ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Η μέγγενη των προσδοκιών (Να ξαναβρούμε ο ένας τον άλλον)

Διάβασα το παρακάτω κείμενο της Ελλης Τριανταφύλλου και μου άρεσε....

"Ελεγε χθες ένας συνάδελφος ότι αποφάσισε να καθαρίσει λίγο το γραφείο του και ξαφνικά βρέθηκε με πέντε-δέκα φορτιστές κινητών. Κάποιοι από αυτούς ήταν διπλοί και τριπλοί, άλλοι ήταν για προηγούμενα μοντέλα κινητών τηλεφώνων, τα οποία σίγουρα, κάπου θα κείτονται μέσα στον σωρό των γκάτζετ που όλα αυτά τα χρόνια αγοράζαμε μανιωδώς και χωρίς καμία φειδώ.


Αυτή, ίσως θα είναι από τις ελάχιστες καλοδεχούμενες και καθόλου αμελητέες παρενέργειες της πρωτόγνωρης κρίσης που βιώνουμε:
Nα επαναπροσδιορίσουμε τις ανάγκες μας και μέσα από αυτές τους εαυτούς μας.

Να απελευθερωθούμε -όχι ανώδυνα φυσικά- από τη μέγγενη των προσδοκιών
(σα βεβαιότητες φαντάζουν μέσα στα ιλουστρασιόν περιτυλίγματα - που λυσσαλέα καλλιεργούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια η καλοστημένη διαφημιστική μηχανή της κατανάλωσης και του μηδενισμού).

Θα πάθουμε σοκ, σίγουρα. Θα νιώσουμε γυμνοί από φτιασίδια και άδειοι. Σχεδόν δυστυχισμένοι από την έλλειψη των επαναλαμβανόμενων «στιγμών χαράς» που μέχρι σήμερα κολλούσαν μεταξύ τους τα κομμάτια του είναι μας. Θα αποπροσανατολιστούμε και θα περιφερόμαστε για καιρό χαμένοι και νευρικοί, χωρίς τα μικρά ανταλλάγματα με τα οποία πιστεύαμε ότι θωρακίζαμε την ανεκτικότητά μας απέναντι σε αυτόν τον σκληρό και ανελέητο κόσμο, τον εργοδότη, τον γείτονα, τον συνάνθρωπο. Θα χάσουμε κάθε ενδιαφέρον για τη βόλτα και τον περίπατο.
Τι να τον κάνεις τον χρόνο, άμα δεν έχεις χρήμα και δυνατότητα να το ξοδέψεις;


Θα κλειστούμε στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας, αδύναμοι να σύρουμε τα πόδια μας μέχρι το διπλανό δωμάτιο. Θα πλήξουμε ανεπανόρθωτα. Θα βουλιάξουμε στον καναπέ ηττημένοι, θα ανοίξουμε την τηλεόραση -την περσινή- για να ακούμε κάπου στο βάθος του σαλονιού τις κραυγές αγωνίας της αγοράς και των εντεταλμένων της.
ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΕΡΗΜΟΙ
Χωρίς επιθυμία, όνειρο ή θέληση.
Αυτά θα έχουν παραμείνει στα ράφια μαζί με τα παρκαρισμένα «προϊόντα», γιατί πάντα μαζί πήγαιναν.
Πόσο θα διαρκέσει το πένθος της απώλειας;
Ανάλογα με τον βαθμό εξάρτησης του καθενός.

Πολύ ή λιγότερο, πάντως οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, θα το περάσουμε. Κι όταν αυτό θα συμβεί, ίσως ξυπνήσουμε αλλιώς.

Ισως όταν πάψουμε να απολαμβάνουμε με τον τρόπο που ξέρουμε, αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε για τα χρήσιμα και τα αναγκαία.

Ισως καταλάβουμε ότι ο χρόνος είναι πλουσιότερος από το χρήμα αν τον ξοδέψουμε σε μία βόλτα με τα παιδιά μας στο βουνό ή στη θάλασσα, αντί για το Mall της συνοικίας μας. ΄Η ότι το πρωινό της Κυριακής είναι πανέμορφο μόνο και μόνο γιατί το σπίτι έχει πλημμυρίσει από τη μυρωδιά του φαγητού που μαγειρεύουμε. Οτι στο τέλος τέλος, και τα παιδιά μας μπορεί να γίνουν πιο ευτυχισμένα, μεγαλώνοντας μέσα σε σπιτικές μυρωδιές και όχι στην πλαστική τσίκνα του ταχυφαγείου. Οτι ήρθε η ώρα -με το ζόρι και χωρίς τη θέλησή μας, το ξέρω- να τα μετρήσουμε όλα από την αρχή. Να αναμετρηθούμε με τις ανάγκες μας και να ανακαλύψουμε εκείνες που μέχρι σήμερα αγνοούσαμε πεισματικά παρασυρμένοι από τη δίνη των καιρών.

