ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Αλλα γαμήλια ήθη....

Θα πρέπει να ήταν το καλοκαίρι του 1982 που τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων βούηξαν από την είδηση πως για πρώτη φορά τελέστηκε ένας μη θρησκευτικός γάμος στο Δημαρχείο της Καισαριανής  (βάσει του Ν. 1250 ο πολιτικός γάμος κηρύχτηκε ισότιμος με τον θρησκευτικό).  Εθνικός διχασμός είχε επέλθει για πολλοστή φορά στον τόπο μας με δογματισμούς και φανατισμούς και από τις δύο πλευρές τους υποστηρικτές και τους πολέμιους του νέου θεσμού. Βροντάτσηδες και Φουρτουνάτσηδες σωστοί.....

Αρκετά νεαρά (τότε) ζευγάρια δέχτηκαν με ενθουσιασμό τον πολιτικό γάμο αφού ο θρησκευτικός γάμος αφενός προϋποθέτει μεγάλη γραφειοκρατική διαδικασία (ειδικά εάν επέλεγες να παντρευτείς σε άλλη ενορία από αυτήν που υπαγόσουν, την είχες βάψει κοινώς)  και γερό κομπόδεμα (αναλόγως των αριθμού των πολυελαίων - ή των σειρών των λαμπιονιών - που θα άναβαν κατά τη διάρκεια του μυστηρίου).

Οι υπέρμαχοι της "παράδοσης" στο άκουσμα της καθιέρωσης του πολιτικού γάμου εκτόξευαν βαριές κουβέντες που στηρίζονταν σε μάλλον φαιδρές δικαιολογίες και εναντιώνονταν σε κάθε νεαρό ζευγάρι που αποφάσιζε να ακολουθήσει τον δρόμο της "μοντέρνας" οδού (του πολιτικού γάμου δηλαδή).

Αν και συνήθως βαριέμαι να τρέχω σε γάμους θεωρώντας πως η διαδικασία έχει μετατραπεί σε έναν άσκοπο αγώνα επιδειξιομανίας στο ποιός θα πρωτοτυπήσει περισσότερο (καθήκον που αναλαμβάνουν πλέον ειδικές εταιρείες-σε κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι το ξεποδάριασμα που κάναμε με φίλες για να κανονίσουμε μόνες μας κάθε λεπτομέρεια του γάμου, τον στολισμό, τα προσκλητήρια, το νυφικό) πρόσφατα παραβρέθηκα (λόγως κοινωνικής υποχρέωσης που δεν μπορούσα να αποφύγω) σε έναν θρησκευτικό γάμο. 

Για να πω τη μαύρη αλήθεια δεν ένοιωσα πως εκείνη την ώρα τελούνταν ένα μυστήριο. Η βροντερή φωνή του ιερέα χανόταν μέσα στην οχλαγωγία ενώ που και που ακουγόταν η απελπισμένη του κραυγή με παράκληση για ησυχία. Δίπλα μου, κατά τη διάρκεια του μυστηρίου,  δύο κύριοι είχαν πιάσει τον καβγά για την σημερινή οικονομική κατάσταση αφού όπως κατάλαβα ανήκαν σε διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις και η αντιπαράθεση έδινε κι έπαιρνε με τους  παραδιπλανούς συνδαιτημόνες τους να μπουν τελικά στη συζήτηση αδιαφορώντας για την τέλεση του μυστηρίου και να ανταλλάσσουν τις δικές τους απόψεις. Μπροστά μου δύο κυριούλες επιδίωκαν να πείσει η μια την άλλη πως με τον Χ τρόπο ή με τον Ζ τρόπο τα ντολμαδάκια  (το κατεξοχήν αγαπημένο μου φαγητό) γίνονται νοστιμότερα, οπότε άθελά μου έστησα αυτί μπας και ξεκλέψω καμιά συνταγή (παρά το γεγονός πως δεν συγκαταλέγομαι σε εκείνες τις νοικοκυρές που με την υπομονή τους μπορεί να μπάινουν το πρωί στην κουζίνα και να ασχολούνται με την προετοιμασία δύσκολων και πολύπλοκων φαγητών μέχρι το βράδυ).  Δεξιά μου κάποιοι νεαροί συζητούσαν για ένα νέο "in" στέκι που ανακάλυψαν πρόσφατα το οποίο δεν το γνώριζα....

