ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΜΑΡΤΥΡΑ ΣΕ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΤΡΟΧΑΙΟ

Την Τρίτη 20.10.2009 ξημερώνοντας Τετάρτη 21.10.09 και ώρα 00.30 στην οδό Λαγουμιτζή στο Νέο Κόσμο (λίγο μετά τη γέφυρα) διερχόμενο όχημα τραυμάτισε θανάσιμα και εγκατέλειψε 70χρονο οικογενειάρχη ο οποίος ήταν σταθμευμένος λόγω βλάβης του αυτοκινήτου του (είχε μείνει από λάστιχο - το αυτοκίνητό του ήταν μάρκας 2chevaux).

Το θύμα, ο κ. Νίκος Κουκουλάρης, εδώ και δεκαετίες φίλος των γονιών μου, άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο, με ανοιγμένο κεφάλι, αβοήθητος, εγκαταλελειμμένος και μόνος . Ισως εάν ο εγκληματίας οδηγός σταματούσε και τον μετέφερε στο νοσοκομείο ο κ. Νίκος να είχε σωθεί. Ισως και όχι. Οι 2 γυιοί του δεν θα μάθουν ποτέ εάν ο πατέρας τους μπορούσε να έχει σωθεί εάν δεν βρεθεί ο θύτης.

Απευθύνω λοιπόν έκκληση σε οποιονδήποτε τυχόν περνούσε από το συγκεκριμένο σημείο να επικοινωνήσει με την Τροχαία Καλλιθέας (έστω και ανώνυμα) και να δώσει όποιες πληροφορίες νομίζει πως μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό του συγκεκριμένου ανεύθυνου οδηγού.

Η οικογένειά μου και εγώ νοιώθουμε συντετριμμένοι για την απώλεια του κ. Νίκου. Ειδικότερα όμως νοιώθουμε οργή και θλίψη για την εγκληματική αμέλεια κάποιων οδηγών οι οποίοι ακόμη και εάν υποθέσουμε πως σε μια κακιά στιγμή τους έτυχε το μοιραίο δεν δικαιολογούνται να εγκαταλείψουν έναν άνθρωπο τραυματισμένο, αβοήθητο πάνω στην άσφαλτο. Αναρωτιέμαι πως μπορεί ο εγκληματίας οδηγός να κοιμάται με την συνείδησή του ήσυχη.

Παρακαλώ όποιος μπορεί και θέλει ας διαδώσει το παραπάνω μήνυμα μέσω του διαδικτύου όπου μπορεί.

Σήμερα εγκαταλείφθηκε ο κ. Νίκος, αύριο μπορεί να είναι ένας δικός σας άνθρωπος.

Ας βοηθήσουμε να εντοπιστεί ο εγκληματίας οδηγός προτού πάρει στο λαιμό του και άλλους ανθρώπους!!!! Ας είναι ο κ. Νίκος το τελευταίο θύμα που εγκαταλείπεται και πεθαίνει αβοήθητο στην άσφαλτο.

1η προσθήκη

Πληροφορήθηκα πως την είδηση μετέδωσε ο κ. Παπαδάκης στην εκπομπή "καλημέρα Ελλάδα", μεταδόθηκε σε πρωϊνή εκπομπή (06.00-07.00) από το Β πρόγραμμα του ραδιοφώνου και με πληροφόρησαν πως την Παρασκευή το μετέδωσε και η κ. Νικολούλη. Αν κάποιος γνωρίζει κάποια πληροφορία μπορεί να τηλεφωνήσει και σε αυτούς. Ευχαριστώ θερμά τους bloggers tzonakos, marianaonice , Nelly's logia , Καπιταλιστικό Κουμμούνι για την αναμετάδοση αυτής της έκκλησης. Η έκκληση για μαρτυρία δημοσιεύτηκε και στο blog troktiko πιθανά μετά από αίτημα των παιδιών του κ. Νίκου.

Εύχομαι να ανακαλυφθεί ο δράστης προτού θρηνήσουμε άλλα θύματα...

Πολιτισμός-Τουρισμός : Η αυτοτελής αξία του Πολιτισμού

Δανείζομαι τον τίτλο αυτής της ανάρτησης από το άρθρο του κ. Α.Καρκαγιάννη το οποίο βρήκα εξαιρετικό (μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο εδώ) και θέλησα να χρησιμοποιήσω σαν βάση για το ξεκίνημα καταγραφής κάποιων σκέψεων και προβληματισμών παρόμοιους με εκείνους που έθεσα σε προηγούμενη ανάρτηση (εδώ). Οι σκέψεις και οι προβληματισμοί αυτοί αναφέρονται στην απόφαση της νέας κυβέρνησης για την συστέγαση/συγχώνευση των Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού.

