Μεγάλες προσδοκίες (Εκλογές και Δάση)

Φεύγεις για διακοπές....επιστρέφεις.....βρίσκεις το ίδιο και απαράλλαχτο επαναλαμβανόμενο σκηνικό κάθε χρόνου....Φωτιά και μπούρμπερη....Ασύμμετρη απειλή, ο στρατηγός Ανεμος, τα πεύκα που φταίνε, η υπέργηρη γιαγιά, ο μετανάστης κλπ κλπ

Λόγια...Λόγια....Λόγια.....Πιγκ πογκ ευθυνών....Δεν φταίω εγώ εσύ φταις.....ο διπλανός φταίει....η υπέργηρη γιαγιά της διπλανής πόρτας φταίει......Κι έπειτα το άκαμπτο τελετουργικό απαιτεί να ακολουθήσουν με ευλαβική ακρίβεια οι υποσχέσεις που όλοι γνωρίζουν πως θα παραμείνουν ανεκπλήρωτες.....Τέλος το σκηνικό δεν μπορεί παρά να κλείσει με το απαραίτητο τελετουργικό των εκλογών όπου όλοι θα σου ζητούν να τους στηρ'ιξεις γιατί εσου υπόσχονται πως ΘΑ.....Κι εσύ τολμάς να ψελλίσεις ΜΑ ΠΟΤΕ ΘΑ???? Το ίδιο λέγατε και πριν από 30 χρόνια το ίδιο και πριν από 10 χρόνια το ίδιο πριν από 5 χρόνια το ίδιο πριν από 2 χρόνια το ίδιο τώρα το ίδιο αύριο????? Μα κανένα από αυτά τα ΘΑ δεν υλοποιήθηκε...Πότε πια αυτά τα ΘΑ θα γίνουν πραγματικότητα???? Τα δάση μας κάηκαν και μαζί τους οι Μεγάλες μας προσδοκίες......

Ασφυκτιάς......Δεν είσαι εσύ που έβαλες τις φωτιές.....και όμως εσύ είσαι εκείνος που δεν θα μπορείς να ανασαίνεις σε λίγο καιρό....
Θλίβεσαι....Δεν είσαι εσύ ο αίτιος της καρβουνιασμένης φύσης που βλέπεις γύρω σου....και όμως εσύ θα περπατάς σε καρβουνιασμένα μονοπάτια, εκεί που άλλοτε περπατούσες και γευόσουν τις ευωδιές του πεύκου.....
Νοιώθεις στερημένος......Δεν είσαι εσύ που έκαψες τα κουκουνάρια των πεύκων και όμως τα Χριστούγεννα δεν θα μπορέσεις να ντύσεις και να στολίσεις το σπιτικό σου με τα κουκουνάρια που τόσο αγάπησες και αγαπάς......γιατί απλά δεν θα υπάρχουν πια κουκουνάρια....
Εξοργίζεσαι.....Τι κι αν κάηκαν τα δέντρα????
"Κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν" σου λένε για να σε ξεγελάσουν. Μα εσύ γνωρίζεις πως το ανθρωπίνως δυνατόν θέλει τους ανθρώπους να πολεμούν τη φωτιά και όχι να το βάζοιυν στα πόδια....Ανθρωποι απάνθρωποι που κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να καταστρέψουν τα όσα απλόχερα προσφέρει η φύση....Ανθρωποι απάνθρωποι που αγαπούν τα τσοιμεντένια δάση και το τομάρι τους περισσότερο από την ίδια τους τη ζωή.....
Κι εσύ ασφυκτιάς και εξοργίζεσαι γιατί γνωρίζεις πως το "ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν" είναι να βλέπεις τον πατέρα σου και τους γείτονες να πολεμούν και να προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά με μοναδικό όπλο ένα κλαδί....να τους βλέπεις να πέφτουν μέσα στις φλόγες και να παλεύουν όντας γνώστες τακτικών που ξεγελούν τη φωτιά.....Ηταν και κείνοι που κάθονταν με σταυρωμένα χέρια κι έλεγαν πως δεν μπορούσαν να σβήσουν τη φωτιά γιατί δεν πετούσαν τα αεροπλάνα.....Πότε μωρέ μπήκαν τα αεροπλάνα στη ζωή μας???? Πως έσβηναν οι άνθρωποι τις φωτιές όταν δεν υπήρχαν τα αεροπλάνα???? Με τις τσάπες και τα αλυσσοπρίονα δεν τις έσβηναν και με ένα κλαδί στο χέρι.??? Τα ξεχάσαμε όλα αυτά??? Γίναμε τεμπέληδες ή μήπως πάθαμε αμνησία????

Μα τι λέω??? Τι απαιτήσεις μπορεί να έχει κανείς από ανθρώπους που δίνουν έμφαση στα διακοσμητικά στοιχεία του τζακιού τους δίχως να ξέρουν να το ανάβουν για να ψήσουν τη τροφή τους???? Κάποτε οι άνθρωποι λάτρευαν τη φωτιά και εξοικειωμένοι καθώς ήταν μαζί της συγκενρτώνοντα γύρω της και λάτρευαν τη θεά Εστία.
Τώρα τη φοβούνται....

