ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

"Να παρατηρείς τον καιρό Πλάτωνος και Ρωμανού...."


Είδα τη παραπάνω φωτογραφία του Σάββα Καρπίδη που είναι τραβηγμένη στη Μύρινα της Λήμνου και τη θυμήθηκα...

Εκείνη, η γιαγιά Λασκαρίνα από τη Λήμνο μούλεγε.....
  "Να κοιτάζεις τον καιρό που θα κάνει ανήμερα Πλάτωνος και Ρωμανού μαρτύρων. Είναι η μέρα που βασιλεύει η Πούλια. Ο,τι καιρό θα κάνει εκείνη την ημέρα τον ίδιο καιρό θα κάνει ανήμερα Χριστουγέννων".

Κι εγώ κάθε χρόνο το ξεχνούσα να παρακολουθήσω τον καιρό. Μοναχά φέτος το θυμήθηκα......είχε δίκιο....καλοκαιρινός φέτος ο καιρός στις 18.11 (Πλάτωνος και Ρωμανού) καλοκαιρινός (σχεδόν) και ανήμερα των Χριστουγέννων.

Πως κατάφερναν άραγε οι παλιοί άνθρωποι να βλέπουν τα σημάδια της φύσης?
Και γιατί εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν μπορούμε πια να τα δούμε????
Νάναι ίσως επειδή εκείνοι κρατούσαν πάντα ψηλά το κεφάλι και κοιτούσαν προς τον ουρανό,
ενώ εμείς το έχουμε διαρκώς στραμμένο προς τα κάτω και κοιτάμε τη γη????

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

"Δοκίμιον περί.....γραβάτας" (Τεχνικές δεσίματος)


Γιορτινές οι μέρες όλο και σε κάποια επίσημη υποχρέωση θα έχετε να πάτε (υποθέτω). Καλά όλα τα άλλα, μα σαν έρθει η ώρα να βάλεις αυτή τη γραβάτα που μοναχά σε κάνα γάμο τη φοράς, σε καμιά έξω από δω περίπτωση και τούτες τις γιορτινές μέρες τι γίνεται????
(Εικ.1)


Αντε να θυμηθείς πως δένεται αυτός ο κόμπος, πόσο πρέπει να σφίξεις τη θηλειά και άλλα πολλά ευτράπελα....Μετά από κάμποσες ανεπιτυχείς προσπάθειες χάνεις την υπομονή και λες...."αϊ σιχτίρ δεν φοράω γραβάτα".....
(Εικ.2)



Αναρωτιέμαι πολλές φορές ποιανού ήταν φαεινή ιδέα να καθιερώσει τη γραβάτα στο "Ευρωπαϊκόν ένδυμα"......Μάλλον κανένας που ήθελε να παιδεύει τους ανθρώπους θα ήταν......
(Εικ.3)

Πάντως don't worry δεν είναι δα και τίποτα το φοβερό  να δέσετε μια γραβάτα...εδώ άλλα κι άλλα φοβερά αντιμετωπίζετε στη ζωή σας........
(Εικ.4)









Τώρα βέβαια εάν διαβάσουν το παρόν "δοκίμιον περί γραβάτας" οι πάσης φύσεως  "γραβατάκηδες" (golden boys), μάλλον  θα μας κοροϊδεύουν αφού για αυτούς το δέσιμο της γραβάτας αποτελεί μια καθημερινή ρουτίνα. Δεν βαριέστε, εμείς απευθυνόμαστε στα λαϊκά στρώματα, σε όσους πρέπει να φορέσουν γραβάτα λόγω κάποιου σοβαρού λόγου και ψιλοδυσκολεύονται μια και δεν είναι συνηθισμένοι σε αυτά τα "επίσημα" πράγματα.....
(Εικ.5+6) 


....Αντε καλά δεσίματα, τελικά δεν είναι δύσκολο το δέσιμο της γραβάτας..
...Μοναχά εμένα μη ζητήσετε να σας τη δέσω....
....Πάω για Depon...
.....Ζαλίστηκα από το πολύ "δοκίμιον".....

ΥΓ1. Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον  basnia (ξέρει αυτός)
ΥΓ2. Εγκυκλοπαιδικά αναφέρουμε το πως ονομάζονται οι τρόποι δεσίματος :
Εικ.1 Small knot ,Εικ. 2 Four in hand, Εικ. 3 Half windsor, Εικ. 4 Cross knot, Εικ. 5 Windsor knot, Εικ. 6 Prince Albert 
Πηγή φωτογραφιών
Monte Napoleone "Codice dell' ArTie"
(Τα σιχτιρίσματα είναι δικά μου)

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

Προσοχή στις θερμίδες αυτές τις ημέρες.....


....Οχι τίποτα άλλο αλλά μετά τις γιορτές θα πρέπει να κάνετε Μαραθώνιο για να τις χάσετε.....
Εχουμε και λέμε λοιπόν.....Σύμφωνα με το Ελληνικό Ινστιτούτο Διατροφής οι θερμίδες των Χριστουγεννιάτικων  γλυκών έχουν ως εξής :

Κουραμπιές (1 μεγάλος με βούτυρο)           240 θερμίδες
Μελομακάρονο (1 μεγάλο)                           178 θερμίδες
Βασιλόπιτα (κέϊκ, 1 κομμάτι 100 γρ)            350 θερμίδες
Βασιλόπιτα (τσουρέκι, 1 κομμάτι 100 γρ)    270 θερμίδες
Μαρόν γλασέ με σιρόπι (1 κάστανο)            138 θερμίδες
Σοκολατάκια (20 γρ)                                     108 θερμίδες
Δίπλα με σιρόπι+ξηρούς καρπούς                187 θερμίδες
Τούρτα σοκολάτα (100 γρ)                           430 θερμίδες
Μπακλαβάς (75 γρ) με βούτυρο                   540 θερμίδες
Κανταϊφι (75 γρ)                                           321 θερμίδες

Κάνατε αταξίες χθες και υπερβήκατε το μέτρο? Νοιώθετε τύψεις?
Don't worry.....Σκεφτείτε πως στη λίστα δεν συμπεριλαμβάνεται το Χριστόψωμο, οπότε αν δοκιμάσατε τη συνταγή που σας έδωσα στην προηγούμενη ανάρτηση (εδώ)...φάτε άφοβα.....και αφήστε για μετά τις γιορτές τα περί σιλουέτας.......
Μια ζωή την έχουμε σε τελική ανάλυση......

* Η φωτό είναι από το Χριστόψωμο που φτιάξαμε χθες το οποίο βγήκε αφράτο-αφράτο

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Εθιμα Χριστουγέννων : To Χριστόψωμο


Σε πιο παλιούς καιρούς τέτοιες ημέρες οι φούρνοι έπαιρναν στη κυριολεξία..."φωτιά". Οι νοικοκυρές κυρίως στις αγροτικές οικογένειες έτρεχαν πέρα δώθε για να ετοιμάσουν τα γλυκά των ημερών: ξεροτήγανα, μελομακάρονα, κουρμαπιέδες, σαμουσάδες, κατιμέρια, μυζηθρόπιτες.
Μα ανήμερα των Χριστουγέννων την τιμητική του είχε το ψωμί των Χριστουγέννων :
ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ
Είναι γεγονός πως σε όλους τους μεσογειακούς λαούς το ψωμί μα και ο κύκλος του συνδέθηκαν έντονα με ειδικές τελετουργίες που είχαν σχέση με την αναβλάστηση του θαμμένου στη γη σπόρου. Μάλιστα το ψωμί ακόμη και μέχρι τις μέρες μας χρησιμοποιείται ως ένα είδος προσφοράς προς το "Θείο" με σκοπό την υγεία, την γονιμότητα και γενικότερα της ΖΩΗΣ (βλ.πρόσφορα). Οι πρώτοι Χριστιανοί συνήθιζαν να ανταλλάσσουν "σεμίδαλιν ψητήν" την επομένη ημέρα των Χριστουγέννων την οποία απαγόρευσε ο 79ος κανόνας (αλλά και μετέτεπειτα ιεράρχες) "επί ποινή αφορισμού" θεωρώντας την ως κατάλοιπο ενός εθιμοτυπικού της αρχαιότητας.

Το Χριστόψωμο συνήθιζαν να το παρασκευάζουν μια μέρα πριν από τα Χριστούγεννα και θα λέγαμε πως αποτελούσε ένα είδος αναίμακτης θυσίας/προσφοράς. Σε άλλα μέρη προτού να το κόψουν το θυμιατιζαν ενώ αλλού το σταύρωναν...Πάνω του κάρφωναν ένα κλαδί ελιάς και στο κλαδί περνούσαν σύκα, μήλα και πορτοκάλια. Στη Μ.Ασία έκαναν γύρω-γύρω το τραπέζι το σήκωναν κι έλεγαν : "Χριστός γεννάται, χαρά στο κόσμο,Κεράς τραπέζια, Παναγιάς τραπέζια".

Ο σπιτονοικοκύρης (ως στυλοβάτης του σπιτιού) ήταν εκείνος που έκοβε το Χριστόψωμο (όπως και την Πρωτοχρονιάτικη πίτα). Πρώτο έκοβε το κομμάτι του Χριστού κι έπειτα το κομμάτι του φτωχού. Την ώρα που έκοβαν το Χριστόψωμο σιγοκαίγονταν δύο ξύλα τοποθετημένα σταυρωτά. Συμβολικές όλες οι πράξεις παραπέμπουν στην συνοχή της οικογένειας γύρω από την εστία, στη σημασία της προσφοράς/σπονδής αλλά και στην ιερή φλόγα.

Τα στολίδια από ζύμη που στόλιζαν το Χριστόψωμο προσαρμόζονταν αναλόγως των ασχολιών της οικογένειας (αρνιά, πρόβατα, γαϊδουράκια κλπ) ή αναλόγως της κοινωνικής θέσης των μελών της οικογένειας (π.χ. εάν υπήρχε αραβωνιασμένη κόρη στο σπιτικό τότε τα στολίδια σχετίζονταν με το γάμο). Στη μέση δέσποζε πάντα το σύμβολο του σταυρού αλλά συνοδευόταν με πολλούς καρπούς (π.χ. καρύδια ή ακόμη και το γνωστό σε όλους μας Χριστουγεννιάτικο δέντρο που συμβολίζει τις αρχέγονες δενδρολατρικές συνήθειες οι οποίες ενσωματώθηκαν στις χριστιανικές παραδόσεις). Στην Τήνο σχημάτιζαν σταυρό από ζύμη και στη μέση και στις άκρες έβαζαν 5 καρύδια. Στην Κάρπαθο το χριστόψωμο το ονομάζουν "γίπλα" και το έπλαθαν οι νύφες για τις πεθερές ενώ στη Κάσο και στη Κω οι πεθερές πρόσφεραν στις νύφες τις "χαρχάες". Ποικίλες οι συνήθειες παρασκευής και κοπής του Χριστόψωμου σε ολόκληρη την Ελλάδα μα το κύριο χαρακτηριστικό σε όλες τις περιοχές ήταν η ιερότητά του. Μάλιστα τα ψίχουλα δεν τα πέταγαν μα τα έβαζαν στο θυμιατό με το οποίο θυμιάτιζαν.

