Τον Αύγουστο πούναι παχειές οι μύγες....("αντι-μυγικές" συνταγές)

......Να εύχεσαι να έχεις πολλές σακουλίτσες.......

Τις προάλλες, μετά από παρότρυνση της φίλης μου της Φωτεινής, αποφάσισα να επισκεφτώ τον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου που βρίσκεται στη Λίμνη Βουλιαγμένης στην Περαχώρα Λουτρακίου. Ομολογώ πως δεν είχε τύχει να επισκεφθώ τον χώρο και πολύ εντυπωσιάστηκα. Πράγματι ο αρχαιολογικός χώρος είναι πανέμορφος και η τοποθεσία καταπληκτική. Οποιος δεν έχει πάει του συνιστώ να τον επισκεφτεί.

Καθώς θαύμαζα λοιπόν τις αρχαιότητες και το πανέμορφο τοπίο, η ματιά μου πήγε και καρφώθηκε σε κάτι σακουλίτσες που βρίσκονταν κρεμασμένες στο στέγαστρο πάνω από το κεφάλι των αρχαιοφυλάκων. Ρώτησα τους ανθρώπους εκεί περί της χρησιμότητάς τους και με τις αναλυτικές επεξηγήσεις τους θυμήθηκα πως το ίδιο ακριβώς σύστημα είχα συναντήσει πριν από μερικά χρόνια στο Διαφάνι της Καρπάθου. Είναι μια συνταγή δοκιμασμένη την οποία στην επιστημονική ορολογία θα την ονομάζαμε "εντομοαπωθητική", στη δε λαϊκή γλώσσα θα την ονομάζαμε "αντι-μυγική"!!!

Ετσι λοιπόν επειδή ως γνωστόν ποτέ δεν καταφέρνω να θυμηθώ πως είναι το σωστό "μη κοιτάς το δέντρο και χάσεις το δάσος" η "μη κοιτάς το δάσος και χάσεις το δέντρο" , η λεπτομέρεια (δηλαδή η μυγολογία) με συνεπήρε και τελικά εγκατέλειψα την ουσία που ήταν ο αρχαιολογικός χώρος και ασχολήθηκα με την μυγολογία....!!!!!

Σας μεταφέρω λοιπόν αυτολεξεί την παρακάτω πάππου προς πάππον αντι-μυγική συνταγή (για εξωτερικούς χώρους) με την οποία μπορείτε αφ΄ενός να απαλλαγείτε από τις ενοχλητικές μύγες - που δρουν ανεξέλεγκτα τον μήνα Αύγουστο- και αφ΄ετέρου είναι φυσική και φιλική προς το περιβάλλον αφού αποφεύγετε τη χρήση χημικών προϊόντων .....

Στάδιο Πρώτον : Ανασύρουμε από τα αζήτητα τόσες σακουλίτσες όσες χρειάζεται η περιοχή την οποία θα καλύψουμε. Προδιαγραφές : Οι σακουλίτσες πρέπει να είναι μετρίου μεγέθους αλλά οπωσδήποτε διαφανείς

(...διαφορετικά η συνταγή είναι αναποτελεσματική, μη πείτε πως δεν σας τόπα...).

Στάδιο Δεύτερον : Γεμίζουμε τις σακουλίτσες μας σχεδόν μέχρι τη μέση με νερό της βρύσης -επειδή είναι πιο οικονομικό- προσέχοντας να μην τις ξεχειλίσουμε και από το βάρος σκάσουν στο κεφάλι κανενός άτυχου που θα αποφασίσει να περάσει από κάτω ....!!!!.

Στάδιο Τρίτον: Τις κρεμάμε (σε κάποια απόσταση μεταξύ τους) από καρφάκια καρφωμένα στην οροφή (ή ό, τι σας βολεύει π.χ. γάτζους), ή τις δένουμε με τα χερούλια της σακουλίτσας από κανένα δοκάρι που εξέχει.

(Φροντίζουμε να τις στερεώσουμε καλά για να αποφύγουμε τυχόν ατυχήματα.....)

Στάδιο Τέταρτον : Τη θέση στην οποία θα κρεμάσουμε τις σακουλίτσες θα την επιλέξουμε με βάση τον φωτισμό! Το μυστικό της επιτυχίας είναι οι σακουλίτσες να τοποθετηθούν σε σημείο όπου πάνω τους θα κάνουν αντανάκλαση οι αχτίδες του ήλιου !!! Οπως μου είπαν η αντανάκλαση του φωτός είναι το μυστικό της επιτυχίας.

Και ........ΕΤΟΙΜΟ....... το φυσικό σας οικολογικό εντομωαπωθητικό.

Οι χρήστες αυτού του οικολογικού μυγωαπωθητικού διαβεβαιώνουν πως έχει 100% εγγυημένα αποτελέσματα....οι μύγες δεν θα σας πλησιάζουν......

...Περί Αρχαιολογίας και περί μυγολογίας λοιπόν ο λόγος....

....μια και μπαίνει ο μήνας Αύγουστος πούναι παχειές οι μύγες...

Τήνος : Πάμε "Αγάπη"????

Τήνος...Ημέρα Πρώτη....

Οι άνθρωποι που μας παρέλαβαν από το λιμάνι είχαν εντολή να μας μεταφέρουν στην "Αγάπη" ένα χωριό που μέχρι εκείνη τη στιγμή μου ήταν άγνωστο. Εκεί θα γινόταν η έκθεση γλυπτικής για την οποία ξεκινήσαμε να πάμε στην Τήνο. Το χωριό βρίσκεται περίπου 2 km μετά την Κώμη . Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ιδρύθηκε ο πανέμορφος αυτός οικισμός που δεσπόζει σε ένα μεγάλο μέρος των Κάτω Μερών (έτσι αποκαλείται από τους ντόπιους η ευρύτερη αυτή περιοχή της Τήνου). Θα πρέπει κάποτε ο οικισμός να ήταν μεγάλος, μα στις μέρες μας έχουν διασωθεί μοναχά τοπωνύμια (π.χ. Γρίζα, Σκλαβοχωριό κ.α.), κανένα εκκλησάκι ή κάνα δυό γκρεμισμένα σπίτια που μαρτυρούν την ύπαρξη παλαιότερων οικισμών ενώ από όσο μπόρεσα να μάθω δεν υπάρχουν γραπτές πηγές που να μας διαφωτίζουν. Ο μόνος οικισμός της περιοχής που διασώζεται ακόμα και βρίσκεται απέναντι και λίγο πιο ψηλά από το Αγάπη, είναι το Σκλαβοχωριό, πατρίδα του γνωστού ζωγράφου Νικολάου Γύζη όπου σώζεται το σπίτι του (δυστυχώς δεν πρόλαβα να το επισκεφθώ, ίσως στο επόμενο ταξίδι).....
Αν επισκεφτείτε κάποια ημέρα το χωριό μη παραλείψετε να κάνετε μια βόλτα μέσα στη κοιλάδα που "τρέχει" παράλληλα το χωριό και είναι κατάφορτη από μεγάλο αριθμό πανέμορφων και περίτεχνα διακοσμημένων περιστεριώνων που πρόσφατα αναστηλώθηκαν.

Θα απολαύσετε τον περίπατο...
Επειτα θα σας ελεγα να αφήσετε το αυτοκίνητο και να περιπλανηθείτε περπατώντας στα σοκάκια του χωριού. Το χωριουδάκι είναι γραφικότατο με ξεχωριστή αρχιτεκτονική. Οπως μας ενημέρωσαν είναι ένα από τα παλαιότερα χωριά της Τήνου.