Δίχως να θέλω να αλλοιώσω στο ελάχιστο τον συλλογισμό του άρθρου του κ. Καρκαγιάννη ούτε να καπηλευτώ τις δικές του ιδέες , θα ήθελα να σταθώ (με δικά μου λόγια) σε κάποια σημεία/προβληματισμούς που θίγει στο άρθρο του, τα οποία αποτελούν και δικούς μου προβληματισμούς . Πρόθεσή μου είναι αυτή η ανάρτηση να αποτελέσει την πρώτη από μια σειρά αναρτήσεων όπου τα θέματα που θίγονται εδώ θα αναπτυχθούν/επεκταθούν σε επόμενες αναρτήσεις με την παράθεση ζωντανών παραδειγμάτων (τα οποία αναζητώ στο αρχείο μου) και θα τεθούν ως πρόκληση μιας ανοιχτής συζήτησης/ανταλλαγής απόψεων μαζί σας. Εύχομαι αυτές οι συζητήσεις να βοηθήσουν και να προβληματίσουν την νέα κυβέρνηση τώρα που είναι ακόμη νωρίς και να φρενάρουν κάθε ενέργεια που θα είχε βλαπτικές επιπτώσεις σε ένα απόλυτα παραγκωνισμένο τομέα της κοινωνικής μας ζωής, αυτόν του Πολιτισμού.

Ο κ. Καρκαγιάννης εκθέτει τους προβληματισμούς του (οι οποίοι ομολογώ πως με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη) και αναρωτιέται:

1."Τελικά ποιόν Πολιτισμό θα φροντίσει το Υπουργείο Πολιτισμού???"

2. "Εχει οριστεί ποιό για την κρατική πολιτική είναι το αυτοτελές αντικείμενο του Πολιτισμού? Και αν ναι, τελικά αξίζει να τοποθετηθεί κάτω από την κρατική φροντίδα και με ποιές επιδιώξεις?"

3. Γνωρίζουμε πως ο Πολιτισμός προϋπήρχε του Κράτους, τον βρήκαμε δεν τον επιλέξαμε, άρα είναι δεδομένος όπως φαίνεται από τα διάσπαρτα αρχαία κατάλοιπα σε κάθε γωνιά του τόπου μας. Μήπως επομένως οι Αρχαιότητες είναι ο μεγάλος πυλώνας απ΄όπου περνάει η κρατική μέριμνα για τον Πολιτισμό? (δηλαδή η αποκάλυψη, η συντήρηση, η μελέτη και η ανάδειξη έτσι ώστε να μπορεί ο κάθε πολίτης να "διαβάζει"τις Αρχαιότητες)

4. Κι αν η κρατική μέριμνα περνά από τα παραπάνω (αποκάλυψη,συντήρηση, μελέτη και ανάδειξη) τότε πόση έμφαση μπορούμε να δόσουμε σε λογής λογής απολαύσεις/διασκεδάσεις που θα απευθύνονται στους τουρίστες που επισκέπτονται τον τόπο μας αλλά δεν θα είναι αποκλειστικά "πολιτισμικές"???? Η δαπανηρή κρατική μέριμνα θα εστιάζει στην συντήρηση και ανάδειξη των αρχαιοτήτων με σκοπό τη διασπορά της γνώσης ή με σκοπό την διασκέδαση των τουριστών και την αποκόμιση οικονομικών οφελών από τους τουρίστες???

Ο κ. Καρκαγιάννης συνεχίζει λέγοντας πως εάν στον κορμό των Αρχαιοτήτων προσθέσουμε τα βυζαντινά και τα νεότερα κατάλοιπα τότε έχουμε έναν λαό που παρά τις επιδρομές και τις προσμίξεις επιμένει να είναι γατζωμένος στον ίδιο βράχο, δίπλα στη θάλασσα, να μιλάει περίπου την ίδια γλώσσα και να ανοίγει την ψυχή του στον κόσμο με τον ίδιο περίπου τρόπο.

Ο Πολιτισμός αυτού του λαού λειτούργησε σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο ως αφετηρία αυτογνωσίας και ως ιδιαίτερης παρουσίας στον σύγχρονο κόσμο. Βέβαια το ερώτημα που τίθεται είναι πως θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε και να λειτουργούμε μέσα στον σύγχρονο κόσμο :

ΩΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΕΞ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ Η ΩΣ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ ΜΕ ΝΕΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ???

Τέλος ο κ. Καρκαγιάννης καταλήγει παραθέτοντας την άποψή του πως η διαχείρηση του Πολιτισμού στο σύνολό του μόνο ως διαχείρηση παιδείας είναι νοητή και άξια ιδιαίτερης κρατικής μέριμνας. Μόνο ως τέτοια βρίσκει τον "ωφέλιμο σκοπό της". Μάλιστα φέρνει μερικά παραδείγματα μεταξύ των οποίων και το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης το οποίο αν και προσελκύει χιλιάδες τουριστών και επισκεπτών παραμένει ένα στατικό εκθετήριο, ένα λαμπερό στολίδι το οποίο δεν καταφέρνει να μπει μέσα στην καθημερινή μας ζωή, στις ατομικές μας φιλοδοξίες ενώ ο ίδιος υποστηρίζει πως ο Πολιτισμός θα πρέπει να φανεί χρήσιμος στη χώρα και να υπηρετήσει όχι μόνο (λογής-λογής) γενικά συμφέροντα μα και τα δικά μας ατομικά συμφέροντα και αυτό δεν μπορεί να γίνει με την άμεση συνάφεια με το εμπόριο και τις εμπορικές δραστηριότητες οι οποίες έχουν παρενέργειες στον Πολιτισμό.

