ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

Η "γιορτή της σιτάκας" - Μια εμπειρία από το Αρβανιτοχώρι της Κάσου και λίγα λόγια για τους χορούς....

"Θάρθεις στην Κάσο"?
"Το Σαββατόβραδο για πρώτη φορά διοργανώνεται η γιορτή της σιτάκας" ...

....έλεγε το μήνυμα που παρέλαβα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο.

Αυτό το μήνυμα αλλά και η διοργάνωση της γιορτής της σιτάκας αποτέλεσε την αφορμή να πραγματοποιήσω μία επιθυμία χρόνων: να επισκεφτώ το νησί της Κάσου. Ετσι, χωρίς δεύτερη σκέψη άρπαξα μια βαλίτσα, έριξα μέσα ό,τι πίστευα πως θα χρειαστεί σε αυτό το ξαφνικό ταξίδι και μπαρκάρισα από τον Πειραιά στο καράβι "Ιεράπετρα"που θα με μετέφερε στο απομονωμένο και για πολλούς άγνωστο νησάκι, την Κάσο. Μοναδική επιλογή το καράβι αφού τελευταία στιγμή που αποφασίστηκε το ταξίδι δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί αεροπορική θέση.
Το ταξίδι διήρκεσε 22 ώρες!!!!!
Ούτε στην Αυστραλία να πήγαινε κανείς......

Μία από τις δραστηριότητες που στηρίζουν την οικονομία του νησιού είναι η κτηνοτροφία.

Η σιτάκα είναι ἐνα γαλακτοκομικό προϊόν με υφή μαλακιά και γεύση πικάντικη. Συνήθως χρησιμοποιείται είτε αυτούσια (αλείφεται στο ψωμί όπως το βούτυρο) είτε ως ένα είδος κρέμας γάλακτος που μαγειρεύεται με τα φρέσκα ζυμαρικά (μακαρούνες) στην Κάσο αλλά και στην Κάρπαθο.
Η γιορτή της σιτάκας διοργανώθηκε για πρώτη φορά. Διοργανωτής ήταν ο Πολιτιστικός Σύλλογος του Αρβανιτοχωρίου ενός από τα 5 χωριά του νησιού. Επειδή με ξένισε η ονομασία του χωριού έψαξα να βρω την ετυμολογική ερμηνεία της. Ακουσα διαφορετικές εκδοχές.
Θα παραμείνω στην εκδοχή που προέρχεται από τη διήγηση της Κυρανιάς Βιντιάδη και κατέγραψε ο καθηγητής Κων/νος Μηνάς στο βιβλίο του "Το τοπωνυμικό της Κάσου" που εκδόθηκε το 1975. Λέγεται πως δεν ήταν λίγες οι φορές που για κάποιον εξωτερικό λόγο το νησί της Κάσου απόμεινε έρημο από κατοίκους. Σύμφωνα λοιπόν με την διήγηση της Κυρανιάς Βιντιάδη μία από αυτές τις φορές που ερημώθηκε η Κάσος ήρθαν και εγκαταστάθηκαν σε αυτήν 5 ναυτικοί:

Ενας Αρβανίτης, ένα Συμιακός, ένας Χαρκίτης (από το νησί Χάλκη), ένας Τηλιακός (από την Τήλο) και ένας Πατινιώτης (από την Πάτμο). Σπίτια καθώς λένε υπήρχαν μα άνθρωποι δεν υπήρχαν. Καθένας από αυτούς επέλεξε από μία τοποθεσία και την έκανε δική του και από τον τόπο προέλευσής του δόθηκε η σχετική ονομάσια π.χ. το Αρβανιτοχώρι από τον Αρβανίτη, "του Συμιακού το ραχί"από τον Συμιακό, "του Χαρκίτη το σκαλί"από τον Χαρκίτη, "τα Τηλιακά"στο Αργος από τον Τηλιακό και "του Πατινιώτη τ'αυλάκι"στο κοντινό νησάκι τα Αρμάθεια από τον Πατινιώτη.
Στον χώρο που θα διοργανωνόταν η εκδήλωση, στο Αρβανιτοχώρι, σε περίοπτο σημείο είχε τοποθετηθεί ένα ομοίωμα βοσκού που φαινόταν να ανακατεύει με μια κουτάλα την σιτάκα σε ένα μεγάλο μεταλλικό καζάνι, τυπική εικόνα που αντίκρυσα την επόμενη ημέρα σε πραγματική μορφή. Τη θέση της φωτιάς υποκαθιστούσαν αναμμένα φωτάκια.....

