Android - Ανοιχτό παράθυρο στον πολιτισμό????

Πιστεύω πως μερικές εμπορικές διαφημίσεις όπως η παρακάτω, εκτός από καθαρά εμπορικά μηνύματα, προβάλλουν και μηνύματα πολιτισμού.

Η συγκεκριμένη διαφήμιση είναι η αγαπημένη μου.

Ενα ρομπότ (μηχάνημα) που ισχυρίζεται πως αν έπρεπε να κάνει μια ευχή, αυτή θα ήταν να μπορούσε να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ για να αισθάνεται, να ελπίζει, να αγαπά μα ακόμη και να χάνει. Σύμφωνα με το android, ένα ανθρώπινο ον κάνoντας μια σπουδαία πράξη του δίνεται η δυνατότητα να κατακτήσει την αθανασία.

Η ονομασία της συγκεκριμένης διαφήμισης είναι ANDROID. Μια έννοια που για πρώτη φορά άκουγα και λιγάκι με ξένισε.

Αναζητώντας να μάθω τι σημαίνει android διαπίστωσα πως υπάρχει και γυναικεία εκδοχή σε βίντεο όχι διαφημιστικά αυτή τη φορά, μα επιστημονικής φύσης.

Για το πρώτο σας δίνω το link αφού το embed δεν είναι ενεργό.

http://www.youtube.com/watch?v=gD1tjTsBsJc&feature=related

Στο δεύτερο βίντεο, το θηλυκό Αndroid απαντά σε ερωτήσεις!!!!!

Ομολογώ πως στην αρχή τρόμαξα. Κατόπιν εντυπωσιάστηκα. Τελικά προβληματίστηκα.

Είναι βέβαιο πως μια τόσο πρωτοποριακή ανθρώπινη εφεύρεση αποτελεί πρόοδο στην εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η ομάδα των επιστημόνων που εφηύραν τα android καθώς και εκείνοι που θα τα εξελίξουν στο μέλλον σίγουρα θα κατακτήσουν την αθανασία, αφού η εφεύρεσή τους είναι σημαντική και πρωτοποριακή.

Μακάρι να μπορούσε κανείς να εγγυηθεί πως τα androids (είδος ρομπότ) θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον μοναχά για το καλό της ανθρωπότητας και του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Ισως είμαι επηρεασμένη από τα έργα επιστημονικής φαντασίας όπου τα ρομπότ δεν χρησιμοποιούνται πάντα για ειρηνικούς σκοπούς......

Δεν το κρύβω πως νοιώθω αβεβαιότητα.

Να με φοβίζει το καινούργιο??? Δεν ξέρω....

Γελοιογράφοντας - Το Σύμφωνο Συμβίωσης

Του Ηλία Μακρή

Ζωγραφίζοντας μια ιστορία- Η αρπαγή της Κόρης Καρυάτιδας - Ερέχθειον

Carl Friedrich Werner (1808-1894),

"View of the Porch of the Caryatids on the Erectheion" (1877)

35.0 x 51.o cm

Στην εικόνα βλέπουμε το Πρόστωο του Ερεχθείου το οποίο στηρίζεται σε έξι νεαρές γυναίκες τις Κόρες (ή όπως ονομάστηκαν στα νεότερα χρόνια "Καρυάτιδες"). Σκαλισμένες σε πεντελικό μάρμαρο όλες φέρουν την ίδια ενδυμασία και την ίδια κόμμωση. Από αυτές οι τέσσερις είναι τοποθετημένες στο μπροστινό μέρος ενώ μία στέκεται σε κάθε στενή πλευρά. Το ένδυμα τους είναι ο δωρικός πέπλος και ένα μικρό ιμάτιο που πέφτει στη ράχη. Τα μαλλιά τους δημιουργούν βοστρύχους οι οποίοι ενώνονται σε δύο χοντρές πλεξούδες που σταυρώνουν στο πίσω μέρος.

Πριν από πολλά χρόνια γεννήθηκαν (για την ακρίβεια σμιλεύτηκαν) έξη Κόρες που τους ανατέθηκε να στηρίζουν με την κεφαλή τους την οροφή του πρόστωου ενός αρχαίου ναού. Ο ναός αυτός ο οποίος είχε καταστραφεί από τους Πέρσες αποτελούσε μέρος της Ακρόπολης των Αθηνών και παλαιότερα ήταν αφιερωμένος στο όνομα της Πολιάδος Αθηνάς. Μετά τους Περσικούς πολέμους που η αρχαία Αθήνα απόκτησε μεγάλη φήμη ο Περικλής αποφάσισε να αναστηλώσει τον ναό τον οποίο ονόμασε Ερέχθειον προς τιμήν του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Ερεχθέως του οποίου η κατοικία λέγεται πως βρισκόταν σε αυτό το σημείο και πως είχε έξη θυγατέρες . Το Ερέχθειον άρχισε να χτίζεται το 421 π.Χ. και τελείωσε το 409/8 π.Χ.

Η τοποθεσία όπου βρίσκεται το Ερέχθειον αποτελούσε σύμφωνα με την μυθολογία τον τόπο όπου συναγωνίσθηκαν ο θεός Ποσειδών και η θεά Αθηνά για το ποιός θα ανακηρυχτεί προστάτης της πόλης. Για αυτό το σκοπό ο Ποσειδών κτύπησε με την τρίαινα του πάνω στον βράχο της Ακροπόλεως και ανέβλυσε μια πηγή με αλμυρό νερό ενώ η Αθηνά πρόσφερε ένα δένδρο ελιάς, διαχρονικό σύμβολο της γονιμότητας και της ειρήνης. Οταν ήρθε η ώρα να ψηφίσουν οι Αθηναίοι πολίτες, οι άνδρες της Αθήνας ψήφισαν το δώρο του Ποσειδώνα και οι γυναίκες το δώρο της Αθηνάς. Οι γυναίκες όντας περισσότερες ψήφισαν τη θεά Αθηνά και από τότε η πόλη πήρε το όνομα της και ονομάστηκε Αθήνα.

Το Ερέχθειο διακοσμήθηκε με δύο τρόπους:

Με μία ζωφόρο και με έξη μορφές νεαρών κοριτσιών σμιλεμένες σε Πεντελικό μάρμαρο, τις Κόρες, οι οποίες ονομάστηκαν αργότερα Καρυάτιδες.

Γνωστότερη είναι η "Πρόστασις των Κορών" (ή Καρυάτιδων) δηλαδή των έξη σμιλεμένων μορφών που χρησιμοποιήθηκαν (μάλλον) από τον αρχιτέκτονα Μνησικλή αντί για κίονες προκειμένου να στηριχτεί η οροφή του προστώου. Πιθανολογείται πως το πρότυπο των Καρυάτιδων πάρθηκε από τις Κανηφόρους , τις παρθένες που μετέφεραν τα κάνιστρα (τα καλάθια) στην πομπή των Παναθήναιων.

Οι αιώνες περνούσαν και οι έξη Κόρες όχι μόνο δεν γερνούσαν, μα εξακολουθούσαν να στέκονται το ίδιο αγέρωχες και ακλόνητες και να στηρίζουν το πρόστωον του ναού ακόμη και κατά τους Βυζαντινούς χρόνους κατά τους οποίους η Αθήνα είχε χάσει την αίγλη της και είχε απομείνει ένα μικρό χωριό.