Για αυτό ο κ. Καρκαγιάννης καταλήγει πως η σύζευξη του Πολιτισμού με τον Τουρισμό και η συστέγασή τους στο ίδιο Υπουργείο φαντάζει λίγο παράδοξη και αγοραία (έστω και αν οι τουρίστες δεν παύουν να είναι πελατεία μας) και εγώ θα συμφωνήσω μαζί του μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο.

Διαχείρηση παιδείας λοιπόν ο Πολιτισμός ή διαχείρηση "διασκεδαστικού" μέσου το οποίο θα έχει ως αποκλειστικό σκοπό την προσέλκυση Τουρισμού και την προσπόρηση οικονομικών ωφελών???? Μένει να το διαπιστώσουμε στο εγγύς μέλλον

ΥΓ1. Η αφίσα της ανάρτησης αφορά καλλιτεχνική σύνθεση του Σ.Βασιλείου για λογαριασμό του ΕΟΤ (1960) τότε που πράγματι ο πολιτισμός μας εξαγόταν σε ολόκληρο τον κόσμο με όχημα τον τουρισμό.

ΥΓ2. Εάν κάπου διαβάσετε κάποιο άρθρο/άποψη σχετικά με τη σύζευξη Πολιτισμού και Τουρισμού και νομίζετε πως αξίζει να αναφερθεί και να συζητηθεί σε κάποια ανάρτηση ή εάν ακόμη θα θέλατε να παρατεθούν κάποιες δικές σας σκέψεις, παρακαλώ να επικοινωνήσετε μαζί μου με email. Το θέμα αυτό με ενδιαφέρει πάρα πολύ.

Κυριακάτικος περίπατος στο "Παλατάκι" του Χαϊδαρίου

Ενα δημοσίευμα στην εφημερίδα (εδώ) αποτέλεσε την αφορμή για έναν Κυριακάτικο περίπατο στο σχετικά άγνωστο στους μη κατοίκους του Χαϊδαρίου (ως προς το ιστορικό σκέλος του) "Παλατάκι".
Σύμφωνα με το δημοσίευμα διοργανωνόταν ξενάγηση με πρωτοβουλία του Οικολογικού Πολιτιστικού Συλλόγου Χαϊδαρίου (ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙΣ Χαϊδαρίου) η οποία όπως έμαθα αποτελεί την πρώτη από σειρά ξεναγήσεων και δράσεων με σκοπό τη γνωριμία των πολιτών με την ιστορία της πόλης τους.

Το γνωστό ως "Παλατάκι" είναι ένα πυργοειδές κτίσμα τυπικό δείγμα αρχιτεκτονικής ρομαντικού ιστορισμού με νεογοτθικά στοιχεία.

Σύμφωνα με τον ομιλητή κ. Γιάννη Ιγγλέση (Αρχιτέκτονα Μηχανικό) το Παλατάκι για πρώτη φορά αναφέρεται στα κείμενα του ιστορικού και πολεμιστή Χρήστου Βυζαντίου (1805- 1877) ως πύργος με κήπο στον οποίο οχυρώθηκε ο Καραϊσκάκης κατά την μάχη του Χαϊδαρίου και αυτή αποτελεί την πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη της έπαυλης με την αρχική της μορφή. Το κτίσμα άλλοι λένε πως πρόκειται για έργο του Πολεοδόμου και Αρχιτέκτονα Σταματίου Κλεάνθη (1802- 1862) κτισμένο κατά παραγγελία της Sophie de Marbois, γνωστής και ως Δούκισσας της Πλακεντίας (Duchesse de Plaisence), την οποία ο θρύλος ήθελε να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο κτήριο για τις μυστικές συναντήσεις της με το λήσταρχο Νταβέλη. Άλλοι ισχυρίζονται πως σύμφωνα με τα κατασκευαστικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία του Πύργου, το «Παλατάκι» μάλλον είναι έργο του Γάλλου Μπουλανζέ (Francois Boulanger). Μια τελευταία εκδοχή θέλει τον κ. Τσίλλερ να έχει κατασκευάσει το κτίριο.

Ο κ. Ιγγλέσης κάνοντας μια αναδρομή στα ιστορικά στοιχεία του "κτήματος Χαϊδαρίου" το οποίο καταλάμβανε μια έκταση 6000 περίπου στρεμμάτων, μέρος του οποίου αποτελεί το Παλατάκι, αναφέρθηκε λεπτομερώς στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτήματος το οποίο έπειτα από πολλαπλές μεταβιβάσεις αποκτήθηκε από τον Τηνιακό επιχειρηματία Νικόλαο Νάζο μέχρι το 1886 οπότε το "κτήμα Χαϊδάρι" πέρασε στα χέρια του Θών, αυλικού του Γεωργίου Α για να αγοραστεί το 1916 από τον Χιώτη εφοπλιστή Αντώνη Παληό (Περισσότερες πληροφορίες εδώ).

Κατά την είσοδό μας στο κτίριο ακολουθήσαμε μια ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στους πάνω ορόφους.

