ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Ο Φλεβάρης του '81, ο σεισμός και η τούρτα.....


24 του Φλεβάρη 1981

Πως περνάνε τα χρόνια ρε γμτ???? Κάτσε να μετρήσω......1,2,3.....29 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από εκείνη τη βραδιά.....(Σχετικό άρθρο εδώ)

Μια συνηθισμένη βραδιά με γονείς να βλέπουν TV (κάποιο χαζοσήριαλ ως συνήθως), τον αδελφό να γκρινιάζει γιατί άφησα ένα περιοδικό πάνω στο κρεβάτι του και την κυρ΄Αθηνά γειτόνισα και τακτική επισκέπτρια του σπιτικού μας να βρίσκεται καθισμένη σε μια από τις πολυθρόνες του σαλονιού και να κουτσομπολεύει την κυρά Βάσω τη παραδιπλανή γειτόνισα. Αν εξαιρέσεις το κουτσομπολιό της κατά τα άλλα η κυρ΄Αθηνά ήταν καλός άνθρωπος. Μονάχη της είχε μείνει, δεν είχε παιδιά κι έτσι κάθε φορά που ερχόταν στο σπίτι μας μου έφερνε σοκολάτες.....

Τα 2 γατάκια που είχα μαζέψει από το δρόμο και κόντεψα να βρεθώ εγώ στο δρόμο εξ αιτίας τους έδειχναν ανήσυχα...Νιαούριζαν κι έξυναν τα νύχια τους στην εξώθυρα λες και ήθελαν να βγουν από το διαμέρισμα του 5ου ορόφου......

Από νωρίς τρωγόμουν να βγάλω από το ψυγείο τη τούρτα. Μα όλοι παρακολουθούσαν αυτό το χαζησήριαλ. Οταν έφτασε η ώρα έτρεξα με λαχτάρα να ανοίξω τη πόρτα του ψυγείου όταν ξαφνικά η τούρτα άρχισε να πηγαίνει και νάρχεται....Στην αρχή νόμισα πως ήταν η ιδέα μου μα γρήγορα κατάλαβα πως το διαμέρισμα του 5ου ορόφου κουνιόταν σαν τους δείκτες των παλιών ρολογιών......Την ίδια στιγμή ακούστηκε η στριγγλιά της κυρ' Αθηνάς "σεισμός, σεισμός"......Εστρεψα σαστισμένη τη ματιά στο ρολόϊ του τοίχου οι δείκτες έδειχναν 22.55.....Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης με έσπρωξε να κρυφτώ φοβισμένη κάτω από το κρεββάτι μου.....Ενα ηχηρό βουητό συνόδευε το κούνημα του εδάφους......Οι γονείς μου μας φώναξαν να στηθούμε κάτω από την κάσα της πόρτας, θα είμασταν λέει πιο ασφαλείς....Πιαστήκαμε όπως πιάνονταν στις ασπρόμαυρες ταινίες αυτοί που χόρευαν τον χορό γιάγκα....ο ένας κρατιόταν από τον άλλο ενώ η γη κουνιόταν διαρκώς.....Πάμε να φύγουμε φώναξε ο πατέρας μου κλαίγοντας....


Τι θυμάμαι από τότε?

Θυμάμαι πως ο σεισμός είχε μεγάλη διάρκεια...
Θυμάμαι πως είδα τον πατέρα μου για πρώτη φορά να κλαίει με μαύρο δάκρυ τρομαγμένος. Βλέπεις πριν από μόλις λίγους μήνες είχε προηγηθεί ένας δυνατός σεισμός στη Ν. Ιταλία όπου κατοικούσε ο αδελφός του πατέρα μου. Μια εβδομάδα δεν ξέραμε αν ήταν ζωντανός επειδή είχαν κοπεί όλες οι τηλεπικοινωνίες. Στη μνήμη μας λοιπόν ήρθαν οι περιγραφές του θείου για αυτό φοβήθηκε ο μπαμπάς.....συνήθως είναι δυνατός άνθρωπος....
Θυμάμαι πως οι γονείς μου μόλις κόπασε για λίγο το τρεμούλιασμα της γης πήραν από μια κουβερτούλα και μας είπαν να κατεβούμε σιγά σιγά από τις σκάλες του 5ου στο ισόγειο....Η γη εξακολουθούσε να κουνιέται κάθε τρεις και λίγο από τους σεισμούς....Πήραμε υπό την προστασία μας την κυρ' Αθηνά ενώ ο πατέρας μου κυνηγούσε τη μητέρα μου που κυνηγούσε τα 2 γατάκια και δεν εγκατέλειπε το διαμέρισμα δίχως αυτά. Στη σκάλα συναντήσαμε όλους τους γείτονες.....Αλλοι κατέβαινα κρατώντας αγκαλιά τα μωρά τους και η μητέρα μου να κρατά αγκαλιά τα 2 γατάκια.....Σε κάτι τέτοιες στιγμές νοιώθεις την ανάγκη του γείτονα.....

