Σύγχρονος πολιτικός λόγος = παραμύθια της Χαλιμάς

Σκίτσο του Ηλία Μακρή - εφμ Καθημερινή 17.5.2012 (εδώ)

 Πέρασε αρκετός καιρός που το dyosmaraki ανέβασε την τελευταία ανάρτηση. Δεν είναι που δεν υπήρχαν σημαντικά θέματα, είναι που πολλές φορές η πίεση της καθημερινότητας δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια χρόνου να σύρεις δυό μολυβιές εκφράζοντας αυτά που νοιώθεις και αυτά που σκοτεινιάζουν ή φωτίζουν το μυαλό σου και τη ψυχή σου.

Οι πολιτικοί του τόπου μας εμφανίζονται ολοένα και περισσότερο  κατώτεροι των περιστάσεων και ανάξιοι της εμπιστοσύνης μας πλην ελαχίστων μεμονωμένων φωτεινών εξαιρέσεων. Απέδειξαν ότι πιο πολύ ενδιαφέρονται για τις καρέκλες τους, για τους παχυλούς μισθούς τους και για την εξασφάλιση των δικών τους παιδιών, των εγγονών τους και των δισεγγόνων τους (αφού έφαγαν και εξακολουθούν να διαχειρίζονται με περίεργους τρόπους το δημόσιο χρήμα το οποίο λιμνάζει σε λογαριασμούς της Ελβετίας, αν και προσωπικά νομίζω οτι τα Cayman islands και τα Channel islands είναι πιο "trendy" τελευταία, λόγω ακριβώς της στοχοποίησης των Ελβετικών τραπεζών). Τον λογαριασμό βέβαια για τις μαύρες τρύπες από την κατάχρηση του δημοσίου χρήματος τον καταβάλλουν οι συνήθεις "ύποπτοι" (μισθωτοί και συνταξιούχοι).

Καταγράφω κάποιες σκέψεις ενάντια σε όσα καταδυναστεύουν τη καθημερινότητά μας όπως :  1. η μπουρδολογία, 2. η οχλαγωγία, 3.η κατινιά (πως θα συκοφαντηθεί ο αντίπαλος) και 4.η συνωμοσιολογία (δίνουν και παίρνουν τα σενάρια περί φανταστικών υπόπτων που διακινούν "παράξενες φήμες" και παράξενα χαρτιά "non papers").

1. ΠΕΡΙ ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΑΣ:

Α.Κάποιοι μιλούν για παροχές που "ΘΑ" δώσουν αν αναλάβουν εξουσία. Πολλές φορές σε αναλύσεις των "οικονομολόγων" κάποιων κομμάτων αναφέρονται είτε πολύπλοκες εξηγήσεις που υποτίθεται ότι αποδεικνύουν πως το χρέος είναι "διογκωμένο" (συνήθως παραθέτοντας άπειρα αριθμητικά στοιχεία μη κατανοητά στον μέσο πολίτη) είτε με πιασάρικα συνθήματα και λαϊκισμούς τους τύπου "θα φορολογήσουμε τους πλούσιους". Η ανεύθυνη μπουρδολογία για το που θα βρεθούν τα χρήματα για να εκπληρωθούν οι φρούδες ελπίδες συνήθως περιορίζονται στη δήμευση καταθέσων, ακίνητης περιουσίας ή σε ανεύθυνη φορολογία εισοδημάτων κάτι δηλαδή που σχεδόν καθιερώθηκε από τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν. Ερωτώ λοιπόν : Ι. Σε τι διαφοροποιείται η θέση αυτή με τις θέσεις των κυβερνώντων τα προηγούμενα χρόνια ? ΙΙ. Μπορεί κανείς να μου εξηγήσει τον ορισμό "πλούσιος" ? Δηλαδή στο ίδιο τσουβάλι μπαίνουν όσα φυσικά ή νομικά πρόσωπα διαχειρίστηκαν με σύνεση τα χρήματά τους, επέκτησαν νόμιμα κέρδη και διατηρούν τα φορολογημένα κέρδη τους σε λογαριασμούς καταθέσων στην Ελλάδα με τους κρατικοδίαιτους φοροφυγάδες και τα δημόσια πρόσωπα που "έκλεψαν" το δημόσιο χρήμα, καλοπερνούν, και διατηρούν καταθέσεις  διασκορπισμένες σε δαιδαλώδεις διαδρομές offshore εταιριών?