Με τούτα και με τ΄άλλα το μυστήριο συνεχιζόταν ενώ η νύφη και ο γαμπρός είχαν πιάσει το κουβεντολόϊ μεταξύ τους και χασκογελούσαν (να σχεδίαζαν άραγε το μέλλον του κοινού τους βίου?) αδιαφορώντας για το άγριο βλέμμα του ιερέα που φαινόταν να προσπαθεί απελπισμένα να τους επαναφέρει στην τάξη. Η φωνή του ιερέα δυνάμωνε, έφτασε η ώρα του "Ησαϊα χόρευε" και ανεπαίσθητα το μάτι μου αναζητούσε μάταια να δει κανένα παιδάκι να μοιράζει σε καλαθάκι ρύζι για να πετάξουμε στο ζευγάρι, όπως συνηθίζεται ή τουλάχιστον όπως συνηθιζόταν για να ριζώσει και να καρποφορήσει το ζευγάρι. Που τέτοια τύχη...Ρώτησα μια κυρία δίπλα μου η οποία μου εξήγησε πως απαγορεύεται πια μέσα στις εκκλησίες να πετάνε ρύζι στους γάμους επειδή δύσκολα καθαρίζεται η εκκλησία....Ετσι μας μοίρασαν κάποια σφιχτοδεμένα σακουλάκια με 2-3 κόκκους ρύζι το καθένα όταν βγήκαμε έξω από την εκκλησία. Εξω από την εκκλησία λέει επιτρέπεται να πετάξεις όσο ρύζι θέλιες....Πάντως το σακουλάκι με το ρύζι ήταν τόσο καλά σφιχτοδεμένο που  εγώ δεν κατάφερα να το ανοίξω κι έτσι κατέληξα να το πάρω για σουβενίρ μαζί μου στο σπίτι (ούτε ένα πιάτο ρύζι δεν έφτανε να φτιάξεις γμτ!!!). Απόρησα γιατί μπήκαν στον κόπο να "συσκευάσουν" το ρύζι, αφού το χύμα ρύζι που συνηθιζόταν μέχρι τώρα σίγουρα θα τους κόστιζε φτηνότερα....
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι....
Εκεί  με περίμενε ένα νέο προσκλητήριο για άλλον θρησκευτικό γάμο με το κατάλληλο τυπωμένο χαρτάκι που όριζε πως το ζευγάρι είχε ανοίξει λίστα γάμου στο notos galleries....
"Μα μια στιγμή",  σκέφτηκα φωναχτά...."αυτό δεν είναι το ζευγάρι που πριν από ένα χρόνο έκανε τον πολιτικό του γάμο και του είχαμε κάνει δώρο  εκείνο το ωραίο λαμπατέρ που κόστισε έναν μισθό???? "Ναι" απάντησε η Μελένια, αλλά τώρα συνηθίζεται πολλά ζευγάρια να κάνουν 2 γάμους , πρώτα τον πολιτικό κι έπειτα τον θρησκευτικό"....
"Μα τότε δεν καταργείται η ισοτιμία του θρησκευτικού και του πολιτικού γάμου?? Εξ άλλου πόσες φορές πρέπει να παντρεύεται ο άνθρωπος? Τι νόημα έχει να παντρευτεί το ζευγάρι δυό φορές?   Ρωτώ με αμηχανία"...
"Ετσι συνηθίζεται πλέον δυοσμαράκι μου" μου απαντά η Μελένια...."Καινούργια γαμήλια ήθη, άλλαξαν οι καιροί, που έχεις μείνει εσύ????"

Αλήθεια που έχω μείνει εγώ??? Είναι αλήθεια πως τελευταία νοιώθω ολοένα και περισσότερο μη συμβατή με τα νέα ήθη και τις συνήθειες. Από τότε που καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος πέρασαν 28 χρόνια......οι αντιδράσεις καταλάγιασαν....η τέλεση του πολιτικού γάμου καθιερώθηκε, έγινε αποδεκτή και μπορεί κανείς να επιλέξει να παντρευτεί είτε με πολιτικό είτε με θρηκσευτικό γάμο, μα και με τους δυό γιατί?  Γιατί όχι είτε με τον έναν τρόπο είτε με τον άλλον??? Σιγά μην πάω να αγοράσω και δεύτερο δώρο.....

