Ταξιδεύοντας στην "άγονη" γραμμή - Κάσος

Η Κάσος είναι ένα από τα νησάκια που συγκαταλέγονται σε αυτό που αποκαλούμε

"ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ" .

Βέβαια άλλο πράγμα εννοούν τα ΜΜΕ ως "άγονη γραμμή" και άλλη έννοια πραγματεύεται ετούτη εδώ η ανάρτηση. Η μία "άγονη γραμμή"συνδέεεται με τις επιδοτήσεις των ακτοπλοϊκών γραμμών ενώ η "άγονη γραμμή" η δική μας είναι μια έννοια που αφορά το σύνολο εκείνων των παραμελημένων από την Πολιτεία δυσπρόσιτων νησιών και των καθημερινών προβλημάτων των κατοίκων τους. Εκτός όμως από προβλήματα, η δική μας "άγονη γραμμή"κρύβει μέσα της και ομορφιές ζωγραφισμένες με χρώματα μοναδικά.....

"Αγονη γραμμή" λοιπόν είναι όλα εκείνα τα νησάκια (όπως καλή ώρα η Κάσος) όπου οι μόνιμοι κάτοικοί της ΔΕΝ απολαμβάνουν το αυτονόητο δικαίωμα μιας στοιχειώδους τακτικής και προ πάντων με ανθρώπινες συνθήκες ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας
(όπως ήδη ανέφερα σε άλλη ανάρτηση το ταξίδι διαρκεί 22 ώρες.....ενώ για Κάρπαθο 24 ώρες!!!!).
Φυσικά δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πως όταν ένας τόπος δεν διαθέτει καλές συγκοινωνίες, σταδιακά ερημώνεται και επέρχεται ο οικονομικός μαρασμός.

Μια βαλίτσα σε ερειπωμένο σπίτι στο Φρυ

Καλοκαίρι 2008 /Φωτό : dyosmaraki

Στο νησί βρίσκει κανείς διάσπαρτα τα απομεινάρια καπετανόσπιτων που μαρτυρούν την αίγλη ενός πλούσιου παρελθόντος, αφού οι Κασιώτες κάποτε ήταν ξακουστοί καπεταναίοι και διέθεταν αρμάδες από καράβια.

Σύμφωνα με έναν περιηγητή τον Sonini de Manoncourt (τέλη της δεκαετίας του 1770) οι Τούρκοι σπάνια τολμούσαν να πατήσουν το πόδι τους σε αυτόν τον βράχο. Ετσι οι Κασιώτες έζησαν μέχρι τις 7 Ιουνίου του 1824 (μέρα του Ολοκαυτώματος της Κάσου) περισσότερο ανεξάρτητοι από τους κατοίκους άλλων περιοχών. Τα πλοία έρχονταν στη Κάσο μα αγκυροβολούσαν μακριά από το λιμάνι αφού οι επιβάτες μεταφέρονταν στην αποβάθρα με βάρκες.

Στο νησί από παλιά κυριαρχούσε το γυναικείο στοιχείο αφού οι περισσότεροι άντρες συνήθως ταξίδευαν σε κοντινές ή μακρινές θάλασσες. Τα καράβια αναχωρούσαν την άνοιξη και γύριζαν στα μέσα φθινοπώρου. Το επάγγελμα του ναυτικού πέρναγε από τον πατέρα στον γυιό.

Σήμερα οι νέοι εγκαταλείπουν το νησί αφού οι ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση στο νησί είναι λιγοστές, κέντρο υγείας δεν υπάρχει στο νησί, το ΚΕΠ έκλεισε επειδή έληξαν οι συμβάσεις των υπαλλήλων κλπ κλπ κλπ.

........Καλώς ήλθατε στην "άγονη γραμμή".........

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "το Βήμα"
(σε άρθρο της 15.8.08 με τίτλο "Επιδοτήσεις άγονων γραμμών από 1.11.2007 -31.10.2008")
η επιδότηση για το συγκεκριμένο δρομολόγιο του καραβιού "Ιεράπετρα" ανέρχεται σε 2.647.442,92 Ευρώ.
Παρ΄όλα αυτά έμαθα πως δεν είναι λίγες οι φορές που οι κάτοικοι του νησιού αναγκάζονται να αποβιβαστούν σε άλλα λιμάνια είτε επειδή υπάρχει κακοκαιρία είτε επειδή η κατάσταση του λιμανιού δεν επιτρέπει την προσέγγιση του καραβιού (αλλεπάλληλες τεχνικές μελέτες έχουν γίνει μα μέχρι στιγμής χωρίς αποτέλεσμα....το λιμάνι διαρκώς παρουσιάζει προβλήματα).
Εν τω μεταξύ μηχανήματα και εξαρτήματα αφημένα στο λιμάνι του νησιού υποδέχονται τον επισκέπτη που αποβιβάζεται από το πλοίο.....
Είναι αυτά με τα οποία ΘΑ επισκευαστεί κάποτε το λιμάνι......

