ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Το δώρο του φτερωτού επισκέπτη....


Φτερωτέ μου επισκέπτη,
Γνωρίζω πως τις σκέψεις που καταγράφω στο ιστολόγιό μου εσύ δεν μπορείς να τις διαβάσεις αφού ούτε blogger είσαι ούτε ξέρεις να διαβάζεις την ανθρώπινη γραφή. Ομως ένοιωσα την ανάγκη να σου εκμυστηρευτώ κάποια πράγματα.
Ενα από τα πλάσματα της φύσης είσαι, καθημερινός επισκέπτης στο μπαλκόνι μου.
Αντιλήφθηκα την παρουσία σου πριν από 2 χρόνια περίπου όταν στάθηκες εκεί που στέκεσαι τώρα και μου χάρισες για πρώτη φορά το όμορφο τραγούδι σου. Παραξενεύτηκα γιατί φωνές σαν και τη δική σου δεν ακούγονται συχνά εδώ στην πολύβοη Αθήνα. Βγήκα να σε ευχαριστήσω μα έφυγες, δεν στάθηκες, δεν είσαι εσύ μαθημένος στην ανθρώπινη παρουσία. Εσύ βλέπεις ζεις ελεύθερος στα δάση, αυτά τα δάση που λιγοστεύουν όσο περνά ο καιρός επειδή εμείς οι άνθρωποι δεν τα προστατεύουμε.
Μετά γίνατε τέσσερεις κι ήρθες κουβαλώντας ολάκερη την κοτσυφο-οικογένεια. Κι αντί να χαρώ που απόκτησες οικογένεια εγώ θύμωσα.....Ακόμη θυμάμαι το μπάχαλο που δημιουργήσατε στη βεράντα μου....Αδυνατούσα να καταλάβω τι στο καλό ψάχνατε να βρείτε σε εκείνες τις γλάστρες και πετάγατε όλα τα χώματα έξω. Και δεν είναι μονάχα αυτό.... καθημερινά καιροφυλακτούσατε... με το που σκούπιζα το μπαλκόνι κι έκλεινα τη μπαλκονόπορτα πίσω μου, εσείς προσγειωνόσασταν σαν τα μαχητικά αεροπλάνα και αρχίζατε να παίζετε έναν ιδιόρρυθμο "χωματοπόλεμο"....Και τότε θύμωνα μαζί σας....και παίζαμε κυνηγητό....εσείς παραμονεύατε να δείτε πότε θα φύγω από το μπαλκόνι για να δράσετε και να το κάνετε μαντάρα κι εγώ παρακολουθούσα μέσα από το τζάμι να δω πότε θα έρθετε....για να σας κυνηγήσω και να σας εξηγήσω πως είστε ανεπιθύμητοι....μάλιστα αν είχα τρόπο επικοινωνίας ήθελα να σας πω να αλλάξετε μπαλκόνι, να μην είναι το δικό μου αυτό που θα αναστατώσετε.....Μα εσείς χαμπάρι δεν παίρνατε....με το που έφευγα.....τη δουλειά σας....χώματα, φύλλα σκορπισμένα παντού....λες και τόχατε βάλει πείσμα...Κι εγώ ολημερίς με μια σκούπα στο χέρι να μουρμουράω.... Ενοιωθα πως η γνωριμία με έναν κότσυφα με ανασκαφικές ανησυχίες δεν είναι ότι καλύτερο μπορεί να προκύψει στη ζωή κάποιου.
Κι ήρθε εκείνη η καλοκαιρινή ημέρα το 2007 που ξέσπασε πυρκαγιά στο κοντινό αλσύλλιο....λυσσομανούσε ο αγέρας......οι φλόγες πλησίαζαν το σπίτι μου, άρχισα να σκέφτομαι το μοιραίο....και τότε μέσα στον τρόμο που νοιώθει κανείς όταν απειλείται...
.....είναι παράξενο....
η σκέψη μου ταξίδεψε σε σένα....ανησύχησα.....αναρωτήθηκα αν γλυτώσατε από την πυρκαγιά εσύ και η τετραμελής οικογένειά σου, αν το δικό σου σπιτικό (η φωλιά) γλύτωσε από τη φωτιά....Παράξενες σκέψεις θα μου πεις....
Η φωτιά σβήστηκε μα εσύ έκανες μέρες να φανείς.....κι ένοιωσα τύψεις....τύψεις για όσα σου έσερνα όλο αυτό το διάστημα.....
....Φοβήθηκα πως σε έχασα για πάντα...
Τι κι αν έπαιζες με τα χώματα και λέρωνες το μπαλκόνι????
Τι κι αν ένοιωθα πως με παρακολουθούσες για να κάνεις τις σκανταλιές σου με το που θα γύριζα την πλάτη????
Το τραγούδι που μου χάριζες σκαρφαλωμένος στο κάγκελο χωρίς να ζητάς ανταλλάγματα δεν το σκεφτόμουν????
Την τιμή που μου έκανες να με επισκέπτεσαι καθημερινά εσύ και η κοτσυφοοικογένειά σου δεν την εκτιμούσα????
Τις κινήσεις που έκανες με χορογραφική ακρίβεια κι ήταν χάρμα οφθαλμών δεν την σκεφτόμουν????
Κι ήταν τότε που άρχισα να σε αποζητώ, μα δεν ήξερα που να σε βρω...Κι όσο περνούσαν οι ημέρες με κυρίευε μια θλίψη.....Μέχρι που.....μέχρι που μια μέρα ξαναείδα την βεράντα να είναι μαντάρα, με χώματα σκορπισμένα εδώ και εκεί και μαδημένα φύλλα να έχουν τρυπώσει παντού.....και χάρηκα(?), δεν ξέρεις πόσο χάρηκα.....κατάλαβα πως ήσουν εσύ...σώος....
Κι από τότε έμαθα να αφήνω τα χώματα σκόρπια...δεν με ενδιέφερε πια....μου αρκούσε να ακούω το κελάηδημά σου. Ποιός νοιάζεται για τα χώματα????
Καθημερινά πλέον άρχισα να γεμίζω μια κούπα με νερό και να την αφήνω στο ίδιο σημείο. Ηθελα με αυτόν τον τρόπο να σε κάνω να με επισκέπτεσαι καθημερινά....Κάθε φορά που τοποθετούσα την κούπα με το νερό στο γνώριμο σημείο, έμπαινα μέσα και με κολλημένο το πρόσωπο στο τζάμι περίμενα να φανείς....
Καμιά φορά θόλωνε το τζάμι από τα χνώτα και τα σφούγγιζα μην τύχει κι έρθεις και δεν προλάβω να σε δω....
Δεν με άφηνες να σε πλησιάσω...
Τρόμαζες φαίνεται κι έφευγες μόλις αντιλαμβανόσουν την ανθρώπινη παρουσία.
Δεν έχεις άδικο, τόσα και τόσα σου έσερνα κάθε φορά....Κατάλαβες όμως πως κάποτε άλλαξα....από τότε δεν περνά μέρα που να μην με επισκεφτείς. Καταλαβαίνω τώρα πια το κελάηδημά σου άλλοτε χαρούμενο, άλλοτε θλιμμένο. Καμιά φορά το νοιώθω να ακούγεται παραπονιάρικο και τότε καταλαβαίνω πως είναι από τις φορές που έρχεσαι και βρίσκεις το κουπάκι στεγνό, χωρίς νερό επειδή ξεχάστηκα να το γεμίσω. Και τότε τραγουδάς άλλες μουσικές βγάζεις άλλους ήχους παραπονιάρικους......και τότε θυμώνω μα όχι πια μαζί σου...θυμώνω με την δική μου παράλειψη.....επειδή σε ξέχασα...επειδή δεν σε νοιάστηκα....
Κι άμα γεμίσει το κουπάκι με νερό αρχίζεις πάλι να τραγουδάς το γνώριμο σκοπό σου, με εκείνη την υπέροχη φωνή που μοναχά τα κοτσύφια διαθέτουν.....