Ολο το χωριό ήταν επί ποδός. Οι άντρες του χωριού από το πρωί ετοίμαζαν την σιτάκα. Οι γυναίκες είχαν αναλάβει να πλάσουν τις μακαρούνες (μακαρούνες = φρέσκα ζυμαρικά που συναντάμε και στην Κάρπαθο). Στην πλατεία του χωριού είχε στηθεί μία μικρή εξέδρα ενώ από κάτω είχαν τοποθετηθεί καρέκλες.

Μόλις μαζεύτηκαν οι επισκέπτες άρχισαν να μοιράζονται τα πιάτα με τις μακαρούνες και τη σιτάκα. Ομολογώ πως όμοιο στη νοστιμιά έδεσμα δεν είχα ξαναγευτεί (δεν ξέρω αν ήταν η πείνα που με είχε ζώσει μετά από τόσες ώρες ταξίδι ή εάν ήταν επειδή τα προϊόντα ήταν φρεσκότατα).

Ολοι οι κάτοικοι συμμετείχαν στη διανομή. Εντυπωσιακός ήταν ο τρόπος διανομής των πιάτων και του κρασιού χέρι με χέρι. Συμμετείχαν μικροί και μεγάλοι ανεξαρτήτως φύλου, με έναν απίστευτο συντονισμό αποδεικνύοντας περίτρανα πως ο λαϊκός πολιτισμός σε κάποιες περιπτώσεις έχει τη δύναμη να γεφυρώνει το χάσμα των γενεών με μια απλούστατη μέθοδο : τη χάραξη κοινών στόχων

Μια ανθρώπινη αλυσίδα είχε στηθεί από το μαγειρείο μέχρι τους χώρους όπου βρίσκονταν οι επισκέπτες...

Χέρι με χέρι ο ένας έδινε στον άλλον τα πιάτα με τις μακαρούνες και μετά τα ποτηράκια με το κρασί. Τα πιάτα έτρεχαν με απίστευτη ταχύτητα....Μια ανθρώπινη μηχανή, κάθε πολίτης αυτής της κοινότητας εργαζόταν για ένα κοινό σκοπό, και....καθώς φαίνεται οι κοινοί στόχοι ενώνουν τους ανθρώπους. Κάποιες πιο ηλικιωμένες γυναίκες παρακολουθούσαν από απόσταση.Την εκδήλωση άνοιξαν δύο παιδιά που έπαιξαν λύρα με έναν σχεδόν επαγγελματικό τρόπο. Σοβαρός ο κάθε πιτσιρικάς, προσηλωμένος στο καθήκον του, έπαιξε ο καθένας με το δοξάρι του τοπικούς μουσικούς σκοπούς, μα που και που έριχνε μια ματιά στον δάσκαλό του που καθόταν δίπλα τους σαν να ρωτούσε "καλά τον πάω τον σκοπό?" Και ο δάσκαλος που δεν πάει πολύς καιρός που ξεκίνησε να μαθαίνει στα παιδιά λύρα , έγνεφε καταφατικά το κεφάλι εμψυχώνοντας τα μικρά ταλεντάκια με συγκατάβαση, καμαρώνοντας για τους μαθητές του.

Επειτα ένας ενήλικας επιβράβευσε τον διοργανωτή σύλλογο τραγουδώντας μια αυτοσχέδια μαντινάδα για τα συγχαρητήρια. Κατόπιν άρχισε να φουντώνει ο χορός.