Εάν η Αθήνα πέρασε δύσκολες στιγμές, τα μνημεία της Ακρόπολης ήρθαν αντιμέτωπα με πολύ δύσκολες περιστάσεις.

Κατά τους Φράγκικους χρόνους το Ερέχθειον χρησιμοποιήθηκε ως αρχοντικό μέγαρο.

Από τη φωτιά και τις βόμβες του Morosini καταστράφηκαν τα Προπύλαια και ο Παρθενώνας.

Τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας μάλιστα το Ερέχθειον χρησιμοποιήθηκε ως χαρέμι του φρούραχου της Ακρόπολης!!!!

Κατά τους χρόνους της Επανάστασης το 1827 μια Τουρκική βόμβα κατέστρεψε τη στέγη του Ερεχθείου.

Μα τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμη.

Το 1799 κατέφθασε στην Κωνσταντινούπολη ο έβδομος λόρδος του Ελγιν (Thomas Bruce) με την ιδιότητα του Βρετανού πρεσβευτή. Με το επιχείρημα πως ήταν επιθυμία του να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία των Τεχνών φέρνοντας τους συμπατριώτες του πιο κοντά στις ελληνικές αρχαιότητες δημιούργησε μια ομάδα από ζωγράφους, αρχιτέκτονες και γλύπτες. Τον Φεβρουάριο του 1801 η τοπική τουρκική διοίκηση επέτρεψε στους καλλιτέχνες να κάνουν σχέδια και να μελετήσουν από κοντά τα γλυπτά της Ακρόπολης. Ο ίδιος ισχυρίστηκε πως με Τουρκικό φιρμάνι (το οποίο δεν παρουσίασε ποτέ) του δόθηκε η άδεια να αποκολλήσει τα μάρμαρα του Παρθενώνα . Η λεηλασία του Παρθενώνα είχε ήδη αρχίσει. Αρωγός του σε αυτές τις ενέργειες ήταν η σύζυγός του.

Κατά την πρώτη απόπειρα μεταφοράς των κλοπιμαίων του Ελγιν με το καράβι "Mentor" το σκάφος βούλιαξε έξω από τα Κύθηρα τον Σεπτέμβρη του 1802. Θα έλεγε κανείς πως οι αρχαίοι θεοί αποφάσισαν να τιμωρήσουν την Υβριν.

Σε επιστολή της 24/25 Μαίου 1802 η σύζυγος του Eλγιν έγραφε :

"Για τα υπόλοιπα που ήθελες από την Ακρόπολη, είναι εντελώς αδύνατο πριν να επιστρέψεις. Ο Luisieri λέει πως ...ο πλοίαρχος Leicy ήταν εντελώς αντίθετος σε αυτό : δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να κατέβουν τα μάρμαρα από την Ακρόπολη-μετά όμως έγινε φανατικότερος απ' όλους και ευχήθηκε να πάρεις μαζί σου ολόκληρο το ναό με τις Κάρυς - πως τις λένε, τέλος πάντων;-, εκεί που είναι τα αγάλματα των γυναικών"

(Hugh Tregaskis, "Beyond the Grand Tour",1979)

Το 1803 λοιπόν ο Luisieri με άλλους συνεργάτες του Ελγιν "απήγαγε" ολόκληρο το άγαλμα της δεύτερης από τα δυτικά Καρυάτιδας και μαζί με τα γλυπτά του Παρθενώνα το έστειλε στην Αγγλία.

O Dupre εξέφρασε τον αποτροπιασμό του :

"Σφίγγεται η καρδιά μου όταν αναλογίζομαι ότι πριν από εκατόν πενήντα χρόνια και λιγότερο, το θαύμα αυτό της αρχιτεκτονικής ήταν ανέπαφο και ότι μια οβίδα των Βενετών άνοιξε το πρώτο ρήγμα. Κατέστρεψαν τόσα πολλά στον Παρθενώνα, αφαίρεσαν τόσα έργα, έσπασαν τόσα μέλη του, που νομίζει κανείς ότι βρίσκεται σε λατομείο.......

Βέβηλα χέρια έχουν αφαιρέσει μέρος των γλυπτών που το υποβάσταζαν. Δεν σώθηκε ούτε το Πανδρόσειο : μία από τις Καρυάτιδες, που χρησιμεύουν ως στήριγμα της στοάς, αρπάχτηκε από τον λόρδο Ελγιν. Οι Ελληνες, με τη ζωηρή φαντασία τους, λένε ότι τη νύχτα ακούγονται βόγγοι και ότι οι αδελφές της, που μαζί τους έμεινε επί αιώνες, θρηνούν τον χωρισμό τους"

Στην λαϊκή παράδοση οι Κόρες αναφέρονται ως "οι μαρμαρωμένες βασιλοπούλες" και οι κάτοικοι του Κάστρου λέγανε πως από τότε που ο Ελγιν άρπαξε την αδελφή τους, οι υπόλοιπες Κόρες (Καρυάτιδες) θρηνούν κάθε βράδυ και πως ο θρήνος που ακούγεται είναι το κλάμα για την αρπαγή της αδελφής τους.

Από τότε οι Κόρες (Καρυάτιδες) περιμένουν την επιστροφή της κλεμμένης αδελφή τους .

Πριν από χρόνια είχε χαθεί άλλη μιά Καρυάτιδα η οποία βρέθηκε κάποια στιγμή κατεστραμμένη. Αυτή όμως στάθηκε πιο τυχερή αφού με την βοήθεια έμπειρων γλυπτών αποκατστάθηκαν η κεφαλή και το κάτω μέρος του κορμού της κατά τα έτη 1845-1847 και σήμερα βρίσκεται μαζί με τις αδελφές της.

Ο Βύρων στο ποίημά του "Η κατάρα της Αθηνάς" παριστάνει την Παλλάδα να αναφωνεί τα παρακάτω λόγια :

"O Αλλάριχος κι ο Ελγίνος μ' έχουν άγρια συλήσει.....

Ο Αλλάριχος τα πάντα είχε αγρίως καταστρέψει

με το δίκιο του πολέμου.

Μα ο Ελγίνος για να κλέψη

όσα οι βάρβαροι αφήσαν, που απ΄ό,τι εκείνος

είναι βάρβαρος , εκείνοι ήτανε πιο λίγο

Γιατί τόκανε ο Eλγίνος ;"

Η θέση της κλεμμένης Καρυάτιδας παραμένει κενή στο

Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.

Οι υπόλοιπες Κόρες (Καρυάτιδες) στέκουν σιωπηλές μα είναι βέβαιες πως μέσω της διεθνούς κατακραυγής, κάποια μέρα η Κόρη (Καρυάτιδα) θα φύγει από το Βρετανικό Μουσείο όπου βρίσκεται φυλακισμένη για νάρθει στην Ελλάδα να ξανανταμώσει με τις αδελφές της.

(Πρόσθετες πληροφορίες εδώ και εδώ)

ΜΠΗΚΕ Η ΑΝΟΙΞΗ ΑΡΧΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ.....

Μπήκε η Ανοιξη..... καίγεται η Σκόπελος λένε....

http://www.forthnet.gr/templates/newsPosting.aspx?p=226787

Σύμφωνα με ανεπίσημες πληροφορίες πρέπει να κάηκαν γύρω στα 2500 στρέμματα πευκοδάσους.

Τι απέμεινε????

Ακούω τη φωνή ενός δέντρου που με ανθρώπινη μορφή και ανθρώπινη λαλιά ζητά βοήθεια :


"Σώσε με! Δεν αντέχω άλλο! Καίγονται τα σωθικά μου!"

