Αστεγοι : Ανάγκη για ένα πιάτο φαϊ ή για μια μερίδα αξιοπρέπειας????

Η φωτό από έκθεση φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη (δεν θυμάμαι τον τίτλο της)

Σύμφωνα με δημοσίευμα (εδώ) γίνονται προσπάθειες να μεταφερθούν οι υπηρεσίες σίτισης των αστέγων στο πρώην Λυσιαστρείο της Αθήνας επί της Ιεράς Οδού. Οι μερίδες των φαγητών που διανέμονται καθημερινά έχουν αυξηθεί αφού λόγω της κρίσης έχει αυξηθεί και ο αριθμός των άστεγων (που έχουν συσσωρευτεί ΚΑΙ αυτοί στο κέντρο της Αθήνας).

Σε πρώτο επίπεδο θεωρώ  θετική την από 15.7.2010 απόφαση της Νομαρχίας 149/2010 για την επαναλειτουργία ενός εγκαταλελειμένου κτιρίου του παλιού Λυσσιατρείου (επί της Ιεράς Οδού) για κοινωφελείς σκοπούς. Εκεί που έχω ενστάσεις είναι ως προς το ΕΙΔΟΣ των μέτρων. Θεωρώ πως αυτά τα μέτρα ίσως μπορεί να προσφέρουν μια πρόσκαιρη λύση (για να μην πεθάνουν κάποιοι από τη πείνα) αλλά δεν δίνει λύσεις στο ίδιο το πρόβλημα (τη γιγάντωση του αριθμού των αστέγων). 

Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε εκτός από ένα πιάτο φαγητό,  να παρθεί μια σειρά υποστηρικτικών μέτρων και κινήτρων προκειμένου όσοι από τους άστεγους επιθυμούν να ενταχθούν σε ειδικά προγράμματα (όπως αυτά των ανέργων, δίχως όμως επιδόματα) και να αποκτήσουν εργασία. Μερικά από αυτά τα υποστηρικτικά μέτρα θα μπορούσαν να είναι :

• ψυχολογική υποστήριξη για επανένταξη των αστέγων στον κοινωνικό ιστό, 
• απόκτηση δεξιοτήτων μέσω κοινωνικής εργαsίας (ένταξή τους σε προγράμματα της δια βίου μάθησης)
• αξιοποίηση των δεξιοτήτων και των προσόντων τους  (αναλόγως των ατομικών τους ικανοτήτων)
• εθελοντική προσφορά των ίδιων σε κάποιο από τα στάδια προετοιμασίας των γευμάτων (π.χ. καθαρισμός των εγκαταστάσεων, μεταφορά απορριμάτων κλπ) με αντάλλαγμα την παροχή στέγασης για όσο χρονικό διάστημα προσφέρουν κοινωνική εργασία (Χ ημέρες κοινωνικής εργασίας = Χ ημέρες φιλοξενίας).
• μοριοδότηση της κοινωνικής εργασίας (σε περίπτωση που θελήσουν να κάνουν αίτηση για εργασία)
• παροχή κινήτρων σε εργοδότες να προσλάβουν άτομα τα οποία θα έχουν ολοκληρώσει κάποιο πρόγραμμα επανένταξης

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως είμαι άκαρδη και πως δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί κανείς ανθρώπους που συγκαταλέγονται σε κοινωνικά ευπαθείες ομάδες. ΟΚ δεκτό. Η δική μου φιλοσοφία όμως λέει πως όταν κάποιος γνωρίζει πως ες αεί θα βρίσκει ένα πιάτο φαϊ δωρεάν, μαθαίνει να είναι παθητικός πολίτης, για να μην πω βαριά κουβέντα (τεμπέλης). ("Κάπου θα βρω να φάω, σήμερα εδώ.,..αύριο εκεί..."). Το ζητούμενο όμως (πάντα σύμφωνα με τη δική μου φιλοσοφία- επιτρέπονται οι διαφωνίες) είναι αυτός ο άνθρωπος αφού επανακτήσει την αυτοπεποίθησή του  (το πρώτο και σημαντικότερο στάδιο) να νοιώσει πάλι χρήσιμος για την κοινωνία. Να κατανοήσει πως όπως κάποιοι φιλάνθρωποι φροντίζουν για αυτόν (προσφέρουν τρόφιμα ή εθελοντική εργασία για λογ/σμό του) το ίδιο θα πρέπει να πράξει και ο ίδιος για τους συνανθρώπους του που έχουν ανάγκη.   