Μα σήμερα μου χάρισες το ομορφότερο δώρο....
Σήμερα με άφησες να σε φωτογραφίσω.....το ξέρω πως με αντιλήφθηκες....δεν είσαι χαζός....κοντοστάθηκες.....με έμαθες πια 2 χρόνια πέρασαν....κατάλαβες πως όπως θα έλεγε ο "μικρός πρίγκηπας" με έχεις ημερώσει.....
Παραφράζοντας τα λόγια του μικρού πρίγκηπα είναι σαν να μου λες
"....θα είσαι παντοτινά φίλη μου....θα σου έρχεται η όρεξη να γελάς μαζί μου....
και θα ανοίγεις το παράθυρό σου έτσι για κέφι.....
και οι φίλοι σου θα απορούν που θα σε βλέπουν να με κοιτάς.....
κι εσύ θα τους λες...
-Ναι τα κοτσύφια πάντα με κάνουν να γελώ
...και θα σε παίρνουν για τρελλή....απλά επειδή δεν θα καταλαβαίνουν τι πάει να πει να κάνεις φίλους που σε ημερώνουν....
Να σε ημερώνουν σημαίνει να δημιουργείς δεσμούς
Για μένα δεν είσαι παρά ένας άνθρωπος όμοιος με εκατό χιλιάδες ανθρώπους και δεν σε έχω ανάγκη.....Μήτε κι εσύ με έχεις ανάγκη...Για σένα δεν είμαι παρά ένας κότσυφας όμοιος με εκατό χιλιάδες κότσυφες....
Αν όμως με ημερώσεις, ο ένας θα έχει ανάγκη τον άλλον...
Για μένα εσύ θα εἰσαι μοναδική στον κόσμο.
Για σένα θα είμαι μοναδικός στον κόσμο....."
Εκλεισα το τζάμι....Εξακολουθώ να σε κοιτάζω....
Συγχώρεσέ με που δεν είχα προσέξει πόσο όμορφος είσαι...
Τοποθετώ την μοναδική φωτογραφία που μου χάρισες σε μια κορνίζα.
Την στολίζω δίπλα στον υπολογιστή και την κοιτάζω τρυφερά.....
Μπορεί να είναι η συγκίνηση που χάρισες στην ψυχή μου και με κάνει να σε βλέπω τόσο όμορφο....
Μπορεί να είναι που με βοήθησες να αντιληφθώ πως υπάρχουν τόσο πολλές μικρές ομορφιές γύρω μας και όμως σπάνια στρέφουμε το βλέμμα για να τις δούμε.....
Μπορεί να είναι που με βοήθησες να διακρίνω τις σημαντικές από τις ασήμαντες στιγμές της ζωής μας...
Μπορεί να είναι όλα μαζί....
Δεν ξέρω.....
Φτερωτέ μου επισκέπτη, σε ευχαριστώ για το όμορφο δώρο που μου χάρισες.
.....Είσαι ό,τι πολυτιμότερο έχω στον κόσμο....

