Γελοιο-γράφοντας : "Φάε λάδι κι έλα βράδυ...."

Είναι κι αυτό το ηλιέλαιο τον τελευταίο μήνα.....Σκίτσο του Ηλία Μακρή
Αλλοι λένε πως το έχουμε καταναλώσει ήδη οπότε "it's too late", άλλοι λένε "σιγά δεν είναι δα και τόσο επικίνδυνο"....
Τι να πιστέψει κανείς πια?

Μα αυτό που δεν χωρεί ακόμη ο νους μου είναι πως μπλέξανε τα μπούτια τους οι Ουκρανοί...Τι σχέση έχει το ηλιέλαιο με το ορυκτέλαιο???
Θα μου πείτε πως φυσικά έχει σχέση, αφού βάσει των γραμματικών κανόνων και οι δύο λέξεις είναι σύνθετες και το δεύτερο συνθετικό σκέλος τους είναι η λέξη "έλαιο" που πα να πει δηλαδής πως και τα δύο είναι λιπαρά....
Ενα είναι το συμπέρασμα, πως"ΛΑΔΩΘΗΚΑΜΕ" για τα καλά καθώς φαίνεται.....

Σκίτσο του ΚΥΡ

Τέρμα! Ως εδώ! Το αποφάσισα.....
Από αύριο κιόλας θα αγοράζω μοναχά ελαιόλαδο.
Οχι για κανέναν άλλο λόγο μα μήπως και μετακινώντας το συνθετικό, δηλαδή κάνοντάς το από δεύτερο πρώτο (δηλαδή από ηλι-έλαιο, ορυκτ-έλαιο σε ελαιό-λαδο) σπάσει η καντεμιά που έπεσε πάνω μας το τελευταίο διάστημα, να ΝΟΜΙΖΕΙΣ δηλαδή πως τρως ηλιέλαιο και στην ουσία να ΜΗΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ πως τρως ορυκτέλαιο!!!! Αλλά μήπως με το ελαιό-λαδο τα πράγματα πάνε καλύτερα?
Ακρίβεια, μεγάλη ακρίβεια αδελφέ μου....
"ΤΡΕΙΣ ΤΟ ΛΑΔΙ, ΤΡΕΙΣ ΤΟ ΞΥΔΙ"
λέγανε κάποτε....

Σκίτσο του Ντούσαν Ρέλιτς
Στις μέρες μας όμως που τέτοια τύχη....
Για να αγοράσεις καλής ποιότητας ελαιό-λαδο από το Σούπερ Μάρκετ θα πρέπει να το πληρώσεις πάνω από
6 Ευρώ το λίτρο.....Οι πληροφορίες μου λένε πως οι κατά τόπους Ενώσεις πληρώνουν τους παραγωγούς 2,65-2,75 Ευρώ το λίτρο....(Το χύμα εννοείται....)
Από τα 2,65 μέχρι τα 6 Ευρώ μιλάμε για ένα
ποσοστό 127 % πάνω. Τόσο πολύ να κοστίζει η εμφιάλωση και η μεταφορά????

Και σαν να μην μας έφτανε αυτό....

Θάταν το 2004 θαρρώ, που μας είχαν βομβαρδίσει με διαφημιστικά μηνύματα όπου κυριαρχούσε το σλόγκαν

"ΝΟΜΙΖΩ? Η ΓΝΩΡΙΖΩ?"Αυτά τα μηνύματα μας διαβεβαίωναν πως όταν οι καταναλωτές αγοράζουν χύμα ελαιόλαδο από τους μπαρμπάδες στα χωριά (τους παραγωγούς δηλαδή για να εξηγούμαστε) νομίζουν ότι διαλέγουν το καλύτερο, αλλά δεν έχουν καμιά εγγύηση για αυτό.
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ!
(έλεγε το διαφημιστικό σποτάκι)
Σύμφωνα με αυτό, το χύμα ελαιόλαδο είναι ποιοτικά υποβαθμισμένο ή νοθευμένο προϊόν....

Και τίθεται το δίλημμα :
- Να αγοράσω χύμα λάδι από τον μπάρμπα στο χωριό ή να μην αγοράσω? Σε τελική ανάλυση ο μπάρμπας στο χωριό δεν είναι εκείνος που θάπρεπε να εισπράττει τη μερίδα του λέοντος? Αυτός δεν είναι που καταβάλλει τον κόπο για να καλλιεργήσει?? Σε αυτόν δεν θα πιάσει τόπο ακόμη και το 1 Ευρώ που θα δώσω,δεν θα τον ενθαρρύνει να εξακολουθήσει να καλλιεργεί? Θυμάμαι έναν γέροντα που γνώρισα στη Σητεία...Μου έλεγε "γεμίσαμε από βραβεία,αφού το λάδι της Σητείας όλο βραβεύεται για την ποιότητά του μα αδειάσαμε από χρήματα αφού σε λίγο ούτε τα κόστη δεν θα μας καλύπτουν με τις τιμές που μας δίνουν"
Ποιός να εισπράττει άραγε τη διαφορά της τιμής?

.....Τελικά βρίσκομαι σε δίλημμα.....
- Τι να προτιμήσει κανείς,
- Ελαιόλαδο χύμα νοθευμένο (Δηλαδή σιγά τη νοθεία,
άντε να έχουν βάλει μέσα και μικρή ποσότητα περσυνού ελαιολάδου)
ή
- Ηλιέλαιο συσκευασμένο και επώνυμο μα νοθευμένο
(με μικρή ποσότητα ορυκτελαίου???)

Ουφ! Κουράστηκα, τι διλήμματα κι αυτά....

Τελικά, ΝΟΜΙΖΩ πως όλες οι επιλογές καταλήγουν στην λαϊκή ρήση
"ΦΑΕ ΛΑΔΙ ΚΙ ΕΛΑ ΒΡΑΔΥ...."
και αυτό που σίγουρα ΓΝΩΡΙΖΩ είναι πως είναι Σαββατοκύριακο....και για αυτό....
Σας εύχομαι ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ....!!!!

Ζωγραφίζοντας μια ιστορία - Εάλω η Πόλις - Θεόφιλος

Θεόφιλου, "Ο Κων. Παλαιολόγος εις μάχην 1453"
(Μυτιλήνη,Μουσείο Θεόφιλου)

"Καμπάνες της Αγιάς Σοφιάς, χτυπήστε θλιβερά σήμερα πάρθηκε των πόλεων η Πόλη...."
(άτιτλο του Αλέκου Δαφνομήλη)

Στην εικόνα ο ζωγράφος Θεόφιλος αναπλάθει με τη δική του μοναδική φαντασία λαϊκή αφίσα των αρχών του 20ού αι. που αναπαριστά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης και τα ηρωϊκά κατορθώματα του Κωνσταντίνου Παλιολόγου. Ο Παλαιολόγος πάνω στο άλογό του έχει ριχτεί έφιππος στη μάχη. Στο κάτω μέρος αναπαριστώνται οι κληρικοί που δεν πρόλαβαν να αποτελειώσουν την λειτουργία που την ώρα της Αλωσης τελούνταν μέσα στην Αγιά Σοφιά. Το κτίσμα της Αγίας Σοφίας διακρίνεται στο δεξιό μέρος της παράστασης ενώ αποτυπώνονται τα τείχη που περιέβαλλαν την Κωνσταντινούπολη μια πόλη που χτίστηκε πάνω στην αρχαία Ελληνική πόλη Βυζάντιο.

