ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Πολιτισμός και ανάπτυξη......


Το τελευταίο διάστημα βομβαρδιζόμαστε από νούμερα, στοιχεία και απόψεις που αναφέρονται στην αναγκαιότητα ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ .
Ανάπτυξη μέσω δανείων, ανάπτυξη μέσω τσιμεντοποίησης της χώρας, ανάπτυξη μέσω των Δημοσίων έργων, ανάπτυξη μέσω εξοχικών κατοικιών που θα παρέχονται στους ξένους, ανάπτυξη μέσω του νέου χωροταξικού σχεδίου.

Και με τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μας?
Γιατί κανείς δεν μιλά για ανάπτυξη μέσω του πολιτισμού μας?


Ακουσα κάποια στιγμή τον κ. Σπηλιωτόπουλο να λέει πως δεν μπορεί να ανακόπτεται η "ανάπτυξη"του καταδυτικού τουρισμού επειδή υπάρχουν αρχαιότητες σε ολόκληρο τον Ελλαδικό υποθαλάσσιο χώρο. Συμφωνώ, αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορεί στο όνομα της ανάπτυξης του ελεύθερου καταδυτικού τουρισμού να ενθαρρύνουμε τον εμπλουτισμό των ιδιωτικών αρχαιολογικών συλλογών μέσω της ανεξέλεγκτης χρήσης υποθαλάσσιων χώρων ειδικά όπου έχουν εντοπιστεί αρχαία ναυάγια.
Η αρχαιοκαπηλία τα τελευταία χρόνια γιγαντώνεται στη χώρα μας επειδή οι αρχαιολογικοί χώροι παραμένουν αφύλαχτοι με αιτιολογία "την έλλειψη πόρων".

Σκέφτομαι πως ενώ έχουμε στα χέρια μας ένα δυναμικό εργαλείο για την ανάπτυξη της χώρας μας, όπως ο πολιτισμός, όχι μόνο δεν το προστατεύουμε, όχι μόνο δεν το αξιοποιούμε αλλά αναζητάμε αλλού πιο προσοδοφόρες λύσεις που όμως πολλές φορές αποδεδειγμένα μας έχουν απογοητεύσει.
Οπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Στέφανος Μάνος

"τα χρήματα που ξοδεύτηκαν μέχρι τώρα για την ανάπτυξη της βιομηχανίας στην Ελλάδα δεν φαίνεται να έπιασαν τόπο. Λεφτά ξοδεύτηκαν, βιομηχανίες όμως άξιες λόγου δεν ιδρύθηκαν. Διότι στην πραγματικότητα η βιομηχανία δεν φαίνεται να έχει τις προϋποθέσεις να ευδοκιμήσει στην Ελλάδα. Η μεταποίηση δεν περιλαμβάνεται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας. Αφήστε που δεν χωνεύουμε τους βιομηχάνους και δεν θέλουμε βιομηχανίες κοντά στις πόλεις όπου ζούμε.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα τι θα γινόταν αν το κράτος, αντί να επιδοτεί θνησιγενείς βιομηχανίες, ανακοίνωνε π.χ. ότι θα επιδοτήσει πλουσιοπάροχα την εγκατάσταση στην Ελλάδα παραρτημάτων των σπουδαίων πανεπιστημιακών αρχαιολογικών σχολών του κόσμου. Δεν θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας; Δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να καταστούμε παγκόσμιο αρχαιολογικό κέντρο; Πού στην υφήλιο θα ήταν καλύτερα να σπουδάσει κάποιος αρχαιολογία;

Γιατί δεν θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα παγκόσμιο φιλοσοφικό κέντρο;

Αλλά και το ελληνικό περιβάλλον (φυσικό και δομημένο) είναι πηγή έμπνευσης και πλούτου. Σε αυτό στηρίζεται ο τουρισμός και η ευημερία εκατομμυρίων Ελλήνων. Ο συνδυασμός της ιστορίας και του περιβάλλοντος είναι ακόμη terra incognita, που κρύβει αμύθητους θησαυρούς. Θησαυροί που αν αναδειχτούν μπορούν να στηρίξουν τη μελλοντική ευημερία της Ελλάδας."

Θησαυροί είναι η ιστορία μας, οι αρχαιολογικοί μας χώροι. τα Μουσεία, τα θέατρα, καθώς και τα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Εχουμε την απαίτηση οι άλλοι λαοί να μας σεβαστούν αλλά την ίδια ώρα που διεκδικούμε να μας επιστραφούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα, οι αρχαιολογικοί χώροι απαξιώνονται, ανταλάσσονται, αποχαρακτηρίζονται, παραδίδονται για οικοπεδοποίηση και όλα αυτά στο όνομα μια άλλης ανάπτυξης :

της ανάπτυξης του "πολιτισμού της μεζονέτας"

Δεν μπορεί τα πάντα να ισοπεδώνονται στον βωμό της κακώς εννοούμενης ανάπτυξης και του εύκολου κέρδους.
Σκέφτομαι πως παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων, η διατήρηση, η φύλαξη αλλά και η συντήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι έννοιες σχεδόν άγνωστες στον τόπο μας.
Θεωρώ πως δεν θα έπρεπε να νοιώθουμε ιδιαίτερα περήφανοι όταν διατυμπανίζονται η δημιουργία και τα εγκαίνια νέων χώρων πολιτισμού όταν δεν είμαστε σε θέση να διαφυλάξουμε, να προστατεύσουμε, να συντηρήσουμε και να αξιοποιήσουμε τους ήδη υπάρχοντες χώρους
(αρχαιολογικούς, ιστορικά κτίσματα κλπ).

Μήπως έχουμε υποεκτιμήσει τις δυνατότητας για ανάπτυξη μέσω του πολιτισμού μας?

Σύμφωνα με την κα Τζίνα Μαμιδάκη των Blue GR Mamidakis Hotels:

"Ο Πολιτισμός είναι η αιχμή του δόρατος για τον πολυτελή τουρισμό. Η Ελλάδα μπορεί να προβάλλει ένα πιο εξεζητημένο πρόσωπο με το βάθος και το εύρος του πολιτισμού που διαθέτει. Ας συγκεντρώσουμε διάφορους καθηγητές Ιστορίας και Κλασσικών Σπουδών το καλοκαίρι στην Ελλάδα, ώστε να προσφέρουμε πολιτιστικά ταξίδια με προστιθέμενη αξία.

Ας διοργανώσουμε ιδιωτικές ξεναγήσεις στα μουσεία μας, όποια ώρα και ημέρα της εβδομάδος. Ας εμπλουτίσουμε εμείς οι ξενοδόχοι την ρεσεψιόν μας με ξεναγούς προσφέροντας στον πελάτη μας εναλλακτικές προτάσεις πολιτισμού πέρα από τις τυποποιημένες εκδρομές των πακέτων/πρακτορείων. Ο ελληνικός τουρισμός θα πρέπει να επενδύσει σε ξενοδοχεία προστιθέμενης αξίας. Αυτό που εγώ ονομάζω "accommodation plus" όπου "plus" είναι ο πολιτισμός αρχαίος, νέος, το θέατρο, η μουσική, η γαστρονομία, η περιπέτεια, οι εκκλησίες, τα μοναστήρια μας κλπ"

Πηγή : Ειδική έκδοση "Αφιέρωμα ΔΕΘ" 2008

Σε τελική ανάλυση ο επισκέπτης της χώρας μας δεν είναι δυνατόν να φεύγει με την αίσθηση πως ο ελληνικός πολιτισμός περιορίζεται στις στερεότυπες και ίδια και απαράλλαχτα εδώ και πολλές δεκαετίες δομημένες
(πιθανά από τη δεκαετία του '60 η '70)
"Ελληνικές βραδυές"
(Greek nights)
που προσφέρονται από όλα σχεδόν τα Ξενοδοχεία του τόπου μας επειδή το ζητούν οι τουριστικοί πράκτορες.
Στις αποκαλούμενες Ελληνικές βραδυές συνήθως 2-3 λυγερόκορμες κοπελούδες χοροπηδούν στον ρυθμό του syrtaki dance και ο επισκέπτης γεύεται το κλασσικό "ελληνικό μενού"
souvlaki, greek salad, mousaka και tzatziki.

Ελληνικός πολιτισμός δεν είναι μόνο αυτά.

