Tελευταία γίνεται πολύς λόγος περί τραπεζών....Οι Τράπεζες κατηγορούνται για τον υπερβολικό δανεισμό που προσφέρουν στους καταναλωτές,αλλά και για τις υπερβολικές απαιτήσεις από τον πελάτη.Τα Τραπεζικά ιδρύματα συχνά κατηγορούνται για υπερβολική κερδοφορία, κατηγορούνται για επίσημη τοκογλυφία, για παράνομη διακίνηση προσωπικών δεδομένων, κατηγορούνται ως στυγνοί εκποιητές της ιδιωτικής περιουσίας αθώων ανθρώπων. Κατηγορούνται ακόμη και για τα ιδιόρρυθμα δάνεια που εφηύραν προκειμένου να καλύψουν τις ειδικές ανάγκες των αθώων τους θυμάτων......
Αν το καλοσκεφτούμε τα Τραπεζικά ιδρύματα δεν ισχυρίστηκαν ποτέ πως είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Σκοπός τους είναι το κέρδος και με αυτήν την λογική λειτουργούν.
Προσωπικά δεν με προβληματίζει η δική τους τακτική. Αυτό που με προβληματίζει είναι πως οι πελάτες των Τραπεζών δανείζονται ασύστολα και υπερβαίνουν τις οικονομικές αντοχές που επιτρέπει το ετήσιο εισόδημά τους (κάτι το οποίο θα έπρεπε να λαμβάνουν υπ' όψιν τους και οι Τράπεζες. Τελικά αυτοί οι αθώοι άνθρωποι που υπερδανείζονται είναι πράγματι αθώοι και άμοιροι ευθυνών η μήπως πέφτουν στα δίχτυα του υπερκαταναλωτισμού και είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την ατομική οικονομική τους κατάσταση??? Γιατί δηλαδή πρέπει πάντα να φταίει κάποιος άλλος για την κακοδαιμονία που τους κυνηγά?????
Προσωπικά δεν με προβληματίζει η δική τους τακτική. Αυτό που με προβληματίζει είναι πως οι πελάτες των Τραπεζών δανείζονται ασύστολα και υπερβαίνουν τις οικονομικές αντοχές που επιτρέπει το ετήσιο εισόδημά τους (κάτι το οποίο θα έπρεπε να λαμβάνουν υπ' όψιν τους και οι Τράπεζες. Τελικά αυτοί οι αθώοι άνθρωποι που υπερδανείζονται είναι πράγματι αθώοι και άμοιροι ευθυνών η μήπως πέφτουν στα δίχτυα του υπερκαταναλωτισμού και είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την ατομική οικονομική τους κατάσταση??? Γιατί δηλαδή πρέπει πάντα να φταίει κάποιος άλλος για την κακοδαιμονία που τους κυνηγά?????
Εκείνο που με προβληματίζει είναι πως μέσα στα κατηγορώ που ακούγονται κατά καιρούς, κανένα κατηγορώ δεν αναφέρεται στον τρόπο που μεταχειρίζονται οι Τράπεζες τους υπαλλήλους τους. Κάποτε ο Τραπεζικός υπάλληλος ήταν από τους πλέον καλοπληρωμένος υπαλλήλους της αγοράς, αξιόλογο μέλος της κοινωνίας, περιζήτητος γαμπρός κλπ κλπ Στις μέρες μας όχι μόνο αποτελεί το εξιλεαστήριο θύμα της οργής των δυσαρεστημένων πολιτών αλλά πιέζεται από την Διοίκηση να καλύψει τους υψηλούς στόχους οι οποίοι του ανατίθενται και αποτελούν προϋπόθεση για την ανέλιξή του στην βαθμολογική ιεραρχία.