Nα βρούμε αλλού τη χαρά και την απόλαυση.



Να ξαναβρούμε ο ένας τον άλλον
Μπορεί, πάλι, να μην συμβεί τίποτα από τα παραπάνω.
Αν η εξάρτηση έχει γίνει εθισμός, τότε κάποιοι θα δυσκολευτούν πολύ να δουν τον κόσμο τους με άλλα μάτια. Θα πιαστούν ακόμα πιο πεισματικά από όσα θεωρούν σημαντικά και ποθητά και θα βιώσουν τη θλίψη τους σε όλο της το μεγαλείο. Και δεν θα έχουν και χρήματα για ψυχοθεραπεία, διότι ως γνωστόν, κοστίζει.

Είναι προφανές ότι για κάποιους δεν θα υπάρχει καν η πολυτέλεια όλων αυτών των διλημμάτων και της ανακάλυψης του άλλου εαυτού, παρά μόνο ο πραγματικός, σκληρός και αμείλικτος αγώνας για την επιβίωση. Και δυστυχώς, είναι πολλοί αυτοί. Οι εσωτερικές αναζητήσεις είναι για εκείνους που θα μπορούν να επιβιώσουν, αλλά θα αναμετρηθούν με την πρόκληση να διαβιώσουν τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι ήξεραν."
 
Πηγή Καθημερινή
19.2.2010
 
* Οι εικόνες είναι πίνακες του ζωγράφου Γιάννη Γαϊτη

24 σχόλια:

  1. Mάλλον πρέπει να προετοιμαστούμε ως κοινωνία για αυτή την εξέλιξη.
    Ίσως μια στοχευμένη λιτότητα να κτυπούσε τον Καταναλωτισμό, δίνοντας διέξοδο στην κοινωνικότητα, αλλά συμφέρει;
    Η κατάσταση αυτή επιβλήθηκε για την σωτηρία του συστήματος.
    Μπορούμε να κάνουμε ένα πνευματικό κίνημα κίνημα αντίστασης εδώ.
    Δες:
    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathglobal_2_05/02/2006_1285405

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μονο που για να γινει αυτο που λεει ο ΚαπΚουμ, η στοχευμενη λιτοτητα θα πρεπει και η πολιτεια να σταματησει να σε σπρωχνει στην ολοενα και αυξανομενη καταναλωση ή να μην σε τιμωρει αν δεν καταναλωνεις.
    Γιατι τιμωρια ειναι και τα αυξημενα τελη κυκλοφοριας στα παλαιοτερα αυτοκινητα, οπως επισης και τα προστιμα αν δεν μαζεψεις τις απαιτουμενες αποδειξεις.
    Ή και η υποχρεωτικη προσαρμογη στις νεες τεχνολογιες, οπως αυτο με τις τηλεορασεις.

    Ακομα θα πρεπει και οι εταιρειες να σταματησουν αυτη τη βλακεια που υποχρεωνει ολους τους υπαλλληλους να εχουν συγκεκριμενο ντυσιμο. Γιατι δεν μπορει να δινεις στον υπαλληλο ενα ψωρομισθο και να απαιτεις να φοραει κοστουμια. Αναγκαστικα θα στραφει σε καρτες και δανεια μονο και μονο για να καλυψει αυτη τη χαζομαρα των εταιρειων.

    * κατι ασχετο, η φωτογραφια πανω πανω στο blog αλλάζει αυτοματα ή εσυ ψαχνεσαι συνεχεια και το αλλαζεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κάτι διευκρινιστικό ως στοχευμένη λιτότιτα εννοούσα έναν τρόπο που να περιορίζει τις καταναλωτικές δαπάνες, αλλά ταυτόχρονα να ενδυναμώνει αποφασιστικά παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, διαχείρηση ελέυθερου χρόνου, πολιτισμό, προστασία περιβάλλοντος και επαγγελματικές καινοτομίες...
    Εγώ ας πούμε τον 14ο μισθό, από κάποιο επίπεδο και πάνω, δεν θα τον έκοβα, αλλά ενδεχομένως θα τον μετέτρεπα σε λαϊκό ομόλογο με αντίκρισμα μετά από κάποια χρόνια σε κάποιο αναπτυξιακό έργο πράσινης οικονομίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Καπιταλιστικό κουμμούνι

    Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο που προτείνεις καπ κουμ.