Στην ιστορία του τόπου μας, δεν είναι λίγα τα γεγονότα που έγιναν θρύλος, τραγούδια, θρήνος και ταξίδεψαν μέσω του προφορικού λόγου φτάνοντας να τραγουδιώνται μέχρι τις μέρες μας. Αλλες φορές πρόβαλλαν αξίες της εποχής τους όπως το ηρωϊκό στοιχείο και άλλοτε εξιδανίκευσαν ή μυθοποίησαν καταστάσεις προσδίδοντας έναν μεταφυσικό χαρακτήρα. Ανεξάρτητα από τις αποστάσεις που μπορεί να πάρει κανείς από ένα ιστορικό γεγονός, δεν μπορεί παρά να δεχτούμε πως οι απλοϊκοί καθημερινοί άνθρωποι με ένα τραγούδι ή με ένα θρήνο τους κατάφεραν να μεταφέρουν στην αθανασία, τις δοξασίες της εποχής τους και στην προκειμένη περίπτωση να μας μεταφέρουν ό,τι πίστευε ο λαός για την θλιβερή εκείνη ημέρα της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης, μία Τρίτη στις 29 Μαϊου του 1453.

"Σήμερα Τρίτη τρισεννιά κι αύριο αλλάζει ο χρόνος"
(Δεκαπεντασύλλαβος στίχος από τον Πύργο Ιθώμης, όπου η λέξη "τρισεννιά" λέγεται αντί της αποφράδας "εικοσιεννιά", και το "αύριο αλλάζει ο χρόνος" λέγεται έτσι επειδή τίποτα δεν ήταν το ίδιο μετά την 29/5/1453)

Μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση προκάλεσε στον Ελληνικό λαό η Αλωση της Πόλης. Και αν το καλοσκεφτούμε δεν ήταν απλή υπόθεση η πτώση μιας πόλης - θρύλου, μιας πόλης που όχι μόνο χτίστηκε και στολίστηκε με τα καλύτερα υλικά, μα τραγουδήθηκε, εκθειάστηκε και θρηνήθηκε όσο καμία άλλη πόλη. Μίας πόλης που όχι μόνο σηματοδότησε τη γέννηση μιας αυτοκρατορίας που διήρκεσε 1000 χρόνια, μα που ακόμη και η κατάρρευσή της σηματοδότησε την έναρξη μια δυστυχισμένης περιόδου, μιας σκλαβωμένης εποχής (με την Οθωμανική κατοχή) και έμελλε να αφήσει πολλά δεινά στη χώρα μας που εξακολουθούν να μας ταλαιπωρούν ακόμη και σήμερα.

Κανείς δεν πίστευε πως αυτή η Πόλη μπορούσε να κατακτηθεί, ούτε καν όταν έφτασε η είδηση πως οι Τούρκοι την είχαν ζώσει.....

Την ώρα που ο καλόγερος είχε μισοτηγανίσει εφτά ψάρια, ήρθε ένας άνθρωπος και του είπε πως πήραν οι Τούρκοι την Πόλη...

"Ποτέ δεν θα πατήσουν την πόλη οι Τούρκοι", είπε,

"θα σε πιστέψω μοναχά αν αυτά τα τηγανισμένα ψάρια ζωντανέψουν"

Και δεν πρόλαβε να αποσώσει τον λόγο του και τα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι ζωντανά στο νερό που βρισκόταν εκεί κοντά. Και κάποιοι λένε πως ως τα σήμερα βρίσκονται τα ζωντανεμένα ψάρια στο Μπαλουκλί και περιμένουν κάποιον καλόγερο να έρθει να τα αποτηγανίση, γιατί τότε όπως λένε θα ξαναπαρθεί η Πόλη.

Ούτε ο θρυλικός Αυτοκράτορας δεν κατάφερε να σώσει την Πόλη των πόλεων, αυτός που την υπερασπίστηκε μέχρις εσχάτων. Αυτός που πολεμούσε με το ξίφος του μέχρι που σκοτώθηκε το άλογό του και ο ίδιος έπεσε στη γη. Μα όταν το χέρι ενός Αράπη σήκωσε το ξίφος για να τον χτυπήσει τότε "Αγγελος Κυρίου" τον άρπαξε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά βαθιά στη γη εκεί κοντά στη Χρυσόπορτα. Για αυτό τον είπανε "μαρμαρωμένο βασιλιά" γιατί καθώς λέει ο θρύλος βρίσκεται εκεί μαρμαρωμένος και περιμένει τον άγγελο να έρθει να τον ξεμαρμαρώσει και θα του δώσει στο χέρι πάλι το σπαθί το δικό του, εκείνο που είχε στη μάχη και τότε θα ξαναμπεί από τη Χρυσόπορτα και θα διώξει τους Τούρκους ως την κόκκινη Μηλιά...και τότε θα γίνει μεγάλος σκοτωμός....

Αλλοι πάλι λένε πως στο Βεφά Μεϊδάνι βρίσκεται ένα χάνι και μέσα στην αυλή είναι θαμμένος ο βασιλιάς.

Ολα ξεκίνησαν από την Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι
"πούχει τρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυό καμπάνες"
αυτό το μέγα οικοδόμημα που σαν χτιζόταν
"τα περιστέρια κουβαλούσαν,τα χελιδόνια έχτιζαν κι οι Αγγέλοι απ' τον ουρανό έβαζαν τα κεραμίδια".
Σύμφωνα με τον θρύλο, λίγο πριν να γενεί το κακό, ακούστηκε φωνή που έλεγε:
"Για πάψτε το Χερουβικό και μπήτε μέσα τ' Αγια

γιατ' είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει".
Εκείνη η "αποφράδα" ημέρα ήταν ημέρα Τρίτη και στην Αγιά Σοφιά δεν είχε τελειώσει η λειτουργιά. Την ώρα που ο παπάς πήρε το άγιο δισκοπότηρο μπήκε σε μια θύρα και η θύρα έκλεισε αμέσως,και όσους χτιστάδες κι αν φέρανε μετά οι Τούρκοι για να βρούν το μυστικό πέρασμα, δεν τα κατάφεραν.

Γιατί καθώς λένε οι παραδόσεις η θύρα θε ν' ανοίξει μοναχή της όταν έρθει η ώρα για να τελειώσει η λειτουργιά και να ξαναπαρθεί η Πόλη.

Καθώς λένε, την ημέρα που πάρθηκε η Πόλη βάλανε σε ένα καράβι την Αγία Τράπεζα της Αγιάς Σοφιάς για να την μεταφέρουν στην Φραγκιά μη και Τουρκέψη, μα εκεί στη θάλασσα του Μαρμαρά άνοιξε το καράβι και εβούλιαξε η αγία Τράπεζα. Από τότε στο μέρος εκείνο η θάλασσα είναι πάντα λάδι, όση θαλασσοταραχή και κύματα κι αν έχει τριγύρω. Και το γνωρίζουν οι άνθρωποι εκείνο το μέρος γιατί εκτός από την γαλήνη που έχει πάντα η θάλασσα βγαίνει μια μοσχοβολιά.

Λένε μάλιστα πως μερικοί μπόρεσαν να δουν την αγία Τράπεζα στα βάθη της θάλασσας.

Μα οι άνθρωποι δεν έπαψαν να πιστεύουν πως σαν έρθει ο καιρός τότε θε να ξαναστηθεί η αγία Τράπεζα στην Αγιά Σοφιά....