Σύμφωνα με τον κ. Μάνο

Η επιλογή να δοθεί προτεραιότητα στην ιστορία και τον πολιτισμό, απορρέει όχι για ρομαντικούς λόγους, αλλά για πρακτικούς.
Διότι η μελλοντική ευημερία της Ελλάδας εξαρτάται από τη σωστή αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων.
Να επιλέξουμε να αναπτύξουμε τους τομείς όπου ευκολότερα από άλλους μπορούμε να είμαστε στην κορυφή.
Εκεί που μπορεί, η Ελλάδα να επιδιώκει την αριστεία."


Πιστεύω λοιπόν πως ο συνδυασμός της ιστορίας μας αρμονικά δεμένης με το φυσικό περιβάλλον θα έπρεπε να αποτελεί πρωταρχική προτεραιότητα για αυτό που σήμερα αποκαλούμε "Ανάπτυξη".

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Το στέκι......


Τρέχω.......
Θέλω να ξεφύγω και να φτάσω στο στέκι μου, στο καταφύγιό μου.......
Στους δρόμους κόσμος πολύς.....Αυτοκίνητα πολλά.....Τα πεζοδρόμια μεταμορφώθηκαν σε τροχοδρόμια.....
Τι κι αν λέγονται πεζοδρόμια αφού φιλοξενούν πλέον μοναχά μηχανές μεγάλου κυβισμού.....
Κορναρίσματα....θόρυβος.....οι άνθρωποι δεν ακούνε πια ο ένας τον άλλον...τσιρίζουν....προσπαθούν ο ένας να ξεπεράσει τη φωνή του άλλου....να ακουστεί....

Αργησα ! Εχω ραντεβού με την κολλητή μου τη Δήμητρα. Εκεί συναντιόμαστε με τους και τις κολλητές μου. Εκεί θα αμπελοφιλοσοφήσουμε, εκεί θα κουτσομπολέψουμε, εκεί θα διαφωνήσουμε για θέματα της επικαιρότητας, εκεί θα ξεχαστούμε για λίγη ώρα λες και νοιώθουμε την ανάγκη να συνεχίσουμε την παράδοση των αρχαίων Ελλήνων που συναντιόνταν στα καφενεία της αρχαίας Αθήνας τα αποκαλούμενα "θερμοπώλεια".

Και μόλις φτάσεις και πιάσεις το καθιερωμένο τραπεζάκι δίπλα στο παράθυρο,
αμέσως άθελά σου στρέφεις το βλέμμα προς τον λόφο.
Ναι, ακόμη εκεί βρίσκεται η Ακρόπολη....Ησυχάζεις και λες αφού η Ακρόπολη βρίσκεται ακόμη στο βράχο της τότε πάει να πει πως εξακολουθείς να βρίσκεσαι στην Αθήνα, στην πόλη που γεννήθηκες.
Φευγαλέα ανάμεσα στις κουβέντες "ταξιδεύεις" γιατί είναι το μέρος τέτοιο που σε προδιαθέτει να ταξιδέψεις.....
Στους τοίχους βρίσκονται κρεμασμένες αφίσες με μορφές αλλοτινών εποχών από παλαιά έντυπα και εκδόσεις όπως ο περίφημος "Νέος Αριστοφάνης"......
(στην εικόνα ο Τρικούπης ξεδοντιάζει την Ελλάδα που κάθεται στην καρέκλα)
Ο Τρικούπης, ο Κουταλιανός και άλλες μορφές της παλιάς Αθήνας, χοροπηδούν στα μάτια σου ενώ απολαμβάνεις το ουζάκι που επίμονα ζητάς να συνοδεύεται κάθε φορά με το
Κρητικό απάκι. Τις στιγμές αυτές νοιώθω πως συμβαίνει κατι μαγικό....λες και συναντιέμαι με εκείνη την Αθήνα που δεν έχω ζήσει (δεν είμαι δα και υπεραιωνόβια.....) και όμως νοιώθω τόσο οικεία. Θάλεγε κανείς πως δεν είμαι γεννημένη στη σύγχρονη Αθήνα μα στην παλιά Αθήνα, κάπου εκεί προς τα μισά η τα τέλη του 19ου αι.
Μπορεί να φταίνε και οι ομοιότητες της σημερινής μας εποχής με εκείνην που με παρασύρουν...

Αδειάζω από τις παράξενες σκέψεις το μυαλό μου......
Παύω να σκέφτομαι.......
Προτιμώ να αφουγκραστώ κάποιους άλλους ήχους, εκείνους που ακούς εσύ και εγώ όταν γαληνεύουμε....εκείνους που προσπερνάμε καθημερινά επειδή ο χρόνος μας πιέζει....τις στιγμές που καθένας μας αναζητά το δικό του καταφύγιο.
Αλλος σε μια ακροθαλασιά ρεμβάζοντας ένα ρομαντικό ηλιοβασίλεμα, άλλος χωμένος μέσα στο δωμάτιό του βυθισμένος σε ένα βιβλίο, άλλος ζωγραφίζοντας αφού η ζωγραφική είναι το δικό του καταφύγιο.
Κι εγώ σε ένα καφενείο.
Να φταίνε τα παλιά αντικείμενα που κρέμονται στους τοίχους που με κάνουν να νοιώθω έτσι?
Δεν ξέρω.....ίσως......Το στέκι μου ονομάζεται "Καφενείον η Ωραία Ελλάς" και βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας στην περιοχή του Μοναστηρακίου. Συμπτωματικά έχει το ίδιο όνομα με ένα καφενείο της Παλιάς Αθήνας (1839) που βρισκόταν λίγο παρακάτω στην οδό Ερμού και Αιόλου. Το παλιό Καφενείο το είχε ιδρύσει ένας Ιταλός ονόματι Santo.
Το δικό μου στέκι, το σύγχρονο, δημιουργήθηκε γύρω στο 1980 (νομίζω) . Στολισμένο με αντικείμενα που παραπέμπουν στην παλιά Αθήνα, μια Αθήνα που τότε όπως και σήμερα αποτελούνταν από ανθρώπους που κατάγονταν από διαφορετικά μέρη. Βαυαροί αξιωματούχοι, άνθρωποι που προέρχονταν από τις (τότε) σκλαβωμένες Ελληνικές περιοχές, άνθρωποι από την επαρχία που ήθελαν να ζήσουν "το όνειρο"
(ένα καλύτερο αύριο στην πρωτεύουσα)....
όλοι συνέρρεαν κατά δεκάδες στην Αθήνα.
Δίπλα ένα κομμάτι του χώρου (σαν μικρός εκθεσιακός χώρος) είναι αφιερωμένος σε μιαν "άλλη"Ελλάδα.
Στην Ελλάδα των Σαρακατσάνηδων, νομάδων που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, ανθρώπων που η κοινωνική τους οργάνωση βασιζόταν στο τσελιγκάτο.
Ξυλόγλυπτα, πέτρες σκαλισμένες με δεξιοτεχνία, σεντούκια αλλά και γκλίτσες σκαλισμένες με σύμβολα που δέσποζαν άλλοτε στη ζωή των ανθρώπων , στην προβιομηχανική εποχή, μια εποχή που οι άνθρωποι παρήγαγαν και κατανάλωναν μοναχά όσα προϊόντα τους ήταν χρήσιμα.

Ομως στο στέκι μου θα βρεθώ και χωρίς τη Δήμητρα ή τους κολλητούς.
Τότε το μόνο που αποζητώ είναι η γαλήνη.....και ένα ζεστό καφεδάκι......
Μακριά από χέρια που απλώνονται για να σου προσφέρουν επίμονα αναπτήρες, χαρτομάντηλα και χίλια δυό καλούδια έστω και αν και δεν τα έχεις ζητήσεις.
......Μακριά από τον θόρυβο της σύγχρονης πόλης....
Οι στιγμές αυτές είναι που ανακαλύπτεις πως
"και όμως η καρδιά μου εξακολουθεί και χτυπά"
και εκείνος ο εσωτερικός ρυθμός το τικ τακ σου υπενθυμίζει πως παραμένεις ένα ζωντανό ον
και τότε ησυχάζεις.
Σε αυτό το στέκι λοιπόν, στο "Καφενείον η Ωραία Ελλάς" συντροφιά με τη σιωπή, και ενώ στα αυτιά σου ηχεί το ρυθμικό τικ τακ, νοιώθεις πως μπορείς να πάρεις την πένα και να σύρεις μερικές γραμμές πάνω στο κάτασπρο χαρτί....γιατί σε τέτοιες στιγμές ο εσωτερικός ρυθμός ενός ανθρώπου μετουσιώνεται σε γραπτό λόγο....

