ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Το στέκι......


Τρέχω.......
Θέλω να ξεφύγω και να φτάσω στο στέκι μου, στο καταφύγιό μου.......
Στους δρόμους κόσμος πολύς.....Αυτοκίνητα πολλά.....Τα πεζοδρόμια μεταμορφώθηκαν σε τροχοδρόμια.....
Τι κι αν λέγονται πεζοδρόμια αφού φιλοξενούν πλέον μοναχά μηχανές μεγάλου κυβισμού.....
Κορναρίσματα....θόρυβος.....οι άνθρωποι δεν ακούνε πια ο ένας τον άλλον...τσιρίζουν....προσπαθούν ο ένας να ξεπεράσει τη φωνή του άλλου....να ακουστεί....

Αργησα ! Εχω ραντεβού με την κολλητή μου τη Δήμητρα. Εκεί συναντιόμαστε με τους και τις κολλητές μου. Εκεί θα αμπελοφιλοσοφήσουμε, εκεί θα κουτσομπολέψουμε, εκεί θα διαφωνήσουμε για θέματα της επικαιρότητας, εκεί θα ξεχαστούμε για λίγη ώρα λες και νοιώθουμε την ανάγκη να συνεχίσουμε την παράδοση των αρχαίων Ελλήνων που συναντιόνταν στα καφενεία της αρχαίας Αθήνας τα αποκαλούμενα "θερμοπώλεια".

Και μόλις φτάσεις και πιάσεις το καθιερωμένο τραπεζάκι δίπλα στο παράθυρο,
αμέσως άθελά σου στρέφεις το βλέμμα προς τον λόφο.
Ναι, ακόμη εκεί βρίσκεται η Ακρόπολη....Ησυχάζεις και λες αφού η Ακρόπολη βρίσκεται ακόμη στο βράχο της τότε πάει να πει πως εξακολουθείς να βρίσκεσαι στην Αθήνα, στην πόλη που γεννήθηκες.
Φευγαλέα ανάμεσα στις κουβέντες "ταξιδεύεις" γιατί είναι το μέρος τέτοιο που σε προδιαθέτει να ταξιδέψεις.....
Στους τοίχους βρίσκονται κρεμασμένες αφίσες με μορφές αλλοτινών εποχών από παλαιά έντυπα και εκδόσεις όπως ο περίφημος "Νέος Αριστοφάνης"......
(στην εικόνα ο Τρικούπης ξεδοντιάζει την Ελλάδα που κάθεται στην καρέκλα)
Ο Τρικούπης, ο Κουταλιανός και άλλες μορφές της παλιάς Αθήνας, χοροπηδούν στα μάτια σου ενώ απολαμβάνεις το ουζάκι που επίμονα ζητάς να συνοδεύεται κάθε φορά με το
Κρητικό απάκι. Τις στιγμές αυτές νοιώθω πως συμβαίνει κατι μαγικό....λες και συναντιέμαι με εκείνη την Αθήνα που δεν έχω ζήσει (δεν είμαι δα και υπεραιωνόβια.....) και όμως νοιώθω τόσο οικεία. Θάλεγε κανείς πως δεν είμαι γεννημένη στη σύγχρονη Αθήνα μα στην παλιά Αθήνα, κάπου εκεί προς τα μισά η τα τέλη του 19ου αι.
Μπορεί να φταίνε και οι ομοιότητες της σημερινής μας εποχής με εκείνην που με παρασύρουν...