Πστεύω πως η διακοπή της τελευταίας λειτουργίας στην Αγία Σοφία συμβόλιζε την μη οριστικοποίηση μιας ιστορικής ανατροπής καθώς και του καθεστώτος δουλείας στην οποία έπεσαν από τότε οι Ελληνες.

Μάλιστα για χρόνια οι θρύλοι και οι παραδόσεις τροφοδοτούσαν τους σκλαβωμένους Ελληνες με την ελπίδα για την επερχόμενη λευτεριά που είχε ταυτιστεί με την συνέχιση της τελευταίας λειτουργίας.

Απειρες είναι οι αφηγήσεις του λαού για φωτεινά σημάδια που έδειχναν κατά καιρούς πως η Πόλη θα ξαναπαρθεί.

Λένε μάλιστα πως στην Αγιά Σοφιά έβλεπαν να γίνεται τακτικά Αναστάσιμη Λειτουργιά και το θεωρούσαν "σημείον εκ Θεού" ότι γρήγορα θα αποκατασταθεί η αδικία που έγινε με το πάρσιμο της Πόλης.

Σε μια αφήγηση αναφέρεται πως όταν ο Μωάμεθ εισήλθε νικητής στην Πόλη,άκουσε κανονιοβολισμούς και όταν ρώτησε του αποκρίθηκαν πως σε τρεις πύργους της παραλίας Κρητικοί πολεμιστές και μοναχοί πολεμούσαν ακόμη αρνούμενοι να παραδοθούν. Ο Μωάμεθ θαύμασε το θάρρος τους και τους επέτρεψε να φύγουν σώοι για την Κρήτη στην οποία όταν έφτασαν μετά από δύο μήνες.

Οταν ανήγγειλαν το θλιβερό μαντάτο
"Πάρθεν η Ρωμανία,πήραν την Πόλη πήραν την".
λένε πως η είδηση έφερε τόση θλίψη στον κρητικό λαό ώστε από τότε όλοι οι άντρες φόρεσαν μαύρα μαντήλια, που τα φορούν ακόμη και σήμερα. Στις περιοχές Πόντο, Κρήτη και Κάρπαθο διατηρήθηκαν ζωντανά τα αποκαλούμενα

Ακριτικά τραγούδια που εξιστορούν γεγονότα της Αλωσης.

Η άλωση της Πόλης (ή Κωνσταντινούπολης ή Ινστανμπούλ όπως την αποκαλούν σήμερα οι Τούρκοι) πυροδότησε οξείες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους ιστορικούς, τους πολιτικούς,τους Ελληνες και τους Τούρκους για να καταλήξει στην Μεγάλη Ιδέα, ένα ιδεολόγημα που ακόμη και σήμερα υποστηρίζεται από ένα μέρος των Ελλήνων.

Σκοπός αυτής της ανάρτησης δεν είναι να πυροδοτήσει αντιπαραθέσεις ούτε να εμψυχώσει τυχόν πόθους για αλύτρωτες πατρίδες, αφού το dyosmaraki δεν διαθέτει ούτε την ιδιότητα του ιστορικού ούτε του πολιτικού.

Σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι σε ανάμνηση της ιστορικής επετείου της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης να αναδείξει τη δύναμη του λαού που μπορεί να παίρνει ένα ιστορικό γεγονός και να το μεταφέρει στην αθανασία μέσω των θρύλων και της προφορικής παράδοσης και των δημοτικών τραγουδιών.
Η δύναμη της προφορικής παράδοσης και των θρύλων ήταν εκείνο το στοιχείο που κατά τη διάρκεια της Τουρκικής κατοχής κατόρθωσε να συντηρήσει άσβεστο τον πόθο για την λευτεριά.

Η λειτουργία που δεν τελείωσε ποτέ, ο μαρμαρωμένος βασιλιάς που περιμένει να αναγεννηθεί, η Πόλη που για τον σκλαβωμένο λαό δεν χάθηκε μα περιμένει να αναστηθεί...

Ισως εάν δεν είχε παραμείνει ζωντανή αυτή η ελπίδα μέσα από τους θρύλους και τις παραδόσεις, ο λαός να είχε αφεθεί στη μοίρα του και σήμερα να μην
μιλούσαμε καν την Ελληνική γλώσσα...
Κανείς δεν ξέρει....

Πάντως ακόμη και στις μέρες μας η ημέρα Τρίτη δεν θεωρείται καλή ημέρα για να ξεκινήσει κανείς καινούργια δουλειά.

Η αρνητική ενέργεια εκείνης της Τρίτης του έτους 1453 βαστά ακόμη....

Αλλωστε τα ανδραγαθήματα εκείνου που
"τον Μάη μήνα εγεννήθη, τον Μάη μήνα αρραβωνιάσθη, τον Μάη μήνα τούμελλε να χαθεί"....
εξακολουθούν να τραγουδιώνται, όπως και η Αλωση της Πόλης
Και ας έχουν περάσει μόλις.... 555 χρόνια από τότε......

Σύντομα κάτι αλλάζει στην Πελοπόννησο.....(Στης ακρίβειας τον καιρό-Διόδια)

Με ένα φυλλάδιο με πολύ αισιόδοξο τίτλο

"Σύντομα κάτι αλλάζει στην Πελοπόννησο"

μας υποδέχθηκε ο εισπράκτορας του σταθμού διοδίων Σπαθοβουνίου (στο ύψος της Νεμέας) το προπροηγούμενο Σάββατο.

Στο κατά τα άλλα προσεγμένο φυλλάδιο διαβάζω την διαφημιστική καμπάνια της εταιρίας με συνθήματα όπως

-"Αλλάζει το τοπίο",

-"Αλλάζει το επίπεδο εξυπηρέτησης",

- "Αλλάζει το μέλλον"

Και φυσικά δεν έχω λόγους να αμφισβητώ τις προθέσεις της εταιρείας για την υλοποίηση αυτών των στόχων

Οπου κι αν έψαξα όμως δεν βρήκα πουθενά την ένδειξη

"ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΙ ΤΙΜΕΣ",

αφού τον Δεκέμβριο του 2007 που πέρασα από τα ίδια διόδια είχα πληρώσει 2 Ευρώ ενώ τώρα το αντίτιμο των διοδίων ανέρχεται σε 2,90 Ευρώ που μεταφράζεται σύμφωνα με το κομπιουτεράκι μου σε αύξηση 45% !!!!!!!!!!

"Μες της ακρίβειας τον καιρό

μια βόλτα είπα να πάω και 'γω,

μα τα διόδια βρήκα αυξημένα

και τα Ευρώ μου μειωμένα...

Λένε πως η ακρίβεια δεν είν' πολλή

κι η συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή

Ομως σε δίλημα βρίσκομαι βαθύ

Τις εκδρομές να κόψουμε εμείς

ή μήπως τις παράλογες αυξήσεις να κόβατε εσείς???"

Είχα ήδη ανεβάσει την ανάρτηση όταν βρήκα σχετική δημοσίευση της ΕΚΠΟΙΖΩ που μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ και αναφέρει λεπτομέρειες για το θέμα με πολλά στοιχεία για τίς αυξήσεις των διοδίων σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Ελένη Ελενάααααακιιιιιι......"Λίγωση και γέμωση κι ο κόσμος να γεμώσει".....