Σωστά έργα τέχνης όλα τα γιορταστικά καλούδια αλλοτινών εποχών αποτελούσαν κομμάτι της καθημερινότητας των οικογενειών αφού δεν τα παρασκεύαζαν μόνο και μόνο επειδή "έτσι πρέπει" αλλά επειδή πίστευαν πως άμα ο άνθρωπος δημιουργεί τότε αυτή η δημιουργία θα τους επιστραφεί με τη μορφή της ευλογίας (όπως και αν εννοεί κανείς την ευλογία). Η πίστη και ο σεβασμός προς τη φύση που κάποτε αποτελούσε τον αποκλειστικό τροφοδότη των αγαθών του ανθρώπου τον έκανε να την αγαπά και να της κάνει προσφορές με σκοπό την ευνοϊκή της μεταχείρηση και την ανταποδοτικότητα των καρπών και της υγείας. Ο άνθρωπος δηλαδή σε αλλοτινές εποχές θεωρούσε τον εαυτό του αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης και όχι κυρίαρχό της......

Ετσι λοιπόν ακόμη και αν ομολογουμένως εμείς οι σημερινές νοικοκυρές δύσκολα θα συναγωνιζόμασταν με τις παλιότερες νοικοκυρές στη τέχνη της διακόσμησης του ιδιαίτερου αυτού ψωμιού των ημερών των Χριστουγέννων δεν παύει να μπορούμε να το παρασκευάσουμε με πιο λιτό και απέριττο τρόπο. Για αυτό παραθέτω τη σχετική συνταγή για όποιον επιθυμεί να δοκιμάσει να φτιάξει Χριστόψωμο.

Χριστόψωμο ξομπλιαστό (από τα Ζωνιανά Ρεθύμνου)
Θα χρειαστείτε :
1 κ. αλεύρι
70 gr μαγιά
320 gr ζάχαρη
230 gr γάλα
150 gr βούτυρο ή ελαιόλαδο
3 κρόκους αυγών
1 βανίλια
1 κουταλάκι μαχλέπι
1 κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού
1 κουταλάκι κανελογαρύφαλα

Εκτέλεση
Αποβραδίς ανακατεύουμε τη μαγιά με 2 ποτήρια αλέυρι και το ζεστό γάλα μέχρι που να γίνει πηχτός χυλός. Το αφήνουμε όλο το βράδυ και το πρωί χτυπάμε το μισό λάδι ή βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσει. Στη συνέχεια  προσθέτουμε τους κρόκους, το μείγμα της μαγιάς και το υπόλοιπο αλέυρι (στο οποίο έχουμε προσθέσει τα μυρωδικά) και ζυμώνουμε καλά.
Επειτα λαδώνουμε τα χέρια μας με το υπόλοιπο λάδι ή βούτυρο και ζυμώνουμε να απορροφηθεί. Πλάθουμε μια στρογγυλή κουλούρα. Εάν θελήσουμε να το στολίσουμε με ζυμαρένια κεντίδια θα πρέπει η ζύμη με την οποία θα τα πλάσουμε να είναι πιο σκληρή από εκείνη με την οποία θα φτιάξουμε το Χριστόψωμο.
Τέλος αλείφουμε με χτυπημένο αυγό και ψήνουμε.

Καλή επιτυχία!
και......
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
εύχομαι σε όλους

ΥΓ. Τις φωτογραφίες τις έβγαλα πέρσυ σε μια πολύ πρωτότυπη έκθεση που εντόπισα τυχαία!!! Η έκθεση αφορούσε τις ζύμες και τα παραδοσιακά Χριστουγεννιάτικα έθιμα και πραγματοποιούνταν σε όροφο κάποιου κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας!!!

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Γιάννης Μόραλης (1916-2009) Ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης, ο δάσκαλος, ο φιλόσοφος



Ο Γιάννης Μόραλης ζωγράφος και χαράκτης, γεννήθηκε στην Αρτα το 1916. Το 1927 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Το 1936 αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ Αθήνας και, ως υπότροφος της Ακαδημίας Αθηνών, έφυγε, το 1937, για τη Ρώμη. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου φοίτησε στην Ecole Nationale des Beaux Arts, στα εργαστήρια ζωγραφικής και φρέσκο. Παράλληλα εγγράφηκε στην Ecole des Arts et Métiers, για την σπουδή του ψηφιδωτού.

Το 1947 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στην ΑΣΚΤ, από όπου αποχώρησε το 1983. Εικονογράφησε πολλά βιβλία (Ελύτη, Σεφέρη κλπ.), δημιούργησε τοιχογραφίες, σχεδίασε σκηνικά και κουστούμια για το Εθνικό Θέατρο Ελλάδος, το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, τα μπαλλέτα του Ελληνικού Χοροδράματος. Εργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Βάδισε στα μονοπάτια του μοντερνισμού και μέσα στο μεγάλο ρεύμα του αφηρημένου γεωμετρισμού. Κυρίαρχο θέμα των έργων του αποτέλεσε η ανθρώπινη μορφή και ειδικά οι γυναικείες μορφές.

Ο Γιάννης Μόραλης μιλούσε μοναχά όταν είχε κάτι νέο να πει. Οι ατομικές του εκθέσεις ήταν όλες κι όλες δέκα, οι περισσότερες στην γκαλερί «Ζουμπουλάκη». Αρκετές ήταν οι αναδρομικές του εκθέσεις, με σημαντικότερη το 1988 στην Εθνική Πινακοθήκη, στην οποία τότε δώρισε μεγάλο αριθμό έργων του. Αλλες αναδρομικές που ξεχωρίζουν ήταν στο Μουσείο Μπενάκη, στην Ακαδημία Αθηνών (1996), στην Ερμούπολη Σύρου (2005), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ιδρύματος Γουλανδρή - Ανδρος (2008) και στο Μέγαρο Εϋνάρδου, με σχέδια (2009).
Ο ίδιος απέφευγε τις κοσμικές συνευρέσεις και τη δημοσιότητα. Ακόμη και όταν του πρότειναν οι μαθητές του να του κάνουν μια έκθεση-αφιέρωμα τους είπε : "Γιατί δεν κάνετε την έκθεση μετά το θάνατό μου?".
Κάποτε σε ερώτηση δημοσιογράφου γιατί δεν μιλά δημόσια ποτέ για την τέχνη του ο Γιάννης Μόραλης απάντησε  :
"Ο καλλιτέχνης μιλάει με το έργο του. Τα λόγια είναι περιττά. Σάλτσες στην τέχνη δεν μπαίνουν" Επειτα παρέθεσε τα λόγια του Σεφέρη : "Η ερμηνεία κάθε έργου είναι ερμηνεία του εαυτού μας, όχι εκείνου που το δημιούργησε, αλλά εκείνου που το διαβάζει, το βλέπει ή το ακούει" (Εκδοση Εμπορικής Τράπεζας "Ι. Μόραλης", Αθήνα 1988, σελ. 451)». Και συνέχισε .....«Κάθε άνθρωπος βλέπει μέσα σ' ένα έργο άλλα πράγματα. Οταν λοιπόν του τα επεξηγείς εκ των προτέρων, περιορίζεις το ίδιο το έργο και τη λειτουργία του».

Οσον αφορά τη τέχνη της ζωγραφικής έλεγε χαρακτηριστικά :
«Η διδασκαλία είναι μια αμφίρροπη σχέση. Ενας Λατίνος φιλόσοφος έλεγε πως ο δάσκαλος μοιάζει με το ακόνι, δηλαδή το ακόνι κάνει το μαχαίρι να κόβει, δίχως κατ' ανάγκη το ίδιο να είναι κοφτερό. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό και μάλιστα το συμπλήρωσα, προσθέτοντας ότι τα μαχαίρια που είναι και τα δύο κοφτερά, ακονίζονται το ένα με το άλλο! Ετσι ένιωθα στη σχολή». «Δεν τους καταλαβαίνω αυτούς που μιλούν για την "ελληνικότητα" που υπάρχει στα έργα μου. Λες και ζωγράφιζα κατόπιν αποφάσεως. Αυτά είναι βιώματα (...) Με τον Νικολάου τσακωνόμασταν για το θέμα της ελληνικότητας. Και βέβαια αγαπώ την ελληνική τέχνη, του έλεγα, αλλά δεν μπορώ να γίνω γενικός αντιπρόσωπος της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Αφού υπάρχει μέσα μου».

Με το έργο του άνοιξε νέους δρόμους στην ιστορία της ελληνικής ζωγραφικής. Ο Γιάννης Μόραλης αν και δεν επιδίωκε να εμφανίζεται στα ΜΜΕ και δεν έδινε συνεντεύξεις, οτιδήποτε ήθελε να εκφράσει το έλεγε μέσα από τα έργα του.

Οπως ταπεινά έζησε έτσι ταπεινά και σιωπηρά έφυγε χθες σε ηλικία 94 ετών με τελευταία επιθυμία η κηδεία του να γίνει ανάμεσα σε στενό οικογενειακό κύκλο. Ο καλλιτέχνης, ο φιλόσοφος, ο δάσκαλος, ο δημιουργός.
Ο ποιητής της ψυχής με την εσωτερική του σοφία φώτισε την καλλιτεχνική ζωή του τόπου μας. Αν δεν κάνω λάθος θα πρέπει να ήταν ο τελευταίος εν ζωή εκπρόσωπος της γενιάς του 30 . Μιας γενιάς που με τις αισθητικές της επιλογές κατάφερε να συγκεράσει στοιχεία από την εκφραστική ζωντάνια της ζωγραφικής του ελληνορωμαϊκού και χριστιανικού κόσμου με στοιχεία του μοντερνισμού επαναδιατυπώνοντας μέσα από τη ζωγραφική το αίτημα της τόσο παρεξηγημένης έννοιας της ελληνικότητας. Μιας ελληνικότητας που στα μάτια της γενιάς του '30 επιχείρησε να απεξαρτηθεί από το περιοριστικό ιδεολόγημα των μεγαλοϊδεατικών και εθνοκαπηλικών τάσεων προσλαμβάνοντας μια διεθνιστική (εικαστικά) ταυτότητα με βαθιά γνώση της εθνικής ιδιοτυπίας.  Στα μάτια αυτής της γενιάς παράδοση και Μοντερνισμός λειτούργησαν σαν αμφίδρομοι καταλύτες : καθένας βοήθησε στη βαθύτερη κατανόηση και οικειοποίηση του άλλου.

Αντίο δάσκαλε...Στη ψυχή μας θα παραμείνεις ως ο  αναντικατάστατος δημιουργός.....


ΥΓ. Πολλές πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του παραθέτει στο αφιέρωμά του ο Antoine εδώ. Σας προτείνω να το διαβάσετε.

