"Αθως σκιάζει νώτα Λημνίας βοός"....

" Για τη Λήμνο γιατί δεν γράφετε κάτι?"
Κάπως έτσι ξεκίνησε η συνομιλία μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, με αποτέλεσμα να φτάσουν στα χέρια μου οι φωτογραφίες που βλέπετε.

Στο βάθος βλέπουμε να δεσπόζει ο πέτρινος όγκος του Αθωνα ειδωμένος από μια παραλία της Λήμνου.
Σύμφωνα με έναν από τους μύθους ,
ο Aθως οφείλει το όνομα του στον ομώνυμο Θρακιώτη γίγαντα...
....."Αθως δε το όρος από Αθως γίγαντος, ώ Ποσειδών φασί το όρος επέθετο"....

Εκτοτε ο πέτρινος αυτός όγκος στέκει εκεί ακίνητος και κάποιες φορές όταν είναι καθαρή η ατμόσφαιρα μπορούν και τον διακρίνουν οι κάτοικοι της Λήμνου
(όπως σε αυτές τις φωτογραφίες).

Λέγεται λοιπόν πως η σκιά που έριχνε ο Αθως στη Λήμνο ήταν τόσο μεγάλη ώστε έφτανε να σκιάζει μέχρι το άγαλμα μιας αγελάδας που βρισκόταν στημένο σε μια πλατεία της αρχαίας Μύρινας
(πιθανότατα εκεί που σήμερα βρίσκεται η αφετηρία των ΚΤΕΛ).
Τριακοσίους δε φασί, σταδίους Λήμνου απέχων όμως ο Αθως σκιάζει αυτήν
Οθεν και η παροιμία
"Aθως σκιάζει νώτα Λημνίας βοός"

Στη θέα αυτών των πανέμορφων εικόνων το μυαλό μου ταξίδεψε σε κάποιους στίχους του Ελύτη
(από το Μονόγραμμα)

...Μες στη μέση της θάλασσας
από μόνο το θέλημα της αγάπης,
μ’ ακούς
ανεβάσαμε ολόκληρο νησί,
μ’ ακούς?
Με σπηλιές και με κάβους
κι ανθισμένους γκρεμούς....

...Ακουστά σ’έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά....

....Πάντα εσύ τ’αστεράκι
καί πάντα εγώ
τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι
κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο
καί η λάμψη επάνω στά κουπιά.....

Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει –
ακούς?;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –
ακούς?
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω,
μ’ ακούς?
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ,
μ’ ακούς?

ΥΓ. Ευχαριστώ θερμά τη Λημνιά φίλη που έστειλε τις φωτογραφίες και τις σχετικές πληροφορίες