"Το Πολυτεχνείο είναι για όλους σημείο αναφοράς"

"Το Πολυτεχνείο είναι για όλους μας σημείο αναφοράς, αιτία συλλογικού αυτοσεβασμού και πεποίθησης ότι από το σκοτάδι μπορεί να έρθει το φως".....

Αυτό το μήνυμα έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας με αφορμή την 36η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Σε άλλο άρθρο (εδώ)διαβάζω πως σε ανακοίνωση που αναρτήθηκε σε ιστοσελίδα του διαδικτύου η "Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς" και η "Αντάρτικη Ομάδα Τερροριστών" αναλαμβάνοντας την ευθύνη της βομβιστικής επίθεσης στην κατοικία του Μίμη Ανδρουλάκη αναφέρουν πως :

"η βομβιστική επίθεση έγινε σε....ένδειξη τιμής στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου που μάτωσαν ή πέθαναν με το όπλο στο χέρι χωρίς κανένα αντάλλαγμα"

Θεωρώ αδιανόητη, προσβλητική αλλά και παραπλανητική αυτή τη δήλωση που μοναδικό στόχο έχει (κατά τη γνώμη μου) να υποβαθμίσει και να διαστρεβλώσει την αλήθεια για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Θεωρώ παράλογο να δικαιολογείται μια βομβιστική επίθεση
"σε ένδειξη τιμής στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου"

Εκείνοι που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του Πολυτεχνείου διεκδίκησαν το αγαθό της ελευθερίας όχι μόνο για τον εαυτό τους μα για το σύνολο των πολιτών με γνώμονα το κοινό καλό. Εκείνοι
ούτε διεκδίκησαν προσωπικά ωφέλη/ανταλλάγματα

ούτε έκαναν αλόγιστη χρήση βίας
ούτε έστρεψαν τυφλά την οργή τους απέναντι σε όλους και σε όλα.
Μόνο μάχονταν ενάντια σε ένα τυραννικό καθεστώς και τους εκπροσώπους του το οποίο είχε αφαιρέσει κάθε δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης και του λόγου από τους πολίτες.
Είχαν συγκεκριμένα αιτήματα τα οποία απασχολούσαν ολόκληρο το λαϊκό κίνημα για αυτό το λόγο το λαϊκό κίνημα έγινε συνοδοιπόρος στον αγώνα τους.

Και προ πάντων σε αντίθεση με το μήνυμα που επιχειρεί να περάσει η εν λόγω οργάνωση 

ΔΕΝ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΟΠΛΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ.

Μοναδικό τους όπλο ήταν η πίστη στον αγώνα τους.

Τα παιδιά αυτά ήταν ΑΟΠΛΑ.

Θεωρώ λοιπόν πως οι συντάκτες της εν λόγω ανακοίνωσης είναι είτε ανιστόρητοι είτε συνειδητά επιχειρούν να παραπληροφορήσουν το κοινό και να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ισως και να αποσκοπούν στο να εκθειάσουν την ένοπλη βία "χρησιμοποιώντας" τον αγώνα του Πολυτεχνείου.

Δεν μπορώ να δώσω άλλη λογική εξήγηση για αυτή την ιστορική ανακρίβεια.

Στο σχετικό αφιέρωμα-ανάρτηση που έκανα πέρσυ (εδώ) αναφερόμουν στα λόγια που εκφωνήθηκαν από τον πρόχειρο ραδιοφωνικό σταθμό που είχαν στήσει όσοι βρίσκονταν κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο τη μοιραία εκέινη βραδυά λίγο πριν την εισβολή του άρματος και το γκρέμισμα της πόρτας της καγκελόπορτας :

Και όμως εκείνη τη βραδυά μερικά νέα παιδιά βρήκαν τη δύναμη να διεκδικήσουν.
Να διεκδικήσουν τα ιδανικά τους, επειδή πίστευαν στο δικαίωμα της ελευθερίας.
Ηταν αποφασισμένα για όλα.
Προσπάθησαν να ευαισθητοποιήσουν τους φαντάρους που οδηγούσαν τα άρματα μάχης και να αποτρέψουν την είσοδό τους στο Πολυτεχνείο κραυγάζοντας και επαναλαμβάνοντας
"αδέλφια είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι"
Δεν τα κατάφεραν
Η εντολή είχε δοθεί

Ολοι γνωρίζουν πως τα λόγια αυτά έχουν καταγραφεί στο σχετικό ηχητικό ντοκουμέντο εκείνης της βραδυάς
....."αδέλφια είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι" κραύγαζαν....

Ας σεβαστούμε επί τέλους την ιστορική πραγματικότητα...

Το οφείλουμε σε όσους βίωσαν τα γεγονότα εκείνης της βραδυάς του Πολυτεχνείου....
Πολύ περισσότερο το οφείλουμε από σεβασμό στη μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους για
φωτεινά ιδανικά.
Φωτεινά ιδανικά τα οποία όπως ανέφερε ο κ. Παπούλιας αποτελούν για όλους σημείο αναφοράς.
Ιδανικά τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με την ένοπλη βία των ημερών μας η οποία παραπέμπει σε

σκοτεινές διαδρομές άσχετες με το αληθινό λαϊκό κίνημα
και σίγουρα άσχετες με τα ιδανικά και τον αγώνα του Πολυτεχνείου το 1973 έστω και αν τα αιτήματα του Πολυτεχνείου παραμένουν ακόμη και σήμερα επίκαιρα....