γνωστοποιήσει αυτή τους την πρόθεση σε διαδικτυακούς τόπους????) .

Επομένως καταρρίπτεται από μόνο του το επιχείρημα πως δήθεν η κατάργηση της ανωνυμίας των bloggers θα βοηθήσει στο να προστατευτούν κάποιοι πολίτες από κακόβουλες επιθέσεις αφού όποτε συντρέχει σοβαρός λόγος ο χρήστης του διαδικτύου ο οποίος εκτελεί κακόβουλες πράξεις μπορεί, ως γνωστόν, εύκολα να ταυτοποιηθεί από τις αρχές.

Μερικοί αναρωτιούνται

Μα ἁν κάποιος δεν έχει να κρύψει κάτι γιατί να φοβάται να χρησιμοποιήσει το πραγματικό του όνομα?

Δεν είναι θέμα φόβου φίλοι μου....
- Κατά κύριο λόγο είναι θέμα έμπνευσης αλλά και ταύτισης με ένα ευφάνταστο ψευδώνυμο που εκτός του ότι εκφράζει τον κάτοχό του, πολλές φορές "κοινωνεί" στον άλλον λεπτομέρειες του σκοπού του blogger (π.χ. o Παραμυθάς, Cookthebook). Εγώ για παράδειγμα νοιώθω μια χαρά μέσα στο ψευδώνυμο dyosmaraki (το οποίο προέρχεται από ένα παραδοσιακό τραγούδι) Σε τελική ανάλυση το βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέρον από ότι το να υπέγραφα ως Μαρία -προς Θεού δεν έχω τίποτα με τις Μαρίες -απλά θα αναγκαζόμουν να υπογράφω ως Μαρία_1, Μαρία_2 κλπ).

Εν τέλει, ως dyosmaraki πως να το κάνουμε, νοιώθω κατά κάποιον τρόπο μια μοναδικότητα....!!!

Κατεβαίνω από το καλάμι και συνεχίζω.......

- Αλλες φορές η ανωνυμία σου προσφέρει ένα είδος ελευθερίας (ή αλλοιώς "κάθαρσης").
Το να βγάζεις δηλαδή τα σώψυχά σου (μέσα από ένα κείμενο, μέσα από ένα ποίημα, μέσα από μια φωτογραφία) το να λες τις σκέψεις σου, το να δημοσιοποιείς αυτά που σου αρέσουν και αυτά που δεν σου αρέσουν, δίχως να κρατάς τα προσχήματα, δίχως να σκέφτεσαι τι θα σκεφτούν οι άλλοι αφού δεν γνωρίζουν πως μπορεί να είσαι ο γείτονας της διπλανής πόρτας είναι ένα είδος λυτρωτικής ελευθερίας της σκέψης.
Σε διαφορετική περίπτωση το κείμενό σου δεν θα είναι γραμμένο από σένα.
Απλά θα είναι γραμμένο για τους άλλους.....

Το φαινόμενο της ανωνυμίας και της ψευδωνυμίας δεν είναι καινούργιο, είναι πάρα μα πάρα πολύ παλιό. Αρκεί μόνο να θυμίσουμε πως πολλοί λογοτέχνες συνήθζαν να γράφουν με ψευδώνυμο. Ο συγγραφέας του έργου "Ελληνική Νομαρχία" υπέγραφε με το ψευδώνυμο "Ανώνυμος Ελλην", ο Ταγκόπουλος έγραφε στην Εστία με το ψευδώνυμο Νουμάς, και στο Εθνος ως Ιερεμίας. Πόσοι γνωρίζουν πως το πραγματικό όνομα του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου είναι Κωνσταντίνος Δημητριάδης ή πως το όνομα του Οδυσσέα Ελύτη ήταν Οδυσέας Αλεπουδέλλης???? Υπάρχουν και άλλοι και άλλοι που αυτή τη στιγμή δεν μου έρχονται στο μυαλό.

Μπορείτε μάλιστα να αναζητήσετε πόσους και πόσους συντάκτες σε εφημερίδες οι οποίοι γράφουν άρθρα με ψευδώνυμο. Θα μου πει κανείς πως ναι αλλά στις εφημερίδες γνωρίζουν τα στοιχεία του συντάκτη.
Σας απαντώ : "Οχι πάντα" Για παράδειγμα μέχρι τις μέρες μας δεν έχει αποκαλυφθεί ποιό ήταν το πραγματικό όνομα του "Ανωνύμου Ελληνος"και ας έχουν περάσει αιώνας και βάλε...Αλλοι μιλούν για τον Ροίδη άλλοι λένε για τον Κωλέττη μα η ουσία είναι πως ο "Ανώνυμος Ελλην" μας παρέδωσε εξαιρετικά κείμενα που μας "μιλούν" ακόμη και σήμερα.