Να! Σαν αυτές εδώ τις γραμμές.....


Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

17 Νοέμβρη (1973 - 2008) -Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ

Στο όνομα της ελπίδας χάθηκαν ζωές.
Ηταν ξημερώματα της 17ης Νοέμβρη του 1973....
Η απελευθέρωση από το σκοτάδι που είχε τυλίξει την Ελλάδα, εξαιτίας της χούντας που είχε καταλάβει με βία την εξουσία, όπλισε με δύναμη τις ψυχές κάποιων ανθρώπων.
Διεκδίκησαν το δικαίωμά τους στην παιδεία.
Το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, της σκέψης και της διακίνησης ιδεών.
Συνοδοιπόροι τους οι απλοί πολίτες που πίστεψαν στον αγώνα τους.
Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αφορμή για την πτωτική πορεία της χούντας που κυβέρνησε την Ελλάδα από το 1967 έως το 1974.

Εκείνο το βράδυ όλη η Ελλάδα παρακολουθούσε με αγωνία αυτό που συνέβαινε στο Πολυτεχνείο. Νέα παιδιά αποφασισμένα να διεκδικήσουν το δίκιο τους κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο. Εφτιαξαν με δυσκολίες έναν ερασιτεχνικό ραδιοφωνικό σταθμό για να ακουστεί ελεύθερα η φωνή τους.
Οι παρεμβολές στις συχνότητες του σταθμού τους ήταν σκόπιμες και διαρκείς.
Οι οικογένειές τους με αγωνία παρέμεναν κολλημένες δίπλα στο ραδιόφωνο για να μάθουν νέα τους, αφού γνώριζαν πως τέτοιες ενέργειες δεν έμεναν ατιμώρητες από την χούντα.
Εκείνο το βράδυ κανείς δεν κοιμήθηκε.
Στόμα με στόμα μεταδόθηκαν τα νέα

Ενωμένοι φοιτητές και πολίτες βροντοφώναξαν ΟΧΙ στην χούντα.
ΟΧΙ στο φίμωμα της σκέψης και του ελεύθερου λόγου.....Ο αγώνας εστιαζόταν στα συνθήματα για
"ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
"
αλλά και στα αντιαμερικανικά συνθήματα αφού ήταν γνωστό πως η χούντα στηρίχθηκε και χρηματοδοτήθηκε από την Αμερική.
...."ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ" φώναξαν...
Υπερβήκανε τους εαυτούς τους, ενώ γνώριζαν το τίμημα.
Οσοι εναντιώνονταν στο χουντικό καθεστώς χαρακτηρίζονταν "αντιφρονούντες" κι έπρεπε να υποστούν εξευτελισμούς και ταπεινώσεις, να σταλούν σε εξορίες και να χωριστούν από τις οικογένειές τους.
Ακόμη και αν είχες κάποιον συγγενή που τόλμησε κάποια στιγμή να σιγομουρμουρίσει την αντίθεσή του για το καθεστώς της χούντας, τότε ολόκληρο το σόϊ θα βρισκόταν υπό παρακολούθηση.
Αλλωστε εκείνη τη σκοτεινή περίοδο της χούντας υπήρχαν και πολλοί καλοθελητές.
Η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες σε όλα υπήρχε λογοκρισία.
Και όμως εκείνη τη βραδυά μερικά νέα παιδιά βρήκαν τη δύναμη να διεκδικήσουν.
Να διεκδικήσουν τα ιδανικά τους, επειδή πίστευαν στο δικαίωμα της ελευθερίας.
Ηταν αποφασισμένα για όλα.
Προσπάθησαν να ευαισθητοποιήσουν τους φαντάρους που οδηγούσαν τα άρματα μάχης και να αποτρέψουν την είσοδό τους στο Πολυτεχνείο κραυγάζοντας και επαναλαμβάνοντας
"αδέλφια είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι"

Δεν τα κατάφεραν
Η εντολή είχε δοθείΤα χαράματα η κεντρική πόρτα θα ισοπεδωνόταν και μαζί της όλοι όσοι βρίσκονταν κρεμασμένοι πάνω της.
Οσοι γλύτωσαν από τον θάνατο ξυλοκοπήθηκαν άγρια....
Πολλοί οι νεκροί, πολλαπλάσιοι οι τραυματίες, τεράστιος ο αριθμός των συλλήψεων....
Οι κάτοικοι των γύρω πολυκατοικιών ξεπερνώντας τους φόβους τους, άνοιξαν τις πόρτες τους και προσπάθησαν να περιθάλψουν τους τραυματίες με όσες γνώσεις διέθεταν. Τους πρόσφεραν καταφύγιο, τους έκρυψαν.
Βλέπετε δεν μπορούσαν να τους πάνε στα νοσοκομεία αφού αμέσως θα συλλαμβάνονταν.
Κάθε στενό γύρω από το Πολυτεχνείο βρισκόταν σε κατάσταση πολιορκίας.
....Ξημέρωσε....
Κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος.
Η χούντα προσπάθησε να υποβαθμίσει την έκταση των γεγονότων.
Πρωί-πρωί οι αστυνομικοί ξέπλεναν με μάνικες τους δρόμους και τα πεζοδρόμια από τα αίματα.
Αν τα σημάδια από τα αίματα ξεπλύθηκαν από τα πεζοδρόμια, και δεν άφησαν ίχνη από τις συμπλοκές, τα σημάδια από τις μνήμες όσων έζησαν εκείνη τη βραδυά δεν θα μπορέσουν ποτέ να εξαφανιστούν.
Οσων βρίσκονταν κλεισμένοι μέσα.
Οσων συγκεντρώθηκαν έξω από το Πολυτεχνείο για συμπαράσταση.
Οσων άκουσαν τις εκκλήσεις των φοιτητών στον ερασιτεχνικό Ραδιοφωνικό σταθμό από όπου ζητούσαν από τους πολίτες να ενώσουν τη φωνή με τη δική τους για να απελευθερωθεί η χώρα από το τυραννικό καθεστώς.
Οσων έσπευσαν να προσφέρουν τρόφιμα και ιατρική περίθαλψη σε εκείνους που αψηφώντας τον κίνδυνο διεκδίκησαν ένα καλύτερο και ελεύθερο ΑΥΡΙΟ.

Καθώς λένε, άμα θελήσεις να εξαφανίσεις μια ιδέα ή μια λέξη,
θα πρέπει να εξαφανίσεις και όσους την σκέφτηκαν ή την είπαν...


Ομως ακόμη και σήμερα ζουν πολλοί από εκείνους που βρέθηκαν στο Πολυτεχνείο στις
17 Νοέμβρη του 1973.
Το Πολυτεχνείο εξακολουθήσει να ΖΕΙ μέσα στις καρδιές μας.
Ας μην επιτρέψουμε ποτέ να ξεχαστεί πως εκείνη τη βραδυά κάποιοι συμπολίτες μας αγωνίστηκαν για τη διασφάλιση και τη διαφύλαξη του υπέρτατου αγαθού της δημοκρατίας :
την
Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α

Τους νεκρούς εκείνης της βραδυάς δεν μπορούμε να τους αναστήσουμε.
Η συμμετοχή στην πορεία,
ένα λουλούδι στη μνήμη τους,
αλλά και ο διαρκής αγώνας για την προάσπιση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής που μπορούμε να τους αποδώσουμε...

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Σαββατοκύριακο......

....Επειτα από μία κοπιαστική εβδομάδα......
......ευκαιρία για λίγη ξεκούραση........