To κατάλευκο χρώμα από τα φρεσκοασβεστωμένα σπίτια σε τυφλώνει ενώ τα σοκάκια του τα στεφανώνουν περίτεχνες καμάρες. Σύμφωνα με τον π. Μ. Φώσκολο, οι κάτοικοι του χωριού μετονόμασαν, κατά τα τέλη του 18ου αιώνα, τον ενοριακό ναό της Παναγιάς σε ναό Αγίου Αγαπητού (μάρτυρος και Πάπα). Οπως είναι γνωστό πολλά Κυκλαδίτικα χωριά (ιδιαίτερα στην Τήνο, τη Σύρο, τη Νάξο) είναι Καθολικά. Μάλιστα κάποια εκκλησάκια της Τήνου συλλειτουργούν ως Ορθόδοξα αλλά και ως Καθολικά...
Οι ντόπιοι αποκαλούν το χωριό «το Αγάπη - του Αγαπίου».
Στις 18 Αυγούστου στο χωριό διοργανώνεται ένα μεγάλο πανηγύρι που κρατά όλη τη νύχτα με τοπικά μουσικά όργανα και τοπικές νοστιμιές. Μας είπαν πως το πανηγύρι έχει κρατήσει τον αυθεντικό/παραδοσιακό του χαρακτήρα και πως δεν έχει εμπορευματοποιηθεί..
(...μένει να το διαπιστώσουμε...)
Περπατώντας στα μικρά σοκάκια της Αγάπης, του μικρού αυτού Κυκλαδίτικου χωριού, η ψυχή σου πλημμυρίζει από τη σιωπή που επικρατεί στο τοπίο αφήνοντάς σε να επικεντρωθείς στις μαρμαρόγλυπτες κρίνες και τους φεγγίτες....στο φώς....στο χρώμα...στη πέτρα....αλλά και στον ουρανό αφού μοναδικός ήχος που διαταράσσει το γαλήνιο αυτό τοπίο είναι το τραγούδι των πουλιών
...Στο μυαλό στριφογυρίζουν ποιητικοί στίχοι...
"Η πατρίδα αυτή, μήτρα ποιητή
λύρα τραγουδιού κι αλμυρού φιλιού
κέντημα χρυσό, πάνω σε κισσό
μια Ελλάδα φως, πέτρα κι ουρανός"*
....ενώ την ίδια στιγμή η ψυχή φορτώνει από αγάπη, θαυμασμό αλλά και απορία για τις ομορφιές που κρύβει επιμελώς ο τόπος μας και μας καλεί να τις εξερευνήσουμε....

*Οι στίχοι είναι της Τασούλας Θωμαϊδου από το "Μια Ελλάδα Φως"

Βίρα τις άγκυρες....ελάτε να πάμε στο νησί....

....Βίρα τις άγκυρες.....
Να πάμε σε ένα νησί πασίγνωστο για τον θρησκευτικό του χαρακτήρα μα λίγο αδικημένο για τις υπόλοιπες χάρες που διαθέτει. Πολλές οι φυσικές του ομορφιές, σημαντικά και ποικίλα τα αξιοθέατά του. Δυστυχώς πολλοί από τους χιλιάδες επισκέπτες της, τα αγνοούν αφού οι περισσότεροι αρκούνται σε μια ημερήσια εκδρομή στα πλαίσια της εκπλήρωσης ενός τάματος. Νησί που γέννησε πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες, η Τήνος πολλοί από τους οποίους διακρίθηκαν στις τέχνες και ειδικά στην γλυπτική (αλλά και τη ζωγραφική κλπ). ...ένα νησί με πλούσια αρχιτεκτονική....
.....εξαιρετικό δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής είναι οι περιστεριώνες του... ...ένα νησί που ξέρει να κρατά καλά φυλαγμένα πολλά ακόμη μυστικά όπως....
.....τα πανηγύρια του (εδώ)....
..... αλλά και τα μοναδικά τοπικά αγροτικά προϊόντα όπως:

- η κάπαρη, τα µανιτάρια, οι αλιφόνοι, το δίκταµο, το θυµάρι, οι άγριες αγκινάρες, η ρίγανη, τα φραγκόσυκα, το φασκόµηλο, το χαµοµήλι και όλων των ειδών τα αφεψήµατατα
αλλά και τα σπάνιας νοστιμιάς υπόλοιπα τοπικά προϊόντα του όπως

- η λούζα, το λουκάνικο, το σκορδάτο, το χοιροµέρι τα οποία είναι ονοµαστά για τη γευστικότητά τους. Πασίγνωστα, εξάλλου, είναι το τηνιακό φρέσκο γάλα, η γραβιέρα Τήνου, η κοπανιστή, το τυράκι το στρογγυλό, το πέτρωµα (τυρί ανάλατο), το ανθότυρο, το µαλαθούνι...
Το μόνο λοιπόν που ζητά το νησί είναι να το εξερευνήσεις
Αυτό λοιπόν σκοπεύουμε να κάνουμε,
για νάχουμε μετά να μοιραζόμαστε μαζί
τις μνήμες, τα βιώματα αλλά και τις εντυπώσεις
που αποκομίζουμε από κάθε τόπο

...Οσα προλάβουμε δηλαδή να εξερευνήσουμε από αύριο μέχρι την επόμενη Δευτέρα .....
(Λίγες οι ημέρες γμτ...)

ΚΥΠΡΟΣ 1974-2009 - Οψεις μιας συνεχιζόμενης καταστροφής....

Αγ. Ανδρόνικος - Λεονάρισσος - Κύπρος

Εκκλησίες που μετατράπηκαν σε νεκροτομεία, ορνιθώνες, σιταποθήκες, τζαμιά και στρατόπεδα είναι το αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης εκούσιας καταστροφής κάθε θρησκευτικού μνημείου στα κατεχόμενα με κύριο υπαίτιο την Τουρκία, η οποία 35 χρόνια μετά την εισβολή της στην Κύπρο επιθυμεί να καταστεί πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης . Την ίδια στιγμή με οργανωμένες επιχειρήσεις στα κατεχόμενα στηρίζει την καταστροφή της ευρωπαϊκής αλλά και διεθνούς πολιτιστικής κληρονομιάς μαζί και τις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε η ενωμένη Ευρώπη.

Παράσταση τεταρτοσφαιρίου αψίδας κατεστραμμένου μετά από την προσπάθεια αποτοίχισης από τους αρχαιοκάπηλους,
Ναός Αντιφωνητή, Καλογραία, Κύπρος

Τον Ιούνιο του 2008 όπως ίσως θα θυμούνται οι παλαιότεροι αναγνώστες του blog, το dyosmaraki είχε ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη με αφορμή τα εγκαίνια μιας έκθεσης φωτογραφίας που έλαβε χώρα στο εκεί Βυζαντινό Μουσείο με τίτλο:

" Χριστιανικά μνημεία στην Τουρκοκρατούμενη Κύπρο - Οψεις μιας συνεχιζόμενης καταστροφής" .

Στο παρακάτω βίντεο που ανέβασα σήμερα, επέλεξα αποσπάσματα μέρος της παρουσίασης του κ. Χαράλαμπου Χοτζάκογλου, αρχαιολόγου ειδικού σε θέματα βυζαντινής τέχνης, καθηγητή στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) και επιμελητή της εν λόγω έκθεσης με την ιδιότητα του συνεργάτη του Μουσείου της Ιεράς Μονής Kύκκου. Ο κ. Χοτζάκογλου κατά τη διάρκεια της ομιλίας του,παρέθεσε φωτογραφίες με τη μορφή slides όπου παρουσιάζεται η τραγική κατάρρευση ή ακόμη και κατεδάφιση μνημείων (εδώ) στην Κύπρο, όπως και η καταστροφή πολύτιμων τοιχογραφιών και φορητών εικόνων με συγκριτική απεικόνιση των μνημείων πριν και μετά την εισβολή.
Σωρεία οι περιπτώσεις λεηλασίας των ιδιωτικών συλλογών (π.χ.Συλλογή Χατζηπροδρόμου, Χρ.Λουιζίδη, Δημ.Μαραγκού, Χατζηιωάννου,Κάσαλου)...Πλήθος οι λαθρανασκαφές αρχαιολογικών θέσεων από μη εξουσιοδοτημένα/αναγνωρισμένα ιδρύματα. Πλήθος οι εκούσιες καταστροφές αρχαιολογικών θέσεων από τον Τουρκικό στρατό (π.χ. θέση Βρυσί στον Αγ.Επίκτητο Κερύνειας, Απόστολος Ανδρέας-Κάστρος, Οβγορος, Γαλάτεια, Αρδανα, Αγ.Σέργιος κ.α.) Πλήθος όμως και οι κλοπές αρχαιοτήτων από Μουσεία η αποθήκες ξένων αρχαιολογικών αποστολών (Εγκωμη,Βουνί,Σαλαμίνα, Κάστρο Κερύνειας κ.α.) Η πώληση των κλεμμένων Κυπριακών θησαυρών από διεθνείς οίκους Δημοπρασιών αλλά και ο εντοπισμός τους σε ιδιωτικές Συλλογές έχουν καταγγελθεί από τις Κυπριακές Αρχές. Στα χέρια Τούρκου αρχαιοκάπηλου , του Αϋντίν Ντικμέν (Aydin Dikmen) σε διαμέρισμα που διατηρούσε στο Μόναχο εντοπίστηκαν το 1997 εκατοντάδες κυπριακές εικόνες αλλά και ψηφιδωτά.Ο Τούρκος αρχαιοκάπηλος δρούσε ανενόχλητος από το 1976 μετά τον εκτοπισμό και των τελευταίων Ελληνοκυπρίων της περιοχής, οπότε αποδεδειγμένα απέσπασε μεταξύ άλλων και πούλησε πολύτιμα ψηφιδωτά της Παναγιάς της Κανακαρίας στη Λυθράγκωμη μέρος των οποίων ακόμη δεν έχει βρεθεί.