Εκκληση γονέων του 3ου Γυμνασίου N. Φιλαδέλφειας




Σύμφωνα με μια ανάρτηση που διάβασα στο blog "Nelly's Κι αυτά κι εκείνα" (εδώ) σε περίπου 70 σχολεία στην Α' Περ. Αθήνας, θα ανακυκλωθούν οι Διευθυντές εν μέσω σχολικής χρονιάς γεγονός το οποίο θεωρώ απαράδεκτο αφού κάθε αλλαγή θα μπορούσε να γίνει (με τις νόμιμες διαδικασίες) μετά το πέρας της σχολικής χρονιάς. Αντιγράφω από το blog της κείμενο διαμαρτυρίας που αφορά το 3ο Γυμνάσιο της Ν. Φιλαδέλφειας:


Προς την Υπουργό Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων


Κυρία Άννα Διαμαντοπούλου

Προς τον Περιφερειακό Διευθυντή Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής

Κύριο Παρασκευά Γιαλούρη

Προς την Διευθύντρια του Α' ΠΥΣΔΕ Αττικής

Κυρία Πολυξένη Ζαβού-Ράδου


Προς όλα τα μέλη του ΠΥΣΔΕ

Προς όλους τους Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες των Καθηγητών


Προς όλους τους Εκπαιδευτικούς


Προς όλους τους Γονείς

Προς όλους τους Μαθητές


Προς κάθε ενδιαφερόμενο


Έχω την χαρά και την τιμή να είμαι Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας.

Παίρνω το θάρρος να σας γράψω ζητώντας τη βοήθειά σας για ένα θέμα, που μας καίει όλους πολύ, τις κρίσεις των διευθυντών.

Στο καταταλαιπωρημένο σχολείο μας που υπέφερε από δεινά τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία είχαμε την τύχη, μετά τις κρίσεις του 2007, να έρθει μια Διευθύντρια, η κυρία Μαρία Χατζηιωάννου, που κατάφερε το ακατόρθωτο: Από αχούρι, με μορφή εγκαταλελειμμένου, ξεχαρβαλωμένου αναμορφωτηρίου να το μετατρέψει σε σχολείο- αγκαλιά για όλα τα παιδιά.

Το σχολείο μας δεν είχε τίποτα σωστό. Ηταν όλα ξεχαρβαλωμένα, δεν παρείχε ούτε τα στοιχειώδη και επιπλέον λειτουργούσε και υπό ένα καθεστώς τρομοκρατίας και χαφιεδισμού. Τα παιδιά έκαναν συνεχώς καταλήψεις διεκδικώντας τα αυτονόητα. Μέχρι και το βάψιμο των αιθουσών το κάναμε οι γονείς κάποιες Κυριακές.

Και ήρθε αυτή η γυναίκα και έβαλε τάξη σε όλα, μα κυρίως έβαλε αγάπη.

Και το σχολείο μας έγινε αυτό, που έπρεπε να είναι τα σχολεία όλου του κόσμου.

Μια κυψέλη δημιουργίας και αγάπης.

Τέρμα τα προβλήματα, τέρμα η παραβατικότητα, τέρμα οι καταλήψεις.

Τα παιδιά ξεκίνησαν δράσεις και προγράμματα, που θα ζήλευε και το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο.

Τα παιδιά αγάπησαν αυτήν, αγάπησαν τα μαθήματα, αγάπησαν το σχολείο τους σαν το σπίτι τους.

Το φροντίζουν. Το προσέχουν.

Και τώρα έρχεται το Α' ΠΥΣΔΕ, μ΄αυτήν την παράνομη, όπως διαβάζω, διαδικασία και τα ακυρώνει όλα.

Θέλει να μας πάρει την Διευθύντρια, παρόλο που η ίδια δήλωσε ότι δεν θέλει να μετακινηθεί, άλλωστε σε λίγο μπορεί να συνταξιοδοτηθεί, αν θέλει.

Και ερωτώ, μήπως τηρώντας τους τύπους χάνουμε την ουσία;

Ποιός ο ρόλος του εκπαιδευτικού;

Ποιός ο ρόλος του σχολείου;

Ποιός ο ρόλος όλων αυτών, που διορίζονται ή εκλέγονται για να καλύψουν θέσεις καίριες, όπως αυτές των ΠΥΣΔΕ;

Πώς τιμάται ένας επιτυχημένος Διευθυντής; Με το να τον αλλάζετε πόστο παρά τη θέλησή του;

Προσπάθησα να επικοινωνήσω με την Διευθύντρια του ΠΥΣΔΕ και τηλεφωνικά, να της εκφράσω την αγωνία μας και την επιθυμία μας, όμως αν και κατανοώ την έντασή της και τις πιέσεις που δέχεται πανταχόθεν, δεν μπορώ να κατανοήσω την αντίληψή της, πως "οι γονείς δεν έχουν κανένα λόγο για τα παιδιά τους και ουδείς αναντικατάστατος"!!!!

Πώς μπορεί κάποιος που ασχολείται με την εκπαίδευση, να γελοιοποιεί την αγωνία ενός γονιού, εκλεγμένου στη θέση του Προέδρου του ΔΣ του Συλλόγου μας κλείνοντάς του το τηλέφωνο;

Ουδείς αναντικατάστατος, μου είπε! Μα, είμαστε όλοι ίδιοι; Δεν υπάρχουν καλοί, καλύτεροι και χειρότεροι;

Η ίδια η διαδικασία των κρίσεων δεν το αποδεικνύει αυτό;

Και αν εμείς οι γονείς δεν έχουμε λόγο για το καλό των παιδιών μας, τότε ποιός έχει;

Το άρθρο 3 της χάρτας για τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των γονέων της ευρωπαϊκής κοινότητας, ορίζει πως:

"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥΣ.



ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΤΑΙΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ."

Και το άρθρο 8:

"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΉ ΤΟΥΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΖΗΤΑΤΑΙ ΕΝΕΡΓΑ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ."

Και ναι, η Διευθύντριά μας είναι αναντικατάστατη!!!

Μα και όλα τα σχολεία θα αναστατωθούν με τις μετακινήσεις στη μέση της χρονιάς. Από τη μια η γρίπη, από την άλλη οι καταλήψεις, τώρα συμβαίνει και αυτό, τί θα πάρουν τα παιδιά από τη φετινή χρονιά; Γιατί δεν έγιναν οι κρίσεις το καλοκαίρι, που μας πέρασε ή γιατί δεν γίνονται το καλοκαίρι που θα έρθει;

Γιατί δεν ζητάτε εκ νέου δηλώσεις προτίμησης σχολείων;

Οι προτιμήσεις των υποψηφίων είναι φυσικό να έχουν αλλάξει σε αυτά τα δυο χρόνια. Γιατί έγινε καταμέτρηση μορίων χωρίς δηλώσεις; Και οι συνεντεύξεις τι νόημα είχαν;

Σας παρακαλώ λοιπόν θερμά, βοηθήστε μας να κρατήσουμε τη Διευθύντριά μας!

Μην αφήσετε να αναστατωθούν τόσα σχολειά στο μέσον της χρονιάς!

Αφουγκραστείτε τις αγωνίες των γονιών!

Τις επιθυμίες των παιδιών!

Αυτά είναι το μέλλον της Ελλάδας.

Πάρτε τα στα σοβαρά!

Ας μην χάνουμε την ουσία και ας δούμε το θέμα προς όφελος των παιδιών μας.

Με εκτίμηση

Η Πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Kηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας


H φίλη blogger logia συμπληρώνει

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ
το θέμα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό του μικρού μας σχολείου:

Είναι περίπου 70 σχολεία στην Α' Περ. Αθήνας, που θα ανακυκλωθούν οι Διευθυντές μές στο μέσον της σχολικής χρονιάς!

Και ερωτώ:

Α. Τίνος το αυτί ιδρώνει, που αυτοί οι 70 διευθυντές αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να προγραμματίσουν τίποτα στην αναμονή της μετακίνησης;

Β. Που οι νέοι που θα τοποθετηθούν, θα χρειαστούν ένα χρονικό διάστημα εγκλιματισμού και ενημέρωσης, αρα πάλι μηδέν δράσεις και προγραμματισμός;

Γ.Που όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περιοχή, όπου πολλά σχολειά είχαν κλείσει με καταλήψεις και σχεδόν όλα έκλεισαν βδομάδες λόγω γρίπης;

Δ.Που τις ανεπιθύμητες μετακινήσεις διευθυντών οι μαθητές θα τις αντιμετωπίσουν με δυναμικές κινητοποιήσεις;

Ε. Μήπως τελικά η φετινή χρονιά για τα σχολεία μας θα πάει χαμένη;

Αναρωτιέμαι εγώ μια απλή μαμά
αλλά
Οι ιθύνοντες;

Οι καθήμενοι σε διευθυντικές καρέκλες;

Οι υπογράφοντες εντολές;

Οι συνδικαλιστικοί φορείς;

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Του δρόμου : Ο "παραδοσιακός".....


Σε ένα δρομάκι της Αθήνας η ματιά μου έπεσε στην είσοδο ενός παραδοσιακού ξυλουργείου.

Την είσοδο του παραδοσιακού ξυλουργείου στόλιζε η επιβλητική  φωτογραφία του Κολοκοτρώνη. Ακριβώς από κάτω ήταν κολλημένο ένα ιδιόχειρο  σημείωμα :

"Βρίσκομαι στο καφενείο"
Τι άλλες αποδείξεις θέλετε για να πειστείτε πως οι παραδόσεις στον τόπο μας καλά κρατούν????.....

Αντε, TGF (=thanks God it's Friday)
Καλό ΣΚ εύχομαι

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Εξωφρενικά παράλογες οι αυξήσεις των τελών κυκλοφορίας. Εσείς θα τις δεχτείτε????