50 σχόλια:

  1. Τι όμορφο!Λίγο ακόμη Dyosmaraki και θα έβαζα τα κλάματα, αλήθεια...
    Εγκώμιο έπλεξες για το κοτσύφι.. μάλλον του αξίζει.. :):):):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. MAKAΡΙ ΝΑ ΗΜΟΥΝΑ ΚΙΕΓΩ ΠΟΥΛΙ
    ΝΑ ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΥΝ
    ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΛΟΚΟΣΦΑΙΡΑ
    ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ
    ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΝΤΕΛΗΦΘΗΚΑ ΚΑΙ ΓΩ
    ΠΩς ΕΞΩ ΨΥΧΡΙΤΣΑ ΚΑΝΕΙ
    ΤΟΝ ΠΑΠΑΓΑΛΟ ΓΡΗΓΟΡΑ
    ΜΗ ΨΥΧΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΜΕΙ
    ΚΑΛΟ ΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ(ΚΑΣΙΩΤΟΚΟΥΣΕΛΙ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Hfaistiwnas

    Ευαίσθητε Ηφαιστιωνάκο μου, μια καταγραφή σκέψεων μα και συναισθημάτων έκανα σε αυτόν τον "παράξενο" καθημερινό επισκέπτη.
    Χαίρομαι που σε άγγιξε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Κασιωτοκουσέλι