Μια από τις περιπτώσεις που ανέφερε ο κ. Χοτζάκογλου και με συγκλόνισε είναι αυτή της μικρής μεσαιωνικής εκκλησίας του Σωτήρος στο χωριό Χρυσηλιού της Μόρφου, η οποία έχει μετατραπεί .....σε νεκροτομείο της περιοχής!!!! Η Αγία Τράπεζα του Ναού Χρυσοσωτήρος-Χρυσηλιού Μόρφου της Κύπρου η οποία έχει μετατραπεί σε νεκροτομείο

«Πάνω στην Αγία Τράπεζα βάζουν τους νεκρούς. Εκεί τους πλένουν και τους ετοιμάζουν. Εκεί έχουν και τα φέρετρα με τους νεκρούς. Ηταν ανατριχιαστικό», είπε ο κ. Χοτζάκογλου.

Αλλοι ναοί πωλήθηκαν ως εξοχικές κατοικίες σε Αγγλους μέσα στα πλαίσια μιας καλοστημένης τακτικής να εμπλακούν πολίτες και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών στις παράνομες πωλήσεις από το κατοχικό καθεστώς μαζί με ιδιοκτησίες των Ελληνοκυπρίων. Ετσι στο μέλλον περιπλέκεται το καθεστώς διεκδίκησης της ακίνητης περιουσίας που βρίσκεται στα κατεχόμενα από τους αληθινούς δικαιούχους.Αγγελία της Τ/Κ εφημερίδας Cyprus Today (6.4.1996) όπου προσφερόταν προς πώληση ο ναός της Παναγιάς Χρυσοτριμιθιώτισσας στο Τριμίθι!!!!

Οι συγκλονιστικές φωτογραφικές μαρτυρίες που παρουσιάζει ο κ. Χοτζάκογλου στην πλούσια έκδοση (του Μουσείου Ιεράς Μονής Κύκκου) με τίτλο «Τα Χριστιανικά Μνημεία στην Τουρκοκρατούμενη Κύπρο: Οψεις και πράξεις μιας συνεχιζόμενης καταστροφής», μόνο θλίψη μπορεί να προκαλούν.

Ο ίδιος επισημαίνει πως το θέμα δεν είναι μόνο πολιτικό ή μόνο θρησκευτικό ούτε αποτελούν μια ελληνοτουρκική διαφορά. Το θέμα είναι πως τα μνημεία αυτά αποτελούν μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομνιάς και αυτή τη στιγμή καταρρέουν. Η εκούσια και συνεχιζόμενη καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Μεγαλονήσου ξεπερνά τα γεωγραφικά όρια κρατών και ηπείρων και έχει σημείο αναφοράς τον άνθρωπο, τα επιτεύγματά του ανά τους αιώνες και τον σεβασμό της ιστορικής του πορείας. Από καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν εκλάπησαν ποτέ τόσες πολλές μεσαιωνικές τοιχογραφίες και έργα τέχνης για να καταλήξουν στα δίκτυα της διεθνούς αρχαιοκαπηλίας, όσες από την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου. Η Κύπρος σήμερα ενταγμένη στη μεγάλη οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οφείλει να καταγγείλει και να αναδείξει την συνεχιζόμενη καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της η οποία αποτελεί όχι μόνο κοινή ευρωπαϊκή παρακαταθήκη αλλά παγκόσμια κληρονομιά.

Πάγιο αίτημα είναι να επιτραπεί από τις τουρκικές κατοχικές δυνάμεις η αναστήλωση και η διάσωση των μνημείων της κατεχόμενης Κύπρου προτού αυτά καταστραφούν ολοκληρωτικά. Επίσης με την κοινοποίηση και δημοσιοποίηση των κλεμμένων θησαυρών μέσω εκθέσεων και διαλέξεων αποσκοπεί στον εντοπισμό τους και την επιστροφή τους εκεί όπου ανήκαν.

Η θρησκευτική ελευθερία, η τήρηση των αρχών του δικαίου, ο σεβασμός και η προστασία των ιστορικών καταλοίπων του παρελθόντος αποτελούν θεμελιώδεις συνιστάμενες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ως τέτοιες θα πρέπει να γίνουν άμεσα σεβαστές από την Τουρκία εφ΄όσον θέλει να ελπίζει να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

1η προσθήκη
Δείτε ακόμη ένα βίντεο που βρήκα στο youtube σχετικό με το συγκεκριμένο θέμα

Κρήτη/Ασκύφου : Η Συλλογή του Γιώργη Χατζιδάκη - Πολεμικό Μουσείο 1939-1945

Πριν από 2 χρόνια κατά τη διάρκεια των διακοπών μου στη Κρήτη γνώρισα έναν ηλικιωμένο άντρα ο οποίος από τα 14 του χρόνια όταν περπατούσε στα βουνά των Σφακίων (καταγόταν από το χωριό Ασκύφου) συνήθιζε να περισυλλέγει ό,τι παράξενο αντικείμενο έβρισκε εκεί. Την προσοχή του προσέλκυαν τα απομεινάρια του Β Παγκοσμίου Πολέμου όπως όπλα, στολές, παπούτσια νάρκες, πολυβόλα κ.ά.

Στην αρχή απόρησα αφού μέχρι τότε θεωρούσα πως τα παιδιά όπως είναι γνωστό συλλέγουν σπιρτόκουτα, κούκλες, παιχνίδια κλπ μα όχι αντικείμενα του πολέμου!!! Φαίνεται όμως πως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες βιώνουμε την παιδική μας ηλικία επηρεάζει και τις επιλογές μας. Επειδή λοιπόν τα παιδικά του χρόνια ο Γιώργης Χατζιδάκης τα έζησε κατά τη διάρκεια του πολέμου, θα πρέπει οι μνήμες του σαν παιδί να δέθηκαν με αυτά τα αντικείμενα . Ετσι βάλθηκε να τα "σώσει", πιθανά για να μην ξεχάσει τα όσα έζησε ο ίδιος ή ακόμη για να δείχνει στους νεότερους τι πάει να πει πόλεμος.

Γεννημένος το 1931, στα 76 του χρόνια αποφάσισε να στεγάσει αυτή του τη συλλογή. Ετσι αφιέρωσε έναν χώρο όπου μετέφερε όλα τα αντικείμενα που συνέλλεγε όλα αυτά τα χρόνια και τα κουβαλούσε άλλοτε στην πλάτη και άλλοτε με τα ζώα (μάλιστα πολλά από αυτά ήταν πάρα πολύ βαριά όπως οι νάρκες, τα πολυβόλα κλπ). Τον χώρο όπου στέγασε την έκθεσή του τον ονόμασε "Ιστορικό και Πολεμικό Μουσείο 1939-1945" όπως φαίνεται και από την πινακίδα που τοποθέτησε .

Τι να τον τράβηξε ώστε να συλλέξει πληθώρα αντικειμένων-ενθυμίων από τον πόλεμο.???Να ήταν η περιέργεια? Να ήταν η αίσθηση πως δεν είχε ξαναδεί τέτοια αντικείμενα νωρίτερα στη ζωή του? Να ήταν πως αυτά τα αντικείμενα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με τα παιδικά του χρόνια??? Κανείς δεν γνωρίζει....

Κάποιοι περαστικοί επισκέπτες προθυμοποιήθηκαν να τον βοηθήσουν να συλλέξει λεπτομερείς πληροφορίες για κάθε αντικείμενο μια και ο κ. Χατζιδάκης ήθελα να κάνει σωστή δουλειά, τοποθετώντας ενημερωτικές ταμπελίτσες σε κάθε αντικείμενο. Ετσι άρχισαν να του στέλνουν από πολλά μέρη του κόσμου εξειδικευμένα περιοδικά με σχετικές φωτογραφίες. Το παράπονό του ήταν που δεν μπορούσε να τα διαβάσει μια και ήταν γραμμένα σε ξένες γλώσσες, όπως και τα γράμματα που του έστελναν διάφοροι φίλοι.

Οπως μου έλεγε, έτυχε να περάσουν ακόμη και κάποιοι Γερμανοί, τώρα ηλικιωμένοι τουρίστες, τότε νεαροί στρατιώτες. Αυτοί με συγκίνηση του έδωσαν πληροφορίες για πρόσωπα που εμφανίζονταν σε φωτογραφίες εκείνης της εποχής και μαζί θυμήθηκαν αλλοτινές στιγμές.