    Ο υπερκαταναλωτισμός είναι βέβαιο πως στηρίζει το σύστημα αφού όσο πιο πολύ καταναλώνουμε τόσο πιο πολύ κερδίζει το σύστημα (ή μάλλον αυτοί που ελέγχουν το σύστημα)

    Στη παρούσα φάση νομίζω πως εάν αντισταθούμε και μειώσουμε τη κατανάλωση σε ό,τι δεν μας είναι απαραίτητο σε καλό θα μας βγει.

    Η στοχευμένη λιτότητα ίσως να αποτελεί τη μοναδική λύση στην παρούσα φάση. Ειδικά εάν συνοδευτεί με μείωση αγορών εισαγόμενων προϊόντων και στήριξη των ελληνικών προϊόντων θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε μείωση των εμπορικών ελλειμμάτων του τόπου μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα σταθώ στην επίσης υπέροχη εικονογράφηση που διάλεξες για να μιλήσεις για ένα τέτοιο θέμα...

    καλή εσπέρα dyosmaraki!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @αντώνης

    Ναι, και εγώ είμαι αντίθετη στο μέτρο με τις αποδείξεις. Θα προτιμούσα να υπάρχει ένας σταθερός συντελεστής φορολόγησης για όλα τα εισοδήματα (π.χ. 20% για όλους). Ετσι πιστεύω πως κάποιοι δεν θα έκρυβαν τόσα πολλά από το εισόδημά τους. Για παράδειγμα ένα ποσοστό φόρου 40% το θεωρώ ιδιάιτερα υψηλό (θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί εμ και δηλώνω το πραγματικό μου εισόδημα εμ και μπάινει το Δημόσιο συνεταίρος στα εισοδήματά μου - με 40% είναι σαν συνεταίρος το Δημόσιο)

    Από την άλλη θα προτιμούσα να εκπίπτει το 100% των δαπανών των πολιτών (οτιδήποτε ξοδεύουν συμπεριλαμβανομένων των ΔΕΚΟ, των διπλοτύπων φόρου που πληρώνει κάποιος στις ΔΟΥ - γιατί να εξαιρείται? Εξοδο δεν είναι από το οικογενειακό εισόδημα?).

    Δεν καταλαβαίνω κι εγώ γιατί θα πρέπει να αναγκαστεί κάποιος να ξοδέψει μόνο και μόνο για να πετύχει το αφορολόγητο!!!

    Οσο για τις εταιρίες που υποχρεώνουν τους υπαλλήλους σε ένα συγκεκριμένο ντύσιμο αν δεν κάνω λάθος η εταιρεία (όταν μιλάμε για στολή) καταβάλλει το κόστος της δαπάνης της στολής) και αυτό είναι βολικό γιατί δεν ξοδεύεις άλλα χρήματα για ρούχα.

    Εάν βέβαια μιλάς για τις εταιρίες οι οποίες απαιτούν συγκεκριμένο ενδυματολογικό κώδικα π.χ. σε υποχρεώνουν π.χ. να φοράς κουστούμι (ενώ εσύ στη προσωπική σου ζωή δεν συνηθίζεις το κουστούμι) τότε συμφωνώ.

    ΥΓ. Οι φωτό όχι δεν αλλάζουν αυτόματα. Εγώ ψάχνω και τις βρίσκω αναλόγως της προσωπικής μου διάθεσης και του θέματος της ανάρτησης (παράλληλα έτσι τις συλλέγω στο διαδίκτυο δηλαδή όσες με ενδιαφέρουν)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Καπιταλιστικό κουμμούνι

    Σε αυτή τη βασή συμφωνώ. Βέβαια για να δεχτούν οι πολίτες να "θυσιάσουν" κάτι προς όφελος μιας στοχευμένης λιτότητας πιστεύω πως θα πρέπει να εμπιστεύονται εκείνον που θα αναλάβει για λογαρισμό τους να "επενδύσει" τα χρήματά τους σε οποιαδήποτε κοινωφελή δράση.