Φωτό dyosmaraki
Ναύπλιο -Καλοκαίρι 2008

Γελοιο-γράφοντας την επικαιρότητα : " Η καλή κυβέρνηση και οι κακοί Τραπεζίτες"

Πρωτοφανής είναι το τελευταίο διάστημα ο λόγος περί των μέτρων παροχής βοήθειας προς τις Τράπεζες με το δυσθεώρητο ποσό των 28 δις Ευρώ. Η αναγκαιότητα της στήριξης των Τραπεζών με τα 28 δισ Ευρώ αποδίδεται στην Διεθνή κρίση που αναμένεται να πλήξει και την Ελληνική Οικονομία μέσα στο 2009.
Σκίτσο του Ηλία Μακρή

Βέβαια ενώ το πρώτο διάστημα που ανακοινώθηκαν τα μέτρα προκλήθηκε μεγάλη έκπληξη για το δυσθεώρητο για την Ελληνική οικονομία ποσό, κατόπιν όπως ήταν φυσιολογικό προκάλεσε αντιδράσεις στην κοινή γνώμη αφού το ποσό ήταν ιδιαίτερα ελκυστικό σε καιρούς χαλεπούς.
Σκίτσο του Αντρέα Πετρουλάκη

Από εκείνη τη στιγμή άνοιξε ένα κύκλος διαπραγματεύσεων
"Θα τα πάρετε"
"Οχι δεν θα τα πάρουμε"

ανάμεσα στην Κυβέρνηση και τους Τραπεζίτες (δηλαδή όχι όλους, αφού σε αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι πρωτοστατεί ο διορισμένος από την ίδια την Κυβέρνηση Διοικητής της ΕΤΕ κ. Αράπογλου).
Κάποιοι τραπεζίτες από την πρώτη στιγμή αποστασιοποιήθηκαν (όπως ο κ. Βγενόπουλος της Marfin) δηλώνοντας πως δεν επιθυμούν να ενταχθούν στα μέτρα αφού τα θεωρούν ασαφή και πρόχειρα δίχως να λαμβάνουν υπ΄όψιν σημαντικούς παράγοντες της οικονομίας και της λειτουργίας των Τραπεζών (το άρθρο εδώ).
Καθοριστικός παράγοντας σύμφωνα με τα μέτρα του σχεδίου αποτελεί ο δείκτης της κεφαλαιακής επάρκειας των Τραπεζών (δηλαδή η σχέση των υπολοίπων Χρηματοδοτήσεων προς τις Καταθέσεις μιας Τράπεζας).
Στο σχέδιο όμως δεν διευκρινίζεται με ποιόν τρόπο δεν θα επηρεαστεί η κεφαλαιακή επάρκεια των Τραπεζών εάν δεχτούν να παγώσουν την είσπραξη δόσεων δανείων κατά το έτος 2009 γεγονός που επηρρεάζει την απόφαση των Τραπεζιτών αφού υπάρχει το ενδεχόμενο στο τέλος του 2009 να κληθούν να καταθέσουν πρόσθετα κεφάλαια
(αφού δεν θα έχουν εισπραχθεί οι δόσεις κάποιων δανείων)
Ο κ. Βγενόπουλος επίσης αναρωτήθηκε (και συμφωνώ μαζί του) γιατί ασκείται ιδιαίτερη πίεση μοναχά στον Τραπεζικό κλάδο για να στηριχτούν οι ασθενέστερες οικονομικά κοινωνικές ομάδες τη στιγμή που η Κυβέρνηση θα μπορούσε ίσοις όροις να πιέσει και άλλους κλάδους όπως π.χ. ΔΕΚΟ να χαμηλώσουν τις τιμές τους προς τους καταναλωτές για να τους ελαφρύνουν
(όπως για παράδειγμα τα Ελληνικά Πετρέλαια και όχι μόνο....)

Τα μέτρα λέγεται πως είναι προαιρετικά για όσες Τράπεζες επιθυμούν την κεφαλαιακή τους ενίσχυση και την στήριξη της ρευστότητάς τους.
Αν και -όπως δήλωσε ο κ. Αλογοσκούφης- εάν υπάρξουν Τράπεζες που δεν θα θελήσουν να εισπράξουν τα 28 δισ (αν και προαιρετικά) υπάρχει τρόπος να υποχρεωθούν να τα πάρουν θέλουν δεν θέλουν.....!!!!!
Το ίδιο επανέλαβε και ο πρωθυπουργός, το ίδιο και ο κ. Αντώναρος....με αποτέλεσμα να αρχίζω να σκέφτομαι πως μάλλον είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ οι Τράπεζες να δεχτούν τα 28 δισ.
Αλλωστε τα 500 εκατομμύρια Ευρώ προμήθειας που θα εισπράξει η Κυβέρνηση εάν οι τράπεζες αποδεχθούν το σχέδιο "διάσωσης" δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο.
Σκίτσο του Ηλία Μακρή

Διχασμένη είναι η κοινή γνώμη ως προς το ποιόν εξυπηρετούν τελικά τα μέτρα στήριξης αφού ακούνε από τους Τραπεζίτες να δηλώνουν πως παρά τα προβλήματα έλλειψης εμπιστοσύνης δανεισμού ανάμεσα στις Τράπεζες και το αυξημένο κόστος του διατραπεζικού δανεισμού, δεν αντιμετωπίζουν (αυτή τη στιγμή) ιδιαίτερα προβλήματα και δεν είναι διατεθειμένες να ενταχθούν σε αυτό το σχέδιο διάσωσης εάν δεν υπάρξει πλήρης διαφάνεια στους όρους εφαρμογής των μέτρων.
(Ως γνωστό οι ελληνικές τράπεζες δεν εκτέθηκαν σε "τοξικά"παράγωγα).
Από την άλλη οι πολίτες βλέπουν έναν Πρωθυπουργό ο οποίος αν και δεν μας έχει συνηθίσει να παίρνει θέση δημόσια -ακόμη και σε σοβαρά ζητήματα - τις τελευταίες ημέρες να έχει εμφανιστεί αρκετές φορές στα παράθυρα καλώντας τους "κακούς"Τραπεζίτες που δεν δείχνουν διατεθειμένοι να δεχτούν τη "βοήθεια" να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στον λαό......
Ταυτόχρονα ασφυκτική πίεση ασκείται στις Τράπεζες από τον κ. Αράπογλου
για να δεχθούν το "σχέδιο διάσωσης".
Κάτω από τον φόβο των πιθανών επιτπώσεων της Διεθνούς κρίσης στην Ελληνική οικονομία και προκειμένου να αποφύγουν τα χειρότερα, οι Τράπεζες από τη μεριά τους περιόρισαν την παροχή χρηματοδοτήσεων κυρίως προς τομείς που είναι ήδη υπερχρεωμένοι (όπως είναι ο κατασκευαστικός κλάδος) που μέχρι πρότινος αναπτυσσόταν στηριζόμενος σε πήλινα πόδια λόγω υψηλών δανειακών υποχρεώσεων
(χρηματοδότηση που έφτανε έως και 100% του συνολικού κόστους).
Αυτό για άλλους θεωρείται αρνητικό με το επιχείρημα πως εάν δεν συνεχιστεί η χρηματοδότηση του κατασκευαστικού κλάδου μπορεί να πάψει η ανάπτυξη της χώρας με καταστροφικές συνέπειες. Αυτή η μερίδα πολιτών και πολιτικών θεωρεί πως η ανάπτυξη της χώρας δεν μπορεί παρά να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το Real Estate και τις εξοχικές κατοικίες που πωλούνται σε ξένους, (βλ. και πρόταση για το χωροταξικό σχέδιο).
Αντίθετα για κάποιους άλλους θεωρείται θετική η μείωση των χρηματοδοτήσεων από τις Τράπεζες στον κατασκευαστικό κλάδο -αφού η τσιμεντοποίηση και η εξάπλωση του
"πολιτισμού της μεζονέτας"
έχει φτάσει σε επίπεδα υστερίας με την μαζική ανοικοδόμηση και την παντελή κατάληψη κάθε τετραγωνικού ελεύθερου χωραφιού στη χώρα μας και έχει ως συνέπεια την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος-.
Στις μέρες μας πάντως παραμένουν απούλητα 120000 ακίνητα με τον κίνδυνο εάν δεν χειραγωγηθεί αυτή η περπροφορά των ακινήτων να θεωρείται σχεδόν βέβαιη η γνωστή φούσκα των ακινήτων που έπληξε άλλες χώρες.
Οι απελπισμένοι κατασκευαστές που αδυνατούν να πουλήσουν τα ακίνητα λόγω μειωμένης ζήτησης και υπερβολικής προσφοράς δήλωσαν πως προσφέρουν διακανονισμό με γραμμάτια στους υποψήφιους αγοραστές αφού οι ίδιοι πιέζονται από τις υποχρεώσεις τους προς τις Τράπεζες.
Βέβαια αυτοί που κυρίως πλήττονται από την μείωση των χρηματοδοτήσεων και την αύξηση των επιτοκίων είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά τα οποία λόγω των αυξημένων καταναλωτικών τους συνηθειών βρίσκονται υπερχρεωμένα με πιστωτικές κάρτες, διακοποδάνεια, εορτοδάνεια κλπ καταναλωτικά δάνεια. Οι αυξήσεις των επιτοκίων ανεβάζουν τις δόσεις των δανείων, ενώ η δυσκολότερη πρόσβαση σε νέες χρηματοδοτήσεις δυσχεραίνει την ποιότητα ζωής τους.