Ο κύριος Χατζιδάκης σε ξεναγούσε με τέτοιο πάθος στη συλλογή του που μέσα από μάτια του ένοιωθες πως ζούσες σε εκείνη την εποχή, την εποχή του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Σου εξηγούσε με την παραμικρή λεπτομέρεια (παρά την ηλικία του) που και πως βρήκε το κάθε αντικείμενο ακόμη και τα πολύ μικρά εξαρτήματα. Επειτα για να απολογηθεί που σε κούραζε σου πρόσφερε ένα ποτηράκι ρακή και σε ξεπροβόδιζε μέχρι την εξώθυρα.

Αν ποτέ λοιπόν σας βγάλει ο δρόμος να περάσετε από το χωριό Ασκύφου το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 50 χιλ. από τα Χανιά στην ευρύτερη περιοχή των Σφακίων, στα Λευκά όρη, κάνετε μια ολιγόλεπτη στάση στο Ιστορικό / Πολεμικό Μουσείο (1939-1945) και ρίξτε μια ματιά στα αντικείμενα που συνέλλεξε κατά τη διάρκεια της ζωής του ο κ. Χατζιδάκης.

Ο ίδιος δεν θα μπορέσει να σας ξεναγήσει αφού όπως με πληροφόρησε κάποιος φίλος που επισκέφτηκε πρόσφατα το Μουσείο του, εδώ και λίγο καιρό ο κυρ Γιώργης δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας....

Και εγένετο ζωή.....πριν από 2 χρόνια και σήμερα.....

Και εγένετο ζωή λοιπόν πριν από 2 ακριβώς χρόνια όταν γεννήθηκε αυτό εδώ το blog.
Ετσι.....από μια απλή σκέψη....που στη συνέχεια με τη δική σας συντροφιά και συμβολή, δυνάμωσε, συνεχίστηκε και εμπλουτίστηκε.
....Εγένετο όμως και άλλη ζωή σήμερα....
Καλορίζικα να είναι τα ΔΥΟ μωρά δεκαοχτουράκια που μόλις γεννήθηκαν και από σήμερα στολίζουν τη ζαρντινιέρα του Αθηναϊκού μπαλκονιού μας.
.....Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ομορφότερο δώρο για τα γενέθλια του blog.....
Δύο, συμβολικός αριθμός όπως και τα χρόνια του blog!!!
(Το πρώτο μέρος της ιστορίας αυτής είχε καταγραφεί εδώ, σήμερα γράφτηκε το δεύτερο μέρος)

.....Χρόνια Πολλά λοιπόν στο blog αλλά και σε ΕΣΑΣ φίλοι μου.....
.....Χρόνια Πολλά σε όλους μας.....
Για να μπορούμε να συνομιλούμε και να ανταλλάσσουμε απόψεις, ιδέες, σκέψεις....
.....αλλά και κουτσομπολιά, γιατί όχι....?

ΥΓ. Μεταξύ άλλων, στις 13.7.09 το Yahoo όπως είχε προαναγγείλει διέκοψε την υπηρεσία του blogging του (το Yahoo 360 όπως ονομαζόταν). Ενα από τα blogs στο Yahoo 360 που έφερε την ονομασία elmamelenia αποτέλεσε από τον Μάϊο του 2004 την δειλή είσοδό μου στον κόσμο του blogging όταν ακόμη δεν ήξερα καλά-καλά τι πάει να πει blogging...ήταν το πρώτο μου blog δηλαδή προτού να μετακομίσω στο blogspot......Ο κύκλος του έκλεισε στις 13.7.09 μαζί με όλα τα blogs του Yahoo 360....Από εδώ και στο εξής λοιπόν η σκυτάλη παραδίδεται οριστικά από την elmamelenia στο dyosmaraki και μάλιστα την ημέρα των γενεθλίων του.....

....Και εγένετο ζωή.....και η ζωή συνεχίζεται....

Λαχανιά Ρόδου : Atrium Prestige Resort - Για πολυτέλεια στις διακοπές

Ενα νέο πολυτελέστατο 5 άστερο ξενοδοχείο άνοιξε φέτος στο νησί της Ρόδου, πιο συγκεκριμένα στην Λαχανιά που βρίσκεται στη Ν.Ρόδο. Φυσικά το dyosmaraki μόλις έμαθε το νέο δεν έχασε την ευκαιρία , (καθότι η περιέργεια βλέπετε...), και το επισκέφτηκε.
Το Atrium Prestige πιστεύω πως είναι ιδανικό για νέα ζευγάρια που σκοπεύουν να παντρευτούν, αφού το συγκρότημα διαθέτει ένα ονειρεμένο και ρομαντικό περιβάλλον ενώ σε μια άκρη της έκτασης που καταλαμβάνει το ξενοδοχείο βρίσκεται ένα γραφικότατο εκκλησάκι μέσα σε μια λίμνη όπου θα τελούνται οι γάμοι μόλις ολοκληρωθούν οι εργασίες. Αυτό που με εντυπωσίασε εκτός από τους πανέμορφους χώρους είναι πως όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου κυριαρχεί το γαλάζιο χρώμα της θάλασσας και του ουρανού.
Το υγρό στοιχείο είναι πανταχού παρόν, θυμίζοντας ξενοδοχειακές μονάδες της Απω Ανατολής. Τι να πει κανείς για την παραλία του ξενοδοχείου που αποτελεί συνέχεια της απέραντης παραλίας της Λαχανιάς με άμμο αλλά και ψιλό χαλικάκι και κρυστάλλινα πεντακάθαρα νερά.

Ολοι οι χώροι του είναι πάρα πολύ προσεγμένοι και όμορφα διακοσμημένοι, δεν είναι "δήθεν" είναι στα αλήθεια προσεγμένοι. Τα βράδυα μάλιστα καθώς κατεβαίνει κανείς με το ασανσέρ το οποίο από τη μια μεριά είναι γυάλινο, μπορεί ο επισκέπτης να δει μέσα στις πισίνες μικρά-μικρά φωτάκια να αλλάζουν χρωματισμούς που δημιουργούν μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα. (Η φωτογραφία δεν κατάφερε να αποτυπώσει την πραγματικότητα).Τα δρομάκια του ξενοδοχείου είναι επιμελώς διακοσμημένα με γεφυράκια αλλά και πετρόκτιστους διαδρόμους. Και για τους πιο απαιτητικούς υπάρχει το Spa όπου μπορείτε να απολαύσετε ειδική περιποίηση από τα χέρια ειδικών αισθητικών.

Το ξενοδοχείο συγκαταλέγεται στα Great Hotels of the world.
Για περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες μπορείτε να δείτε την ιστοσελίδα του
στο http://www.atriumprestige.gr/index.html

Πάντως εγώ απόλαυσα την παραλία του και ένα δείπνο κάτω από τους ήχους ζωντανής μουσικής στο εστιατόριο.
Πιστέψτε με ήταν μοναδική εμπειρία!!!!

Ρόδος - Τα ελαφάκια των σταυροφόρων (dama dama)

- Τι είναι αυτό? ρωτάω στον σωφέρ

- Ελάφι...Απορώ πως πέρασε μέρα. Θα ήταν κρυμμένο κοντά στο δρόμο και το τρομάξαμε...Την ημέρα κρύβονται και κοιμούνται. Την νύχτα βγαίνουν και κυνηγούν.
- Eχει ελάφια το νησί?

- Αν έχει ελάφια? Σωροί, πλήθος. Τα είχαν φέρει από τα παμπάλαια χρόνια και δεν τα πειράζουν, γιατί κυνηγούν και σκοτώνουν τα φίδια. Με τα ελάφια βρήκαμε ανακούφιση. Οι Ιταλοί τα προστάτεψαν και πολλαπλασιάσθηκαν. Στον πόλεμο όμως σκοτώσανε χιλιάδες από αυτά οι Γερμανοί και τα φάγανε. Σκοτώσαμε κι εμείς οι Ελληνες από την πείνα.

Υστερα όμως σταμάτησε το κυνήγι και ξαναγίνανε.
Τώρα είναι χιλιάδες σ΄ολόκληρο το νησί. Τη νύχτα, όταν περνάμε με τ΄αυτοκίνητα, βγαίνουν ένα σωρό μπροστά μας.