Το 2009 θα πρέπει να ανακηρυχτεί ως έτος της πλέον δυσβασταχτης φορολογίας (έκτακτες εισφορές, ΕΤΑΚ, τρομακτικές αυξήσεις σε τρόφιμα και ποτά και τώρα τα τέλη κυκλοφορίας).
Λίγο πολύ όλοι μας παραλάβαμε αυτές τις ημέρες τα τέλη κυκλοφορίας που μας έστειλε ως γιορτινό δώρο η ΔΟΥ και μάλιστα είναι καταβλητέα μέχρι 31.12.09 (...άμα πρόκειται να εισπράξουν...... για πότε τσακίζονται οι Δημόσιες Υπηρεσίες και οι κυβερνήσεις να βγάλουν λογαριασμούς, μοναχά όταν πρέπει να πληρώσουν ακολουθούν ρυθμούς χελώνας....)
Ας πάρουμε λοιπόν 2 χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτοκινήτων

1. Ενα αυτοκίνητο 2000 κυβικά (έτος κυκλοφορίας 2007) και
2. Ενα αυτοκίνητο 1600 κυβικών (έτος κυκλοφορίας 1991) 
Τα παραδείγματα που χρησιμοποιώ αποτελούν (πιστεύω) τον μέσο όρο των αυτοκινήτων που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι πολίτες (ούτε πολύ μικρού κυβισμού, ούτε τις περιπτώσεις των τζιπ μεγάλου κυβισμού). Ποιό είναι το κοινό σημείο ανάμεσα στις 2 παραπάνω περιπτώσεις???
ΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΠΟΣΟ 150 ΕΥΡΩ.
Στη μεν πρώτη περίπτωση το ποσό βαφτίζεται "περιβαλλοντικά τέλη" ενώ στη δεύτερη περίπτωση ονομάζεται "ειδικό τέλος" μα το αποτέλεσμα για τη τσέπη και των δύο κατόχων των οχημάτων είναι το ίδιο αφού καλούνται να πληρώσουν και οι δύο 150 Ευρώ.
Συμπέρασμα πρώτο :  
Eίτε ένα παλιό σαραβαλάκι κατέχεις είτε ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο δεν τη γλυτώνεις, θα "τιμωρηθείς" με πρόσθετα τέλη ανεξαρτήτως των ρύπων που εκπέμπει το όχημά σου και της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος.  Επομένως τα πρόσθετα τέλη καμία σχέση δεν έχουν με την προστασία του περιβάλλοντος


Πάμε τώρα να δούμε ποιό είναι το σύνολο του απαιτητέου ποσού για κάθε ιδιοκτήτη για τα τέλη κυκλοφορίας του 2010 (τέλη κυκλοφορίας + πρόσθετο τέλος) χρησιμοποιώντας τα παραπάνω παραδείγματα οχημάτων για να μιλάμε με συγκεκριμένα νούμερα :

1. Ευρώ 578 (Ποσοστό αύξησης τελών μέσα σε ένα χρόνο 30% αφού για το 2009 καταβλήθηκαν Ευρώ 446)
2. Ευρώ 352 (Ποσοστό αύξησης τελών μέσα σε ένα χρόνο 75% αφού για το 2009 καταβλήθηκαν 202 Ευρώ + 20% αύξηση σε σχέση με τα τέλη για το 2008 = ποσοστό αύξησης τελών κυκλοφορίας 95% μέσα σε διάστημα μόλις 2 χρόνων!!!!!!!)

Συμπέρασμα δεύτερο
- Οπως φαίνεται από τον τρόπο υπολογισμού ίσης επιβάρυνσης (150 Ευρώ) για 2 διαφορετικές κατηγορίες οχημάτων, ο υπολογισμός του ύψους των τελών δεν έγινε με βάση κάποια επιστημονική μέθοδο μα με μπακαλίστικες μεθόδους  (του στυλ: τα ταμεία μας έχουν ανάγκη τόσα χρήματα, πόσα οχήματα έχουν οι πολίτες? Ψ οχήματα x  150 Ευρώ μας κάνουν αυτά που θέλουμε να εισπράξουμε....)

Συμπέρασμα τρίτο
- Οπως φαίνεται από τα ποσοστά των αυξήσεων (30% και 75%) που επιβάλλονται σε χαλεπούς καιρούς, οι  (εκάστοτε) κυβερνώντες έχουν παντελή άγνοια της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στα νοικοκυριά και στην αγορά. Είναι βέβαιο πως τα μέτρα αυτά κάθε άλλο παρά διακατέχονται από περιβαλλοντικές ή κοινωνικές ευαισθησίες αφού  οι  αυξήσεις αυτές ευνοούν τις μεγάλες επιχειρήσεις ενώ θα γονατίσουν τα νοικοκυριά και τις χαμηλών εισοδημάτων τάξεις.

Πως είναι δυνατόν από έναν ιδιοκτήτη αυτοκινήτου (ιδιώτη) που ούτε κατά διάνοια  δεν εισπράττει  αύξηση στο μισθό του της τάξεως του 30 ή 75% να  ζητείται να δείξει ανοχή και συγκατάβαση στα οικονομικά προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα μας και να δεχτεί το πάγωμα του μισθού του όταν από την άλλη του ζητιούνται τέλη κυκλοφορίας προσαυξημένα με δυσθεώρητα ποσοστά????? Πιστεύουν  οι (εκάστοτε) κυβερνώντες πως με τέτοιες πρακτικές θα κερδίσουν τη συμπαράσταση των ιδιωτών πολιτών  σε αυτές τις δύσκολες εποχές?  Οι επιχειρήσεις έτσι κι αλλοιώς δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα με τα τέλη αφού  οι αυξήσεις μάλλον τις ευνοοούν. Σύμφωνα με τον Κώδικα Φορολογίας οι δαπάνες για τα έξοδα αυτοκινήτων εκπίπτουν από τα κέρδη που δηλώνουν οι επιχειρήσεις στη φορολογική τους δήλωση. Οπότε όσο μεγαλύτερα έξοδα  τόσο μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές. Το δε κόστος των αυξήσεων το περνούν στα προϊόντα που παράγουν ή πωλούν  στους καταναλωτές και όλα είναι μέλι γάλα. Πιστεύω πως  όταν από τη μια υπάρχει ένα Κράτος που παγώνει τους μισθούς ή δίνει μηδενικές ευξήσεις και από την άλλη το ίδιο το Κράτος απαιτεί παράλογες αυξήσεις της τάξης του 30-75% τότε καταλύεται κάθε δικαίωμα ισονομίας του πολίτη.

Θεωρώ εκβιαστική και καταχρηστική την αύξηση των τελών κυκλοφορίας του 2010. Το Κράτος χρησιμοποιεί τη δεσπόζουσα θέση του για να επιβάλλει τις παράλογες απαιτήσεις του στους ιδιώτες - πολίτες οι οποίοι βρίσκονται σε μειονεκτική θέση (εάν δεν πληρώσουν μέχρι 31.12.09 θα αναγκαστούν είτε να κυκλοφορούν παράνομα είτε να πληρώσουν προσαυξήσεις για κάθε ημέρα καθυστέρησης καταβολής της οφειλής).

Θα δεχόμουν ίσως να καταβάλλω τα υπέρογκα αυτά τέλη κυκλοφορίας υπό την προϋπόθεση  πως τα μέτρα θα προέβλεπαν την κατάργηση του ΚΤΕΟ και της υποχρεωτικής έκδοσης καυσαερίων. Αφού τα τέλη επιβάλλονται δίχως να εξετάζεται η καλή ή κακή κατάσταση του οχήματός μου τότε ποιός είναι ο λόγος να υποχρεούμαι να πληρώνω έξοδα για κάρτα καυσερίων και για έλεγχο ΚΤΕΟ????

Στις 21.12.09 και ώρα 17.00 στο Παναθηναϊκό Στάδιο διοργανώνεται μαζική διαμαρτυρία ενάντια στην παράλογη αύξηση των τελών κυκλοφορίας (περισσότερες πληροφορίες εδώ). Δεν ξέρω για εσάς μα εγώ θα είμαι εκεί καθώς και σε κάθε εκδήλωση που θα έχει στόχο να μπει φραγή σε κρατικές αυθαιρεσίες αυτού του είδους.

Η κατοχή ΙΧ έχει καταντήσει ασύμφορη. Ασε που εδώ στη πρωτεύουσα αν και πληρώνεις τέλη κυκλοφορίας δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις το αυτοκίνητό σου λόγω των καθημερινών συλλαλητηρίων οπότε στη πράξη το αφήνεις παρακαρισμένο και κάνεις ωτοστοπ για να φτάσεις στον προροισμό σου. Μα ακόμη και αν θέλεις να  ταξιδέψεις εκτός Αθηνών σε υποχρεώνουν να  πληρώνεις υπέρογκα διόδια για πολυτελείς δρόμους που ΘΑ σου παραδοθούν (μέχρι τότε εσύ  κινδυνεύεις να σπάσεις το αμάξι σε καμιά λακούβα του υπάρχοντος οδικού δικτύου το οποίο δεν συντηρείται επαρκώς, τα διόδια όμως διόδια).....

Προσωπικά αρνούμαι να καταβάλλω τέλη προσαυξημένα κατά 75% (έχω ένα αυτοκίνητο του 1991). και σκοπεύω να καταθέσω τις πινακίδες του αυτοκινήτου μου στην αρμόδια ΔΟΥ ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Το ίδιο σκοπεύουν να κάνουν και πολλοί γείτονές μου. Δεν θα δώσουμε την ικανοποίηση στις Δημόσιες Υπηρεσίες να καταληστέψουν το εισόδημά μας. 

Θα μου πείτε και πως θα μετακινούμαστε εάν καταθέσουμε όλοι τις πινακίδες????
Δεν παθαίνουμε τίποτα δίχως αυτοκίνητο...Μια ιδέα είναι....
Λίγη προσπάθεια θέλει να απεξαρτηθούμε από τα αυτοκίνητά μας.....
Ας θυμηθούμε πως το περπάτημα είναι υγεία....
Ας αγοράσουμε κανένα ποδηλατάκι αλλά και...... 

.....γιατί όχι? .......
.....Για σκεφτείτε, περισσότερο στοιχίζει ένα γαϊδουράκι από 352 Ευρώ το χρόνο???? Πόσα θα γλυτώσετε από βενζίνες????? Ασε που θα μπορεί να σε πάει ακόμη και σε μέρη που δεν πάει το ΙΧ....Κερδισμένοι θα βγουν και οι Δήμοι αφού εάν συλλέξουν τα απόβλητα από τα γαϊδουράκια θα μπορούν να τα χρησιμοποιούν για λίπασμα στους δημόσιους κήπους με αποτέλεσμα την εκμηδένιση των κονδυλίων που τώρα καταβάλλουν για αγορά λιπασμάτων (θα ενισχύσουν και τα ελληνικά προϊόντα αφού τα λιπάσματα που χρησιμοποιούν τώρα είναι εισαγόμενα)......

Πιστεύω πως εάν υπήρχε δυνατό καταναλωτικό κίνημα και όλοι οι πολίτες κατέθεταν τις πινακίδες τους, το Κράτος θα αναγκαζόταν να μειώσει το ύψος των τελών κυκλοφορίας. Δεν ξέρω για εσάς μα εγώ θα το κάνω αφού τόσα χρήματα για τέλη κυκλοφορίας δεν τα έχω. Μα και να τα είχα δεν θα ήμουν διατεθειμένη να τα πετάξω για να πληρώνω παράλογα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας που ξεφεύγουν από κάθε λογική.....

Θυμηθείτε.....όποιος θέλει δηλαδή να ενώσει τη φωνή του στη διαμαρτυρία....
Δευτέρα 21.12. ώρα 17.00 στο Παναθηναϊκό Στάδιο

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Ο Μιμίκος και η Μαίρη....


Αντιγράφω μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση που βρήκα στο εξαιρετικό blog Γλυπτοθήκη.

