Πρόσωπα, Προσωπεία, Μάσκες......

Οι δρόμοι αυτές τις ημέρες πλημμύρισαν από μασκαράδες, δηλαδή προσωπιδοφόρους, μεταμφιεσμένους για το καρναβάλι. Φορώντας μία προσωπίδα (=λατινικό masca) για λίγες ημέρες αποδράσαμε από το εγώ μας, γίναμε κάποιοι άλλοι.
Γιορτάσαμε, γελάσαμε, σατυρίσαμε....

Η μίμηση και η διακωμώδηση του θανάτου βρέθηκε στο επίκεντρο των καρναβαλιστικών εκδηλώσεων αφού αυτές συμβολίζουν την επικείμενη νέα καρποφορία κατά τη διάρκεια της άνοιξης μετά από τον προσωρινό θάνατο του χειμώνα.

Τον συμβολικό θάνατο διαδέχεται η ζωή, αυτή την έννοια έχουν η αλλαγή των ρόλων όπου το αρσενικό μιμείται το θηλυκό και το αντίθετο. Ετσι και ο άνθρωπος φορώντας μια μάσκα ουσιαστικά θανατώνει προσωρινά τον αληθινό εαυτό του και ταυτίζεται με έναν άλλον εαυτό.

Γιατί όμως η μάσκα μας οδηγεί σε αυτήν την ελευθεριότητα?

Κάποτε η μάσκα αποτελούσε τελετουργικό εργαλείο και όχι απλά ένα μέσον μεταμφίεσης όπως τώρα. Μάλιστα σύμφωνα με τις δοξασίες των αρχέγονων φυλών η μάσκα προσέδιδε στο πρόσωπο μεταφυσικές ιδιότητες με τελικό αποτέλεσμα την ένωση με το Θείο. Φορώντας την οι ιερείς των φυλών και χορεύοντας τελετουργικούς χορούς έφταναν στον εκστασιασμό. Ενώνονταν με το Θείο και μέσω της μάσκας ενεργούσαν ως ένα είδος μεσολαβητών ανάμεσα σε θεούς και ανθρώπους προκειμένου να μεταφέρουν τα αιτήματα των ανθρώπων για ευγονία, βροχοπτώσεις αλλά και υγεία και ευτυχία...

Στις μέρες μας όμως που η μάσκα σε μεγάλο βαθμό έχει χάσει τον τελετουργικό της χαρακτήρα τι είναι αυτό που όταν φοράμε τη μάσκα μας σπρώχνει να χειραφετηθούμε από την σοβαρότητα και τον καθωσπρεπισμό απαλλαγμένοι από κάθε αναστολή??? Αυτές τις μέρες του Καρναβαλιού ο λόγος και το πνεύμα μας φαίνεται να αναζητούν και να υιοθετούν μία ελευθεριότητα που σχετίζεται με την ευγονία μέσα από την νεκρανάσταση.

Τελικά μήπως επιθυμούμε να ξεφύγουμε από τις δεσμεύσεις του αληθινού μας Εγώ για να γίνουμε κάτι που θα θέλαμε να είμαστε και δεν μπορούμε ???? Η μήπως απλά νοιώθουμε την ανάγκη μιας δίχως όρια στιγμής που θα μας οδηγήσει στη φυγή, στην απάρνηση της δύσκολης πραγματικότητας έστω κι αν γνωρίζουμε πως πρόκειται για μία στιγμή που δεν θα διαρκέσει για πολύ?

Κάποτε ο Τσαρούχης έγραψε στο βιβλίο του «Εγώ ειμί φτωχός και πένης» (εκδ. Καστανιώτης)

"Αποφεύγω τον εαυτό μου για να τον ξαναβρώ, τον καλύπτω για να αποκαλυφθεί. Κάτι τέτοιο πρέπει να είναι η μάσκα"

Μήπως λοιπόν καλύπτουμε τον εαυτό μας με σκοπό να τον επανανακαλύψουμε αφού γνωρίζουμε από την αρχή πως πρόκειται για κάτι στιγμιαίο και όχι μόνιμο??

Η διάθεση για αυτή την ανάρτηση γεννήθηκε κατ΄αρχήν με αφορμή τις χαρούμενες εκφράσεις των ανθρώπων που παρακολουθούσα να φορούν μάσκες αυτές τις ημέρες και να νοιώθουν καλά που μεταμορφώνονταν σε κάτι άλλο... Αλλος σε κάποια ζωόμορφη ύπαρξη, άλλος σε φλογερό εραστή, άλλος σε κάποιο πολιτικό πρόσωπο σατυρίζοντάς το...Η αφορμή όμως είχε δοθεί εδώ και καιρό σε μία ανάρτηση όπου σας αποκάλυπτα πως μία από τις αδυναμίες μου είναι να συλλέγω μάσκες. Τότε λοιπόν μερικοί από εσάς εκφράσατε την επιθυμία να ανεβάσω φωτογραφίες από τη συλλογή μου. Τις φωτογραφίες από τις μάσκες της συλλογής μου συνέθεσα στο παρακάτω βιντεάκι που θα δείτε.

Πως έγινε όμως η αρχή για αυτήν τη συλλογή???

Ηταν σε μια Διεθνή έκθεση στη Bologna της Ιταλίας όταν πρωτοαντίκρισα τον Giorgio Aracne (στην παρακάτω φωτό), την πρώτη μάσκα που επιθύμησα όσο τίποτα άλλο να αποκτήσω. Ηταν σαν να λέμε ένας κεραυνοβόλος έρωτας.... Κι ήταν εκείνος που μου εμφύτευσε το μεράκι να συνεχίσω αργότερα τη συλλογή εμπλουτίζοντάς την σε κάθε ταξίδι στο εξωτερικό με νέες μάσκες. Κατόπιν ακόμη και οι φίλοι μου γνωρίζοντας το πάθος μου άρχισαν σε κάθε περίσταση (γιορτές,γενέθλια κλπ) να μου φέρνουν για δώρο μάσκες.

Σήμερα όμως σαν θέλησα να καταγράφω τους λόγους που με οδήγησαν να γίνω συλλέκτρια μασκών και μάλιστα με τόσο παθιασμένο τρόπο, το μελάνι της πένας στέρεψε....Δεν έτυχε ποτέ να αναρωτηθώ γιατί να γίνει κάποιος μανιώδης συλλέκτης ενός άψυχου αντικειμένου όπως είναι οι μάσκες???? Και όχι μόνο αυτό αλλά στη συνέχεια να νοιώθει την ανάγκη να τις φροντίζει και να τις προσέχει με τόση αγάπη θαρρείς και κάθε μάσκα αποτελεί ένα ιδιαίτερα προσφιλές άτομο το οποίο δεν θα ήθελε ποτέ να αποχωριστεί???? Ειλικρινά δεν γνωρίζω το γιατί ! Ισως κάποια πράγματα να μην μπορούν να αιτιολογηθούν!

Να! Αγαπάς τις μάσκες με τον ίδιο τρόπο (περίπου) που ερωτεύεσαι ένα πρόσωπο...

....δεν ξέρεις το γιατί....απλά σου συμβαίνει...έτσι....ξαφνικά....

Παράξενο δεν είναι ????
Μήπως όμως και το ανθρώπινο πρόσωπο ένα προσωπείο δεν είναι ???
Μια μάσκα, που άμα σου αρέσει η έκφρασή της την ερωτεύεσαι......
Κι έπειτα σκέφτεσαι πως μπορεί αυτός που φοράει μάσκα κάποιες φορές να επιθυμεί να μην είναι ο εαυτός του και για αυτό μεταμορφώνεται σε κάποιον άλλον...
Αντίθετα αυτός που συλλέγει μάσκες το κάνει επειδή μπορεί μαζί με τις μάσκες άλλων πολιτισμών να επιθυμεί να γνωρίσει καλύτερα τους άλλους ανθρώπους....


Σκέψεις που δεν έχουν τελειωμό, με αφορμή τις μάσκες...Ισως εσείς να με βοηθούσατε να ξεμπερδέψω τις σκέψεις μου. Τελικά μήπως η μυστικότητα και η απόκρυψη του αληθινού μας προσώπου με μάσκα όπως γίνεται στο Καρναβάλι είναι αναγκαία αφού λειτουργώντας ως ένα είδος λύτρωσης, αποφόρτισης μας ωθεί σε μια στιγμιαία φυγή από την πραγματικότητα????

Και δεν είναι απαραίτητα κακό να ξεφεύγεις καμιά φορά από την αδυσώπητη πραγματικότητα, αρκεί να μην τύχει και ξεγελαστούμε από την ασφάλεια και την μυστικοπάθεια που μας παρέχει η μάσκα και της επιτρέψουμε να παγιωθεί αντικαθιστώντας σε μόνιμη βάση το αληθινό μας πρόσωπο.

Γιατί τότε η μάσκα θα κάνει το πρόσωπό μας να μοιάζει με νεκρικό προσωπείο......

Αποκριάτικο ξεφάντωμα με ήχους τσαμπούνας στους δρόμους της Πλάκας

Ως δυοσπετρούλα του διαδικτύου όπως υποσχέθηκα σε προηγούμενη ανάρτηση πήρα τον φακό μου και πήγα να βρω τις τσαμπούνες που ήρθαν με σκοπό να ταράξουν την Κυριακάτικη γαλήνη του κέντρου της Αθήνας. Η εκδήλωση γινόταν στο

Μουσείο Λαϊκών Οργάνων.

Η εκδήλωση ξεκίνησε μεταξύ άλλων με τον κύριο Φραγκίσκο Τζιωτάκη τσαμπουνιέρη από την Κύθνο ο οποίος πρόσφερε απλόχερα πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο κατασκευής της τσαμπούνας και τα είδη τσαμπούνας που βρίσκουμε στον Ελλαδικό χώρο. Ο κ. Φραγκίσκος όπως είπε έπαιζε παλιά στο θέατρο της Δόρας Στράτου. Μας εξήγησε για τους τρόπους παιξίματος και μας έδωσε σχετικά δείγματα με πρακτικό τρόπο. Κατόπιν ρίχτηκε η ιδέα παρά το τσουχτερό κρύο να βγούμε στην αυλή του Μουσείου προκειμένου να ακουστούν καλύτερα οι μελωδίες (η τσαμπούνα είναι ένα μουσικό όργανου που αποδίδει καλύτερα σε εξωτερικούς χώρους). Λαμπερή η παρουσία της κ. Ουρανίας συζύγου του Νίκου Ξυλούρη η οποία είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων του Μουσείου.