    Χα χα χα
    Φροντίδα χρειάζοντα όλα τα πλάσματα της φύσης....
    Την καλημέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. επαυξάνω το σχόλιο του ηφαιστίωνα!
    συγκινήθηκα! τέτοιες σκέψεις έκανα και κάνω και εγώ καθημερινά. υπάρχουν δύο μεγάλα πεύκα μπροστά και πίσω από το σπίτι και είναι μαγικό να καλύπτουν την βοή της πόλης η βοή των τιτιβισμάτων.
    ωραίο μπαλκόνι έχεις! και ωραία θέα!
    να ξεσφίξεις το πράσινο λάστιχο στο φυτό δεξιά. και καλύτερο είναι να πάρεις ένα που είναι σαν λεπτό σύρμα (πράσινο) τυλιγμένο σε άσπρη θήκη και έχει και σιδεράκι για να το κόβεις. :)) δεν θυμάμαι πώς το ζητάνε αλλά άμα πας σε φυτώριο ή ανθοπωλείο και ζητήσεις πράσινο συρματάκι θα καταλάβουν. :))
    καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. εξαιρετική ανάρτηση! με ένα θέμα και γεγονός τόσο απλό μπόρεσες να ξεδιπλώσεις όλη την ευαισθησία σου και όλο τον υπόγειο προβληματισμό που έχεις για την μοναξιά και τη ρουτίνα που μας απορροφά.
    εύχομαι να βρεις και άλλα πολυτιμότερα! βάλτον και φόντο στο πι σι! λολ! φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. απιθανες στιγμες στην μικρη ζωη μας...ισως μας κανουν να αντεχουμε λιγο πιο πολυ στη φθορα...μοναδικα συναισθηματα ..απο ατοφιο χρυσαφι..νασαι περιφανη που σου δωθηκε η χαρα αυτη....να χεις στο μπαλκονι σου ενα κοτσιφοπουλο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Περισσή ομορφιά μας χάρισες μ' αυτό το τόσο τρυφερό κείμενο. Μου θύμισες πολλά. Μέρα καλή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν είναι τυχαίο που σε ονομάζω,Dyosmaraki "Αγαπητό"
    Ακόμη και οι φτερωτές ψυχούλες το νιώθουν ότι έισαι!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Eιναι κάποια κείμενα εδω στα μπλογκ που διαβάζοντάς τα, δεν έχεις να προσθέσεις η να σχολιάσεις κάτι, γιατι απο μόνα τους ειναι τοσο μα τοσο πληρη!!!!
    ενα τέτοιο κείμενο διάβασα λοιπόν και ειμαι σου ειμαι ευγνώμων για αυτο.
    φιλιά ΚΥΡΙΑΚΆΤΙΚΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητή μου φίλη και συνένοικη. Δυσκολεύτηκα να μεταφράσω το κέιμενό σου, τον ύμνο για μένα. Με βοήθησε ο ...Μπαμπινιώτης. Για να μη σου βρωμίζω τη βεράντα, φτιάξε μου μια ζεστή φωλίτσα, άσε μου κάνα ποτήρι νερό και λιγο φαγάκι κι εγώ θα δεις. θα σου τραγουδώ όταν είσαι λυπημένη και θα σε συντροφεύω όταν είσαι μόνη.
    Με αγάπη,
    ο φτερωτός σου επισκέπτης και συγκάτοικός σου.

    Την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ένα πολύ τρυφερό κείμενο και μία ιστορία που λέει πολλά για μας, τους ανθρώπους.
    Από τον τρόπο εγγραφής του γεγονότος φαίνεται πόσο ευαίσθητα προσέγγισες το ζωάκι - παρά την αρχική σου άρνηση- και πόσο αυτό αντιλαμβανόμενο την ευαισθησία σου, αφέθηκε.
    Από την αρχή τουλάχιστον, έδειξε την προτίμησή του και έφερε και την οικογένειά του ολόκληρη.
    Ένοιωθε ασφάλεια, αλλά και την επιμονή που έχουν τα ζώα και μπορεί να τρελάνει άνθρωπο.
    Γεγονός, είναι, πάντως ότι μας επιλέγουν. Και αυτό είναι συγκινητικό.
    Χαιρετισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. dyosmaraki μας,τι γλυκια,τι ευαισθητη ψυχη που εισαι..
    τα εγραψε ολα στην αρχη ο ηφαιστιωνας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολύ όμορφο, πραγματικά δεν βρίσκεις συχνά τέτοια κείμενα στα μπλογκς. Να 'στε και οι δύο πάντα καλά και να χαίρεστε ο ένας τον άλλον.

