Αλλα γαμήλια ήθη....

Θα πρέπει να ήταν το καλοκαίρι του 1982 που τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων βούηξαν από την είδηση πως για πρώτη φορά τελέστηκε ένας μη θρησκευτικός γάμος στο Δημαρχείο της Καισαριανής  (βάσει του Ν. 1250 ο πολιτικός γάμος κηρύχτηκε ισότιμος με τον θρησκευτικό).  Εθνικός διχασμός είχε επέλθει για πολλοστή φορά στον τόπο μας με δογματισμούς και φανατισμούς και από τις δύο πλευρές τους υποστηρικτές και τους πολέμιους του νέου θεσμού. Βροντάτσηδες και Φουρτουνάτσηδες σωστοί.....

Αρκετά νεαρά (τότε) ζευγάρια δέχτηκαν με ενθουσιασμό τον πολιτικό γάμο αφού ο θρησκευτικός γάμος αφενός προϋποθέτει μεγάλη γραφειοκρατική διαδικασία (ειδικά εάν επέλεγες να παντρευτείς σε άλλη ενορία από αυτήν που υπαγόσουν, την είχες βάψει κοινώς)  και γερό κομπόδεμα (αναλόγως των αριθμού των πολυελαίων - ή των σειρών των λαμπιονιών - που θα άναβαν κατά τη διάρκεια του μυστηρίου).

Οι υπέρμαχοι της "παράδοσης" στο άκουσμα της καθιέρωσης του πολιτικού γάμου εκτόξευαν βαριές κουβέντες που στηρίζονταν σε μάλλον φαιδρές δικαιολογίες και εναντιώνονταν σε κάθε νεαρό ζευγάρι που αποφάσιζε να ακολουθήσει τον δρόμο της "μοντέρνας" οδού (του πολιτικού γάμου δηλαδή).

Αν και συνήθως βαριέμαι να τρέχω σε γάμους θεωρώντας πως η διαδικασία έχει μετατραπεί σε έναν άσκοπο αγώνα επιδειξιομανίας στο ποιός θα πρωτοτυπήσει περισσότερο (καθήκον που αναλαμβάνουν πλέον ειδικές εταιρείες-σε κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι το ξεποδάριασμα που κάναμε με φίλες για να κανονίσουμε μόνες μας κάθε λεπτομέρεια του γάμου, τον στολισμό, τα προσκλητήρια, το νυφικό) πρόσφατα παραβρέθηκα (λόγως κοινωνικής υποχρέωσης που δεν μπορούσα να αποφύγω) σε έναν θρησκευτικό γάμο. 

Για να πω τη μαύρη αλήθεια δεν ένοιωσα πως εκείνη την ώρα τελούνταν ένα μυστήριο. Η βροντερή φωνή του ιερέα χανόταν μέσα στην οχλαγωγία ενώ που και που ακουγόταν η απελπισμένη του κραυγή με παράκληση για ησυχία. Δίπλα μου, κατά τη διάρκεια του μυστηρίου,  δύο κύριοι είχαν πιάσει τον καβγά για την σημερινή οικονομική κατάσταση αφού όπως κατάλαβα ανήκαν σε διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις και η αντιπαράθεση έδινε κι έπαιρνε με τους  παραδιπλανούς συνδαιτημόνες τους να μπουν τελικά στη συζήτηση αδιαφορώντας για την τέλεση του μυστηρίου και να ανταλλάσσουν τις δικές τους απόψεις. Μπροστά μου δύο κυριούλες επιδίωκαν να πείσει η μια την άλλη πως με τον Χ τρόπο ή με τον Ζ τρόπο τα ντολμαδάκια  (το κατεξοχήν αγαπημένο μου φαγητό) γίνονται νοστιμότερα, οπότε άθελά μου έστησα αυτί μπας και ξεκλέψω καμιά συνταγή (παρά το γεγονός πως δεν συγκαταλέγομαι σε εκείνες τις νοικοκυρές που με την υπομονή τους μπορεί να μπάινουν το πρωί στην κουζίνα και να ασχολούνται με την προετοιμασία δύσκολων και πολύπλοκων φαγητών μέχρι το βράδυ).  Δεξιά μου κάποιοι νεαροί συζητούσαν για ένα νέο "in" στέκι που ανακάλυψαν πρόσφατα το οποίο δεν το γνώριζα....