Ο ήχος της τσαμπούνας παιγμένος από έναν νεαρό ακούστηκε ως εναρκτήριο σύνθημα.......Γρήγορα έπιασαν δουλειά και οι υπόλοιποι τσαμπουνιέρηδες..... Αρχίνησαν τα Αποκριάτικα σκωπτικά τραγούδια ...οπότε άναψε το κέφι πιάστηκαν οι άνθρωποι στο χορό..... Επειδή όμως όπως λένε .....νηστικό αρκούδι δεν χορεύει κινήσαμε να πάμε πεζοί στην ταβέρνα που μας περίμενε το φαγητό....Καθώς κατέβαινε το πλήθος εν χορδαίς και οργάνοις μου φάνηκε πως η Ακρόπολη που μας παρακολουθούσε από εκεί ψηλά..... σαν να μου έκλεισε το μάτι συνωμοτικά και να μου είπε "καλημέρα, με κάνετε χαρούμενη σήμερα, καιρό είχα να δω τέτοια γλέντια...ξέρεις από την εποχή μου ακόμη έτσι γλένταγαν οι Αθηναίοι όπως τώρα εσείς....καλό δρόμο νάχετε....πάντα τέτοια..."

Κούνησα το κεφάλι μου αφού νόμισα πως με πείραξε το κρύο και πιάστηκα μαζί με τους άλλους στο χορό έτσι για να ζεσταθούμε. Ηρθαν κι οι περαστικοί και ξεπερνώντας τους αρχικούς δισταγμούς πιάστηκαν κι αυτοί στο χορό....

Παρ΄όλες τις προσπάθειες του υπεύθυνου που είχε επιφορτιστεί να μας οδηγήσει στην ταβέρνα το πλήθος αντί για τον υπεύθυνο ακολούθησε έναν σκυλάκο που μας οδήγησε μέσα στην Κρεαταγορά όπου δεν άργησε να στηθεί ένα μικρό γλέντι με τραγούδια και χορό έξω από τα κατεβασμένα ρολά των κρεοπωλείων....

Στη συνέχεια εγκαταλείψαμε τους πάγκους των χασάπηδων και την Κρεαταγορά για να συνεχίσουμε την πορεία μας....

...μέσα από την Κεντρική Αγορά των Αθηνών ανάμεσα σε καφάσια και μετανάστες που μας κοίταζαν σαστισμένοι αφού δεν είναι φαίνεται συνηθισμένοι σε πορείες ανθρώπων που τραγουδούν και χορεύουν. Συνοδεία των ήχων της τσαμπούνας είπαμε να φτάσουμε κάποτε στον τελικό μας προορισμό που ήταν η ταβέρνα.... Ο ήχος της τσαμπούνας είναι στα αλήθεια διονυσιακός και σε ωθεί στον εκστασιασμό οπότε οι χοροί καλά κρατούσαν.....

Λίγο παραδίπλα κάποιοι μετανάστες, άνθρωποι του μόχθου μας χάρισαν τα χαμόγελά τους και κοντοστάθηκαν για να θελήσουν στη συνέχεια να γίνουν ένα μαζί μας αφού το τραγούδι κι ο χορός ενώνει τους ανθρώπους (σαν γλεντούν οι άνθρωποι ξεχνούν τις διαφορές που τους χωρίζουν)....

...ενώ κάποιοι άλλοι δεν μας έδωσαν σημασία προσηλωμένοι καθώς ήτανε στον αγώνα της επιβίωσης αναζητώντας ανάμεσα στα σκουπίδια μια κάλτσα η ένα πανωφόρι προκειμένου να μπορέσουν να προστατευτούν από το βαρύ κρύο.....

Σκηνές και αντιθέσεις που δυστυχώς αρχίζουν και πληθαίνουν στην πόλη μας....

Η εν χορδαίς και οργάνοις πορεία συνεχιζόταν με το κέφι να φουντώνει.... ....και τον αριθμό εκείνων που συμμετείχαν να βαίνει αυξανόμενος....

.....μέχρι που φτάσαμε τελικά στον ποθητό προορισμό....

.....την ταβέρνα "Η Κληματαριά" που βρίσκεται στην πλ. Θεάτρου.....

...Ισως απ΄έξω να μη σου γεμίζει το μάτι όμως μέσα είναι πολύ ζεστή και θυμίζει αλλοτινές εποχές της Αθήνας τότε που οι Αθηναϊκές ταβέρνες θα πρέπει να είχαν όλες παρόμοια μορφή. Η ταβέρνα ήταν περιτριγυρισμένη από βαρέλια...

η νέα γενιά (παιδιά που μαθαίνουν παραδοσιακά όργανα στο Μουσείο) πήρε τη σκυτάλη και άνοιξε το πρόγραμμα. Ο νεαρός ξεκίνησε να παίζει με φοβερή δεξιοτεχνία έναν καβοντορίτικο σκοπό ενώ τον συνόδευε μια νεαρή κοπέλα που έπαιζε κρουστά (η φίλη μας venceremos θα τον ξέρει τον σκοπό-αν καταφέρω να ανεβάσω το σχετικό βίντεο θα τον απολαύσετε και εσείς)Στη συνέχεια ο κύριος Φραγκίσκος μας εξέπληξε παίζοντας βιολί και τραγουδώντας Αποκριάτικα τραγούδιαΣε μια γωνιά ο φακός μου συνέλαβε τη σεμνή και διακριτική παρουσία της συγγραφέως Ρέας Γαλανάκη που απολάμβανε μαζί μας τις παραδοσιακές μελωδίες.

Στο τέλος ανέλαβε δράση μια ομάδα νέων που τραγούδησε με εκπληκτικό τρόπο κάθε λογής ρεμπέτικα τραγούδια. Τα παιδιά αυτά καθώς μάθαμε τραγουδούν κάθε Κυριακή μεσημέρι ρεμπέτικα στη συγκεκριμένη ταβέρνα....

Η ώρα όμως είχε περάσει και υπήρχαν κι άλλες υποχρεώσεις. Ετσι βγήκα από την ταβέρνα με τους ήχους από τις τσαμπούνες τα βιολιά και τις γλυκές φωνές των νέων παιδιών να ηχούν στα αυτιά μου. Ανηφόρισα για να πάρω το μετρό. Αυτή η Κυριακή ήταν γεμάτη από πολύχρωμες εικόνες, ποικίλους ήχους, ακόμη και σκηνές μιας καθημερινότητας που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε, όπως εκείνης των μεταναστών που ζουν στη σκιά της πόλης.

Χάρηκα και θαύμασα την επιμονή κάποιων ευαισθητοποιημένων πολιτών όπως είναι οι φίλοι του Μουσείου Λαϊκών Οργάνων που διοργανώνουν λιτές αλλά και ουσιαστικές γιορτές σαν και αυτήν. Σε πείσμα όσων δεν προβάλλουν αυτές τις εκδηλώσεις αλλά και σε πείσμα όσων επιδεικτικά προτιμούν τη μίμηση ξενόφερτων Καρναβαλιών αυτές οι γιορτές θεωρώ πως είναι πιο αληθινές και πιο σημαντικές για έναν λόγο :

Γιατί ο πολίτης δεν παραμένει παθητικός θεατής αλλά μεταμορφώνεται και ο ίδιος σε γλεντιστή αλλά και κοινωνό της ομάδας.

Πως περνάνε έτσι τα χρόνια ρε γμτ...(Forever young)

Σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου

-"Αλήθεια γνωρίζετε γιατί τον Φλεβάρη τον λένε κουτσοφλέβαρο?" Ρώτησε η Καλλικατζαρελένη με ένα χαιρέκακο ύφος...και δίχως να περιμένει απάντηση συνέχισε...."Λέγεται λοιπόν πως κάποτε μια γριά τσοπάνισσα υπέφερε πολύ από τον χειμώνα και το κρύο του. Ετσι όταν τελείωνε ο Μάρτης, ο μήνας που η γριά τσοπάνισα φοβόταν περισσότερο αφού τον Μάρτη τον λένε και γδάρτη επειδή συνήθως κάνει πάρα πολύ κρύο, την τελευταία ημέρα δεν κρατήθηκε κι άρχισε να χοροπηδά και να τον κοροϊδεύει τον Μάρτη λέγοντας : "τώρα Μάρτη μου τα ξεχείμασα τα κατσικάκια μου, άντε να φεύγεις και συ να βρούμε την υγειά μας". Ο Μάρτης τότε θύμωσε και θέλοντας να εκδικηθεί την γριά δανείστηκε δυό μέρες από τον Φλεβάρη κι έκανε τόσο βαρύ χειμώνα που η γριά τσοπάνισα μαζί με τα κατσικάκια της κοκκάλωσαν από το κρύο κι απόμειναν κάπου εκεί πάνω από το Φραγκόβρυσο της Αρκαδίας που μπορεί ακόμη κανείς να τα δει αφού γινήκανε πέτρινα για να θυμίζουν στους ανθρώπους πως δεν μπορεί κανείς να τα βάλει με τη φύση και τα καιρικά φαινόμενα. Ο Μάρτης όμως δεν επέστρεψε ποτέ πια πίσω στον Φλεβάρη τις 2 μέρες που δανείστηκε κι έτσι ο Φλεβάρης απόμεινε με 28 μέρες, απόμεινε δηλαδή κουτσός για αυτό και τον ονόμασαν και Κουτσοφλέβαρο......το βλέμμα της Καλλικατζαρελένης άρχισε να λάμπει περιπαικτικά και συνέχισε λέγοντας "και ξέρεις και κάτι άλλο? από τότε οι τελευταίες ημέρες του Μαρτιού λέγονται της γριάς οι μέρες......

-"Καλά θα μου εξηγήσεις τι σούρθε πρωί πρωί κι έπιασες τις λαογραφικές ιστορίες ακόμη δεν ήπιαμε τον καφέ μας?" τη ρώτησα προσπαθώντας να καταλάβω που την πήγαινε τη δουλειά...

-"Ε! Να! Είναι που θυμήθηκα πως πριν από μερικά χρόνια όταν πήγες να κάνεις μεταδημότευση από τη Νέα Χ......στη Νέα Ε.....μία αβλεψία του υπαλλήλου της δημαρχίας το 24/2 το άλλαξε κατά λάθος κι έγραψε 29/2 οπότε από τότε.....Δηλαδή θες να μου πεις πως δεν θυμάσαι τι είναι σήμερα...έτσι είναι άμα περνούν τα χρόνια....αρχίζει και ξεχνάει ο άνθρωπος...."

-"Τώρα τις Αποκριές, τρελλαίνονται κι οι γριές" συμπλήρωσε με το ίδιο σπινθηροβόλο ύφος κι η Μελένια...."αλήθεια για να μετρήσουμε πόσα χρόνια πέρασαν από τότε????"