(Ελλείψει ανεύρεσης ευχητήριας κάρτας με το όνομα Ελενάκι,

ας αρκεστούμε στην ευχητήρια κάρτα για τον Κωστάκη)

Σαν τέτοια ημέρα κάθε χρόνο στη Κρήτη έλεγαν την ευχή

"Λίγωση και γέμωση κι ο κόσμος να γεμώσει"

όταν πρωτοδοκίμαζαν τα Μαγιάπιδα (πρώϊμα αχλάδια). Μάλιστα έπρεπε να τα πρωτοδοκιμάσει έγκυος γυναίκα για να είναι καρπερή η σοδειά ώστε να γεμίσει ο κόσμος φρούτα και άλλα γεννήματα της γης. (Πόσο επίκαιρη είναι αυτή η ευχή στις μέρες μας ....αλλά για αυτό θα μιλήσουμε σε άλλη ανάρτηση)

Εψαχνα λοιπόν να βρω πληροφορίες για τα έθιμα αλλοτινών εποχών που επικρατούσαν στην Ελλάδα τη σημερινή ημέρα .

Αντί για αυτό έτυχε να διαβάσω στο υπέροχο βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη "Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη" (μια πολύ πλούσια και σπάνια έκδοση) κάτι που δεν γνώριζα :

Πως η κοινή γιορτή Αγ.Κωνσταντίνου και Ελένης ερμηνεύεται ως τιμωρία της Αγίας...

Η Αγία Ελένη όπως γνωρίζουμε δεν έχει ξέχωρη γιορτή. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση την καταράστηκε καθώς λένε η Παναγία. Σαν σταυρώσανε το Χριστό, η Μαρία Μαγδαληνή πήρε στο σπίτι της την Παναγία που έκλαιγε από τη στεναχώρια της. Εστρωσαν το τραπέζι και καθισμένες εκεί κουβέντιαζαν τον πόνο της Παναγίας. Εκείνη τη στιγμή πρόβαλλε η Αγία Ελένη και είπε αυθόρμητα στη Παναγία χωρίς πολλή σκέψη :

-Ποιός είδε γιόν εις τον σταυρό και μάνα στο τραπέζι?

Η Παναγία στεναχωρέθηκε και έσκυψε την κεφαλή κι αρχίνισε να κλαίει. Κι η Ελένη το μετάνοιωσε μα είχε πει την κουβέντα και δεν εμπόρειε να την πάρει πίσω. Γυρίζει και της λέει η Παναγία :

- Αγιά Λένη να γροικάσαι, μοναχή μη λειτρουγάσαι

Λένε λοιπόν πως από τότε για αυτό τη λειτουργούν μαζί με το γιό της και δεν της κάνουν ξεχωριστή λειτουργιά...

Απορροφημένη από την ιστορία αυτή ετοιμαζόμουν να πιω τις πρώτες σταγόνες καφέ που μόλις είχα φτιάξει.....όταν ....ακούστηκε το κουδούνι.

Ποιός νάναι πρωί πρωί?

"Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ μα τόχω μυστικόόόόόό"

ακούστηκαν φωνές απ' έξω από την πόρτα.

Μέχρι να ανοίξω την πόρτα, το μουσικό ρεπερτόριο είχε αλλάξει κιόλας

"Νίτσα,Ελενίίίίίτσα,Ελενάάάάάκι μου, εσύ είσαι τ'όνειρόόόόόόό μου και το μεράάάάκι μου"

για να καταλήξει σε πιο μοντέρνες εκδοχές όπως

"Η Ελένη του Μάη"

Ποιές άλλες μπορούσαν να είναι ????? Η καλλικατζαρΕΛΕΝΗ και η μΕΛΕΝΗα είχαν έρεθει στα κέφια τους και με 2 κουτιά γλυκά παραμάσχαλα και ένα λικεράκι ήρθαν να κάνουν καντάδα πρωί - πρωί.

Μπα σε καλό τους που το βρίσκουν το κέφι τέτοια ώρα? Δεν πρόλαβα να ανοίξω την πόρτα και μπήκαν μέσα τραβώντας με από το χέρι και παρασύροντάς με στον χορό που χορεύαμε όταν είμαστε μικρές ... "Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της".

Προτού προλάβω να ξεφύγω έπιασαν τον επόμενο σκοπό

"Αχ Ελένη έμπα στο χορό, τα μάτια κλείσε και αγκάλιασε με"

και σαν να είχαν μεταμορφωθεί σε παλιό juke box που του έβαζε κανείς ένα νόμισμα και έπαιζε για αρκετή ώρα τα τραγούδια που επιλέγονταν , συνέχισαν να τραγουδούν...

"Η μικρή Ελένη πήρε κινητό, γράφει τα μηνύματα που παίρνει"

Η πρώτη αντίδραση ήταν να αρχίσω τις @#$%$#@ κουβέντες αφού ακόμη δεν είχα προλάβει να πιω τον καφέ μου και ξέρετε πως είναι κανείς με τη τσίμπλα στο μάτι.. να μην έχεις πιεί και καφέ....Μα αυτό διάρκεσε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, αφού βλέποντας τη τρέλλα που κουβαλάνε οι δύο φιλενάδες δεν άντεξα και έβαλα τα γέλια. Οπως καταλαβαίνετε σήμερα η ΚαλλικατζαρΕΛΕΝΗ και η μΕΛΕΝΗα άλλαξαν το πρόγραμμα και έτσι ίσα ίσα που προφταίνω να ευχηθώ σε όλους τους

Κωσταντίνους και τις Ελένες

"ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ"

προτού αρχίσω να ανοίγω τα κουτιά με τα γλυκά που έφεραν οι δύο παλαβές φιλενάδες μου.... Και μη φάτε όλα τα γλυκουδάκια σήμερα, κρατήστε τίποτα για αύριο που θα περάσω από τα blogs των εορταζόντων για να δώσω τις ευχές και προσωπικά.

Τώρα έεεεεφυγα γιατί με τραβά από το χέρι η ΚαλλικατζαρΕΛΕΝΗ τραγουδώντας μια ευχή

"Τη ζωή μας να χαρούμε δίχως κλάματα

κι αγκαλίτσα να μας βρούνε τα γεράματα"

(Τέτοια μου λένε.... και με "ρίχνουν" οι άτιμες...)

ΥΓ1Να μην ξεχάσω να ευχηθώ στον μικρό Κωστή για την ονομαστική του γιορτή

ΥΓ2 Να μην ξεχάσω να ευχηθώ και σε έναν άλλον μικρό μου φίλο που αν και δεν γιορτάζει σήμερα, όμως διαγωνίζεται στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών....

ΥΓ3 Να μην ξεχάσω αύριο να περάσω από τα blogs των εορταζόντων να ευχηθώ

Οι Δροσουλίτες (Φραγκοκάστελλο) - Μύθος ή πραγματικότητα?

Φραγκοκάστελο - Καλοκαίρι 2007

Φωτό:Dyosmaraki

Ολοι οι πολιτισμοί και οι παραδόσεις των λαών βρίθουν από ιστορίες για εμφανίσεις μεμονωμένων στοιχειών, τεράτων και φαντασμάτων. Όμως η περίπτωση που θα δούμε σήμερα αφορά την εμφάνιση κάθε χρόνο γύρω στα τέλη του Μάη μιας ολόκληρης αρματωμένης στρατιάς (με τη μορφή ανθρώπινων σκιών) που αναδύονται μέσα από τα χαλάσματα ενός παλαιού και ερειπωμένου κάστρου.

ΜΥΘΟΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ?

Αφήνω να το κρίνετε εσείς.....

Σε μια απόμακρη γωνιά της Κρήτης ,στην περιοχή των Σφακίων, σε έναν τόπο που ο Θεός απλόχερα δώρισε στους κατοίκους όλες τις πέτρες της γης, βρίσκεται ένα μοναχικό και ερειπωμένο Ενετικό κάστρο, το Φραγκοκάστελλο (Castelfranco). Θαρρείς και στέκει εκεί φύλακας του κακοτράχαλου και ερημικού τοπίου από το 1371 τη χρονιά δηλαδή που ξεκίνησε να χτίζεται (το χτίσιμο ολοκληρώθηκε μετά από 3 χρόνια). Χτίστηκε από τους Ενετούς όχι μόνο για προστασία από τους κουρσάρους μα και από τις εξεγέρσεις των ντόπιων. Οταν οι ντόπιοι συνειδητοποίησαν τις προθέσεις των κατακτητών άρχισαν οι ταραχές, μάλιστα όπως λέγεται οι Σφακιανοί με πρωτοστάτες έξη αδέλφια,τους αδελφούς Πατσούς κάθε βράδυ γκρέμιζαν ό,τι έχτιζαν οι ξένοι κατακτητές την ημέρα. Από εκείνα τα χρόνια ακόμη το Φραγκοκάστελλο ταυτίστηκε στη συνείδηση των ντόπιων με τον ξένο κατακτητή.

Το 1828 το Φραγκοκάστελλο μετατράπηκε σε ορμητήριο των νέων κατακτητών που έλεγχαν εκείνη την εποχή το νησί της Κρήτης, των Τούρκων. Ετσι ενώ η Κρήτη βρισκόταν υπό Τουρκική κατοχή, οι ντόπιοι προσπάθησαν να αποτινάξουν τον Τουρκικό ζυγό προκειμένου να ενταχθεί το νησί στην υπόλοιπη Ελλάδα η οποία στο μεταξύ είχε απελευθερωθεί.

Ενας αγωνιστής, ο επωνομαζόμενος Χατζημιχάλης Νταλιάνης επέλεξε το Φραγκοκάστελλο για ορμητήριο στον αγώνα ενάντια στον κατακτητή θαρρείς και τον έλκυε το επερχόμενο θλιβερό τέλος. Το κάστρο ήταν ερειπωμένο και δεν παρείχε ούτε καν τον στοιχειώδη εξοπλισμό (4 κανόνια), αλλά και σαν τοποθεσία ήταν δύσβατη και δεν ήταν εύκολο να τους τροφοδοτήσει κανείς με προμήθειες για την διατροφή τους.

Ετσι μια μέρα του Μαγιού άρχισε η πολιορκία του Κάστρου από τους Τούρκους. Εκατοντάδες πολεμιστές αντιτάχθηκαν στην επίθεση των τουρκικών στρατευμάτων του Μουσταφά Μπέη. Οι Τούρκοι στρατιώτες πολιόρκησαν στενά το κάστρο και στη μάχη που κράτησε εφτά μέρες την 18 Μαίου του 1829 οι υπερασπιστές του συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού τους Χατζημιχάλη Δαλιάνη, δεν άντεξαν στην πολιορκία και σκοτώθηκαν.

Ο θρύλος λέει πως τα σώματα των αγωνιστών έμειναν άθαφτα και πως σήμερα βρίσκονται κάτω από το χωματινο δάπεδο του κάστρου.

Η ιστορία όμως δεν τελείωσε εδώ........

«Μ’ ακόμα και το σήμερα στση 17 του Μάη,
Ούλο τ’ ασκέρη φαίνεται με τον Χατζημιχάλη.
Και πολεμούν στα σύννεφα κι ακούγονται οι μπαρμπάδες,
Φωναίς κι αλογοπεταλιαίς στον καστελλιού τση μπάνταις.
Ούλοι οι γι’ αλαφρόστρατοι θωρούν τση και τρομάζουν,
Μα κείνοι ο θεός σχωρέσει των κανένα δεν πειράζουν….»

Από τότε κάθε χρόνο κάποιο πρωινό γύρω στα τέλη του Μάη-πρώτες ημέρες του Ιούνη και μόνο για πολύ σύντομο χρόνο (μόλις λίγα λεπτά) εμφανίζονται τα χαράματα προτού να βγούν οι ακτίνες του ήλιου κάποιες σκιές που σύμφωνα με τον θρύλο είναι οι ψυχές των νεκρών της μάχης του Φραγκοκάστελλου.

Μια στρατιά, μια σειρά από ψιλόλιγνες φιγούρες αναδύονται σε ένα εγκαταλελειμμένο μοναστηράκι του Αγίου Χαραλάμπους και κατευθύνονται σαν ίσκιοι θαρρείς και πάνε σε παρέλαση προς το κάστρο όπου ξεψύχησαν, το Φραγκοκάστελλο. Εκείνη την ώρα ακούγεται ποδοβολητό αλόγων και η κλαγγή από τα μεταλλικά τους άρματα. Αφού κάνουν μια στάση στο Φραγκοκάστελλο κατόπιν κατευθύνονται προς την θάλασσα μέσα στην οποία χάνονται οι φιγούρες τους.......

Ονομάστηκαν Δροσουλίτες ίσως γιατί εμφανίζονται με την πρωινή πάχνη την ώρα π' αρχίζει να αχνοφέγγει.

.....Οι ψυχές των σκοτωμένων ανεβαίνουνε στο χώμα που ζήσανε και πεθάνανε, να ξαναδούνε τη θάλασσα και το φως, ν' ανασάνουνε την ευωδιά του θύμου και του φασκόμηλου που 'ρχονται από τη Μαδάρα, να νιώσουνε την αυγινή δροσιά και να θυμηθούνε τις ομορφιές της γης και την αιματερή θυσία τους. Κι οι ζωντανοί «θωρούσι και τρομάσου» με την παρουσία μέσα στο χώρο της καθημερινής ζωής τους τούτης της αυλής συνοδείας, που 'ρχεται από τον άγνωστο μεταθανάτιο κόσμο, σαν να επιβεβαιώνει την ύπαρξη του. Άνθρωποι και υπερφυσικοί ίσκοι βαδίζουνε πάνω στα ίδια χώματα απόλυτα φιλιωμένοι....
(Λόγια παρμένα από το βιβλίο "Θρύλοι και Παραδόσεις")

Κανείς δεν ξέρει ποιοί είναι αυτοί οι μυστηριώδεις επισκέπτες και γιατί έρχονται και ξανάρχονται κάθε χρόνο…..κανείς δεν μπορεί να πεί μετά βεβαιότητας…..ούτε ακόμη και οι ίδιοι επιστήμονες που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν αυτό το φαινόμενο………

Εγώ δεν ξέρω να σας πω αν οι Δροσουλίτες αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας των ντόπιων ή αν αποτελούν μια πραγματικότητα. Πάντως όταν κάποτε συνάντησα έναν Σφακιανό γέροντα μου έλεγε πως τόσο εκείνος όσο και άλλοι συγχωριανοί του έχουν δει με τα ίδια τους τα μάτια τους Δροσουλίτες.