Στην αίθουσα που αντικρύσαμε έπνεε ο αέρας μια άλλης εποχής. Την ψηλοτάβανη αίθουσα κοσμούσε ένας πολυέλαιος, στον χώρο δέσποζε ένα εντυπωσιακό τζάκι, ενώ το ταβάνι ήταν διακοσμημένο με πανέμορφες οροφογραφίες.Οταν βγήκαμε από το Παλατάκι (το οποίο λέγεται πως χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως εξοχική κατοικία), κατευθυνθήκαμε προς τα υπόλοιπα βοηθητικά κτίρια που κάποτε αποτελούσαν τον ξενώνα, τον στάβλο (σήμερα αναψυκτήριο "το Ιστορικό") και ένα ελαιοτριβείο.

Η γύρω περιοχή είναι περιτριγυρισμένη από κήπους και πολύ πράσινο με ψηλά εξωτικά δέντρα. Διασχίζοντας το πλακόστρωτο συχνά συναντά κανείς ελεύθερους χώρους στάθμευσης λογιών λογιών τροχοφόρων οχημάτων της ....πολύ νεότερης γενιάς.... ....Τα παιδιά της πόλης έχουν χώρο να αθληθούν και να παίξουν σε μια αρμονική συμβίωση με το περιβάλλον..........μα συνάμα τους δίνεται η ευκαιρία να έρθουν σε άμεση επαφή.....
....με τα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου τους....
....φτάνοντας μέχρι την είσοδο του κτιρίου με το τροχοφόρο τους!!!!

Τυχαία πληροφορήθηκα για την έκδοση ενός ενδιαφέροντος βιβλίου με τίτλο "Χαϊδάρι-Τόπος και άνθρωποι" (περισσότερες πληροφορίες εδώ) πλούσιου σε πληροφορίες αλλά και με σπάνιες φωτογραφίες της περιοχής και των ανθρώπων της.
Αξίζει κανείς να το προμηθευτεί.

Ενοιωσα πως τέτοιες πρωτοβουλίες θα έπρεπε να αγκαλιάζονται και να προβάλλονται περισσότερο από τα ΜΜΕ. Για παράδειγμα εγώ δεν θα μάθαινα ποτέ πως έγινε αυτή η τόσο ενδιαφέρουσα ξενάγηση εάν τυχαία δεν διάβαζα το σχετικό άρθρο στην εφημερίδα.

Η ξενάγηση συνεχιζόταν σε παρακείμενο κτίσμα (παλιό ξενώνα) όπου μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη....
(συνεχίζεται)

Του δρόμου .....ο συνονόματος.....

....Στη πόλη της Κω...

....κατά τη διάρκεια των φετεινών καλοκαιρινών.......

.....Καλό ΣΚ εύχομαι....

Πολιτισμός-Τουρισμός : Εννοιες ταυτόσημες ή αντικρουόμενες?

Η νέα Κυβέρνηση ανακοίνωσε τη συγχώνευση δύο Υπουργείων : Τουρισμού και Πολιτισμού. Σε μια ιδανική κοινωνία θα ήμουν υπέρμαχος αυτής της μεταρρύθμισης αφού είμαι από εκείνους που υποστηρίζουν πως ο τουρισμός θα έπρεπε να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την προβολή του ελληνικού πολιτισμού. Γνωρίζοντας όμως (έως ένα βαθμό) τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες των δύο αυτών φορέων αλλά και της κοινωνίας μας θεωρώ πως το εγχείρημα αυτό είναι εφαρμόσιμο μεν σε κάποια μελλοντική στιγμή, παρακινδυνευμένο δε για το παρόν εφ΄όσον δεν προηγηθούν συγκεκριμένες δράσεις για να ξεκαθαριστεί το θολό τοπίο που επικρατεί και στους δύο τομείς.

Κατά κύριο λόγο (αποδεδειγμένα) οι κατά καιρούς πολιτικές περί τουρισμού στην Ελλάδα έχουν δείξει πως μάλλον κινείται εχθρικά προς τον πολιτισμό αφού:

• O μαζικός τουρισμός διαταράσσει την φέρουσα ικανότητα ενός τόπου αλλά και την κοινωνική συνοχή, καταστρέφει τις μικρές παραγωγικές μονάδες που υπάρχουν σε κάθε τόπο (οι προμήθειες εισάγονται είτε από την Αθήνα είτε από το εξωτερικό) αλλά από την άλλη συντελεί στην εύκολη και ταχεία αύξηση των εισοδημάτων.
  
• Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των αρχαιολογικών χώρων εκλαμβάνεται -από όσους ασχολούνται με τον τουρισμό- ως εμπόδιο για την ανάπτυξη ενός τόπου π.χ. θέμα αιγιαλού (συνηθισμένο το φαινόμενο της καταπάτησής του από μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες), Ζάκυνθος (Χελώνα Καρέτα-καρέτα), Καταδυτικός τουρισμός (σε θάλασσες όπου βρίσκονται διάσπαρτα αρχαία ναυάγια), Πλάκα (αρχαιολογικοί χώροι-προστατευόμενα νεοκλασσικά κτίρια), Προστατευόμενοι (από την αρχαιολογία) νησιωτικοί οικισμοί, Απαγόρευση ανέγερσης ξενοδοχείων πλησίον αρχαιολογικών χώρων, δασικές εκτάσεις (οι οποίες συνήθως αποχαρακτηρίζονται προκειμένου να κατασκευαστούν εξοχικές κατοικίες για αλλοδαπούς) κ.α.
  