Εγκατασταθήκαμε στο ΙΧ....Μαζί κι η κυρ΄Αθηνά....

Τα χαράματα έγινε ο δεύτερος δυνατός μετασεισμός κι έτσι αποφασίσαμε να εγκαταλείψουμε την Αθήνα για το εξοχικό που βρισκόταν 60 χιλιόμετρα μακριά.....Επιστρέψαμε στο διαμέρισμα μετά από μία ολόκληρη εβδομάδα που η γη εξακολουθούσε να κουνιέται.....
Είπαν πως ο σεισμός ήταν 6,6 Ρίχτερ

Δεν θα ξεχάσω τη δυνατή βοή του σεισμού.............
Δεν θα ξεχάσω τον τρόμο και τον πανικό όταν έγινε ο δεύτερος σεισμός.....
Δεν θα ξεχάσω τα σκαλοπάτια την ώρα που εγκαταλείπαμε το διαμέρισμα που μια ανέβαιναν μέχρι το κεφάλι μου και μια κατέβαιναν προς τα κάτω δημιουργώντας μας μια έντονη αίσθηση ιλίγγου....
Δεν θα ξεχάσω το γεμάτο ικεσία βλέμμα της κυρ΄Αθηνάς που φοβήθηκε να μείνει μοναχή της και την πήραμε υπό την προστασία μας.....
Δεν θα ξεχάσω τις στριγγλιές και τις φωνές των γειτόνων και τα κλάματα των μωρών, στιγμές που νοιώθεις πως μπορεί και να μην υπάρχει αύριο.....
Δεν θα ξεχάσω πως από τότε νοιώθω πως έγινα πιο δυνατή έστω και αν από τότε μου έμεινε ένας φόβος για τους σεισμούς.
Δεν θα ξεχάσω τη μεγάλη μου απογοήτευση που εξαιτίας του σεισμού δεν φάγαμε τελικά τη λαχταριστή τούρτα που διαλύθηκε μέσα στο ψυγείο.
Εκείνη τη βραδυά θα γιορτάζαμε τα γενέθλιά μου....

Πέρασαν 29 ολόκληρα χρόνια από τότε.....

24 Φεβρουαρίου 1981

Τότε η τούρτα θα είχε 1,2,3 κλπ κλπ κλπ κεράκια......

Τι με ρωτήσατε ? Πόσα κεράκια είχε ακριβώς η τούρτα ????

Χμμμμ!!!
Αυτό είναι το μόνο που δεν θυμάμαι....

32 σχόλια:

  1. Εγω μαλλον λαθος θυμομουν οτι τα γενεθλια ειναι στο τελος του μηνα;

    Α, το ειδα στην περσινη αναρτηση.

    Πολυχρονη αγαπητο δυοσμαρακι, με υγεια και πολλες χαρές!!!


    * Καλα, δεν θυμασαι ποιο ηταν το σιριαλ που παιζοταν την ωρα του σεισμου;;;

    * Στον 5ο; Απαπαπαπαπα, εδω εμεις ισογειο και ακομα θυμαμαι πως πηγαμε απο την τρομαρα μας. Φαντασου εσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χάλια οι σεισμοί..
    ύπουλοι..
    Άσχημα συναισθήματα θυμάσαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @αντώνης
    Ευχαριστώ για τις ευχές!

    Καλά θυμάσαι εσύ! πέρσυ είχα κάνει ανάρτηση την 29.2. επειδή όπως είχα αναφέρει λόγω ενός λάθους στη μεταδημότευση μέτέφεραν τη γέννησή μου στις 29.2. Φέτος όμως που ο μήνας δεν έχει 29 δε λέω να μη γιορτάσω τα γενέθλια
    λολ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Hfaistiwnas

    Χαρές και λύπες
    πηγαίνουν όλα μαζί
    στη ρότα τη καθημερινή
    αυτό πάει να πει ζωή.