Σωροί....πλήθος....χιλιάδες ήταν κάποτε τα ελαφάκια στο νησί της Ρόδου. Μοναχά που η πραγματικότητα που περιγράφεται στον παραπάνω διάλογο αφορά το έτος 1949. Ηταν τότε που ο Σπύρος Λεωτσάκος περιέγραφε σε ένα καταπληκτικό ταξιδιωτικό ντοκουμέντο με τίτλο "Ρόδος, το σμαραγδένιο νησί" το νησί της Ρόδου, ακριβώς λίγο καιρό αφ΄ότου τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Σήμερα η πραγματικότητα είναι θλιβερά διαφορετική, ο αριθμός του πληθυσμού των ελαφιών Πλατόνι ή Dama Dama (όπως ονομάζεται το συγκεκριμένο είδος ελαφιού που ζει αποκλειστικά στο νησί της Ρόδου) περιορίζεται σε 100-150 άτομα!!!!!

Ακούμπησα το βιβλιαράκι στο τραπέζι και ρούφηξα μια γουλιά δροσερού χυμού...
Βρισκόμουν στην καφετέρια του ξενοδοχείου "Ελαφος" στον Προφήτη Ηλία στη Ρόδο.

Η ματιά μου ταξίδεψε απέναντι από το ξενοδοχείο σε έναν χώρο περιφραγμένο με συρματοπλέγματα. Εκεί μέσα σε λιγοστά τετραγωνικά βρίσκονταν νωχελικά ξαπλωμένα και αποκαμωμένα από τη ζέστη μερικά ελαφάκια. Μασουλάγανε με αργές κινήσεις την τροφή που είχαν βρει στις ειδικές ταϊστρες.
Τα μέλη τους λεπτεπίλεπτα, η κίνησή τους όλο χάρη, αρμονική. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι οι όμορφες λευκές βούλες που στολίζουν το σώμα τους. Χάλκινα ομοιώματα αυτών των ελαφιών υποδέχονται τον επισκέπτη μόλις φτάνει στο λιμάνι της Ρόδου, στημένα πάνω σε κίονες (στην πρώτη φωτό) που στολίζουν την είσοδο του λιμανιού της Ρόδου, το Μαντράκι, εκεί που λένε πως άλλοτε έστεκε το άγαλμα του Κολοσσού της Ρόδου.
Επίσης τα Ροδίτικα παραδοσιακά κεραμικά πιάτα πολλές φορές απεικονίζουν ελάφια, το σήμα κατατεθέν του νησιού της Ρόδου.

Ομως γιατί έχει συνδυαστεί τόσο πολύ το όνομα της Ρόδου με τα ελάφια???
Σύμφωνα με ένα τοπικό θρύλο κάποτε τα ελαφάκια έσωσαν το νησί από τα πολλά φίδια και για αυτό λατρεύτηκαν ως ιερά.
Οι λαϊκές δοξασίες που κυκλοφορούν από τότε για την προέλευση των ελαφιών στο νησί της Ρόδου είναι ποικίλες.

Μία θεωρία θέλει τους Ενετούς να εισήγαγαν τα ελαφάκια στη Ρόδο, την περίοδο που είχαν στην κατοχή τους το νησί. Ομως αυτή η θεωρία μάλλον καταρρίπτεται αφού η Ρόδος αναφέρεται σε αρχαία κείμενα και σαν "Ελαφούσα" . Τα κείμενα αυτά γράφτηκαν πολλά χρόνια πριν να έρθουν όλοι αυτοί οι κατακτητές που σημαίνει ότι η Ρόδος θα πρέπει να είχε ήδη από την αρχαιότητα μεγάλο πληθυσμό ελαφιών.

Η άλλη θεωρία λέει πως τα ελαφάκια τα εισήγαγαν οι Σταυροφόροι στη Ρόδο προκειμένου να προστατέψουν τα στρατόπεδά τους από τα φίδια. Σύμφωνα λοιπόν με τη δεύτερη αυτή θεωρία από τα ζώα που έφεραν οι Σταυροφόροι, κάποια ξέφυγαν από τα στρατόπεδα, κρύφτηκαν στα δάση και δημιούργησαν σιγά-σιγά τον υπάρχοντα πληθυσμό.
Ο κ. Ν.Θεοδωρίδης (δασολόγος-περιβαλλοντολόγος) μας πληροφορεί πως αν και τα ελάφια δεν κυνηγούν για να σκοτώνουν τα φίδια, όπως πιστεύουν πολλοί, εν τούτοις τα κέρατά τους εκκρίνουν κάποια ουσία (ένα αλκάλιο), η μυρωδιά του οποίου ενοχλεί και εξαναγκάζει τα φίδια να απομακρυνθούν. Η θεωρία για την ύπαρξη πολλών φιδιών ίσως να έχει μια ιστορική βάση αφού η Ρόδος μεταξύ άλλων αναφέρεται σε αρχαία κείμενα και ως "Οφιούσα" (=η έχουσα πολλά φίδια)

Οπου όμως δραστηριοποιείται ο άνθρωπος συνήθως οι αλόγιστες δραστηριότητές του λειτουργούν σε βάρος της φύσης....
Ετσι ο αριθμός των ελαφιών της Ρόδου άρχισε σιγά σιγά να φθίνει αφού...

- Μεγάλες ζημιές στο φυσικό περιβάλλον της Ρόδου προέκυψαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 1987, του 1992 αλλά και την περυσινή (2008). Στις πυρκαγιές αυτές κάηκαν πολλά ελάφια όταν εγκλωβίστηκαν από τις φλόγες.
Οπως έμαθα από συζητήσεις με τους ντόπιους εκτός από τις πυρκαγιές η μείωση των ελαφιών οφείλεται επίσης :
- στη λαθροθηρία
- στη με ταχύτατους ρυθμούς μείωση των γεωργικά καλλιεργούμενων εκτάσεων και της εγκατάλειψής τους λόγω της στροφής των ντόπιων κατοίκων στα τουριστικά επαγγέλμα. Αυτό έχει ως συνέπεια την παράλληλη αύξηση των περιοχών που χρησιμοποιούνται για τουριστικούς λόγους και την καταστροφη του φυσικού περιβάλλοντος.
- στην άκριτη χρήση πολλών και ισχυρών γεωργικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τις καλλιέργειες και τα οποία δηλητηριάζουν τις τροφές των ζώων καθώς και τις πηγές και τα νερά, στους βιοτόπους τους.
- στη σταδιακή αύξηση του αριθμού των τροχοφόρων που κυκλοφορούν στους δρόμους του νησιού γεγονός που οδηγεί στη θανάτωση πολλών διερχόμενων ελαφιών .
Μάλιστα, όπως έμαθα, επειδή τα ζώα μη βρίσκοντας τροφή κατεβαίνουν από τα βουνά και δημιουργούν ζημιές στις γεωργικές καλλιέργειες (τις τρώνε δηλαδή), οι γεωργοί τοποθέτησαν κάτι σαν μικρά κανονάκια στα χωράφια τους τα οποία ανά τακτά χρονικά διαστήματα (αυτόματα) ρίχνουν βολές στον αέρα προκειμένου να τρομάζουν τα ζώα και να μην πλησιάζουν!!!!
Ολες οι παραπάνω ανθρώπινες δραστηριότητες (άλλοτε νόμιμες και άλλοτε παράνομες) συμβάλλουν στη σταδιακή μείωση/εξαφάνιση της τροφής και του νερού στους βιότοπους των ελαφιών της Ρόδου και κατά συνέπεια απειλούν τα λιγοστά αλλά και πανέμορφα
Dama Dama.
Θα πρέπει λοιπόν να παρθούν μέτρα για την προστασία τους αφού αυτό το είδος του ελαφιού έχει μπει στην κόκκινη λίστα που σημαίνει πως απειλείται με εξαφάνιση.

Ομως ο δροσερός χυμός είχε τελειώσει...Η ζέστη είχε σφίξει ήταν ώρα για την επιστροφή στο ξενοδοχείο. Πήρα τα πράγματά μου και έβαλα εμπρός το αυτοκίνητο. Εριξα μια τελευταία ματιά προς το μέρος των ελαφιών που με κοίταζαν με τα αμυγδαλόσχημα μάτια τους...
Σκεφτόμουν πως όποιος επισκέπτεται το νησί της Ρόδου θα πρέπει να κάνει μια βόλτα εδώ στον Προφήτη Ηλία για να θαυμάσει τα μοναδικά αυτά ελαφάκια, τα ελαφάκια των Σταυροφόρων που τα ονόμασαν Πλατόνι ή Dama Dama....
Είναι πανέμορφα....ιδιαίτερα το βλέμμα τους....
Αντίκρυ σε ένα τέτοιο βλέμμα, τα αποχαιρέτησα σιγοψιθυρίζοντας τους στίχους που έγραψε ο Λόρδος Βύρων για την Κόρη των Αθηνών και πλημμύριζαν τη καρδιά μου εκείνη τη στιγμή μαζί με λογής-λογής ανάμικτα συναισθήματα:

....Μα τα αγριωπά τα ελαφίσια μάτια σου

....Ζωή μου σας αγαπώ....