Σπαράζει η καρδιά μου. Ανησυχώ για το καλοκαίρι που πλησιάζει. Γυρνώ να ζητήσω βοήθεια. Μα όπου κι αν σταθώ, όπου κι αν βρεθώ η απάντηση παραμένει εδώ και χρόνια η ίδια,αναλλοίωτη, γραμμένη σε κασέτα....η ίδια....πάντα η ίδια....


Σας ομιλά ο αυτόματος τηλεφωνητής:
"Ανθρώπινο λάθος, δύσκολες καιρικές συνθήκες, ισχυροί άνεμοι, δύσβατη περιοχή...."

Η προγιαγιά μου, ο Κολοκοτρώνης και οι Αρβανίτες.......

- Μελένια, τι σου συμβαίνει???? Τι κρατάς εκεί?

- Τη φωτογραφία της γιαγιάς μου, αφού δεν έχω φωτογραφία της προγιαγιάς μου, απάντησε η Μελένια με μάτια βουρκωμένα.....

-Πας καλά? Τη ρωτώ εγώ....Σήμερα είναι η 25η Μαρτίου, εθνική γιορτή, όλοι κρατούν εικόνες των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης, τραγουδούν, το ρίχνουν στο χορό και εσύ τριγυρνάς αγκαλιά με την φωτογραφία της γιαγιάς σου και μάλιστα βουρκωμένη ??? Πάρε μια καρέκλα και κάτσε να μου εξηγήσεις γιατί θα με τρελλάνεις, δεν καταλαβαίνω τι σε έπιασε σήμερα, μέρα Εθνικής γιορτής!!!

Πήρε λοιπόν η Μελένια μια καρεκλίτσα, κάθησε, και κοιτάζοντας με αγάπη και στοργή την φωτογραφία που δεν άφηνε δευτερόλεπτο από τα χέρια της, αποφάσισε να μου πει τον πόνο της :

-Δυοσμαράκι απλά δεν ανέχομαι να διαστρεβλώνεται η ιστορία της προγιαγιάς μου και των Αρβανιτών. Σε λίγο θα μου πουν πως είμαι Αλβανίδα, πως πρέπει να μάθω Αλβανικά (που ιδέα δεν έχω) προκειμένου να επιβεβαιωθούν αυτές οι θεωρίες, και πως ανήκω σε κάποια φανταστική μειονότητα.

Τελευταία ξεκίνησε μια παραφιλολογία σχετικά με τους ήρωες του '21 (όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Ανδρούτσος κλπ) πως τάχα μου ήταν όλοι Αλβανοί. Μάλιστα αν ψάξει κανείς στο youtube θα δει πως έχουν ανέβει πολλά βίντεο με φωτογραφίες τους και κάποιοι διεκδικούν την εθνικότητα αλλά και την δόξα αυτών των ανθρώπων που σε τελική ανάλυση πολέμησαν για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Τουρκικό ζυγό.

Αυτό κατ' αρχήν το θεωρώ βεβήλωση της μνήμης αυτών των ανθρώπων, μα εκείνο που με θυμώνει ακόμη περισσότερο είναι πως αρκετοί Ελληνες μπερδεύονται και εξομοιώνουν την έννοια Αρβανίτης με την έννοια Αλβανός. Ε λοιπόν ΔΕΝ είναι το ίδιο πράγμα. Οι Αρβανίτες ΔΕΝ ήταν/είναι συνώνυμο του Αλβανοί. Επικρατεί μια σύγχυση η οποία όχι μόνο διαστρεβλώνει την ιστορική πραγματικότητα μα πιστεύω ακράδαντα πως εξυπηρετεί είτε ιδεολογικές είτε εθνικιστικές σκοπιμότητες.

Μα εγώ ιστορικός δεν είμαι,για την προγιαγιά μου ξεκίνησα να σου πω.....

Η γιαγιά της Μελένιας, ο παπούς, η θεία και ο θείος της

(την κορνίζα δεν μπορούσαμε να την βγάλουμε, ζητούμε συγγνώμη)

Η προγιαγιά μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Αγιο Δημήτρη της Καρύστου,στην Εύβοια. Στην περιοχή όλοι μιλούσαν Αρβανίτικα. Μοναχά όταν τα παιδιά της παντρεύτηκαν ήρθαν όλα στην Αθήνα. Η γιαγιά μου ήρθε στην Αθήνα σε ηλικία 18-20 χρονών, η μαμά μου και εγώ γεννηθήκαμε στην Αθήνα. Η προγιαγιά μου όταν μας μάλωνε για τις σκανταλιές που κάναμε σαν παιδάκια, μας μίλαγε σε μια "παράξενη" γλώσσα που ανάθεμα και αν καταλαβαίναμε. Ακόμη όταν ήθελε να πει μυστικά με την γιαγιά μου τότε πάλι μιλάγανε σε αυτήν την "παράξενη" γλώσσα που εμείς τα παιδιά καθόλου δεν καταλαβαίναμε. Πολύ αργότερα έμαθα πως αυτή η περίεργη γλώσσα που μίλαγε η προγιαγιά ονομαζόταν Αρβανίτικα, και πως αποτελούσε μια ιδιόρρυθμη διάλεκτο. Η προγιαγιά μπορεί να μην ήξερε να γράφει και να διαβάζει μα ήξερε να τραγουδά σαν αηδόνι. Τα ίδια τραγούδια που τραγουδούσε εκείνη τραγουδιούνται μέχρι τις μέρες μας σε ολόκληρη την Ελλάδα στην γλώσσα που μιλάμε σήμερα.

Η προγιαγιά κάθε Κυριακή θα πήγαινε στην εκκλησία, μιλούσε Ελληνικά με τις γειτόνισες μα ποτέ δεν αυτοπροσδιορίστηκε ως "Αλβανίδα". Τα τραγούδια μοναχά τα αποκαλούσε Αρβανίτικα επειδή τα τραγουδούσε στην Αρβανίτικη διάλεκτο, μα όπως είπα παραπάνω αυτά τα ίδια τραγούδια τραγουδιούνται σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Η γιαγιά μου μιλούσε Αρβανίτικα μα στην μαμά μου δεν τα έμαθε ποτέ αφού κάποια εποχή οι διάλεκτοι συσχετίστηκαν με την "αμορφωσιά", και ιδιαίτερα τα Αρβανίτικα τα οποία από τη γένεσή τους αποτέλεσαν μια αποκλειστικά προφορική διάλεκτο η οποία μεταδιδόταν όπως όλες οι προφορικές παραδόσεις από στόμα σε στόμα. Μοναχά τα τελευταία χρόνια έγινε απόπειρα να καταγραφεί (με "τεχνητό" τρόπο) προκειμένου να μελετηθεί.

