Ενα bloggoπαίγνιο + 7 αλήθειες (ή 8?)

Ο jimanant και η Ελευθερία μου ζήτησαν να βγάλω τα άπλυτά μου στη φόρα. Τους ευχαριστώ για την πρόσκληση. Πρέπει λέει να αποκαλύψω 7 αλήθειες για τον εαυτό μου. Κάποιες από αυτές κοινές αλήθειες και κάποιες περίεργες.

Ποιές όμως αλήθειες μπορεί να είναι περίεργες και ποιές κοινές???? Και ποιές αλήθειες θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν τους αναγνώστες ? Ποιές αλήθειες θα είναι απλά αδιάφορες? Δεν ξέρω, σβήνω τις σκέψεις από το μυαλό και αρχίζω απλά να γράφω ό,τι μου κατέβει....

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.....δηλαδή την αρχή της αρχής.....

1. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου θα έλεγα πως ήμουν πάντα πολύ περίεργη. Η περιέργεια είναι μια εκ γενετής ιδιότητά μου με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη μου να εξερευνώ τον ΧΩΡΟ που με περιβάλλει, να παρατηρώ τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και τις ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ τους, αλλά και να περιεργάζομαι όσα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ βάζω στο μάτι, γεγονός που μάλλον βάζει σε μπελάδες τους γύρω μου......
(στη φωτό έχω βάλει στο μάτι τα κεριά της κολυμπήθρας...)

2. Μια άλλη εκ γενετής ιδιότητά μου είναι η πολυλογία....φαίνεται άλλωστε από το γραπτό μου λόγο. Από τις αφηγήσεις της μητέρας μου καταλαβαίνω πως ακόμη και στον ύπνο μου παραμιλούσα......Αυτό βέβαια με βοήθησε αργότερα στην επαγγελματική μου καριέρα όπου μου ανέθεσαν (τι άλλο?) τις πωλήσεις. Ηθελε δεν ήθελε ο πελάτης να αγοράσει τις υπηρεσίες της εταιρίας όπου εργαζόμουν, αγόραζε προκειμένου να απαλλαγεί από τη φλυαρία μου......(καλό για την εταιρεία φυσικά). Οσο για τους γύρω μου.....η φλυαρία άλλοτε δρα θετικά και άλλοτε
.....πολύ-πολύ χαλαρωτικά -τους παίρνει ο ύπνος δηλαδή-......

3. Οταν στην εφηβεία μας όλοι οι φίλοι μου άκουγαν ροκ μουσική ως ..."επαναστατημένο νιάτο" αποφάσισα να κάνω την δική μου... "επανάσταση". Αρχισα λοιπόν να εξερευνώ -ως αντίδραση στις κατεστημένες ροκιές των υπολοίπων εφήβων- την παραδοσιακή μουσική,τα τραγούδια και τους χορούς αν και ως γέννημα-θρέμμα παιδί της πόλης δεν είχα καμία σχέση με αυτά.....
Εκτοτε κόλλησα εκεί.......

Σε αντίθεση με την κολλητή μου που κόλλησε αλλού.......
.....δηλαδή στο χορό της κοιλιάς....

Σε μία συνέντευξη που της πήραν από το περιοδικό "Ταχυδρόμος"(18.9.2004) την ρώτησαν πως και αποφάσισε να ασχοληθεί με τον χορό της κοιλιάς. Είπε "άρχισα να χορεύω εντελώς τυχαία όταν μια φίλη ανακάλυψε τη σχολή της Ντιάνα-Ρέα και μου πρότεινε να πάμε να δοκιμάσουμε το χορό της κοιλιάς. Πήγαμε λοιπόν μερικές φορές, εκείνη δεν συνέχισε, εγώ όμως έμεινα για τα καλά".......

(Η φίλη που δεν συνέχισε ήμουν εγώ....)