-"Α, ναι! Δίκιο έχετε, είπα" (ψάχνοντας να βρω τρόπο να πάρω το αίμα μου πίσω αφού συνειδητοποίησα πως ήταν αδύνατον να γλυτώσω)....."Καρνάβαλος ήταν και τότε όπως και τώρα καλή ώρα"...

"Σαν σήμερα ήταν λοιπόν κανονικά .....Ομως αφού στα επίσημα χαρτιά από τότε καταγράφηκε ως ημερομηνία γέννησης η 29/2 κι επειδή φέτος ο Φλεβάρης έχει μόνο 28 μέρες σημαίνει πως θα πρέπει τη σημερινή ημέρα να τη γιορτάζουμε κάθε 4 χρόνια.....ας μετρήσουμε λοιπόν.....1,2,3,4....4...4...."

FOREVER YOUNG - Joan Baez

May God bless and keep you always,

May your wishes all come true,

May you always do for others

And let others do for you.

May you build a ladder to the stars

And climb on every rung,

May you stay forever young,

Forever young, forever young,

May you stay forever young.

May you grow up to be righteous,

May you grow up to be true,

May you always know the truth

And see the lights surrounding you.

May you always be courageous,

Stand upright and be strong,

May you stay forever young,

Forever young, forever young,

May you stay forever young.

May your hands always be busy,

May your feet always be swift,

May you have a strong foundation

When the winds of changes shift.

May your heart always be joyful,

May your song always be sung,

May you stay forever young,

Forever young, forever young,

May you stay forever young.

Γελοιο-γράφοντας την επικαιρότητα - Οι Αποκριές,ο Εφραίμ και η "Air Korydallos"

Σκίτσο Α. Πετρουλάκης

" Νάταν η Βι, νάταν η Βιστωνίς κρασί
και τα βουνά, και τα βουνά μεζέδες
κι οι βάρκες ελικόπτερα για να προσεύχονται οι γλετζέδες" (2 ΔΙΣ.)

Διαφορετικές θα είναι οι φετεινές Αποκριές. Πολιτική σάτυρα λέει θα περιλαμβάνει το Καρναβάλι της Πάτρας με πρωτοστάτη τον Εφραίμ. Οι εκκλησιαστικοί κύκλοι μόλις το πληροφορήθηκαν στράφηκαν δικαστικά ενάντια στον Δήμο Πατρών επειδή θεώρησαν πως η διακωμώδηση ιερέων προσβάλλει τα ιερά και τα όσια. Τα Δικαστήρια αποφάνθηκαν πως η σάτυρα δεν έχει σκοπό να προσβάλλει τα ιερά και τα όσια αλλά απλά να διακωμωδήσει την επικαιρότητα. Ετσι η ιστορία έληξε επιτυχώς και τελικά τα Εφραιμικά άρματα θα παρελαύσουν κανονικά.

Είναι γεγονός πως η λαϊκή φαντασία "εξ από ανέκαθεν" συνήθιζε την περίοδο των Αποκρεών (που η αθυροστομία και η φυγή από την συμβατικότητα επιτρέπεται ) να διακωμωδεί ελεύθερα οτιδήποτε κέντριζε το ενδιαφέρον της. Ετσι και φέτος.......

Σκίτσο Δ. Χαντζόπουλου

Την συνήθη γαλήνη των Αποκριάτικων εκδηλώσεων ήρθε να ταράξει η εμφάνιση της νεοιδρυθείσας οργάνωσης "Air Korydallos". Αρχικά όλοι πίστεψαν πως η νέα οργάνωση θα έκανε πρόταση για την απορρόφηση της Ολυμπιακής αν και τελικά διαψεύστηκαν αυτές οι ελπίδες. Επιβεβαιωμένες πληροφορίες αναφέρουν πως οι Καρναβαλιστές πόλεων ενοχλήθηκαν από την αιφνίδια εμφάνιση της "Air Korydallos" αφού καθώς λένε όφειλαν να έχουν ενημερωθεί εκ των προτέρων προκειμένου να προλάβουν να συμπεριλάβουν στη σάτυρά τους την οργάνωση που οδήγησε για ακόμη μία φορά στην απελευθέρωση του διαβόητου κακοποιού Παλιο-Κώστα....Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η νέα απόδραση του Παλιο-Κώστα σχεδιάστηκε από ένα παρακλάδι της γνωστής από παλιά οργάνωσης "Earth Korydallos" της οποίας φαίνεται πως κάποια νεότερα μέλη αποσχίστηκαν και ίδρυσαν την "Air Korydallos". Τα μέλη της φαίνεται πως είναι νεαρότερης ηλικίας και γνωρίζουν από τεχνογνωσία όπως το να πιλοτάρουν ελικόπτερα.....

Οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας αποφάσισαν να αναλάβουν δράση... ....προκειμένου να καταπολεμήσουν την πιθανότητα εμφάνισης "αρμάτων" της "Air Korydallos" στις παρελάσεις. Μάλιστα λέγεται πως θα υπάρξει μηδενική ανοχή και θα αποδοθούν ευθύνες με παραδειγματική τιμωρία σε όσους συλληφθούν να φορούν κουκούλα με το logo της "Air Korydallos".
Aνεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν πως στις έρευνες θα συμμετάσχουν και πράκτορες άλλων χωρών οι οποίοι έχουν βάλει τη χώρα μας στο μικροσκόπιο και παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις. Στις Καρναβαλικές εκδηλώσεις με πρωτοφανή απόφαση απαγορεύτηκε η είσοδος σκύλων οι οποίοι προετοιμάζονται για αγωνιστικές κινητοποιήσεις και πορείες αφού με τον αποκλεισμό τους μοιραία οδηγούνται στην ανεργία. Ως τόπος της επικείμενης πορείας-διαμαρτυρίας τους ορίστηκε η Κεντρική Κρεαταγορά...μένει να μάθουμε την ημέρα και την ώρα της συγκέντρωσής τους. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν πως ανάμεσα στα αιτήματά τους υπάρχει ένα αίτημα να συμπεριληφθούν και οι σκύλοι στη λίστα ανέργων του ΟΑΕΔ οι οποίοι καθώς λέγεται θα εισπράττουν ειδικό επίδομα ανεργίας (ή εργασίας δεν θυμάμαι καλά πως ονομάζεται...) με περισσότερα κόκκαλα από αυτά που συνήθιζαν να πετάνε στους σκύλους μέχρι τώρα οι χονδρέμποροι κρεάτων.


Φωτό dyosmaraki

(Πλάνο από την χθεσινή εν χορδαίς και οργάνοις πορεία. Η πορεία αναγκάστηκε να αλλάξει κατεύθυνση και να διασχίσει την Κεντρική Κρεαταγορά των Αθηνών μετά από την ακτιβιστική παρέμβαση του Προέδρου της συντεχνίας σκύλων τον βλέπετε στη φωτό να ηγείται της χθεσινής πορείας. Ο Πρόεδρος με αυτόν τον τρόπο θέλησε να γνωστοποιήσει και να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες για τα αιτήματα της συντεχνίας του)

Τα ΜΜΕ (όπως συνήθως) κάλυψαν με λεπτομερέστατες περιγραφές το χρονικό της εμφάνισης της νεοιδρυθείσας Air Korydallos και υπόσχονται πως θα βρίσκονται κοντά στον πολίτη για την σωστή ενημέρωσή του μέχρι τη λήξη του Καρνάβαλου (...μετά βλέπουμε).

Ηταν μια ανταπόκριση κάπου από την Αθήνα για λογαριασμό του διαδικτύου....
Στο επόμενο δελτίο σε πρώτη αποκλειστική μετάδοση πλάνα από τη χθεσινή εν χορδαίς και οργάνοις πορεία. Ποιοί πρωτοστάτησαν, ποιές συντεχνίες βοήθησαν στη διοργάνωσή της και πολλά άλλα συνταρακτικά....

Είμαι το dyosmaraki και μόλις τελείωσα.....

Προτάσεις : Κυριακή μεσημέρι 22/2 στο Μουσείο Λαϊκών Οργάνων στη Πλάκα - Αφιέρωμα στην τσαμπούνα και αποκριάτικο γλέντι

Φωτό : H άλλη όχθη

Για όσους θέλουν να συνδυάσουν τη μουσική με μια Κυριακάτικη βόλτα στην Πλάκα ο Σύλλογος Φίλων του Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων προτείνει μία γνωριμία με τα μουσικά όργανα της παράδοσής μας.

1. Την Κυριακή 22/2 στην αίθουσα διαλέξεων του Μουσείου οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν διονυσιακούς ήχους από δεξιοτέχνες οργανοπαίκτες της τσαμπούνας (12:00-14:00).
Είσοδος ελεύθερη


2. Στη συνέχεια όταν τελειώσει η εκδήλωση όσοι επιθυμούν μπορούν εν χορδαίς και οργάνοις να συμμετάσχουν στην Αποκριάτικη πομπή που θα μεταβεί πεζή από το Μουσείο στην ταβέρνα "Κληματαριά" με τις τσαμπούνες και τα τραγούδια να έχουν τον πρώτο λόγο.

Το πλούσιο φαγοπότι θα συνοδεύεται από:

• τραγούδια και χορούς από όλη την Ελλάδα με τσαμπούνες,


• το συγκρότημα του Δημήτρη Κώτσικα,


• μαθητές του Μουσείου με τους δασκάλους τους και


• τη ρεμπέτικη κομπανία της "Κληματαριάς"

(Η ταβέρνα Κληματαριά βρίσκεται στην Πλ.Θεάτρου τηλ. 210 3216629).

Οσοι επιθυμούν να παρευρεθούν στην ταβέρνα επειδή ο αριθμός των συμμετοχών είναι περιορισμένος παρακαλούνται να επικοινωνήσουν για επιβεβαίωση με τον γραμματέα του Σωματείου Φίλων κ. Χάρη Σαρρή (τηλ.6974893998).

Τιμή συμμετοχής 30 Ευρώ (περιλαμβάνει φαγητό και κρασί).

