"Τοξικές" Τραπεζο-ιστορίες .....

Δεν ξέρω γιατί αλλά τις τελευταίες ημέρες με τα περί Τραπεζικής κρίσης στριφογυρνά διαρκώς στο μυαλό μου η ατάκα από την ταινία
"Η κάλπικη λίρα" ("Μια ζωή την έχουμε")

"Οι μανδαρίνοι είναι στα βάθη της Κίνας. Αν σου έλεγαν Μπιμπή να πατήσεις ενα κουμπί και εκείνη τη στιγμή θα πέθαιναν 3000 μανδαρίνοι...αλλά εσύ θα γινόσουν πλούσια....θα το πατούσες το κουμπί?

Και η απάντηση της Μπιμπής ήταν

"....Και βέβαια θα το πατούσα...."

Μαθαίνουμε το τελευταίο διάστημα πως κάποια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Αμερικής προκειμένου να αποκτήσουν μεγάλα κέρδη, χορήγησαν άκριτα στεγαστικά δάνεια σε νοικοκυριά που η οικονομική τους κατάσταση ήταν γνωστό πως δεν επέτρεπε την εύρυθμη αποπληρωμή αυτών των δανείων. Και δεν σταμάτησαν εδώ μα στη συνέχεια όταν άρχισαν να σκάνε τα προβλήματα της μη σωστής εξυπηρέτησης των συγκεκριμένων δανείων, τα "πούλησαν"σε ανύποπτους ιδιώτες και άλλα πιστωτικά ιδρύματα ανά τον κόσμο μεταμφιέζοντάς τα σε ομόλογα (30χρονης διάρκειας), ένα επενδυτικό προϊόν με υψηλές αποδόσεις. Με αυτόν τον τρόπο αφ΄ενός μετέθεσαν το πρόβλημα από το ΠΑΡΟΝ στο ΜΕΛΛΟΝ και μετέφεραν το δικό τους πρόβλημα σε άλλους αδιαφορώντας για τις πιθανές επιπτώσεις. Και δεν έφτασε αυτό μα οι συγκεκριμένοι "εγκέφαλοι"ενώ όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιούνταν προσπορίζονταν αστρονομικά κέρδη, σήμερα ζητούν τη στήριξη των κυβερνήσεων με χρήματα των ανά τη γη φορολογουμένων αδιαφορώντας για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που θα έχει αυτή η στήριξη......
Παρακολουθώντας με ενδιαφέρον όσα λέγονται για την Διεθνή Χρηματοπιστωτική κρίση τις τελευταίες ημέρες διαπιστώνω πως πολλές φορές η γκρίνια περιστρέφεται γύρω από τις υπέρογκες αμοιβές υψηλόβαθμων Τραπεζικών στελεχών που βρίσκονταν στο τιμόνι μεγάλων διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Μάλιστα λέγεται πως συγκεκριμένα στελέχη εκείνων των φορέων που κατέρρευσαν, ξόδευαν υπέρογκα ποσά σε SpA και για τη διαμονή σε πολυτελή ξενοδοχεία την ίδια στιγμή που οι οργανισμοί στους οποίους εργάζονταν αφανίζονταν.

Είναι γνωστό πως η πρακτική των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να προσφέρουν στα υψηλόβαθμα στελέχη πέραν των μισθών και των επιδομάτων, πρόσθετες παροχές, ετήσιο πριμ παραγωγικότητας με τη μορφή μετοχών η άλλων επενδυτικών πακέτων από τον οργανισμό στον οποίο εργάζονται, είναι μία παμπάλαιη πρακτική που ΔΕΝ αφορά μόνο τον Τραπεζικό τομέα μα πολλές άλλες επιχειρήσεις. Στη χώρα μας για παράδειγμα είναι γνωστό πως η ΔΕΗ πρόσφερε δωρεάν ηλεκρικό ρεύμα στους υπαλλήλους της, η ΟΑ δωρεάν αεροπορικά εισητήρια στους υπαλλήλους της κλπ

Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι οι παχυλές αμοιβές των εργαζομένων σε αυτούς τους Οργανισμούς. Αλλωστε στην πλειοψηφία τους τα άτομα που οδήγησαν στον μαρασμό τα συγκεκριμένα πιστωτικά ιδρύματα δεν ήταν απλά Τραπεζικά στελέχη, (απλοί εργαζόμενοι δηλαδή) μα μέλη των ΔΣ των συγκεκριμένων φορέων και μάλιστα μεγαλομέτοχοι (που καμιά φορά κατείχαν την πλειοψηφία των μετοχών με συνέπεια να καθορίζουν και να κουμαντάρουν τις αποφάσεις στις γενικές συνελεύσεις).