Και όσον αφορά τον θρησκευτικό γάμο, και εκεί πολύ άλλαξαν τα πράγματα, παλαιότερα επικρατούσε νεκρική σιγή κατά τη διάρκεια του μυστηρίου....άντε να κουτσομπόλευες το νυφικό της νύφης ή  να  πέρναγες από κόσκινο τον γαμπρό (λεβέντης ο γαμπρός, ομορφάντρας...της πέφτει λίγος...'άξιζε κάτι καλύτερο κλπ κλπ) .  Και αυτό το ρύζι...να μη μπορείς να λύσεις τον κόμπο από το σφιχτοδεμένο σακουλάκι για να το ρίξεις στο ζευγάρι.....Και να σου καθορίζουν κάποιοι πως μπορείς να το ρίξεις.....κατόπιν εορτής....έξω από τον χώρο της εκκλησίας για να μην κουραστούν να την καθαρίσουν.....

Ουφ! 
Νέα γαμήλια ήθη κατακλύζουν την κοινωνία μας.....
Μυστήρια μου φαίνονται τα νέα μυστήρια.....
Και ακατανόητα.....
Η τουλάχιστον έτσι νομίζω.....

15 σχόλια:

  1. Δεν τους μπορώ και εγώ.. όλοι το φαίνεσθαι προσέχουν και να κάνουν το κομμάτι τους..
    χάλια είναι, καλύτερα σε ένα ξωκκλήσι, ο γαμπρός η νύφη και ο κουμπάρος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τώρσα που σφίξανε οι κώλοι(οικονομικώς,εννοώ:),τώρα να δεις πώς θα κοπούν όλα τα νεοπλουτίστικα εξοδα,
    αντε πια,παρατράβηξε το πράμα με τις αμερικανιές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. παραβρέθηκα σε ένα πολιτικό γάμο, σε παραλιακό μέρος, κάτω από τα πλατάνια, με τους παρεβρισκόμενους και τους νεόνυμφους με απλά, λιτά ρούχα, χωρίς ανθοστήλες, λαμπάδες, κωδωνοκρουσίες, με λιτά λόγια από το δήμαρχο και πολύ αγάπη από το ζευγάρι. Ήταν το κάτι άλλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα πάντα για το θεαθήναι...
    ΑΓΑΠΗ, EIΛIKΡINEIA και ΚΑΛΗ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ χρειάζεται ο γάμος

    Αν παντρευόμασταν "σήμερα" (παρεμπιπτόντως, χθες είχαμε επέτειο), θα προτιμούσαμε ΣΙΓΟΥΡΑ μια τελετή σαν αυτή που περιγράφει ο φίλος μας phlou...flis