Ο τραπεζικός υπάλληλος προσλαμβάνεται με τον βασικό μισθό (και ας έχει μεταπτυχιακά) και συχνά ξεκινά από την θέση του Ταμία. Οταν προκύψει κάποια Ταμειακή διαφορά εάν αποτελεί πλεόνασμα το ποσό πάει υπέρ της τράπεζας ενώ αν είναι έλλειμα θα πρέπει να καλυφθεί από τον μισθό του υπαλλήλου ανεξαρτήτως ποσού. Εκτός και αν αποδειχθέι ότι ήταν ένα απλό λογιστικό λάθος.
Αν είναι τυχερός και γίνει στέλεχος μια μέρα, θα εργάζεται από ήλιο σε ήλιο, χωρίς να αμοίβεται με υπερωρίες. Είσαι στέλεχος σου λένε, θες και χρήματα????? Και εργάζεσαι, και εργάζεσαι, και εργάζεσαι,χωρίς να πληρώνεσαι.....χωρίς να σε υπολογίζουν....χωρίς να σου απομένει λίγος ελεύθερος χρόνος, και έρχεται μια μέρα που φορτισμένος από την αγανάκτηση βροντοφωνάζεις δεν θέλω ΤΙΠΟΤΑ .....ΤΙΠΟΤΑ.....παρά μοναχά λίγη γαλήνη και λίγο από τον εαυτό μου.....
Και αυτό το ΤΙΠΟΤΑ......ΤΙΠΟΤΑ.........βγαίνει από τα βάθη της ψυχής σου....
Ο τραπεζικός υπάλληλος προσλαμβάνεται με τον βασικό μισθό (και ας έχει μεταπτυχιακά) και συχνά ξεκινά από την θέση του Ταμία. Οταν προκύψει κάποια Ταμειακή διαφορά εάν αποτελεί πλεόνασμα το ποσό πάει υπέρ της τράπεζας ενώ αν είναι έλλειμα θα πρέπει να καλυφθεί από τον μισθό του υπαλλήλου ανεξαρτήτως ποσού. Εκτός και αν αποδειχθέι ότι ήταν ένα απλό λογιστικό λάθος.
Αν είναι τυχερός και γίνει στέλεχος μια μέρα, θα εργάζεται από ήλιο σε ήλιο, χωρίς να αμοίβεται με υπερωρίες. Είσαι στέλεχος σου λένε, θες και χρήματα????? Και εργάζεσαι, και εργάζεσαι, και εργάζεσαι,χωρίς να πληρώνεσαι.....χωρίς να σε υπολογίζουν....χωρίς να σου απομένει λίγος ελεύθερος χρόνος, και έρχεται μια μέρα που φορτισμένος από την αγανάκτηση βροντοφωνάζεις δεν θέλω ΤΙΠΟΤΑ .....ΤΙΠΟΤΑ.....παρά μοναχά λίγη γαλήνη και λίγο από τον εαυτό μου.....
Και αυτό το ΤΙΠΟΤΑ......ΤΙΠΟΤΑ.........βγαίνει από τα βάθη της ψυχής σου....
θα ερθω να συμφωνησω αγαπητη. και θα σταθω στο θεμα της τοκογλυφιας. δηλ πως γινεται να δανειστεις ενα ποσο και να θες να το ξεπληρωσεις μετα απο 20 χρονια ακριβως οπως το πηρες; πως να το κανουμε. αλλη η αξια της δραχμης σημερα αλλη μετα απο 20 χρονια. το μονο που ισως να με κανει να αντιπαθω τον χωρο ειναι η σκληρη αντιμετωπιση σ' αυτους που δεν μπορουν να αποπληρωσουν το χρεος. αλλα τι να κανουμε; ας προσεχουν μεχρι που μπορουν να φτασουν
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο για τον υπερδανεισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως και οι τράπεζες δεν είναι "οσίες παρθένες" και όχι μόνο στους υπαλλήλους τους.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάθε φορά που κάνω κατάθεση κάποια χρήματα πρέπει να μου πέρνουν κάποιο ποσό??
Και γενικά σε όλες σχεδόν τις συναλλαγές κάτι τσιμπάνε...
