ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Η τεχνολογία και τα παιδιά (χρήστες, δημιουργοί ή τι?)


Ελα, μ΄ακούς??? Πότε μπορώ να βγώ????

Η παραπάνω φωτογραφία φυσικά δεν είναι αληθινή. Αντικατοπτρίζει όμως την ολοένα και μικρότερη ηλικία από την οποία τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τις νέες τεχνολογίες με αποτέλεσμα να γίνονται όλο και περισσότερο δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στην live επικοινωνία των ανθρώπων και την εικονική πραγματικότητα.

Παλαιότερα μιλούσαμε για τη " γενιά του 30", τη "γενιά του 60"κλπ
Επειτα μιλούσαμε για την
"γενιά των 700 Ευρώ"
Τώρα πια η επιστήμη μιλά για
-τη γενιά του διαδικτύου (τη γενιά που γεννήθηκε τη δεκατεία του 1980) ή για
-τη "γενιά i" (τη γενιά που γεννήθηκε μετά το 1990)
Τον τελευταίο καιρό όπου βρεθώ κι όπου σταθώ βλέπω γύρω μου παιδάκια αμίλητα, καθισμένα σε ένα τραπέζι, να είναι αφοσιωμένα σε κάποια ηλεκτρονική συσκευή και να πληκτρολογούν αδιάκοπα....
Ακόμη και αν υπάρχουν συνομίληκα παιδιά δεν επικοινωνούν μεταξύ τους παρά μονάχα αν είναι να ρωτήσουν το ένα το άλλο κάτι σχετικό με αυτό που πληκτρολογούν. Αμίλητα παιδάκια, δίχως κοινωνικότητα, δίχως διάθεση για επικοινωνία. Μοναδικό τους ενδιαφέρον το πλήκτριγκ.

Ομολογώ πως κάποιες φορές τα ζηλεύω όταν βλέπω την ταχύτητα και την ευκολία με την οποία μαθαίνουν να χρησιμοποιούν κάθε νέα συσκευή ή γκατζετάκι όταν εγώ για να μάθω να χρησιμοποιώ μια συσκευή κάνω 100 ώρες. Κι όταν καταφέρω να μάθω το χειρισμό ενός προγράμματος τσουπ αλλάζει το πρόγραμμα και πρέπει να αρχίσεις να μαθαίνεις φτου κι απ΄την αρχή το νέο αναβαθμισμένο πρόγραμμα έως ότου καταργηθεί και αυτό και βγει το νέο κλπ κλπ Η τεχνολογία τρέχει και με αυτήν πρέπει να τρέχεις κι εσύ όχι για να δημιουργείς αλλά για να μαθαίνεις να χρησιμοποιείς ότι σου σερβίρει η κάθε εταιρεία.... 
Κάποιες φορές πάλι με καταλαμβάνει ένας φόβος. Φόβος για μια αυριανή κοινωνία όπου πολύ πιθανόν οι ενήλικες εθισμένοι από πολύ μικροί στις νέες τεχνολογίες να επικοινωνούν μέσω messenger και υπολογιστών αντί να συναναστρέφονται με τους γείτονές τους με τους φίλους τους.
...Συνομιλία μόνο μέσω πλήκτριγκ.... 
Αγορές μέσω πλήκτριγκ, εργασίες μέσω πλήκτριγκ, βιβλία μέσω πλήκτριγκ, έρωτας μέσω πλήκτριγκ, εκμυστηρεύσεις μέσω πλήκτριγκ....και όλα αυτά δίχως να ακούς μια  ανθρώπινη φωνή, μονάχα τσουκ πλικ πλικ ο ήχος των πλήκτρων...
Για μια πολυλογού σαν και μένα φαντάζει αδιανόητο να ζήσω σε μια κοινωνία με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ισως να φταίει το γεγονός πως μεγάλωσα διαφορετικά, σε γειτονιά, μέσα σε κόσμο που μπαινόβγαινε στο σπιτικό μας.  
Εν τέλει μήπως οι αυριανοί ενήλικες θα ανακαλύπτουν τον κόσμο μέσω του google (ή του κάθε αυριανού google) αντί να προσπαθούν να γνωρίσουν τον κόσμο μέσα από τα πραγματικά ταξίδια, πραγματικές διαδρομές, σοκάκια και λαβυρίνθους???