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πήγα σε γάμο πολιτικό το 1983 πρώτη φορά και δεν εχει τύχει να ξαναπάω.
    Πήγα απο τότε σε περίπου 10 θρησκευτικούς.
    Οι 8 κατέληξαν σε διαζύγιο.
    Κι ο ενας πολιτικός που πήγα κι εκεί χώρισαν. Θα μαι καντέμης.
    Ο γάμος ειναι ενα εφεύρημα του συστήματος εκμετάλλεθσης ανθρώπων για προσπορισμό τεράστιου κέρδους.
    Φυσικά βασίζεται ολη η ιστορία πάνω στην εμμονή στα "πατροπαράδοτα" ηθη κι έθιμα, δηλαδη σε αγκυλώσεις της εκκλησίας που θέλει να εχει πελάτες. Με μαύρα μάλιστα.
    Δεν ξέρω αν κόβουν απόδειξη οι παπάδες που μπορεί να εκπέσει απο την Εφορία. Μια βάφτιση που εκανα, με το ζόρι μου έκοψαν μια απόδειξη χειρόγραφη. Κι αν ζητούσα κανονική απόδειξη, τότε δεν θα τελούσαν το μυστήριο.
    Για ολη αυτη την βλακία των γάμων φταίνει το παπαδαριό και οι κολλημένοι δεινόσαυροι γονείς.
    Δεν ειναι δυνατό να θές 25.000 ευρώ για ενα γάμο !
    Τραπέζωμα και τα ρέστα.
    Το χειρότερο με τους γάμους ειναι η τεράστια δυσκολία να βγεί διαζύγιο. Και ρώτα να μάθεις πόσα ζευγάρια απ οσους γάμους πήγες ειναι ακόμα μαζί και τι τράβηξαν για να χωρίσουν όσοι χώρισαν.
    Η λύση ειναι :
    Πολιτικός γάμος, πολιτικό διαζύγιο, τέλος.
    Ανέξοδα και γρήγορα, ουτε τελετές ουτε δώρα με το ζόρι ουτε βλακίες.
    Ασε, εσυ λες οτι δεν ακουγόταν ο ιερέας, τι να πείς για τα μίνι και τα 12ποντα τακούνια, τα εξώπλατα και τα ρέστα μεσα σε ναούς ;
    Λοιπον αν δε ξεκολλήσουμε ως λαός απο αυτές τις αγκυλώσεις δεν εχουμε κανένα μέλλον.
    Ολο αυτο το πανηγύρι που στήνεται γύρω απο γάμους, βαφτίσια, κηδείες εχει να κάνει με την εκκλησία.
    Και η Εκκλησία ζει στον κόσμο της, δεν αντιλαμβάνεται οτι ο κόσμος δεν αντέχει τα έξοδα για τους γάμους και επιμένει να ...
    τελος πάντων μη μακρυγορώ τα εχω πάρει επειδη σημερα μιλούσα με ιερέα και ή ηταν κολλημένος ή με περνούσε για ηλίθιο.
    Ναι, οι ιερείς και οι δεσπότες κι ο περίγυρος που αντέδρασε στο να απογραφούν όπως ολοι οι δημόσιοι υπάλληλοι μην τυχόν και φανούν οι διπλομισθοί.
    Αυτοι προωθούν αυτά τα πανηγύρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι καθαρά θέμα προσωπικότητας. Πόσο της επιφάνειας ή της ουσίας είναι κάποιος. Πόσο από την οικογένεια έχει δεχτεί αξίες. Αν ο σκοπός του είναι "το θεαθήναι", τότε οι τελετές και οι πανηγύρεις του είναι απαραίτητες, αλλιώς είτε θρησκευτικός, είτε πολιτικός, ο γάμος του θα περιοριστεί στα απαραίτητα, στο "λίγοι και καλοί" και σε τελετές χωρίς φανφάρες.
    Άλλωστε τώρα πια δεν παντρεύονται για να ξεκινήσουν την οικογένειά τους, αφού ήδη προϋπάρχουν τα παιδιά του γάμου, άρα είναι άσκοπα όλα τα εορταστικά που παραδοσιακά προηγούνταν του γάμου. Προς τι λοιπόν οι μεγαλοπρεπείς τελετές; Απωθημένα τίνος είναι; Μήπως απλώς εξυπηρετούν τη συγκέντρωση δώρων ή χρηματικών ποσών, όπως γίνεται σε κάποιες κοινωνικές ομάδες;
    Ευτυχώς, κάποια ζευγάρια αντιστέκονται...
    Οικογενειακές υποθέσεις ήταν οι περισσότεροι οι γάμοι παλιά, όχι κοσμικά γεγονότα. Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν σε αυτό κι ας λείπουν τα παντός είδους πυροτεχνήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θα είχα πάρα πολλά να πω επί του θέματος, γιατί μόλις γύρισα από την εκδρομή ενός γάμου όπου ήμουν κουμπάρος και ήταν ένας ιδιαίτερα περιπετειώδης γάμος. Αλλά προς το παρόν θα περιοριστώ στο εξής:

    Ο θρ. γάμος είναι συνδεδεμένος με τον εορτασμό, ενώ ο πολιτικός αντιμετωπίζεται πιο πολύ ως τυπική διαδικασία. Έτσι πολλά ζευγάρια τελούν τον πολιτικό την ώρα που τους χρειάζεται (για λόγους οικονομικούς, για να ζητάν από κοινού μεταθέσεις αν είναι τέτοια η δουλειά τους κλπ.), και επιφυλάσσονται για τον θρησκευτικό όταν η ζωή τους θα είναι πιο κατασταλαγμένη και θα μπορούν να κάνουν το μέγα πανηγύρι με τους καλεσμένους, τα φορέμετα, τους πολυελαίους κλπ..
    Στο μέτρο που δεχόμαστε ότι ο θρ. γάμος έχει κάποιο νόημα, βρίσκω ότι και ο διπλός γάμος έχει νόημα. Τουλάχιστον υπό τις ως άνω προϋποθέσεις.