Αντί λοιπόν το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται στις γαργαλιστικές λεπτομέρειες περί Spa κλπ μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε :
1. Με ποιόν τρόπο ελέγχουν οι κυβερνήσεις αλλά και οι Διεθνείς Οργανισμοί τις δραστηριότητες των μετόχων και των υπαλλήλων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων ? Στην πράξη αποδείχθηκε πως μάλλον δεν ελέγχονταν επαρκώς....
2. Γιατί ΔΕΝ κατονομάζονται ΠΟΤΕ εκείνοι οι υπάλληλοι ή οι μέτοχοι που με τις επιλογές τους οδήγησαν σε οικονομική δυσπραγία τον Οργανισμό στον οποίο εργάζονταν, και άλλους ιδιώτες και Πιστωτικά ιδρύματα που επένδυσαν στη φερεγγυότητά τους?
3. Γιατί τα συγκεκριμένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (της Αμερικής) δεν στρέφονται δικαστικά εναντίον των στελεχών τα οποία θεωρούν υπεύθυνα για τις λανθασμένες επιλογές τους? Ενα δίκαιο αίτημα θα ήταν η δέσμευση και η κατάσχεση της ατομικής κινητής και ακίνητης περιουσίας τους εφ΄όσον εξ αιτίας των συγκεκριμένων ατόμων πρόεκυψε οικονομική βλάβη σε Οργανισμούς και ιδιώτες επενδυτές?

Ας μη γελιόμαστε, ένα απλό Τραπεζικό στέλεχος ανεξαρτήτως των αμοιβών που εισπράττει δεν θα μπορούσε ποτέ να λάβει (χωρίς την σύμφωνη γνώμη της Διοίκησης της Τράπεζας) σοβαρές αποφάσεις όπως για παράδειγμα την μετατροπή των προβληματικών στεγαστικών δανείων σε ομόλογα 30χρονης διάρκειας.

Ομως, αλήθεια....πόσες φορές έχουν καταδικαστεί Τραπεζικά στελέχη για τις λανθασμένες (ή ηθελημένες) επιλογές τους?
Οι παρακάτω "τοξικές" Τραπεζο-ϊστορίες (οι δύο πρώτες) θεωρώ πως είναι αποκαλυπτικές για την τακτική του
"είναι γνωστός ο ένοχος.....μα στο τέλος ...κανείς δεν τιμωρείται..."

Τράπεζα Barings, (1762 -1995)

Εμεινε στην ιστορία ως

η Τράπεζα η οποία πωλήθηκε στην συμβολική τιμή της μίας στερλίνας!!!!

Η Τράπεζα έκλεισε το 1995 εξ αιτίας της κατάχρησης 1,4 δις δολλαρίων από τον υπάλληλό της Nick Leeson. Ο ίδιος ισχυρίστηκε πως ο ίδιος δεν ήταν υπεύθυνος για την ζημιά της Τράπεζας μα τα κενά που υπήρχαν στον εσωτερικό έλεγχο της Τράπεζας. Ο Leeson φυλακίστηκε για 6,5 χρόνια. Ισχυρίστηκε πως έπασχε από καρκίνο αλλά αποθεραπεύτηκε. Μέσα στη φυλακή έγραψε ενα βιβλίο στο οποίο περιγράγει με λεπτομέρειες πως ...."κατάφερε"να ρίξει έξω έναν Κολοσσό.....

"Rogue Trader: How I Brought Down Barings Bank and Shook the Financial World"

και σήμερα ελεύθερος πια διοικεί μια Σκωτσέζικη ποδοσφαιρική ομάδα......Εν όσω βρισκόταν στη φυλακή του προτάθηκε από τον κύριο David Frost να επιτρέψει να γυριστεί η ιστορία του ταινία την οποία φυσικά δέχτηκε και από την οποία υποθέτω πως θα εισπράττει βαρβάτα δικαιώματα....

Οσο για την Τράπεζα Barings, μία από τις σοβαρότερες Τράπεζες με μακραίωνη παράδοση, εξαγοράστηκε έναντι του συμβολικού τιμήματος της μίας στερλίνας!!!!!!!

Societe Generale

Εμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη απάτη στα Τραπεζικά χρονικά.

