Και για τον πολιτισμό? (Εκλογές και πολιτισμός)

Ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο προβλήθηκε ο εληνικός πολιτισμός κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 με έκανε να πιστέψω προς στιγμήν πως ίσως είχε φανεί ένα φως στον ορίζοντα για την στήριξη και την ανάπτυξη στο μέλλον εκείνων των στοιχείων που απαρτίζουν τον πολιτισμό. Η έννοια του Πολιτισμού στην χώρα μας, μια χώρα που έχει να επιδείξει μεγάλα επιτεύγματα σε αυτόν τον χώρο, δυστυχώς στις μέρες μας παραμένει κατά τη γνώμη μου μια έννοια τόσο παρεξηγημένη αλλά ταυτόχρονα και διαστρεβλωμένη. Μια έννοια που την θυμόμαστε συνήθως μοναχά για σκοπιμότητες. Σκοπιμότητες που είτε στοχεύουν στην αναπόληση του "ένδοξου αρχαιοελληνικού παρελθόντος μας" για να προσδώσουν την λαμπρότητα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού στο νεοελληνικό κράτος, είτε προκειμένου να προβληθεί η χώρα μας ως πολιτιστικός τουριστικός προορισμός στο εξωτερικό (απόλυτα θεμιτό) με παράλληλη όμως απαξίωση αυτών των φορέων μόλις εξαντληθεί ο σκοπός της προβολής και σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας.

Με αυτήν την λογική της ασυνέχειας της στήριξης των στοιχείων εκείνων που απαρτίζουν τον ελληνικό πολιτισμό δεν μπορεί επομένως παρά να μιλάμε (συγχωρέστε με για την τολμηρή αυθαιρεσία του όρου) για έναν "στρατευμένο πολιτισμό" στο όνομα των οποιωνδήποτε σκοπιμοτήτων των πρώην και των νυν κυβερνήσεων. Παράλληλα διαπιστώνω πως τα πραγματικά εκείνα στοιχεία τα οποία απαρτίζουν τον Ελληνικό Πολιτισμό (ιστορία,αρχαιολογικοί χώροι,ανάπτυξη της πνευματικής ζωής εν γένει) σταδιακά απαξιώνονται και φθίνουν (θα αναφερθώ πιο συγκεκριμένα σε επόμενα posts).

Αυτόν τον προβληματισμό μου ήρθε να επιβεβαιώσει ένα άρθρο της κ. Μαρίας Κατσουνάκη η οποία έψαξε να βρεί ποιές είναι οι προεκλογικές δεσμεύσεις των πολιτικών κομμάτων σχετικά με τα θέματα του πολιτισμού. Η κ. Κατσουνάκη επισημαίνει πως πέρα από κάποιες βαρύγδουπες εκφράσεις στα προεκλογικά προγράμματα, ΔΕΝ έχει κατατεθεί από κανένα πολιτικό κόμμα κάποια συγκεκριμένη πρόταση για τους τρόπους στήριξης όλων εκείνων των στοιχείων που απαρτίζουν τον πολιτισμό μας. Παραθέτω αυτούσιο το άρθρο της κ. Κατσουνάκη για δικό σας προβληματισμό. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή (11.9.2007) με τίτλο :

ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ;

"Η αλήθεια είναι ότι ο πολιτισμός δημιουργεί πάντα μεγάλη αμηχανία στα πολιτικά κόμματα, γι αυτό παρακάμπτεται σιωπηρώς και με συνοπτικές διαδικασίες στα προεκλογικά προγράμματα. Προτάσσεται ηχηρώς, ενίοτε, σε ομιλίες, ως κάτι μεγαλοϊδεατικό, εξόχως σημαντικό, που προσδίδει λάμψη και μέγεθος στον ομιλιτή.