Αφορά την γνωστή ιστορία του Μιμίκου και της Μαίρης, δύο νέων που αγαπήθηκαν πολύ μα ο έρωτάς τους είχε τραγική κατάληξη. Η ιστορία τους συγκλονισε την Αθηναϊκή κοινωνία του 19ου αι. Οι φωτογραφίες, η επεξεργασία τους και το κείμενο είναι του Βερνάρδου  του κατόχου του blog .

Στο μνήμα αυτό ( φωτό ) , που καιρό τώρα έψαχνα να βρώ, δεν υπάρχει κάποιο έργο γλυπτικής, υπάρχει κάτι άλλο : το νεκρό σώμα της Marie Weber ερωμένης του Μιχαήλ Μιμίκου.
Θυμίζω την ιστορία τους ,αν και αυτή που διάβασα στο διαδίκτυο ( την παραθέτω, περιληπτικά, σε ελεύθερη μετάφραση ) , είναι τελείως διαφορετική από την ιστορία που μας έχει παραδώσει ο ελληνικός κινηματογράφος. Δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω ποιά από τις δυο είναι η σωστή.
Γνωρίστηκαν το 1893. Παιδαγωγός στο παλάτι αυτή, στρατιωτικός γιατρός στο νοσοκομείο του Μακρυγιάννη αυτός. Της γνωριμίας ακολούθησε “έρως κεραυνοβόλος” και πολλές μεταξύ τους συναντήσεις στο χώρο της Ακρόπολης. Μια μέρα που η Μαίρη περίμενε τον Μιμίκο να έρθει στην καθιερωμένη συνάντησή τους,αυτός ποτέ δεν πήγε. Το ίδιο συνέβη και την επομένη ημέρα : πάλι ο Μιμίκος δεν εμφανίστηκε στο σημείο συνάντησής τους. Απογοητευμένη η Μαίρη στέλνει μία επιστολή στην εργασία του Μιμίκου , γράφοντάς του ότι αν και αυτή τη φορά δεν εμφανιστεί στη συνάντησή τους τότε αυτή θα σκότωνε τον εαυτό της πηδώντας από την Ακρόπολη.Την επομένη ημέρα ντύθηκε με τα καλά της και πήγε στο σημείο συνάντησής τους. Μάταια όμως. Ο Μιμίκος ούτε αυτή τη φορά πήγε να τη συναντήσει. Κοίταξε για τελευταία φορά προς το σημείο από όπου αυτός συνήθως ερχόταν και όταν διαπίστωσε πως άδικα περίμενε, κλείνει τα μάτια της και πηδά στό κενό. Έντρομοι κάποιοι επισκέπτες της Ακρόπολης πλησιάζουν προς το σημείο όπου είχε γκρεμιστεί,την σηκώνουν και την μεταφέρουν στο κοντινότερο νοσοκομείο που ήταν αυτό που εργαζόταν ο Μιμίκος. Εκείνος μόλις είχε πάει στο γραφείο του μετά από απουσία τριών ημερών για λόγους υγείας, και διάβαζε την επιστολή της Μαίρης που μόλις τότε του παρέδωσαν. Οι φωνές και η αναστάτωση από τη μεταφορά της νεκρής πλέον Μαίρης τον οδήγησαν στο προαύλιο όπου αντίκρισε το άψυχο σώμα της. Απαρηγόρητος όπως ήταν ορκίστηκε να ακολουθήσει την αγαπημένη του, πράγμα που έκανε αυτοκτονώντας με το υπηρεσιακό του πιστόλι.Θάφτηκαν χωριστά την ίδια μέρα στο Α΄Νεκροταφείο. Οι φίλοι του Μιμίκου,όμως, το βράδυ της ημέρας της ταφής, ξέθαψαν το πτώμα του και το ενταφίασαν δίπλα σε αυτό της Μαίρης.Μία τραγωδία, που ο απόηχός της φτάνει μέχρι τις ημέρες μας, τα χρόνια εκείνα είχε συγκλονίσει το Πανελλήνιο. Ενέπνευσε λογοτέχνες και μουσικούς να δημιουργήσουν έργα βασισμένα στην ερωτική αυτή ιστορία.
Η πλάκα ( φωτό πάνω ) είναι τοποθετημένη μπροστά aπό τον σταυρό του μνήματος και πάνω της είναι γραμμένα :
Καρδίαις, αν σμίξουνε στη γη σαν της καρδίαις μας πάλι
Να μη χωρίσουνε ποτέ η μια από την άλλη
Μηνί Φεβρουαρίω φθίνοντι………….
Οι εν ουρανώ ερασταί………
εν 1893 έτει………………………
Μαίρη και Μιχαήλ
Σημ. Είναι εμφανές ότι στον τάφο είναι θαμμένη μόνο η Μαίρη. Όσο για τον Μιμίκο μου είναι άγνωστο το που είναι θαμμένος. Η φωτoεπεξεργασία δική μου.

Εγώ το μόνο που θα ήθελα να συμπληρώσω είναι πως όπως λέγεται το μέρος που έπεσε η Μαίρη ήταν κοντά στην ταβέρνα της Μαρίτσας (δεν γνωρίζω που βρισκόταν). Η υπόθεση έγινε ταινία (1958) με πρωταγωνιστές την Α.Βουγιουκλάκη και τον Α. Μπάρκουλη
Ολοι οι ερωτευμένοι εύχονταν ο έρωτάς τους να είναι τόσο δυνατός σαν του Μιμίκου και της Μαίρης. Ο έρωτάς τους έγινε ποίημα για τους ερωτευμένους....

Έλα ρομαντικά ν’ αγαπηθούμε
εγώ ο Μιμίκος νάμαι κι εσύ η Μαίρη
Έλα στης Πλάκας τις ανηφοριές να πλανηθούμε
να περάσουμε κι απ’ το σπίτι του Σεφέρη
ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ, Ο Ποιητής Μανούσος Φάσης

αλλά και μέτρο σύγκρισης για τους απογοητευμένους.... 
Αγνές αγάπες δεν υπάρχουν
Σαν τον Ρωμαίο και Ιουλιέτα

δεν έχει τώρα εραστές,

τα παραμύθια νέτα σκέτα

και πονηριά όσο ποτές.

Σαν το Μιμίκο και τη Μαίρη

δεν έχει πίστη πουθενά,

μια εταιρεία κάθε ταίρι

ένας τον άλλο δεν πονά.
(Τους στίχους βρήκα εδώ)


Ο έρωτάς τους δεν ξεχάστηκε μέχρι τα νεότερα χρόνια που έγινε τραγούδι......
(Ο Μιμίκος και η Μαιρη στον δίσκο "Το Πανόραμα" του Μίμη Πλέσσα και του Κώστα Βίρβου με τον Δώρο Γεωργιάδη)

* Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες που λάβαμε από τη φίλη του blog Ερριέτα Χαρίτση (το γένος Μιμήκου) ο Μιμίκος και η Μαίρη γνωριστηκαν το 1891-2. Εκείνος ήταν και γιατρός στο παλάτι, εκείνη παιδαγωγός στο παλάτι, κόρη του ιατρού Weber στο παλάτι του Kaiser. Ο πατέρας της δεν ήθελε αυτο το δεσμό και θα την έφερνε πίσω στην Γερμανία. Αυτός ήταν ο λόγος της συχνης ανταλλαγής επιστολών. Η απροθυμία του πατέρα να αποδεχτεί τον Μιχάλη Μιμήκο μαζί με την κακή συγκυρία της αρρώστιας του Μιχάλη, οδήγησε τους δύο νεαρούς ερωτευμένους στην απόφαση να αυτοκτονήσουν.

Ο Βερνάρδος όπως γράφει στο blog του είναι λάτρης των άγνωστων εκείνων γλυπτών που συγκατοικούν μαζί μας στους δρόμους, σε πλατείες αλλά και σε κοιμητήρια και συνήθως τα προσπερνάμε. Η διαδικτυακή του Γλυπτοθήκη παρουσιάζει μια εξαιρετική οργάνωση και αρχειοθέτηση που πολύ τη ζήλεψα (με την καλή την έννοια) και σας συνιστώ να την επισκεφτείτε.  

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Σκόρπιες σκέψεις (Σκουπίδια, "μονιμάδες" Δημόσιοι Υπάλληλοι, συμβασιούχοι)


Στο μέλλον τα Χριστούγεννα θα αφηγούμαστε στα παιδάκια παραμύθια που αντί για καλλικατζάρους θα μιλάνε για σκουπίδια που μεταμορφώνονταν σε λιχουδιές . Τα παραμύθια θα ξεκινούν κάπως έτσι : "Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας τόπος όπου κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων οι άνθρωποι αντί όπως συνηθιζόταν σε όλες τις χώρες να μοιράζουν δώρα, είχαν την "παράδοση" να μοιράζουν σκουπίδια.....Και στα παιδάκια που πήγαιναν να πουν τα κάλαντα οι σπιτονοικοκύρηδες αντί για γλυκά τα φόρτωναν με τα σκουπίδια της προηγούμενης ημέρας. Και τότε τα παιδάκια αναλάμβαναν ένα θεάρεστο έργο, μόλις έπαυαν να λένε τα κάλαντα μετέφεραν όλα τα σκουπίδια με τα οποία ττα είχαν φορτώσει οι μεγάλοι σε μια πλατεία. Σε αυτήν την πλατεία τα παιδάκια έβαζαν στο κέντρο τα σκουπίδια κι έπειτα πιάνονταν από τα χέρια σε έναν ξέφρενο στροβιλιστό χορό γύρω από αυτά. Και στοβιλίζονταν και στροβιλίζονταν γύρω από τα σκουπίδια και τους τραγουδούσαν. Και από το πολύ τραγούδι τα σκουπίδια μεταμορφώνονταν και γίνονταν λογής λογής λιχουδιές και ζαχαρωτά (ένα είδος μαγικής ανακύκλωσης δηλαδή) Κι έτσι σιγά σιγά άλλαξε ο κόσμος, και όσο οι μεγάλοι φόρτωναν τα παιδάκια με σκουπίδια τόσο αυτά μάθαιναν να γεμίζουν τον κόσμο με λιχουδιές μεταμορφώνοντας τα σκουπίδια. 
Κι έτσι γεννήθηκε η χώρα των "σκουπιδολιχουδιών"....


Ομως αυτά συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια. Στην πραγματικότητα κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα η "παράδοση" θέλει τους εργαζόμενους στον τομέα της καθαριότητας στην Αθήνα να έχουν κάνει ένα αρχέγονο τάμα : Να απέχουν από τα εργασιακά τους καθήκοντα (με διαφορετική αφορμή κάθε χρόνο) και να αφήνουν την Αθήνα "στολισμένη" με λογιών λογιών βουναλάκια απορρίματα που κάνουν χαρούμενα όχι μόνο τα περιστεράκια της Αθήνας αλλά και τα τρωκτικά της.