Ιανουάριος 2008 "Χάθηκαν" 4,9 δις Ευρώ . Υπεύθυνος θεωρήθηκε ο Jerome Kerviel. Η αστυνομία επικαλέστηκε έλλειψη πειστικών αποδείξεων και ο Kervial δεν καταδικάστηκε ποτέ για την απάτη αλλά για αλόγιστη χρήση υπολογιστών!!! Ο ίδιος ο Kerviel ισχυρίστηκε πως οι πράξεις του ήταν γνωστές στους προϊσταμένους του.

Από την Wikipedia διαβάζουμε πως

On January 21, 2008, European stock markets suffered heavy losses of about 6%. The sharp fall, which was followed by an emergency cut in the federal funds rate by the United States Federal Reserve on the following Tuesday (US markets were closed on the Monday for Martin Luther King Jr Day), came as Société Générale tried to close out positions built up by Kerviel. This has led to speculation that stock market turbulence caused the Federal Reserve Board to cut the rate.^[27] A Federal Reserve spokesperson denied the central bank knew of Société Générale's situation when it made its decision.^[28]

Τράπεζα Lehman

Σεπτέμβριος 2008. Χαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη χρεοκοπία όλων των εποχών -σύμφωνα με το Bloomberg-, ενώ αξίζει να αναφερθεί πως η εταιρεία, που αριθμεί 158 χρόνια παρουσίας στην αγορά (ιδρύθηκε το 1850) , είχε καταφέρει να επιβιώσει στο παρελθόν από σημαντικές κρίσεις όπως αυτή των σιδηροδρόμων στα 1800, της Μεγάλης Ύφεσης του 1930 και της κατάρρευσης του fund LTCM πριν από μία δεκαετία. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε εδώ

Αραγε θα καταλογιστούν ποτέ σε συγκεκριμένα άτομα οι ευθύνες που τους αναλογούν για την κατάρρευση της όποιας Τράπεζας?

Το μέλλον θα δείξει.....

Από όσο γνωρίζω, στην Τραπεζική πρακτική, οι μεγάλοι και σοβαροί Οργανισμοί είχαν μια βασική αρχή :

"DO NOT LEND GOOD MONEY ΤΟ BAD MONEY"

(αφού θα γίνουν και αυτά bad money)

Πιστεύω λοιπόν πως είναι τουλάχιστον άστοχο να αφαιρούνται χρήματα από τους φορολογούμενους που προορίζονται για κοινωνικές παροχές (GOOD MONEY) για να στηριχτούν οι χασούρες (BAD MONEY) που προήλθαν από κακούς χειρισμούς και επιλογές συγκεκριμένων ατόμων και συγκεκριμένων πιστωτικών ιδρυμάτων.

Οι ενέσεις ρευστότητας (κατά τη γνώμη μου) δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να στηρίζουν με ξύλινα δεκανίκια την παγκόσμια οικονομία. Αλλωστε οι τονωτικές ενέσεις από πλευράς των Κεντρικών Τραπεζών χρονολογούνται από τον Ιούνιο του 2007 (τότε που βγήκε στην επιφάνεια το πρόβλημα). Μέχρι στιγμής αφ΄ενός δεν φαίνεται να έχουν προσφέρει θεαματικά αποτελέσματα εκτός από την πρόσκαιρη στήριξη της αγοράς και αφ΄ετέρου από μόνες τους χωρίς περαιτέρω χάραξη μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής δεν εγγυώνται τη δημιουργία σωστών υποδομών για τον έλεγχο και την διαφάνεια των συναλλαγών ανάμεσα στις χώρες και την προστασία των πολιτών από άστοχους χειρισμούς.

Οι μαύρες τρύπες πληθαίνουν και μέσα τους χάνονται όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απόδοση ευθυνών....

Ποιό φοβάμαι πως θα είναι το αποτέλεσμα?

Η υποθήκευση του μέλλοντος των παιδιών των παιδιών μας. Τα χρήματα χάνονται μα τον ένοχο δεν τον βρίσκουμε ποτέ, και αν τον βρούμε δεν τιμωρείται ποτέ....τον χαρακτηρίζουμε απλά "παραπλανημένο" και νίπτουμε τα χέρια μας ως Πόντιοι Πιλάτοι...

(ΥΓ. Στις 30.10.2007 είχα κάνει μια ανάρτηση όπου αναφερόμουν στους κινδύνους του υπερδανεισμού και στην πίεση που υφίστανται οι Τραπεζικοί υπάλληλοι από τις διοικήσεις προκειμένου να πιάσουν τους στόχους τους, με τίτλο "περί Τραπεζών ο λόγος" )