Η προγιαγιά λοιπόν, σαν ήμουν παιδάκι μου εξιστορούσε θαυμαστές ιστορίες για τους οπλαρχηγούς/ήρωες του 1821. Μάλιστα μου έλεγε πως όπως ισχυρίζονταν οι παπούδες της, πολλοί από τους οπλαρχηγούς ήταν Αρβανίτες (ήταν δίγλωσσοι, μιλούσαν δηλαδή τα Αρβανίτικα εκτός από τα ελληνικά). Τον Κολοκοτρώνη, γνώριζα από την προγιαγιά μου πως τον αποκαλούσαν Μπιθεγκούρα. Ομως οι Αρβανίτες αποτέλεσαν κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, και πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους όπως όλοι οι υπόλοιποι Ελληνες. Οι Αλβανοί αντίθετα πολέμησαν στο πλευρό των Τούρκων. Για του λόγου το αληθές σου παραθέτω την μαρτυρία της προγιαγιάς (η απορία μου ήταν πάντα από που είχε μάθει αυτές τις ιστορίες αφού η προγιαγιά δεν ήξερε ούτε να γράφει ούτε να διαβάζει). Αν και ποτέ δεν έμαθα Αρβανίτικα, μου έμειναν στη μνήμη κάποιες αφηγήσεις της προγιαγιάς στα Αρβανίτικα,τις οποίες μετά μου εξηγούσε στα Ελληνικά. Μία αφήγηση λοιπόν αφορούσε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο που κατά τη διάρκεια της πολιορκίας στο Χάνι της Γραβιάς ένας Τουρκαλβανός του φώναζε απ' έξω :

"Ντελ γιαστ τ' προσκυνήσε Πασάνε" (=Εβγα έξω ρε να προσκυνήσεις τον Πασά)

"Εα γκράπε" (=Ελα να μας ... πιάσεις)

Απάντησε ο Ανδρούτσος (για την ακρίβεια η απάντηση ήταν λιγότερο κόσμια, μια και η προγιαγιά ήταν λίγο αθυρόστομη....)

Πως μπορεί λοιπόν σήμερα να ισχυρίζονται πως οι Αρβανίτες οπλαρχηγοί ήταν Αλβανοί αφού πολεμούσαν ενάντια στους Τούρκους????

Είναι σαν να λένε πως και η προγιαγιά μου ήταν Αλβανίδα!!!! Μα αφού η προγιαγιά μου ποτέ δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Αλλωστε Σεβαστή ήταν το όνομά της , δεν την λέγανε Albana!!!!

- Αν και έχω πολλά ερωτηματικά Μελένια αφού δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με αυτό το ζήτημα σε καταλαβαίνω. Και εγώ στη θέση σου ίσως να ένοιωθα όπως εσύ.

- Κοίτα Δυοσμαράκι, το θέμα των Αρβανιτών είναι πολύπλοκο. Για να σου τα εξηγήσω όλα θα μας πάρει πολύς χρόνος. Ισως να μην ξέρω να απαντήσω σε όλα τα ερωτήματά σου πέρα από ότι γνωρίζω από τις αφηγήσεις της προγιαγιάς, αφού όπως είπα δεν είμαι ιστορικός. Υπάρχουν όμως κάποιοι ειδικοί που ασχολήθηκαν με το θέμα και έγραψαν βιβλία. Βέβαια ακόμη και σε αυτά διαπιστώνει κανείς πολλές ανακρίβειες. Πολλά στοιχεία είναι υποθετικά αφού οι Αρβανίτες δεν άφησαν γραπτές πηγές. Κριτικός βιβλίων δεν είμαι, μα αν θέλεις να μάθεις περισσότερα, καλές κατά τη γνώμη μου μελέτες που η μία συμπληρώνει την άλλη αποτελούν τα παρακάτω βιβλία

Κώστα Μπίρη "Αρβανίτες-Οι Δωριείς του νεότερου Ελληνισμού" Εκδ. Μέλισσα

και

Σαράντου Καργάκου "Αλβανοί,Αρβανίτες,Ελληνες", Εκδ. Ι.Σιδέρης.

- Σε ευχαριστώ Μελένια, με την πρώτη ευκαιρία θα μελετήσω για αυτό το θέμα

- Εντάξει Δυοσμαράκι. Ομως σκέφτηκα τα λόγια σου, δεν μπορεί μια Εθνική γιορτή σαν και αυτήν να την περάσουμε μιλώντας μοναχά για την προγιαγιά μου. Αν έχεις χρόνο, και θέλεις να έρθεις παρεά, εγώ αποφάσισα να γιορτάσω την σημερινή ημέρα με έναν διαφορετικό τρόπο.

- Μου εξάπτεις την περιέργεια Μελένια. Που θα με πας???

- Ακολούθα!!!

Και ακολούθησα την Μελένια. Στον δρόμο σταματήσαμε. Η Μελένια αγόρασε ένα μπουκέτο λουλούδια. Στην πορεία, διαπίστωσα με έκπληξη πως κατεθυνόμασταν στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.

- Που με πας? Δεν καταλαβαίνω.....

Η Μελένια δεν απάντησε....Με μια βεβαιότητα που έδειχνε πως της ήταν γνώριμος ο δρόμος, ακολουθώντας ένα μονοπάτι του Πρώτου Νεκροταφείου, φτάσαμε σε ένα μνήμα όπου κοντοστάθηκε. Κατέθεσε με ευλάβεια τα λουλούδια και βουρκωμένη στάθηκε ακίνητη για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά στο μνήμα ακριβώς όπως οι στρατιώτες που στέκονται σε στάση προσοχής μπροστά στα μνημεία, κατά τη διάρκεια των επίσημων εκδηλώσεων. Εγώ ομολογώ πως ήμουν φανερά σαστισμένη. Προσπαθούσα να καταλάβω τι σχέση είχε η σημερινή μας επίσκεψη στο Πρώτο Νεκροταφείο με την 25η Μαρτίου!!!

- Τώρα μπορούμε να φύγουμε, μου είπε!!! Και άρχισε να απομακρύνεται αδιαφορώντας για τη δική μου παρουσία.

Από περιέργεια πλησίασα......Ο τάφος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών

Ενα επιβλητικό μεγάλων διαστάσεων άγαλμα στεκόταν πάνω από το μνήμα. Διαβάζω :

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Αρχιστράτηγος

Από κάτω ήταν χαραγμένη μια φράση.

"Σιγά διαβάτη,

εδώ κοιμάται ο Γέρος του Μωριά

Τον ύπνο του μη του ταράξεις"

Εκείνη των ώρα επικρατούσε "νεκρική" σιγή. Λίγο παραπέρα ακουγόταν το κελάηδημα κάποιων πουλιών. Χωρίς να το καταλάβω, πήρα ένα λουλούδι και το ακούμπησα πάνω στο μνήμα. Απομακρύνθηκα σιγά σιγά, για να μην ταράξω τον ύπνο του Γέρου του Μωριά. Σκέφτηκα πως εάν έχει δίκιο η Μελένια, μάλλον θα τρίζουν τα κοκκαλάκια της προγιαγιάς της και του Κολοκοτρώνη για αυτά που λέγονται για τους Αρβανίτες...

Αφιέρωμα σε μια Bloggο-Πρωτοβουλία - "Ο Ποιητής" και "η Μούσα" του Κων.Καβάφη

Σήμερα γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.

ΠΟΙΗΣΗ σημαίνει δημιουργία, για αυτό καμιά φορά θυμώνω όταν ακούω στα ΜΜΕ να αποδίδουν την ιδιότητα "τραγουδοποιός" σε κάθε τραγουδιστή, αφού ο ερμηνευτής ενός τραγουδιού δεν είναι απαραίτητα και ποιητής (δημιουργός) του τραγουδιού.

Με αφορμή αυτήν την ημέρα λοιπόν , σήμερα το βράδυ στην Θεσσαλονίκη,σε κάποιες bloggoγειτονιές όπου στις γλάστρες τους ανθίζουν ποιήματα βγαλμένα από την καρδιά κάποιων συνανθρώπων μας, διοργανώνεται μια bloggo-πρωτοβουλία με τίτλο "Ελάτε με ένα ποίημα". Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε Εδώ .