Οι περί πολιτισμού δηλώσεις του κ. Σαμαρά

Στην πρώτη συνέντευξη που παραχώρησε ο υπουργός Πολιτισμού κ. Αντώνης Σαμαράς δήλωσε πως το ενδιαφέρον του στρέφεται σε 3 κυρίως άξονες :

• Εξοικονόμηση πόρων
• Περικοπή υπέρογκων αμοιβών
• Κατάργηση υπηρεσιών που έχουν ολοκληρώσει το έργο τους

-Επίσης ανέφερε πως θα προσπαθήσει να βρει λύση στο πρόβλημα με τους συμβασιούχους λέγοντας πως «αυτό το θέμα έχει για μένα και ανθρωπιστικές διαστάσεις» Λέγεται πως υπάρχει μεγάλη έλλειψη στο προσωπικό φύλαξης αρχαιολογικών χώρων, έτσι προχωρεί μέσω ΑΣΕΠ η πρόσληψη 1.100 συμβασιούχων φύλαξης, οι οποίοι θα προστεθούν στους 500 ήδη προσληφθέντες προ ενός μηνός, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλοι. (την έλλειψη φύλαξης αρχαιολογικών χώρων τη διαπίστωσα πέρσυ το καλοκαίρι ιδίοις όμμασι σε όσους χώρους κι αν επισκέφτηκα - θα ακολουθήσει σχετική ανάρτηση)

-Ισχυρίζεται πως θα καταφέρει να μειώσει το κόστος των εγκαινίων του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως (που θα πραγματοποιηθούν στις 20 Ιουνίου) κάτω από τα 3 εκατ. ευρώ και ότι γενικότερα θα δώσει έμφαση στην ανάπτυξη και επέκταση των μουσείων. (Θα τα καταφέρει??? Μένει να το αποδείξει...)

-Ως το τέλος του καλοκαιριού λέγεται πως θα έχει κλείσει η Γενική Γραμματεία Ολυμπιακής Αξιοποίησης αφού λένε πως ολοκλήρωσε το έργο της (αλήθεια αξιοποιήθηκαν ΟΛΑ τα Ολυμπιακά ακίνητα όπως τους άρμοζε?)

-Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα επί υπουργίας του κ. Μιχάλη Λιάπη «χάθηκε» ο Ειδικός Λογαριασμός του ΥΠΠΟ, ο οποίος βρέθηκε μείον κατά 109 εκατ. ευρώ!!!! (Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να χάνονται χρήματα και κανείς να μην γνωρίζει που έχουν πάει...πολλά εκατομμύρια βρε αδελφέ, έχει θολώσει το μάτι μου.....)«Εξ αυτών έχουν επιστρέψει μέσω του τακτικού προϋπολογισμού τα 54 εκατ.,για τα άλλα δίνεται μια μάχη» είπε για το συγκεκριμένο θέμα ο κ. Σαμαράς (δηλαδή αν καταλαβαίνω καλά, λέγοντας πως οι μαύρες τρύπες θα καλυφθούν από τον τακτικό προϋπολογισμό εννοούμε πως πάλι από τα χρήματα των φορολογουμένων θα καλυφθούν όσα χρήματα εξαφανίστηκαν??? )

-Ανέφερε πως είναι διατεθειμένος να δώσει λύση σε χρονίζοντα προβλήματα του Υπουργείου Πολιτισμού όπως η αποκατάσταση του Φιξ (αμήν και πότε), η πρόοδος των εργασιών στο στέγαστρο του Ακρωτηρίου της Θήρας (χλωμό το βλέπω, πάλι κάπου κόλλησε η ιστορία, προβλήματα λένε με την Πολεοδομία)

-Ανήγγειλε την δρομολόγηση της αγοράς του κτιρίου της οδού Πειραιώς 260 για τις ανάγκες του Ελληνικού Φεστιβάλ και αναφέρθηκε στην πρόθεση αναβάθμισης του χώρου γύρω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και τη δυνατότητα επέκτασής του στο Ακροπόλ (αίτημα που έχει τεθεί εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, για να δούμε....).

-Υποσχέθηκε την υλοποίηση των εργασιών της επέκτασης της Εθνικής Πινακοθήκης και την αποκατάσταση ενός τμήματος του Τατοΐου για να αποδοθεί στο κοινό (ούτε το γιοφύρι της Αρτας να ήταν το Τατόϊ... ήμουν νια και γέρασα.....)

-Μεταξύ άλλων ανέσυρε και το θέμα της ξεχασμένης πρότασης για την ίδρυση της Ακαδημίας Τεχνών (να το δω και να μην το πιστέψω)

-Αναβαθμίζεται η Διεύθυνση για τη Δίωξη Αρχαιοκαπηλίας, η οποία όπως τόνισε ο κ. Σαμαράς, θα λειτουργήσει μέσα από τρεις άξονες:

• ηλεκτρονικό και διαδικτυακό, καθώς δεν θα αφορά μόνο τη δίωξη λαθρανασκαφών αλλά και την αναζήτηση, τον εντοπισμό και τη δίωξη προϊόντων αρχαιοκαπηλίας, τα οποία έχουν πωληθεί από χρόνια εκτός Ελλάδος, θα είναι δηλαδή μια συστηματική εκστρατεία ανάκτησης απολεσθέντων.
• Δεύτερον, συνεργασία με άλλες δημόσιες υπηρεσίες της χώρας και συγκεκριμένα των υπουργείων Εσωτερικών και Δικαιοσύνης.
• Τρίτον, ανάπτυξη σχέσεων με αντίστοιχες υπηρεσίες του εξωτερικού, όπως έχει συμβεί ήδη με την Ιταλία.

(Σύμφωνα με στατιστικές έρευνες η αρχαιοκαπηλία έχει αυξηθεί στη χώρα μας, πολύτιμοι θησαυροί της πολιτιστικής μας κληρονομιάς φυγαδεύονται στο εξωτερικό,οπότε κάθε οργανωμένη κίνηση για την αποφυγή κάθε φύσεως αρχαιοκαπηλίας είναι ευπρόσδεκτη)

Ο τομέας του πολιτισμού αποτελεί ένα σημαντικότατο κεφάλαιο του τόπου μας πολύ παραμελημένο και ξεχασμένο τα τελευταία χρόνια αφού ουσιαστικά το Υπουργείο Πολιτισμού παρέμενε ακέφαλο και δίχως ουσιαστική πολιτιστική πολιτική. Τα προβλήματα στον τομέα του πολιτισμού ήταν περισσότερα από τα θετικά τα οποία προέρχονταν κυρίως από ιδιωτικές πρωτοβουλίες Ιδρυμάτων η Ιδιωτών. Οι προτάσεις του κ. Σαμαρά δείχνουν με μία πρώτη ματιά ενδιαφέρουσες και αγγίζουν χρονίζοντα προβλήματα που αναζητούν τη λύση τους. Μένει να δούμε εάν θα υλοποιηθούν αυτές οι σκέψεις. Η πολιτεία θα πρέπει να σκύψει κατά τη γνώμη μου εκτός των παραπάνω σκέψεων που ανέφερε ο κ. Σαμαράς σε χρονίζοντα προβλήματα τα οποία αναζητούν τη λύση τους όπως για παράδειγμα :

• Η αξιοποίηση χώρων που σήμερα βρίσκονται εγκαταλελειμμένοι σε ολόκληρη τη χώρα μας. Μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς ρημάζουν επειδή το Υπουργείο Πολιτισμού δεν ενδιαφέρεται να τα συντηρήσει.
• Η επίλυση μακροχρόνιων δικαστικών εκκρεμοτήτων με ιδιώτες των οποίων οι ιδιοκτησίες κάποτε απαλλοτριώθηκαν και λόγω των γραφειοκρατικών διαδικασιών ποτέ δεν τους αποδόθηκε η νόμιμη αποζημίωση με αποτέλεσμα μετά από πάροδο 20 ετών να επαναιτούνται την κυριότητα σε ήδη απαλλοτριωμένες εκτάσεις.
• Η αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς με σκοπό τόσο τον προσπορισμό εσόδων όσο και την προβολή του τόπου μας στο εξωτερικό όπως του αξίζει.
• Την άμεση καταβολή των καθυστερημένων χορηγιών που το Υπουργείο έχει προεγκρίνει εδώ και χρόνια αλλά δεν έχει ακόμη καταβάλλει σε φορείς που ασχολούνται με τον πολιτισμό, οι οποίοι οδεύουν προς την πτώχευση.

Ο κ. Σαμαράς υποθέτω πως θα θέλει να δείξει έργο μια και αναλαμβάνει καθήκοντα σε ένα Υπουργικό πόστο μετά από πολλά χρόνια. Μένει να δούμε αν οι καλές του προθέσεις ευοδωθούν γιατί ευπρόσδεκτες είναι οι προθέσεις, σημαντικότερες όμως των προθέσεων είναι οι πράξεις.....

Το πλήρες άρθρο με τις δηλώσεις του κ. Σαμαρά μπορείτε να βρείτε στο http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=255539

Ο κυρ Τάκης, ο γείτονας της διπλανής πόρτας (του Βύρωνα)

Ησυχος άνθρωπος ο κυρ Τάκης. Δεν έδωσε ποτέ δικαιώματα στη γειτονιά. Πάντα με μια καλημέρα στο στόμα. Η μοίρα τα έφερε έτσι που έχασε τη πρώτη του γυναίκα, για την οποία η γειτονιά έχει να λέει τα καλύτερα λόγια, πολύ καλή νοικοκυρά. Ξαναπαντρεύτηκε. Τυχερός ήταν αφού έτυχε και η δεύτερη γυναίκα του να είναι πρώτη στη νοικοκυροσύνη. Οποτε πέρναγες απ΄έξω από το σπιτικό τους, θα μέθαγες από τις μοσχοβολιές. Από τη μια τα φαγητά, τα γλυκά και τα καλούδια που έφτιαχνε η κυρά Λένη (έτσι τη λέγανε τη δεύτερη γυναίκα του) και από την άλλη τα λουλούδια του κήπου τους που τα περιποιούνταν σαν νάταν παιδιά τους, αφού παιδιά δεν τους χάρισε ο Θεός. Κάθε πρωί από νωρίς έβλεπες την κυρά Λένη με μια σκούπα να καθαρίζει όχι μόνο τους εξωτερικούς χώρους της μονοκατοικίας τους αλλά και κάθε σκουπιδάκι που έπεφτε στο μάτι της κι ας βρίσκονταν καταμεσής στο δρόμο...κι ας ήξερε πως αργότερα θα πέρναγε ο καθαριστής του Δήμου. Ετσι ήταν οι γυναίκες της γενιάς της, αγαπούσαν την τάξη και φρόντιζαν για την καθαριότητα ολοκληρης της γειτονιάς τους, κάθε μια με τον τρόπο της. Κι όταν τέλειωναν τα μαγειρέματα και τις δουλειές του σπιτιού το απογευματάκι μαζεύονταν όλες οι νοικοκυράδες για να πιουν καφεδάκι. Λέγανε τις απόψεις τους για κάθε θέμα που τύχαινε να συζητηθεί...Αλλοτε για όσα έδειχνε η τηλεόραση, άλλοτε για ό,τι κουτσομπολιά μάθαινε η κυρά Λένη για τη γειτονιά. Εδώ και μερικά χρόνια που ήταν κατάκοιτος ο κυρ Τάκης, η κυρά Λένη αποτελούσε την μοναδική επαφή του με τον έξω κόσμο. Δύσκολη η μετακίνησή του, μοναχή της πάλευε η κυρά Λένη να τον φροντίσει. Κι όταν έμεναν μόνοι συζητούσαν πολύ μεταξύ τους....πολύ αγαπημένο ζευγάρι.
Στην παρακάτω φωτογραφία (τη βρήκα από έναν γείτονα) βλέπετε το σπίτι του κυρ Τάκη, μια μονοκατοικία, όταν ακόμη χτιζόταν, δηλαδή πριν από περίπου 35 χρόνια.

