ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

16 χρόνια δίχως τον Μάνο Χατζιδάκι (23.10.1925-15.6.1994)

Μάνος Χατζηδάκης - Ανώγεια 1979
Φωτό από εδώ
"Με το ξεκίνημα των δράσεων της Μουσικής Ακαδημίας Κρήτης, ο Γιώργος Κλάδος, εκείνος ο δήμαρχος που δεν ήθελε να γίνει Υπουργός Πολιτισμού, ξεκίνησε από τα Ανώγεια κι έφτασε στη Ρηγίλλης, στο νούμερο 17, όπου συνάντησε τον Μάνο Χατζιδάκι στο σπίτι του. Επί λέξει, όπως διηγιόταν ο Μάνος, του είπε:
"Εγώ δημαρχεύω σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης. Έχω λίγα χρήματα για τον πολιτισμό στο ταμείο του δήμου, ήρθα να σου τα εμπιστευθώ και να αποφασίσεις εσύ αν θα κάνεις κάτι στα Ανώγεια. Εκτός από τα χρήματα, έχω τη διαβεβαίωση των κατοίκων του χωριού, επειδή οι υποδομές είναι υποτυπώδεις, ότι θα δώσει κάθε σπίτι ένα δωμάτιο να φιλοξενηθούν καλεσμένοι των γιορτών για όσο αυτές διαρκέσουν!"

Τον καιρό εκείνο, ο Μάνος Χατζιδάκις αποκαλούσε σκωπτικά το Υπουργείο Πολιτισμού,

Υπουργείο...Καλλιέργειας!

Τελικά ο Χατζηδάκις επισκέφτηκε τα Ανώγεια. Περνώντας λοιπόν μια μέρα μπροστά από ένα πλανόδιο μανάβικο των Ανωγείων, είπε του φωτογράφου Κώστα Ελευθεράκη:
"βγάλε με μια φωτογραφία δίπλα στη ζυγαριά να γίνω κι εγώ Υπουργός Καλλιέργειας!"
Τριάντα χρόνια μετά, άγνωστο για ποιο λόγο, ο Νίκος Κούνδουρος θέλησε να εξαφανίσει τη ζυγαριά αυτή της φωτογραφίας δίπλα από τον Χατζιδάκι! "

Το παραπάνω αποτελεί μέρος ενός πολύ ενδιαφέροντος κειμένου-αφιερώματος στον Μάνο Χατζιδάκι  που βρήκα μαζί με την φωτογραφία στο blog του bosko-hippydippy εδώ
Στο παρακάτω βίντεο η μικρή Δήμητρα Δουμένη σε μια εκπληκτική ερμηνεία του τραγουδιού "Ο Κεμάλ" σε ποίηση Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι


Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν ένας χαρισματικός και ιδιαίτερος άνθρωπος. Είχε τη δική του γνώμη, τις δικές του απόψεις, δεν δίσταζε να τις εκφράσει με κάθε ευκαιρία, και ας κοντραριζόταν καμιά φορά  με τον περιγυρό του. Ηταν με λίγα λόγια απλά ο εαυτός του...
Τεκμηρίωνε με τον δικό του μοναδικό τρόπο τη σκέψη του. 
 
Σε μια εποχή που τα πρότυπα σπανίζουν, μήπως θα έπρεπε να ακολουθήσουμε τα χνάρια του σε μια προσπάθεια να ανατρέψουμε την κατήφεια στην οποία μας έχουν ωθήσει και που τη βρίσκουμε διάχυτη στον κοινωνικό μας περίγυρο?
Ας είμαστε ο εαυτός μας και ας μη κατρακυλάμε στην απογοήτευση 
Οχι για εμάς...μα για τα παιδιά....
 
....Για να ξαναπιστέψουν πως ο κόσμος αλλάζει ....
....Τι κι αν δεν τα κατάφερε ο Κεμάλ, τι κι αν τον πολέμησαν λυσσαλέα?
....Είναι ανάγκη να πιστέψουμε πως τα δικά μας παιδιά θα τα καταφέρουν...
...Εξ άλλου ίσως φτιάξουν έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που τους παραδώσαμε εμείς...
....φτάνει να τους δώσουμε ένα χέρι στήριξης, μια τόσηδα ελπίδα..

12 σχόλια:

  1. "Ας ενεργοποιήσουμε και εμείς την κριτική ματιά μας και ας προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε την κατήφεια του περίγυρού μας...

    Οχι για εμάς...μα για τα παιδιά.... "

    !!!