Στην ημέρα της Ποίησης και σε όσους συμμετέχουν σε αυτή την πρωτοβουλία αφιερώνονται λοιπόν τα παρακάτω ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη που αφορούν έναν διάλογο ανάμεσα στον Ποιητή και την Μούσα του. Μαζί με τα ποιήματα αφιερώνονται και δύο σχετικοί με την Ποίηση πίνακες ζωγραφικής με την ευχή, αυτή τους η προσπάθεια να συνεχιστεί και να διαρκέσει για χρόνια πολλά...

Καρλ Σπίτσβεγκ (1808-1885), "Ο φτωχός ποιητής" (1839)

Ελαιογραφία σε μουσαμά 36,3 Χ 44,7

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Προς τι καλόν, τι όφελος ηθέλησεν η τύχη,

κ' εν τη αδυναμία μου επλάσθην ποιητής?

Μάταιοι είν' οι λόγοι μου, της λύρας μου οι ήχοι

αυτοί οι μουσικώτεροι δεν είναι αληθείς.

Εάν θελήσω ευγενές αίσθημα να υμνήσω

όνειρα είν' αισθάνομαι, η δόξα και η αρετή.

Παντού απογοήτευσιν ευρίσκ' όπου ατενίσω,

κ' επί ακάνθων πανταχού ο πους μου ολισθεί.

Η γή 'ναι σφαίρα σκοτεινή, ψυχρά τε και δολία.

Τα άσματά μου πλανερά του κόσμου είν' εικών.

Ερωτα ψάλλω και χαράν. Αθλία παρωδία,

αθλία λύρα, έρμαιον παντοίων απατών!

Νικολάου Γύζη, "Η Ποίηση συντονίζει το Βιολί της με το Τραγούδι της Ανοιξης" (1897)

Σχέδιο με σέπια σε χαρτί, 0,41χ0,28 , Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, Αθήνα

Η ΜΟΥΣΑ

Δεν είσαι ψεύτης ποιητά. Ο κόσμος τον οποίον

οράς εστίν ο αληθής. Της λύρας αι χορδαί

μόναι γνωρίζουν τ' αληθές, και εις αυτόν τον βίον

οι ασφαλείς μας οδηγοί μόναι εισίν αυταί.

Του θείου είσαι λειτουργός. Σοι έδωκε τον κλήρον

του κάλλους και του έαρος. Μελίρρυτος αυδή

ρέει από τα χείλη σου, και θησαυρείον μύρων

είσαι - χρυσή υπόσχεσις και άνωθεν φωνή.

Εάν η γη καλύπτεται με σκότος, μη φοβείσαι

Μη ότι είναι έρεβος νόμιζε διαρκές.

Φίλε πλησίον ηδονών, ανθών, κοιλάδων είσαι,

θάρρει και βάδισον εμπρός. Ιδού το λυκαυγές!

Ομίχλη μόνον ελαφρά το βλέμμα σου τρομάζει

Υπό τον πέπλον ευμενής η φύσις δια σε

ρόδων, και ίων, κ΄ ευγενών ναρκίσσων ετοιμάζει

στεφάνους, των ασμάτων σου ευώδεις αμοιβαί.

Κωνσταντίνος Καβάφης, Εν Αλεξανδρεία 1886

Οι ζωγραφικοί πίνακες παρ΄όλο που δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί η σχέση τους με τις τέχνες του χρόνου όπως είναι η Μουσική ή η Ποίηση καταδεικνύουν την συγγενική σχέση που έχει η Ζωγραφική με τις υπόλοιπες τέχνες.

Στην Ζωγραφική διακρίνουμε μια ποιητική ατμόσφαιρα "διαφορετική" από εκείνην της ίδια της Ποίησης αν και αυτή η ατμόσφαιρα είναι μάλλον θέμα καθαρά υποκειμενικής θεώρησης (Ζωγραφική τέχνη=αισθησιακή τέχνη που απευθύνεται στη νόηση). Η ποιητικότητα της Ζωγραφικής προϋποθέτει την δυνατότητα του δέκτη να αντιλαμβάνεται τις αντιστοιχίες ανάμεσα σε χρώματα, ήχους και συναισθήματα (να μεταφράσει δηλαδή τα ερεθίσματα της όρασης), αντίθετα με την ίδια την Ποίηση που είναι μάλλον νοησιαρχική τέχνη που ενεργοποιεί τις αισθήσεις.

Το κοινό σημείο αυτών των τεχνών είναι πως ανάγονται στη σφαίρα του Πολιτισμού, που σκοπό έχουν να μας συγκινήσουν και τελικά να μας "μεταμορφώσουν" εσωτερικά.

Ενα ανοικτό παράθυρο στον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ για τα παιδιά και όχι μόνο.....

Σε προηγούμενες αναρτήσεις σε αυτό το blog έχουμε συζητήσει το θέμα της έννοιας του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ , και έχουμε ανταλλάξει γνώμες σχετικά με το αν πιστεύει ο καθένας από εμάς πως ο σύγχρονος Ελληνας παράγει ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Στο διμηνιαίο παιδαγωγικό περιοδικό "Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού" τ.50 (Μαρτίου-Απριλίου) δημοσιεύθηκε το παρακάτω κείμενο του Βαγγέλη Ηλιόπουλου με το οποίο καλεί όσους επιθυμούν, να ανοίξουν ένα παράθυρο και την ίδια στιγμή να κλείσουν ένα άλλο....

Ανοικτό Παράθυρο....

"......στον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και στη χρήση της ΤΕΧΝΗΣ στο σχολείο. Σήμερα οφείλουμε περισσότερο από ποτέ να μυήσουμε τα παιδιά μας στην αληθινή πολιτιστική τους κληρονομιά αλλά και στη σύγχρονη τέχνη. Ολα αυτά που παρακολουθούν από τις τηλεοράσεις ΔΕΝ έχουν σχέση με τον πολιτισμό και δεν πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας να σχηματίσουν μια λανθασμένη εικόνα. Μια συγκλονιστική παράσταση, μια υπέροχη έκθεση ζωγραφικής, μια απολαυστική μουσική συναυλία θα τα βοηθήσει να αποκαταστήσουν τη λέξη ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ στο μυαλό τους.........."

Κλειστό Παράθυρο......

"....σε όλα τα κυκλώματα που νέμονται τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, τον διασύρουν, τον εκμεταλλεύονται! Και δεν είναι μόνο αυτοί που παρακολουθείτε να αλληλοκατηγορούνται τώρα και να ξεσκεπάζονται στην τηλεόραση, κάνοντας όλους μας να απορούμε τι σχέση έχουν όλοι αυτοί με τον πολιτισμό. Είναι κι άλλοι που επειδή απευθύνονται σε παιδιά νομίζουν ότι δεν έχουν ευθύνη να τους χαρίσουν κάτι ποιοτικό. Υποκουλτούρα λοιπόν και στη τηλεόραση και στις δήθεν εκπομπές για παιδιά, αλλά υποκουλτούρα και σε πολλές εκδόσεις, σε θεατρικές παραστάσεις, σε μουσικά κομμάτια και τραγούδια για παιδιά."

Εάν σας ρώταγαν εσάς ΣΕ ΤΙ θα κρατούσατε ΑΝΟΙΚΤΟ ένα παράθυρο και ΣΕ ΤΙ θα ΚΛΕΙΝΑΤΕ ένα άλλο, τι θα απαντούσατε????