Είναι άραγε η εικονική πραγματικότητα σε θέση να υποκαταστήσει την αληθινή πραγματικότητα???? Για παράδειγμα την ίδια χαρά έχει να βόσκεις γελάδια live σε καταπράσινα λιβάδια με το να βόσκεις (ψεύτικα) γελάδια σε ένα εικονικό (διαδικτυακό) λιβάδι????
Τι επιπτώσεις θα μπορούσε να έχει αύριο αυτός ο νέος τρόπος ζωής και αυτά τα βιώματα στην ψυχοσύνθεση των σημερινών παιδιών????
Τι θα γίνει με τη συνασθηματική τους νοημοσύνη????
Θα είναι για καλύτερα αφού όλη η επικοινωνία θα γίνει ευκολότερη????
Η μήπως η αυξημένη χρήση της τεχνολογίας τελικά οδηγήσει στη δημιουργία στρατιάς απλών χρηστών ηλεκτρονικών συσκευών και πάψουμε να βγάζουμε ανθρώπους-δημιουργούς με πρωτότυπες ιδέες, με αυξημένη φαντασία και με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο????
Μήπως είμαι υπερβολική με τις ανησυχίες μου????

....Είναι απόγευμα 4 η ώρα....έξω χαρά Θεού.....ανοιξιάτικος ο καιρός...
....Κι εγώ μέσα σε ένα κλειστό χώρο να καταγράφω σκέψεις και προβληματισμούς
μέσω πλήκτριγκ....
Τι λέγαμε λοιπόν για τα παιδιά???

*Ενα ενδιαφέρον άθρο με τίτλο "η τεχνολογία δημιουργεί χάσμα μεταξύ γενεών" μπορείτε να διαβάσετε εδώ

15 σχόλια:

  1. τα καλα και τα κακα της τεχνολογιας...για τα παδια μας ειναι μερος της ζωης τους οπως για μας ηταν το κασσετοφωνο...το στερεο...απο την αλλη εμεις οι μεγαλυτεροι συνηθως εξαντλουμαστε σε αφορισμους,αντι να σκεφτομαστε πως πρεπει και οι ίδιοι να κατεχουμε την τεχνολογία,όντας γονείς,προκειμενου να γνωρίζουμε επακριβώς τους κινδύνους...

    μου άρεσε η προσέγγισή σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ολο το κειμενο το εγραψες για να πεις οτι εισαι πολυλογου;;;
    χαχαχααχαα, σιγα το νεο.

    Πλακιτσα κανω, γιατι το θεμα ειναι αρκετα σοβαρο ωστε να το λυσουμε μεσω πληκτρινγκ.

    Αλλά οτι εχεις γραψει ειναι ετσι ακριβως, βλεπω παιδια σε ηλικια 8-12 ετων τα οποια ειναι τα περισσοτερα ολα με ενα μπλιμπλικι στο χερι και παιζουν το καθενα μονο του. Αδιανοητα πραγματα.

    Καλησπερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ.ΚΑΙ ΓΩ ΣΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ 1990 ΑΝΗΚΩ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΥΩ.ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΑΦΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.

    ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΝΑ ΕΧΕΙΣ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. όλα είναι θέματα ισορροπιών. και όχι η εικονική πραγματικότητα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αληθινή. και πρώτοι αυτοί που την χρησιμοποιούν βρίσκουν τις ισορροπίες τους.
    μα γινόμενος και κυνικός χίλιες φορές η εικονική πραγματικότητα από το να περπατάμε στους δρόμους και να μην ξέρουμε αν η επόμενη αδέσποτη σφαίρα θα έρθει πάνω μας και η επόμενη παράπλευρη απώλεια θα είμαστε εμείς.
    καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κοινοί προβληματισμοί και ανησυχίες...
    Και ναι συμφωνώ πως είναι εργαλεία του μέλλοντος, πλην όμως κατάφεραν να κάνουν τους ανθρώπους παγερά αδιάφορους στα προβλήματα που μαστίζουν τις κοινωνίες γενικότερα.
    Ωχαδερφισμός για να μη χαλάσουμε και χάσουμε τη σειρά μας και η βία και η εγκληματικότητα καλά κρατούν.
    Φτύνουμε τον κόρφο μας γιατί αυτή τη φορά το κακό δε χτύπησε τη δική μας πόρτα, ενώ θα έπρεπε δυναμικά να απαιτήσουμε από την πολιτεία προστασία του πολίτη
    Δεν ξέρω...όλο αυτό που συμβαίνει μόνο σε καλό δε θα μας οδηγησει