• Πολλές φορές η έννοια του ελληνικού πολιτισμού στα καταστήματα "λαϊκής" (?) τέχνης εξαντλείται στην εμπορευματοποίηση και την παραποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (βλ. αντίγραφα του σάτυρου με σηκωμένο φαλλό, κακέκτυπα αντίγραφα αγαλμάτων και εικονιστικών απεικονίσεων) με σκοπό το κέρδος, ή κιτς προσθήκες αρχαίων κολώνων σε ξενοδοχεία τουριστικών περιοχών αλλά και μπαρ όπου προσφέρονται ποτά-μπόμπες (π.χ. Φαληράκι).
• Στα πλαίσια της νοοτροπίας περί προσέλκυσης του τουρισμού η έννοια του πολιτισμού εξαντλείται στις Ελληνικές βραδυές (Greek nights) όπου κάποιοι χορευτές (αμφιβόλων χορευτικών δεξιοτήτων) καλούν τους τουρίστες να χορέψουν το Zorba's dance και να γευτούν την Greek salad, το tzatziki και τον moussaka.

Αναρωτιέμαι λοιπόν εάν είναι ρεαλιστική η σκέψη να λειτουργήσουν κάτω από την ίδια στέγη ο Πολιτισμός και ο Τουρισμός. Μήπως θα έπρεπε προηγουμένως να χαραχτεί μια συγκεκριμένη στρατηγική όπου θα προσδιορίζεται πως οραματίζεται η νέα κυβέρνηση να συνδέσει αλλά και να αναπτύξει με παράλληλο τρόπο τους δύο αυτούς τομείς της οικονομίας μας , αφού αν και έχουν σημεία σύγκλισης μεταξύ τους σε κάποια σημεία τους χωρίζει η άβυσσος.
Εν τέλει η ανησυχία μου είναι μήπως η (κακώς εννοούμενη) ανάπτυξη του τουρισμού λειτουργήσει σε βάρος του πολιτισμού (όπως έχει αποδείξει η συνήθης πρακτική) . Πιστεύω πως και οι δύο αυτοί τομείς ακόμη και αν παραμείνουν ανεξάρτητοι μεταξύ τους μπορούν ισότιμα να αποτελέσουν αντικείμενο (υγιούς) οικονομικής εκμετάλλευσης με απώτερο στόχο την προβολή του τόπου μας και την προσέλκυση ανώτερου πνευματικού επιπέδου επισκεπτών.

ΥΓ. Να υπενθυμίσω πως σε παλαιότερες αναρτήσεις όπως εδώ είχα αναρωτηθεί εάν παράγει ο σύγχρονος άνθρωπος πολιτισμό και είχα παραθέσει τις απόψεις γνωστών προσωπικοτήτων. Σε άλλη ανάρτηση με τίτλο "Πολιτισμός και Ανάπτυξη" είχα αναφερθεί στη σχέση που δυνητικά θα μπορούσε να παίξει ο πολιτισμός στην ανάπτυξη της χώρας (μέσω του τουρισμού) και παρέθετα τις απόψεις του κ. Μάνου και της κ. Μαμιδάκη (της γνωστής αλυσσίδας ξενοδοχείων) που τις βρήκα πολύ ενδιαφέρουσες.

*Η φωτό είναι από τη Λίνδο της Ρόδου

Εκλογές : Η ΝΔ φεύγει, ο δικομματισμός και τα τζάκια μένουν.....