    Καλη σου μερα.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αγαπημένος.. του έκανα πέρσι ένα αφιέρωμα.. :):)
    λέμε.. ουδής αναντικατάστατος.. αλλά να..
    καλησπερούδια:):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα. Πειράζει να κάνω ένα αποδομητικό σχόλιο;

    Τα καθέκαστα της συναυλίας στα Ανώγεια μου τα έχει διηγηθεί κάποιος Ανωγειανός που ήταν εκεί.
    Τα Ανώγεια είναι από τα πιο χαρντκόρ μέρη της Κρήτης. Τον Χατζιδάκι τον αγαπούσαν, τον καμάρωναν που ήταν και Κρητικός, αλλά οπωσδήποτε δυσκολεύονταν να καταλάβουν τη μουσική του.
    Η αίθουσα ήταν γεμάτη, και φυσικά ο κόσμος θορυβούσε. Η εμπειρία τους από μουσικές ακροάσεις συνδεόταν με γλέντια, γάμους, πανηγύρια κλπ. όπου είναι αδιανόητο να ζητήσεις να γίνει ησυχία. Ο Χατζιδάκις ζήτησε να γίνει ησυχία. Μετά γύρισε προς την ορχήστρα που θα διηύθυνε, σήκωσε τα χέρια έτοιμος να δώσει το σύνθημα, και την τελευταία στιγμή κάτι ακούστηκε. Λίγο ενοχλημένος ξαναγύρισε προς το κοινό και ξαναζήτησε ησυχία.
    Η εικόνα ενός τύπου που μιλάει ψευδά, «κάνει το μαέστρο» (ασχέτως ότι δεν τον έκανε, ήταν!) και μοιάζει να αντιλαμβάνεται ως ανάκτορο των Βερσαλιών τον ίδιο χώρο που οι άλλοι τον έβλεπαν σχεδόν σαν χοροστάσι, τους φάνηκε τόσο αστεία ώστε το 'ριξαν στο δούλεμα. Τον άφησαν να κάνει τρεις τέσσερις φορές την ίδια δουλειά, να ζητάει ησυχία, να γυρίζει προς την ορχήστρα και την τελευταία στιγμή εκείνοι να θορυβούν, κάθε φορά και πιο έντονα. Υποτίθεται (κατα΄τον αφηγητή) ότι στο τέλος έπεσαν και μπαλωθιές.
    Από κάτι εμπειρίες ως δάσκαλος σε ατίθασες τάξεις υποψιάζομαι, απόμακρα βέβαια, πώς περίπου θα ένοιωσε ο Χατζιδάκις εκείνη την ώρα. Δε θα ήθελα να ήμουν στη θέση του!

    Μήτε εγώ ήμουν εκεί, μήτε εσείς να το πιστέψετε.

    (Το αναφέρω χωρίς διάθεση κριτικής ούτε προς τον Χατζιδάκι ούτε προς τους Ανωγειανούς. )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο πιο αγαπημένος μου συνθέτης! Μόνο μια μικρή διόρθωση, συμπληρώνονται 16 χρόνια από τη μέρα που 'έφυγε'.
    Καλό απόγευμα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαγεύτηκα από την ερμηνεία της μικρής κοπέλας. Το σχόλιο του Πέπε λύνει την απορία μου, προσπαθώντας να φανταστώ το παράδοξο αυτής της παράστασης.
    Οι δημιουργίες του Μάνου Χατζιδάκι είναι οράματα ενός κόσμου ρομαντικού και σκληρού ταυτόχρονα. Δε μου αρέσει σε πολλές εκφάνσεις του, αλλά δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις την αξία του πνεύματός του. Πολύ ωραία ανάρτηση dyosmaraki.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Αντώνης

    Για τα παιδιά Αντώνη, εσύ το γνωρίζεις καλύτερα από μένα...

    Καλημέρες πολλές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @koulpa

    Ουδείς αναντικατάστατος, όμως κάποιοι έχουν τη δύναμη να αλλάζουν τα μονοπάτια του πνεύματος στην ανθ΄ρωπότητα και να της χαρίζουν ένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο.

    Λίγοι είναι αυτοί, οπότε ίσως για αυτό να είναι ανανατικατάστατοι...

    Καλημέρες πολλές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Πέπε

    Ο παραστατικός τρόπος της περιγραφής σου μας μετέφερε στα Ανώγεια την στιγμή της συναυλία.
    Φαντάζομαι την στιγμή της αντιπαράθεσης του λαϊκού με τον λόγιο πολιτισμό. Συγκλονιστικές στιγμές...δύο διαφορετικοί κόμσοι...δύο διαφορετικές κουλτούρες...

    Νάσαι καλά που μοιράστηκες αυτή σου την εμπειρία. Σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Roadartist

    Ουπς! Σε ευχαριστώ καλή μου καλλιτέχνιδα για την επισήμανση. Ο δαίμων του τυπογραφείου έδρασε...

    Αγαπημένος συνθέτης που με τις μουσικές του δημιουργίες κρατά συντροφιά όλες τις ώρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Μαριάνα

    Είναι η αντιπαράθεση του λαϊκού με το λόγιο που κρατά πολλά χρόνια τώρα.

    Το κοριτσάκι που τραγουδά είναι συγκλονιστικό. Οταν είδα αυτά τα τεράστια μάτια να κοιτάοζυν προς τον φακό και να λένε :

    "αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ"

    ένοιωσα σαν να μας απευθύνει έκκληση να κάνουμε κάτι, να της δώσουμε μιαν ελπίδα....

    Συμφωνώ μαζί σου πως δεν ήταν όλες οι εκφάνσεις του Χατζιδάκι ιδανικές. Αυτό που λάτρεψα ήταν ο μοναδικός τρόπος να τεκμηριώνει τις απόψεις του (και ας μην συμφωνούσα πολλές φορές με αυτά που έλεγε)

    Καλημέρες πολλές φίλη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;