4. Κάποτε αποφάσισα να εξερευνήσω τον κόσμο. Ετσι μέσω του προγράμματος ανταλλαγής νέων εργαζομένων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης πήγα για 6 μήνες στην Ιταλία. Εκεί επειδή δεν μου έφταναν τα χρήματα, άρχισα να κάνω τον διερμηνέα σε εμπορικές εκθέσεις. Σε μια από αυτές διέθεσα ολόκληρη την αμοιβή μου για να αγοράσω....μάσκες Βενετσιάνικες!!!! Ηταν η αρχή της συλλογής μου. Εκτοτε όπου κι αν ταξίδευα, απαραίτητη αγορά ήταν και ένα ζευγάρι μάσκες......Από τότε άρχισα να δημιουργώ συλλογές.....Αργότερα οι συλλογές επεκτάθηκαν σε παραδοσιακές φορεσιές, παλιές φωτογραφίες, ξυλόγλυπτες ρόκες, διάφορα λαογραφικά αντικείμενα τόσα ώστε το σπίτι μου να έχει μετατραπεί σε ένα μίνι Λαογραφικό Μουσείο!!!!

5. Αγαπώ τα χαλάσματα των παλιών σπιτιών. Τριγυρνώ στις παλιές μονοκατοικίες και τις φωτογραφίζω, νοιώθω σαν να μου λένε
"σε λίγο δεν θα υπάρχω πια, πλησιάζει το τέλος μου, θα με γκρεμίσουν, σώσε με, κι αν δεν μπορείς να με σώσεις έλα να σου πω την ιστορία μου, φωτογράφισέ με, και πες την ιστορία μου στους άλλους".

Και επειδή δεν μπορώ να τις σώσω αγοράζοντάς τες, τις σώζω απλά με το φακό μου, νοιώθοντας πως τους χαρίζω ένα είδος αθανασίας.....όπως έγινε με το σπιτάκι της παρακάτω φωτογραφίας που βρισκόταν στη συνοικία Ζωγράφου.
Σήμερα στη θέση του δεσπόζει μια ακόμη πελώρια πολυκατοικία.

6. Είμαι ικανή να χαζέψω για ώρες μπροστά σε ένα ηλιοβασίλεμα δίπλα στη θάλασσα. Αυτό και μόνο μου αρκεί, είναι ένα είδος ευτυχίας. Θα μπορούσα να δω 45 ηλιοβασιλέματα μέσα σε μια ημέρα όπως ο "Μικρός πρίγκηπας".....Με γαληνεύουν τα ηλιοβασιλέματα όπως και η θάλασσα.....η θάλασσα.....αυτή που μακριά της δεν μπορώ να ζήσω....

7. Ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου έχει ένας άνθρωπος στον οποίο χρωστώ ό,τι γνωρίζω από υπολογιστές. Με τη δική του βοήθεια μπήκα σε έναν κόσμο που για μένα όχι μόνο ήταν άγνωστος αλλά ήμουν και αρνητική αφού δεν είμαι fun της τεχνολογίας. Βρισκόταν πάντα δίπλα μου, οποιαδήποτε ώρα και με στήριζε σε στιγμές που ο υπολογιστής μου αποφάσιζε να κάνει στάση εργασίας......

Τον θεωρώ ένα είδος φύλακα-αγγέλου και πιστεύω πως είναι ένας από τους πιο ευαίσθητους και ευφυείς ανθρώπους. Το ότι βρίσκομαι εδώ και γράφω το οφείλω σε αυτόν έστω και αν ο ίδιος δεν είναι blogger.

Την Δευτέρα που μας πέρασε είχε τα γενέθλιά του.....

8. Τέλος νοιώθω πως η ζωή μου χάρισε πολλές χαρές μα και πολλές δυσκολίες. Κάθε δυσκολία αποτέλεσε το σκαλοπάτι για μια νέα εμπειρία. Πιστεύω πως οι δυσκολίες μας πλάθουν και μας διαμορφώνουν. Μας βοηθούν να ανέβουμε ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά προς την ολοκλήρωση.

Το σημαντικό νομίζω είναι να ζούμε κάθε λεπτό.....

σαν να είναι το τελευταίο μας......

ΥΓ1. Ουπς Με την πολυλογία αντί για 7 έγραψα 8 αλήθειες.....

ΥΓ2 Προσκαλώ όποιον επιθυμεί, να παίξει το bloggo παίγνιο με τις 7 αλήθειες (7 όχι 8 ε?)

ΥΓ3. Η Καλλικατζαρελένη δεν θέλησε να αποκαλύψει προσωπικές αλήθειες, υποσχέθηκε όμως πως θα συμμετάσχει σε άλλο bloggoπαίγνιο