Ο καιρός περνά, οι λύσεις καθυστερούν ενώ η πλούσια καθημερινή παραφιλολογία - σχέδιο διάσωσης ή χάος-έχουν οδηγήσει τους πολίτες (έχουν δεν έχουν καταθέσεις και δάνεια) σε κρίσεις άγχους....
Σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου

Οι προτάσεις και οι ενέργειες της ΟΤΟΕ που θεωρεί πως τα μέτρα διάσωσης θα πρέπει να ενεργοποιηθούν μόνο σε όσες Τράπεζες έχουν πραγματική ανάγκη και με την προϋπόθεση να εγγυηθεί η Τράπεζα αλλά και οι επιχειρήσεις που θα ευεργετηθούν από τα μέτρα διάσωσης των θέσεων εργασίας των εργαζομένων δεν προβάλλονται. Η ΟΤΟΕ ζήτησε ακόμη την στενή παρακολούθηση της σωστής διάθεσης στην αγορά των κεφαλαίων από τα μέτρα στήριξης.
Οι θέσεις της ΟΤΟΕ (συμπτωματικά) αποσιωπούνται από τα ΜΜΕ έστω και αν οι Τραπεζοϋπάλληλοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν εκ των έσω τα αληθινά προβλήματα που σχετίζονται τόσο με τις Τράπεζες όσο και με τις εμπορικές επιχειρήσεις αλλά και τους καταναλωτές.
Βέβαια η αποσιώπηση των θέσεων της ΟΤΟΕ μπορεί να εύλογη αφού εκκρεμεί δικαστική διαμάχη ανάμεσα στην ΟΤΟΕ και των Διοικήσεων των Τραπεζών με πρωτοστάτη τον κ. Αράπογλου που αποσκοπεί στην απαξίωση του δικαιώματος υπογραφής κλαδικών συλλογικών συμβάσεων της ΟΤΟΕ με τις Διοικήσεις των Τραπεζών.
Οι διαμαρτυρίες της ΟΤΟΕ για τον αρνητικό ρόλο του κ. Αράπογλου σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες εντελώς συμπτωματικά περνούν στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων (άγνωστο γιατί......) ενώ αποσιωπούνται πλήρως από την TV.....

Πιστεύω πως όσο συνεχίζεται αυτή η καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων για την στήριξη της Οικονομίας μας ελλοχεύει ο κίνδυνος οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να οδηγηθούν στην χρεωκοπία. Η μείωση της κατανάλωσης σε συνδυασμό με τα αυξημένα επιτόκια και τη μειωμένη χρηματοδότηση είναι αρνητικοί παράγοντες για τις πωλήσεις των μικρομεσαίων.


Αυτές οι καθυστερήσεις επίσης πυροδοτούν "παράξενες"και (πιθανά) αλόγιστες ενέργειες που είναι βέβαιο πως θα έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας μας όπως π.χ.
ακτιβισμός από κάποιους αγανακτισμένους πολίτες που αυτοαποκαλούνται "Δίκτυο Πολιτών" και προτείνουν μαζικές αναλήψεις από τις Τράπεζες (δράση αμφιβόλου αποτελεσματικότητας -κατά την άποψή μου-αφού αφ΄ενός η φύλαξη χρημάτων στο σπίτι θα συμβάλλει στον πλουτισμό των διαρρηκτών, και αφ΄ετέρου είναι γνωστό πως η έλλειψη ρευστού οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αύξηση του κόστους του χρήματος).
Η πρόταση κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο με e-mail (το έμαθα από τον Αντώνη εδώ).
Αντίθετα θα ήμουν ευτυχής να έβλεπα προτάσεις που θα προτείνουν το μποϋκοτάζ τροφίμων από εταιρείες που ανεβάζουν τις τιμές τους καθημερινά.
Σκίτσο του ΚΥΡ
Η πρόταση κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο με e-mail (το έμαθα από τον Αντώνη εδώ).
Αντίθετα θα ήμουν ευτυχής να έβλεπα προτάσεις που θα προτείνουν το μποϋκοτάζ τροφίμων από εταιρείες που ανεβάζουν τις τιμές τους καθημερινά.

εμφάνιση αγγελιών στις εφημερίδες σύμφωνα με τις οποίες καλούνται οι υπερδανεισμένοι Δανειολήπτες (ακόμη και με δυσμενή στοιχεία.....) να εισπράξουν τραπεζοδάνεια (και μάλιστα χαμηλότοκα) χωρίς εξασφαλίσεις και χωρίς εγγυήσεις!!!!
(μη με ρωτήσετε πως, γιατί δεν γνωρίζω!)

Ο "καλός" πρωθυπουργός από την πλευρά του εμφανίζεται να τρίζει τα δόντια στους "κακούς Τραπεζίτες" ........

Σκίτσο του Αντρέα Πετρουλάκη

.....που δεν σκέφτονται τον απλό πολίτη έστω και αν την ίδια στιγμή οι ΔΕΚΟ που διευθύνονται από τον Δημόσιο τομέα δεν έχουν να επιδείξουν φιλικότερη συμπεριφορά προς τους πολίτες
(εάν κρίνουμε από τις πρόσφατες συνεχόμενες αυξήσεις στα τιμολόγιά τους).....
Οι Τράπεζες στην πλειοψηφία τους τηρούν στάση αναμονής αφού δεν είναι διατεθειμένες να δεχτούν τα μέτρα στήριξης όσο η Κυβέρνηση δεν διευκρινίζει τις ασάφειες του σχεδίου.
Η ΕΤΕ δείχνει να κάνει σπασμωδικές κινήσεις όπως αύξηση επιτοκίων τη μια μέρα τα οποία μειώνονται την επομένη. Αποστολή επιστολής όπου δηλώνει πως παύει τη συμμετοχή της στην χρηματοδότηση στεγαστικών δανείων του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας η οποία αναιρείται μετά από την παρέμβαση της κας Πετραλιά (sic) με την δικαιολογία πως η επιστολή στάλθηκε από κάποιον υπάλληλο κατά λάθος αφού δεν ενημέρωσε τη διοίκηση(η δημοσίευση εδώ)!!!!!

Με λίγα λόγια μια αλλοπρόσαλλη διαμάχη ανάμεσα σε "καλούς"και "κακούς"......

Ποιό θα είναι τελικά το αποτέλεσμα των "διαπραγματεύσεων" ανάμεσα στην Κυβέρνηση και τον κ. Αράπογλου ?
Το πιθανότερο είναι πως........Σκίτσο του Ηλία Μακρή

έστω και αν σύμφωνα με την παρακάτω δημοσκόπηση φαίνεται πως η πλειοψηφία του λαού δεν συμφωνεί με την παροχή των 28 δισ Ευρώ από την Κυβέρνηση σε όλα τα Τραπεζικά Ιδρύματα.

Αποτελέσματα Δημοσκόπησης ()
Ποιες τράπεζες πρέπει να ενισχυθούν από το κράτος;
Όλες για να στηριχθεί η οικονομία 13,59 %
Όποιες έχουν προβλήματα 8,70 %
Μόνο όσες δεν επιβιώνουν αλλιώς 11,73 %
Μόνο όσες δεχτούν διορισμό διοίκησης 12,90 %
Καμία. Δεν συμφωνώ με τα μέτρα αυτά 53,08 %

ΠΗΓΗ Euro2day

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΕΥΧΟΜΑΙ

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Οποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρων' οι κότες....("Τοξικές" χρηματιστηριακές ιστορίες)

"Ηταν το 1999", μου λέει ο Βασίλης, ο αδελφός της Μελένιας, "όταν ανακάλυψα πως όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί ασχολούνταν με το Χρηματιστήριο.....
Η κυρά Σουλτάνα που είχε το μπακάλικο της γειτονιάς, ο Στελλάρας που είχε το συνεργείο αυτοκινήτων στην παραπάνω γωνία, ο Μπάμπης που καλλιεργούσε ελιές και ασχολούνταν με γεωργικές εργασίες.....Στα καφενεία όλοι ασχολούνταν με το Χρηματιστήριο. Εγώ δεν ήξερα καν τι σήμαινε Χρηματιστήριο μέχρι τότε και αναρωτιόμουν που στο καλό είχαν μάθει τόσες λεπτομέρειες όλοι αυτοί?


