Κυριακάτικος περίπατος στο "Παλατάκι" του Χαϊδαρίου

Ενα δημοσίευμα στην εφημερίδα (εδώ) αποτέλεσε την αφορμή για έναν Κυριακάτικο περίπατο στο σχετικά άγνωστο στους μη κατοίκους του Χαϊδαρίου (ως προς το ιστορικό σκέλος του) "Παλατάκι".
Σύμφωνα με το δημοσίευμα διοργανωνόταν ξενάγηση με πρωτοβουλία του Οικολογικού Πολιτιστικού Συλλόγου Χαϊδαρίου (ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙΣ Χαϊδαρίου) η οποία όπως έμαθα αποτελεί την πρώτη από σειρά ξεναγήσεων και δράσεων με σκοπό τη γνωριμία των πολιτών με την ιστορία της πόλης τους.

Το γνωστό ως "Παλατάκι" είναι ένα πυργοειδές κτίσμα τυπικό δείγμα αρχιτεκτονικής ρομαντικού ιστορισμού με νεογοτθικά στοιχεία.

Σύμφωνα με τον ομιλητή κ. Γιάννη Ιγγλέση (Αρχιτέκτονα Μηχανικό) το Παλατάκι για πρώτη φορά αναφέρεται στα κείμενα του ιστορικού και πολεμιστή Χρήστου Βυζαντίου (1805- 1877) ως πύργος με κήπο στον οποίο οχυρώθηκε ο Καραϊσκάκης κατά την μάχη του Χαϊδαρίου και αυτή αποτελεί την πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη της έπαυλης με την αρχική της μορφή. Το κτίσμα άλλοι λένε πως πρόκειται για έργο του Πολεοδόμου και Αρχιτέκτονα Σταματίου Κλεάνθη (1802- 1862) κτισμένο κατά παραγγελία της Sophie de Marbois, γνωστής και ως Δούκισσας της Πλακεντίας (Duchesse de Plaisence), την οποία ο θρύλος ήθελε να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο κτήριο για τις μυστικές συναντήσεις της με το λήσταρχο Νταβέλη. Άλλοι ισχυρίζονται πως σύμφωνα με τα κατασκευαστικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία του Πύργου, το «Παλατάκι» μάλλον είναι έργο του Γάλλου Μπουλανζέ (Francois Boulanger). Μια τελευταία εκδοχή θέλει τον κ. Τσίλλερ να έχει κατασκευάσει το κτίριο.

Ο κ. Ιγγλέσης κάνοντας μια αναδρομή στα ιστορικά στοιχεία του "κτήματος Χαϊδαρίου" το οποίο καταλάμβανε μια έκταση 6000 περίπου στρεμμάτων, μέρος του οποίου αποτελεί το Παλατάκι, αναφέρθηκε λεπτομερώς στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτήματος το οποίο έπειτα από πολλαπλές μεταβιβάσεις αποκτήθηκε από τον Τηνιακό επιχειρηματία Νικόλαο Νάζο μέχρι το 1886 οπότε το "κτήμα Χαϊδάρι" πέρασε στα χέρια του Θών, αυλικού του Γεωργίου Α για να αγοραστεί το 1916 από τον Χιώτη εφοπλιστή Αντώνη Παληό (Περισσότερες πληροφορίες εδώ).

Κατά την είσοδό μας στο κτίριο ακολουθήσαμε μια ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στους πάνω ορόφους.

Στην αίθουσα που αντικρύσαμε έπνεε ο αέρας μια άλλης εποχής. Την ψηλοτάβανη αίθουσα κοσμούσε ένας πολυέλαιος, στον χώρο δέσποζε ένα εντυπωσιακό τζάκι, ενώ το ταβάνι ήταν διακοσμημένο με πανέμορφες οροφογραφίες.Οταν βγήκαμε από το Παλατάκι (το οποίο λέγεται πως χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως εξοχική κατοικία), κατευθυνθήκαμε προς τα υπόλοιπα βοηθητικά κτίρια που κάποτε αποτελούσαν τον ξενώνα, τον στάβλο (σήμερα αναψυκτήριο "το Ιστορικό") και ένα ελαιοτριβείο.

Η γύρω περιοχή είναι περιτριγυρισμένη από κήπους και πολύ πράσινο με ψηλά εξωτικά δέντρα. Διασχίζοντας το πλακόστρωτο συχνά συναντά κανείς ελεύθερους χώρους στάθμευσης λογιών λογιών τροχοφόρων οχημάτων της ....πολύ νεότερης γενιάς.... ....Τα παιδιά της πόλης έχουν χώρο να αθληθούν και να παίξουν σε μια αρμονική συμβίωση με το περιβάλλον..........μα συνάμα τους δίνεται η ευκαιρία να έρθουν σε άμεση επαφή.....
....με τα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου τους....
....φτάνοντας μέχρι την είσοδο του κτιρίου με το τροχοφόρο τους!!!!

Τυχαία πληροφορήθηκα για την έκδοση ενός ενδιαφέροντος βιβλίου με τίτλο "Χαϊδάρι-Τόπος και άνθρωποι" (περισσότερες πληροφορίες εδώ) πλούσιου σε πληροφορίες αλλά και με σπάνιες φωτογραφίες της περιοχής και των ανθρώπων της.
Αξίζει κανείς να το προμηθευτεί.

Ενοιωσα πως τέτοιες πρωτοβουλίες θα έπρεπε να αγκαλιάζονται και να προβάλλονται περισσότερο από τα ΜΜΕ. Για παράδειγμα εγώ δεν θα μάθαινα ποτέ πως έγινε αυτή η τόσο ενδιαφέρουσα ξενάγηση εάν τυχαία δεν διάβαζα το σχετικό άρθρο στην εφημερίδα.

Η ξενάγηση συνεχιζόταν σε παρακείμενο κτίσμα (παλιό ξενώνα) όπου μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη....
(συνεχίζεται)