Και για να μιλήσω για τον εαυτό μου, όσες φορές μου ζητήθηκε από κάποιες δημοτικές εφημερίδες να αναδημοσιεύσουν κάποιες αναρτήσεις υπέγραψα ως dyosmaraki, όχι για άλλον λόγο αλλά γιατί νοιώθω πως έχω ταυτιστεί πια με αυτό το ψευδώνυμο.

Υπάρχει στα αλήθεια "ανώνυμος"blogger????

Αν εξαιρέσει κανείς κάποιους "ανώνυμους"σχολιαστές στα blogs πρακτικά όλοι οι bloggers χρησιμοποιούν ένα "ψευδώνυμο". Είναι γεγονός πως κάποιοι ἁνώνυμοι"σχολιαστές συνηθίζουν να βρίζουν ασύστολα πρόσωπα και πράγματα, πολλές φορές δίχως οι βρισιές που γράφουν να σχετίζονται με το περιεχόμενο της ανάρτησης του blogger.
(δείτε ένα ενδιαφέρον άρθρο στο http://peslac.pblogs.gr/2008/03/geia-sas-eimai-anwnymos-kai-hrtha-na-sas-brisw.html).
Πόσοι και πόσοι όμως "ανώνυμοι"σχολιαστές δεν εμπλουτίζουν με τη παρουσία τους και τα σχόλιά τους τις αναρτήσεις των bloggers και δεν προσθέτουν πολύτιμα στοιχεία που βοηθούν αυτή τη διαδραστική διαδικασία που ονομάζεται blogging????

Γιατί λοιπόν κάποιοι να θέλουν να βάλουν σε ένα τουρβά όλα τα blogs και όλους τους σχολιαστές και να κολλάνε μια ταμπέλλα "ανώνυμος" επιχειρώντας ταυτόχρονα να επιβάλλουν τη συνωνυμία ανώνυμος=διαδικτυακός εχθρός????

Αν εξαιρέσει κανείς τις περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιος επιλέγει από μόνος του να δημοσιεύσει αναρτήσεις με το πραγματικό του όνομα δεν νομίζω πως το να γράφει κανείς ως "Ντορής"ή ως κ. "Παπατρεχάμενος" κάνει τη διαφορά και αλλάζει την ουσία που είναι η ποιότητα του κειμένου του γράφοντος.

Σύμφωνα με μιά άποψη

"Ένα κείμενο καλό θα είναι να κρίνεται από την ουσία του κι όχι από το όνομα του συγγραφέα. Άλλωστε, το πως μεταφράζεται εξαρτάται καθαρά από τον αναγνώστη και τα ροζμωβμπλεπρασινοκόκκινα γυαλιά του. Αν θες δηλαδή, να δεις συνομωσία και προπαγάνδα, θα την δεις. Αν θες να το εξιδανικεύσεις, θα το κάνεις. Και θα το κάνεις προκειμένου να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις, δηλαδή να μην χαλάσεις τη ζαχαρένια σου..."

Την παραπάνω άποψη την έκλεψα από (εδώ)

Αντίθετα το να είναι υποχρεωμένος κανείς (και όχι -διεκρινίζω-να είναι δική του επιλογή) να υπογράφει με το ονοματεπώνυμό του περιορίζει την δυνατότα ενός προσώπου να εκφραστεί ελεύθερα και απρόσκοπτα για λόγους κοινωνικούς, επαγγελματικούς ή άλλους. Για αυτό το λόγο δηλώνω πως είμαι κάθετα αντίθετη στην επιβολή (δια νόμου) της γνωστοποίησης της ταυτότητας των bloggers. Προτιμώ να επαφίεται στον καθένα από εμάς να επιλέγει σε ποιούς αναγνώστες θα αποκαλύψει τελικά την αληθινή του ταυτότητα. Οσοι λοιπόν ταυτίζονται με αυτή την άποψη μπορούν να ενώσουν τη φωνή τους ως ένα είδος ομαδικής διαμαρτυρίας στο blog που άνοιξε για αυτό το σκοπό με τίτλο

"Ενωμένοι Bloggers" (εδώ)

Eξ άλλου (εξαιρουμένων εκείνων των bloggers οι οποίοι επιλέγουν από μόνοι τους να γράφουν με το πραγματικό τους όνομα) πιστεύω πως η γνωστοποίηση των προσωπικών στοιχείων στον χώρο της bloggόσφαιρας δεν ευνοεί κανέναν άλλον παρά μοναχά όσους κινούνται στον χώρο της δημόσιας σφαίρας και του life style της Μυκόνου (τυχαία η επιλογή του νησιού ) και των κοσμικών parties και επιθυμούν λόγω της επωνυμίας τους και των δημοσίων σχέσεών τους να συνεχίσουν και στο διαδίκτυο να απολαμβάνουν αυτή τη δημοσιότητα .