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κάποτε οι άνθρωποι μπορούσαν να επικοινωνίσουν μόνο πρόσωπο με πρόσωπο. Ήταν ουσιαστικότερη η επικοινωνία που είχαν τότε, αποκλειστικά και μόνο με τους γείτονες και τους συγχωριανούς τους; Θα βελτιωνόταν η ποιότητα της επικοινωνίας μας και η συναισθηματική μας νοημοσύνη αν μπορούσαμε να επικοινωνίσουμε με τους φίλους και τους συγγενείς μόνο όταν είμασταν στον ίδιο χώρο; Ή να δούμε καινούρια μέρη μόνο ταξιδεύοντας οι ίδιοι; Το σίγουρο είναι πως θα στένευε πολύ ο κύκλος μας και ότι θα είχαμε καθημερινή επικοινωνία με λάθος άτομα, π.χ. τους γείτονές μας και τους συναδέλφους μας, και ελάχιστη επικοινωνία με τα άτομα που πραγματικά μας ενδιαφέρουν. Αν αυτό είναι ποιότητα, προσωπικά θα προτιμήσω την virtual επικοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φοβάμαι ότι όταν θα μάθουμε τις συνέπειες αυτής της "εικονικής πραγματικότητας" θα είναι πολύ αργά!
    Και για μας και για τα παιδιά μας!
    Οσο για το ότι έμεινες μέσα παρασυρμένη στο πλήκτρινγκ άστα Δυοσμαράκι μου!
    Όλοι την πατάμε! Δες εγώ τι ώρα κάθομαι και γράφω εδώ, αντί να κοιμάμαι??
    Φιλιά!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πόσο δίκαιο έχεις!!
    Κι εγώ βλέπω αγόρια-κορίτσια 13 ετών να κρατάνε κολημένα στ΄αυτιά τους τα κινητά τηλέφωνα. Τα Σαββατόβραδα γεμίζει η γειτονιά μου απο παιδιά, όλα να κρατούν κινητά. Κάθονται στις καφετέριες και απλά πληκτρολογούν ασταμάτητα.
    Λείπει η 'αμεση επαφή. Βλέπεις η τεχνολογία δεν είναι πάντοτε ό,τι το καλύτερο.
    Και φυσικά πάμε στην εποχή της....ολικής πληκτρολόγησης. Η ανθρώπινη επαφή και ευαισθησία θα εκλείψει τελείως. Αλίμονο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εγώ πάλι τα βλέπω πιο θετικά τα πράγματα.

    Η αλήθεια είναι πως το να βόσκεις e-αγελάδες σε e-λιβάδια φαίνεται να είναι πιο ευχάριστο: είχα διαβάσει ένα άρθρο σχετικά μ' ένα διαδικτυακό παιχνίδι, τη "Φάρμα", όπου σύζυγοι παρατάνε τις συζύγους τους στα κρύα του λουτρού μες στη νύχτα και τρέχουν στον υπολογιστή φωνάζοντας "φτου! έπρεπε να αλωνέψω τα κουκκιά!". Αλλά τέτοια βλαμμενιά δεν την παθαίνεις από το παιχνίδι. Μάλλον πρόκειται για τους συζύγους που τον παλιό καλό καιρό δεν έρχονταν καν στο κρεβάτι γιατί ξημερώνονταν στο καφενείο.

    Κατά τα άλλα όμως, δε νομίζω ότι η εποχή μας υστερεί άλλων εποχών ούτε σε κοινωνική ευαισθητοποίηση, ούτε σε διάθεση για ταξίδια ή γνώσεις.

