ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Η εφεδρία και η ανεργία

Οπου σταθείς κι όπου βρεθείς σήμερα το κεντρικό θέμα των συζητήσεων είναι η εργασιακή εφεδρεία των δημοσίων υπαλλήλων.

Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων βρήκαν θέμα για να σκαλίζουν για καιρό.

Δεν ξέρουμε εάν θα εφαρμοστεί κιόλας, πάντως ήδη ετοιμάζονται συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις κλπ

Στη σκιά όλων αυτών, αγωνίζονται για την επιβίωσή τους ένα εκατομμύριο απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα. Που και που ακούγεται κανένας υπερφίαλος λόγος κι εκεί τελειώνουν όλα.

Στη σκιά βρίσκονται και 110 εισπράκτορες στην Εθνική Ασφαλιστική η οποία έπειτα από πολύχρονη συνεργασία (αρκετοί συνεργάζονταν 10-27 χρόνια με την Εθνική Ασφαλιστική) τους ειδοποίησε πως λύεται η συνεργασία τους και πως οφείλουν να παραδώσουν το χαρτοφυλάκιό τους εντός μηνός έπειτα από τον οποίο απολύονται δίχως αποζημίωση αφού εργάζονταν με σύμβαση έργου και δεν τη δικαιούνται. 

55ρηδες (περίπου) που μη έχοντας συμπληρώσει το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση θα μείνουν στο δρόμο με το πρόσχημα της μείωσης των εξόδων, αφού η Εθνική Ασφαλιστική όπως τους ενημέρωσε θα αναθέσει την είσπραξη των ασφαλίστρων σε κάποια εισπρακτική εταιρεία.

Στον Δημόσιο τομέα υπάρχει η σκέψη λένε σε όσους θα έβγαιναν στη σύνταξη σε 1-2 χρόνια να τους τα χαρίσουν. Πολλές φορές στους δημοσίους υπαλλήλους"χαρίζονται" προνόμια. Ασε που υπάρχουν και εκείνοι οι υπάλληλοι που  επιβιώνουν "παντός καιρού". Ειλικρινά, στο τέλος δεν πιστεύω ότι θα χαθεί κανείς ή ότι θα μείνει στο δρόμο. Κάποια λύση θα βρεθεί (κάποια μεταταξούλα ή κάποιο  "βολεματάκι" σε κανένα βουλευτικό γραφείο....)

Στον ιδιωτικό τομέα αντίθετα δεν σου χαρίζεται τίποτα απολύτως. Καθημερινά ο εργαζόμενος βιώνει την ανασφάλεια και παλεύει μοναχός για την επιβίωσή του. Φεύγει από το γραφείο και δεν ξέρει εάν θα ξημερώσει στον ίδιο εργασιακό χώρο.
Πόσο θα αντέξει να ζει σε αυτή την αγωνία???

Ανασφάλεια, αβεβαιότητα, άγχος, θυμός, οργή, λύπη.
Συναισθήματα ανάμεικτα.

Μαζί και το συναίσθημα της αδικίας γιατί ακόμη και στην ανεργία  υπάρχει άνιση μεταχείρηση, υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε πορφυρογέννητους και πληβείους.

Από τη μια άνθρωποι  "παντός καιρού" που προτού ακόμη ανακοινωθούν τα μέτρα, μετακινούνται και "βολεύονται" με συνοπτικές διαδικασίες στα κατάλληλα πόστα. Και από την άλλη άνθρωποι που κρατούν την αξιοπρέπειά τους και εργάζονται σκληρά μα στο τέλος απογοητεύονται από την απαξίωση που τους επιφυλάσσει ο εργοδότης τους (είτε αυτός είναι το Δημόσιο είτε κάποιος ιδιώτης).

Κινδυνεύουν να μείνουν με την αξιοπρέπεια στο χέρι μα δίχως δουλειά.

Περισσότερα για την υπόθεση των εισπρακτόρων της Εθνικής Ασφαλιστικής μπορείτε να διαβάσετε εδώ, εδώ

6 σχόλια:

  1. ‎..Όταν κάθε μέρα σε πεθαίνουν ..Έχεις πεθάνει ..πριν να πεθάνεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κατανοώ την θέση κάποιου που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Όμως τα πράγματα στον δημόσιο είναι χειρότερα όπως και να ακούγεται αυτό. Και όχι η πλειοψηφία δεν – βολεύετε-βρίσκει άκρες η λουφάρει. Ειδικά όσοι δουλεύουν σε εξωτερικές δουλειές. Δυστυχώς έχουν περάσει στον κόσμο Δημόσιος Υπάλληλος = Τεμπέλης. 30 χρόνια στο Δήμο είμαι 55 αν με βγάλουν εφεδρεία ποιος θα με πάρει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν μπορώ ακούω άλλα . . το θέμα με λυπεί κάθε μέρα και περισσότερο.. χτες έμαθα άλλα δυο γνωστά μου πρόσωπα που "λύθηκε η συνεργασία των"..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Καρπαθάκι
    Ετσι όπως τα λες είναι Καρπαθάκι μου. Ενας καθημερινός ψυχολογικός πόλεμος είναι η καθημερινότητα του εργαζόμενου στις μέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Theogr
    Βρίσκεσαι στην ίδια κατάσταση με τους 110 εισπράκτορες της Εθνικς Ασφαλιστικής αλλά και τόσους άλλους που εργάζονταν επί χρόνια σε μικρομάγαζα που έκλεισαν.
    Και βέβαια για όσους δεν συμπληρώνουν τις προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση η ενδεχόμενη ένταξη στην εφεδρεία θα είναι απειλητική για την ιδιωτική τους ζωή.
    Η αναφορά μου σε όσους δημοσίους υπαλλήλους "βολεύονται" προτού καν βγουν επίσημες αποφάσεις γίνονται επειδή γνωρίζω πολλές περιπτώσεις ατόμων που "μετατάχθηκαν" σε Υπουργεία από την παλαιά Ολυμπιακή, από τον ΟΣΕ κλπ Οσοι δηλαδή είχαν "μέσον". Υποθέτω πως θα έχεις δει και εσύ στον εργασιακό σου χώρο άτομα να "κυκλοφορούν" με μεγάλη ευχέρεια σε διάφορες θέσεις λες και ένα αόρατο χέρι να τους προστατεύει....Αντίθετα για άλλους εργαζόμενους που ζητούν μετάταξη οι αρμοδιοι κωφεύουν, έστω και αν τα τυπικά προσόντα συνάδουν με την αιτούμενη θέση. Αυτές τις περιπτώσεις καταδικάζω με τις αναφορές μου, όπως και το γεγονός πως για τους εισπράκτορες της Εθνικής Ασφαλιστικής δεν έχει ακουστεί τίποτα στα ΜΜΕ. Γιατί αυτή η επιλεκτική προβολή της ανεργίας???? Ολοι πολίτες του ίδιου κράτους δεν είμαστε????
    Εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου να μη χάσεις τη δουλειά σου Theo.
    Στο παρελθόν όταν η πολυεθνική στην οποία εργαζόμουν άποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα βίωσα αυτή την εμπειρία και με στιγμάτισε. Δεν επιθυμώ λοιπόν για κανέναν να βιώνει παρόμοιες καταστάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Hfaistiwnas
    Αλληλεγγύη χρειάζεται ανάμεσά μας. Οσο μπορεί ο καθένας μας να βοηθά και να υποστηρίζει αυτά τα άτομα είτε υλικά, είτε ψυχολογικά. Το θεωρώ πολύ σημαντικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;