Η προετοιμασία μιας έκθεσης γλυπτικής (στο Αγαπιό της Τήνου)

Δεν είχε τύχει ποτέ να δω πως προετοιμάζεται μια έκθεση γλυπτικής.

Το dyosmaraki λοιπόν , μια και δυό, πήρε το στενό δρομάκι που οδηγεί στο χώρο του σχολείου του Αγαπιού (βλ.προηγούμενη ανάρτηση για το χωριό εδώ). Εκεί είχαν πει πως θα γινόταν η έκθεση και όπως είναι γνωστό το πρώτο πράγμα για το στήσιμο μιας έκθεσης είναι να βρεθεί ο χώρος όπου θα στεγαστεί.
Το σχολείο του Αγαπιού βρίσκεται σε μια προνομιακή θέση με πανέμορφη θέα. Είναι ένας χώρος που όπως μας έλεγαν οι ντόπιοι , κάποτε έσφυζε από ζωή. Να φανταστείτε οι γιαγιάδες μας διηγούνταν πως κάποτε ήταν τόσα πολλά τα παιδιά που δεν χώραγαν στη μοναδική αίθουσά του...έτσι πολλές φορές υποχρεώνονταν οι δάσκαλοι να κάνουν μάθημα στα παραπανίσια παιδιά στα σπίτια τους!!!!
Ακολουθώντας όμως τη μοίρα πολλών σχολειών των χωριών της επαρχίας μας, το σχολείο της Αγάπης στη Τήνο εδώ και κάποια χρόνια παρέμενε κλειστό λόγω έλλειψης παιδιών. Οι οικογένειες μεταναστεύουν στα αστικά κέντρα και έρχονται πια στο χωριό μοναχά το καλοκαίρι για διακοπές....Το χωριό σιγά σιγά εγκαταλείπεται και ερημώνει.....Ζωντανεύει μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες...

Προκειμένου να μη μείνει αναξιοποίητος ο χώρος του σχολείου και ερειπωθεί , οι τοπικές αρχές φρόντισαν να αξιοποιηθεί παραχωρώντας τον για χρήσεις που άπτονται του πολιτισμού με σκοπό τη φιλοξενία εργαστηρίων καλλιτεχνών, διαλέξεων αλλά και συναντήσεων καθώς και κάποιες φορές τη πραγματοποίηση εκθέσεων (όπως η παρούσα).

Το κτήριο χρειαζόταν αρκετές επισκευές (μία επίπονη διαδικασία που χρειάστηκε πολύ κόπο, χρόνο και έξοδα). Επρόκειτο για την πρώτη φορά που θα άλλαζε χρήση το σχολείο, έτσι στη διαδικασία των εργασιών συμμετείχαν κατά κύριο λόγο οι διοργανωτές της έκθεσης αλλά και κάποιοι από τους καλλιτέχνες των οποίων τα έργα θα έπαιρναν μέρος στην Εκθεση. Ο χώρος χρειαζόταν στοκαρίσματα, βαψίματα, ασβεστώματα κλπ

Εργασίες όπως πλακοστρώσεις, η επισκευή της οροφής του κτιρίου κ.ά. έγιναν με την αρωγή των τοπικών Δημοτικών αρχών.












Επειτα κύριο μέλημα ήταν η παραλαβή των έργων τέχνης που θα μεταφέρονταν από την Αθήνα.

Κατόπιν έπρεπε να μελετηθεί η θέση τους στον χώρο προκειμένου όχι μόνο να μην αλληλοκαλύπτονται αλλά και να αναδεικνύεται κάθε έργο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Καμιά φορά όμως η μεταφορά των έργων τέχνης εγκυμονεί κινδύνους.













Στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα από τα έργα έσπασε σε ένα σημείο κατά τη διάρκεια της μεταφοράς.

Τώρα τι κάνουμε???

Η πρώτη αντίδραση ήταν η αμηχανία. Πως μπορεί να στηθεί σε μια έκθεση ένα έργο που μερικώς έχει υποστεί κάποια βλάβη?














Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα....
Η λύπη για τη ζημιά....πως θα το πεις στον καλλιτέχνη-δημιουργό του έργου....
Το έργο θύμιζε τη μορφή της κυψέλης των μελισσών, μιας ιδιότυπης άψογα και σοφά συγκροτημένης και δομημένης κοινωνίας. Ομως τώρα που έσπασε ,πως μπορεί να διατηρηθεί η ιδέα του καλλιτέχνη?










Η στεναχώρια της ομάδας....η απογοήτευση....Μαζεμένοι όλοι γύρω από το σπασμένο έργο σκεφτικοί και προβληματισμένοι....Το να μην εκτεθεί το έργο δεν είναι δίκαιο ούτε για τον καλλιτέχνη ο οποίος κοπίασε να το δημιουργήσει, ούτε για όσους διοργάνωσαν την έκθεση αφού η μεταφορά του προϋποθέτει κόστη που με δυσκολία καλύπτονται. Τελικά ως "από μηχανής Θεός" μια από τις καλλιτέχνιδες που ήταν παρούσες προτάσσει την ιδέα : "Δεν πειράζει που δεν είναι συμπαγές το έργο. Θα μπορούσε να συμβολίζει τη ρήξη της κοινωνικής συνοχής στη σύγχρονη εποχή.....".

Η ιδέα έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό από την υπόλοιπη ομάδα (και από τον καλλιτέχνη με τον οποίο υπήρξε τηλεφωνική συνομιλία) και πράγματι το έργο στήθηκε χωρισμένο στη μέση, και εκτέθηκε με τη φιλοσοφία που είπαμε προσελκύοντας τελικά όλα τα βλέμματα.












Η σύνθεση μερικών έργων έπρεπε να γίνει επί τόπου.










Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χρειάζονται μοναχά καλλιτεχνικές γνώσεις μα και τεχνικές....

Επειτα ήρθε η ώρα του στησίματος των έργων μέσα στον χώρο της έκθεσης (δηλαδή στο προαύλιο του σχολείου) και η αποκάλυψη των έργων λίγο πριν από την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης.....


Αφού τελείωσε η τοποθέτηση των έργων, τα παιδιά που είχαν επιφορτιστεί με τον καθαρισμό του εσωτερικού χώρου φώναξαν πως ο εσωτερικός χώρος ήταν έτοιμος....ένα μέρος των προετοιμασιών είχε ολοκληρωθεί.

Ωρα για τις τελευταίες λεπτομέρειες της υποδοχής των αυριανών επισκεπτών στα εγκαίνια που με τόση αγωνία περίμεναν οι διοργανωτές της έκθεσης αλλά και οι κάτοικοι αυτού του μικρού χωριού της Τήνου.....

Σουρούπωσε....

Τελευταίες εργασίες.....

- Τοποθέτηση φωτισμού και έλεγχος αν τα έργα φωτίζονται επαρκώς....

-Κρέμασμα των σχετικών αφισών στη πόρτα του σχολείου που ειδοποιούν τον επισκέπτη για την έκθεση.....

Τέλος ημέρας....

Αποκαμωμένη από τη κούραση των προηγούμενων ημερών η ομάδα πήγε για ύπνο με το μυαλό να στροφογυρίζει μήπως και έχει ξεχαστεί καμιά τελευταία λεπτομέρεια που θάπρεπε να ελεγχθεί το επόμενο πρωϊνό....

Η επόμενη βραδιά, η βραδιά των εγκαινίων δεν ήταν μακριά.......