Οπως μου είπαν οι παλιοί κάτοικοι της περιοχής, τότε η γειτονιά ήταν αραιοκατοικημένη με μερικές μονοκατοικίες σαν του κυρ Τάκη. Δεν υπήρχαν ακόμη πολυκατοικίες. Σήμερα λίγες μονοκατοικίες έχουν απομείνει πια στη γειτονιά, οι πολυκατοικίες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και έχουν κατακλύσει την περιοχή....

Τα χρόνια πέρασαν, γέρναγαν μαζί ο Τάκης και η Ελένη. Αρχίνισαν τα προβλήματα υγείας,το νοσοκομείο έγινε καθημερινότητα. Μια τα νεφρά, μια η πίεση, μια το κυκλοφορικό.....έτσι είναι τα γεράματα....Αρχισε να κουράζεται ο κυρ Τάκης που είχε μάθει να είναι δραστήριος, δεν μπορούσε τη ζωή του να την περνά ξαπλωμένος σε ένα κρεββάτι. Στεναχωριόταν να βλέπει την κυρά Λένη να ταλαιπωρείται έχοντας αναλάβει μοναχή της όλα τα βάρη και τις φροντίδες του ίδιου αλλά και του σπιτιού τους.
Την τελευταία φορά που μπήκε στο νοσοκομείο, ο κυρ Τάκης τους είπε πως δεν ήθελε να καθήσει άλλο μέσα στο νοσοκομείο, ζήτησε να τον πάνε στο αγαπημένο του σπιτάκι....Ετσι την προ-προηγούμενη Κυριακή (8 Φεβρουαρίου) του έκαναν το χατήρι. Εφτασαν μεσημέρι στο σπίτι. Εκεί στο σπίτι που ζούσε τα τελευταία 35 χρόνια ο κυρ Τάκης, λίγες ώρες αργότερα θα άφηνε την τελευταία του πνοή.

Στην τελευταία του κατοικία τον συντρόφεψαν εκτός από τους συγγενείς, ελάχιστοι γείτονες, οι παλιοί εκείνοι γείτονες της μικρής μονοκατοικίας αυτής της γειτονιάς του Βύρωνα. Αυτοί είναι μαθημένοι, από τότε ακόμη που ήταν λιγοστοί και μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών να συντροφεύουν ο ένας τον άλλον, όχι μόνο στις ευχάριστες μα καμιά φορά και στις δυσάρεστες στιγμές. Ηταν πάντα (ή σχεδόν πάντα τέλος πάντων) μονιασμένοι μεταξύ τους. Οσο για τους άλλους τους γείτονες εκείνους των πολυκατοικιών αυτοί δεν έμαθαν καν πως ο κυρ Τάκης δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας... Ετσι είναι η ζωή εδώ στην πόλη, στις πολυκατοικίες άμα κλείσει η εξώπορτά σου δεν ξέρεις τι γίνεται στη διπλανή πόρτα...δεν ξέρεις τι συμβαίνει στον γείτονά σου, στον συνάνθρωπό σου..... Αποξένωση σκέτη.....
Προχθές πήγαν οι γειτόνισες να συμπαρασταθούν στην κυρά Λένη που απόμεινε μοναχή της. Την βοήθησαν να μαζέψει τα πράγματα του κυρ Τάκη.....
Ανάμεσα στα πράγματά του βρέθηκε ένα σημείωμα

...."Νοιώθω ἀσχημα που άθελά μου σε παιδεύω και δεν σου αξίζει τέτοια ταλαιπωρία", έγραφε ο κυρ Τάκης στην Ελένη, "κουράστηκα δεν πάει άλλο τέτοια ζωή. Οποτε και ό,τι και να μου τύχει θέλω να φανείς δυνατή, να μην στεναχωρηθείς, αφού το ξέρεις πως έτσι είναι η ζωή....Σε ευχαριστώ για όσα μου πρόσφερες. Σε φιλώ, ο δικός σου Τάκης"

Ετσι λιτό ήταν το σημείωμα του κυρ Τάκη..... έτσι λιτός ήταν και ο ίδιος....δεν ήθελε να φύγει δίχως να ευχαριστήσει την κυρά Λένη που τον συντρόφεψε στις δύσκολες στιγμές του.
Τότε είναι που έχει ανάγκη ο άνθρωπος, άμα γερνάει....

Θα μου πείτε γιατί σας αφηγήθηκα αυτήν την ιστορία????

Ε! Να! Είναι που με πειράζει οι άνθρωποι στις μέρες μας να ενδιαφέρονται μόνο για το lifestyle των επώνυμων, των πολιτικών αλλά και όσων έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα. Με αυτόν τον τρόπο καταγράφεται μια ψεύτικη, μια εικονική ζωή με αποτέλεσμα ο βίος και η πολιτεία αυτών των ανθρώπων να διαιωνίζεται στη μνήμη των υπολοίπων σε βάρος των ζωών κάποιων άλλων που δεν είναι επώνυμοι.

Αυτοί οι άλλοι, οι μη επώνυμοι, είναι αυτοί οι άνθρωποι με τους οποίους κανείς δεν ασχολείται...είναι αυτοί που λέμε "νομοταγείς","καθημερινοί"άνθρωποι. Αυτοί που ξεχνιούνται, αυτοί που κανείς δεν τους θυμάται σαν "φύγουν". Ετσι και ο κυρ Τάκης δεν συγκαταλέγεται στην πρώτη κατηγορία αφού ήταν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, ένας από "εμάς". Τίποτα δεν βρήκε έτοιμο, εργάστηκε κατά τη διάρκεια όλης του της ζωής και πλήρωνε κανονικά τους φόρους του. Ισα-ίσα κατάφερε να βάλει ένα κεραμίδι στο κεφάλι του και να πάρει μια σύνταξη στα γεράματά του.

Το πιθανότερο είναι πως μετά από μερικά χρόνια κανείς δεν θα θυμάται (εκτός ίσως από τους δικούς του ανθρώπους και την κυρά Λένη) πως κάποιος κυρ Τάκης πέρασε από αυτήν τη ζωή και έζησε εδώ σε αυτή τη γειτονιά του Βύρωνα. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ένοιωσα την ανάγκη να γράψω αυτές τις γραμμές....γιατί πιστεύω πως κάθε ανθρώπου αν μη τι άλλο, του πρέπουν δυό γραμμές και μια θύμηση....
Ισα-ίσα για να μην ξεχαστεί πως ένας γείτονας της διπλανής πόρτας, περπάτησε κάποτε στα σοκάκια της μικρής αυτής γειτονιάς του Βύρωνα....
Κάπου εδώ παραδίπλα, εδώ που εξακολουθούμε να περπατάμε κι εμείς....

*Ο ζωγραφικός πίνακας είναι ο Διπλός χειμώνας (1929) του Σπύρου Βικάτου

Το Life-anti-style και η μπαλκονοπαραγωγή της Καλλικατζαρελένης....

Η Καλλικατζαρελένη φέτος αποφάσισε να μην επιστρέψει στην χώρα της την Καλλικατζαρία όπως συνηθίζουν κάθε χρόνο οι συμπατριώτες της. Υποσχέθηκε πως θα μας αποκαλύψει τα μυστικά και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στην ακρίβεια και γενικότερα να μειώσουμε το κόστος της καθημερινής μας ζωής με απλές καθημερινές πρακτικές......

Για αυτό το σκοπό σχετικές εμπειρίες/πληροφορίες που θα μοιράζεται μαζί μας θα αναρτώνται στο blog

Life-anti-style....

Επί του παρόντος εμφανίστηκε σήμερα πρωί-πρωί χαρούμενη φέρνοντας σε ένα δισκάκι τους καρπούς της πρώτης μπαλκονοπαραγωγής της.....σε κουμ κουάτ και το πρώτο λεμόνι που έβγαλε η λεμονιά της γλάστρας της.....

Τι νομίσατε δηλαδή?

Επειδή κατοικούμε στην πρωτεύουσα και δεν έχουμε γη δεν μπορούμε να γίνουμε παραγωγοί????

Κανονικά αντί για τις πράσινες στέγες, γρασίδια κλπ και πάσης φύσεως τεχνητά μέσα, θα έπρεπε εν μέσω οικονομικής κρίσης να επιδοτείται η μπαλκονοπαραγωγή αγροτικών προϊόντων στις Αθηναϊκές πολυκατοικίες. Σε τελική ανάλυση δεν λέω καλή και η αισθητική με τα λουλούδια αλλα πιο χρήσιμο δεν είναι να παράγεις για να τρως παρά να έχεις για να βλέπεις???

Τι, δηλαδή " φάτε μάτια ψάρια???"

Βέβαια χρειάζεται πολύς κόπος για να παραχθούν καρποί από δεντράκια που ασφυκτιούν μεγαλώνοντας στριμωγμένα στη γλάστρα ενός Αθηναϊκού μπαλκονιού. Η φροντίδα είναι μεγάλη αφού τα φυτά αναπνέουν τον μολυσμένο αέρα της Αθήνας. Ασε που συχνά καταστρέφονται από τους αέρηδες και τους καύσωνες....

Παρ΄όλα αυτά πιστεύω πως εν μέσω κρίσης οι Αθηναίοι μπαλκονοπαραγωγοί θα εξοικονομήσουν για το νοικοκυριό τους αρκετά χρήματα μειώνοντας τις αγορές που εξαναγκάζονται να κάνουν πλουτίζοντας λογής-λογής μεσάζοντες οι οποίοι λυμαίνονται αυτή τη στιγμή την Αθήνα. Του χρόνου με το καλό προβλέπεται να βγάλουμε τις πρώτες ελιές .....Σκοπεύουμε να φυτέψουμε το μαϊντανό μας, τον δυόσμο και όλα όσα μας χρειάζονται για την μαγειρική. Οι εμπειρίες μας αυτές θα καταγράφονται στο αδελφό blog life-anti-style.

Πάμε όμως τώρα να παρασκευάσουμε με τους καρπούς μας λικεράκι κουμ κουάτ και το μεσημέρι θα χρησιμοποιήσουμε το λεμόνι (αν και θα προτιμούσαμε απλά να το κοιτάζουμε με χαρά αφού είναι το πρώτο) για να δούμε αν είναι νόστιμο....