    Κατόπινα εορτής Ηφαιστιωνάκο το διακωμωδώ, εκείνη η στιγμή πάντως ήταν συγκλονιστική.

    Πάντως αυτό που μου στοίχισε περισσότερο ήταν που πήγε χαμένη η τούρτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. χιλιόχρονη!! πάντα με υγεία και όλα τα όνειρα σου αλήθειες να γίνονται. χρόνια σου καλά και πολλά!
    το φως του αυγερινού ήταν το σήριαλ. ;) μόλις είχα επιστρέψει από το φροντιστήριο και έτρωγα στον καναπέ. πριν καν καταλάβω τίποτα πετάχτηκε ο αδελφός μου φωνάζοντας μου σεισμός σεισμός τρέχοντας προς την εξώπορτα. εγώ έμεινα κοκκαλωμένος στον καναπέ μην ξέροντας τι να κάνω.
    φιλιά σου πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α ρε δυοσμαράκι τι μας θύμισες τώρα! Εσύ έψαχνες την τούρτα και εγώ ανεβασμένος στη σκάλα έψαχνα να βρω κάτι στο πατάρι!
    Ο μετασεισμός όμως που έγινε λίγες μέρες αργότερα μας βρήκε στο τραπέζι. Είχαμε παραλάβει εκείνη την ημέρα από τα καταστήματα Λαμπρόπουλου μια τραπεζαρία Τσαούσογλου, που τη χρησιμοποιύμε ακόμη, και ως εγκαίνια είχαμε καλέσει τους φίλους μας, βρισκόμασταν στη φάση του να σερβίρουμε τα γλυκά που μας έφεραν και με το που άρχισαν να "κουδουνίζουνε τα γυαλικά στα ράφια" πεταχτήκαμε τρέχοντας απέναντι στο άλσος Παγκαρίου, κρατώντας όμως υπό μάλης τις κούτες με τα γλυκά, όπου και τα φάγαμε εν μέσω πανικού κερνώντας μάλιστα και τους γειτόνους!
    Να είσαι καλά που μας το θύμισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εκεινη την ωρα ειχε ακριβως ενα σηριαλ στην τηλεοραση,η γυναικα εγγυος μολις 2 μηνων και νεοπαντροι 4 μηνες.ειχαμε ακουσει για σεισμους αλλα δεν ειχαμε εμπειρια.
    δεν ειχαμε προλαβει να τακτοποιησομε τιποτα με το νοικοκυριο γιατι οι συγγενεις μας ηχαν ελθει απο το εξωτερικο για το γαμο εφοσον ολοι εμμεναν εκει.τελικα με τον σεισμο δεν εμεινε τιποτα ολα εσπασαν,τον ηθοποιο του σηριαλ δεν το ξεχασα ποτε οταν τον βλεπω αντι να παρακολουθω τα εργα που παιζει βλεπω σεισμους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΑΣΧΗΜΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ.ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΟ.ΕΓΩ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ.ΕΙΜΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ.

    ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΟΥΝ Η ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ.
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χρόνια πολλά αλλά φύγατε από το σπίτι και αφήσατε την τουρτίτσα μόνη της; Ντροπή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλά το πέρασμα του χρόνου συνεχίζει να μας εκπλήσσει-σε επίπεδο ετών αλλά και καθημερινότητας.
    Να ζήσεις γλυκιά μου,χρόνια πολλά, όμορφα κι ευλογημένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κουκλίτσα μου χρόνια πολλά, καλά κι' ευτυχισμένα,
    του κόσμου όλα τα καλά να 'χεις αποκτημένα!!!!


    Σ‘ έχω έννοια από τις 12:01 αλλά ο υπολογιστής μου έχει μερικές μέρες που μου κάνει κόλπα, «κοκαλώνει" κάθε τόσο και χάνω εργασίες αλλά και τη σειρά μου.
    Μάλλον θα μπω στα έξοδα…
    ;-))

    Από εκείνο το βράδυ του '81 τρέμω τους σεισμούς. ΄Ηρθε και το '99 και ...δέσαμε...
    Μέναμε τότε στο Καβούρι,επίσης στο 5ο. Δεν τον κατάλαβα από το ξεκινημά του γιατί εκείνη τη στιγμή έκανα πιστολάκι τα μαλλιά μου. Κάποια στιγμή όταν αισθάνθηκα να χοροπηδάει το πάτωμα, βρέθηκα στο σκοτάδι γονατιστή, να κρατιέμαι από την πόρτα του μπάνιου, ο Γλάρος να μου φωνάζει για να μη φοβηθώ κι' εγώ να θέλω να φωνάξω και να μη βγαίνει φωνή από τον πανικό.