Ηρθε κι ο γείτονας με την αστραφτερή καινούργια του BMW, που διατυμπάνιζε πως την αγόρασε με τα κέρδη που έβγαλε από το Χρηματιστήριο......νομίζετε πως θέλει πολύ ο άνθρωπος για να μπει στον πειρασμό??? Ετσι λοιπόν μια και δυό μπήκα και εγώ στο παιχνίδι και αποφάσισα να επενδύσω τις μοναδικές μου οικονομίες στο Χρηματιστήριο. Ομως σε ποιές μετοχές να επενδύσω αφού ήμουν ανίδεος? Κάποια "παπαγαλάκια" με συμβούλευσαν να αγοράσω μετοχές της Vernikos Yachts.

"Οποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες"

λέγανε οι παλιοί και θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ....

Το Χρηματιστήριο όπως είναι γνωστό κάποια στιγμή πήρε την κατιούσα. Ολοι οι συμβουλάτορες που τους κοιτούσα με άγριο βλέμμα μου έλεγαν "μην ανησυχείς, που θα πάει θα ξανανέβει και θα πάρεις πίσω τα χρήματά σου".....Περίμενα λοιπόν να ανέβει, πέρναγαν τα χρόνια αλλά το Χρηματιστήριο δεν έλεγε να ανέβει. Σαν να μην έφτανε αυτό κάποια ημέρα διάβασα στις εφημερίδες πως οι μετοχές Vernikos Yachts πουλήθηκαν σε μια άλλη εταιρεία. Ετσι από εκεί που η δική μου επιλογή ήταν να αγοράσω μετοχές από εταιρεία που πραγματευόταν πολυτελή σκάφη αναψυχής (yachts) κατέληξα μέτοχος εταιρείας που πραγματευόταν κλωστούλες!!!!!!
Ναι Ναι καλά ακούσατε....
Η νέα εταιρεία (Βερνίκος-Λεβεντάκης) στην οποία μεταβιβάστηκαν οι μετοχές πραγματευόταν κλωστές!!!!!! Και μη με ρωτήσετε τι σχέση έχουν οι μετοχές των πολυτελών yachts στα χέρια μιας εταιρείας με κλωστές γιατί δεν γνωρίζω να σας απαντήσω. Πολύ αργότερα κατάλαβα τι παιζόταν.
Μα ήταν ήδη αργά.

Από το 2005 η μετοχή της (νέας) εταιρείας Βερνίκος-Λεβεντάκης άρχισε να μπαινοβγαίνει στην επιτήρηση του Χρηματιστηρίου (που πρακτικά σημαίνει πως ο κάτοχος των μετοχών όσο καιρό οι μετοχές βρίσκονται σε επιτήρηση δεν μπορεί να τις πουλήσει). Η κατάληξη ήταν το 2007 οι μετοχές να διαγραφούν εντελώς από το Χρηματιστήριο και όσοι μέτοχοι δεν είχαν πουλήσει τις μετοχές έχασαν τα χρήματά τους .
Ανάμεσά τους ήμουν και εγώ...
(Διαβάστε το πλήρες ιστορικό της υπόθεσης στο άρθρο με τίτλο "ένα σκάνδαλο χωρίς ενόχους"
εδώ)

Οπως λέγεται χαρακτηριστικά η απόφαση της Επιτροπής για διαγραφή
της μετοχής από το Χρηματιστήριο απλώς έβαλε την ταφόπλακα.

-"Και η παλιά εταιρεία Βερνίκος έκλεισε Βασίλη" ? Ρώτησα.

"Οχι μόνο δεν έκλεισε μα σε πρόσφατο δημοσίευμα ανακοινώθηκε πως συμμετέχει κατά 10% σε Κοινοπραξία με την επωνυμία "Μαρίνα Φαλήρου Ανώνυμη Εταιρεία Εκμετάλλευσης Τουριστικού Λιμένα και παροχής Υπηρεσιών". Η κοινοπραξία ανέλαβε από 22/10/08 την ανάπτυξη και λειτουργία της Μαρίνας Φαλήρου ως τουριστικού λιμένα με εκμίσθωση 35 χρόνων.

Και μην νομίσεις πως έχω κάτι με ολόκληρη την Κοινοπραξία....Απλά όσοι έχασαν τα χρήματά που είχαν επενδύσει στις μετοχές της (παλαιάς) εταιρείας Βερνίκος Yachts θεωρούν πρόκληση να διαπιστώνουν πως κάποιες εταιρείες που προξένησαν οικονομική ζημιά σε "παραπλανηθέντες"επενδυτές και οι οποίοι έχασαν τα χρήματά τους, όχι μόνο δεν ανέλαβαν ποτέ τις ευθύνες τους αλλά αντίθετα αναλαμβάνουν μεγάλα έργα από τα οποία θα επωφεληθούν οικονομικά για πολλά χρόνια. Σύμφωνα με κύκλους από την εταιρεία Βερνίκος την εποχή που ξέσπασε το σκάνδαλο η μεταβίβαση των μετοχών των yachts στην κλωστοϋφαντουργία ήταν καθ΄όλα νόμιμη!!!!! Δεν γνωρίζω να σας πω εάν ήταν πράγματι νόμιμη αφού κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ερευνήσει την υπόθεση.

Τα μεγάλα ερωτήματα όμως παραμένουν.
Κανένας δεν φταίει για την υπόθεση Βερνίκος - Λεβεντάκης;
Γιατί δεν έχει γίνει καμία ενέργεια ώστε να διαπιστωθεί πώς μια εταιρία που αποτιμήθηκε περί τα 52 εκατ. ευρώ το 2004 έφτασε να αποτελεί ”λόγο” αναστολής το 2006 κι εν συνεχεία διαγραφής… το 2007;
Σε κάποιο site αναφερόταν χαρακτηριστικά :
" Επιμένουμε ότι το θέμα της Λεβεντάκης χρήζει περαιτέρω... διερεύνησης και αυτή η άποψη επιβεβαιώνεται συνεχώς από τα μηνύματα που λαμβάνουμε (σχεδόν σε καθημερινή βάση) από αναγνώστες για το θέμα."
Λένε λοιπόν πως η μεταβίβαση των μετοχών των yachts στην κλωστοϋφαντουργία ήταν καθ΄όλα νόμιμη.
Αραγε το νόμιμο είναι πάντα ηθικό????
Πόσο νόμιμο (ή ηθικό) είναι μια εταιρεία που συμμετείχε σε ένα σκάνδαλο (ανεξιχνίαστο όπως τα περισσότερα σκάνδαλα) να εξακολουθεί να συμμετέχει σε εταιρείες που αναλαμβάνουν μεγάλα έργα την ίδια στιγμή που κάποιοι "παραπλανηθέντες"πολίτες έχασαν τις πενιχρές οικονομίες τους με την εμπιστοσύνη που έδειξαν στην εταιρεία να αγοράσουν μετοχές της???
(Δείτε άλλα άρθρα εδώ και εδώ)

Ενα συμπέρασμα βγήκε από την όλη υπόθεση :

"Οποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες"

....Οι κότες είναι οι μόνες που παραμένουν ΠΑΝΤΑ χορτάτες....
Το διαπιστώνουμε καθημερινά

ΥΓ1 Μαθαίνω πως η κυρά Σουλτάνα, ο Στελλάρας, ο Μπάμπης ετοιμάζονται να ξαναμπούν στο Χρηματιστήριο και ανησυχώ πολύ ανησυχώ μην ξαναπροκύψει καμιά νέα χρηματιστηριακή φούσκα
ΥΓ2 Οσο για μένα σε κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι την παρακάτω σκηνή από την ταινία

"Ξύυυυυυπνα Βασίιιιιιιιλη"

με τον Κωνσταντίνου να τρελλαίνεται αφού δεν μπορεί να ακούει πια ανοησίες από τον κ. Φανφάρα, και πιστεύει πως ο ίδιος είναι κόκκορας......
.......Αυτά είπε ο Βασιλάκης κι έφυγε......




Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Προτάσεις : Εκθεση -Αφιέρωμα στο Δημοτικό Τραγούδι από το Ιδρυμα της Βουλής

Τα πόδια το κορμί βαστούν κι η κεφαλή τη γνώση κι η γλώσσα την τιμή κρατά σ' άλλονε να τη δώσει

Σε αυτά τα λόγια συμπυκνώνεται το βαθύτερο νόημα και η λειτουργία του δημοτικού τραγουδιού στο οποίο είναι αφιερωμένη η έκθεση που παρουσιάζεται στον Εκθεσιακό χώρο του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων στην Πλατεία Συντάγματος απέναντι από το Κεντρικό Ταχυδρομείο με τίτλο

"Δημοτικά τραγούδια, Ιστορία-Παράδοση-Ταυτότητα"
.

Η παρουσίαση των πτυχών του δημοτικού τραγουδιού στην έκθεση ακολουθεί την διαχρονική ενότητα λόγου-μέλους-κίνησης όπως άλλωστε νοούσαν την έννοια της "μουσικής" οι αρχαίοι Ελληνες. Το τραγούδι σχεδόν πάντα συνοδευόταν από τη μουσική και συνόδευε τον χορό, έννοιες που δεν νοοούνταν να τελούνται αυτόνομα (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως π.χ. τα τραγούδια της τάβλας, τα ριζίτικα κλπ που περιελάμβαναν μόνο το τραγούδι χωρίς μουσική και χορό). Στις πρωταρχικές του μορφές (στις προβιομηχανικές κοινωνίες) το δημοτικό τραγούδι συμβόλιζε με διάφορους τρόπους τη σχέση του ατόμου με την ομάδα. Σύμφωνα με τον Σίμωνα Καρρά

"Ο παλαιός ποιητής ήταν πάντοτε και μελοποιός, ο δε θεατρικός συγγραφεύς, ακόμη περισσότερο, υποκριτής και χορευτής μεταξύ άλλων. Ο χωρισμός και ο κατακερματισμός της τέχνης στις μέρες μας, που άλλος γράφει το έργο ή το ποίημα, άλλος το μελοποιεί, άλλος το τραγουδάει, το παίζει κι άλλος το χορεύει, δεν είναι κατόρθωμα αλλά αδυναμία και μειονέκτημα της νέας μας εποχής. Ο Σοφοκλής, αυτός έγραφε τα έργα του και τη μουσική του, αυτός υποκρινόταν στο θέατρο και αυτός έσυρε του δράματος το χορό"
.

Με αυτἠ τη λογική η αφιερωμένη στο δημοτικό τραγούδι έκθεση δεν θα μπορούσε παρά να περιλάβει πληροφορίες και εικόνες από έθιμα.....
χορό, μουσικούς κλπ σε μια πολύ επιτυχημένη κατά την άποψή μου παρουσίαση όπου ο επισκέπτης οδηγείται στην παρουσίαση του δημοτικού τραγουδιού με θεματικό τρόπο. Το δημοτικό τραγούδι εξετάζεται ως κείμενο, ως είδος άντλησης ιστορικών αφηγήσεων (ιστορικά τραγούδια, Ακριτικά, Παραλογές, Νεότερα ιστορικά τραγούδια) ......

.....ενώ διατρέχει τον κύκλο της ζωής (με τα νανουρίσματα,τα παιδικά τραγούδια,τα τραγούδια του γάμου, της ξενιτιάς, τα Μοιρολόγια). Η έκθεση συνεχίζει την αφήγησή της οδηγώντας τον επισκέπτη σε εικόνες και ακούσματα από τον κύκλο του χρόνου δηλαδή τραγούδια που λέγονταν σε ειδικές χρονικές στιγμές όπως τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, τα Φώτα, τις Αποκριές, τα Χελιδονίσματα (την Ανοιξη), τα τραγούδια του Πάσχα, στις θερινές γιορτές και καταλήγει στα τραγούδια της δουλειάς.

Εκτός αυτών η έκθεση αναφέρεται στη μουσική, τον χορό και τα μουσικά όργανα που συναντώνται στον ελλαδικό χώρο και φυσικά δεν ξεχνά να αναφερθεί στους πρωτεργάτες-ερευνητές του δημοτικού τραγουδιού (Pernot, Σίμων Καρράς, Baud-Bovy, Περιστέρης, Μαζαράκη, Στράτου, Σαμίου κ.ά.) στους οποίους χρωστάμε τις πρώτες καταγραφές των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών. Αγόγγυστοι λάτρες του δημοτικού τραγουδιού αφιέρωσαν τη ζωή τους στη συλλογή, την καταγραφή και την έρευνα, γεγονός που βοήθησε στη διάσωση όσων γνωρίζουμε σήμερα.

Η έκθεση συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό αλλά χρησιμοποιεί και την τεχνολογία αφού ο επισκέπτης μπορεί στα ειδικά μηχανήματα που βρίσκονται δίπλα από κάθε θεματική ενότητα να ακούσει παραδείγματα τραγουδιών βοηθώντας ακόμη και τον πιο αμύητο επισκέπτη να αποκτήσει μια πλούσια εμπειρία και να κατανοήσει τα διαφορετικά είδη τραγουδιών στα οποία αναφέρεται η έκθεση.
Την έκθεση συνοδεύει μία προσεγμένη έκδοση όπου μπορεί κανείς σε λίγες σελίδες να παρακολουθήσει τους κύριους σταθμούς και τις έννοιες που περιβάλλουν το δημοτικό τραγούδι ως αδιάσπαστη έννοια τραγουδιού-μουσικής-χορού και ως αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής των ανθρώπων.
Σε γενικές γραμμές να πω πως βρήκα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ την έκθεση και την συνιστώ ανεπιφύλακτα (ακόμη και για τον πιο αμύητο επισκέπτη).
Θεωρώ πως ήταν καιρός να συνδυαστεί η παρουσίαση της λαϊκής μας παράδοσης με πιο μοντέρνο τρόπο κάνοντας χρήση της τεχνολογίας και δίνοντας φως σε αυτή τη λίγο παραμελημένη πτυχή του πολιτισμού μας.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τα τέλη Νοέμβρη.

Εκθεσιακός Χώρος του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων
Μητροπόλεως 1 και Φιλελλήνων, Σύνταγμα , τηλ. 210 3709081
Είσοδος ελεύθερη

Ώρες λειτουργίας : Καθημερινά 09:00 – 20:00
Σάββατο 09:00 – 17:00
Κυριακή 09:00 – 15:00


Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Κρούστας - Ενα "αμυγδαλοχώρι" τση Κρήτης....

Σας έχει συμβεί ποτέ να "κολλήσετε"με μια περιοχή, ένα χωριό, μια χώρα, μια τοποθεσία και να θέλετε να πηγαίνετε ξανά και ξανά? Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι μπορεί να μας επηρεάσει ώστε να επιθυμούμε να επισκεφτούμε ξανά και ξανά έναν τόπο.

Τα τελευταία 3 χρόνια λοιπόν που πάω για διακοπές στην Κρήτη δεν υπάρχει περίπτωση να μην επισκεφτώ ένα σχετικά άγνωστο χωριουδάκι, τον Κρούστα. Ο Κρούστας που βρίσκεται πάνω από τα Κριτσά είναι ένα χωριουδάκι του Ν. Λασιθίου 13 χλμ νότια του Αγ.Νικολάου και είναι σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 540 μέτρων. Λέγεται πως κατοικείται συνεχόμενα εδώ και πολλούς αιώνες. Ο επισκέπτης στην είσοδο του χωριού θα αντικρύσει ένα όμορφο καλωσόρισμα : " Καλώς ορίσατε " γράφει η πινακίδα όπου είναι ζωγραφισμένοι ένας άντρας και μια γυναίκα με την τοπική παραδοσιακή φορεσιά.