    Καλοθρεμένο πάντως τον έχεις, δεν έχει παράπονο :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μα τι υπέροχο κείμενο !! Ευαίσθητο, τρυφερό,στοχαστικό.
    Πάνω απόλα, φαναιρώνει το δικό σου πλούσιο ψυχικό κόσμο.
    Ίσως καμιά φορά, αυτά τα ζωάκια να μας συγκινούν πολύ περισσότερο απο τους ανθρώπους, να μας γαληνεύουν, να μας κάνουν να ξεχνάμε και να μας γυρίζουν σε άλλο καλύτερο κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. dyosmaraki καλησπέρα.
    Το πρώτο μου σχόλιο το έγραψα σήμερα μιας και είναι η πρώτη φορά που μπήκα στην ιστοσελίδα σου. Είναι στην ανάρτηση με τίτλο "Ποιά είναι τα απαραίτητα σύνεργα για μια ευτυχισμένη χρονιά?". Το σχόλιο μου γι΄αυτό εδώ το κείμενο: Θάθελα να μουν ειδικός σε εκδόσεις βιβλίων. Θα μπορούσε να εκδοθεί σαν παδικό παραμύθι Όντως έχεις ταλέντο στο να "ταξιδεύεις" αυτόν που σε διαβάζει, να του δημιουργείς συναισθήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πάρα πολύ όμορφο το κείμενο σου dyosmaraki. Δεν βρίσκω τίποτα άλλο να πω.

    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. είναι υπέροχο αυτό που διάβασα
    και μου έρχονται πολλές σκέψεις και εικόνες και συναισθήματα
    είναι αλήθινή η χαρά που νιώθω
    αλλά και η λύπη
    που άκουσα γι αυτό το παρκάκι Κύπρου και Πατησίων που έκοψαν τα δέντρα... και για τα πουλιά, που μου είπε μια φίλη μου ότι πετούσαν σαν τρελλά... τα ξεσπίτωσαν, μέσα σε μια τόσο αφιλόξενη πόλη...

    έχουμε και μείς κότσυφες στην γειτονιά... τιμούν και μένα το μπαλκόνι. είναι άπιαστοι, κι όλο φευγάτοι... μια ανάσα κι ένα χαμόγελο.

    ...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @basnia

    Απλά μαγικό, όπως το λες...

    ΥΓ. Τα φυτά τα έχουν τσακίσει οι τελευταίοι αέρηδες και είναι στην χειρότερη φάση τους. Ευχαριστώ για τις προτάσεις "λάτρη των φυτών", θα αναζητήσω αυτό που μου λες γιατί βλέπω το γιασεμί να "διαμαρτύρεται", μπορεί να ασφυκτιά όπως λες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @tovene592

    Πράγματι tovene αυτοί είναι οι προβληματισμοί μου. Πως ακόμη και αν τα πλάσματα της φύσης (συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων) μπορούν να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον η μοναξιά και η ρουτίνα μας απορροφούν και δεν αφηνόμαστε. Ετσι οδηγούμαστε στην αποξένωση....

    Μια όμορφη εβδομάδα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @issalos

    Μόνο ένα κοτσυφόπουλο???
    Ολάκερο το σόϊ του κουβάλησε.....
    Χα χα χα
    Καλημερούδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @marianaonice

    Ο κότσυφας είναι υπέροχος....
    Νάσαι καλά καλή μου mariana
    Καλή εβδομάδα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Λάκης Φουρουκλάς

    Η ομορφιά είναι των λόγων σας που στολίζουν αυτήν εδώ την διαδικτυακή γωνίτσα.