Για φέτος λένε πως η απεργία τους έχει ως βασικό αίτημα τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων .  Φυσικά θα πειθόμουν με το αίτημά τους εάν δεν γνώριζα πως τόσα χρόνια που οι συμβασιούχοι συνάδελφοί τους εργάζονταν ανασφάλιστοι (stage), η φυτοζωούσαν με τα έσοδα από την μειωμένη απασχόληση δεν ίδρωνε το αυτάκι κανενός μα  σιωπούσαν. Πως ξαφνικά  ξύπνησαν οι στρατιές των "μονιμάδων" του Δημοσίου και δηλώνουν ο ένας κλάδος μετά τον άλλον συμπαράσταση στους συμβασιούχους συναδέλφους τους?????

Επειδή συμβασιούχοι δεν υπάρχουν μόνο στον τομέα καθαριότητα αλλά σε ολόκληρο το Δημόσιο τομέα ας δούμε με αριθμούς τι συμβαίνει με τους Δημοσίους Υπαλλήλους στην Ελλάδα :

1. Η Ελλάδα απασχολεί συγκριτικά πολύ περισσότερους εφοριακούς υπαλλήλους από όσους η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία (συγκριτικά με την έκταση κάθε χώρας και τον πληθυσμό)
2. Διαθέτει 349 Ειρηνοδικεία (με υπαλλήλους, ενοίκια και λοιπά λειτουργικά έξοδα)
3. Οι υπάλληλοι που υπηρετούν στα Σώματα Ασφαλείας ανέρχονται σε 68.000 όταν η Βρετανία με εξαπλάσιο πληθυσμό απασχολεί 212.000 και η Σουηδία με ελαφρά λιγότερο πληθυσμό αλλά πενταπλάσια έκταση απασχολεί μόνο 23.000
4.Στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης υπάρχουν 3200 Νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που απασχολούν 16.000 άτομα από τα οποία καθώς φαίνεται το 16% είναι ανενεργό
5. Δαπανά για τη δημόσια διοίκηση το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ.
Παρ΄όλα αυτά το επίπεδο εξυπηρέτησης του πολίτη όπως όλοι γνωρίζουμε βρίσκεται στα κατώτατα επίπεδα. Οταν έχουμε πυρκαγιές δεν έχουμε πυροσβεστική, όταν έχουμε επιδημίες δεν έχουμε μονάδες εντατικής, έχουμε πολλούς καθηγητές αλλά δεν έχουμε καλή εκπαίδευση κλπ (Πηγή Καθημερινή 18.11.09)

Σύμφωνα με άλλο άρθρο βάσει της πρόσφατης καταγραφής που πραγματοποίησε το Υπουργείο Εσωτερικών μέχρι τον Μάρτιο του 2009 υπήρχαν 741.148 μόνιμοι υπάλληλοι, ενώ έως τις 30.9.09 καταγράφηκαν 73.334 συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου και 19.406 με συμβάσεις έργου, δηλαδή σύνολο εργαζομένων στον δημόσιο τομέα 833.888!!!!! (Πηγή Εθνος της Κυριακής15.11.09)


Με βάση λοιπόν τα παραπάνω στοιχεία θεωρώ εντελώς αδικαιολόγητο τον  συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων και εντελώς παράλογη την απαίτηση να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι με το παρακάτω σκεπτικό ....
1. Αφού στη ζωή των Εφοριακών μπήκε δειλά δειλά η μηχανογράφηση (σύστημα TAXIS) τότε γιατί θα πρέπει δηλαδή να αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των υπαλλήλων που υπηρετούν στην Εφορία (συμπεριλαμβανομένων των συμβασιούχων)? Λογικά η χρήση της τεχνολογίας μειώνει δραστικά τον όγκο εργασιών αφού πολλά έγγραφα που παλιά συμπληρώνονταν με το χέρι ή έπρεπε οι υπάλληλοι να αναζητήσουν ανάμεσα σε αραχνιασμένους φακέλους τώρα είναι καταχωρημένα σε ηλεκτρονικά αρχεία εύκολα και γρήγορα προσβάσιμα. Αντίστοιχα η αυξανόμενη χρήση της τεχνολογίας με τίποτα δεν μπορεί να εξηγήσει τον διαρκώς διογκούμενο αριθμό των ανέλεγκτων φορολογικών υποθέσεων που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια σε σχέση με το παρελθόν. Τι συμβαίνει λοιπόν???? Είναι θέμα αριθμού ατόμων ή μήπως θέμα κακοδιαχείρησης????
2. Αν και η χώρα μας διαθέτει 349 Ειρηνοδικεία και πλείστους δικαστές και δικαστικούς υπαλλήλους (συμβασιούχους και μη) δεν νομίζω να υπάρχει άλλη χώρα όπου η δικαιοσύνη να απονέμεται με τόσο αργούς ρυθμούς. Ξεκινάς μια δίκη στην εφηβεία σου και είναι αμφίβολο εάν λίγο πριν να συνταξιοδοτηθείς είσαι τυχερός και βγει η τελική απόφαση του δικαστηρίου  -αν δεν έχουν  ωστόσο παραγραφεί τα αδικήματα από τις πολλές αναβολές λόγω παρέλευσης της νόμιμης προθεσμίας και ας μην φταις εσύ..... 
3. Αν και ο αριθμός των υπηρετούντων στα Σώματα Ασφαλείας (συμπεριλαμβανομένων των συμβασιούχων) βαίνει αυξανόμενος, η εγκληματικότητα στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει σπάσει κάθε ρεκόρ αποδεικνύοντας την ανικανότητα κάποιων να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντα για τα οποία τους πληρώνει κάθε φορολογούμενος πολίτης.  Ρεκόρ πρωτοτυπίας για τον τόπο μας.
4. Τα 3200 ΝΠΔΔ έχουν γίνει σαν την μόδα των παιδότοπων. Τη μια μέρα ανοίγουν (ξοδεύονται αθρόες επιδοτήσεις, προσλαμβάνεται προσωπικό δίχως απαραίτητα να έχουν τα πνευματικά εφόδια ή αντίστοιχη εμπειρία για τη συγκεκριμένη δουλειά) και την επομένη κλείνουν (αφού δεν προβλέπεται ως προϋπόθεση προτού να εγκριθεί η σύστασή τους, καμία απολύτως μελέτη βιωσιμότητας του συγκεκριμένου φορέα). Παρ΄όλα αυτά το προσωπικό ακόμη και αν κλείσει ο φορέας δεν παύει την εργασιακή του σχέση όπως θα περίμενε κανείς. Συνήθως "βολεύεται" σε κάποιαν άλλην υπηρεσία με περισσότερα προνόμια από αυτά που είχε όταν πρωτοπροσλήφθηκε (το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του "βολέματος" των υπαλλήλων της ΟΑ αλλά και του προσωπικού των λογής λογής "αναπτυξιακών" εταιριών της τοπικής αυτοδιοίκησης).
 5. Για να κατέχει τα πρωτεία η χώρα μας στις δαπάνες για τη Δημόσια Διοίκηση ξοδεύοντας το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ ανάμεσα σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ σκέφτομαι πως το λογικότερο είναι πως κάτι δεν κάνει καλά η Πολιτεία όσον αφορά τη χρηστή διαχείρηση των δαπανών.....

Δεν έχω τίποτα με τους συμβασιούχους μα κατά την ταπεινή μου γνώμη το πρόβλημα δεν είναι βέβαιο πως θα λυθεί με την επιβάρυνση του Δημοσίου τομέα με πρόσθετο προσωπικό (τη μονιμοποίησή τους). Αντίθετα το πρόβλημα νομίζω πως θα λυνόταν μόνον εάν γινόταν σωστή διαχείρηση και  αναδιανομή του μόνιμου δημοσιοϋπαλληλικού προσωπικού εκεί που υπάρχουν πραγματικές ανάγκες και με βάση τις σπουδές τους και την εμπειρία τους.

Εξ άλλου αδυνατώ να κατανοήσω πως είναι δυνατόν παρ΄ όλο που τα τελευταία χρόνια πολύς κόσμος εξυπηρετείται από τα υπεράριθμα ΚΕΠ που βρίσκονται σε κάθε γειτονιά , οι Δημόσιοι Υπάλληλοι να εξακολουθούν να αιτιολογούν την ανεπαρκή εκτέλεση των υπηρεσιών που οφείλουν να παρέχουν στους πολίτες  στη μη επάρκεια προσωπικού!!!!!! Κατ΄αρχήν τα ΚΕΠ επιφορτίστηκαν με μεγάλο όγκο ρουτινιάρικων εργασιών του Δημοσίου (όπως έκδοση πιστοποιητικών, γνήσιο της υπογραφής κλπ ) που πριν εκτελούσαν οι ίδιοι οι Υπάλληλοι του Δημοσίου, άρα απαλλάχτηκαν  (με σύμμαχο  τη χρήση της τεχνολογίας και της μηχανογράφησης) από σημαντικό όγκο δουλειάς. Τότε γιατί εξακολουθούν να γκρινιάζουν???? Μήπως θα έπρεπε να εκπαιδευτούν για κανένα 6μηνο στον ιδιωτικό τομέα για να δουν τους ρυθμούς με τους οποίους εργάζονται οι συνάδελφοί τους στον ιδιωτικό τομέα?????

Αυτό που πρέπει να γίνει (κατά τη γνώμη μου) είναι να μετρηθεί άμεσα η παραγωγικότητα των μονίμων υπαλλήλων. Για παράδειγμα πόσοι από τους εργαζόμενους στον Δημόσιο τομέα εξαντλούν το ωράριό τους (με βάση το οποίο πληρώνονται) κανονικά??? Εάν οι ελεγκτές της Δημόσιας Διοίκησης έκαναν έναν γύρο   στις Δημόσιες Υπηρεσίες τόσο τα πρωϊνά όσο και στο τέλος του ωραρίου των Δημοσίων Υπηρεσιών θα εκπλήσσονταν από το πόσα περιθώρια για αύξηση της παραγωγικότητας υπάρχουν αφού τα ωράρια  εργασίας συνήθως  εξαρτώνται από τις........ συναδελφικές "αλληλοεξυπηρετήσεις".

Και αυτό ισχύει και για τους εργάτες καθαριότητας οι οποίοι εξ όσων γνωρίζω δεν είναι και από τους πιο "τυπικούς" κλάδους στον τομέα της παραγωγικότητας (όσον αφορά το ωράριο εργασίας), αφού όντας στον δρόμο ολημερίς  δύσκολα μπορεί κανείς να ελέγξει την ώρα προσέλευσής τους και την ώρα αποχώρησής τους από τα εργασιακά τους καθήκοντα..... Μήπως λοιπόν αντί για "δήθεν" κινήσεις συμπαράστασης οφείλουν  και αυτοί να δώσουν ένα χεράκι και να κάνουν  ώριμες και τεκμηριωμένες προτάσεις για το πως θα μπορούσαν να λειτουργήσουν οι Υπηρεσίες πιο  παραγωγικά και πιο "νοικοκυρεμένα" για να βελτιώσουμε όλοι την καθημερινότητά μας ????
Οχι τίποτα άλλο, μήπως και δούμε καμιά "άσπρη" (καθαρή και νοικοκυρεμένη) ημέρα στην πολύπαθη Αθήνα μας .....μέρες που έρχονται....