Είχε μεσημεριάσει όταν φτάσαμε στο χωριό, αποζητούσαμε να βρούμε ένα στέκι να πιούμε μια ρακή (ή γιατί όχι? Παραπάνω από μία).
Η ονομασία του καφενείου μας έκανε να το επιλέξουμε:
Δροσοσταλίδες
, το έλεγαν, βρήκαμε πολύ ποιητική την ονομασία του μα ακόμη πιο ποιητική βρήκαμε την κάρτα του συγκεκριμένου μαγαζιού όπου από πίσω ήταν γραμμένη μία μαντινάδα :

"Στο φύλλο του βασιλικού δυό δροσοσταλίδες
είν' δυό καρδιές που θα χαθούν στου ήλιου τις αχτίδες"

Καθήσαμε. Ετυχε και τις τρεις φορές που επισκέφθηκα το χωριό να είναι τέλη Αυγούστου.
Είναι η εποχή που όλοι οι χωρικοί επιδίδονται στην συγκομιδή των αμυγδάλων. Το χωριό βγάζει τα πιο νόστιμα αμύγδαλα που έχω δοκιμάσει ποτέ. Η δουλειά τους δεν σταματά με τη συγκομιδή των αμυγδάλων, μα πρέπει και να τα καθαρίσουν. Μαζεύονται τα μεσημέρια έξω από κάθε σπιτικό άντρες, γυναίκες και παιδιά και σπάζουν τα αμύγδαλα πίνοντας τον καφέ τους και λέγοντας τα χωρατά τους.
Ο ήχος από το σπάσιμο των αμυγδάλων ταξιδεύει σε κάθε στενό του χωριού.
Τα χέρια των ανθρώπων φανερά εξασκημένα καθαρίζουν τα αμύγδαλα με απίστευτη ταχύτητα.Τα τσόφλια από τα αμύγδαλα δημιουργούν λοφίσκους έξω από κάθε σπίτι.

Παραγγείλαμε ρακές, οι οποίες μας ήρθαν με το απαραίτητο συμπλήρωμα, τον μεζέ που περιλάμβανε ντόπιες ελιές, αγγουράκι και λίγο τυράκι. Δίπλα από το καφενείο βρίσκονταν δύο αδελφές και το εγγονάκι τους και όπως όλο το χωριό έτσι κι αυτές καθάριζαν τα μύγδαλα.
Πιάσαμε την κουβέντα. Ο μικρός λατρεύει τον παππού που ασχολείται με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Οι συγγενείς ούτε που να το ακούσουν να συνεχίσει την δουλειά του παππού, δηλαδή να ασχοληθεί με την κτηνοτροφία. Σκληρή δουλειά λένε αλλά και με λίγα πλέον έσοδα.....
Ομως, όχι, ο μικρός να ακολουθήσει άλλον τομέα, να μάθει γράμματα και να γίνει υπάλληλος κάπου.
Εμείς, λένε, όσο ζούμε αυτό θα εξακολουθήσουμε να κάνουμε αφού αυτό μάθαμε να κάνουμε σε όλη μας τη ζωή. Αλλωστε στα χρόνια μας δεν είχαμε άλλες επιλογές. Ομως το παιδί....
Ο πιτσιρικάς βέβαια έχει αντίθετη γνώμη, όποτε δεν έχει σχολείο τρέχει στην μάντρα του παππού και μυείται στα μυστικά της κτηνοτροφίας.
Λέει πως αγαπά τη δουλειά του και θα ήθελε να ασχοληθεί με αυτήν.Οι νέοι πάντως σήμερα εγκαταλείπουν τα γεωργικά και τα κτηνοτροφικά επαγγέλματα, γεγονός που πιστεύω θα αποτελέσει μάστιγα σε μερικά χρόνια αφού δεν γνωρίζω ποιοί τελικά θα καλλιεργούν τη γη για να παράγουν τρόφιμα - όση γη γλυτώσει δηλαδή από τον "πολιτισμό της μεζονέτας"-. Προτιμούν να εργάζονται στα τουριστικά επαγγέλματα αφού είναι πιο προσοδοφόρα και η περιοχή του Αγ. Νικολάου προσφέρει αρκετές ευκαιρίες λόγω των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων που υπάρχουν στην περιοχή.
Οι κυριούλες απαντούσαν πρόθυμα σε κάθε μας ερώτηση μα συνάμα τα χέρια τους δεν σταματούσαν ούτε δευτερόλεπτο. Να σπας ένα-ένα τα αμύγδαλα με το σφυράκι είναι κουραστικό και θέλει πολλή υπομονή, μα όπως μας εξήγησαν με τα αυτοματοποιημένα μηχανήματα χάνεται πολύς καρπός και τα περιθώρια κέρδους από το προϊόν πολύ χαμηλά για να το πετούν.Μας πρόσφεραν απλόχερα αμύγδαλα για να συνοδέψουμε τη ρακή μας. Σιγά σιγά άρχισαν να μαζεύονται στο καφενείο οι ντόπιοι, τόχουν συνήθεια βλέπετε να κάνουν μια στάση στον καφενέ μετά από τις αγροτικές εργασίες τις οποίες ξεκινούν τα χαράματα.


Επειτα από την μικρή στάση πάνε να ξαποστάσουν στο σπίτι τους για να ξαναβγούν το απόγευμα. Ετσι συνηθίζουν εδώ και χρόνια. Ο καφενές άλλωστε αποτελεί ένα ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας τους, αφού εκεί θα μάθουν τα νέα, εκεί θα συζητήσουν την επικαιρότητα, εκεί θα μάθουν τα νέα για τους συγχωριανούς τους, εκεί θα τοιχοκολληθούν ανακοινώσεις σχετικές με τη δουλειά τους. Και εκεί πάντα πρόθυμος ο καφετζής να τους προσφέρει απλόχερα ένα μεζέ που θα συνοδεύει το εθνικό τους ποτό, τη ρακή.

Οι κάτοικοι εδώ ασχολούνται με την κτηνοτροφία και την γεωργία. Στο χωριό κάθε χρόνο μετά τον δεκαπενταύγουστο γίνεται τα τελευταία χρόνια μια γιορτή η "γιορτή του εφτάζυμου". Το εφτάζυμο είναι ένα "ειδικό"λίγο "μαγικό" ψωμί που λίγες πια νοικοκυρές γνωρίζουν να το παρασκευάζουν. Μαγικό το αποκαλώ αφού φουσκώνει δίχως προσθήκη μαγιάς και συνδέεται με αλλόκοτες δοξασίες. Την ημέρα της "γιορτής του φτάζυμου" οι νοικοκυρές ετοιμάζουν τα ψωμιά που μοιράζονται στο κόσμο και ακολουθεί γλέντι με διαφορετικό θεματικό αφιέρωμα κάθε χρόνο. Εμαθα πως μία χρονιά έκαναν αναπαράσταση των εθίμων του γάμου στον Κρούστα και πως η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία. Ελπίζω του χρόνου να καταφέρω να βρίσκομαι εκεί την ημέρα που γίνεται η γιορτή.
(Για περισσότερες πληροφορίες για την παρασκευή αλλά και τις δοξασίες για το εφτάζυμο ψωμί δείτε εδώ)

Λίγο παρακάτω υπάρχει μία ταβερνούλα στην οποία ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει αυθεντικές γεύσεις της Κρητικής κουζίνας: Βραστή κατσίκα, Λαζάνια χειροποίητα, Μυζηθρόπιτες, Λαδόψωμο, Χορτοπιτάκια, Ντολμαδάκια, Ανθόγαλο, Στάκα, Ξυγαλο, Γλυκιά μυζήθρα, Χοχλιούς (σαλιγκάρια) και πλήθος άλλων εδεσμάτων.

Η ώρα όμως είχε περάσει και έπρεπε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας. Οι άνθρωποι βλέποντας το ενδιαφέρον που δείξαμε για το εφτάζυμο ψωμί το οποίο δεν το βρίσκει κανείς στην Αθήνα, προθυμοποιήθηκαν να μας φτιάξουν και να μας προσφέρουν ένα καρβελάκι. Την άλλη ημέρα μας το έστειλαν εκεί που βρισκόμασταν.
Βλέπετε η Ελληνική φιλοξενία σε πείσμα των σκληρών καιρών που διανύουμε εξακολουθεί (ευτυχώς) να υπάρχει σε κάποιες επαρχίες.
Καθώς φεύγαμε, έστρεψα το βλέμμα στην πινακίδα που είναι τοποθετημένη στην έξοδο του χωριού. Το ίδιο ζευγάρι με τις παραδοσιακές φορεσιές μας ευχόταν καλό δρόμο ("Καλοστράθια").
Αν θέλουμε να πηγαίνουμε και να ξαναπηγαίνουμε κάθε χρόνο σε αυτό το άγνωστο για πολλούς μικρό χωριουδάκι της Κρήτης είναι:
Για
- Την ζεστασιά και τη φιλοξενία των ανθρώπων του
και
- Γιατί εκεί δοκιμάσαμε τα πιο νόστιμα αμύγδαλα που έχουμε φάει στη ζωή μας

Ευχηθήκαμε να είμαστε καλά τόσο εμείς όσο και οι φιλόξενοι κάτοικοι του Κρούστα για να ξανανταμώσουμε του χρόνου.