(Σημ. Οι γελιογραφίες δεν αποτελούν μέρος του κειμένου του κ. Ηλιόπουλου)

ΥΓ. Το Σάββατο 5 Απριλίου 2008 και ώρα 11.00 στο βιβλιοπωλείο "Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού" (Μαυρομιχάλη 5 - Αθήνα Τηλ. 210 3610704) μικροί και μεγάλοι αναγνώστες, φίλοι του βιβλίου θα γιορτάσουν μαζί με τον βαγγέλη Ηλιόπουλο την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού βιβλίου, με τούρτα,τραγούδια και χορό.
Σύνθημα "Με το βιβλίο γιορτάζω, τον κόσμο αλλάζω"
(Είσοδος ελεύθερη)

Οι προσφυγοπούλες νύφες του Βύρωνα (1923)

1923: Προσφυγοπούλες σε ομαδικό γάμο (15 νύφες και γαμπροί)

Συνοικισμός Βύρωνα

Φωτό : Αρχείο Πέτρου Πουλίδη

Τι κι αν η προσφυγιά τους μάρανε

και βρίσκονται σε ξένο τόπο....

Να ξαναφτιάξουν τη ζωή

θα βρούν αυτοί τον τρόπο....

"Δεν έχω δρόμο να διαβώ...." - Νέα Ελβετία / Βύρωνας

Βύρωνας, ώρα 08.30 το πρωί! Ωρα που όλοι οι εργαζόμενοι πάνε στη δουλειά τους!!! Βάζω μπρός το αυτοκίνητο για να κατευθυνθώ προς το κέντρο για την δουλειά μου. Κατηφορίζω και πέφτω σε μπλόκο!!!

Μία μπετονιέρα και ένα άλλο θεριό (αυτό της φωτογραφίας) έχουν κλείσει τον δρόμο!!!! Δεξιά η οδός Εθνάρχου Μακαρίου έχει μονοδρομηθεί, δεν μπορείς να πας από εκεί. Ο παράλληλος δρόμος της Εθνάρχου Μακαρίου (Γρανικού) σε πετάει στον περιφερειακό!!! Καμία άλλη διέξοδος για να φύγω!!!

Το ένα από τα δύο οχήματα που είχαν κλείσει τον δρόμο

Στον δρόμο έχει μπει απαγορευτική πινακίδα της Υπηρεσίας Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Βύρωνα!!! ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η διέλευση λέει!!! Τολμώ να κατέβω και να ρωτήσω τον κυριούλη :

- "Συγγνώμη, για πόσο διάστημα θα παραμείνει κλειστή η οδός Εθνάρχου Μακαρίου"???

- "Ολη την ημέρα", μου απαντά με βλοσυρό βλέμμα!

(Υπ΄όψιν πως ο δρόμος παρέμεινε κλειστός και χθες όλη μέρα)

- Με αφέλεια ερωτώ, "και οι κάτοικοι εδώ της περιοχής πως μπορούν να πάνε στις δουλειές τους"???

- "Και τι θέλεις να σου κάνω εγώ"?

- "Να μου βρείτε λύση", του απαντώ!!!!

- "Καλά θα μετακινήσω τα 2 οχήματα σε 10 λεπτά", μου λέει!!!

Και πέρασαν τα 10 λεπτά και μετακίνησε τα οχήματα ο κυριούλης....

Ομως γιατί πρέπει ο πολίτης να ξεκινά με όλη την καλή του διάθεση τα πρωϊνά και στην πορεία να του σπάνε τα νεύρα αφού πάρα πολύ συχνά εντελώς απροειδοποίητα κλείνουν οι δρόμοι και δεν μπορεί κανείς να φύγει ή να πάει στο ίδιο του το σπίτι???

Αγανακτώ γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που η περιοχή μας υποφέρει!!! Τρέμω από αγωνία κάθε χρόνο μόλις πιάσει η Ανοιξη γιατί τότε αρχίζει ο Γολγοθάς μας, με αποκορύφωση την καλοκαιρινή περίοδο όπου

"κάθε δρόμος και καϋμός, κάθε στενό και δάκρυ"!!!

Πέρσυ, αναρίθμητες μπετονιέρες είχαν κάνει κατάληψη της περιοχής κλείνοντας ενδιάμεσους δρόμους με αποτέλεσμα να νοιώθουμε "πολιορκημένοι" στα ίδια μας τα σπίτια ενώ μετά δυσκολίας αναζητούσαμε διέξοδο διαφυγής αφού κάθε στενό βρισκόταν υπό κατάληψη!!!!

Μια ημέρα αγανακτισμένη ρώτησα αν έχει δικαίωμα ο καθένας να κλείνει τους δημόσιους δρόμους όποτε θέλει...Η απάντηση που πήρα είναι πως όσοι κλείνουν τους δρόμους είναι καθ΄όλα νόμιμοι αφού προκειμένου να κλείσεις δημόσιο δρόμο χρειάζεται να πάρεις άδεια από τον αρμόδιο Δήμο.

Και εντάξει δεν λέω, να γίνουν έργα, να χτιστούν νέες πολυκατοικίες (τι θα κάνουν κι αυτοί)!!! Αναρωτιέμαι όμως , κατά πόσο φροντίζει ένας Δήμος (στην προκειμένη περίπτωση ο Δήμος Βύρωνα) να προστατεύει τους δημότες του από την ταλαιπωρία???

Αφού κάθε Δήμος γνωρίζει (λόγω της άδειας που εκδίδει) πότε θα κλειστούν οι συγκεκριμένοι δρόμοι, τουλάχιστον ας φροντίσει κατ΄αρχήν να αλλάξει το δρομολόγιο της Δημοτικής συγκοινωνίας έτσι ώστε να ανέβει 5-10 στενά παραπάνω και να εξυπηρετήσει τις συγκεκριμένες περιοχές, ΟΠΟΤΕ και ΟΤΑΝ σταματά να εξυπηρετείται η συγκεκριμένη περιοχή από το τακτικό δρομολόγιο του λεωφορείου λόγω των έργων!!!!

Επειτα ας γίνει ένας υποτυπώδης σχεδιασμός ώστε να μην κλείνονται ταυτόχρονα όλοι οι δρόμοι από όπου μπορεί κανείς να πάει στη δουλειά του.

Εκτός όμως από την παρεμπόδιση της οδικής πρόσβασης στους κατόχους ΙΧ, παρεμποδίζεται και η πρόσβαση στο μοναδικό λεωφορείο που φθάνει στην περιοχή (γραμμή 732) το οποίο ακολουθώντας την διαδρομή της οδού Φορμίωνος (κεντρικός δρόμος) στο τέρμα της Φορμίωνος στρίβει ακολουθώντας την οδό Εθνάρχου Μακαρίου (αυτήν που ήταν κλεισμένη).

Δεν μας έφτανε που όποτε χιονίζει αλλά και όποτε πιάνει καμιά βροχούλα το λεωφορείο αγκομαχάει και δεν καταφέρνει να ανέβει και να φθάσει στην Εθνάρχου Μακαρίου λόγω μεγάλης ανηφοριάς...

Επιτρέπεται όποτε αποφασίζει κάποιος να χτίσει νέα πολυκατοικία ή όποτε ο Δήμος αποφασίζει να κάνει νέα έργα να μην μπορεί να περνάει το τακτικό δρομολόγιο που εξυπηρετεί μια ολόκληρη περιοχή και κάμποσους κατοίκους της περιοχής ??