Αυτό το status έχω τη γνώμη πως δημιουργεί ανισότητες ανάμεσα στους bloggers παραβιάζοντας το συνταγματικό δικαίωμα της ισότητας ανάμεσα στους πολίτες (αφού και οι bloggers κάποιοι πολίτες είναι). Για τους υπόλοιπους (όπως εγώ) που δεν ξέρει ούτε η μαμά τους πως γράφουν στο διαδίκτυο και πως το ψευδώνυμό τους είναι κ. Bloggόπουλος, Βloggιάν ή Bloggαμπέλης σε τι άραγε θα ωφελούσε η γνωστοποίηση των προσωπικών τους στοιχείων???? Απλά αναρωτιέμαι.....

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως σιγά σιγά στον κόσμο των bloggers διαμορφώνεται ένα είδος "εθιμικού δικαίου" . Στο "εθιμικό " αυτό δίκαιο οι ισορροπίες διαμορφώνονται μέσα από την αποδοχή ή την ελεύθερη αντιπαράθεση ιδεών, σκέψεων και απόψεων. Οι bloggers μοιράζονται σε ομάδες (είτε ως συντάκτες είτε ως αναγνώστες) αναλόγως των κοινών τους ενδιαφερόντων και των θεμάτων που πραγματεύεται κάθε blogger με αποτέλεσμα την αναγωγή τους σε σημαντική συνισταμένη της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Ισως μάλιστα αυτό το φαινόμενο θα έπρεπε να εκτιμηθεί ως μία δημιουργική αλλά και δυναμική πτυχή της ζωής μας και όχι να επιχειρείται η καταστολή του. Εξ άλλου θεωρώ πως θα ήταν προς τιμήν της πολιτείας να μάθει να "ακούει"τις προτάσεις των απλών πολιτών και όχι να σπεύδει να τις καταδικάζει.

Μια σκέψη που περνάει από το μυαλό μου είναι μήπως τελικά η απόπειρα επιβολής (δια νόμου) της γνωστοποίησης των προσωπικών στοιχείων των bloggers στην ουσία δεν επιδιώκεται για την προστασία από κακόβουλες πράξεις μα επειδή στη πλειοψηφία τους οι (ανιδιοτελείς) bloggers δεν ασχολούνται με το αν έφυγε πόντος από το καλσόν της κυρίας Χ που παραθέριζε στη Μύκονο αλλά προβάλλουν αυτά που οι ίδιοι αγαπούν, βιώνουν, τους προβληματίζουν και τους δυσκολεύουν στη πραγματική καθημερινή τους ζωή ειδωμένα με τα μάτια της καρδιάς τους και όχι της τσέπης τους....

είτε γράφουν επώνυμα είτε γράφουν ανώνυμα.

Το πιθανότερο είναι πως μάλλον κάποιοι ενοχλούνται που δεν μπορεί να επιβληθεί και στην bloggoσφαίρα η ενασχόληση με ένα life style το οποίο αν και ξένο προς την πραγματική ζωή (βίλλες, πισίνες και γκλαμουριά) προβάλλεται έντονα και επιβάλλεται τηλεοπτικά από το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ. Εν τέλει πιστεύω ακράδαντα πως οι δυσκολίες αλλά και οι χαρές καθώς και οι προβληματισμοί των απλών καθημερινών ανθρώπων δεν θα μπορέσουν να κρυφτούν μέσα στους βίαιους στροβιλισμούς ενός τεχνητού Jacuzzi.

Αυτά πιστεύω ως dyosmaraki......
"ἐπειδὴ νομίζω ἄχρηστον νὰ ἀποκριθῶ

εἰς ὅσους ἤθελαν ἐρωτήσει,

διατί κράζομαι ἀνώνυμος"
(Ανωνύμου Ελληνος - Νομαρχία Αθηνών - Λόγος περί ελευθερίας)