Β. κάποιοι άλλοι οι οποίοι είναι γεγονός ότι ανέλαβαν το βάρος της υλοποίησης κάποιων δεσμεύσεων (που όμως οι ίδιοι προκάλεσαν) υποστηρίζουν υπέρμετρα ως μοναδική λύση τους εξωτερικούς "εθνοσωτήρες". Μας δάνεισαν, όπως λένε,  το μεγαλύτερο ποσό που έχουν δανείσει σε χώρα. Το συγκεκριμένο επιχείρημα μάλιστα το χρησιμοποίησαν ως κεντρικό προεκλογικό σύνθημα (το οποίο όπως αποδείχτηκε δεν το έχαψαν οι πολίτες) . Είναι δηλαδή σαν να λέμε ότι ένα φυσικό πρόσωπο έχει μηνιαίο εισόδημα 1000 Ευρώ, απευθύνεται στην Χ Τράπεζα η οποία αποφασίζει να του δανείσει χρήματα με μηνιαία δόση 1600 Ευρώ (=έλλειμμα 600 ευρώ μηνιαίως). Μετά την έγκριση του δανείου το φυσικό πρόσωπο φυλάει τα πόδια της Χ Τράπεζας επειδή τον "τίμησε" δίνοντάς του δάνεια που η μηνιαία δόση υπερβαίνει τα μηναία έσοδά του. Η δική μου λογική αδυνατεί να χωρέσει τέτοιες πρακτικές. Η συμβουλή των γονιών μου ήταν πάντα "μην απλώνεις το χέρι σου μακρύτερα από εκεί που φτάνει".

Γ. οι άλλοι "κάποιοι", ΔΕΝ μιλούν για ανάληψη ευθυνών σε οποιασδήποτε μορφής κυβέρνηση ή συνεργασία κομμάτων. Ας μου εξηγήσει κάποιος ποιό θα ήταν το κίνητρό μου να ψηφίσω μια τέτοια πρόταση. Ας υποθέσουμε ότι αποδέχομαι την αναγκαιότητα της "ανατροπής" σε όλα τα επίπεδα και εγώ ως πολίτης θα ήθελα να τιμήσω τον συνδυασμό που προτείνει τη συγκεκιρμένη λύση με τη ψήφο μου,  αλλά ποιά είναι η πρόταση σε περίπτωση που σε ένα δυνητικό σενάριο το κόμμα αυτό έβγαινε πρώτο σε ψήφους? Τι λύσεις θα μου πρόσφερες στην καθημερινότητά μου? Η ανατροπή για την ανατροπή δεν πιστεύω ότι είναι λύση, είναι μηδενισμός και απορριπτική στάση ζωής και δεν με βρίσκει σύμφωνη. 

Δ.οι άλλοι "κάποιοι" σχεδόν ηρωοποιούνται από όσους λόγω ηλικίας δεν έχουν ζήσει σε εποχές δικτατορίας και ονειρεύονται μια "μιλιταριστικού" τύπου ελληνική κοινωνία που προσωπικά απέυχομαι να ζήσουμε. Ο τόπος μας δεν έχει ανάγκη από μιλιταριστικού τύπου λύσεις που καμία ασφαλώς σχέση δεν έχουν με το αρχαιοελληνικό παρελθόν που οι ίδιοι επικαλούνται μέσω της χρήσης αρχαίων συμβόλων (βλ. μαίανδρος). Η κατάχρηση αρχαιοελληνικών συμβόλων δεν προσδίδουν κύρος σε μία παράταξη που βασίζει τη φιλοσοφία της σε  μπασταρδεμένες φαντασιακές ταυτότητες με παρωχημένα πρότυπα που οδήγησαν την ανθρωπότητα στον σκοταδισμό. Οι πρακτικές αυτές στρέφουν το βλέμμα στο παρελθόν και όχι στο ΑΥΡΙΟ και στη σύγχρονη πραγματικότητα. Αντίθετα αποδεικνύουν ότι επιχειρεί να προβάλλει μια ψευδοταυτότητα μπασταρδεμένη για να προσελκύσει εκτός των ούτως ή άλλως μιλιτταριστικής φιλοσοφίας πολιτών (αξιωματικούς, αστυνομικούς κλπ) και κάθε ανύποπτο πολίτη που προσπαθεί να διακρίνει ποιοί είναι οι "πατριώτες" πολιτικοί.  Οι μαίανδροι συνάδουν σε μία κοινωνία με πολίτευμα "άμεσης δημοκρατίας" όπου κάθε πολίτης είχε δικαίωμα να επιλέγει σε ποιά πρόσωπα θα επιδείξει τον απαιτούμενο σεβασμό και δεν εξαναγκαζόταν σε στρατιωτικές εντολές τύπου "εγέρθητου". 

- Εν τέλει, η ανόητη αυτή πολυφωνία πολυ φοβάμαι ότι με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά  αδιέξοδα και εθνικό διχασμό. 