Ουφ!!!!! Επί τέλους έληξε και αυτή η εκλογική αναμέτρηση.....Για κάνα χρόνο θα κάνουμε αποτοξίνωση από εκλογές (2 εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε μια χρονιά μου φάνηκαν πολλές). Μέχρι και στα όνειρά μας βλέπουμε εκλογο-όνειρα.....Τι όνειρο ήταν κι αυτό ψες βράδυ....
Βρέθηκα λέει σε ένα εκλογικό κέντρο και μόλις μου είχαν δώσει τα ψηφοδέλτια στο χέρι για να πάω να ψηφίσω. Στον τοίχο ήταν κρεμασμένο ένα ημερολόγιο που έδειχνε 4.10.2039....
Η αφεντιά μου, γκριζομάλλα πια με πρόσωπο χαραγμένο με τα σημάδια του χρόνου, κρατούσα ένα μπαστουνάκι και κούτσαινα από τα αρθριτικά.....Μόλις μπήκα στο παραβάν έριξα μια γρήγορη ματιά στα ονόματα των υποψηφίων......Στην κορυφή 2 ψηφοδελτίων δέσποζαν δύο πολύ γνώριμα ονόματα "Αλέξανδρος Καραμανλής" και στο άλλο "Γιώργος Παπανδρέου" (ήταν όπως έμαθα αργότερα το εγγόνι του ΓΑΠ που δεν έχει γεννηθεί ακόμα, όνειρο ήταν ντε....).
Μια φωνή (η δική μου) έσκισε τον αέρα
"Φτάααααααανειιιιιι!!!!" φώναξα , "60 χρόνια πέρασαν πάλι τα ίδια ονόματα έβαλαν στα ψηφοδέλτια??? Βαρέεεεθηκααααα!!!"
Κι έπειτα σαν να ήμουν καμιά 18άρα πέταξα το μπαστούνι, ούτε αρθριτικά ούτε τίποτα, σκόρπισα χάμω τα ψηφοδέλτια, άρπαξα την ταυτότητά μου από την κοπελίτσα της εφορευτικής επιτροπής και κατευθύνθηκα τρέχοντας προς την πόρτα.
"Δεν θα ψηφίσετε?" με ρώτησε η κοπελίτσα με αγωνία. "Οχι δεν θα ψηφίσω, τέλος, φτάαααανει, δεν αντέχω άλλο!!!!"
Κι έπειτα ξύπνησα καταϊδρωμένη και αγχωμένη....
Τι τρόμος και αυτός.....Για φανταστείτε, να εξακολουθούμε να ψηφίζουμε ακόμη και μετά από 30 ολόκληρα χρόνια τα παιδιά ή τα εγγόνια των σημερινών παιδιών ή εγγονιών των παλαιών πολιτικών....!!!!! Δόξα τω Θεώ που ζούσα ένα όνειρο, όνειρο-εφιάλτης!!!!!
Βέβαια το όνειρο-εφιάλτης δεν απέχει πολύ από την παθογενή πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας αφού στις πρόσφατες εκλογές καταψηφίστηκε μεν η ΝΔ, μα υπερψηφίστηκε ο δικομματισμός ενώ από τους εκλεγέντες μεγάλο μέρος αφορά απογόνους παλαιών πολιτικών!!!! Αν και τα τελευταία χρόνια όλοι οι πολίτες μουρμουρίζουν και αναθεματίζουν επιρρίπτοντας την ευθύνη των δεινών τους στα 2 μεγάλα κόμματα που έχουν κυβερνήσει τον τόπο μας, δεν βλέπω αυτή η δυσαρέσκειά να αντικατοπτρίζεται και στην πράξη, δηλαδή στην κάλπη. Ετσι μένουμε στα λόγια, άλλα λόγια νά αγαπιόμαστε δηλαδή....

Με το ποσοστό του δικομματισμού να αγγίζει το 77,40% δεν μπορεί παρά να θυμηθούμε τον κυρ Αριστοτέλη μας που έλεγε πως "ο άνθρωπος δεν κρίνεται από τις προθέσεις του μα από τις πράξεις του....." και καθώς φαίνεται άλλα λένε τα λόγια των ανθρώπων και άλλα κάνουν στη πράξη αφού αν και δαρμένοι επιμένουν να στηρίζουν την "κληρονομική δημοκρατία"

Θα μου πείτε και εσένα τι σε πειράζει δηλαδή???? Ε πως δεν με πειράζει, έχω την αίσθηση πως δεν διανύουμε δημοκρατικούς καιρούς, γιατί ξέρω κι εγώ, "κληρονομική δημοκρατία" δεν έχω ξαναματακούσει να υπάρχει σε άλλο πολιτισμένο κράτος......Παραπέμπει είτε σε εποχές αυτοκρατορικών και βασιλικών πολιτευμάτων είτε σε πρωτόγονες φυλές όπου ο γυιός του εκάστοτε φυλάρχου παραλαμβάνει δικαιωματικά την αρχηγία της φυλής....
Εξ άλλου δεν είναι μόνο πως πάει σόϊ το βασίλειο με τους γόνους τζακιών να απολαμβάνουν προνόμια-βλέπε ασφαλιστικά δικαιώματα και αυξημένες παροχές δίχως να έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους - είναι και αυτή η ιδιαίτερη μεταχείρηση που απολαμβάνουν οι "γόνοι" από τα γεννοφάσκια τους ακόμη.....
Για παράδειγμα το Σάββατο πριν από τις εκλογές είδα στην TV την οικογένεια Καραμανλή να επισκέπτεται το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Θα μου πείτε και που είναι το πρόβλημα??? Οι άνθρωποι καλά δεν κάνουν να θέλουν να μυήσουν τα διδυμάκια σε θέματα Πολιτισμού.??? Μωρέ καλά κάνουν μα.... να !!!......είναι που έβλεπα τον μικρό Αλέξανδρο να τριγυρνά εδώ κι εκεί και να φωτογραφίζει τα εκθέματα, όμως κανείς δεν τόλμησε να του πει (όπως είπαν σε μένα) πως σύμφωνα με τον Κανονισμό του Μουσείου απαγορεύεται η φωτογράφιση στο εσωτερικό του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης!!!! Δεν λέω πως φταίει το παιδάκι. αφού καθώς λένε.....το παιδί σου και το σκυλί σου όπως τα μάθεις......
Πήρα κι εγώ μια μέρα την μητέρα και την ανηψούλα μου και πήγαμε να δούμε το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Ενθουσιάστηκαν και οι δυό όταν αντίκρυσαν τις Καρυάτιδες και μου ζήτησαν να τις φωτογραφίσω μπροστά στα πανέμορφα αγάλματα. Δεν πρόκαμα να βγάλω τη φωτογραφική μηχανή από τη τσάντα και 2 φύλακες χύμηξαν να με φάνε (όπως όταν βλέπουμε στις ταινίες την αστυνομία να συλλαμβάνει τίποτα τρομοκράτες) λέγοντας πως ο Κανονισμός απαγορεύει τη φωτογράφηση. Βρε τι τους παρακάλεσα, τι τους είπα δίχως φλας θα βγάλω τη φωτογραφία τι σας πειράζει???? Τίποτα, ανένδοτοι αυτοί....Μου απαγόρεψαν να φωτογραφίσω τις Καρυάτιδες....."Ο Κανονισμός το λέει" μούλεγαν και μου ξανάλεγαν.....