Ασε που πέρσυ υποφέραμε την περίοδο του καύσωνα αφού δεν είχαμε για ενάμισυ μήνα λεωφορείο λόγω έργων!!!! Ούτε στρατιωτικά καψόνια να μας έκαναν μέσα στο λιοπύρι !!!

Και καλά εμείς οι νεότεροι, μα η μορφολογία του εδάφους στην περιοχή μας, είναι τέτοια (απότομες ανηφοριές / κατηφοριές) που αναρωτιέμαι τι γίνεται με τους ηλικιωμένους γείτονες που εξυπηρετούνται από το μοναδικό αυτό λεωφορείο???

Κάθε φορά που κλείνουν οι δρόμοι αναγκάζονται να πάνε στο σπίτι τους ποδαράτοι....κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες

(καύσωνας,χιόνια κλπ)!!!!

Χάρτης της περιοχής για όσους δεν την γνωρίζουν!!!

Στο κάτω-κάτω δεν ζητάμε και τίποτα παράλογο :

Ενα τακτικό λεωφορείο στην γειτονιά μας, λίγη καθαριότητα και κανέναν ελεύθερο δρόμο, έτσι για να μπορούμε να κυκλοφορούμε και να πηγαίνουμε στις δουλειές μας.....

Αλλωστε "αυτά τα ολίγα" θα έλεγα πως είναι η μοναδική ανταπόδοση από τα Δημοτικά Τέλη που τακτικότατα και ανελλιπώς υποχρεούμαστε να καταβάλλουμε!!!!

Αφού λοιπόν ούτε συγκοινωνία τακτική έχουμε, ούτε καθαριότητα σωστή έχουμε, ας είχαμε τουλάχιστον ελεύθερους δρόμους.....

"ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΔΙΑΒΩΩΩΩ....."

Οι Απόκριες, οι μεταμφιέσεις και η bloggογειτονιά

Ηρθαν οι Απόκριες μα λίγοι το κατάλαβαν. Μοναχά η Μελένια, η Καλλικατζαρελένη και το dyosmaraki χθες βράδυ το έριξαν στο τραγούδι και τον χορό σαν προεόρτια για το αποκορύφωμα της Αποκριάς που πλησιάζει.....

"Τούτες οι μέρες τόχουν, τούτες οι εβδομάδες,
για να χορεύουν τα παιδιά, να χαίροντ΄οι μανάδες
Δώστε του χορού να πάει,
τούτ΄η γη θα μας εφάει.
Τούτ΄η γης που την πατούμε
όλοι μέσα θε να μπούμε"
(Παραδοσιακό Νάξου)

Και ενώ είχαν μερακλώσει και χόρευαν παραδοσιακούς χορούς, δεν άργησε να ξεσπάσει ο Τρωϊκός πόλεμος μεταξύ τους.....Διαφωνούσαν βλέπετε για το τι στολή θα διαλέξουν για το τριήμερο που έρχεται. Η Μελένια και το dyosmaraki - φευγάτες στον κόσμο τους όπως συνήθως, διαρκώς άλλαζαν γνώμη.......

D (=Dyosmaraki):Λοιπόν εγώ λέω να ντυθούμε οι 3 σωματοφύλακες
M (=Μελένια) : Εγώ λέω να ντυθούμε 3 χάριτες
Κ (Καλλικατζαρέλένη) : Και εγώ λέω να πάρω ένα σκουπόξυλο και να σας κυνηγάω και τις δυό μαζί. Mα είναι μεταμφιέσεις αυτές που προτείνετε?

Το dyosmaraki με τη γνωστή μανία που έχει με τις ζωγραφιές , είχε ξετρυπώσει ένα σκίτσο του Μπόστ και το περιεργαζόταν. Και εκεί που η Καλλικατζαρελένη ήταν έτοιμη να εκραγεί από τα νεύρα επειδή νόμιζε πως δεν συμμετείχε στην επίμαχη συζήτηση ακούγεται το dyosmaraki να λέει:

D: Λοιπόν το βρήκα. Εγώ θα ντυθώ Βασίλειος Βουλγαροκτόνος και εσείς οι δύο Ανω και κάτω Μακεδονία και θα σας κυνηγάω σαν τον Βουλγαροκτόνο και τις δύο μαζί, μια Πάνω και μια Κάτω
Κ: Καλά αυτό για τον Βουλγαροκτόνο πως σου ήρθε τώρα???
D: Ε! Να! Είναι το Μακεδονικό ζήτημα επίκαιρο, είδα και τη ζωγραφιά του Μπόστ και μου άρεσε !!!Γιατί όχι λοιπόν??? Θα καρφιτσώσω ένα χαρτάκι πάνω στη στολή που θα γράφει όπως στη ζωγραφιά: Βασίλειος Βουλγαροκτώνος, φόβος και τρώμος των Σκοπιανών

Μπόστ, Βασίλειος Βουλγαροκτόνος

Κ : Λοιπόν dyosmaraki σοβαρέψου....Θες να έχει μασκαρευτεί στο πάρτυ κανένας Σκοπιανός και αντί να κυνηγάς εσύ εμάς να αρχίσει να μας κυνηγάει και τις τρεις αυτός και να γίνει Ανω Κάτω το Αποκριάτικο πάρτυ? Σύνελθε!!! Λοιπόν φέτος λέω να ντυθούμε bloggers!!!!
Μ: Μα καλά Αποκριάτικα πως είναι δυνατόν να ντυθεί κανείς blogger??? Ρώτησε η Μελένια. Εδώ καλά καλά δεν ξέρουμε τι είναι αυτό....Ασε που δεν είναι καθόλου μα καθόλου πρωτότυπη ιδέα αφού θα πρέπει να φορέσουμε και οι τρεις την ίδια φορεσιά.
K: Ουφ! Με ζαλίσατε ξεφώνισε η Καλλικατζαρελένη. Μα δεν θα ντυθούμε και οι τρεις με την ίδια φορεσιά!!! Κατ΄αρχήν όπως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός έτσι και κάθε blogger είναι διαφορετικός. Κανείς δεν είναι ίδιος με τον διπλανό του!!! Ασε που άλλοι γράφουν επώνυμα και άλλοο ψευδώνυμα!!! Λοιπόν διαλέξτε ποιά θα ντυθεί επώνυμη blogger και ποιά ψευδώνυμη!!!!
D: Μα τι σε έπιασε τώρα και μιλάς για επωνυμίες και ψευδωνυμίες ε?
K : Με έπιασε γιατί ....γιατί...λέγεται πως πρέπει να εφαρμοστεί ένας νόμος που να υποχρεώνει τους bloggers να κρεμάνε ένα ταμπελάκι στα blogs τους με το πραγματικό τους όνομα και μάλιστα έχει ξεκινήσει μια απίστευτη γενικευμένη παραφιλολογία περί bloggers που με έχει μπερδέψει. Επειδή πολλά blogs χρησιμοποιούν ψευδώνυμη ονομασία άκουσα πως μέχρι και "κουκουλοφόρους"τα αποκαλέσανε!!! Για αυτό λέω να μεταμφιεστούμε σε bloggers και να αφήσουμε τους άλλους να κρίνουν ποιά μεταμφίεση είναι ομορφότερη, αυτήν των επώνυμων ή αυτή των ανώνυμων?
Μ : Θα αστειεύεσαι βέβαια!!! Εμένα αυτό το ταμπελάκι με το ονοματεπώνυμο μου φέρνει στο μυαλό το ταμπελάκι με τον αριθμό που κρεμάνε στους φυλακισμένους.
D: Τα προσωπικά στοιχεία του καθενός δεν μπορεί να κυκλοφορούν από εδώ και από εκεί. Κάπου διάβαζα πως δεν πρέπει να δίνω το email μου σε κάθε άγνωστο, όπως δεν θα έστηνα ποτέ μια ταμπέλα στη μέση μιας λεωφόρου αναγράφοντας τη διεύθυνση του σπιτιού μου!!!!! Γαλουχήθηκα με τη φιλοσοφία "τα εν οίκω ου εν δήμω" , έτσι τα προσωπικά μου στοιχεία προτιμώ να τα κρατώ "εν οίκω" αλλά τις απόψεις μου θέλω να τις λέω "εν δήμω" εφ΄όσον αφορούν θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος και εφ΄όσον η κρίση μου δεν είναι άδικη για κανέναν. Συμφωνώ να ντυθούμε bloggers μα ούτε λόγος για ονοματεπώνυμα.