Το σκίτσο είναι από www.prosanatolismoi.gr


Ενδιαφέρον άρθρο σχετικό με την ανάρτηση μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

ΟΤΕ = Οταν το Τηλέφωνο Επισκευάζεται για πολλές μέρες....."φταίει ο εργολάβος".....


Είναι κάποιες φορές που ακόμη και μια απλή συναλλαγή με Δημόσιες Υπηρεσίες ή ΔΕΚΟ αποτελεί μια δοκιμασία για γερά νεύρα ή για όσους δεν διαθέτουν γερά νεύρα μια δοκιμασία για να βρεθείς μια γραμμή πριν τα όρια της τρέλλας....

Εδώ και 10 ημέρες (δηλαδή από την τελευταία ανάρτηση) "βουβάθηκε" τόσο η τηλεφωνική γραμμή μου όσο και η σύνδεση με το internet. Η απάντηση που έπαιρνα επί 10 ημέρες από τον ΟΤΕ σε σχετικό ερώτημα για τους λόγους της διακοπής της σύνδεσης ήταν "λόγω καλωδιακής βλάβης" τουτέστιν όλη η περιοχή θα έπρεπε να μην έχει τηλέφωνο και πως "εντός της ημέρας" θα έπρεπε να αποκατασταθεί η βλάβη (επί 10 ημέρες μου έδιναν την ίδια και απαράλλαχτη στερεότυπη απάντηση).
Την ίδια περίοδο μιλώντας με έναν φίλο μου (και αυτός συνδρομητής στον ΟΤΕ), μου αποκάλυψε πως ακριβώς η ίδια υπόθεση συνέβαινε και στον ίδιο (στην περιοχή του Χαλανδρίου) . Το αξιοπερίεργο ήταν πως οι άλλοι ένοικοι της περιοχής (οι οποίοι ήταν σε άλλον πάροχο) δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Μετά από αλλεπάλληλα τηλέφωνα στις βλάβες όπου συνομίλησα με Ηράκλειο Κρήτης  και με Θεσσαλονίκη (εκεί λέει χτυπάει η γραμμή των βλαβών όταν είναι απασχολημένο το κέντρο της πρωτεύουσας), με τα νεύρα τεντωμένα ζήτησα το τηλέφωνο κάποιας αρμόδιας υπηρεσίας να επικοινωνήσω απευθείας και να μου πουν υπεύθυνα πότε επί τέλους θα επιδιορθωθεί η βλάβη. Από περίπου 10 νούμερα που κάλεσα (όποτε απαντούσε κάποιο τηλέφωνο με παρέπεμπαν σε άλλο, και όλες αυτές οι κλήσεις αναγκαστικά γίνονταν με χρέωση του κινητού μου τηλεφώνου) η απάντηση παρέμενε στερεότυπα  "οφείλεται σε καλωδιακή βλάβη και αν δείτε κάπου εκεί κοντά θα πρέπει να συναντήσετε το συνεργείο που θα σκάβει για να βρει τη βλάβη, κάποιο καλώδιο θα είναι κομμένο". 

Σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι που χάνεις κάθε ίχνος αισιοδοξίας και λογικής και τρελλαίνεσαι.....
Πήρα λοιπόν το αυτοκινητάκι μου και όργωσα ολόκληρη την περιοχή για να πάω να βρω αυτό το συνεργείο που ήθελε τόσες μέρες να βρει την βλάβη....Μήτε συνεργείο συνάντησα, μήτε βρήκα να σκάβουν. Ως τελευταία επιλογή πριν από την απόφαση να ξεριζώσω κάθε γραμμή σταθερού τηλεφώνου (να γλυτώσω και τα πάγια ντε) αποφάσισα να επισκεφτώ την τεχνική υπηρεσία του ίδιου του ΟΤΕ της περιοχής επιμένοντας - ευγενικά με μεγάλη προσπάθεια- να μου δοθεί μια υπεύθυνη απάντηση για το πότε θα έχει επισκευαστεί η βλάβη. Η απάντηση ήταν "μην ανησυχείτε έχει τακτοποιηθεί το θέμα σας, η εντολή για την επιδιόρθωση για την βλάβη έχει δοθεί στον εργολάβο". Οταν τόλμησα να επισημάνω πως "αν εκείνοι έχουν δώσει τη βλάβη στον εργολάβο αυτό δεν μου λέει τίποτα αφού το πρόβλημα του μουγγού μου τηλεφώνου εξακολουθεί να υφίσταται" η κοπέλα μου απάντησε πως "ξέρετε δεν φταίμε εμείς, εμείς έχουμε δώσει τη βλάβη στον εργολάβο, είναι θέμα δικό του πότε θα το φτιάξει" και εκείνη την ώρα αναρωτήθηκα τότε ποιό είναι το νόημα της ύπαρξης της τεχνικής υπηρεσίας εάν όλα τα κουμαντάρει ο χ ή ψ εργολάβος.


Να μην σας τα πολυλογώ το ίδιο βράδυ η τηλεφωνική γραμμή ως εκ θαύματος επιδιορθώθηκε......και ας μην φάνηκε κανένα συνεργείο, και ας μην έσκαψε κανείς....
(να χρέωσε άραγε τον ΟΤΕ ο εργολάβος για σκαψίματα??? Who knows????)
Την επόμενη μέρα δίχως δεύτερη σκέψη αποφάσισα να  αφήσω γειά  στον ΟΤΕ. Εκανα αίτηση σε άλλον πάροχο. Γνωρίζω πως ίσως και στον άλλον πάροχο να αντιμετωπίσω τα ίδια.  Ομως ένα πράγμα που δεν αντέχω πια, είναι να πετάνε οι υπάλληλοι ο ένας το μπαλάκι των ευθυνών στον άλλον  ...."δεν φταίμε εμείς, φταίει ο εργολάβος".....
Αν χρειαστεί θα ξαναφύγω  έως ότου βρω μια εταιρεία που να μου λέει πως η βλάβη θα διορθωθεί σε 10 ημέρες και να το εννοεί. Καλά στο παρελθόν, να δείξω κατανόηση για τις όποιες δυσκολίες,  αλλά στις μέρες μας που η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ......γιατί?????

Παρεπιπτόντως διάβαζα σε μια εφημερίδα πως οι συνδρομητές εγκαταλείπουν τον ΟΤΕ για άλλους παρόχους.  Αν και κερδοφόρος ο ΟΤΕ, τα έσοδά του δείχνουν να υποχωρούν κατά 6.5% στο τελευταίο εννεάμηνο.  (διαβάστε το σχετικό άρθρο εδώ)

Μήπως αυτό θάπρεπε να προβληματίσει την διοίκηση του ΟΤΕ?

Η μήπως ακόμη και για την μαζική φυγή των συνδρομητών από τον ΟΤΕ θα πουν κάποτε πως
"φταίει κάποιος εργολάβος"????

Αντε και μη χειρότερα.....

ΥΓ. Είπα καλή εβδομάδα ή το ξέχασα από τη γκρίνια????

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Για ποιά χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης μιλάμε?


Σταδιακή εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο Δημόσιο προανήγγειλε χθες ο κ. Λοβέρδος λέγοντας πως δεν θα μεταφερθούν νέα βάρη στις πλάτες των ασφαλισμένων σε εφαρμογή της απόφασης του Ευρωδικαστηρίου (σχετικό άρθρο εδώ).

Υποθέτω πως όλοι μας διακατεχόμαστε από μια ανησυχία για το τι μας ξημερώνει όσον αφορά το Ασφαλιστικό. Κανείς ασφαλισμένος δεν θα ήθελε νομίζω να του έχουν κρατήσει από το μισθό έναν σκασμό εισφορών και άμα φτάσει σε ηλικία συνταξιδότησης να του πουν "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος"....Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να πω "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος" και αυτό να με απάλλασσε κάθε φορά από την ευθύνη καταβολής ασφαλιστικών  εισφορών, φόρων, ΕΤΑΚ κλπ

Εδώ και χρόνια (ήδη από το 1991) οι επίσημες εξαγγελίες  μεταξύ άλλων  μας υπόσχονταν πως με την είσοδο των μεταναστών στη χώρα μας θα λύνονταν όλα τα προβλήματα του Ασφαλιστικού αφού ως γνωστόν λόγω του δημογραφικού προβλήματος της χώρας μας (γήρανση του πληθυσμού) τα ασφαλιστικά Ταμεία έδειχναν σημάδια κόπωσης  και ενώ οι εισπράξεις από εισφορές έδειχναν καθοδική πορεία οι πληρωμές για συντάξεις έδειχναν ανοδική πορεία. Τι άλλαξε από τότε και έχουμε πάλι προβλήματα??? Γιατί τα Ταμεία βρίσκονται για ακόμη μια φορά στα πρόθυρα χρεωκοπίας???

1. Κατ΄αρχήν φήμες θέλουν τους επιχειρηματίες να έχουν κηρύξει μια άτυπη στάση πληρωμής όσον αφορά την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών. Από τη μια η στάση πληρωμών που έχει κηρύξει το ίδιο το Δημόσιο στις οφειλές του προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, από την άλλη η οικονομική κρίση  που έχει πλήξει την ρευστότητα των ιδιωτικών επιχειρήσεων δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα  με αποτέλεσμα αρκετές επιχειρήσεις να αναγκάζονται να αφήνουν για αργότερα την τακτοποίηση των ασφαλιστικών εισφορών. Σε κάποιες περιπτώσεις οι συνεπείς επιχειρηματίες βλέποντας να επιβραβεύεται η ασυνέπεια και η ασυδοσία (βλ. χάρισμα ασφαλιστικών εισφορών σε ποδοσφαιρικές ομάδες κ.α.)  και πως οι ασυνεπείς βγαίνουν πάντα κερδισμένοι, δυσανασχετούν και νιώθουν κορόϊδα με αποτέλεσμα να τους μιμούνται, παγιώνοντας έτσι αργά και σταθερά "αρνητικά πρότυπα" στον επιχειρηματικό κόσμο που όμως σιγά σιγά εξαπλώνονται.

2. Εχω μια απορία : Aλήθεια γιατί τα μέτρα για την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ξεκινούν από  την εξομοίωση των ορίων ηλικίας αντρών και γυναικών εργαζόμενων στο Δημόσιο και όχι από την εξομοίωση του ορίου ηλικίας ανάμεσα στους εργαζόμενους στον Δημόσιο και τον Ιδιωτικό τομέα ανεξαρτήτως φύλου????