Αδειάζω από τις παράξενες σκέψεις το μυαλό μου......
Παύω να σκέφτομαι.......
Προτιμώ να αφουγκραστώ κάποιους άλλους ήχους, εκείνους που ακούς εσύ και εγώ όταν γαληνεύουμε....εκείνους που προσπερνάμε καθημερινά επειδή ο χρόνος μας πιέζει....τις στιγμές που καθένας μας αναζητά το δικό του καταφύγιο.
Αλλος σε μια ακροθαλασιά ρεμβάζοντας ένα ρομαντικό ηλιοβασίλεμα, άλλος χωμένος μέσα στο δωμάτιό του βυθισμένος σε ένα βιβλίο, άλλος ζωγραφίζοντας αφού η ζωγραφική είναι το δικό του καταφύγιο.
Κι εγώ σε ένα καφενείο.
Να φταίνε τα παλιά αντικείμενα που κρέμονται στους τοίχους που με κάνουν να νοιώθω έτσι?
Δεν ξέρω.....ίσως......Το στέκι μου ονομάζεται "Καφενείον η Ωραία Ελλάς" και βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας στην περιοχή του Μοναστηρακίου. Συμπτωματικά έχει το ίδιο όνομα με ένα καφενείο της Παλιάς Αθήνας (1839) που βρισκόταν λίγο παρακάτω στην οδό Ερμού και Αιόλου. Το παλιό Καφενείο το είχε ιδρύσει ένας Ιταλός ονόματι Santo.
Το δικό μου στέκι, το σύγχρονο, δημιουργήθηκε γύρω στο 1980 (νομίζω) . Στολισμένο με αντικείμενα που παραπέμπουν στην παλιά Αθήνα, μια Αθήνα που τότε όπως και σήμερα αποτελούνταν από ανθρώπους που κατάγονταν από διαφορετικά μέρη. Βαυαροί αξιωματούχοι, άνθρωποι που προέρχονταν από τις (τότε) σκλαβωμένες Ελληνικές περιοχές, άνθρωποι από την επαρχία που ήθελαν να ζήσουν "το όνειρο"
(ένα καλύτερο αύριο στην πρωτεύουσα)....
όλοι συνέρρεαν κατά δεκάδες στην Αθήνα.
Δίπλα ένα κομμάτι του χώρου (σαν μικρός εκθεσιακός χώρος) είναι αφιερωμένος σε μιαν "άλλη"Ελλάδα.
Στην Ελλάδα των Σαρακατσάνηδων, νομάδων που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, ανθρώπων που η κοινωνική τους οργάνωση βασιζόταν στο τσελιγκάτο.
Ξυλόγλυπτα, πέτρες σκαλισμένες με δεξιοτεχνία, σεντούκια αλλά και γκλίτσες σκαλισμένες με σύμβολα που δέσποζαν άλλοτε στη ζωή των ανθρώπων , στην προβιομηχανική εποχή, μια εποχή που οι άνθρωποι παρήγαγαν και κατανάλωναν μοναχά όσα προϊόντα τους ήταν χρήσιμα.

Ομως στο στέκι μου θα βρεθώ και χωρίς τη Δήμητρα ή τους κολλητούς.
Τότε το μόνο που αποζητώ είναι η γαλήνη.....και ένα ζεστό καφεδάκι......
Μακριά από χέρια που απλώνονται για να σου προσφέρουν επίμονα αναπτήρες, χαρτομάντηλα και χίλια δυό καλούδια έστω και αν και δεν τα έχεις ζητήσεις.
......Μακριά από τον θόρυβο της σύγχρονης πόλης....
Οι στιγμές αυτές είναι που ανακαλύπτεις πως
"και όμως η καρδιά μου εξακολουθεί και χτυπά"
και εκείνος ο εσωτερικός ρυθμός το τικ τακ σου υπενθυμίζει πως παραμένεις ένα ζωντανό ον
και τότε ησυχάζεις.
Σε αυτό το στέκι λοιπόν, στο "Καφενείον η Ωραία Ελλάς" συντροφιά με τη σιωπή, και ενώ στα αυτιά σου ηχεί το ρυθμικό τικ τακ, νοιώθεις πως μπορείς να πάρεις την πένα και να σύρεις μερικές γραμμές πάνω στο κάτασπρο χαρτί....γιατί σε τέτοιες στιγμές ο εσωτερικός ρυθμός ενός ανθρώπου μετουσιώνεται σε γραπτό λόγο....

Να! Σαν αυτές εδώ τις γραμμές.....


47 σχόλια:

  1. ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΛΛΑ
    ΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΛΑΚΑ Η
    ΚΟΠΕΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΜΠΑΣ (ΑΙΘΙΟΠΙΑ)ΣΕΡΒΙΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΒΕ?ΕΚΕΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟ ΛΟΦΟ ΤΑΞΕΙΔΕΥΕΙΣ ΑΛΛΟΥ ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣ ΚΑΒΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΔΕΣ
    ΚΑΣΙΟΤΩΚΟΥΣΕΛΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Κασιωτοκουσέλι

    Χα χα χα!
    Καλά, τέτοιες συμπτώσεις.....
    Ναι, η κοπελούδα από την Αιθιοπία εξακολουθεί και σερβίρει καφέ...