Κάποιοι φίλοι με τους οποίους συζητούσαμε για αυτό το θέμα τις προάλλες μου έλεγαν πως αυτό σημαίνει "εκμετάλλευση των  αδύναμων" και πολλά άλλα. Ομως ειλικρινά εγώ αναρωτιέμαι :

Με τον ρυθμό αύξησης των αστέγων, πόσα κτίρια πιστεύουμε πως θα χρειαστούν σε μερικά χρόνια για αυτές τις κοινωνικές ομάδες και πόσες μερίδες τροφίμων????? Ακόμη, πόσοι άνθρωποι ή κράτη θα έχουν σε λίγο καιρό -λόγω των επιπτώσεων της κρίσης και της ανεργίας - τη δυνατότητα να προσφέρουν δωρεάν τρόφιμα, κτίρια, εθελοντική εργασία??? Εν πάσει περιπτώσει εάν υποθέσουμε πως αύριο κόβονταν οι κρατικές επιδοτήσεις σε όλες αυτές τις  "φιλανθρωπικές οργανώσεις" ή  ΜΚΟ -είναι τεράστιος ο αριθμός τους και ξεφυτρώνουν καθημερινά σαν τα μανιτάρια-που δραστηριοποιούνται στον συγκεκριμένο τομέα, υπάρχει άνθρωπος που  να πιστεύει πως αυτές θα εξακολουθούσαν να προσφέρουν βοήθεια και να "πουλάνε" φιλανθρωπικά συναισθήματα???? Το κάνουν γιατί βασίζονται στην "τσάμπα" εργασία που προσφέρουν μερικοί ανιδιοτελείς συνάνθρωποί μας, τις "τσάμπα" εγκαταστάσεις που τους προσφέρονται είτε από ιδιώτες είτε από άλλους φορείς για τη στέγασή τους. Εάν υποθέσουμε πως όλα αυτά κόβονταν μιαν ημέρα, τότε οι άστεγοι δεν  θα είχαν "που την κεφαλήν τους κλίνειν" και συν τοις άλλοις δεν θα είχαν αποκτήσει τις στοιχειώδεις δεξιότητες για να ανταπεξέλθουν στην ωμή καθημερινότητα των καιρών μας και να ζήσουν τον εαυτό τους.

Είμαι βέβαιη πως οι άστεγοι παρά την πρόσκαιρη ανακούφισή τους από την πείνα αυτό που έχουν ανάγκη πρώτιστα είναι να ξανανοιώσουν χρήσιμοι για την κοινωνία, να ανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους. Σήμερα νοιώθουν πως ζουν σαν παράσιτα σε βάρος της κοινωνίας και πως εξαρτώνται από κάποιους φιλάνθρωπους συναθρώπους τους (ή ακόμη από ένα "φιλάνθρωπο" κράτος το οποίο το  ίδιο ζει από τα "φιλάνθρωπα" συναισθήματα των δανειστών του). Θεωρώ πολύ σημαντικό να τους δοθεί αξία σαν άτομα , να ανακτήσουν την αυτοπεποίθησή τους και την αξιοπρέπειά τους σαν άνθρωποι, να τους αγκαλιάσει η κοινωνία και να τους ξαναδεχτεί στην αγκαλιά της δίνοντάς τους την ευκαιρία να νοιώσουν χρήσιμοι για τους συνανθρώπους τους, χρησιμοποιώντας τους σε  τομείς που και η ίδια η πολιτεία σήμερα έχει ανάγκη για να ξεπεράσει τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει.

......."Τόνα χέρι νίβει τ΄άλλο και τα δυό το πρόσωπο".....  

ΚΑΛΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ

Η φωτό από την ίδια έκθεση φωτογραφίας της οποίας δεν θυμάμαι τον τίτλο

...Και μην ξεχάσετε....

Αν περισσέψουν τρόφιμα από την κραιπάλη του τριημέρου μην τα πετάξετε. 

Μοιράστε τα στα παιδιά των φαναριών και χαρίστε τους ένα χαμόγελο 

(διάρκειας ενός δευτερολέπτου)