.....Σας διαβεβαιώνω πως η χαρά της δημιουργίας είναι θεραπευτική....

Καλό ΣΚ σε όλους εύχομαι.....

Ζωγραφίζοντας μια ιστορία - Αγ.Χριστόφορος - ο σκυλοκέφαλος άγιος της Λίνδου

Ο κυνοκέφαλος Αγ. Χριστόφορος

Τοιχογραφία στον Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου -Λίνδος -Ρόδος

Από την πρώτη φορά που επισκέφθηκα πριν από μερικά χρόνια τον κεντρικό ναό της Λίνδου στο νησί της Ρόδου το βλέμμα μου είχε καρφωθεί στην παραπάνω παράξενη τοιχογραφία.

Ο Αγ. Χριστόφορος εικονίζεται όρθιος μέ τό σώμα του να έχει στάση τρία τέταρτα, ενώ το πρόσωπό του βρίσκεται σε στάση προφίλ. Φορά στρατιωτική ενδυμασία και κόκκινη χλαμύδα, στο δεξί του χέρι κρατάει υψωμένο σταυρό, ενδεικτικό ότι πρόκειται για μάρτυρα. Η ιδιαιτερότητα της σύνθεσης έγκειται στο ότι ο άγιος Χριστόφορος δεν έχει κεφάλι ανθρώπου μα σκύλου. Στη συγκεκριμένη εικονογραφική απόδοση ο Αγ. Χριστόφορος χαρακτηρίζεται ως "κυνοκέφαλος"η "σκυλοκέφαλος". Αναρωτήθηκα λοιπόν ποιοί μπορεί να είναι οι λόγοι (ιστορικοί η άλλοι) που μπορεί να οδήγησαν τον αγιογράφο σε μια τέτοιου είδους εικονογραφία.

Μέχρι τη στιγμή που αντίκρυσα τη συγκεκριμένη τοιχογραφία, στη μνήμη μου ο Αγ.Χριστόφορος ταυτιζόταν με τη γνώριμη μορφή του ηλικιωμένου γενειοφόρου άντρα που μεταφέρει στην πλάτη του τον Χριστό.

Ο Άγιος Χριστόφορος,

τοιχογραφία από τον Καθεδρικό Ναό του Limburg της Γερμανίας

Εξ άλλου όπως θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια επειδή τον Αγ. Χριστόφορο τον θεωρούσαν ως προστάτη των αυτοκινητιστών και των οδοιπόρων, οι οδηγοί αυτοκινήτων και φορτηγών είχαν πάντα κολλημένο στο ταμπλό του οχήματός τους ένα μαγνητάκι με τη μορφή του ηλικιωμένου άντρα, πουθενά δεν τον θυμόμουν ως κυνοκέφαλο. Οι άνθρωποι ακόμη πιο παλιά τον θεωρούσαν ως προστάτη των χωραφιών και των αμπελιών από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες (ιδιαίτερα το χαλάζι) .

Τότε πως προέκυψε σκυλοκέφαλος ο συγκεκριμένος Αγιος?

Ο Αγ. Χριστόφορος λέγεται πως καταγόταν από μια φυλή της βόρειας Αφρικής, των Μαρμαριτών. Αιχμαλωτίστηκε από τις ρωμαϊκές δυνάμεις, κατά την διάρκεια εκστρατείας του Διοκλητιανού, εναντίον των Μαρμαριτών, στα τέλη του 301 με αρχές του 302, και μεταφέρθηκε σε ρωμαϊκή φυλακή, κοντά στην Αντιόχεια της Συρίας. Η παράδοση αναφέρει πως η φυλή των Μαρμαριτών ήταν φυλή ανθρωποφάγων και είχαν κεφάλι που έμοιαζε με μορφή σκύλου οπότε αφού ο Αγ. Χριστόφορος καταγόταν από την φυλή των Μαρμαριτών πιθανότατα να θεωρήθηκε ότι τό κεφάλι του είχε τη μορφή σκύλου επηρεάζοντας αργότερα τη βυζαντινή εικονογραφία. Οι λαϊκές δοξασίες μάλλον δεν συμφωνούν με αυτήν την άποψη αφού (στην Κρήτη) λέγεται πως :

"Ητανε νέος και πολύ όμορφος. Κι επειδή τον καλοκοίταζαν οι κοπελιές παρακάλεσε το Θεό να τον κάμει άσκημο, όσο πιο άσκημο εμπόρειε"

Οι ιστορικές πηγές αναφέρουν πως οι σκυλοκέφαλοι ήταν ήδη γνωστοί από την αρχαιότητα. Μάλιστα σε αρκετά κείμενα που ασχολούνται με την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, συναντἀμε συχνά αναφορές για τον "τόπο των σκυλοκεφάλων":«Καὶ ἐδιέβη τὸν τόπον αὐτονῶν ἡμέρες καὶ ἦλθαν εἰς τὸν τόπον τῶν Σκυλοκεφάλων. Αὐτοὶ οἱ Σκυλοκέφαλοι, ὅλον τους τὸ κορμὶν ἔναι ὥσπερ ἀνθρώπου καὶ τὸ κεφάλιν τους ἔνι σκύλινον, καὶ λαλοῦν φωνὴν ἀνθρωπίνην, καὶ ἄλλην φορὰν βαβίζουν ὡς οἱ σκύλοι, σκύλινα».

Οι πηγές επίσης αναφέρονται σε λαούς (φυλές) που είχαν αποκρουστική όψη και παράξενες συνήθειες και ίσως για αυτόν τον λόγο να τους ονόμασαν σκυλοκέφαλους.

«῾Ο δὲ κυνοκέφαλος τὸ μὲν σῶμα ἀνθρώπου δυσειδοῦς ὑπογράφει, τὸ πρόσωπον δὲ κυνός, φωνὴν δὲ ἀφίησι μυγμῷ παραπλησίαν, ἄγριον δὲ ὑπερβολῇ καὶ τελείως ἀτιθάσευτον, καὶ τὴν ὄψιν ἐμφαῖνον ἀπό τε τῶν ὀφρύων καὶ τῶν ὀμμάτων αὐστηράν. Περὶ μὲν τὸν ἄρρενα ταῦτα,τῷ δὲ θήλει πρόσκειται καὶ τὸ τὴν μήτραν ἔξω τοῦ σώματος φορεῖν καὶ οὕτω διάγεσθαι πάντα τὸν βίον»

O ιστορικός Κτεσίας (5ος -4ος αι. π.Χ.) επιχειρώντας να περιγράψει αυτόν τον παράξενο λαό (φυλή) αναφέρει μεταξύ άλλων πως οι κυνοκέφαλοι δεν έχουν σπίτια, ενώ τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες έχουν ουρά, ότι ζούνε από το κυνήγι και ότι δεν εργάζονται.

Είναι γνωστό πως όσες αρχαίες παραδόσεις δεν στάθηκε δυνατόν να εξαλειφθούν ενσωματώθηκαν και απορροφήθηκαν από την Χριστιανική θρησκεία. Ετσι έγινε και με τις παραδόσεις περί αρχαίων τεράτων. Τα τέρατα των αρχαίων παραδόσεων ενσωματώθηκαν στις εικονογραφήσεις αγιογραφιών. Στην παρακάτω παράσταση των Αινών ανάμεσα σε λογής-λογής τέρατα μπορούμε να διακρίνουμε στο κέντρο μια χαρακτηριστική μορφή κυνοκέφαλου. Αίνοι (1786) (Λεπτομέρεια)

Τσεπέλοβο Ναός Αγίου Νικολάου

Πηγή : Καπεσοβίτες ζωγράφοι (Πολιτιστικός Σύλλογος Καπέσοβου,ο Αλέξης Νούτσος)

Κυνοκέφαλο Αγ. Χριστόφορο εκτός από τη συγκεκριμένη τοιχογραφημένη παράσταση της Λίνδου (13ος αι.) βρίσκουμε στην Καπαδοκία (14ος αι.) και στο Ναό Αγ. Αναργύρων στο Αντρώνι Ηλείας

(8ος αι.) .

www.androni.com

όπου εμφανίζεται ως Άγιος Χριστόφορος, ο Ρέπροβος. Την παράσταση του Κυνοκέφαλου Αγίου την βρίσκουμε επίσης σε φορητές εικόνες όπως η παρακάτω η οποία βρίσκεται στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών (17ος αι.)




Αλλη βρίσκεται στο Εκκλησιαστικό Μουσείο Σερρών (18ος αι.) ενώ αναφέρονται απεικονίσεις του Κυνοκέφαλου στον Άγιο Γερμανό των Πρεσπών και στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Τσεγκελκιόϊ της Μικράς Ασίας.

Ο Aγιος Ιωάννης ο εξ Ιωαννίνων και

ο Aγιος Χριστόφορος, ως κυνοκέφαλος Ρωμαίος στρατιώτης.

Μονή Αγίου Νικολάου Γραμμένου.

Πηγή: «Τα Μοναστήρια της Ηπείρου», Δημήτρης Καμαρούλιας.

Δύο ακόμη φορητές εικόνες έχουν εντοπιστεί στη Ρωσία (άγνωστης χρονολόγησης).

Υποθέτω πως θα πρέπει να υπήρχαν επιρροές από Ανατολικές θρησκείες (όπως π.χ. της Αιγύπτου) όπου ήταν συνηθισμένο φαινόμενο οι κυνόμορφοι θεοί.
Είναι λυπηρό που όσο περνούν τα χρόνια αυτός ο παλαιότερος εικονογραφικός τύπος του Αγίου ο "κυνοκέφαλος" γίνεται λιγότερο γνωστός αφού σιγά-σιγά εκλείπει. Στη θέση του διεισδύει ο Δυτικότροπος εικονογραφικός τύπος του ηλικιωμένου γενειοφόρου.
Γιατί το θεωρώ λυπηρό???
Δεν ξέρω, ίσως επειδή μαζί με την εικόνα σβήνονται και χάνονται εκείνοι οι θρύλοι και οι παραδόσεις του τόπου μας που συνόδευαν τον παράξενο αυτό Αγιο, τον Αγ. Χριστόφορο τον Κυνοκέφαλο.....

ΥΓ. Προσπάθησα να θυμηθώ τα λόγια του Παπαδιαμάντη που αφορούσαν τους κυνοκέφαλους, μα δεν θυμάμαι σε ποιό διήγημά του τα είχα διαβάσει, πάνε χρόνια.....

Αν θυμάται κανείς...