Κ: Και γιατί δεν συμφωνείτε κυρίες μου? Αφού όλος ο κόσμος λέει πως εάν κάποιος είναι καθαρός και ξάστερος και δεν έχει τίποτα να κρύψει δεν έχει λόγο να κρύβει το πραγματικό του όνομα!!!
Μ: Θα σου πω γιατί! Γιατί στο κάτω κάτω κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να διαφυλάξει τα προσωπικά του στοιχεία. Ας αφήσουμε λοιπόν καθένας να επιλέγει αν θέλει να γράφει το όνομά του η όχι στο διαδίκτυο. Δεν το κατάλαβα δηλαδή γιατί θα πρέπει να είναι υποχρεωτικό??? Ασε που πολλά ψευδώνυμα είναι τόσο χαριτωμένα.....Λοιπόν για να τελειώνουμε, εγώ να ντυθώ blogger, μα μην μου κολλάτε να βάλω κανένα όνομα. Θα καρφιτσώσουμε μια ταμπελίτσα στη bloggoστολή που θα λέει νέτα σκέτα "blogger" ή τα ψευδώνυμά μας και σε όποιον αρέσει!!!

D: Και γιατί κάποιος πρέπει να είναι τόσο καχύποπτος δηλαδή ε? Σιγά μη ζητηθεί άδεια ασκήσεως επαγγέλματος σε κάθε πολίτη που επιθυμεί να ανοίξει νέο blog!!! Πφφφ!!! Να γιατί αγαπώ τους ανθρώπους αλλοτινών εποχών!!! Τα παλαιότερα χρόνια όταν ακόμη δεν είχε εισβάλλει το διαδίκτυο στη ζωή μας οι άνθρωποι είχαν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, μάλιστα πολλοί καλλιτέχνες και άνθρωποι των Τεχνών υπέγραφαν τις δημιουργίες τους με ψευδώνυμο. Ασε που μερικοί ταυτίστηκαν τόσο πολύ με το ψευδώνυμό τους ώστε άλλαξαν το πραγματικό τους όνομα. Οπως ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Κων/νος Δημητριάδης!!!! Τα ψευδώνυμα χρησιμοποιούνταν από την αρχαιότητα ακόμη, δεν είναι τωρινή ιστορία. Μάλιστα διαδόθηκαν πάρα πολύ μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας. Στον κατάλογο του Κυριάκου Ντελόπουλου έχουν καταγραφεί 3065 ψευδώνυμα 1789 συγγραφέων (π.χ. τον Παύλο Νιρβάνα τον γνωρίζει κανείς σαν Πέτρο Αποστολίδη? Τον Στρατή Μυριβήλη, τον Μύρη τον Ελύτη και πόσους άλλους???? )
Μ: Καλέ Καλλικατζαρελένη έχει δίκιο το dyosmaraki. Θυμάσαι την ανάρτηση για τον Κατσαρόλα ???? Από εκεί φαίνεται πως οι άνθρωποι τα παλιότερα χρόνια γνωρίζονταν μεταξύ τους περισσότερο με τα ψευδώνυμα (ή παρατσούκλια) παρά με τα πραγματικά ονόματα. Δεν μπορώ να καταλάβω που είναι το κακό....
K: Λοιπόν κορίτσια ξεχάσατε πως έχουμε Απόκριες???? "Εξω ντέρτια και καϋμοί", και αφού "καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται" ας αφήσουμε τους προβληματισμούς και ας πάμε να ρίξουμε ένα χορό!!! "Ασε το παλιόκοσμο να λέει".....άρχισε να τραγουδάει η Μελένια ενώ την ίδια ώρα ακούγονταν από το ραδιόφωνο τα σκωπτικά "Αποκριάτικα" τραγούδια..... Και πιάστηκαν στο χορό η Καλλικατζαρέλένη, η Μελένια και το dyosmaraki, χασκογελώντας για τα άσεμνα λόγια των σκωπτικών τραγουδιών...

- Και έτσι γλένταγαν στην bloggoγειτονιά....Απ' έξω βρίσκονταν δυό γλαστρούλες με δυόσμο και βασιλικό που ανέδυαν την μοσχοβολιά τους, έτσι όπως αναδύουν όμορφες μυρωδιές πολλά ψευδώνυμα blogs που προάγουν τον ποιοτικό λόγο και τον πολιτισμό......
- Την ίδια στιγμή, από κάποιες άλλες λασπωμένες γειτονιές, έξω από την διαδικτυακή bloggoγειτονιά, αναδυόταν μια δυσοσμία στις δαιδαλώδεις διαδρομές που ακολουθούν οι πραγματικοί "κουκουλοφόροι" !!! Γνωστοί ή άγνωστοι, επώνυμοι ή μη, που εμπίπτουν σε διάφορες κατηγορίες, άλλοι δεν εντοπίζονται ποτέ έστω και αν κάνουν αξιόποινες πράξεις, σε άλλους δεν ζητούνται ποτέ ευθύνες για τις παράνομες πράξεις τους, ενώ υπάρχει και εκείνη η κατηγορία στην οποία υπάγονται όλοι εκείνοι που όχι μόνο δεν προάγουν "προϊόντα λόγου και τέχνης" μα αντίθετα τα εξευτελίζουν προβάλλοντας υποπροϊόντα κουλτούρας και ας είναι και επώνυμοι!!!!

-Μήπως τελικά το ζητούμενο δεν είναι αν κανείς γράφει επώνυμα ή "μεταμφιεσμένος" μέ ένα ψευδώνυμο??? Δεν είναι εκεί η ουσία....

- Η ουσία είναι να μπορέσουν να λάμψουν μέσα στις bloggoγειτονιές ή έξω από αυτές, μεταμφιεσμένα ή όχι, με επώνυμο ή με ψευδώνυμο τρόπο

η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, οι ΤΕΧΝΕΣ

"Ν'α'μουν νύ-μωρέ νά'μουν νύχτα στο γυαλό,

ν'ανάψω λύ-ν'ανάψω λύχνο για να δώ"

(Αποκριάτικο, Παραδοσιακό, Στερεάς Ελλάδας)

Γελοιο- γράφοντας "Φοβού τους bloggers και ειδήσεις φέροντας....."

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη

(Εφμ Καθημερινή 1.3.08)

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!