Θα συμφωνήσω με το Matrix.H επίσημη δικαιολογία είναι "έξοδα λογισμικού" αν μιλάς για κατάθεση μέσω ATM.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως το μεγάλο πρόβλημα είναι τα ψιλά γράμματα που πολλές φορές ξεγελούν τον πελάτη.
Όσον αφορά το θέμα των τόκων είναι χειρότερες στην κυριολεξία από τους τοκογλύφους.
(Βεβαίως μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι ίδιοι οι πελάτες.)
@nag
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σκληρή αντιμετώπιση των δανειοληπτών από τις μεσολαβούσες Τράπεζες οφείλεται στην σχετικά πρόσφατη έκδοση οδηγίας από την Τράπεζα της Ελλάδος σύμφωνα με την οποία καθίστανται άμεσα απαιτητές οι ληξιπρόθεσμες οφειλές μετά από 2 καθυστερημένες δόσεις.
@matrix
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και δεν είναι "οσίες παρθένες".Το "τσιμπολόγημα" προμηθειών προήλθε μετά από την επιβολή του Ευρώ. Παλαιότερα τουλάχιστον το 50% των κερδών των Τραπεζών προερχόταν από τις αγοραπωλησίες συναλλάγματος. Με τις συναλλαγές να γίνονται όλες σε Ευρώ έχασαν αυτό το 50% των κερδών και έψαξαν να βρούν άλλου τύπου προμήθειες.
Πάντως για κατάθεση σε λογαριασμό που είναι στο όνομα του καταθέτη δεν εισπράττεται προμήθεια.
@Λάκων
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι τα ψιλά γραμματάκια οφείλει κανείς να τα διαβάζει πολύ προσεκτικά αφού κρύβονται παγίδες όπως για παράδειγμα η συγκατάθεση του πελάτη για την διανομή των προσωπικών του στοιχείων κατά την κρίση της Τράπεζας.
Για τους τόκους δεν θα συμφωνήσω, γνωρίζοντας πως οι τοκογλύφοι διεκδικούν πολλαπλάσιο αντίτιμο για "διευκολύνσεις".
"Πάντως για κατάθεση σε λογαριασμό που είναι στο όνομα του καταθέτη δεν εισπράττεται προμήθεια."
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι έχεις δίκιο. Εννοούσα όταν καταθέτεις χρήματα για κάποιον τρίτο από το ταμείο.
(@Λακων: με ΑΤΜ δεν έχει τύχει να δοκιμάσω)
Πάνω στο θέμα : Δείτε αυτές τις μέρες που ανακοινώνονται τα κέρδη εξαμήνου των τραπεζών, τι αποδόσεις έχουν...
Και ο κόσμος χάνει τα σπίτια του... (όχι χωρις να έχει βάλει βέβαια και το χεράκι του ο ίδιος)
Η κατανάλωση δεν είναι κακή. Η λαιμαργία όμως των δανειοληπτών τους οδήγησε εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά ντροπή και σ' αυτούς που έχουν μεταπτυχιακά και καταδέχονται να δουλέψουν σαν ταμίες... Φυσικά μπορεί κάποιος να μου πει πως δεν υπάρχουν δουλειές. Αλλά μην ξεχνάς πως όσοι υποχωρούν είναι αυτοί που δίνουν δικαιώματα στους μεγαλοτραπεζίτες να τα κάνουν όλα αυτά.
Έχεις πιάσει το νόημα. Και το θέμα από όλες τις πλευρές: πελάτες, τράπεζες και υπαλλήλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μικρό χιουμοριστικό περί τραπεζών. Τράπεζα, λένε, είναι εκείνος ο καλός κύριος που θα σου δώσει την ομπρέλα του όταν δε βρέχει και θα σου την πάρει όταν αρχίσει η βροχή.
Ή κατά άλλους, η τράπεζα σου δανείζει χρήματα με την προϋπόθεση να αποδείξεις ότι δεν τα χρειάζεσαι.