Η θειά Μερόπη (ή περί εγγυοδοσίας Τραπεζικών καταθέσων)

Η Μελένια έχει μια θειά που και τσιγκούνα είναι και ιδιότροπη πολύ. Ούτε στον άγγελό της δεν δίνει νερό από τη τσιγκουνιά της. Θεία Μερόπη την λένε (καμία σχέση με την γλυκύτατη συνμπλοκέρισα που έχουμε ανάμεσά μας). Μπορεί να μην κατάφερε να σπουδάσει στα νιάτα της, μα δεν της ξεφεύγει τίποτα, ψάχνει κάθε λεπτομέρεια, καλύτερη και από οικονομολόγος. Το όνειρό της ήταν να σπουδάσει οικονομικά μα βλέπετε τότε οι γονείς δεν έστελναν τα κορίτσια να σπουδάσουν γιατί έλεγαν πως αφού έτσι κι αλλοιώς στον νεροχύτη θα καταλήξουν τι τις θέλουν τις σπουδές???? Ετσι τον κανακάρη τον αδελφό της (αν και ξύλο απελέκητο) τον έστειλαν για σπουδές αυτός κόλλησε στο δεύτερο έτος και με το ζόρι κατάφερε να τελειώσει τη Νομική. Βρε τι πέσανε όλες οι αδελφάδες "μα αφού τα παίρνει τα γράμματα η Μεροπίτσα γιατί δεν της δίνεις τουλάχιστον την ευκαιρία να σπουδάσει? Μπορεί και να τα καταφέρει...." Ανένδοτη η κυρά Αφροδίτη (η μαμά της θειάς Μερόπης).

Ετσι λοιπόν της έμεινε το απωθημένο της καϋμένης της Μερόπης και έβγαζε το άχτι της μελετώντας μοναχή της εκτός από τις οικονομικές στήλες των εφημερίδων, κάθε εγκύκλιο, νόμο ακόμη και ΦΕΚ που έπεφτε στα χέρια της. Αδυναμία της εκείνα τα ψιλά γραμματάκια που γράφουν οι Τράπεζες πίσω από τις συμβάσεις που σου δίνουν να υπογράψεις, οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας κλπ

Φόβος και τρόμος η θειά Μερόπη για τους υπαλλήλους της Εφορίας, των Τραπεζών, των Ασφαλιστικών Εταιριών και των Δημοσίων Υπηρεσιών...κάθε φορά που αντιλαμβανόταν πως πάνε να την κοροϊδέψουν μετέτρεπε τα γραφεία τους σε πεδία μάχης ώσπου να βρει το δίκιο της (και συνήθως το έβρισκε αφού πήγαινε καλά διαβασμένη).

Με την τσιγκουνιά της και τις ιδιοτροπίες της η θειά Μερόπη κατάφερε λοιπόν να βάλει στην άκρη ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Τις καταθέσεις της, τις μετακινεί κάθε τρεις και λίγο αφού σαν σκληρή διαπραγματεύτρια ακόμη και 0,1 % καλύτερο επιτόκιο να πετύχει, δεν διστάζει να μεταφέρει τα χρήματά της σε άλλη Τράπεζα.

-Δεν έχει συναισθηματισμούς εδώ λέει, business is business, άλλο η φιλία και άλλο τα οικονομικά....

Την εποχή που στις εφημερίδες φούντωναν οι φημολογίες που μιλούσαν για τη κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος η θειά Μερόπη σε ησυχία δεν καθότανε. Ηρέμησε κάπως όταν άκουσε τις εξαγγελίες της Κυβέρνησης πως οι Τραπεζικές καταθέσεις στην Ελλάδα θα πρέπει να θεωρούνται εγγυημένες μέχρι του ποσού των Ευρώ 100,000/ανά άτομο/ανά Τράπεζα. Ο δικός της λογαριασμός είναι κοινός με τον άντρα της οπότε λογικά σύμφωνα με την εξαγγελία θα πρέπει να είναι εγγυημένες οι καταθέσεις της μέχρι του ποσού των 200,000 Ευρώ ανά Τράπεζα.

Προχθές καθώς πίναμε καφέ στο σπίτι της Μελένιας μπήκε ξαφνικά η θειά Μερόπη εξαγριωμένη.

-"Δεν είναι κράτος αυτό" άρχισε να φωνάζει.....

Κάναμε το παν να την καθησυχάσουμε...

Μετά από αρκετή ώρα μας εξιστόρησε πως ολόκληρη την ημέρα γύρναγε από Τράπεζα σε Τράπεζα και ζητούσε επίμονα να της δώσουν τη σχετική εγκύκλιο όπου αναφέρεται πως το ποσό των καταθέσεων για το οποίο εγγυήθηκε η κυβέρνηση αυξήθηκε από τα 20,000 Ευρώ (που ίσχυε μέχρι πρότινος με βάση το ΦΕΚ 141/13.6.2000 και τον Νόμο 2832/2000)

σε 100,000 Ευρώ.

Καμία όμως Τράπεζα δεν φαίνεται (σύμφωνα με τη θειά Μερόπη) να έχει λάβει σχετική εγκύκλιο. Τηλεφωνήσαμε στην Τράπεζα της Ελλάδος μα και από εκεί πήραμε αρνητική απάντηση. "Οχι, δεν έχει εκδοθεί καμία σχετική εγκύκλιος"μας απάντησε η υπάλληλος από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου επιβεβαιώνοντας τα όσἆ έλεγαν οι Τράπεζες στην θειά Μερόπη.

-Καλέ θειά Μερόπη λες επειδή έφυγε άρον άρον ο Αλογοσκούφης από το Υπουργείο Οικονομικών να ξέχασε να υπογράψει τη σχετική εγκύκλιο????, ψέλισε η Μελένια μήπως και καθησυχάσει τη θειά Μερόπη.

-Μπορεί ο άνθρωπος να την υπέγραψε την εγκύκλιο αλλά να σκάλωσε σε καμιά υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών φεύγοντας αυτός. Μην κάνετε έτσι, αφού δεσμεύτηκε δημόσια η Κυβέρνηση, δεν μπορεί, θα στείλουν εγκύκλιο, μάλλον είναι θέμα χρόνου ψέλισα και εγώ αν και στην έξαλλη κατάσταση που βρισκόταν η θειά Μερόπη ένοιωσα πως καλύτερη λύση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μάλλον η σιωπή.

-Εγώ δεν ξέρω τίποτα...απάντησε η θειά Μερόπη...στο παρελθόν οι άνθρωποι έδιναν τα χέρια και αυτό ήταν....ο λόγος τους ήταν και συμβόλαιο....Οχι μόνο οι συμφωνίες αλλά ακόμη και αγοραπωλησίες ακινήτων γίνονταν μόνο με τον λόγο, γιατί τότε είχαν λόγο οι άνθρωποι.... Ομως αλλάξανε οι καιροί και οι αξίες. Στις μέρες μας οι μεν πολιτικοί ισχυρίζονται ότι πολλές φορές παραπλανώνται κι έτσι λένε και ξελένε, ενώ οι περισσότεροι πολίτες συνηθίζουν να λένε "δεν φταίω εγώ, φταίει ο άλλος"....

Ως εδώ και μη παρέκει, συνειδητοποίησα πως στις μέρες μας πρέπει ό,τι σου τάζουν να το ζητάς να σου το δίνουν και γραπτώς.

-Σαν νάχει κάποιο δίκιο η θειά Μερόπη σκέφτηκα....Ο,τι λέγεται θα πρέπει να συνοδεύεται από σχετική γραπτή εγκύκλιο. Εχει περάσει τόσος καιρός....γιατί άραγε δεν έχουν σταλεί ακόμη σχετικές γραπτές οδηγίες στις Τράπεζες????

-Είναι κι αυτοί οι αρχαίοι, συνέχισε η θεία Μερόπη, που λέγανε "έπεα πτερόεντα" (=ομηρική έκφραση που σημαίνει πως τα λόγια πετάνε, λόγια του αέρα)...αλλά να πω και κάτι άλλο??? Οι πολιτικοί μας άρχοντες που τελευταία το παίζουν Λατινοσπουδαγμένοι δεν θάπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα από μένα πως "verba volant" ενώ "scriptα manent".....?????

Μόνο μεταξύ τους ξέρουν να συνεννοούνται στη Λατινική γλώσσα όταν βρίσκονται σε δημόσιους χώρους. Δεν φτάνει όμως μοναχά να πετάς κάποιες λέξεις ξεκάρφωτες πρέπει παράλληλα να γνωρίζεις τα νοήματά τους και να τα κάνεις πράξη.

Εγώ δηλαδή πως τα ξέρω?

Και ας μην έχω πάει στα ξακουστά Πανεπιστήμια που έχουν πάει όλοι αυτοί...."

Ενας αναστεναγμός ακούστηκε σαν αυτή η κουβέντα να αποτέλεσε ένα είδος λύτρωσης για τη θειά Μερόπη αφού είπε τον πόνο της κι ανακουφίστηκε.

Αφού την καλμάραμε, της προσφέραμε το καθιερωμένο τσαγάκι που συνηθίζει να πίνει. Στο τέλος μας χάρισε εκείνο το υπέροχο χαμόγελο που σπάνια ανατέλλει στο συνήθως κατσουφιασμένο πρόσωπό της κι έπειτα μας χαιρέτισε κι έφυγε.

Φεύγοντας η θειά Μερόπη κοιταχτήκαμε με την Μελένια και λες και είμασταν συνεννοημένες τρέξαμε να βρούμε το λεξικό....

Βλέπετε ντραπήκαμε να ρωτήσουμε τη θειά Μερόπη τι σημαίνει

"verba volant-scripta manent"

....μην τυχόν και μας πάρει και μας σηκώσει...

Ξεσκονίσαμε το λεξικό (τόσο καιρό είχαμε να το χρησιμοποιήσουμε) και αναζητήσαμε το σχετικό λήμμα.

Διαβάσαμε :

Οι λέξεις πετούν ενώ τα γραπτά μένουν

Μα που στο καλό τα έμαθε όλα αυτά η θειά Μερόπη που καθόλου δεν είναι Λατινοσπουδαγμένη???

Προτάσεις: Εκδήλωση " Πλανήτης Γη: Το κοινό μας σπίτι" στο μετρό του Συντάγματος

Πάνω από 1000 μαθητές έλαβαν μέρος στον Πανελλήνιο Μαθητικό διαγωνισμό Καλλιτεχνικής Δημιουργίας ο οποίος απευθύνεται σε παιδιά πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στόχος είναι η ανάδειξη θεμάτων περιβαλλοντικής φύσεως μέσα από τα μάτια των παιδιών. Οι μαθητές έλαβαν μέρος με ζωγραφιές, κολάζ, φωτογραφίες και θεατρικά κείμενα, ατομικά η ομαδικά.
Τον διαγωνισμό με τίτλο

" Πλανήτης Γη : Το κοινό μας σπίτι..."