Οι επιδοτήσεις της "άγονης γραμμής" περνούν μέσα από δρομολόγια όπως αυτό που κάνει στάση στα λιμάνια της Μήλου, της Σαντορίνης, του Ηρακλείου, του Αγ.Νικολάου, της Σητείας με αποτέλεσμα την πολύωρη διάρκεια του ταξιδιού αφού το δρομολόγιο καθυστερεί σε κάθε λιμάνι που προσεγγίζει. Απ΄ότι φαίνεται το Ηράκλειο, η Σαντορίνη, ο Αγ. Νικόλαος συγκαταλέγονται και αυτά στην "άγονη γραμμή".....!!!

Η "άγονη γραμμή" των ΜΜΕ όμως δεν έχει μοναχά μία όψη....
Εχει και μιαν άλλην, εκείνην που είναι στολισμένη με χρώματα που μυρίζουν Ελλάδα....
Αγ. Μαρίνα Κάσου - Καλοκαίρι 2008/Φωτό : dyosmaraki
Μέσα από το παράθυρο της φωτογραφίας μπορείτε να διακρίνετε κούκλες, απαραίτητο διακοσμητικό στοιχείο κάθε σπιτιού σε εποχές αλλοτινές...

Η Κάσος διαθέτει φυσικό τοπίο με πλούσια χλωρίδα και πανίδα

Σε μία από τις διαδρομές μου μια απρόσμενη συνάντηση με.... ένα από τα πλάσματα της Κασιώτικης φύσης.....ακολούθησαν συναντήσεις με γυπαετούς,γεράκια κλπ

Στο βίντεο στην αρχή της ανάρτησης, προσπάθησα να εσωκλείσω όσο περισσότερο υλικό γινόταν από τις διάφορες διαδρομές που ακολούθησα στο νησί. Ομολογώ πως τα βήματά μου συχνά με οδήγησαν να κοντοστέκομαι σε απλές καθημερινότητες τόσο σπάνιες στην εποχή μας πια...όπως σύκα αφημένα από κάποια νοικοκυρά για να λιαστούν και να μετατραπούν σε αποξηραμένα, ερειπωμένα σπίτια που με γοητεύουν γιατί μέσα τους μπορεί να κρύβουν μικρούς θησαυρούς, όπως περίτεχνα αρχιτεκτονικά διακοσμητικά μοτίβα αφημένα στη μοίρα τους.....Γνωστή είναι η αγάπη που τρέφω για τα ψηφιδωτά από χοχλάκια (βοτσαλάκια) μια λαϊκού χαρακτήρα τεχνική η οποία σιγά σιγά εκλείπει....

Εντυπωσιάστηκα από τα χρώματα της Κασιώτικης φύσης αλλά και τον μεγάλο αριθμό των εκκλησιών που πεντακάθαρες και ασβεστωμένες πρόβαλλαν τα έντονα χρώματά τους ενώ τα προαύλιά τους ήταν φρεσκοασβεστωμένα. Περίτεχνα διακοσμητικά στοιχεία στόλιζαν τα τέμπλα τους. Βέβαια τα αφιερώματα σε έναν τόπο δεν μπορεί να εξαντληθούν έτσι απλά....
Υπάρχει ακόμη άφθονο υλικό....ίσως μετά το Σεπτέμβρη το αφιέρωμα να συνεχιστεί....

Ενα γεγονός που με παραξένεψε είναι πως παντού βλέπει κανείς τη γαλανόλευκη να κυματίζει...όχι μόνο στους δημόσιους χώρους μα ακόμη και στα σπίτια....

"Οταν το 1913 οι Ιταλοί είπαν στους Κασιώτες να μην ξαναϋψώσουν στο νησί την ελληνική σημαία γιατί η Κάσος αποτελεί μέρος της Ιταλικής επικράτειας και πως όποιος δεν συμμορφώνεται με το γράμμα αυτού του νόμου, θα τιμωρείται αυστηρά, εκείνοι είπαν "ετσιδά είστε? Μας απαγορεύγετε την ύψωση της ελληνικής σημαίας. Ο νόμος σας όμως δεν μας απαγορεύγει να τηνε ζωγραφίζουμε. Τώρα θα δείτε! Εγεμώσα λοιπόν ούλους τους τοίχους -σπίδια, εκκλησίες, σκολεία -με ζωγραφιστές τις δύο ελληνικές σημαίες σταυρωτά, μια της στεριάς και μια της θάλασσας....."

(Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο "ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΜΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ"του Μανόλη Μαυρολέοντα)

Εάν κανείς περπατήσει στα δρομάκια της Κάσου θα διαπιστώσει πως οι Κασιώτες εξακολουθούν να ζωγραφίζουν ακόμη και σήμερα τις δύο σημαίες σταυρωτά σε κάθε ευκαιρία.....

*Δεν ξέρω αν φαίνεται μα στο κατώφλι του σπιτιού δεξιά και αριστερά είναι ζωγραφισμένες οι δύο σημαίες

*Απέναντι στον τοίχο του λιμανιού της Μπούκας μπορεί να διακρίνει κανείς τις δύο σημαίες σταυρωτά ζωγραφισμένες

"Η Κάσος είν'ένα νησί, στο νότιο Αιγαίο,

πρώτο στα γλέντια στους χορούς, στο χάρτη τελευταίο....."

Ηταν ένα mini ταξίδι στην Κάσο,
στο τελευταίο νησί του Νοτίου Αιγαίου,
στην "άλλη" Ελλάδα,
την Ελλάδα της "άγονης γραμμής"..........