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς ότι, προκοπή στον τόπο μας δεν μπορεί να υπάρξει δίχως: 

α. δραστική αύξηση εσόδων (από την παραγωγή και όχι από νέους φόρους ούτε από νέα δάνεια π.χ. αύξηση εξαγόμενων προϊόντων, πραγματική και όχι εικονική είσπραξη των φόρων από τους συνήθεις φοροφυγάδες, σταθεροποίηση του φορολογικού συστήματος που έχει πάρει πλέον τη μορφή καρδιογραφήματος, κανένα φυσικό η νομικό πρόσωπο δεν γνωρίζει πια τι πληρώνει κάθε χρόνο σε φόρους και πολλά άλλα), 

β. δραστική μείωση κρατικών δαπανών (με πρώτες επιλογές τη δραστική μείωση του αριθμού των βουλευτών, των δαπανών σε ενοίκια, τη μεταφορά υπηρεσιών σε ιδιόκτητα ακίνητα του δημοσίου και τη μείωση των επιχορηγήσεων στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και στα πολιτικά κόμματα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Στη συνέχεια, άμεση συρρίκνωση δημοσίων υπηρεσιών των οποίων το αντικέιμενο εργασιών είτε έχει ξεπεραστεί είτε είναι ανύπαρκτο, δεν υπάρχει πια αυτή η πολυτέλεια), 

γ. πάταξη της γραφειοκρατίας των δημοσίων φορέων και αύξηση της παραγωγικότητάς τους (με κατάργηση των τμημάτων χειρόγραφου πρωτοκόλλου και καθιέρωση σε όλα τα επίπεδα της ηλεκτρονικής μηχανογράφησης για καλύτερο έλεγχο). 

Νομίζω ότι οι κυβερνώντες κάποτε θα πρέπει να ανηλικιωθούν και τα "ΘΑ" και τις υποσχέσεις να τα κάνουν πράξεις.

Μέχρι αυτή τη στιγμή ομολογώ ότι κανένα πολιτικό σχήμα δεν με έχει πείσει ότι προτείνει εφαρμόσιμες στο σύνολό τους προτάσεις για τον τόπο μας. Δεν με ενδιαφέρουν ολωσδιόλου οι συκοφαντίες που εκτοξεύονται εκατέρωθεν για το τι ΔΕΝ έχουν κάνει οι αντίπλαοι κάθε πολιτικού συνδυασμού. Με ενδιαφέρει να ακούσω τι ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ κάθε συνδυασμός..

Στα ελληνικά λεξικά του μέλλοντος ο όρος "πολιτικός λόγος" υποθέτω ότι θα αποτελεί λέξη συνώνυμη με το : "παραμύθια της Χαλιμάς". Δυστυχώς τα στοιχεία δεν δείχνουν ότι το πολιτικό σκηνικό έχει αντιληφθεί το μήνυμα που έστειλαν οι πολίτες (άλλοι συνειδητά, άλλοι για τιμωρία, άλλοι για πλάκα). Απουσιάζουν η πρωτοτυπία και το όραμα για ένα αξιοπρεπές αύριο για τον τόπο μας και αυτό με κάνει να απογοητεύομαι και να μην έχω ελπίδες ότι σε αυτόν τον τόπο υπάρχει όραμα για αλλαγή.

*Και κάτι άλλο......Η εικονική πραγματικότητα της πολιτικής κυριαρχίας έχει εξοβελήσει από την καθημερινότητά μας τα καλά και τα κακά του αληθινού κόσμου που ζούμε εμείς οι πολίτες όπως ανεργία, άστεγους, οικονομική δυσπραγία αλλά και τις προσπάθειες χαρισματικών ανθρώπων που σε πείσμα των καιρών παλεύουν για να προβάλλουν τον πολιτισμό, τις τέχνες όπως για παράδειγμα τα Μουσεία που άνοιξαν τις πύλες τους χθές με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Η φετεινή εκδήλωση προς τιμήν της Διεθνούς ημέρας των Μουσείων είχε τίτλο «Το Μουσείο σε έναν κόσμο που αλλάζει. Νέες προκλήσεις, νέες εμπνεύσεις» (περισσότερες πληροφορίες εδώ).  Και αυτή όμως η είδηση πέρασε στα ψιλά όπως και κάθε θετική ενέργεια που σχετίζεται με τον πραγματικό πολιτισμό.

ΥΓ. (Για την οχλαγωγία, τη κατινιά και τη συνωμοσιολογία θα καταγράψω τις σκέψεις μου σε επόμενες αναρτήσεις)