....και υποσχέθηκα στα ελαφάκια πως μια μέρα θα ξανάρθω να τα βρω....
(Αναλυτικότατες πληροφορίες για τα ελαφάκια Dama Dama μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο του κ. Ν.Θεοδωρίδη εδώ)

"Made in Europe" - Σκέψεις με αφορμή ένα ψυγείο.....

Οι κοινοτικοί ιθύνοντες στις Βρυξέλλες, διαπίστωσαν λέει πως οι κοινωνικές επιπτώσεις θα είναι μεγάλες και ότι η τόνωση της απασχόλησης θα έλθει πολύ αργότερα από την αναστροφή του οικονομικού κύκλου, δηλαδή από την επιστροφή των ευρωπαϊκών οικονομιών σε θετικούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης (όλο το άρθρο εδώ). Φοβάμαι όμως πως δεν έχουν καταλάβει πως απασχόληση δίχως παραγωγικές επιχειρήσεις δεν γίνεται να υπάρξει....!!!!

Οπως είναι γνωστό τα τελευταία χρόνια όλο και με γοργότερους ρυθμούς οι Ευρωπαίοι μεγαλοεπιχειρηματίες μεταφέρουν την παραγωγή τους σε τρίτες χώρες εκεί δηλαδή που τα μεροκάματα είναι φτηνά. Για ποιά , επομένως, τόνωση της απασχόλησης μιλάμε και για ποιά επιστροφή των ευρωπαϊκών οικονομιών σε θετικούς ρυθμούς οικονομικής μεγένθυνσης? Οταν δεν παράγονται προϊόντα στην Ευρώπη τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για οικονομική μεγένθυνση των Ευρωπαϊκών κρατών αλλά για οικονομική μεγένθυνση των ιδιωτών μεγαλοεπιχειρηματιών.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έκανα έρευνα αγοράς για να βρω ψυγείο αφού το το παλιό μου ψυγείο αποφάσισε να πάψει δια παντός τη λειτουργία του.

Διαπίστωσα λοιπόν πως τα ψυγεία που έχουν κατακλύσει την Ελληνική αγορά είναι Made in Malaysia, Made in Turkey(!!!!), αλλά και Made in China (!!!!) Λιγοστές οι περιπτώσεις κάποιων ψυγείων που κατασκευάζονται στην Ευρώπη, και όταν λέμε Ευρώπη μιλάμε σχεδόν αποκλειστικά στις Βαλκανικές χώρες

(Βουλγαρία, Πολωνία, Σλοβενία).

Κάνοντας σύγκριση με τα παλαιότερα ψυγεία, διαπίστωσα πως αν και τα καινούργια ψυγεία λέγεται πως καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια εν τούτοις η ποιότητά τους έχει υποβαθμιστεί. Τα συρτάρια πλέον κατασκευάζονται από τόσο λεπτό πλαστικό ώστε λίγο βάρος να βάλεις παραπάνω το συρτάρι δύσκολα θα αντέξει. Τα ραφάκια που γνωρίζαμε στις πόρτες των παλαιότερων μοντέλων των ψυγείων είτε καταργήθηκαν εντελώς, είτε αντικαταστάθηκαν με πλαστικά κακής ποιότητας, είτε στένεψαν τόσο πολύ ώστε να μην χωράνε παρά μικρά βαζάκια όπως είναι αυτά της μουστάρδας. Φαίνεται λοιπόν πως η αύξηση της κερδοφορίας για τον κατασκευαστή οδήγησε στη χρήση φτηνότερων υλικών αλλά και φτηνότερων εργατικών χεριών, ενώ προσφέρει μηδενικό όφελος για τον καταναλωτή

(αφού οι τιμές καλά κρατούν, δεν φαίνεται να υπάρχει αντίστοιχη μείωση των τιμών για τον ίδιο τον καταναλωτή).

- Οι Ευρωπαϊκές επιχειρήσεις λοιπόν μέ γοργούς ρυθμούς μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους σε τρίτες χώρες. Παράλληλα οι Ευρωπαίοι επιχειρηματίες γκρινιάζουν για την κακή κατάσταση της οικονομίας και ισχυρίζονται πως αναγκάζονται να απολύσουν τους Ευρωπαίους εργαζόμενους λόγω της οικονομικής κρίσης.

Οι κυβερνήσεις από την άλλη μεριά δεν φαίνεται να παίρνουν μέτρα και να βάζουν φραγμό σε αυτήν την τακτική. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι οικονομολόγος για να καταλάβει πως εάν τα εργοστάσια παραγωγής οικιακών συσκευών εγκαταλείψουν δια παντός την Ευρώπη μοιραία οδηγούμαστε σε μια διογκούμενη υποαπασχόληση των Ευρωπαίων εργαζομένων και κατά συνέπεια αύξηση της ανεργίας, αφού όλοι αυτοί που εργάζονταν στα εργοστάσια παραγωγής οικιακών συσκευών θα βρεθούν στον δρόμο.

- Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις λένε πως στηρίζουν με κρατικά κονδύλια όσες επιχειρήσεις βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική θέση.

Μα γιατί? Πόσες από αυτές τις εταιρείς έκλεισαν τα εργοστάσιά τους στην Ευρώπη με το πρόσχημα πως δεν έβγαιναν οικονομικά αλλά μετέφεραν τις δραστηριότητές τους σε τρίτες χώρες (πιθανά με άλλη επωνυμία)???

Πιστεύω πως δεν είναι δυνατόν να στηρίζονται με Ευρωπαϊκά κονδύλια επιχειρήσεις οι οποίες δεν πριμοδοτούν την εργασία στις χώρες της Ευρωζώνης . Αντίθετα θα έπρεπε να στηριχτούν εκείνες οι επιχειρήσεις οι οποίες εξακολουθούν να παράγουν προϊόντα στην Ευρωζώνη.

Εκτός όμως από τα μέτρα που πρέπει να πάρουν οι κυβερνήσεις, πιστεύω πως

θα πρέπει να δραστηριοποιηθούμε εμείς οι πολίτες

και να ψάχνουμε λίγο περισσότερο τα πράγματα.

Με ποιόν τρόπο? Επιλέγοντας προϊόντα "made in Europe".

Δεν αρκεί πια όταν θέλουμε να αγοράσουμε μια συσκευή να λέμε
"θέλω να αγοράσω μια συσκευή μάρκας Χ ή Ζ" .

Θα πρέπει να ρωτάμε εάν παράγεται σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να το επιβεβαιώνουμε διαβάζοντας τη σχετική ετικέτα που βρίσκεται κολλημένη πάνω στη συσκευή.

Ας μην αγοράζουμε ότι μας σερβίρουν. Ας είμαστε εμείς εκείνοι που επιλέγουν τι θα αγοράσουν. Ισως εάν υπάρξει αυξημένη ζήτηση συσκευών "made in Europe" να αποθαρρύνει τους επιχειρηματίες από την ομαδική μεταφορά της παραγωγής τους προς τις τρίτες χώρες. Και ας μην ξεχνάμε πως αν δεν βρούμε συσκευές "made in Europe" στα μεγάλα πολυκαταστήματα (τα οποία εμφανώς προωθούν τις συσκευές που παράγονται εκτός Ευρωζώνης λόγω αυξημένου ποσοστού κέρδους), υπάρχουν και μικρότερα μαγαζιά που είναι προθυμα να μας εξυπηρετήσουν (και επιμένουν στην ποιότητα).

Η φτερωτή επισκέπτρια...ο Υμηττός και το Αθηναϊκό μπαλκόνι....

- Ξυπνείστεεεεεεε!!!! Ελάτε να δείτε κάτι παράξενο που συμβαίνει στο μπαλκόνι μας, φώναξε η Καλλικατζαρελένη αφήνοντας ένα τεμπέλικο χασμουρητό....

- Τι έπαθες πρωί-πρωί ακόμη δεν ανοίξαμε τα μάτια μας??? είπε με φωνή βαριεστημένη και νυσταλέα η Μελένια, πετώντας τα σεντόνια. Μπορεί να νύσταζε μα την έτρωγε η περιέργεια να δει τι ανακάλυψε πρωί πρωί η Καλλικατζαρελένη....

Βγήκαμε και οι τρεις στο μπαλκόνι το οποίο στην άκρη του συνορεύει με μια ζαρντινιέρα. Στην άλλη άκρη της ζαρντινιέρας, σε μια γωνίτσα προφυλαγμένη από τους αέρηδες και μη προσβάσιμη για ανθρώπους ήταν κουρνιασμένη μια δεκαοχτούρα!!! Θα μου πείτε...καλά που είναι το παράξενο??? Χιλιάδες δεκαοχτούρες κυκλοφορούν στα Αθηναϊκά μπαλκόνια πια, δηλαδή για να μην πούμε πως κοντεύουν να γίνουν έμβλημα της πόλης των Αθηνών και να φάνε τα πρωτεία που είχε στην αρχαιότητα η κουκουβάγια (γλαύξ).