Με τούτα και με τ΄άλλα το μυστήριο συνεχιζόταν ενώ η νύφη και ο γαμπρός είχαν πιάσει το κουβεντολόϊ μεταξύ τους και χασκογελούσαν (να σχεδίαζαν άραγε το μέλλον του κοινού τους βίου?) αδιαφορώντας για το άγριο βλέμμα του ιερέα που φαινόταν να προσπαθεί απελπισμένα να τους επαναφέρει στην τάξη. Η φωνή του ιερέα δυνάμωνε, έφτασε η ώρα του "Ησαϊα χόρευε" και ανεπαίσθητα το μάτι μου αναζητούσε μάταια να δει κανένα παιδάκι να μοιράζει σε καλαθάκι ρύζι για να πετάξουμε στο ζευγάρι, όπως συνηθίζεται ή τουλάχιστον όπως συνηθιζόταν για να ριζώσει και να καρποφορήσει το ζευγάρι. Που τέτοια τύχη...Ρώτησα μια κυρία δίπλα μου η οποία μου εξήγησε πως απαγορεύεται πια μέσα στις εκκλησίες να πετάνε ρύζι στους γάμους επειδή δύσκολα καθαρίζεται η εκκλησία....Ετσι μας μοίρασαν κάποια σφιχτοδεμένα σακουλάκια με 2-3 κόκκους ρύζι το καθένα όταν βγήκαμε έξω από την εκκλησία. Εξω από την εκκλησία λέει επιτρέπεται να πετάξεις όσο ρύζι θέλιες....Πάντως το σακουλάκι με το ρύζι ήταν τόσο καλά σφιχτοδεμένο που  εγώ δεν κατάφερα να το ανοίξω κι έτσι κατέληξα να το πάρω για σουβενίρ μαζί μου στο σπίτι (ούτε ένα πιάτο ρύζι δεν έφτανε να φτιάξεις γμτ!!!). Απόρησα γιατί μπήκαν στον κόπο να "συσκευάσουν" το ρύζι, αφού το χύμα ρύζι που συνηθιζόταν μέχρι τώρα σίγουρα θα τους κόστιζε φτηνότερα....

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι....
Εκεί  με περίμενε ένα νέο προσκλητήριο για άλλον θρησκευτικό γάμο με το κατάλληλο τυπωμένο χαρτάκι που όριζε πως το ζευγάρι είχε ανοίξει λίστα γάμου στο notos galleries....

"Μα μια στιγμή",  σκέφτηκα φωναχτά...."αυτό δεν είναι το ζευγάρι που πριν από ένα χρόνο έκανε τον πολιτικό του γάμο και του είχαμε κάνει δώρο  εκείνο το ωραίο λαμπατέρ που κόστισε έναν μισθό???? "Ναι" απάντησε η Μελένια, αλλά τώρα συνηθίζεται πολλά ζευγάρια να κάνουν 2 γάμους , πρώτα τον πολιτικό κι έπειτα τον θρησκευτικό"....

"Μα τότε δεν καταργείται η ισοτιμία του θρησκευτικού και του πολιτικού γάμου?? Εξ άλλου πόσες φορές πρέπει να παντρεύεται ο άνθρωπος? Τι νόημα έχει να παντρευτεί το ζευγάρι δυό φορές?   Ρωτώ με αμηχανία"...

"Ετσι συνηθίζεται πλέον δυοσμαράκι μου" μου απαντά η Μελένια...."Καινούργια γαμήλια ήθη, άλλαξαν οι καιροί, που έχεις μείνει εσύ????"

Αλήθεια που έχω μείνει εγώ??? Είναι αλήθεια πως τελευταία νοιώθω ολοένα και περισσότερο μη συμβατή με τα νέα ήθη και τις συνήθειες. Από τότε που καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος πέρασαν 28 χρόνια......οι αντιδράσεις καταλάγιασαν....η τέλεση του πολιτικού γάμου καθιερώθηκε, έγινε αποδεκτή και μπορεί κανείς να επιλέξει να παντρευτεί είτε με πολιτικό είτε με θρηκσευτικό γάμο, μα και με τους δυό γιατί?  Γιατί όχι είτε με τον έναν τρόπο είτε με τον άλλον??? Σιγά μην πάω να αγοράσω και δεύτερο δώρο.....

Και όσον αφορά τον θρησκευτικό γάμο, και εκεί πολύ άλλαξαν τα πράγματα, παλαιότερα επικρατούσε νεκρική σιγή κατά τη διάρκεια του μυστηρίου....άντε να κουτσομπόλευες το νυφικό της νύφης ή  να  πέρναγες από κόσκινο τον γαμπρό (λεβέντης ο γαμπρός, ομορφάντρας...της πέφτει λίγος...'άξιζε κάτι καλύτερο κλπ κλπ) .  Και αυτό το ρύζι...να μη μπορείς να λύσεις τον κόμπο από το σφιχτοδεμένο σακουλάκι για να το ρίξεις στο ζευγάρι.....Και να σου καθορίζουν κάποιοι πως μπορείς να το ρίξεις.....κατόπιν εορτής....έξω από τον χώρο της εκκλησίας για να μην κουραστούν να την καθαρίσουν.....

Ουφ! 

Νέα γαμήλια ήθη κατακλύζουν την κοινωνία μας.....

Μυστήρια μου φαίνονται τα νέα μυστήρια.....

Και ακατανόητα.....

Η τουλάχιστον έτσι νομίζω.....