διοργάνωσε η Τράπεζα Κύπρου σε συνεργασία με την Περιβαλλοντική μη Κυβερνητική Οργάνωση " Δίκτυο Μεσόγειος SOS" στα πλαίσια της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της Τράπεζας Κύπρου και συγκεκριμένα του εκπαιδευτικού προγράμματος Οίκαδε.
Τα έργα των μαθητών θα εκτεθούν στον εκθεσιακό χώρο του σταθμού Μετρό της Πλ. Συντάγματος από τις 5 έως τις 8 Φεβρουαρίου 2009 ενώ στις 7 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί η τελετή βράβευσης των νικητών.

Στόχος είναι η συγκεκριμένη ημέρα (7 Φεβρουαρίου) να αναδειχθεί ως

Ημέρα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης

για όλα τα παιδιά.

Αυτή την ημέρα έχουν προγραμματιστεί από τις 10 το πρωί στην αίθουσα εκδηλώσεων του σταθμού Μετρό της Πλ. Συντάγματος δραστηριότητες περιβαλλοντικού χαρακτήρα
όπως :
-εργαστήρι κηπουρικής,
-εργαστήρι κατασκευών από ανακυκλώσιμα υλικά,
-παρουσίαση σε μακέτες της λειτουργίας Φωτοβολταϊκού και Αιολικού πάρκου καθώς και υδροηλεκτρικού εργοστασίου.

Η είσοδος είναι ελεύθερη

Οσοι έχουν παιδιά αλλά και όσοι παραμένουμε παιδιά ας τιμήσουμε με τη συμμετοχή μας την έκθεση των έργων των παιδιών.

Τέτοιες πρωτοβουλίες χρειάζονται τη στήριξή μας.

ΥΓ. Αξίζει επίσης να σημειωθεί η πρωτοβουλία του υπαλληλικού προσωπικού της Τράπεζας Κύπρου να συγκεντρώσει περίπου 500 τεμάχια φαρμάκων για τον πληγέντα Παλαιστινιακό λαό. Τα φάρμακα παραδόθηκαν στην ανθρωπιστική οργάνωση "Fair Planet" της οποίας τα μέλη και οι γιατροί έχουν ήδη φθάσει στην Rafah. Στόχος της αποστολής είναι η επίσκεψη των πληθυσμών που έχουν πληγεί από τους βομβαρδισμούς και των νοσοκομειακών εγκαταστάσεων στις οποίες θα παραδοθεί το ιατροφαρμακευτικό υλικό που συγκεντρώθηκε.

Bloggo-βραβεύσεις : Proximidade

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Vad μου απένειμε ένα βραβείο: το Proximidade .

Με λόγια που πολύ με συγκίνησαν επανέλαβε την βράβευση και ο Protoplastos.

Το βραβείο (το οποίο δεν γνωρίζω ποιός το διοργάνωσε) περιγράφεται ως εξής :

«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να είναι φίλοι. Δεν βασίζουν σε βραβεία την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες.

Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς! Αυτό το βραβείο για Blog, πρέπει να δοθεί σε οκτώ αγαπημένους σας bloggers, και οι οποίοι με τη σειρά τους, θα το προτείνουν πάλι με τη σειρά τους, σε οχτώ αγαπημένους bloggers ο καθ' ένας τους κ.ο.κ.»

Ηρθα σε αδιέξοδο....Πως μπορώ να διαλέξω μόνο 8 blogs ????

Εδώ έχω βρει τόσους και τόσους bloggers που εκπληρούν τις αυτές προϋποθέσεις...Δηλαδή για να το πω διαφορετικά, μέχρι στιγμής δεν γνώρισα κανέναν blogger που να βασίζουν σε βραβεία την προσωπική τους άνοδο, αφού μέσα από το blogging πιστεύω πως άλλος βγάζει τα σώψυχά του, άλλος κρίνει, επικρίνει, κατακρίνει, επικροτεί, άλλος εκφράζει τις λογοτεχνικές του ανησυχίες, άλλος συγκεντρώνει συνταγές, φωτογραφίες, ταινίες, σκέψεις και τελικά όλα αυτά τα μοιράζεται με τους άλλους δίχως να αποζητά βραβεία.

Στο αδιέξοδό μου πάνω διάβασα στο blog του ikor τους δικούς του προβληματισμούς εκφρασμένους με τον δικό του ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο. Ετσι (εν γνώσει μου) κάνω λογοκλοπή ,(τα παρακάτω λόγια είναι δικά του),ελπίζοντας να με συγχωρέσει :

" Κανονικά λοιπόν τώρα πρέπει να περάσω αυτό το βραβείο σε άλλα 8 blogs.
Ξαναδιαβάζοντας όμως την περιγραφή, είδα ότι πρέπει να βρω ανθρώπους που δε βασίζουν την προσωπική τους άνοδο σε βραβεία.
Εχω την τύχη να γνωρίζω ήδη πολύ περισσότερους από 8!

Είμαι σίγουρη ότι ξέρουν καλά ποιοι αξίζουν το "βραβείο":

- Εκείνοι που πιστεύουν ότι το μεγαλύτερο βραβείο στην blogόσφαιρα είναι η αμφίδρομη επικοινωνία.

- Εκείνοι που αφιερώνουν λίγο απ' τον ...πολύ λίγο ελεύθερο χρόνο τους για να ενημερωθούν, να ψυχαγωγηθούν και να σχολιάσουν.

- Εκείνοι που αν ένα blog τους αρέσει, το διαβάζουν.

Αν όχι, πάνε κάπου αλλού ησύχως.

- Εκείνοι που βρίσκουν περιττό να "ψηφίζουν" ποιο είναι το "καλύτερο" blog. "

Συμφωνώ με τον ikor πως είναι δύσκολο να επιλέξεις μόνο 8 blogs, αφού υπάρχουν πολύ περισσότερα αξιολογότατα και σοβαρότατα blogs.

Αφού λοιπόν ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Vad αλλά και τον Protoplastos για το δώρο του, θα ήθελα να τηρήσω το πνεύμα του βραβείου και εγώ και να μην περάσω τη σκυτάλη.

Αντί για σκυτάλη, αντί για βραβεία θα αδράξω την ευακιρία να κάνω αναφορά στους bloggers που γνώρισα σε μια άλλη γειτονιά, την οδό Yahoo αριθμός 360 (όπως την είχαμε ονομάσει). Χωρίς να υποτιμώ τις υπέροχες σχέσεις που έχω αναπτύξει σε τούτη εδώ τη γειτονιά, είναι γεγονός πως πάντα θυμόμαστε την " πρώτη φορά " . Ετσι λοιπόν και εγώ πρωτοξεκίνησα το blogging στο Yahoo 360 τον Ιανουάριο του 2006 αλλά με την μετακόμισή μου εδώ δυστυχώς χάθηκα με αυτούς τους ανθρώπους. Θα ήθελα λοιπόν όχι με τη μορφή βραβείων, αλλά με τη μορφή της νοσταλγίας και του σεβασμού που τρέφω στα πρόσωπά τους (έστω και αν έχουμε χαθεί) να κάνω μια αναφορά σε μερικούς από αυτούς που εκτίμησα και εξακολουθώ να εκτιμώ πολύ.

Αυτοί είναι :

Ο Παντελής Αθανασιάδης με την εκπληκτική έρευνα που έχει κάνει και έχει αναδείξει την ιστορία των Προέδρων της Βουλής μας
(τις ιστορίες έχει αναδημοσιεύσει το blog
"στης Βουλής τα έδρανα" )
Η Φωτεινή Μπουρδέκα η οποία σταματημό δεν είχε και μας ταξίδευε διαρκώς μέσω των φωτογραφιών της και την εκπληκτική της δεξιοτεχνία της στις περιγραφές κάθε τόπου.
Η Ελένη Ν από την Πόλη, που μοιραζόταν μαζί μας συγκινητικές στιγμές και προσωπικές της μνήμες από τις θύμισές της στη Μικρά Ασία
Ο Κωνσταντίνος Μεντζελόπουλος ο οποίος ασχολείται ενεργά με το πρόγραμμα Natura 2000. O Κωνσταντίνος μετακόμισε από το Yahoo 360 και άνοιξε σελίδα στο Facebook.
Ο Nicolas V ένας σούπερ δραστήριος blogger με ποικίλα ενδιαφέροντα. Οι σελίδες του blog του αποτελούν αξιόλογη πηγή πληροφόρησης για οτιδήποτε αφορά τον πολιτισμό. Μάλιστα, μεταξύ άλλων συμμετείχε σε διοργανώσεις διαγωνισμών ανά ημέρα κάθε μία από τις οποίες ήταν αφιερωμένη άλλοτε στη λογοτεχνία, άλλοτε στον κινηματιογράφο, άλλοτε στην ποίηση κ.α.
Κοινωνός του Ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό μια και μένει στην Αυτσραλία.
Η elle (άλλη Ελένη) η οποία είναι λάτρης της Ικαρίας και μας έχει χαρίσει στο flickr καταπληκτικές φωτογραφίες αλλά και αφηγήσεις για το νησί.
Δεν μπορώ να ξεχάσω την Susie Γερμανίδα στην καταγωγή που όμως γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας την Ελλάδα αφού που την βρίσκεις που την χάνεις , κάθε καλοκαίρι σε κάποιο Ελληνικό νησί κάνει διακοπές. Ονειρό της, μόλις συνταξιοδοτηθεί να βρει ένα σπίτι και να εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Κάθε φορά που γυρνούσε από τις διακοπές στην Ελλάδα, στόλιζε το blog της με χρώματα και φως του τόπου μας.
Και φυσικά δεν μπορώ να μην αναφέρω τους δύο αγαπημένους φίλους που γνωριστήκαμε στο Yahoo αλλά μετακόμισαν σε ετούτην τη γειτονιά:
- την asteroessa που διακρίνεται για την ρητορική της ικανότητα μα και τις γνώσεις της σε πολλά θέματα. Αλλη μια καλλικατζαρίνα που ως ανήσυχο πνεύμα, έχει δημιουργήσει μια σελίδα στο Windows live όπου μπορείτε να αναζητήσετε ότι πληροφορίες επιθυμείτε.
- τον antidote (τον Γιάννη δηλαδή) τον οποίο μια τον βρίσκεις μια τον χάνεις αφού είναι αφοσιωμένος στις σπουδές του στη Ρώμη.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν σε όλους σας για την όμορφη διαδικτυακή σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσά μας. Μια εγγύτητα στο χώρο τον χρόνο και στις σχέσεις η οποία έυχομαι να συνεχίζεται για πολύ πολύ καιρό....