- "Βγήκα πρωί-πρωί να ποτίσω τα φυτά", είπε η Καλλικατζαρελένη, " και καθώς κατάβρεχα το φύλλωμα του γιασεμιού ένοιωσα κάτι να κουνιέται. Ετσι αντιλήφθηκα την παρουσία της. Στεκόταν ακίνητη και με κοίταζε με αυστηρό βλέμμα...Μου φάνηκε σαν να κρατούσε ακόμη και την ανάσα της για να μην την αντιληφθώ...λες και...λες και έκρυβε κάποιο μυστικό".

- "Μήπως είναι πληγωμένη?" ρώτησα με νυσταγμένη φωνή αλλά και με άγχος μην και η καντεμιά του Ακατανόμαστου συνεχιστεί....Θα το θεωρούσα μεγάλη γρουσουζιά να δω ένα πουλάκι να αφήνει την τελευταία του πνοή στο μπαλκόνι μου.....Για κατάβρεξέ την βρε Καλλλικατζαρελένη, αν μπορεί να πετάξει τότε θα φύγει, αν όχι τότε μάλλον θα είναι πληγωμένο το πουλί....Εγώ λέω να τηλεφωνήσουμε στην Ορνιθολογική Εταιρεία να μας πουν τι να κάνουμε για να το περιθάλψουμε"

- "Μη φοβάστε, δεν είμαι πληγωμένη σωματικά" ακούστηκε μια ψιλή φωνή να έρχεται από το μέρος που ήταν κουρνιασμένη η δεκαοχτούρα.

Κοιταχτήκαμε έντρομες...Από πότε τα πουλιά αποκτούν ανθρώπινη φωνή?

-" Ηρθα εδώ για να χτίσω το καινούργιο σπιτικό μου" συνέχισε να λέει η δεκαοχτούρα.

"Αφού εσείς οι άνθρωποι αδιαφορήσατε για το φυσικό μας σπίτι, το δάσος, αφού κάψατε τα δέντρα, εκεί δηλαδή που χτίζαμε τα δικά μας σπίτια, έτσι κι εμείς μη βρίσκοντας δέντρα να χτίζουμε τις φωλιές μας, αναγκαζόμαστε να τις χτίζουμε στα δικά σας σπίτια. Αναγκαστική συγκατοίκηση, κάπως πρέπει να επιβιώσουμε κι εμείς, δεν νομίζετε? Η μήπως έχετε την αίσθηση πως είστε οι μοναδικοί κάτοικοι σε αυτόν τον πλανήτη?"

Δίκιο έχεις ψιθυρίσαμε με αμηχανία αφού δεν έχει ξαναματαγίνει μια δεκαοχτούρα να μιλά με ανθρώπινη φωνή.....

- "Το δικό μου σπίτι βρισκόταν στον Υμηττό, σε ένα δέντρο που με φιλοξενούσε κάθε χρόνο. Εκεί ερχόμουν κάθε χρόνο και γεννούσα τα μικρά μου. Γιατί πρέπει να ξέρετε πως εμείς τα πουλιά μπορεί να μεταναστεύουμε σε θερμότερα μέρη και να ταξιδεύουμε όλο το χρόνο, φημιζόμαστε όμως για την πολύ καλή μας μνήμη. Κάθε χρόνο μέσω των ίδιων ουράνιων μονοπατιών επιστρέφουμε στην ίδια τοποθεσία που την προηγούμενη χρονιά είχαμε αφήσει τη φωλιά μας....Το δικό μου σπίτι, (το δέντρο μου δηλαδή) στον Υμηττό κάηκε στις προηγούμενες πυρκαγιές....Ετσι, όπως και τα υπόλοιπα πουλιά, αναγκάστηκα να μετακομίσω. Διάλεξα μια γωνιά ήσυχη, εδώ στη γωνιά της ζαρντινιέρας ενός Αθηναϊκού μπαλκονιού"

- "Δεν μας πειράζει καθόλου, μπορείς να μείνεις στο μπαλκόνι μας" είπε η Καλλικατζαρελένη, "χαρά μας και τιμή μας είναι που διάλεξες το δικό μας μπαλκόνι για να χτίσεις το σπιτικό σου. Πες μας μοναχά αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να μπορέσεις να επισκευάσεις το παλιό σου σπιτικό και να επιστρέψεις στον φυσικό σου κόσμο που είναι το δάσος, αφού δεν είναι φυσικό να φτιάχνεις φωλιά στων ανθρώπων τα σπίτια...Αυτό μόνο τα χελιδόνια το έκαναν από όσο ξέρω...."

- "Να προστατέψετε τα δάση, μόνο αυτό μπορείτε να κάνετε εσείς οι άνθρωποι. Να πάψετε να επεκτείνετε τις δραστηριότητές σας εκεί που ζούμε εμείς. Εχετε χτίσει τα πάντα, φτάνει πια, καταντάτε επικίνδυνοι για την επιβίωση των πλασμάτων της φύσης. Κατασκευάζετε με παράλογους ρυθμούς νέους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας και διαταράσσετε την ησυχία του φυσικού μας χώρου. Δείτε για παράδειγμα εκεί που κατασκευάστηκε η Εγνατία οδός μέσα σε 3 μήνες έχουν σκοτωθεί 6 αρκούδες (το σχετικό άρθρο μπορείτε να διαβάστε εδώ) που όπως εμείς τα πουλιά, έτσι και αυτές ακολουθούν γνώριμες διαδρομές για να κινηθούν. Οι νόμοι της φύσης είναι αλλοιώτικοι, πιο σταθεροί, δυσκολεύονται τα πλάσματα της φύσης να συνειδητοποιήσουν πως στη θέση των παλιών γνώριμων μονοπατιών τώρα υπάρχουν λεωφοριόδρομοι"

"Α! Και για να μην το ξεχάσω, συνέχισε η δεκαοχοτούρα, ένα πουλάκι μου είπε πως η Πρωτοβουλία Πολιτών για την Προστασία του Υμηττού προσκαλεί όλους τους ευαισθητοποιημένους πολίτες να παραβρεθούν την ερχόμενη Κυριακή 5 Ιουλίου και ώρα 09.00 το πρωί για να βοηθήσουν στο πότισμα των χιλιάδων δέντρων που φυτεύτηκαν στον Υμηττό (από εθελοντές πολίτες) κατά τη διάρκεια του χειμώνα που μας πέρασε. Ως σημείο συγκέντρωσης ορίστηκε δίπλα στο Στρατόπεδο Σακέτα, (στην Κατεχάκη κοντά στον ύψος του Καρέα) απέναντι από το φυλάκιο δασοπροστασίας του Δήμου Βύρωνα"

"Βέβαια εγώ δεν θα ζω για να ξαναφτιάξω φωλιά στα συγκεκριμένα δεντράκια, αφού θα περάσουν πολλά χρόνια έως ότου μεγαλώσουν. Ισως όμως τα παιδιά των παιδιών μου...." είπε και η ματιά της δεκαοχτούρας πλημμύρισε από τρυφερότητα"....κι εμένα μου φάνηκε πως σαν να κατρακύλισε ένα δάκρυ...Μπα η ιδέα μου θα ήταν, δεν μπορεί μια δεκαοχτούρα να δακρύζει από συγκίνηση....

"Τώρα όμως πρέπει να σας αφήσω, πρέπει να κάνω καμιά βόλτα να ξεμουδιάσω και να αναζητήσω τροφή"

Ανοιξε τα φτερά της και πέταξε φρρρρρρρρρρ

"Σας εμπιστεύομαι τη φωλιά μου" μας φώναξε από εκεί ψηλά και η φωνή της ξανάγινε δεκαοχτουρίστικη "γουγκου-γκου, γκουγκου-γκου, γουγκου-γκου" (που στην ανθρώπινη γλώσσα μεταφράζεται δέκα οκτώωωω, δέκα οχτώωωωω)

"Ωστε αυτό το μυστικό έκρυβε" ψιθύρισε η Καλλικατζαρελένη, κοιτάζοντας με περιέργεια την κρυψώνα στην οποία βρισκόταν μέχρι πριν από λίγο κουρνιασμένη τη δεκαοχτούρα.

