Αμέσως μετά θυμήθηκα κάποια απογεύματα των καλοκαιρινών μου διακοπών, κατά τα οποία συνήθιζα να κατεβαίνω στην θάλασσα για μπάνιο. Η ώρα του ηλιοβασιλέματος είναι η αγαπημένη μου ώρα, τότε που η φύση ντύνεται με τα μαγευτικότερα χρώματά της... Κάθε απόγευμα την ίδια ώρα κατέβαινε και ένα νεαρό αγόρι, θα πρέπει να ήταν γύρω στα 12. Στην άκρη της παραλίας πάνω σε έναν χώρο με τετραγωνάκια (σκακιέρα) βρίσκονταν στημένα ισάριθμα λευκά και μαύρα πιόνια υπερμεγέθη.
Φωτό : Προσωπικό αρχείο dyosmaraki-Λουτράκι (Καλοκαίρι 2007)
Καθώς έφτανε το νεαρό αγόρι αφού παρέτασσε αντικρυστά τα πιόνια σε συγκεκριμένη θέση, ξεκίναγε την παρτίδα σκάκι με την μετακίνηση κάποιου λευκού πιονιού και αμέσως μετά έπαιρνε τη θέση του αντιπάλου, μετακινώντας κάποιο από τα μαύρα πιόνια και συνέχιζε να κάνει εναλλάξ αυτές τις κινήσεις μέχρι που σουρούπωνε.
Από όσα θυμάμαι από το σκάκι κάνοντας μια και μόνη κίνηση (την αποκαλούμενη ματ) θα μπορούσε να τελειώσει το παιχνίδι. Το νεαρό αγόρι όμως συνέχιζε την παρτίδα παίζοντας πότε ως "λευκός" και πότε ως "μαύρος" κάθε απόγευμα με την ίδια ψυχική γαλήνη,θαρρείς και δεν ήθελε να τελειώσει την παρτίδα, σαν να απολάμβανε την διαδικασία και δεν τον ενδιέφερε το τέλος της παρτίδας η η νίκη.
Φωτό : Προσωπικό αρχείο dyosmaraki - Λουτράκι (Καλοκαίρι 2007)
Φωτό: Προσωπικό αρχείο dyosmaraki - Λουτράκι (Καλοκαίρι 2007)
Με μια ιδιαίτερη τελετουργία που θύμιζε αρχαίες μυσταγωγίες συνέχιζε να κάνει τις αρμονικές κινήσεις σαν να χόρευε μέχρι να σουρουπώσει οπότε άφηνε την παρτίδα ατελείωτη. Και το επόμενο απόγευμα ήταν πάλι εκεί, σε στιγμές διαλογισμού να συνεχίζει μια παρτίδα σκάκι, με αντίπαλο τον εαυτό του.....
Με αφορμή το δημοσίευμα για τον δολοφόνο-σκακιστή και την εμπειρία από το καθημερινό τελετουργικό που ακολουθούσε ο μικρός σιωπηρός σκακιστής σκεφτόμουν πόσο διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε εμείς οι ενήλικες κάποιες έννοιες (όπως στην απλή περίπτωση του σκακιού) σε σχέση με τα παιδιά.....
Όμορφη η ιστορία, πραγματικά. Και λατρεύω το σκάκι. Δολοφόνος πάντως δεν είμαι - ακόμη τουλάχιστον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το παιδί, μάλλον είχε στο μυαλό του τους στίχους περί της Ιθάκης...
Όντως τα παιδιά και οι μεγάλοι σκέφτονται και αντιλαμβάνονται τα πάντα διαφορετικά. Αν και του συγκεκριμένου έφταιγε η διαταραγμένη του προσωπικότητα και όχι το σκάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνησω με τους προλαλησαντες και θα προσθεσω πως:Ενας μεγαλος ποτε δεν μπορει να καταλαβει τη λογικη με την οποια σκεφτεται ενα παιδι,κι ομως ειναι τοσο απλο!....Απλο γιατι ενα παιδι σκεφτεται καθαρα χωρις αγχος,κακιες,κλπ.Πραγματα τα οποια εχει ενας μεγαλος,αλλος λιγο-αλλος πολυ....
ΑπάντησηΔιαγραφή@kitsosmitsos
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις δίκιο για την Ιθάκη. Μόνο που ο νεαρός ήταν αλλοδαπός. Δεν είναι όμως πιθανό κάθε παιδί να κουβαλάει μέσα του μια Ιθάκη? Μια Ιθάκη που μπορεί να βγεί στην επιφάνεια με λίγη προσοχή από πλευράς των ενηλίκων....
@Λάκων
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα μιλάμε για μια διαταραγμένη περίπτωση ενηλίκου. Ξαφνιάστηκα όμως με την σκέψη πως ένα αθώο παιχνίδι που ένα παιδί μπορεί να χρησιμοποιεί με τόση γαλήνη, μπορεί ταυτόχρονα να αποτελεί κομμάτι της διαταραγμένης σκέψης ενός ενήλικα.Φοβερή αντίθεση...
@kwstask
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι είναι. Να μπορούσαμε και εμείς οι ενήλικες να δανειστούμε λίγη από την καθαρότητα σκέψης των παιδιών
sineirmika thimithika tin 7h sfragida tou bergman
ΑπάντησηΔιαγραφήmou edoses mia kali idea gia ti sinexeia tis meras moy
se efharisto
kalimera