"After holidays syndrom"

Σεπτέμβριος.....

Μήνας κατά τον οποίο συνειδητοποιείς την επιστροφή από τις διακοπές και το τέλος τους.

Μερικές ημέρες ξεγνοιασιάς που σου προσφέρουν το αίσθημα της εφήμερης ευτυχίας και ταυτόχρονα το αίσθημα πως οι μπαταρίες σου φόρτισαν και θα σε στηρίξουν μέχρι τον επόμενο χρόνο που θα ξανάρθουν οι επόμενες μαγικές διακοπές για να ξαναζήσεις το "ΟΝΕΙΡΟ"....!

Ημέρες πρόσκαιρης ελευθερίας από τα ΠΡΕΠΕΙ και τα ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ!

Πλατσουρίσματα στα πέλαγα, χουζουρέματα σε παραλίες, ρομαντικά ηλιοβασιλέματα με κάποιο μόνμο ή πρόσκαιρο ταίρι. Τα σώματα παραδομένα στα χάδια του ήλιου και του ανέμου απαρνιούνται τις συμβάσεις και κυκλοφορούν γυμνασμένα και μαυρισμένα με μοναδικό κάλυμα το μαγιουδάκι, και αυτό όχι πάντα....

Η σαγιονάρα τους καλοκαιρινούς μήνες έχει την τιμητική της, παίρνει κάθε χρόνο τον τίτλο της βασίλισσας των διακοπών.....

Τα βιβλία έχουν και αυτά την τιμητική τους το καλοκαίρι.....Επί τέλους μπορείς να ολοκληρώσεις το βιβλιαράκι που κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών μπαινόβγαινε χωρίς αποτέλεσμα στη βιβλιοθήκη σου....προτιμώντας να ερωτοτροπεί με το κεφάλι σου που αποκαμωμένο από την κούραση της ημέρας υποκλινόταν στην πρώτη σελίδα αφήνοντας την δεύτερη σελίδα να σκάει από τη ζήλεια της παραπονούμενη γιατί δεν υποκλίνεσαι και σε αυτήν.

Το καλοκαίρι γίνεσαι άλλος άνθρωπος, θαρρείς και κάποιος πατά ένα κουμπί και προσπαθείς να ξεφύγεις από ό,τι σε κυνηγά τον υπόλοιπο χρόνο....την TV με τις ίντριγκες, τις φαγωμάρες, τα σκάνδαλα, τους διαπληκτισμούς....

Λες και ζείς σε έναν άλλο πλανήτη.....για λίγες ημέρες.....όσες ημέρες διαρκούν οι διακοπές σου.....

Σεπτέμβρης.....

Η επιστροφή από τις διακοπές......

Λίγο πριν είχες δώσει ατέλειωτες υποσχέσεις στον εαυτό σου για μια νέα αρχή, νέα όνειρα, νέες φιλοδοξίες, υποσχέσεις πως θα γραφτείς στο γυμναστήριο αφού στις διακοπές τα αποκαλυπτήρια όσων έκρυβες επιμελώς τον χειμώνα, σε κάνουν να διαπιστώνεις πως κάτι οι χαλαρωμένες κοιλίτσες, κάτι τα πλαδαρά μπρατσάκια σου φωνάζουν πως μεγάλωσες κατά ένα χρόνο και πρέπει να λάβεις τα μέτρα σου.....

Η εγγραφή στο γυμναστήριο φαντάζει όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία......

Και μόλις επιστρέψεις και ακουμπήσεις τις αποσκευές σου στο δάπεδο, τα καλοκαιρινά όνειρα αρχίζουν και χλωμιάζουν.....οι απέραντες παραλίες αντικαθίστανται με την στενή διάμετρο της ντουζιέρας του σπιτιού σου.....οι βαλίτσες στέκουν στο δάπεδο γιομισμένες με ρούχα που πρέπει να μπουν στο πλυντήριο, τα ίδια αυτά ρούχα που στην αρχή των διακοπών είχαν τοποθετηθεί πλυμένα σιδερωμένα ταξινομημένα με νοικοκυρεμένο τρόπο στις ίδιες βαλίτσες.....

Welcome back σου λένε ένα μάτσο λογαριασμοί που σε υποδέχoνται στο κατώφλι του σπιτιού σου προτού καν ανοίξεις την πόρτα του σπιτιού σου. Και το χειρότερο....πρέπει να πληρωθούν από το ίδιο πορτοφόλι που φεύγοντας δεν έκλεινε, και τώρα στέκει εκεί μαραζωμένο και αποκαμωμένο....εξουθενωμένο......οι ημερομηνίες λήξης είναι αύριο, μεθαύριο....ούτε ανάσα να μην προλάβεις να πάρεις.....

Και εσύ???? Να στέκεις σαστισμένος, να μην θέλεις να ξεκολλήσεις από το "ΟΝΕΙΡΟ"των διακοπών που τελείωσε για φέτος......να μην θέλεις να αποχωριστείς το αίσθημα της ελευθερίας που νοιώθεις μέσα σου, αυτό το αίσθημα που σε έκανε να νοιώθεις καλά.....

Προσπαθείς να συνέλθεις, το μόνο που θες είναι να κάθεσαι σε μια καρέκλα και να μην κάνεις τίποτα, απλά να θυμάσαι!

Μοναδική κινητήριος δύναμη που μπορεί να σε συνεφέρει, κάποιοι άνθρωποι που αποχωρίστηκες αυτές τις λιγοστές ημέρες και λαχταράς να τους ξαναδείς, να επικοινωνήσεις μαζί τους, να νοιώσεις το αίσθημα αυτής της ανθρώπινης επικοινωνίας που σου έλειψε....

Προσπαθείς να κλείσεις τα μάτια σου σε όσες ασχήμιες σε περικυκλώνουν, στα ΠΡΕΠΕΙ που ακολουθούν....λαχταράς μόνο να βρεθείς ή να επικοινωνήσεις και τελικά να αφήσεις να εισβάλλουν στον ταραγμένο (αυτή την εποχή) συναισθηματικό σου κόσμο μοναχά όσους αγαπημένους αποχωρίστηκες για λίγες ημέρες, ανταλλάσσοντας αναμνήσεις, λέγοντάς τους και λέγοντάς σου καλή ώρα όπως όταν είμασταν παιδιά

"πως περάσαμε στις διακοπές μας"

και άλλα πολλά....

Επιθυμείς να ανοίξεις την αγκαλιά σου και να τους πεις πόσο πολύ σου έλειψαν και πως αυτές οι λίγες ημέρες σου φάνηκαν αιώνες....

Αλλες φορές τα καταφέρνεις,

μα καμιά φορά στέκεις βουβός μη μπορώντας να εκφράσεις την ανάγκη σου για αυτήν την επικοινωνία.....

......απλά σιωπάς.....

λες και έχει δεθεί η γλώσσα σου κόμπος......

Γιατρέ μου τι μου συμβαίνει ?

Μήπως πάσχω από το

"AFTERHOLIDAYS SYNDROM ?????