Εκτός από τη φωτιά οι άνθρωποι φοβούνται και τα δέντρα.....
Αλήθεια πότε περπάτησαν μέσα στα δάση τελευταία φορά όσοι εργάζονται ως δασολόγοι???? Πότε έκαναν έναν περίπατο σε κάποιο δάσος της περιφέρειάς τους οι βουλευτές , οι Νομάρχες, αλλά και οι Δήμαρχοι ή οι Κοινοτάρχες????? Οσοι έπρεπε να δίνουν το παράδειγμα στην ανδρεία, σάλπισαν υποχώρηση ...."Βάλτε το στα πόδια" είπαν στους συμπολίτες τους......" Σώστε το τομάρι σας γιατί εμείς είμαστε ανίκανοι να σας προστατέψουμε"....Δειλοί, φιλοτομαριστές, ηθικοί ένοχοι για την φυσική καταστροφή που συντελείται εδώ και δεκαετίες στον τόπο μας.....Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία...Μια εξουσία δίχως ευθύνες.....Μοναδική ευθύνη μην τύχει και καεί το σπίτι κάποιου από το ίδιο συνάφι....

Τι κι αν κάηκαν οι σπόροι των δέντρων εκείνων που καίγονται κάθε χρόνο εδώ και 35 χρόνια????? Σου λένε "όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος" μα εσύ γνωρίζεις την αλήθεια....Μιλούν για δάση αλλοιώτικα, δάση από τσιμέντα και όχι δάση από δέντρα....

Ρωτάς απεγνωσμένα
"Γιατί πάλι τέτοια καταστροφή????
Ποιός άφησε τις στάχτες να σκεπάσουν, να θάψουν τη ζωή μου?????"
Και καθένας από όσους ρωτάς ανασηκώνει τους ώμους και κοιτά πονηρά τον διπλανό του.....Κι εσύ.....αναζητάς τους ενόχους ενώ παραμένεις παθητικός θεατής στο ακίνητο, παγιωμένο, αραχνιασμένο σκηνικό ενός θεατρικού έργου που βλέπεις να επαναλαμβάνεται, που βιώνεις και ξαναβιώνεις θαρρείς και κατοικείς στην έπαυλη της Miss Havisham μια έπαυλη που ξεπηδά από το έργο του Dickens "Μεγάλες προσδοκίες". Το σκηνικό ίδιο και απαράλλαχτο.......όπως τα αραχνιασμένα αντικείμενα της έπαυλης της Miss Havisham έτσι και οι διατάξεις και οι εγκύκλιοι σκονισμένες, αραχνιασμένες και σκορπισμένες σε γραφεία των Δημοσίων Υπηρεσιών.....Μοιάζουν με το γαμήλιο τραπέζι της Miss Havisham το οποίο έμεινε επί δεκαετίες ανέγγιχτο.....εκεί όπου ποτέ δεν κάθησαν προσκεκλημένοι να φάνε. Τα φαγητά βρίσκονταν εκεί στολισμένα μα και ξυνισμένα από την πολυκαιρία. Στολισμένη και η ίδια σνα νύφη μέσα σε ένα φθαρμένο νυφικό αλλοτινής εποχής, ένα νυφικό που δεν είχε πια νόημα έστω και αν η ίδια πίστευε πως φορώντας το νυφικό θα κορόϊδευε και θα σταματούσε τον χρόνο....Ετσι γίνεται και με όσους διαχειρίζονται τις φωτιές....Κρατούν αραχνιασμένα τα χαρτιά μα και τις στιγμές, στιγμές που επαναλαμβάνονται εδώ και πολλά χρόνια....αφού είναι οι ίδιοι που δεν θέλουν να αλλάξει κάτι...Νομίζουν πως με την απραξία τους και το γεγονός πως ο χρόνος κυλά νεκρός δεν θα αποκαλυφθεί η ανικανότητά τους...Μοναχά που την Miss Havisham την κορόϊδεψε ο αρραβωνιαστικός της και δεν εμφανίστηκε στον γάμο....ενώ οι διαχειριστές του τόπου μας φέρονται σαν εκείνον τον υποψήφιο γαμπρό που δεν ανέλαβε ποτέ τις ευθύνες του απέναντι στην Miss Havisham....που δεν κράτησε ποτέ τον λόγο του.....Και αν η Miss Havisham επέλεξε να μετατρέψει την έπαυλή της σε έναν απολιθωμένο τάφο τουλάχιστον δεν έβλαψε άλλους μα έκανε κακό στον ίδιο της τον εαυτό.....Στη δική μας ιστορία οι πρωταγωνιστές , οι διαχειριστές του φυσικού πλούτου του τόπου θεωρούν πως δεν κάνουν κακό στον εαυτό τους και ας πρόκειται να παραδώσουν "καμμένη γη" στα δικά τους παιδιά...στα δικά τους εγγόνια....Γιατί όλα τα παιδιά του τόπου μας είτε είναι παιδιά απλών παθητικών θεατών είτε είναι παιδιά των πρωταγωνιστών του θεατρικού έργου, στα ίδια τσιμεντένια δάπεδα θα παίζουν, τον ίδιο μολυσμένο αέρα θα αναπνέουν.....

