...Θύμησες κι ελπίδες....

.....Αρχισαν τα πρωτοβρόχια.....
....Οι πρώτες ψιχάλες σου υπενθυμίζουν πως όπου νάναι έρχεται ο χειμώνας...
Κι εσύ εγκλωβισμένος για άλλη μια φορά στα δεσμά της πόλης, για να αντέξεις, θα κρατάς μέσα σου λίγη από την αγαπημένη φύση και τις θάλασσες που μόλις αποχωρίστηκες μαζί με το καλοκαίρι που πέρασε.
Ενα καλοκαίρι που όσο απομακρύνεται,
βγαλμένο από το πολύ μακρινό παρελθόν σου φαίνεται...

....Μα γνωρίζεις πως το επόμενο καλοκαίρι δεν είναι μακριά, γιατί έτσι είναι τα γυρίσματα του καιρού:
Πρώτα έρχεται το φθινόπωρο, έπειτα ο χειμώνας, κι ύστερα η άνοιξη, κι έπειτα πάλι το καλοκαιράκι που τόσο αγαπάς.
....Μέχρι τότε θα προσμένεις....
Mε το όνειρο να ξαναζήσεις ανέμελα καλοκαιρινά ηλιοβασιλέματα ειδωμένα κάποτε μαζί με αγαπημένα πρόσωπα...

....Αφού έτσι είναι....
....Το φως του ήλιου μπορεί στιγμιαία να κρύβεται μα ποτέ δε σβήνει....
....Σαν την ελπίδα κι αυτό....
...που όλο χάνεται κι όλο ξαναγεννιέται....