Στους διαδρόμους ενός δημόσιου Νοσοκομείου (Το φαινόμενο των "χαλασμένων" διαγνωστικών μηχανημάτων: Ελλειψη συντήρησης-Τυχαίο γεγονός ή Δολιοφθορά;)

Μέρες τώρα (ή μήνα;) βιώνουμε με αφορμή ένα ηλικιωμένο πρόσωπο της οικογένειάς μου τους βασανιστικά αργούς ρυθμούς με τους οποίους κινούνται τα δημόσια νοσοκομεία σε ένα από αυτά.

Κύρια αιτία των καθυστερήσεων είναι η συχνή επανάληψη του φαινομένου των "χαλασμένων διαγνωστικών μηχανημάτων" που είναι αναγκαία για την διάγνωση των παθήσεων των ασθενών. Αποτέλεσμα των συχνών βλαβών των διαγνωστικών μηχανημάτων είναι α. να καθυστερεί η νοσηλεία των ασθενών, β. να κινδυνεύει η ζωή τους (αφού σε σοβαρές περιπτώσεις, κάθε αργοπορία επιδεινώνει την κατάστασή τους) γ. να επιβαρύνονται τα ασφαλιστικά ταμεία με ανούσιες χρεώσεις (αφού η νοσηλεία οφείλεται στην αναμονή και όχι στη διάγνωση ή στη θεραπεία) και δ. να αφαιρείται το δικαίωμα σε άλλους ασθενείς που έχουν ανάγκη νοσηλείας να εισαχθούν (εφόσον οι κλίνες των νοσοκομείων εμφανίζονται πλήρεις).

Με ένα είδος αυθαιρεσίας θα χαρακτηρίσω το φαινόμενο των συχνά "χαλασμένων μηχανημάτων" ως "δολιοφθορά" αφού κάθε άλλο παρά τυχαίο φαίνεται να είναι το γεγονός ότι τα διαγνωστικά μέσα συχνότατα βγαίνουν εκτός λειτουργίας και, όταν αυτά δεν επισκευάζονται (για ποικίλους λόγους), οι ασθενείς κατευθύνονται σε εξωτερικά ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα.

Εδώ και ένα μήνα νοσηλεύεται προσφιλές συγγενικό μου ηλικιωμένο άτομο σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Μετά από πολυήμερες καθυστερήσεις ο ασθενής μας υποβλήθηκε σε αξονική τομογραφία σε εξωτερικό ιδιωτικό κέντρο επειδή ο αξονικός τομογράφος του δημόσιου νοσοκομείου είχε (όπως μας πληροφόρησαν) χαλάσει. Περίπου μία εβδομάδα έκανε να παραληφθεί ένα εξάρτημα που είναι αναγκαίο για την τοποθέτησή του στον ασθενή μας και από προχθές ως δια μαγείας χάλασε το μηχάνημα το οποίο είναι αναγκαίο για την τοποθέτηση του συγκεκριμένου εξαρτήματος στο σώμα του ασθενούς οπότε καθυστερεί η αναγκαία για τη ζωή του επέμβαση. 

Καθώς φαίνεται αυτό δεν αφορά μόνο τον δικό μας ασθενή, αφού επικοινωνώντας (τι άλλο να κάνεις τόσες ώρες; ) με τους συγγενείς άλλων ασθενών του ίδιου ή διπλανών θαλάμων, το φαινόμενο των "χαλασμένων μηχανημάτων" όχι μόνο δεν είναι σπάνιο αλλά δείχνει να συμβαίνει "καθ' έξιν".

Λειτουργώντας με τη λογική του ιδιωτικού τομέα (στον οποία έχω διανύσει το σύνολο του εργασιακού μου βίου) έχω την αίσθηση ότι σε έναν ιδιωτικό φορέα τα πρώτα στοιχεία που θα ερευνώνταν στη περίπτωση των συχνά "χαλασμένων" διαγνωστικών μηχανημάτων είναι  :

1. Εάν κάθε μηχάνημα που χαλάει βρίσκεται εντός ή εκτός εγγύησης (στη πρώτη περίπτωση αρμόδιος για την άμεση επισκευή είναι ο προμηθευτής, στη δεύτερη αρμόδιος είναι όποιος φορέας ή φυσικό πρόσωπο εντός ή εκτός νοσοκομείου έχει ταυτοποιηθεί ως αρμόδιος "συντηρητής" και πληρώνεται για αυτό) . Σε περιπτώσεις καθυστερήσεων λογικά θα έπρεπε να ζητηθούν ευθύνες.

2. Στατιστική μελέτη : πόσο συχνά συμβαίνουν οι "βλάβες" στα μηχανήματα των δημόσιων νοσοκομείων; Που οφείλονται οι συχνές βλάβες ; Σε τυχαίο γεγονός, σε έλλειψη επαρκούς συντήρησής τους ή μήπως σε δολιοφθορά ; Εν τέλει, εάν πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως "τυχαίο" μήπως θα έπρεπε να συνδεθούν οι συχνές "βλάβες" των διαγνωστικών μηχανημάτων με πιθανά οικονομικά ωφέλη κάποιων συντεχνιών (εφόσον οι ασθενείς των δημόσιων νοσοκομείων σε αυτή τη περίπτωση στέλνονται σε εξωτερικά ιδιωτικά διαγνωστικα κέντρα; ) .... Λέω μήπως.....

Μοναδικό βάλσαμο ετούτες τις ημέρες το καλωσυνάτο χαμόγελο των νοσηλευτριών που μας έχουν εκπλήξει με την ευγένεια, την αγόγγυστη προθυμία και καλωσύνη τους. Α! Και μη ξεχάσω τον τραυματιοφορέα, ένα άτομο με ειδικές ανάγκες (κωφάλαλος) ο οποίος εξακολουθεί να οδηγεί τα κρεββάτια τον ασθενών όπου τον προστάξουν με το ένα χέρι (το άλλο είναι τραυματισμένο από μια μεταφορά ασθενή και το έχει δεμένο). Καθημερινά, όποτε τυχαίνει να περνά έξω από τον θάλαμο που βρισκόμαστε, κάνει μια στάση να χαιρετήσει τον ασθενή μας, να μάθει νέα μας και να μας εμψυχώσει (με τη δική του νοηματική γλώσσα).

Οσο για εμάς ; Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε ; Θα εξακολουθήσουμε να περιμένουμε καρτερικά την χαρμόσυνη εκείνη ημέρα που θα μας ανακοινώσουν ότι επί τέλους επισκευάστηκε το "μαγικό" εργαλείο/μηχάνημα που θα ανακουφίσει τον ασθενή μας [εφόσον δεν χαλάσει ωστόσο κάποιο άλλο μηχάνημα και εφόσον ο οργανισμός του ασθενή μας αντέξει μέχρι εκείνη την ημέρα..... ]