Η φτερωτή επισκέπτρια...ο Υμηττός και το Αθηναϊκό μπαλκόνι....

- Ξυπνείστεεεεεεε!!!! Ελάτε να δείτε κάτι παράξενο που συμβαίνει στο μπαλκόνι μας, φώναξε η Καλλικατζαρελένη αφήνοντας ένα τεμπέλικο χασμουρητό....

- Τι έπαθες πρωί-πρωί ακόμη δεν ανοίξαμε τα μάτια μας??? είπε με φωνή βαριεστημένη και νυσταλέα η Μελένια, πετώντας τα σεντόνια. Μπορεί να νύσταζε μα την έτρωγε η περιέργεια να δει τι ανακάλυψε πρωί πρωί η Καλλικατζαρελένη....

Βγήκαμε και οι τρεις στο μπαλκόνι το οποίο στην άκρη του συνορεύει με μια ζαρντινιέρα. Στην άλλη άκρη της ζαρντινιέρας, σε μια γωνίτσα προφυλαγμένη από τους αέρηδες και μη προσβάσιμη για ανθρώπους ήταν κουρνιασμένη μια δεκαοχτούρα!!! Θα μου πείτε...καλά που είναι το παράξενο??? Χιλιάδες δεκαοχτούρες κυκλοφορούν στα Αθηναϊκά μπαλκόνια πια, δηλαδή για να μην πούμε πως κοντεύουν να γίνουν έμβλημα της πόλης των Αθηνών και να φάνε τα πρωτεία που είχε στην αρχαιότητα η κουκουβάγια (γλαύξ).

- "Βγήκα πρωί-πρωί να ποτίσω τα φυτά", είπε η Καλλικατζαρελένη, " και καθώς κατάβρεχα το φύλλωμα του γιασεμιού ένοιωσα κάτι να κουνιέται. Ετσι αντιλήφθηκα την παρουσία της. Στεκόταν ακίνητη και με κοίταζε με αυστηρό βλέμμα...Μου φάνηκε σαν να κρατούσε ακόμη και την ανάσα της για να μην την αντιληφθώ...λες και...λες και έκρυβε κάποιο μυστικό".

- "Μήπως είναι πληγωμένη?" ρώτησα με νυσταγμένη φωνή αλλά και με άγχος μην και η καντεμιά του Ακατανόμαστου συνεχιστεί....Θα το θεωρούσα μεγάλη γρουσουζιά να δω ένα πουλάκι να αφήνει την τελευταία του πνοή στο μπαλκόνι μου.....Για κατάβρεξέ την βρε Καλλλικατζαρελένη, αν μπορεί να πετάξει τότε θα φύγει, αν όχι τότε μάλλον θα είναι πληγωμένο το πουλί....Εγώ λέω να τηλεφωνήσουμε στην Ορνιθολογική Εταιρεία να μας πουν τι να κάνουμε για να το περιθάλψουμε"

- "Μη φοβάστε, δεν είμαι πληγωμένη σωματικά" ακούστηκε μια ψιλή φωνή να έρχεται από το μέρος που ήταν κουρνιασμένη η δεκαοχτούρα.

Κοιταχτήκαμε έντρομες...Από πότε τα πουλιά αποκτούν ανθρώπινη φωνή?

-" Ηρθα εδώ για να χτίσω το καινούργιο σπιτικό μου" συνέχισε να λέει η δεκαοχτούρα.

"Αφού εσείς οι άνθρωποι αδιαφορήσατε για το φυσικό μας σπίτι, το δάσος, αφού κάψατε τα δέντρα, εκεί δηλαδή που χτίζαμε τα δικά μας σπίτια, έτσι κι εμείς μη βρίσκοντας δέντρα να χτίζουμε τις φωλιές μας, αναγκαζόμαστε να τις χτίζουμε στα δικά σας σπίτια. Αναγκαστική συγκατοίκηση, κάπως πρέπει να επιβιώσουμε κι εμείς, δεν νομίζετε? Η μήπως έχετε την αίσθηση πως είστε οι μοναδικοί κάτοικοι σε αυτόν τον πλανήτη?"

Δίκιο έχεις ψιθυρίσαμε με αμηχανία αφού δεν έχει ξαναματαγίνει μια δεκαοχτούρα να μιλά με ανθρώπινη φωνή.....

- "Το δικό μου σπίτι βρισκόταν στον Υμηττό, σε ένα δέντρο που με φιλοξενούσε κάθε χρόνο. Εκεί ερχόμουν κάθε χρόνο και γεννούσα τα μικρά μου. Γιατί πρέπει να ξέρετε πως εμείς τα πουλιά μπορεί να μεταναστεύουμε σε θερμότερα μέρη και να ταξιδεύουμε όλο το χρόνο, φημιζόμαστε όμως για την πολύ καλή μας μνήμη. Κάθε χρόνο μέσω των ίδιων ουράνιων μονοπατιών επιστρέφουμε στην ίδια τοποθεσία που την προηγούμενη χρονιά είχαμε αφήσει τη φωλιά μας....Το δικό μου σπίτι, (το δέντρο μου δηλαδή) στον Υμηττό κάηκε στις προηγούμενες πυρκαγιές....Ετσι, όπως και τα υπόλοιπα πουλιά, αναγκάστηκα να μετακομίσω. Διάλεξα μια γωνιά ήσυχη, εδώ στη γωνιά της ζαρντινιέρας ενός Αθηναϊκού μπαλκονιού"