Χρειαζόταν δηλαδή η χώρα μας να καταδικαστεί από το Ευρωδικαστήριο για να διαπιστώσουν όσοι κυβέρνησαν ή κυβερνούν τον τόπο μας καθώς και οι συνδικαλιστικοί φορείς πως υπάρχουν πολλές ανισότητες στον τρόπο που συνταξιοδοτούνται οι ασφαλισμένοι???? Και εν πάσει περιπτώσει το κύριο πρόβλημα είναι πως οι γυναίκες που εργάζονται στο Δημόσιο συνταξιοδοτούνται νωρίτερα από τους άντρες του Δημοσίου ή μήπως το κύριο πρόβλημα είναι πως υπάρχουν τεράστιες ανισότητες ανάμεσα στη μεταχείρηση ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων γενικότερα στον τόπο μας ανεξαρτήτως φύλου????
-Γιατί όταν ένας άντρας που εργάζεται στο Δημόσιο  μπορεί  να συνταξιοδοτηθεί στα 45 του (Σώματα Ασφαλείας, Στρατιωτικοί, Αστυνομικοί, Δικαστές κλπ) ενώ ένας οικοδόμος δεν μπορεί να συνταξιοδοτηθεί πριν από τα 65 του (άντε με τα χίλια ζόρια λόγω ανθυγιεινής εργασίας να συνταξιοδοτηθεί στα 58 του???).
- Εάν υπάρχει στα αλήθεια πρόβλημα συνέχισης καταβολής των συντάξεων τότε γιατί η εξομοίωση δεν ξεκινά με περικοπές προνομίων όπως η κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος των  Βουλευτών, Πρώην Πρωθυπουργών, Δημοτικών Αρχόντων κλπ οι οποίοι κατοχυρώνουν με μία ή 2 τετραετίες συνταξιοδοτικό δικαίωμα, διατηρώντας παράλληλα όλα τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα από το επάγγελμα που ασκούσαν προτού να συνταξιοδοτηθούν?
-Γιατί μια εργαζόμενη στο Δημόσιο μπορούσε να συνταξιοδοτηθεί στη 15ετία - πρακτικά αυτό σήμαινε πως εάν είχε αρχίσει να εργάζεται στα 18 της, στα 33 της χρόνια θα ήταν συνταξιούχα (έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα) ενώ μια γυναίκα στον ιδιωτικό τομέα (ακόμη και αν έχει τα απαιτούμενα ένσημα) δεν μπορεί να συνταξιοδοτηθεί πριν από τα 60 της???
(σχετικό άρθρο για τις συντάξεις στο Δημόσιο εδώ αν και σχεδόν για κάθε κλάδο του Δημοσίου ισχύει και κάτι διαφορετικό όπως π.χ. για τους στρατιωτικούς εδώ - Για το ΙΚΑ εδώ)

3. Γιατί η χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν ξεκινά από το κυνηγητό της μαύρης εργασίας η οποία κατά κύριο λόγο στερεί σημαντικά έσοδα από τα Ασφαλιστικά Ταμεία και δημιουργεί ανισότητες ανάμεσα στους εργαζόμενους - εκείνους που δέχονται να εργαστούν ανασφάλιστοι και εκείνους που δεν δέχονται?????
Η τελευταία φουρνιά μεταναστών άθελά της έδωσε το οριστικό χτύπημα στα Ασφαλιστικά Ταμεία αφού όντας ανειδίκευτη (σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές που ήταν συνήθως ειδικευμένοι τεχνίτες π.χ. πετράδες, πλακάδες, σιδεράδες κλπ) ενδίδει ευκολότερα  στους εκβιασμούς επιτήδειων για παροχή ανασφάλιστης εργασίας. με αποτέλεσμα τη διαφυγή εισφορών από τα Ταμεία.
Ποιός όμως ευθύνεται για τη μαύρη εργασία?
- Ευθύνεται κάθε έξαθλιωμένος που έρχεται στον τόπό μας και προσπαθεί να επιβιώσει δουλεύοντας για ένα κομμάτι ψωμί?
- Ευθύνεται κάθε μαγαζάτορας - κερδοσκόπος ο οποίος επιχειρεί να βγάλει και από τη μύγα ξύγγι κάνοντας όσες παρανομίες τον παίρνει???
- Η μήπως ευθύνεται το ίδιο το Δημόσιο αφού δεν προβαίνει στους αναγκαίους ελέγχους όχι μόνο για να προασπίσει τα οικονομικά συμφέροντα κάθε Ασφαλιστικού φορέα  μα και για να εγγυηθεί  πως όλοι οι μαγαζάτορες καταβάλλουν ισομερώς το μερίδιό τους απέναντι στις υποχρεώσεις που ορίζονται από τον νόμο περί χρηματοδότησης του κοινωνικού συστήματος ασφάλισης
(εν τέλει είναι ή δεν είναι όλοι οι πολίτες ίσοι όχι μόνο στα δικαιώματα αλλά και στις υποχρεώσεις???)


4. Γιατί η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ θυμήθηκαν/ανησύχησαν  ΤΩΡΑ για το μέλλον του ασφαλιστικού???
α. Οταν ποιούσαν την ήσσαν για την ομηρεία χιλιάδων συμβασιούχων stage δεν γνώριζαν δηλαδή πως για χιλιάδες εργαζόμενους ΔΕΝ καταβάλλονταν εισφορές αφού επρόκειτο για ανασφάλιστη εργασία και πως τα ασφαλιστικά Ταμεία έχαναν πόρους???? Γιατί δεν αντιδρούσαν παρά δέχονταν  παθητικά την πρόσληψη ανασφάλιστων ατόμων για εργασία στην ίδια τη ΓΣΕΕ, στο ίδιο το ΙΚΑ, στο  ίδιο το Υπουργείο Εργασίας αλλά και αλλού????? Δεν γνώριζαν πως σύμφωνα με τον νόμο η "μαθητεία" δεν μπορεί να περιλαμβάνει 40ρηες και 50ρηδες παρά μόνο νεαρούς απόφοιτους πτυχιούχους ??? Δεν γνώριζαν πως για τους εργαζόμενους στα stage ΔΕΝ καταβάλλονται ασφαλιστικές εισφορές αλλά πως αν κάποιοι από αυτούς μονιμοποιηθούν μετά τις επαναλαμβανόμενεες (παράνομα) ανανεώσεις των συμβάσεών τους δικαιούνται να τους καταβληθούν αναδρομικά οι ασφαλιστικές εισφορές για όσα χρόνια εργάζονταν στο Δημόσιο τινάζοντας έτσι στον αέρα κάθε απόπειρα οικονομικού προϋπολογισμού των ασφαλιστικών φορέων ????
β.  Γιατί δεν λένε στον κόσμο οι εκπρόσωποι της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ πως αν και γνώριζαν τα προβλήματα των ασφαλιστικών φορέων συναίνεσαν ώστε 3500 περίπου υπάλληλοι της πρώην Ολυμπιακής να τακτοποιηθούν από την 1.1.2010 στο Δημόσιο επιβαρύνοντας το Δημόσιο και κάθε φορολογούμενο με ημερομίσθια ασύγκριτα υψηλότερα από τους μισθούς που εισπράττουν οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι, και πως οι υπάλληλοι της πρώην ΟΑ στην ουσία θα αντικαταστήσουν μέρος των συμβασιούχων των οποίων λήγουν οι συμβάσεις???? (σχετικό άρθρο εδώ)
γ. Γιατί δεν λένε πως τα Ασφαλιστικά Ταμεία επιβαρύνθηκαν (ή θα επιβαρυνθούν) από πρόσθετα κονδύλια λόγω συνταξιοδότησης στα 45(!!!!) όσων πρώην υπαλλήλων της ΟΑ επέλεξαν να μην ενταχθούν (ή δεν επιλέχθηκαν) στο νέο σχήμα της ΟΑ???? 

Εν πάσει περιπτώσει ως εργαζόμενη προερχόμενη από τον ιδιωτικό τομέα  υποψιάζομαι πως τα  μικροκομματικά συμφέροντα εξακολουθούν να υπερτερούν της συλλογικής κοινωνικής ευθύνης.
Ενα πράγμα έχω να πω :  
Οσο η επίσημη πολιτεία δεν θα τολμά να "πειράξει" τα προνόμια που σήμερα απολαμβάνουν ορισμένοι προνομιούχοι κλάδοι ή εργαζόμενοι στον Δημόσιο τομέα σε βάρος των εργαζομένων στον Ιδιωτικό τομέα λυπάμαι αλλά δεν αισιοδοξώ πως θα βρεθεί λύση για το Ασφαλιστικό.

Εάν στα αλήθεια κυριαρχεί η ανησυχία για την επιβίωση των ασφαλιστικών Ταμείων και οι κυβερνώντες επιθυμούν να σώσουν το Ασφαλιστικό πιστεύω πως θα πρέπει :
- Nα πάψουν να επωφελούνται από παροχές (τύπου εφ΄απαξ) όσοι εργαζόμενοι  έτυχε να ενταχθούν λόγω απόσπασης ή μετάταξης  σε άλλους τομείς του Δημοσίου εάν από τον μισθό τους δεν έχουν παρακρατηθεί οι ανάλογες εισφορές. Για παράδειγμα δεν μπορεί οι πρώην εργαζόμενοι στην ΟΑ που μετατάχθηκαν στην ΥΠΑ να  απομυζούν και να διεκδικούν μερίδιο από το "εφ΄άπαξ" (όταν συνταξιοδοτούνται) που δικαιούνται οι υπάλληλοι της ΥΠΑ οι οποίοι όμως καταβάλλουν εδώ και χρόνια ένα μέρος του μισθού τους για αυτό το σκοπό!!!!
- Να μην επιτρέπεται από εδώ και στο εξής κανενός είδους ανασφάλιστη εργασία (stage κλπ) ούτε στον Δημόσιο ούτε στον Ιδιωτικό Τομέα.
- Οι προτεραιότητες της Κυβέρνησης να στραφούν στο κυνήγι της ανασφάλιστης εργασίας και ιδιαίτερα της στυγνής εκμετάλλευσης αδήλωτων μεταναστών.
- Να εξομοιωθούν τα όρια ηλικίας ανάμεσα στους εργαζόμενους στον Δημόσιο και τον Ιδιωτικό τομέα ανεξαρτήτως φύλου και όχι ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες εργαζόμενους μόνο στον Δημόσιο τομέα. Δεν μπορεί σε ένα ευνομούμενο κράτος να εφαρμόζονται πρακτικές που προάγουν διακρίσεις και ανισότητες ανάμεσα σε εργαζόμενους και συνταξιούχους πρώτης και δεύτερης κατηγορίας (Δημόσιο-Ιδιωτικός τομέας) καταργώντας το δικαίωμα της ισονομίας ανάμεσα στους πολίτες.

Διαφορετικά συγχωρέστε με μα πιστεύω πως όλοι αυτοί οι διάλογοι περί διάσωσης του Ασφαλιστικού θα είναι "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε"!!!!!

* Το σκίτσο είναι του Ηλία Μακρή