    Ένα παιδί που βγαίνει για καφέ με την παρέα του και τους αγνοεί όλους ασχολούμενο με το κινητό του είναι απλά αγενές. Πριν είκοσι χρόνια, αυτό το παιδί θα δεχόταν τους φίλους του στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση ή μιλώντας στο σταθερό, επειδή δεν ξέρει ότι ΔΕΝ το κάνουμε αυτό όταν έχουμε παρέα. Αυτό είναι λυπηρό μεν, αλλά σίγουρα όχι καινούργιο. Χώρια που και στις πιο μεγάλες ηλικίες, ακόμη και στα πιο "παραδοσιακά" χωριά, έχει γέρους που πάνε στο καφενείο, δεν κάνουν τίποτα ιδιαίτερο με τους άλλους που συναντάνε εκεί, και κάποια στιγμή λένε "λοιπόν πρέπει να φύγω" και φεύγουν. Αυτό δεν είναι ούτε καταπρόσωπο ανθρώπινη επαφή ούτε τίποτα. Είναι συλλογική μοναξιά.

    Οι ανησυχίες του Δυοσμαρακίου και όσων άλλων σκέφτονται παρόμοια είναι πολύ εύλογες. Ωστόσο, να σας θυμίσω ότι οι προηγούμενες γενιές μεγάλωσαν ακούγοντας τις ίδιες ανησυχίες των γονέων τους σχετικά με την τηλεόραση. Εμένα εξακολουθεί να μου κακοφαίνεται όταν βλέπω κάποιον να έχει ανοιχτή την τηλεόραση οποιαδήποτε άλλη στιγμή εκτός από την ώρα που θέλει στ' αλήθεια να παρακολουθήσει κάτι -ένα έργο, ειδήσεις, ποδόσφαιρο. Ακόμη και το "κάτσε να δούμε μήπως έχει τίποτα", ή την τηλεόραση που παίζει μόνη της σε εστιατόρια και άλλα άσχετα μέρη, δεν την έχω αποδεχθεί ακόμα. Αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι δε βγήκε μια ολόκληρη γενιά σακατεμένη από την τηλεόραση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τα λένε και παιδιά του αντίχειρα...
    Οι μεγάλοι είναι οι οδοδείκτες...φτάνει να δείχνουν τη σωστή κατεύθυνση.
    Φιλόξενος ο χώρος σου, ευχαριστώ για την παραχώρηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @cook

    Πόσο εύκολο είναι όμως για έναν γονιό που δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με την τεχνολογία να ελέγξει τα παιδιά???

    Κάποια στιγμή γίνονταν σεμινάρια για γονείς τώρα νομίζω και αυτά σταμάτησαν...

    Για τα παιδιά αυτό που με ανησυχεί είναι κυρίως πως δεν χρησιμοποιούν την τεχνολογία με μέτρο. Βυθίζονται όλο και περισσότερο σε έναν εικονικό κόσμο και το χειρότερο ξεκόβουν από τη πραγματικότητα. Μακάρι οι φόβοι μου να είναι υπερβολικοί, όμως μήπως έτσι τα παιδιά χάσουν κάθε ίχνος κοινωνικότητας τελικά????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Αντώνης

    Εμ είμαι δεν είμαι??? τουλάχιστον έχω το γνώθι σαυτόν...

    Μέχρι και σε πάρτυ εφήβων βλέπω τα αγοράκια να κάθονται όλα μαζεμένα και να ασχολούνται με το μπλιμπλίκι και οι κοπελίτσες από την άλλη κάθονται και αυτές μόνες και λένε τα δικά τους. Χάθηκε το εφηβικό φλέρτ, μετατράπηκε σε μπλιπλικοφλερτ....

    Καλημερούδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @JK Skroutzakos

    Κι εγώ φοβάμαι πως παρά τα καλά της τεχνολογίας, το χάσιμο της ανθρώπινης επικοινωνίας δεν θα μας βγει σε καλό.

    Η δική σου γενιά (η γενιά i) είναι επιφορτισμένη να βρει τα όρια της. Δύσκολος ρόλος, μπορεί όμως διαπιστώνοντας την αναγκαιότητα της επικοινωνίας να σας ωθήσει να τη χτίσετε σε νέες βάσεις (πράγμα που το εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου).

    Καλή Σαρακοστή Σκρουτζάκο μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @basnia

    Εχεις δίκιο.

    Πλέον η ασφάλεια του σπιτιού μας κάνει όλο και περισσότερο να κάνουμε χρήση της εικονικής πραγματικότητας.

    Καλημέρες πολλές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Προσωπικά εγώ τα λυπάμαι τα νέα παιδιά όσον αφορά αυτό στο τομέα και της ψυχαγωγίας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;