    Εσείς τα γατάκια και το ζευγάρι απέναντί μας ....τις δυο πάπιες τους. Τώρα γελάμε αλλά τότε τρέμαμε...
    Ο κόσμος κοιμήθηκε στα αυτοκίνητά του στην παραλία. Eπικίνδυνο, αλλά τότε είχαμε άγνοια από τσουνάμια...

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Mε τους σεισμούς καλούτσικα τα πάμε για την ώρα .

    Κεριά πολλά-πολλά να σβήνεις και με την τούρτα όχι τσιγκουνιές στα κεριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. A,βρε...Κασσιανή:))ειν'ωραίο νάχεις γενέθλια κάθε τέσσερα χρόνια,δε μεγαλώνεις γρήγορα:)))
    Χρόνια Πολλά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Όσα κι αν είναι σήμερα, όλα δικά σου είναι!!
    Να τα χαίρεσαι και να τα φτάσεις στα 100!!!
    Χρόνια σου πολλά καλό μου dyosmaraki!!!
    Το 81, στα 19 μου δλδ, βίωσα την ίδια εμπειρία με σένα (κι όλη την Αθήνα) σε μια ημιυπόγεια pub στη Ν.Σμύρνη. Μπορείς να φανταστείς τι έγινε με τα ποτά και τις μπύρες :))
    Φιλιά πολλά
    Kαλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. τέτοια μέρα δεν ταιριάζει να έχει γενέθλια ένα ψαράκι :))

    χρόνια πολλά ... πολλά... πολλά
    και ευτυχισμένα :)

    να σου πω κι εγώ: βλέπαμε όλοι μαζί (τετραμελής οικογένεια)το "φως του αυγερινού" εγώ κι ο αδελφός μου είμασταν ψιλοξαπλωμένοι στα κρεβάτια μας. μόλις άρχισαν όλα να κουνιούνται η μητέρα μου άρπαξε τα μαξιλάρια και όρμηξε κατά πάνω μας να μας προστατέψει... ταυτόχρονα εγώ όρμηξα προς αυτήν και ουρλιάζοντας είπα -ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΛΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΜΑΖΊ !!!
    τώρα γελάω.
    στη συνέχεια κάναμε ότι κι εσείς με την διαφορά ότι ο πατέρας μου, τέρας ηρεμίας, φανατικός του τηλεφώνου (οτετζής) πήρε πρώτα τηλέφωνο να ενημερώσει για τα συμβάντα τους συγγενείς μας εκεί πάνω στον βορά. μετά κατέβηκε τις σκάλες με την ησυχία του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εμένα μου θύμησες το τελευταίο σεισμό, πότε ήτανετο 1999;; που είχαμε τόσες καταστροφές. Ήταν μεσημέρι μόλις είχα μπει στο σπίτι και έγινε ο σεισμός. Κόντεψα να βγω απο το παράθυρο της κουζίνας στο κήπο!!
    Το ασανσέρ και η σκάλα τοτυ σπιτιού ξεκόλησαν ,οι επισκευές ήταν πάρα πολλές και εγώ αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το σπίρι που λάτερυα και να μεταφερθώ εδώ που βρίσκομαι σήμερα.
    Τελικά όμως κτά κάποιο τρόπο, μου βγήκε σε καλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Χρόνια Πολλά και καλά,γεμάτα υγεία και χωρίς δυσάρεστα ”εγκελαδοκουνήματα”.Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι η βουή και τα γυαλικά από το ”σύνθετο”της μητέρας μου που επεφταν βροχή.Επειδή λόγω θέσης σίγουρα θα συνεχίσουμε να έχουμε σεισμούς,τουλάχιστον ας ειναι χωρίς ανθρώπινα θύματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. aaaaa πολύ καθυστεριμένος ήλθα!! :):)
    χρόνια πολλά και καλά.. μα τι δώρο κι αυτό!! :):)
    χαχα εγώ δεν έβλεπα τιβι.. η μάνα μου με τη γειτώνησα χαζέυαν κάποιο σίριαλ.. δεν είχα ξανα βρεθεί σε σεισμό.. δευτέρα λυκείου.. όλο το χρόνο ούτε σκέφτηκα να διαβάσω κάτι στο σπίτι.. σχολικό.. και μου ήλθε να διαβάσω ιστορία.. που την είχα απορίψη ως κάλπικη από την τρίτη δημοτικού.. δεν ήταν γραφτό να διαβάσω.. σαν υπερκινητικός που ήμουν.. συχνά συντονιζόταν το πόδι μου.. συντονιζόταν το πάτωμα.. και ένα λαμπατέτ στο πάτωμα χτυπούσε την ανοιχτή μπαλκονόπορτα.. έτσι δεν κατάλαβα την αρχή του σεισμού.. μετά άρχισε ο χωρός αγκαλιά με τη βιβλιοθήκη που επενε να πεφτει πάνω μου.. τρελός θώρηβος σα τετζερέδια απο το σαλώνι.. τα φώτα που σβήσαν.. η φωνή της μάνας μου από το σαλώνι.. "σεισμός"!!! σώπα δε πηγε το μυαλό μας.. :):)
    μετά η κατάβαση στο δρόμο.. η γνωρημία με τους άγνωστους γείτωνες.. με κάθε περιβολή.. :):)
    η επιμονή του νονού μου να μην εκγαταλήει το κρεβάτι του γιατί είχε δουλειά το πρωί.. δεν ήταν άσχημα τελικά.. αφού δεν είχαμε θύματα ή σοβαρές ζημιές.. :):)
    πωπω μακριγόρησα.. έλεγα να το κάνω πόστ.. :):)
    την καληνύχτα μου :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μια χαρα! Τι θυμήθηκες καλε κι εσυ; Χοχοχο...