    Ωστόσο είναι εντελώς απίστευτο και εξωπραγματικό το πόσο μπίζνα έχει γίνει όλο αυτό, όχι μόνο από πλευράς παπαδαριού (ας μη χρησιμοποιούμε τη λέξη Εκκλησία, Εκκλησία είμαστε όλοι οι βαφτισμένοι) αλλά κυρίως από πλευράς των εμπόρων. Ιδιως στις βαφτίσεις, έχουν εφευρεθεί ένα σωρό πανάκριβα και απολύτως άχρηστα αξεσουάρ που είναι «υποχρεωτικό» να έχεις στην εκκλησία. Και δεν είναι τυχαίο ότι το «έθιμο» τα χρεώνει αυτά στους κουμπάρους και όχι στο ζευγάρι: οι ίδιοι μπορεί να πουν για τον εαυτό τους «δε γαμιέται, θα κάνουμε μια γραφική τελετή χωρίς φανφάρες», ο άλλος όμως -ο κουμπάρος- ντρέπεται να τους πει «ξέρετε είπα να μην πάρουμε την Α ή Β παπαριά γιατί είναι άχρηστη», γιατί θα χαρακτηριστεί τσιγγούνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εγώ πάλι, και δεν είμαι μικρή, δεν θυμάμαι ποτέ να υπήρχε ησυχία και κατάνυξη στους γάμους… απλά δεν ήταν η βαβούρα τόση και ίδια… ήταν μια «χαρούμενη» βαβούρα, ανεκτή ίσως και φιλική προς το ζευγάρι… εν πολλοίς κατανοητή.

    Υπήρχε ίσως μεγαλύτερος σεβασμός και των μελλονύμφων προς τους καλεσμένους τους και των καλεσμένων προς το ζευγάρι και τους γονείς του.
    Δεν υπήρχαν λίστες γάμου… δεν υπήρχαν τόσο απαράδεκτες και εξόφθαλμες προσβολές…

    Υπήρχε ίσως ΑΛΛΟΣ λόγος που οι άνθρωποι παντρεύονταν.
    Τώρα ο κύριος λόγος του θρησκευτικού γάμου είναι η τελετή και η δεξίωση… το life style… όπως κύριος λόγος του πολιτικού είναι οι επαγγελματικοί και οικονομικοί διακανονισμοί.

    Κάποτε ο κόσμος ευχόταν: «στις χαρές σου» και εννοούσε τον γάμο… τώρα έχει εκπέσει ο γάμος ακόμη και στην συνείδηση των πιστών αφού και η ίδια η εκκλησία τον έβγαλε εκτός ναού και τον τελεί σε κάτι υπέροχα μεν γραφικά ξωκλήσια που δεν χωρούν δε ούτε πέντε ανθρώπους… μόνο και μόνο για να μην χάσει την πελατεία.

    Γάμος, είτε πολιτικός είτε θρησκευτικός, θα παραμένει πάντα το μεγάλο μυστήριο της αγάπης, ακόμη και αν τον ακυρώνουμε εμείς οι άνθρωποι με τις συμπεριφορές μας…

    Ίσως αυτή η έκπτωση στην οποία έχει οδηγηθεί να αποτελεί μια σημαντική αφορμή για να σκεφτούμε και να αξιολογήσουμε τα πράγματα… να τα αλλάξουμε συθέμελα με γνώμονα όχι το τι γινόταν παλιά αλλά αυτό που του πρέπει και του αρμόζει.

    Χαίρομαι που σε βρήκα.

    Να είσαι καλά… πλήρης ευαισθησιών, αρωμάτων και προβληματισμών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Hfaistiwnas

    Συμφωνώ. Καλύτερα λίγοι και αγαπημένοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Vad

    "Αμερικανιές" δεν λες τίποτα. Μούχει σηκωθεί η τρίχα με αυτά που βλέπω να συμβαίνουν στους γάμους...

    Λες να κοπούν? Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως κάποιοι μπορεί να φορούν τρύπιο βρακί αλλά την επίδειξη προς τους άλλους δύσκολα την κόβουν.

    Εάν κοπούν πάντως λόγω κρίσης, θα έχουμε τα πρώτα θετικά αποτελέσματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Φύρδην Μίγδην

    Να τα εκατοστήσετε εύχομαι Γλαρένια μου. Και πάντα να σας χαρακτηρίζει η αγάπη, η καλή προδιάθεση και η ειλικρίνεια (δηλαδή τα μαγικά στοιχεία που απαρτίζουν έναν υγιή γάμο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @tzonakos

    Λες νάσαι καντέμης καλέ tzonax??λολ

    Τώρα εδώ που τα λέμε ο γάμος ως τελετή προϋπήρχε της τωρινής εκκλησίας, ίσως με διαφορετικά έθιμα και τελετουργικό. Σκοπός ήταν η συνέχιση της γενιάς και για αυτό κάποτε που τα ήθη ήταν πιο αυστηρά θεωρούνταν ως κάτι πολύτιμο.