    Εχω όμως την αίσθηση πως στις μέρες μας αυτή η εμπιστοσύνη δεν υπάρχει (ίσως δικαιολογημένα αφού οι πολίτες μέχρι τώρα έχουν προδοθεί). Θα πρέπει λοιπόν πρώτιστα να ξαναχτιστεί αυτή η εμπιστοσύνη με συγκεκριμένες δράσεις και άμα πειστούν οι πολίτες μάλλον θα ακολουθήσουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Μαριάνα

    Χαίρομαι που σου άρεσαν οι εικόνες Μαριάνα μου. Τα ανθρωπάκια του Γαϊτη μου φάνηκαν ταιριαστά με το θέμα της ανάρτησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ενδιαφέρον κείμενο.
    Θέλει γενναιότητα η συνύπαρξη με τον εαυτό μας,αποκλειστικά οι δυο μας.Μπορεί να οδηγήσει στο απόλυτο κενό και στον πανικό,μπορεί και στην ανακάλυψη μικρών ή μεγάλων θησαυρών...
    Καλώς ανταμώσαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτό για να γίνει στην Ελλάδα με τη νοοτροπία που έχουμε φαντάζει αδύνατο. Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ναι δεν έχεις άδικο σε αυτά που μου γράφεις. Κι εγώ με μια δεύτερη ματιά την πρότασή μου για υποχρεωτικό λαϊκό ομόλογο την βλέπω λιγάκι ιδεαλιστική και ίσως άδικη για αρκετούς. ¨Ηθελα να δείξω όμως κάτι... που πιστεύω ότι το έδειξα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Αναζήτηση

    Ομορφα τα λόγια σου φίλη μου.

    Μπορεί έπειτα η γενναιότητα να μας οδηγήσει στην ενδοσκόπηση και την αυτογνωσία, αυτήν που όπως νομίζω έχουμε ψιλοπαραμελήσει όλοι.

    Καλώς βρεθήκαμε και καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @hackaday

    Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία φίλε μου.

    Καλώς όρισες στο φτωχό βλογολόγιό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Καπιταλιστικό κουμμούνι

    Καλημέρα καπ κουμ.
    Ιδεαλιστική η πρότασή σου ναι, άδικη όχι, δεν νομίζω....
    Κι εγώ θα στήριζα μια τέτοια κίνηση αν δεν είχα γίνει "άπιστος Θωμάς" στα ΘΑ που μας τάζουν.

    (οχι μόνο έδειξες κάτι αλλά το link που παρέθεσες δεσπόζει στον arthrosyllektis - πολύ μου άρεσε)