    Οσων χρονων και να ησουνε δεν πειραζει. Το Δυοσμαρακι θα εισαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Χρόνια πολλά, ακόμη και αν τα θυμάσαι με αυτό τον ειδικό τρόπο!
    Ό,τι καλύτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τελικά την τούρτα τη φάγατε ή τη ξεχάσατε στο ψυγείο, στον πανικό του σεισμού;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Χρόνια πολλά, αν και λίγο καθυστερημένα! Εύχομαι να μην ξαναπεράσεις ποτέ τέτοιο εφιάλτη.

    Η τούρτα πήγε χαράμι φαντάζομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αφου ηταν τα γενέθλιά σου κι εγινε αυτό, δύσκολο να ξεχάσεις τι συνέβη τότε.
    Εγω ζούσα στην επαρχία και πιο κοντά στο επίκεντρο του σεισμού.
    Μετά την τρομάρα μας κοιμηθήκαμε μεσα στο σπίτι, τρόπος του λέγειν με τοςυ μετασεισμούς, ο δεύτερος ηταν δυνατός και άλλοι 7 που ακολούθησαν μας ξυπνούσαν κάθε τόσο. Τρέλα.
    Μετά μέναμε σε αντίσκηνο απέναντι σε ενα οικόπεδο για μερικές μέρες.
    Τι μου θύμισες !
    Πολύχρονη να εισαι κι ευτυχισμένη και της ζωής σου τα κουνήματα να ειναι για καλό μονάχα. Να σαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @all

    Ευχαριστώ πολύ φίλοι μου για τις ευχές σας αλλά και για την κατάθεση των εμπειριών σας από εκείνη την ημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @basnia

    Ωστε το φως του Αυγερινού ήταν το σήριαλ ε? Μπράβο μνημονικό...Εγώ δεν το θυμόμουν καθόλου

    Καλημέρες πολλές basnia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @navarino-s

    Κι εσύ γλυκά???? Τουλάχιστον εσείς τα απολαύσατε....Πάντως δεν μπορώ να φανταστώ την αγωνία σου να γίνεται σεισμός και να είσαι στο πατάρι....Αυτό κι αν είναι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @the lonely skipper

    Ευτυχώς όμως που η κοράκλα βγήκε δίμετρη, δεν την ταρακούνησε ούτε ο σεισμός ούτε η αγωνία της στιγμής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @JK Skroutzakos

    Κανείς να μη βιώνει σεισμούς φίλε μου. Σε ευχαριστώ για τις ευχές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @hackaday

    Να ήσουν από μια πλευρά να έβλεπες πως με τραβούσαν να φύγω από τη τουρτίτσα. Σπάραξα στο κλάμα η έρμη λολ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @Αναζήτηση


    Μας εκπλήσσει άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά (δηλαδή όταν σκάνε οι πρώτες ρυτιδούλες)

    Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;