Η (βελτιωμένη) αυτή ανάρτηση και το βίντεο είχαν δημοσιευτεί στο πρώτο μου blog (elmamelenia) στο Yahoo, τον Μάη της περσυνής χρονιάς.

Γιωταχήδες και βενζίνες φέραν στη ζωή μας γκρίνιες........

Τις τελευταίες ημέρες με αφορμή την απεργία των ιδιοκτητών των βυτιοφόρων τα καύσιμα φαίνεται πως εξελίσσονται σε "συλλεκτικό" είδος. Μεγάλο μέρος ιδιοκτητών αυτοκινήτων έσπευσαν πανικόβλητοι να προμηθευτούν μέχρι και μπιτονάκια με το πολύτιμο υγρό που ονομάζεται "βενζίνη".

Εάν κανείς προσπαθούσε να σκιαγραφήσει το προφίλ των Γιωταχήδων πιστεύω πως θα τους κατέτασσε σε δύο κύριες κατηγορίες :

Στη πρώτη κατηγορία ο οδηγός αυτοκινήτου προτιμά να ζει έντονα το ΠΑΡΟΝ

1. Είναι πολέμιος της πεζοπορίας

2. Αγαπά το αυτοκίνητό του περισσότερο από τη ζωή του

3. Το αυτοκίνητό του συνήθως είναι μεγάλου κυβισμού (πιθανότατα τζιπ)

4. Δεν διστάζει να διασχίσει πολλά χιλιόμετρα προκειμένου να βρει βενζινάδικο έστω και αν αυτό βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από το σπίτι του

5. Χαρακτήρας συνήθως εριστικός,διαπληκτίζεται με τους γύρω του αφού πιστεύει πως για όλα φταίνε οι άλλοι και πως είναι πάντα ο αδικημένος.

6. Ούτε για μια στιγμή δεν σκέφτεται πως η βενζίνη που ο ίδιος θέλει για να μη χάσει τη βόλτα του, μπορεί να είναι περισσότερο χρήσιμη σε έναν άλλο οδηγό που χρειάζεται το όχημά του για επαγγελματικούς λόγους η ακόμη και σε κάποιον πολίτη που αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας.

7. Μονίμως γκρινιάζει για την καταραμένη ακρίβεια και την δύσκολη κατάσταση στην οποία τον έχει φέρει η τελευταία απεργία των ιδιοκτητών των βυτιοφόρων.

Στη δεύτερη κατηγορία ο οδηγός πράττει σκεπτόμενος το ΜΕΛΛΟΝ

1. Αγαπά την πεζοπορία

2. Δεν χρησιμοποιεί συχνά το ΙΧ αφού πιστεύει πως η υπερβολική χρήση του επιβαρύνει με ρύπους την ατμόσφαιρα

3. Δεν διστάζει όποτε χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς σκεφτόμενος πως :

- Κοστίζουν φτηνότερα από το ΙΧ

- Κάνεις γνωριμίες

-Δεν ψάχνεις πάρκινγκ μία ώρα και βάλε

- Διαβάζεις βιβλίο ή περιοδικό μέχρι να φτάσεις, ή ακούς την αγαπημένη σου μουσική χαλαρός, χωρίς να μεγαλώνει το έλκος που η περίοδος οδήγησης σου δημιούργησε.

- Έχεις πάντα δικαιολογία για να αργήσεις: "Δεν περνούσε το άτιμο, μία ώρα το περίμενα!"

4. Ψάχνει να βρει στο υπόγειο του σπιτιού του κανένα ξεχασμένο ποδηλατάκι. Δεν τον πειράζει να μείνει μία εβδομάδα χωρίς αυτοκίνητο αφού μπορεί να ζήσει και χωρίς αυτό.

5. Πιστεύει ακράδαντα πως η αυξημένη ζήτηση σε συνδυασμό με τη μειωμένη προσφορά είναι γνωστός κανόνας που οδηγεί στην εκτίναξη των τιμών (στην προκειμένη περίπτωση των καυσίμων) και δεν είναι διατεθειμένος να συνεισφέρει σε αυτό.

6. Γκρινιάζει για τον ρόλο των ΜΜΕ αφού πιστεύει πως αντί να σπέρνουν τον πανικό όφειλαν να παροτρύνουν τους πολίτες να χρησιμοποιήσουν τα ποδαράκια τους και να μην απαξιώνουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς

7. Γκρινιάζει για την έλλειψη καταναλωτικής συνείδησης των Γιωταχήδων της πρώτης κατηγορίας αφού πιστεύει πως εξ αιτίας της συμπεριφοράς τους ..."μύρια κακά έπονται"

Πάντως παρά τις σημαντικές διαφορές που διακρίνουν τις δύο κατηγορίες Γιωταχήδων και οι δύο διαθέτουν ένα βασικό χαρακτηριστικό : την ΓΚΡΙΝΙΑ....

Ετσι λοιπόν επειδή το dyosmaraki, η Μελένια και η Καλλικατζαρελένη δεν αγαπούν τη γκρίνια επέλεξαν για τις μετακινήσεις τους το ΠΟΔΗΛΑΤΟ......

Και για να μην το ξεχάσω, οι τρείς φιλενάδες πήραν ακόμη μία απόφαση:
Για όσο καιρό οι τιμές των καυσίμων βρίσκονται σε αυτά τα ύψη να ΜΗΝ αγοράσουν σταγόνα βενζίνης (εκτός και αν υπάρξει σοβαρός λόγος)...

Ξέρω θα μου πείτε "ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη" μα εμείς είμαστε ήδη τρείς...

Εάν λοιπόν γίνουμε χίλιοι δέκα τρείς και στερηθούμε την πολυτέλεια του ΙΧ στο ΠΑΡΟΝ, σύμφωνα με την Καλλικατζαρελένη ..... άμα δεν υπάρχει ζήτηση καυσίμων που θα τα πουλήσουν οι εταιρείες???

Θα αναγκαστούν να ρίξουν τις τιμές στο ΜΕΛΛΟΝ.....
(Λέτε η Καλλικατζαρελένη να έχει δίκιο???)

Εγώ από οικονομικά δεν γνωρίζω, μα προς το ΠΑΡΟΝ σας στέλνω μια υπέροχη ΚΑΛΗΜΕΡΑ

......χωρίς γκρίνιες.......

Γελοιο-γράφοντας - Συνεχίζεται η ανοδική τιμή του πετρελαίου

Σκίτσο του Ηλία Μακρή

...άσε που αυτοί οι "γήϊνοι" ανέβασαν την αξία του δολλαρίου....

Bloggoπαίγνιο ΙδιοχείρΩΣ ή Η μαντινάδα του Κωστή

Είχα πρόσκληση απο τον Αντώνη και τη Lilly για ένα bloggo παίγνιο...

Είναι η πρώτη φορά που μου ζητούν "αυτόγραφο" και έτσι δεν ήξερα τι να γράψω... ....Δεν είμαι δα και καμιά διάσημη προσωπικότητα....

Θυμήθηκα όμως ένα περιστατικό. Σε μια από τις επισκέψεις μου σε κάποιο από τα πολλά ξεχασμένα χωριουδάκια που διαθέτει ο τόπος μας, αποφάσισα να ζητήσω από τα παιδάκια να μου πουν για τις παραδόσεις του χωριού τους αλλά και μαντινάδες που θυμούνται.
Είχα ακούσει πως στο συγκεκριμένο χωριό τα παιδάκια από μικρά μαθαίνουν να αυτοσχεδιάζουν....