Ειδικά σε περιόδους όπως αυτήν που διανύουμε, η ενότητα "πολιτισμός" δεν χωράει πουθενά. Σε κανένα debate, σε καμία ομιλία ή συνέντευξη Τύπου. "Μα με τόσα μείζονα θέματα ανοιχτά, ποιός θα ασχοληθεί με τον πολιτισμό", αναρωτιούνται εύλογα όσοι εντρυφούν στην πολιτική, δίνοντας και την πρώτη αποστομωτική απάντηση γι αυτό το απροσδιόριστης γεύσης καρύκευμα, που απασχολεί μόνο σε περιόδους ευημερίας, ευφορίας και προσδοκιών. Ας θυμηθούμε ότι μετά τις εκλογές του 2004 ο νυν πρωθυπουργός τοποθέτησε τον εαυτό του συμβολικά στο υπουργείο Πολιτισμού, ενώ υπογράμμιζε τις προτεραιότητές του : Παιδεία και Πολιτισμός. Στην τηλεοπτική αναμέτρηση της περασμένης εβδομάδας αναφέρθηκε μόνον η Παιδεία......

Δεκαετίες τώρα, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών καλούνται σε προεδρικές κατοικίες, σε ειδικές εκδηλώσεις, να κοσμήσουν ψηφοδέλτια, να ανανεώσουν και να προσδώσουν κύρος στο προφίλ των παρατάξεων. Και ύστερα;

Μια περιήγηση στις ιστοσελίδες των κομμάτων και στις προγραμματικές τους δηλώσεις δίνει και στον πολιτισμό την πραγματική του θέση. Καθώς επικοινωνιολόγοι και σύμβουλοι εργάζονται πυρετωδώς για τη δημόσια εικόνα των πολιτικών αρχηγών, ουδείς (αλλά ΟΥΔΕΙΣ) αφιέρωσε μια σύγχρονη σκέψη, μια πρόταση, έστω εξαγγελία, που να αφορά, για παράδειγμα, τη δημόσια αρχιτεκτονική η τη μουσειακή πολιτική.

Στο "κυβερνητικό πρόγραμμα για τον πολιτισμό" της ΝΔ διατρέχουμε φράσεις όπως :

- "για τη Νέα Δημοκρατία ο πολιτισμός λειτουργεί ως όχημα για τη μετάβαση στον ανοιχτό κόσμο"

ή

- "θεωρεί δικαίωμα του κάθε πολίτη να έχει πρόσβαση σε πολιτιστικές εκδηλώσεις και αγαθά, από την παιδική ως την τρίτη ηλικία".
Η ηλεκτρονική πύλη του τομέα του πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ (με τελευταία ενημέρωση την 31/5/06) μας καλωσορίζει με την εισαγωγή :

" Ο πολιτισμός μιας χώρας μπορεί να εμπνεύσει την κοινωνία".

Στον κόμβο του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει καν κατηγορία πολιτισμός (και μάλιστα σε ένα κόμμα που, παραδοσιακά, μετρά ψηφοφόρους από τον χώρο των τεχνών), το ίδιο και στο ΚΚΕ.

Σε αυτό το κουρασμένο και άνυδρο πολιτικό τοπίο, ο υπουργός Πολιτισμού αξιοποιεί την ιδιότητά του για την προεκλογική του εκστρατεία. Σε ειδικά κατασκευασμένο CD έχει συμπεριλάβει τέσσερα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι που συνοδεύει με την ρήση :

"Η πολιτική θα πρέπει να αντλεί από την τέχνη για να μην χάνει την έμπνευσή της, τη δύναμή της και κυρίως τον ουμανιστικό της χαρακτήρα".

Και η κ. Κατσουνάκη καταλήγει :

Είναι οι στιγμές που ο Πολιτισμός σηκώνει τα χέρια και ο Ποιητής επιλέγει να παραμείνει τυφλός...... "

Μήπως έχουμε ξεχάσει που έχουμε παρκάρει το όχημα του πολιτισμού????

Ο πολιτισμός ασφαλώς και μπορεί να εμπνεύσει την κοινωνία, εξαρτάται όμως για ποιόν πολιτισμό μιλάμε.......

Τι αντλεί η πολιτική από την τέχνη?????

Αραγε η πολιτική έχει ουμανιστικό χαρακτήρα????

(Στο παρακάτω βίντεο Μπιθικότσης /"Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ")

"Intelligible sun of justice and you,glorifying myrtle,do not I implore you,do not forget my country! Its high mountains eagle-shaped,its volcanoes all vines in rows,and its houses the whiter for neighboring near the blue! "