"Μεγάλες προσδοκίες".....
Καμιά φορά νοιώθεις σαν την Miss Havisham : δεν ήταν δική της η ευθύνη να μην παντρευτεί, την κορόϊδεψαν την ημέρα του γάμου της, της έταξαν έναν γάμο που δεν έγινε ποτέ....Κι εκείνη δεν το άντεξε.....Το γαμήλιο τραπέζι που ετοιμάστηκε, το νυφικό που φορέθηκε σε έναν γάμο που δεν έγινε....."Μεγάλες προσδοκίες" που δεν επαληθεύτηκαν ποτέ, που ποτέ δεν έγιναν πραγματικότητα...Και όμως.....η Miss Havisham εξακολουθούσε να φορά το φθαρμένο νυφικό και ας μην έγινε ποτέ ο γάμος.....Το όμορφο αρχοντικό της σκοτείνιασε, γέμισε αράχνες, τα γαμήλια φαγητά ξύνισαν και εκείνη καθισμένη μέσα στο σκοτάδι εξακολουθούσε να παραμένει κολλημένη στην ημέρα ενός γάμου που δεν έγινε ....Τίποτα δεν είχε καταλάβει....Τίποτα δεν ήθελε να αλλάξει.....Το μόνο που την απασχολούσε ήταν η δική της καρδιά που ισχυριζόταν πως ήταν ραγισμένη....Και όμως....δεν δίστασε να βάλει την Εστέλλα να ραγίσει την καρδιά του νεαρού Πιπ....

Ανευθυνότητα ή παραλογισμός???? Δεν ξέρω....
Πάντως μου θυμίζει τον παραλογισμό της εποχής μας.....
"Δεν φταίμε εμείς , οι άλλοι φταίνε....Ομως ψηφίστε μας.....σου λένε όλοι....κι εμείς ΘΑ...." και τα ΘΑ μπερδεύονται κάπου εκεί ανάμεσα στα αραχνιασμένα γραφεία των Δημοσίων Υπηρεσιών και των "αρμόδιων" (ή μήπως αναρμόδιων???) Υπουργών που εδώ και χρόνια δεν ξέρουν ποιός είναι υπεύθυνος για ποιό πράγμα....
Και οι αράχνες πληθαίνουν.....κοντεύουν να ισοσκελίσουν τις αράχνες της Miss Havisham....Και οι διαχειριστές του φυσικού μας πλούτου εξακολουθούν να φτιασιδώνονται ακριβώς όπως η Miss Havishma που παρέμενε στολισμένη νύφη και ας είχαν περάσει τόσα χρόνια και ας ήταν ψεύτικο το στόλισμα....

Και απομένουν οι άνθρωποι να αναρωτιούνται ποιανού είναι το χέρι που έκαψε τα δένδρινα δάση και φύτεψε τα τσιμεντένια...κι απομένουν τα μικρά παιδιά να απορούν τι είδους σπόρους φυτεύουν αυτοί οι μεγάλοι που στη θέση τους φυτρώνουν τσιμέντα.....

Ανούσια επαναλαμβανόμενα εκλογικά σκηνικά, ατέρμονες συζητήσεις, δίχως ουσία, δίχως νόημα...Μοχθηρά ανθρωπάκια πιασμένα χέρι χέρι μπερδεμένα στον ιστό της αράχνης.....Ας αρκεστούν στη σιωπή...γιατί τώρα πια ξέρουμε πως οι "μεγάλες προσδοκίες" δεν είναι παρά ένα μεγάλο ψέμμα.....και δεν τα μπορούμε πια τα ψέμματα.....Ας προσπαθήσουν να ξεαραχνιάσουν τις αράχνες από τις δικές τους επαύλεις.....τις επαύλεις που μοιάζουν με το σκηνικό των μεγάλων προσδοκιών...
Να!!!! Σαν την έπαυλη της Miss Havisham.......
Κι αφού ξεαραχνιάσουν τις δικές τους επαύλεις τότε ίσως και να πιστέψουμε για άλλη μια φορά στις Μεγάλες Προσδοκίες.
Εάν δεν ξέρουν ΠΩΣ και ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ θα υλοποιήσουν τα ΘΑ......καλύτερα θα ήταν να καταφύγουν στη σιωπή.....και να μην τάζουν άλλα ΘΑ.....

ΥΓ1. Μήπως για την προστασία από τις πυρκαγιές οι αρχές να πλήρωναν ηλικιωμένους ανθρώπους που έχουν εμπειρίες να κάνουν σεμινάρια στις "αρμόδιες" Υπηρεσίες μήπως και κάποτε αναλάβουν τις ευθύνες τους και σωθεί κανένα δεντράκι???
ΥΓ2. Μήπως να απαγορευόταν ο προεκλογικός αγώνας των κομμάτων και αντί για αφίσες και φυλλάδια τα κόμματα να πρόσφεραν κάποια κονδύλια για να γίνουν αναδασώσεις ??? Προσωπικά πολύ θα το εκτιμούσα....