Φαίνεται όμως πως κάθε Κανονισμός ισχύει μοναχά για τους απλούς πολίτες εξαιρουμένων των γόνων των πολιτικών τζακιών. Για πείτε μου τι ζήτησα εεεεε??? Τιιιιιι??? Μια φωτογραφία τόλμησα να ζητήσω για τη φουκαριάρα τη μάνα μου....
Τι πειράζει που δεν είναι από τζάκι ???

Το σκίτσο είναι του ΚΥΡ από την εφμ Το Βήμα

Αγαπημένη μου γραφομηχανή, δεν θέλω να σε αποχωριστώ....

....Τικ....ντοκ-ντοκ....τακ-τακ....πλιτς....τικ....ντοκ-ντοκ...τακ-τακ....πλιτς.....

Αυτόν τον ζωηρό ήχο άκουγε κανείς σαν διέσχιζε τους μακρόστενους διαδρόμους των κτιρίων του κέντρου της Αθήνας πριν από 30 περίπου χρόνια εκεί όπου στεγάζονταν οι μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις του κέντρου, τα δικηγορικά γραφεία, τα συμβολαιογραφεία...

Πίσω από τις κλειστές πόρτες φανταζόσουν όμορφες και γοητευτικές γραμματείς να χτυπούν ρυθμικά με τα λεπτά χέρια τους τα πλήκτρα των γραφομηχανών και να γοητεύουν τους διευθυντές τους, το όνειρο κάθε κοπέλλας από φτωχή οικογένεια, όπως ακριβώς συνέβαινε στις σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου (Θυμίζω την "Μοντέρνα σταχτοπούτα" κ.α.). Τότε για να πιάσεις δουλειά σαν γραμματέας απαραίτητο προσόν ήταν η γνώση του τυφλού συστήματος και η ταχύτητα στην πληκτρολόγηση.

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια και σταδιακά τη θέση των γραφομηχανών κατέλαβαν οι υπολογιστές.

Τα πλήκτρα των γραφομηχανών σιγά σιγά άρχισαν να σιωπούν....

Λιγοστοί ήταν οι άνθρωποι που αντιστάθηκαν στο "ρεύμα της εποχής" και εξακολούθησαν να χρησιμοποιούν την αγαπημένη τους γραφομηχανή....μέχρι...μέχρι νάρθει εκείνη η μέρα που άρχισαν να εκλείπουν οι "γιατροί" των γραφομηχανών (όσοι τις επισκεύαζαν) και τώρα πια και όσοι παρήγαγαν τα απαραίτητα για τη λειτουργία τους αξεσουάρ....

Αναζητώντας λοιπόν κάποιες πληροφορίες στο διαδίκτυο έτυχε να διαβάσω Εδώ ένα νοσταλγικό οδοιπορικό σε μιαν άλλη Αθήνα, 30 χρόνια πριν. Το οδοιπορικό κατέγραφε μνήμες από μια επίσκεψη στο γραφομηχανάδικο του επονομαζόμενου "ψείρα των γραφομηχανών" του μακαρίτη σήμερα Κώστα Μηλιώνη του πρώτου έλληνα τεχνικού γραφομηχανών που εκπαιδεύτηκε από την τότε ηγέτιδα στο χώρο ADLER .

Αντιγράφω από το άρθρο:

Ήταν εκπληκτικό να βλέπεις το γέρο-Μηλιώνη να φροντίζει τις γραφομηχανές , είχε κάνει την τέχνη του επιστήμη και τη δουλειά του απολαυστική ενασχόληση .
Ένας "μυστήριος" κοντόχοντρος χαμογελαστός τύπος , ακαθορίστου ηλικίας που ψόφαγε για κουβέντα. Τη γραφομηχανή την έλυνε τελείως , έπλενε κάθε εξάρτημα ξεχωριστά ένα ένα ,την λάδωνε με ένα μείγμα λαδιού και βενζίνης αφού ίσιωνε τα συνήθως στραβωμένα από τη σκληρή χρήση λεβιέ , ευθυγράμμιζε και αντικαθιστούσε τα στοιχεία που χτυπώντας πάνω στον ελαστικό κύλινδρο και την ταινία με το μελάνι σχημάτιζαν τα γράμματα στο χαρτί, περιποιόταν τον κύλινδρο και τα κυλινδράκια του σαριό και την άφηνε να στεγνώσει με υπομονή στα σκαλιά του υπογείου και στο τέλος έβαζε πάνω και το σαριό και όταν όλα είχαν γίνει κατά την άποψή του σωστά στην παρέδιδε , ολόκληρη ιεροτελεστία για να πάρεις την γραφομηχανή σου καλύτερη και από καινούργια.