Ξεκίνησα λοιπόν από τον Κωστή (τότε 5 χρονών) και του ζήτησα να μου πει μια δική του μαντινάδα

Και μου είπε ο Κωστής τη μαντινάδα του :

"Σήκωσε το φουστανάκι σου να δω τη ντοματούλα να βγάλω τ' αγγουράκι μου να κάνουμε σαλατούλα"

Προτού προλάβω να συνέλθω από την σαστιμάρα μου ακούστηκε από το βάθος η τσιριχτή φωνή της μαμάς του Κωστή:

"Κωστήήήήήήήήήήήήή τι κουβέντες είναι αυτές που λες στην ξένη κοπέλλα????
Δε μου λες, που έμαθες να λες τέτοια λόγια????"

Ατάραχος ο Κωστής απάντησε με τον αυθορμητισμό που διακρίνει τα παιδιά αυτής της ηλικίας :

"Εεεεε κανείς δεν μου τα έμαθε....Μοναχά με παρακάλεσε ο Γιωργάκης (8 ετών) που δεν τα καταφέρνει με τις μαντινάδες να του σκαρώσω καμιά γιατί τον πειράζουνε οι συμμαθητές του στο σχολείο....
Ετσι του έφτιαξα ετούτην εδώ και....."

....και διαπιστώνω πως ο Κωστής παύοντας την αφήγηση αλλάζει χρώμα κοιτάζοντας προς το μέρος της μαμάς....

Με την άκρη του ματιού μου παίρνω είδηση πως μια παντόφλα κουνιόταν απειλητικά στο αέρα με σημάδια που έδειχναν πως αν ο Κωστής συνέχιζε την αφήγησή του μάλλον θα εκτοξευόταν προς το μέρος του.

Το λυπηρό είναι πως υπό την απειλή της ιπτάμενης παντόφλας δεν κατάφερα να αποσπάσω άλλες μαντινάδες από τον μόλις 5 Μαίων ευρηματικό Κωστή...

Οι κανόνες του συγκεκριμένου παιχνιδιού ειναι:

1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποίησε! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε:
για το http://autographcollectors.blogspot.com/
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν.

Προσκαλώ όποιον άλλον θέλει να πάρει την σκυτάλη.....

"Σώστε το Κρητικό τοπίο" - Κάβο Σίδερο Σητεία Κρήτης

Σε αυτόν τον τόπο πιστεύω πως επικρατεί η λογική του παραλόγου. Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί κάνουν έκκληση για ευαισθητοποίηση των πολιτών σχετικά με το πρόβλημα της λειψυδρίας του τόπου μας με παράλληλη αύξηση της τιμής του κυβικού στους λογαριασμούς που θα λάβουν χιλιάδες νοικοκυριά. Αναρωτιέμαι λοιπόν πως είναι δυνατόν την ίδια στιγμή να σχεδιάζεται η δημιουργία γιγαντιαίων ξενοδοχειακών μονάδων σε περιοχές που μαστίζονται από το φαινόμενο της λειψυδρίας όπως η περιοχή της Σητείας της Κρήτης και μάλιστα σε περιοχή που έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα Natura 2000 και θεωρείται Ζώνη ειδικής προστασίας!!!!!

Στο Νομό Λασιθίου, σε έκταση του Ιδρύματος «Παναγιά η Ακρωτηριανή» της Μονής Τοπλού έχει προγραμματισθεί από εταιρεία Βρετανικών συμφερόντων, ένα έργο υποτιθέμενης τουριστικής ανάπτυξης.

Το εν λόγω έργο αναπτύσσεται σε μια έκταση 26.000 στρεμμάτων στο Κάβο Σίδερο, η οποία αποτελεί τμήμα του Ευρωπαϊκού Δικτύου NATURA 2000, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα της έχει χαρακτηρισθεί ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας σύμφωνα με την Οδηγία 79/409/ΕΟΚ.

Η ενδεχόμενη πραγματοποίηση της επένδυσης θα προκαλέσει μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές, χωροταξικές και κοινωνικές επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Η κατασκευή πέντε τουριστικών χωριών και πολυτελών ξενοδοχείων, συνολικής δυναμικότητας 7000 κλινών, σε συνδυασμό με την κατασκευή τριών γηπέδων γκολφ (που ως γνωστόν για τη συντήρηση του γρασιδιού απαιτούνται τεράστιες ποσότητες νερού), ξεπερνούν κατά πολύ τη φέρουσα ικανότητα μιας από τις περιοχές της χώρας μας η οποία όπως προαναφέραμε πλήττεται έντονα από το πρόβλημα της λειψυδρίας.

Με το σύνθημα «Σώστε το Κρητικό Τοπίο» πλήθος Ελλήνων και ξένων υποστηρίζουν την εκστρατεία συλλογής υπογραφών εναντίον της δημιουργίας αυτών των τεραστίων τουριστικών εγκαταστάσεων και γηπέδων γκολφ στο ανατολικότερο ακρωτήριο της Κρήτης, το Κάβο Σίδερο.

Στόχος της εκστρατείας είναι η ματαίωση των σχεδίων με τα οποία προωθείται η χρήση 26000 στρεμμάτων τα οποία παραχωρούνται από τη Μονή Τοπλού για 40 χρόνια με δυνατότητα ανανέωσης της χρήσης για άλλα 40 χρόνια με βέβαια καταστροφικά αποτελέσματα για το φυσικό περιβάλλον και με αμφίβολα ωφέλη από την εισροή ορδών τουριστών στην περιοχή χωρίς να λαμβάνεται υπ' όψιν η φέρουσα ικανότητα του τόπου και η ήπια και αειφόρος ανάπτυξή του.

Να σημειώσουμε πως στην εν λόγω περιοχή βρίσκεται το μοναδικό φοινικόδασος της Ευρώπης το Βάι, ενώ παραμένει άγνωστος ο αρχαιολογικός πλούτος που βρίσκεται «θαμμένος» στην περιοχή αφού οι ανασκαφές δεν έχουν ολοκληρωθεί.
Η πρωτοβουλία της έκκλησης για τη συλλογή υπογραφών, που κυκλοφορεί μέσω του διαδικτύου

ο Μινωικός οικισμός Ίτανος

http://www.thepetitionsite.com/1/Save-the-Cretan-landscape,

ανήκει στην Αμερικανίδα αρχαιολόγο περιβάλλοντος Jennifer Moody, (ερευνήτρια στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Τέξας), και στον Άγγλο ιστορικό οικολόγο Oliver Rackman, (τιμώμενο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ). Προορίζεται να σταλούν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τον Οικουμενικό Πατριάρχη, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, Υπουργούς, πολιτικά κόμματα, βουλευτές, ξένες πρεσβείες καθώς και σε πολιτικές και άλλες προσωπικότητες στο εξωτερικό.

Τριακόσιοι περίπου πολίτες και οργανώσεις από την περιοχή και την υπόλοιπη Κρήτη έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της περιβαλλοντικής μελέτης.

Η προσφυγή θα συζητηθεί στις 9 Μαΐου.

Αν είναι να καταστρέψετε ένα τόπο, ας το κάνετε για κάποιο σοβαρό λόγο,

όχι απλά για να παίξετε γκολφ

Μας λέει το μήνυμα διαμαρτυρίας που έρχεται από το blog e-epiloges όπου μπορεί κανείς να βρεί πλούσιες πληροφορίες για το θέμα.