    Καλή εβδομάδα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Όλοι μας τη σημερινή εποχή έχουμε ξεφύγει απο τον εαυτό μας. Ή υπερκατανάλωση, τα αχρείαστα που τώρα τα θεωρούμε απαραίτητα, ο μιμητισμός, μας παρασείρουν, εγκαταλείπουμε αρχές και αξίες, προφασιζόμενοι οιτ έτσι πλέον πρέπει νάναι.
    Η στήριξη του πραγματικού εαυτού μας είναιαγώνας σκληρός. Και σήμερα, μπός στο χάλι που έφτασε η χώρα μας, για άλλη μιά φορά ο καθένες κοιτάζει τη καλοπέρασή του,τα απόλυτα δικά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολυ καλο κείμενο και εξαίρετη η επιλογή σου με τις εικόνες του Γαϊτη.
    Τον τελευταίο -πολυ- καιρό εχω στραφεί σε οτι με απαλάσσει απο ανάγκες της τεχνολογίας και ο περίπατος εχει αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό το σερφάρισμα στο νετ.
    Εχω απο καιρό πετάξει φορτιστές και κινητά και πράγματα που δεν χρησιμοποιώ και δεν εχω ανάγκη.
    Η βαση του καπιταλισμού ηταν και ειναι ο καταναλωτισμός. Ομως αυτος δεν μπορεί να υπάρχει αν δεν υπάρχει χρήμα και χρημα δεν υπάρχει οταν το σπαταλάμε εκει που δεν ειναι ανάγκη πραγματική.
    Καλημερα και καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημέρα και καλή βδομάδα. Ωραίο κείμενο & με μια γρήγορη ματιά πολύ μου άρεσε το blog σου! Θα τα ξαναπούμε!
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πράγματι, ένα πολύ καλό κείμενο! Να είσαι καλά που μας έκανες κοινωνούς καθώς και για τους τόσο χαρακτηριστικούς πίνακες με τους οποίους το στόλισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κατ' αρχάς σαν πρώτη επίσκεψη στο σαλόνι σου αγαπητό dyosmsraki να πω ότι πολύ μου αρέσει Κάτι το εκλεκτό
    Το κείμενο της ανάρτησης εξαίρετο προσφέραιται γιά προβληματισμό. Το να καταφέρεις να άφαιρέσεις από τον άνθρωπο της σημερινής κοινωνίας τον καταναλωτισμό προσωπικά το βλέπω σαν ακατόρθωτο. Ευτυχώς έχω καταφέρει παρ' όλο που ζω στην γεννέτειρα του καταναλωτισμού να μην έχω μολυνθεί. Όμως παρατηρώ γύρω μου ότι παρ΄όλη την κρίση σε όλα η κατανάλωση είναι μεγάλη
    Μακάρι να γινόταν..... αλλά.
    Νάσαι καλά και σ΄ευχαριστό γιά την επίσκεψη στα Εφτάνησα
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. πετέ δε με πίσανε ότι η κατανάλωση μπορεί να είναι η λύση.. μια και κουκιά μετρημένα είναι όλα.. και οι ποροι και η ενέργια και η χωρητικότητα σε απορήματα.. έτσι δε με απασχόλησε ποτέ το θέμα.. μονο στα τρόφημα είχα ένα πρόβλημα.. έχοντας αυξημένες θερμιδικές ανάγκες γιανα επίβιώσω με τη ζωή που έκανα.. τα τελευταία 10 χρόνια έχω φτάσει σχεδόν σε φυσιολογικά επίπεδα.. και μαθαίνω ότι και θρυλικά 700 ευρώ.. μπορούν να με συντηρήσουν.. :):)
    καλησπερούδιααα :):)
    α ναι ναι ο γαίτης ταιριαστός.. :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Σίγουρα. Η ελπίδα είναι ότι μας απέμεινε. Κακά τα ψέμματα όμως πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και να κουνήσουμε λιγάκι τον πισινό μας. Και το κυριότερο; Να πάρουμε επιτέλους χαμπάρι ότι όσο πιο πολύ καταναλώνουμε χωρίς λόγο τόσο περισσότεροι σκλάβοι γινόμαστε. Να σταματήσουμε να μετατρέπουμε τις επιθυμίες μας σε ανάγκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπητή Dyosmaraki καλημέρα.

    Πολύ στοχευόμενη η επιλογή του συγκεκριμένου κειμένου και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
    Προσωπικά δεν με τρομάζει η έλλειψη ή έστω η αναγκαστική εγκατάλειψη μιας σειράς «ανέσεων» γιατί δεν ήμουν ποτέ οπαδός του υπέρ-καταναλωτικού τρόπου ζωής. Εν ολίγοις όλα μου τα πάγια
    (κινητά, ακίνητα, αυτοκίνητα, οικιακός εξοπλισμός κοκ) δεν τα αλλάζω αν δεν πραγματοποιήσουν την λεγόμενη απόσβεση ( σχέση κόστους κτίσης - και χρόνου χρήσης). Κάπως έτσι λειτουργώ και στις υπόλοιπες καταναλωτικές συνήθειες.

    Αυτό όμως που σίγουρα με προβληματίζει είναι η απειλή της ανεργίας. Σε μία προβληματική οικονομία, οι περισσότεροι από εμάς (εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα και ελεύθεροι επαγγελματίες) μπορεί να πληγούν ανά πάσα στιγμή ανεξαρτήτως ευθύνης και συνηθειών. Πρώτο μέλημα λοιπόν της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι αφενός η καταπολέμηση της ανεργίας και η στήριξη των υφιστάμενων θέσεων εργασίας, και αφετέρου η εκπαίδευση ολων μας για ανάπτυξη ορθής καταναλωτικής συνείδησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Με δυο λόγια, πρέπει να αλλάξουμε όλοι. Οι πολιτικοί να κατανοήσουν το ρόλο τους, ο λαός να επαναπροσδιορίσει τις ανάγκες του, όπως επισημαίνεις ορθά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;