Είχα την τύχη να τον δω να δουλεύει , πίνοντας τον καλύτερο ελληνικό καφέ που έχω πιει και που τον έφτιαχνε σε ένα χάλκινο μπρίκι και που αντί για καμινέτο έβαζε φωτιά σε ένα μπαμπάκι με οινόπνευμα.

Όταν πέθανε , ο γιος του άνοιξε δίπλα ένα μαγαζί που όχι μόνο έφτιαχνε αλλά και πουλούσε μηχανές γραφείου. Σήμερα τα εγγόνια του δυο πολύ ευγενικά παιδιά , ο Κώστας και ο Αγγελος συνεχίζουν στο Νο 14 της Φειδίου την οικογενειακή παράδοση προσαρμοσμένη στην νέα τεχνολογία (υπολογιστές) αλλά και διατηρώντας το τμήμα πώλησης και φροντίδας των γραφομηχανών .

Θα μου πείτε σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν με γραφομηχανή; και όμως υπάρχουν, όχι μόνο "αρχαιολάτρες" και γραφιάδες που δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στη νέα τεχνολογία αλλά και πολλοί άλλοι ποιος ξέρει γιατί ;

Υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν με γραφομηχανή?

αναρωτιόταν ο blogger που έγραψε την παραπάνω ανάρτηση....

Και όμως υπάρχουν....

Διαβάζω τακτικά το εκπληκτικό "Σημειωματάριο" της εξέχουσας μορφής της Ελληνικής δημοσιογραφίας κ. Ελένη Μπίστικα της εφμ Καθημερινής. Κατά καιρούς η ίδια στα άρθρα της είτε έχει αναφερθεί στην αγάπη που τρέφει στην γραφομηχανή της είτε έχει φωτογραφηθεί με αυτήν.

Η κ.Ελένη λοιπόν μόλις πληροφορήθηκε πως το τελευταίο εργοστάσιο που κατασκεύαζε κορδέλλες για γραφομηχανές έκλεισε!!!!!

Είναι γνωστό πως οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές με τα κατάλληλα προγράμματα επεξεργασίας κειμένου, μπορούν να κάνουν πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν οι γραφομηχανές κι έτσι αυτές τείνουν να εξαφανιστούν συμπαρασύροντας μαζί τους ένα σωρό συναφή επαγγέλματα που σχετίζονται με τη συντήρηση αλλά και την παραγωγή των απαραίτητων για τη λειτουργία των γραφομηχανών. Το αποτέλεσμα ???

Να καθίσταται απαγορευτική η δυνατότητα να συντηρήσεις τη γραφομηχανή σου ακόμη και αν εσύ το θέλεις.

Πως θα συνεχίσει να γράφει τα άρθρα της με τη γραφομηχανή η κ. Ελένη,

αφού το ρεύμα της εποχής μας θέλει να χρησιμοποιούμε τους υπολογιστές????

Η αγάπη της για την γραφομηχανούλα της την ώθησε να απευθύνει έκκληση σε όποιον γνωρίζει που μπορεί να προμηθευτεί τα αναγκαία αξεσουάρ για τη συνέχιση της αγαπημένης της συνήθειας λέγοντας :

"Αυτά τα λίγα από μια δημοσιογράφο που επιμένει να γράφει στη γραφομηχανή της και που χθες ωϊμέ! έμαθε ότι δεν υπάρχουν πια κορδέλες.

Εκλεισε το εργοστάσιο που τις κατασκεύαζε!

Και τώρα τι γίνεται, καλή μου γραφομηχανή?

Πάει και η δική σου εποχή?

Και η μουσική από τα δάχτυλα καθώς γοργά χτυπούν τα πλήκτρα και γεμίζουν το χαρτί, φτερώνουν λες την έμπνευση?
Οποιος μπορεί να μας προμηθεύσει τέτοιες κορδέλες - decon, din black nylon, 13 m.m. 2 SP- γράφει το τελευταίο κουτί, παρακαλώ να τηλεφωνήσει στο τηλεφωνικό κέντρο της "Κ" (για στήλη "Σημειωματάριο") 210-48.08.000.

Το θέμα επείγει...."

(Ολόκληρο το άρθρο της κ. Μπίστικα εδώ)

Εάν λοιπόν μπορεί κάποιος βοηθήσει την κ. Ελένη να βρει τις κορδέλλες που ζητάει για να μην σιγήσει και η δική της γραφομηχανή ας της τηλεφωνήσει.

Νομίζω πως πολύ θα το χαρεί, και μαζί της θα χαρώ και εγώ.....

Ισως γιατί δεν θέλω να παραδεχτώ πως έφτασε το τέλος της εποχής της γραφομηχανής, ιδιαίτερα αφού πρόκειται για κάτι που δεν επιλέγουμε εμείς οι ίδιοι,

μα μας επιβάλλεται λόγω των περιστάσεων, όπως στην περίπτωση της κας Ελένη Μπίστικα η οποία δεν θέλει να αποχωριστεί την αγαπημένη της γραφομηχανή...

Καλό ΣΚ

και.....καλό βόλι