- "Δεν μας πειράζει καθόλου, μπορείς να μείνεις στο μπαλκόνι μας" είπε η Καλλικατζαρελένη, "χαρά μας και τιμή μας είναι που διάλεξες το δικό μας μπαλκόνι για να χτίσεις το σπιτικό σου. Πες μας μοναχά αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να μπορέσεις να επισκευάσεις το παλιό σου σπιτικό και να επιστρέψεις στον φυσικό σου κόσμο που είναι το δάσος, αφού δεν είναι φυσικό να φτιάχνεις φωλιά στων ανθρώπων τα σπίτια...Αυτό μόνο τα χελιδόνια το έκαναν από όσο ξέρω...."

- "Να προστατέψετε τα δάση, μόνο αυτό μπορείτε να κάνετε εσείς οι άνθρωποι. Να πάψετε να επεκτείνετε τις δραστηριότητές σας εκεί που ζούμε εμείς. Εχετε χτίσει τα πάντα, φτάνει πια, καταντάτε επικίνδυνοι για την επιβίωση των πλασμάτων της φύσης. Κατασκευάζετε με παράλογους ρυθμούς νέους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας και διαταράσσετε την ησυχία του φυσικού μας χώρου. Δείτε για παράδειγμα εκεί που κατασκευάστηκε η Εγνατία οδός μέσα σε 3 μήνες έχουν σκοτωθεί 6 αρκούδες (το σχετικό άρθρο μπορείτε να διαβάστε εδώ) που όπως εμείς τα πουλιά, έτσι και αυτές ακολουθούν γνώριμες διαδρομές για να κινηθούν. Οι νόμοι της φύσης είναι αλλοιώτικοι, πιο σταθεροί, δυσκολεύονται τα πλάσματα της φύσης να συνειδητοποιήσουν πως στη θέση των παλιών γνώριμων μονοπατιών τώρα υπάρχουν λεωφοριόδρομοι"

"Α! Και για να μην το ξεχάσω, συνέχισε η δεκαοχοτούρα, ένα πουλάκι μου είπε πως η Πρωτοβουλία Πολιτών για την Προστασία του Υμηττού προσκαλεί όλους τους ευαισθητοποιημένους πολίτες να παραβρεθούν την ερχόμενη Κυριακή 5 Ιουλίου και ώρα 09.00 το πρωί για να βοηθήσουν στο πότισμα των χιλιάδων δέντρων που φυτεύτηκαν στον Υμηττό (από εθελοντές πολίτες) κατά τη διάρκεια του χειμώνα που μας πέρασε. Ως σημείο συγκέντρωσης ορίστηκε δίπλα στο Στρατόπεδο Σακέτα, (στην Κατεχάκη κοντά στον ύψος του Καρέα) απέναντι από το φυλάκιο δασοπροστασίας του Δήμου Βύρωνα"

"Βέβαια εγώ δεν θα ζω για να ξαναφτιάξω φωλιά στα συγκεκριμένα δεντράκια, αφού θα περάσουν πολλά χρόνια έως ότου μεγαλώσουν. Ισως όμως τα παιδιά των παιδιών μου...." είπε και η ματιά της δεκαοχτούρας πλημμύρισε από τρυφερότητα"....κι εμένα μου φάνηκε πως σαν να κατρακύλισε ένα δάκρυ...Μπα η ιδέα μου θα ήταν, δεν μπορεί μια δεκαοχτούρα να δακρύζει από συγκίνηση....

"Τώρα όμως πρέπει να σας αφήσω, πρέπει να κάνω καμιά βόλτα να ξεμουδιάσω και να αναζητήσω τροφή"

Ανοιξε τα φτερά της και πέταξε φρρρρρρρρρρ

"Σας εμπιστεύομαι τη φωλιά μου" μας φώναξε από εκεί ψηλά και η φωνή της ξανάγινε δεκαοχτουρίστικη "γουγκου-γκου, γκουγκου-γκου, γουγκου-γκου" (που στην ανθρώπινη γλώσσα μεταφράζεται δέκα οκτώωωω, δέκα οχτώωωωω)

"Ωστε αυτό το μυστικό έκρυβε" ψιθύρισε η Καλλικατζαρελένη, κοιτάζοντας με περιέργεια την κρυψώνα στην οποία βρισκόταν μέχρι πριν από λίγο κουρνιασμένη τη δεκαοχτούρα.

"Αααααααα!!!! Τι καλά!!!! Θάχουμε γεννητούρια στη ζαρντινιέρα μας!!!!! Σε δέκα οχτώ ημέρες μήπως???" ξεφώνισε η Μελένια

....Και πιαστήκαμε από τη χαρά μας σε έναν ξέφρενο κυκλικό χορό.....
....Και χόρευε από τη χαρά της κι η δεκαοχτούρα σχηματίζοντας κύκλους στον ουρανό, ενώ μας παρακολουθούσε άγρυπνα αλλά και διακριτικά....αφού μας εμπιστέυτηκε τη φωλιά της και τα αυγά της....εδώ στη ζαρντινιέρα.....ενός Αθηναϊκού μπαλκονιού...