Διαδώστε το....

Πηγή : whispering planet

Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.....

...Σκέφτηκα με το που επιστρέψαμε στην Αθήνα μετά από μια αρκετά χαλαρωτική ολιγοήμερη απουσία στις βουνοκορφές τση Κρήτης....

Αντε όμως νάβρεις στην Αθήνα τριφύλλι....

Ολες οι βουνοπλαγιές της Ελληνικής επαρχίας έχουν ντυθεί με το τριφυλλένιο τους φόρεμα. Μάλιστα τόχουν στολίσει με λογής λογής λουλούδια με τις παπαρούνες να πρωτοστατούν.

Στην Αθήνα δειλά δειλά ψαχουλεύω στο πλάϊ κάθε γλαστρούλας της βεράντας νάβρω κάνα δυό καχεκτικά βλασταράκια από τριφύλλι που παλεύουν να επιβιώσουν τα κακόμοιρα.... Μπαίνω στον πειρασμό να τα ξεριζώσω για να μην ρουφάνε τους χυμούς του κυρίως φυτού, μα αμέσως μετά το μετανοιώνω και τους επιτρέπω να ζήσουν, τουλάχιστον μέχρι να φύγει ο Μάης ίσα ίσα για να επιβεβαιώσω την παροιμία που λέει

"Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι".

Τα τριφυλλάκια θαρρείς και το καταλαβαίνουν και πολλαπλασιάζονται με γοργό ρυθμό για να προλάβουν να πλημμυρίσουν τις γλάστρες προτού να έρθει το τέλος του Μάη που θα σηματοδοτήσει και το δικό τους τέλος....

Αν και με θλίβει η σκέψη του τέλους των τριφυλλιών, για να πω τη μαύρη αλήθεια η επιστροφή στην πόλη αυτή τη φορά δεν με θλίβει τόσο πολύ....Η σκέψη πως βρισκόμαστε ένα βήμα πριν το καλοκαιράκι που θα ξαναφύγουμε για τις διακοπές με παρηγορεί.

"Τώρα είναι Μάης κι άνοιξη, τώρα είναι καλοκαίρι"

Η μόνη δυσκολία είναι να συνηθίσει κανείς πάλι στο γκρι χρώμα των τσιμέντων μετά από τόσο πράσινο που έβλεπε κανείς εκεί στις εξοχές της Κρήτης....

Οσο θυμάμαι ανήμερα του Αη Γιώργη στα ορεινά της Ιεράπετρας στην Κρήτη, όταν βρέθηκα σε ένα ιδιωτικό ξωμονάστηρο (όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι) που γιόρταζε, δεν χόρταινα να απολαμβάνω με την όραση την λουλουδοστολισμένη φύση, και να παίρνω βαθειές ανάσες για να κουβαλήσω μαζί μου λίγες από τις ευωδιές της ανοιξιάτικης φύσης και να τις αποθηκεύσω....μέχρι την επόμενη φορά που θα καταφέρω πάλι να ξεφύγω από την φορτισμένη με καυσαέρια ατμόσφαιρα της πρωτεύουσας.....

Βέβαια αυτή την εποχή είναι τέτοια η δύναμη της φύσης που ακόμη και τα καχεκτικά φυτά που βρίσκονται φυτεμένα στις γλάστρες των μπαλκονιών της Αθήνας πετούν φρέσκα βλασταράκια. Μάλιστα αν γυρίσει κανείς το βλέμμα προς τον Υμηττό εκεί που η γη ήταν καρβουνιασμένη από την περσινή πυρκαγιά αλλάζει ξαναπρασινίζει από βλάστηση.....

Η φύση ξαναγεννιέται και μας γεμίζει αισιοδοξία μα ταυτόχρονα μας ψιθυρίζει : "Προστάτεψέ με για να ξαναβλαστήσω του χρόνου"... Για να δούμε....το φετεινό καλοκαίρι θα καταφέρουμε να την προστατέψουμε????

Μάης μήνας που εκτός από τη βλάστηση οι νοικοκυρές είναι επιφορτισμένες με πρόσθετες οικιακές εργασίες όπως το να κάνουν το σπίτι "καλοκαιρινό", δηλαδή να κατεβάσουν τα καλοκαιρινά ρούχα της οικογένειας και να ξεστρώσουν τα χαλιά το αργότερο μέχρι την 21η Μαίου (Κωνσταντίνου και Ελένης), για να τα ξαναστρώσουν για τον χειμώνα στις 26 Οκτώβρη (του Αη Δημήτρη). Θυμάμαι τη μητέρα μου αλλά και τις άλλες γυναίκες της γενιάς της,που τιμούσαν αυτές τις δύο ημερομηνίες απαρέγκλιτα και με στρατιωτική πειθαρχία, όλα έπρεπε να γίνουν στην εντέλεια.

Τον Μάϊο τον λέγανε και Καλομήνα λόγω της καλοκαιρίας που συνήθως επικρατεί μα και Κερασάρη επειδή τώρα ωριμάζουν τα κεράσια. Λέγανε όμως και

"Μην πάρεις τον Μάη άλογο,μήτε γυναίκα τη Λαμπρή"

καθώς και

"Μάη μήνα μη φυτέψεις, Μάη μη στεφανωθείς, Μάη μήνα μη δουλέψεις, Μάη μη ταξιδευτείς"

αφού σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες ο μήνας Μάης θεωρούνταν ευάλωτος στα μάγια και κανείς δεν ξεκίναγε καινούργια δουλειά μήτε επέτρεπαν στους ανθρώπους να παντρεύονται.

Ενώ άρχισα να καταγράφω αυτές τις σκόρπιες σκέψεις ξαφνικά με έπιασα να σιγομουρμουρώ :

"Νάμουν τον Μάη γάϊδαρος,τον Αύγουστο κριάρι,όλο το χρόνο κόκκορας και γάτος τον Γενάρη..."

Την παροιμία αυτή δεν θυμάμαι ποιός μου την είπε μα πιθανολογώ πως θα την βγάλανε επειδή ο μήνας Μάης λέγεται πως είναι ο μήνας που ερωτεύονται τα γαϊδουράκια,κάτι θα ξέρανε οι γεροντότεροι.....

Καλά, θα μου πείτε, που τα θυμήθηκα τα γαϊδουράκια, αφού τα συμπαθή τετράποδα τείνουν να γίνουν πλέον σπάνιο είδος ακόμη και στην ελληνική ύπαιθρο που μέχρι πριν από λίγο καιρό ακόμη κάθε σπιτικό είχε τουλάχιστον από ένα γαϊδουράκι...

Τι να κάνουμε! Ο άνθρωπος,η αστικοποίηση και η "εξέλιξη" φαίνεται πως δεν είναι συμβατά με την φύση, τις δημιουργίες της μα και τα πλάσματά της...

Αυτό βέβαια δεν ακυρώνει το γεγονός πως διανύουμε τον μήνα Μάη που έχει την τιμητική του. Και οι παροιμίες μάλλον θα εξακολουθήσουν να επιβιώνουν...

μα όσο για τα τριφυλλάκια και τα γαϊδουράκια

"Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι...."

Εγώ πάντως με τούτα και με εκείνα σας εύχομαι έστω και καθυστερημένα έναν υπέροχο μήνα με ανανεωμένη διάθεση και πολλή αισιοδοξία.....