    Μέρα καλή και σε σένα Λάκη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @Protoplastos

    Πιστεύω πολύ στην διαίσθηση των πλασμάτων της φύσης. Αντιλαμβάνονται εκείνους που τα αγαπούν. Ομως και εμείς οι άνθρωποι κάποτε διαθέταμε αυτήν την διαίσθηση μα η ζωή στις πόλεις μας επέβαλλε να την βάλουμε σε δεύτερη μοίρα.
    Μήπως θα έπρεπε να την ανασύρουμε από τα βάθη της ψυχής μας για να αναπτύξουμε περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ μας αλλά και κατανόηση??
    Καλή εβδομάδα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @venceremos

    Η πληρότητα έρχεται στον γράφοντα όταν διαβάζει τόσο τρυφερά σχόλια καλή μου.

    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @phlou...flis

    Αγαπητέ συγκάτοικε,

    Χαίρομαι που κατάφερες να αποκωδικοποιήσεις το μήνυμά μου με την βοήθεια του Babibiotis lexicon (μέχρι και κοτσυφολεξιλόγιο ανέπτυξε αυτός ο άνθρωπος???? χα χα χα)
    Να είσαι πάντα καλά και να σκορπάς απλόχερα το τραγούδι σου, γιατί οι άνθρωποι ξέχασαν να τραγουδούν...και μαζί με τα τραγούδια ξέχασαν να αγαπούν ο ένας τον άλλον.
    Ας γίνει λοιπόν το τραγούδι σου ύμνος της αλληλεγγύης ανάμεσα στους ανθρώπους....
    Σε καλωσορίζουμε στο μπλακόνι μας
    Το dyosmaraki, η Καλλικατζαρελένη και η Μελένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @Odysseas

    Ναι, καλέ μου Odyssea, πολύ όμορφη η παρατήρησή σου πως τα πλάσματα της φύσης μας επιλέγουν. Και σαν νοιώσουν ασφαλή τότε παραμένουν πιστά στην φιλία τους.

    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @μελονικος

    Καλή εβδομάδα εύχομαι Νίκο μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @laplace78

    Ρομποτάκο μου, πιστεύω πως όλοι μας είμαστε ευαίσθητοι κατά βάθος. Απλά καμιά φορά λόγω της βίαιης καθημερινότητας που βιώνουμε ίσως προσπαθούμε να κρύψουμε την ευαισθησία μας. Και τότε γίνομαστε κάποιοι "άλλοι"και όχι αυτοί που είμαστε.

    Μια όμορφη εβδομάδα σου εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @TeddyBoy

    Εχεις δίκιο, παρατηρούσα πως έχει παραπαχύνει τελευταία. Μάλλον χρειάζεται να τον στείλω για αδυνάτισμα....λολ
    Από Δευτέρα θα του αρχίσω δίαιτα μου φαίνεται....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @leondokardos

    Καλέ μου λεοντόκαρδε, αυτά τα πλάσματα της φύσης ίσως μας βοηθούν να επιστρέφουμε σε έναν καλύτερο κόσμο, αυτόν της φύσης, της φύσης με την οποία συνυπήρχαμε κάποτε αρμονικά...μα σήμερα την απαρνιόμαστε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @Αρκάς

    Σε ευχαριστώ για τα όμορφα μα και τιμητικά σου λόγια.
    Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να κάνω κάτι με κάποιες από τις ιστορίες που κατά καιρούς έχουν γραφτεί εδώ. Μα δεν γνωρίζω πως γίνονται αυτά τα πράγματα.
    Είναι πάντως δύσκολο να περιγράψει κανείς τα συναισθήματα που τον πλημμυρίζουν ακούγοντας τόσο θερμά σχόλια.
    Σε καλωσορίζω σε αυτήν εδώ τη μικρή διαδικτυακή γωνιά και εύχομαι να μας επισκέπτεσαι τακτικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. το κυρηγμα σου της αγαπης σου
    βαλσαμο στη ψυχη μας
    και το συναισθημα αυτο ας
    εχομε για οδηγο ολοι μας
    στην ζωη μας (καλο μηνα)ΚΑΣΙΩΤΟΚΟΥΣΕΛΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @Ndn