"Αααααααα!!!! Τι καλά!!!! Θάχουμε γεννητούρια στη ζαρντινιέρα μας!!!!! Σε δέκα οχτώ ημέρες μήπως???" ξεφώνισε η Μελένια

....Και πιαστήκαμε από τη χαρά μας σε έναν ξέφρενο κυκλικό χορό.....
....Και χόρευε από τη χαρά της κι η δεκαοχτούρα σχηματίζοντας κύκλους στον ουρανό, ενώ μας παρακολουθούσε άγρυπνα αλλά και διακριτικά....αφού μας εμπιστέυτηκε τη φωλιά της και τα αυγά της....εδώ στη ζαρντινιέρα.....ενός Αθηναϊκού μπαλκονιού...

Γελοιο-γράφοντας την επικαιρότητα - Η απαγόρευση του καπνίσματος, οι ....Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. και εγώ....

Σκίτσο του Βαγγέλη Παυλίδη

Η πρώτη Ιουλίου χαρακτηρίστηκε ως επίσημη ημέρα απαγόρευσης του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους δια νόμου, έναν νόμο που αποτέλεσε μια ακόμη αφορμή για να διχαστεί η ελληνική κοινωνία σε δύο ομάδες, τους φανατικούς καπνιστές και τους μη καπνιστές.

Τι λένε οι μη καπνιστές ????

-Οι μη καπνιστές ή αλλοιώς παθητικοί καπνιστές θεωρούν πως υφίστανται διπλή αδικία και ζημιά δίχως οι ίδιοι να είναι άμεσα υπεύθυνοι. Εισπνέουν παθητικά τον καπνό του αναμμένου τσιγάρου του καπνιστή καθώς και τον καπνό της εκπνοής του. Εξαναγκάζονται να δέχονται τις φθοροποιές συνθήκες στις οποίες τους υποβάλλουν. Νοιώθουν να καταπιέζονται από τη δικτατορία των καπνιστών μέσα στους χώρους εργασίας, στους χώρους διασκέδασης, στους χώρους εκπαίδευσης, στα υπηρεσιακά meetings και συνέδρια.

-Ενα άλλο επιχείρημά τους είναι πως άπειροι είναι οι κίνδυνοι για τα έμβρυα όταν η έγκυος μέλλουσα μητέρα καπνίζει κανονικά ή παθητικά. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά τα οποία διαμορφώνονται σε παθητικούς καπνιστές όταν μεγαλώνουν σε περιβάλλον γονέων καπνιστών.

-Επίσης μακρύς είναι ο κατάλογος των αρνητικών επιπτώσεων από το κάπνισμα

Ο νέος νόμος της απαγόρευσης του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους έφερε μεγάλη διχόνοια όχι μόνο ανάμεσα στους πολίτες αλλά και στα ζευγάρια όπου ο ένας από τους δύο συζύγους είναι μανιώδης καπνιστής. Η διχόνοια συνοδεύτηκε από την ανάλογη κρεββατομουρμούρα της οποίας τις επιπτώσεις νομίζω πως θα τις δούμε στο εγγύς μέλλον....

Τι λένε οι καπνιστές?????
-Δηλώνουν αμετανόητοι ακόμη και με σελίδες στο facebook πως
"εγώ θα καπνίζω και μετά την 1η Ιουλίου". - Ετοιμάζονται να ιδρύσουν νέο κόμμα με μέλη καπνιστές και υπό τον τίτλο Κ.Ο.Τ.Ε.Σ.
(.....Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση...).

Σύμφωνα με τον κ. Ν.Λούβρο πρόεδρο του Κ.Ο.Τ.Ε.Σ.....
"Ετσι κι αλλοιώς εισπνέουμε "παθητικά"τα καυσαέρια από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων, δεχόμαστε “παθητικά” τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες κ.ο.κ. Μήπως αυτό σημαίνει πως θα έπρεπε στο όνομα της “παθητικότητάς” μας να απαγορευθούν τα αυτοκίνητα ή τα κινητά; Εξ άλλου κάθε άνθρωπος μπορεί να αποφασίσει εάν θα πεθάνει υγιής ή ασθενής. Οι συγκυριακές πλειοψηφίες ή οι κρατούσες κάθε φορά επιστημονικές ελίτ δεν έχουν από το Σύνταγμα το δικαίωμα να υπαγορεύουν πατερναλιστικά στα πρόσωπα ποιο είναι το καλό τους, λες και πρόκειται για ανώριμα παιδιά, χωρίς στοιχειώδη κρίση και ικανότητα αυτοκαθορισμού.

Ο ίδιος καπνίζει καθημερινά έξι πακέτα τσιγάρα από τα 23 του!!!!

Συνεχίζοντας λέει πως "αν ήθελαν πραγματικά να αποτρέψουν τον κόσμο από το κάπνισμα, θα μπορούσαν να ακριβύνουν το κόστος των τσιγάρων υπερβολικά. Γιατί δεν βάζουν το πακέτο 10 ευρώ? Εκεί που κάποιος καπνίζει 2 πακέτα είτε θα το μειώσει είτε θα το κόψει....
(Οι πληροφορίες για το Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. προέρχονται από το BHMAGAZZINO τ.454 και από το enet.gr)

Προσωπικά είμαι μη καπνίστρια από συνειδητή επιλογή. Από την εφηβεία μου επέλεξα να μην δεχτώ να κερδοσκοπούν κάποιες βιομηχανίες σε βάρος της υγείας μου. Ηταν βέβαια ακόμη ένας λόγος η αποστροφή μου προς την βαριά μυρωδιά που αποκτούσαν τα ρούχα έπειτα από μια έξοδο στην ταβέρνα, στο μπαρ, σε κάποιο επαγγελματικό meeting, στη συνέλευση του σωματείου.

Αν και θα ήθελα να είμαι πιο διαλλακτική στο δικαίωμα των άλλων να επιλέγουν πως να ζουν, αδυνατώ να το κάνω όταν οι άλλοι δεν σέβονται τις δικές μολυ επιλογές.

Οταν λοιπόν βρέθηκα να εργάζομαι (ως η μοναδική μη καπνίστρια ανάμεσα σε άλλους 35 συναδέλφους καπνιστές) σε ένα χώρο γραφείου δίχως επαρκή εξαερισμό, ένοιωσα μεγάλη οργή για την αδιαφορία που επιδείκνυαν οι συνάδελφοί μου στο αίτημά μου να μειώσουν το κάπνισμα αφού ένοιωθα πως ασφυκτιούσα.

Εξ άλλου ενώ εκείνοι είχαν την επιλογή να πάνε σε άλλο χώρο να καπνίσουν εγώ δεν είχα άλλη επιλογή παρά να παραμένω σε έναν χώρο με βλαβερές για την υγεία συνθήκες.

Τα χρόνια πέρασαν, από εκείνη την περίοδο της εργασιακής μου ζωής κληρονόμησα (λόγω της καθημερινής έκθεσής μου στον καπνό) μια χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια η οποία θα με συντροφεύει στην υπόλοιπη ζωή μου.

Από τότε μου δημιουργήθηκε μια αποστροφή για την "δικτατορία των καπνιστών"σε κάθε χώρο και αδυνατούσα πια να συχνάζω σε χώρους κλειστούς όπου δεν υπήρχε επαρκής εξαερισμός.

Κρίνω λοιπόν θετικό το μέτρο της απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους και ευελπιστώ πως θα μπορώ και πάλι να συχνάζω σε αγαπημένα στέκια που πριν δεν μπορούσα λόγω της αποπνικτικής ατμόσφαιρας από τα τσιγάρα. Θεωρώ υπερβολικό τον τρόπο αντίδρασης μα και τα επιχειρήματα που λέγονται από τους καπνιστές.

Είναι βέβαιο πως εκτός από την απαγόρευση δια νόμου ίσως να υπήρχαν δημοκρατικότεροι τρόποι επίλυσης του προβλήματος.

Προκειμένου όμως να υπάρξουν άλλοι τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος οι καπνιστές όφειλαν να είναι όχι μόνο πιο ευαισθητοποιημένοι αλλά και δημοκρατικότεροι στη συμπεριφορά τους απέναντι στους μη καπνιστές συμπολίτες τους.

Σε τελική ανάλυση μπορεί για τους καπνιστές το κάπνισμα να αποτελεί έναν εθισμό τον οποίο οι ίδιοι επέλεξαν. Ομως και οι μη καπνιστές συμπολίτες τους έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον αυτοκαθορισμό τους και της επιλογής τους να μην μετατρέπονται σε παθητικούς καπνιστές δίχως τουλάχιστον να το επιθυμούν και να το επιλέγουν οι ίδιοι...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

ΚΑΙ

ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΤΣΙΓΑΡΙΕΣ

ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

ΚΑΙ

ΣΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