    Στην εποχή μας έχεις δίκιο πως δεν είναι δυνατόν να ξοδεύεις 25.000 ευρώ για έναν γάμο, είναι υπερβολή. Ισως για αυτό πολλοί καταφεύγουν πλέον στον πολιτικό γάμο. Νομίζω όμως το πόσα θα ξοδέψει ένα ζευγάρι εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το ίδιο ζευγάρι.

    Σημασία έχει η ένωση και όχι οι δεξιώσεις.

    Οσο για το διαζύγιο έχεις δίκιο πως είναι μια πολύπλοκη διαδικασία. Εχω ένα σωρό φίλες χωρισμένες που αγανάκτησαν με τη γραφειοκρατική διαδικασία που απαιτεί για να βγει το διαζύγιο.

    Θίγεις άλλη μία πτυχή την οποία παρέλειψα να αναφέρω, αυτή του extreme dress code που θα έλεγα πως μπορεί να αρμόζει σε μια έξοδο για διασκέδαση αλλά ίσως στη συγκεκριμένη περίσταση να μην είναι συμβατό (είδα τα τελευταία μοντελάκια νυφικών και έφριξα-μπροστά super mini και πίσω να σέρνεται μια ουρά για να θυμίζει τη σεμνοτυφία ίσως???)

    Tzonax μου πολλά είναι τα στραβά με την εκκλησία αλλά μετά από πολύ συλλογισμό κατέληξα να πιστεύω πως οι θεσμοί ή οι τελετές διοργανώνονται από τους ανθρώπους και γίνονται σεβαστοί ή όχι από τους ίδιους. Επομένως όλοι απαιτούσαμε να γίνονται οι τελετές όπως αρμόζει σε κάθε περίσταση, να μην είχαν αποθρασυνθεί όλοι οι παρατρεχάμενοι.

    Βέβαια κι εγώ που στο λέω δεν ξέρω τι θα έκανα σε περίπτωση άρνησης π.χ. του ιερέα να περιοριστεί στα απολύτως αναγκαία για ένα μυστήριο...

    Τι να πείς, εκφυλισμός της ζωής μας σε όλα τα επίπεδα ίσως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @alla logia

    "Οικογενειακές υποθέσεις ήταν οι περισσότεροι οι γάμοι παλιά, όχι κοσμικά γεγονότα"

    Η φράση σου νομίζω τα λέει όλα...

    Καλώς ήρθες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Με το τελευταίο σχόλιο διαφωνώ. Όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο, ο γάμος είναι εξ ορισμού δημόσια υπόθεση.

    Αν επιστρέψουμε νοερώς στα εντελώς βασικά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δύο άνθρωποι μπορούν να είναι κατ' ουσίαν ζευγάρι χωρίς ούτε στεφάνι, ούτε σφραγίδες, ούτε να το ξέρει κανείς. Αυτό είναι κάτι που αφορά μόνο τους δυο τους. Από κει και πέρα ο γάμος είναι η επισημοποίηση αυτού του γεγονότος ενώπιον όλων των τρίτων. Γι' αυτό και σ' όλα τα τυπικά, είτε θρησκευτικά είτε πολιτικά, προβλέπεται ο κουμπάρος/μάρτυρας. Δεν υπάρχει γάμος μόνο με το ζευγάρι και τον λειτουργό που τους στεφανώνει. Ο κουμπάρος/μάρτυρας την ώρα της σύναψης του γάμου επιβεβαιώνει ότι αυτοί οι δύο μπορούν να συζευχθούν, και εφεξής στην υπόλοιπη ζωή τους είναι (υποτίθεται) ο αρμόδιος να επιβεβαιώνει όποτε χρειαστεί ότι όντως συνεζεύχθησαν.

    Δε λέω πως αυτό δικαιολογεί τις φανφάρες και την επιδειξιομανία. Αλλά το να φτάνουμε στο άλλο άκρο και να λέμε ότι ο γάμος είναι ιδιωτική υπόθεση συνιστά βασική παρανόηση. Ο γάμος είναι κατεξοχήν δημόσια υπόθεση. Ιδιωτική υπόθεση είναι η πραγματική σχέση μεταξύ του ζευγαριού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;