Ζωγραφίζοντας μια ιστορία: Σακουλές (ο τεμπέλης των Αθηνών ή ο πρώτος χίππυς των Αθηνών???)

Ενας από τους γραφικούς τύπους της παλιάς Αθήνας ήταν ο αποκαλούμενος Σακουλές ο οποίος εικονίζεται στον παραπάνω πίνακα του Εμμ. Ζαίρη. Εζησε τον δέκατο ένατο αιώνα στην Αθήνα. Λέγεται πως το παρατσούκλι Σακουλές του το κόλλησαν επειδή τριγύρναγε ολημερίς στους δρόμους της Αθήνας με μια τεράστια σακκούλα και απαιτούσε να του δώσουν ελεημοσύνη οι περαστικοί. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν πως το αληθινό του όνομα ήταν Κώστας Κόκκινος και πως καταγόταν από την Αμοργό, όμως κανείς δεν τον γνώριζε με το πραγματικό του όνομα αφού όλοι Σακουλέ τον αποκαλούσαν.

Μην φανταστείτε πως την ελεημοσύνη τη ζητούσε με ύφος παρακλητικό...το αντίθετο... έμεινε γνωστός για το θράσος του αλλά και τις ατάκες του....Αν δεν του έδινες ελεημοσύνη δεν σε ξέπλενε ούτε ο Δούναβης....σε έκανε ρεζίλι και μάλιστα φωναχτά μπροστά στον κόσμο...

Εμεινε γνωστό το περιστατικό της τυχαίας συνάντησής του με τον Ελ. Βενιζέλο. Καθώς πέρναγε ο Βενιζέλος από μπροστά του φαίνεται πως ο Σακουλές δεν τον αναγνώρισε. Ετσι σύμφωνα με τη συνήθειά του, του ζήτησε μια δεκάρα. Ο Βενιζέλος ως δεινός ρήτορας άρχισε να αναπτύσσει τη θεωρία του περί των αρνητικών χαρακτηριστικών της τεμπελιάς. Τότε ο Σακουλές του απάντησε θυμωμένος :
"Ρε συ τον φιλόσοφο θέλεις να παραστήσεις; Μήπως σου ζήτησα κανένα εκατομμύριο; Μια δεκάρα σου ζήτησα και συ με έπιασες στη λογοδιάρροια ρε αδελφάκι μου...Μωρέ αν για κάθε δεκάρα που μου δίνει ο καθένας μου αράδιαζε τις φιλοσοφίες του τότε θα είχα πεθάνει στη πείνα"!!!!

Κι αν νομίζετε πως ένας τέτοιος τύπος θα έμενε άγνωστος γελιέστε.....

Ο Σακουλές όχι μόνο έγινε καρτ ποστάλ, μα έγινε επιθεώρηση σε θέατρο, τον κάνανε πίνακα ζωγραφικής, τον έκανε ποίημα ο Σουρρής.

Περιμένετε....δεν τελειώσαμε.....Εξ αιτίας του Σακουλέ μας απόμεινε η φράση :
σακουλεύτηκες, πρέπει να τη σακουλευτείς

(=Την ψυλλιάζομαι, διαισθάνομαι πως κάτι κακό σχεδιάζεται, καταλαβαίνω πως μου την έχουν στημένη) όπως για παράδειγμα στο "Για πρόσεξέ με βλάμισσα του Παπαϊωάννου" που λέει Μην κάνεις κόλπα ψεύτικα/και λες πως με λατρεύεις/γιατί σε σακουλεύτηκα/πώς θες να μου τα παίρνεις.....ή στην "Παραδόπιστη" του Τσιτσάνη που λέει Οι φίλοι μου το είχαν πει,/πως έχω πια παρεκτραπεί/κι εγώ δε σακουλεύτηκα/σα μάγκας να προσέξω,/πως είσαι παραδόπιστη και θα με ρίξεις έξω....

Αν και δεν είναι γνωστά περισσότερα στοιχεία για αυτόν τον αλλόκοτο αλλά γραφικό τύπο, τον Σακουλέ, η ιστορία τον κατέγραψε ως τον

τεμπέλη της Αθήνας

ενώ μερικοί τον χαρακτήρισαν ως τον

πρώτο χίππυ της Αθήνας.....
Ο Σουρής στον "Ρωμιό" του Ιουνίου του 1907 κατέληγε στο μακροσκελέστατο ποίημά του:
"Κοιμήσου Σακουλέ μου
τον ύπνον τον αιώνιον
και πιθανόν
το Κράτος το δαιμόνιον
μετά καιρούς και
χρόνους για τιμή
να στήσει και
δική σου προτομή".....

Προσθήκη.....μετά από την ευγενική υπενθύμιση του Vad .

Ο Σακουλές μεταξύ άλλων έγινε και τραγούδι με τίτλο "Ο Σακουλές" το οποίο περιλαμβάνεται στο δίσκο "Το Πανόραμα" (Μουσική Μίμη Πλέσσα, στίχοι Κώστα Βίρβου). Επανεκδόθηκε το 2005 σε CD και περιλαμβάνει τις 2 εκδοχές του τραγουδιού. Η πρώτη εκδοχή (1971)-τραγουδισμένη από τον Δώρο Γεωργιάδη- ξεκινά με τον στίχο "Ο πρώτος χίππυς στην Αθήνα

ενώ στη δεύτερη (1976)-τραγουδισμένη από τον Πέτρο Κυριαζή-,

ο στίχος επί τω ευγενεστέρω μετατρέπεται σε:

"Μποέμης πρώτος στην Αθήνα

ήταν τότε ο Σακουλές/σκελετωμένος απ΄την πείνα/σουρχότανε για να τον κλαις./

Δώσε μου μια δεκάρα ρε!

ζητούσε για να μη δουλέψει/μια Αθήνα, ένα Σακουλέ/φίνα μπορεί να τον θρέψει./Λιαζόταν ξάπλα στην πλατεία/κι είχε κρεββάτι μια σπηλιά/ήταν γι΄αυτόν η ευτυχία/

λίγο ψωμί και μια ελιά....

(μετά από μια ανασκαφή στα συρτάρια μου, βρέθηκε και το ηχητικό ντοκουμέντο το οποίο ακούτε-Προκειται για την επανέκδοση 2005.

Σας συνιστώ να προμηθετείτε όλο το Cd, είναι πολύ καλό.)

Εγώ το προμηθεύτηκα πριν από κάποιους μήνες από εδώ).

2η Προσθήκη μετά από την ευγενική παρέμβαση του Ndn

Η λέξη σακουλεύτηκα περιλαμβάνεται σε ακόμη ένα τραγούδι το

"Μαύρο μπεγλέρι"

"Πέντε-έξι μαχαλόμαγκες

μου στήσανε καρτέρι

να πάρουνε απ' τα χέρια μου

το μαύρο μου μπεγλέρι.

Μα εγώ τη σακουλεύτηκα

τη μόρτικια τη φτιάξη

και το μπεγλέρι στο τσαρδί

το είχα μπουζουριάσει..."