    Την επόμενη φορά που θα πάω θα πιω δυό καβεεεεεεδες (ο ένας θα είναι για σένα)

    Καλό απόγευμα και σε σένα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Dyosmaraki,

    Οπως είναι φυσικό δεν το έχω επισκεφτεί το μέρος που περιγράφεις. Αν με βγάλει ο δρόμος μου όμως θα περάσω, γιατί η περιγραφλη σου είναι υπέροχη!

    Να δούμε πόση ησυχία θα έχεις τώρα που αποκάλυψες που συχνάζεις!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ευτυχώς υπάρχουν ακόμη τέτοια μέρη. παντού σε όλες τις πόλεις.
    είναι όμορφο να έχεις ένα καταφύγιο σαν κι αυτό δίπλα σου που να μπορεί να σου δημιουργεί εικόνες και την ψευδαίσθηση ότι ζεις σε μία άλλη εποχή. ταξίδι στο παρελθόν μέσα από το παρόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι το στοιχείο τέτοιου είδους καφενεία!! Θα το ψάξω τώρα που θα κατέβω!!!! ααααααα κάνεις και πολύ καλή περιγραφή.. και ωραία πράγματα έχει μέσα και θέα!!!
    Με καλή παρέα.. ταξιδεύεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. είναι από τις ομορφιές αυτής της πόλης που ευτυχώς συνεχίζουν να την ομορφαίνουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλημερα,,, αμα βρεθω Αθηνα λεω να παω μια βολτα...
    φιλια καρυστινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το στέκι του καθενός είναι εκεί όπου μπορεί να ηρεμήσει,να ξεφύγει απο θορύβους, να νιώσει τον εαυτό του, να ονειρευτεί.
    Και νομίζω οτι υπάρχουν στιγμές
    που όλοι θέλουμε να καταφύγουμε στο "χώρο" μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. καλημερα δυσομαρακι!
    συμφωνω με λεοντοκαρδο!
    παντως ΘΑ ΠΑΩ στο καφενεδακι που λες :)
    με εβαλες στην πριζα :)
    φλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Ndn

    E! Χμ!

    Λες να γίνει bloggoστέκι και να χάσω την ησυχία μου????

    Μετά θα πάρω τα βουνά.....λολ

    Καλημέεεερεεεες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @tovene 592

    "Ταξίδι στο παρελθόν μέσα από το παρόν". Θα μπορούσε να είναι και ο τίτλος της ανάρτησης.
    Πολύ μου άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Hfaistiwnas

    "Με καλή παρέα ταξιδεύεις"....

    Παλαιότερα κάθε Παρασκευή και Σ-Κ είχε και μια μικρή κομπανία που τα μεσημέρια τραγούδαγε ρεμπέτικα...

    Δυστυχώς εδώ και κάποια χρόνια το σταμάτησαν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @basnia

    Εχει η Αθήνα μας όμορφες γωνιές απλά πολλές φορές δεν τις γνωρίζουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @venceremos

    Καλή μου Καρυστινα

    Από όσο μπορώ να κρίνω από τις αναρτήσεις του blog σου θα πρέπει το στέκι αυτό να είναι του στυλ σου και να σου αρέσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @leondokardos

    Και νομίζω πως τον τελευταίο καιρό όλο και γίνεται πιο έντονη αυτή η ανάγκη

    ΥΓ. Θυμήθηκα πως κάποια στιγμή είχες προτείνει για ανάλυση θέματος (περί μοίρας,τύχης)συνοδεία καφέ. Αυτό στάθηκε η αφορμή για αυτή μου την ανάρτηση...
    Είναι ιδανικό στέκι για συζητήσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @laplace 78

    Μου αρέσει να βάζω στη πρίζα ανθρώπους, ειδικά σε σχέση με στέκια τα οποία δεν είναι "in" και δεν είναι πολυσύχναστα....

    Καλημερούδιαααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Υπέροχο το καφενείο σου. Αν αποφασίσω κάποια μέρα να "πατήσω" ξανά το πόδι μου στην Αθήνα, ίσως το επισκεφθώ. Μέχρι τότε θα το αντικρίζω μέσα από τις εικόνες και τις λέξεις σου. Μέρα καλή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δυοσμαράκι μετά από πολύ καιρό σχολιάζω στο μπλογκ σου! Όχι δεν σε ξέχασα... Σε παρακολουθώ, απλά έχω έλλειψη χρόνου...
    Μη μου πεις ότι αυτό το καφενείο είναι αυτό που μου λεγες που συνάντησες τον Ψαραντώνη!! Κορυφή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Είναι ωραίο να καταφέρνουμε στην Αθήνα να έχουμε στέκια, εκεί που μπορείς να πας και μόνος/η καμιά φορά.

    Το δικό μου πάλι είναι στη γειτονιά μου.

    Αλλά στην πρώτη ευκαιρία θα το δοκιμάσω το δικό σου. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Την ερχόμενη βδομάδα,Δευτερα-Τρίτη πάω στο...στέκι σου !!!
    Μη φοβάσε όμως,θα το σεβαστώ απόλυτα.
    Καφεδάκι,εφημερίδα και...όνειρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ωραία το παρουσίασες!
    Μου άρεσε η φράση "Ησυχάζεις και λες αφού η Ακρόπολη βρίσκεται ακόμη στο βράχο της τότε πάει να πει πως εξακολουθείς να βρίσκεσαι στην Αθήνα, στην πόλη που γεννήθηκες"... μακάρι να ήμουν Αθηναίος! Χαχα!

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Διαβασα πολλες φορες την αναρτηση αυτη αγαπητο δυοσμαρακι.

    Δυσκολευομαι να γραψω κατι, γιατι παντα με δυσκολευουν τετοια λογια ψυχης.

    Θα αποτολμησω ομως και οταν βρεθω εκει θα κοιταξω προς το παραθυρι. Αν δω μια κοπελλα μονη να γραφει κατι σε ενα κατασπρο χαρτι λεω να παω να της μιλησω. Κι αν δεν εισαι εσυ;

    :)

    Καλη σου μερα, καλο ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Υπάρχουν γωνιές στην Αθήνα που κρατούν ακόμη την γνήσια παλιά Ελληνική κουλτούρα για να μας την θυμίζουν.
    Ασχετα αν η Ακρόπολη υπάρχει ακόμη όρθια με σιδερένια υποστυλώματα...

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Δυοσμαράκι μου γλυκό, ελπίζω κάποτε να πιούμε εκεί το καφεδάκι μας παρέα! Το λατρεύω αυτό το μέρος και μου γενά ακριβώς τα συναισθήματα που περιγράφεις! Φιλιά πολλά - καιρό είχα να σε δω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Λάκης Φουρουκλάς

    Καλό σου βράδυ Λάκη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @Rizobreaker

    Ναι, αυτό είναι. Οταν ακόμη έπαιζε μια μικρή κομπανία με ρεμπέτικα είχε τυχαία βρεθεί εκεί ο Ψαραντώνης με μια παρέα και έπιναν τον καφέ τους.

    Ο κόσμος άρχισε να τον παρακαλεί να παίξει. Και έπαιξε. Ηταν μια απίστευτη εμπειρία μιας μοναδικής αυθόρμητης στιγμής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @matrix

    Τελικά φαίνεται πως όλοι αποζητούμε ένα αγαπημένο στέκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @leondokardos

    Πολλά όνειρα όμως και προ πάντων θετικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @Antoine

    Καλέ μου Antoine,

    Ξέρεις καμιά φορά τόσο που έχει αλλάξει η Αθήνα τα τελευταία χρόνια αναρωτιέμαι εάν πρόκειται για την ίδια πόλη που γνώρισα....
    Το μοναδικό σταθερό σημείο (δεν ξέρω μέχρι πότε) είναι η Ακρόπολη....

    Καλό βράδυ και σε σένα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Τώρα που έδωσες το στίγμα σου λες να γίνει στέκι μπλογκεραίων;

    Καλημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ελένη είμαι τυχερός που μου γνώρισες το υπέροχο αυτό στέκι.
    Θα ξαναγυρίσω. τώρα είμαι σε φάση αποτοξίνωσης.
    Μου είχε γίνει πάθος το διαδύκτιο.
    Νίκος μελισσας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Βρέθηκα πριν απο λίγους μήνες με φίλο στη γειτονιά που ειναι αυτο το Καφενείο.
    Ηταν ενας πεζόδρομος εκει και κάτσαμε σε ενα καφενεδάκι απ όπου ειχες μια πολυ μικρη θέα του Παρθενώνα.
    Δεν συγκρίνεται βέβαια με αυτο που περιγράφεις εδω ( μη ρωτήσεις πώς το λέγανε, δε θυμάμαι ).
    Η ατμόσφαιρα παλαιού και μάλιστα μέσα στην καρδιά της ιστορικής Αθήνας με εμπνέει πολύ για χαλαρή παρέα, ζεστή κουβεντούλα ανάμεσα στις μυρωδιές του καφέ.
    Μόλις βρω μια ευκαιρία θα πάω εκει, στο στέκι σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ζήλεψα! :( ΣΚ μέσα, μόνη μου και με άκρως καταθλιπτικό καιρό.

    Ουάαααααααααααααααααααααααααααααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Εγώ πήγαινα στη Νεφέλη, που έχει κλείσει τώρα, το τελευταίο λίγο πιο πάνω από τους πάνω Διόσκουρους...
    Και από το Φίλιον περνάω καμιά φορά, δεν κάθομαι αλλά κοιτάζω με ζήλια τους μεγαλύτερους που κάθονται...
    Ίσως γιατί εγώ δεν έχω χρόνο, γκρρρ...
    Ίσως όμως και για το ΑΛΛΟ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @αντώνης

    Νομίζω πως ο περισσότεροι δυσκολευόμαστε επειδή πιεζόμαστε από την καθημερινότητα και ξεχνάμε να αφιερώσουμε λίγα δευτερόλεπτα γαλήνης στον εαυτό μας.

    Οποτε βρεθείς στο στέκι μου να πας να μιλήσεις αν δεις κάποια να γράφει. Μάλλον εγώ θα είμαι...

    Καλό απόγευμα εύχομαι Αντώνη

    ΥΓ. Πάω στην πατρίδα σου για λίγο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @Protoplastos

    Ας πούμε πως κάποιες γωνιές όπως η συγκεκριμένη μας κρατούν ακόμη δεμένους συναισθηματικά με την Αθήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @ Μαρία Τζιρίτα

    Το εύχομαι και εγώ καλή μου Τζιρίτα! Σίγουρα θα τύχει κάποια στιγμή.
    Πράγματι χαθήκαμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @Kitsosmitsos

    Ναι. Αυτή είναι η ωραία εικόνα των Αθηνών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. @Vad

    Χα χα χα
    Μπλογκοστέκι δηλαδή ε?
    Μπορεί!
    Γιατί όχι?
    Ειδικά τώρα που χειμωνιάζει είναι ιδανικό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @Νίκος Μελισσάς

    Καλή αποτοξίνωση εύχομαι.
    Οποτε νοιώσεις εσύ καλά επανέρχεσαι
    Φιλιά να περνάς καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. @tzonakos

    Το δικό μου στέκι βρίσκεται σε όροφο. Τώρα που χειμωνιάζει το επισκέπτομαι πολυ τακτικά.
    Μπορεί να συναντηθούμε εκεί κάποια στιγμή.
    Φιλιά tzonax

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @marilia

    Τουλάχιστον σε ταξίδεψα λίγο ε?
    Ο καταθλιπτικός καιρός θέλει καλή παρεϊτσα για να μας φτιάχνει το κέφι.
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. @patsiouri

    Τι μου θύμισες...Σύχναζα και εγώ στην Νεφέλη. Δεν το ήξερα πως έκλεισε. Κρίμα!

    Καλέεεε μη ζηλεύεις, δεν μπορεί κάποια στιγμή θα βρεις λίγο χρόνο όσο για ένα γρήγορο καφεδάκι...

    Φιλάκια

    ΥΓ. Ποιό άλλο???? (Δεν είμαι καθόλου αδιάκριτη ε?)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Χαίρομαι που τέτοια στέκια δεν αρέσουν ΜΟΝΟ σ' εμένα...

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. @Φύρδην Μίγδην

    Χαίρομαι που σου άρεσε και καλό μήνα εύχομαι καλή μου Γλαρένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Για άλλη ανάρτηση (φρέσκια) ήρθα σήμερα και κόλλησα εδώ. Με πήραν οι μυρωδιές από τους καφέδες, η ατμόσφαιρα, οι ήχοι, οι σιωπές, η θέα!
    Καλή σου μέρα Καλλικατζαρελένη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;