    Μια όμορφη εβδομάδα εύχομαι και σε σένα Ndn

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @desapoinκλπ

    Οταν πριν από χρόνια μαινόταν η άλλη πυρκαγιά που κατέστρεψε την Πάρνηθα ήρθαν και προσγειώθηκαν στην ταράτσα της πολυκατοικίας μας μια οικογένεια πελαργών. Φαίνονταν φιβισμένοι. Φαίνεται πως έφευγαν προς αναζήτηση άλλης φωλιάς κυνηγημένα από τις φλόγες (ανθρώπων έργα).
    Καθόμουν από κάτω και τα κοιτούσα ανήμπορη να τα βοηθήσω. Ενοιωσα ασφυκτικά, τότε ήταν για πρώτη φορά που συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι να εξασφαλίζουμε την συμβίωση των πλασμάτων της φύσης κοντά μας. Αν εξαφανιστούν από την Αθήνα τα λιγοστά δεντράκια που έχουν απομείνει στα αλσύλλια των γειτονιών της Αθήνας μαζί τους θα χαθούν οι φωλιές των πλασμάτων της φύσης που σήμερα εξακολουθούν και μας τιμούν με την παρουσία τους, αγωνίζονται σκληρά να επιβιώσουν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον που τους φτιάχνουμε εμείς οι άνθρωποι. Μοιραία τότε και οι άνθρωποι θα εξαφανιστούν, μα δεν το έχουν αντιληφθεί δυστυχώς....
    Καλημέρα Δέσποινα μια ανάσα στέλνω στην Κυψέλη...κι ένα χαμόγελο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @the lonely skipper

    Καλό μήνα εύχομαι καλό μου κασιωτοκουσέλι με τις μαντινάδες σου.
    ΥΓ. Πως περάσατε χθες????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Aγαπητο DYOSMARAKI
    ΟΙ μαντιναδες που διαβαζεις ειναι
    ερεθησματα στιγμιαια,μετα δυστυχως
    απο 10 λεπτα τις ξεχνω,κατι σου ετοιμαζω λιγο πιο μεγαλο,με αφορμη την τελευταια αναρτιση σου.μην ξεχασης το cd,τελικα εχει και την
    σουστα καταγραμμενη ,το παρτυ μασκε
    της νεολαιας,και της χορευτικης ομαδας θα ειναι 20/2 μπορεις και εσυ να ελθεις εαν θελεις ,καλεσαμε και τον Καραμανλη αλλα μας ειπε οτι
    θα ντυθει obama good evening(κασιωτοκουσελι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. εγω απο την αλλη ουδεμια σχεση με πουλια ουτε σε διαλογο ουτε σε μονολογο

    με καμια γατα ισως

    καλο μηνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Γλυκουλοδυοσμαράκι! :)

    σνουποφιλί τόοοοοοοοοσο! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Αν μπορούσαμε με σκέψη λογική, ώριμη, νηφάλια και όχι επηρμένη να καταγράψουμε τις σημαντικές και ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μας, θα τις βρίσκαμε δυσανάλογα περισσότερες από τις ασήμαντες, άχαρες και δυστυχείς....

    ΄Ομως, δεν αφηνόματε και δε ΜΑΣ επιτρέπουΜΕ

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. @Κασιωτοκουσέλι

    Δεν το έχω ξεχάσει το CD. Να περάσει ένα κρύωμα που με ταλαιπωρεί τις τελευταίες ημέρες μόνο...

    Καλό απόγευμα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @skouliki

    Και οι γάτες πλάσμα της φύσης είναι καλό μου σκουλικάκι...Καθένας έχει τις προτιμήσεις του...

    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. @marilia

    Και ένα δυοσμαροφιλάκι από μένα άλλο τόοοοσοοοο καλή μου Μαριλίτσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. @Φύρδην Μίγδην

    Οπως τα λες είναι καλή μου Γλαρένια...Μοναχά που δυσκολευόμαστε να αισθανθούμε για λίγα δευτερόλπετα της ζωής μας ευτυχισμένοι, λες και φοβόμαστε την ευτυχία....

    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;