Κύριοι χοροί της Κάσου είναι η σούστα και ο ζερβός, ο συρτός (Χανιώτης) και το πεντοζάλη (με φανερές τις επιρροές από την Κρήτη). Παλαιότερα (δεν γνωρίζω για τώρα) λέγεται πως χορευόταν ο ζερβόδεξος,τα κεφαλλωνίτικα και ο φουμιστός.

Η σούστα είναι ο κατ'εξοχήν χορός και σήμα κατατεθέν όλων των Δωδεκανήσων. Χαρακτηριστικά λέγεται πως "χωρίς σούστα δεν γίνεται χορός". Είναι χορός που μιμείται το σουστάρισμα ενός ελατηρίου με σημαντικές διαφορές ανά περιοχή στην κίνηση. Ημικυκλικός, γοργός χορός (allegretto) σε ρυθμό 2/4 συνήθως χορεύεται με διασταυρούμενα χέρια σχηματίζοντας μια αλυσίδα. Κάποιοι μελετητές θεωρούν πως η σούστα προέρχεται από τον αρχαίο πυρρίχιο χορό (κατ΄εξοχήν πολεμικό χορό).

Στις μέρες μας η σούστα χορεύεται από τους νέους με σουστάρισμα του πέλματος σε αντίθεση με τους παλαιότερους που το σουστάρισμα το έκαναν έντονα στα γόνατα. Ενας Ολυμπίτης γέροντας από τον οποίο έμαθα να χορεύω σούστα μου έλεγε πως η αυθεντική σούστα χορεύεται "στο νύχι"και δεν πρέπει να ξεπερνάς σε έκταση τον χώρο που καταλαμβάνει "ένα πλακάκι". Με αυτό ήθελε να πει πως αποφεύγονται τα άλματα και οι θεαματικές κινήσεις αφού αυτό που δίνει τη χάρη στην κίνηση είναι το σουστάρισμα στα γόνατα. Το ύφος του χορού διαφέρει από τόπο σε τόπο. Στα Δωδεκάνησα η σούστα χορεύεται άλλοτε πολύ ζωηρά και πηδηχτά (π.χ. στη Ρόδο) και άλλοτε πιο ήσυχα αλλά με έντονο σουστάρισμα στα γόνατα (όπως στην Κάρπαθο και την Κάσο). Σούστα (που χορεύεται με διαφορετικό τρόπο) συναντάμε και στην Κρήτη, σε άλλα νησιά αλλά και ακόμη και στη Βόρεια Ελλάδα.

Ο ζερβός χορός σε ρυθμό 2/4 allegro moderato, έχει το κύριο χαρακτηριστικό πως χορεύεται με φορά προς τα αριστερά, συνοδεύεται συνήθως από μαντινάδες και έχει δύο μορφές την αργή όταν τραγουδιούνται οι μαντινάδες και την ζωηρή όπου κυριαρχεί η συνοδεία σκέτης μουσικής.

Η Κασιώτικη σούστα χορεύεται με τον ίδιο τρόπο που χορεύεται και στην Ολυμπο της Καρπάθου ενώ διαφορές παρουσιάζει ο τρόπος που χορεύεται ο ζερβός χορός.

Αλλά ας επιστρέψουμε στη γιορτή μας. Το κέφι στη γιορτή αρχίνισε σταδιακά να φουντώνει, μπήκαν στο χορό και μικρά παιδιά τα οποία στις παραδοσιακές κοινωνίες συμμετέχοντας στους δημόσιους χορούς έρχονται σιγά σιγά σε επαφή με τους χορούς της κοινότητάς τους αλλά και τους ήχους των τοπικών μουσικών σκοπών.

Το άγρυπνο βλέμμα του "βοσκού"παρακολουθούσε με προσοχή όλη την ώρα την εξέλιξη της εκδήλωσης και το φούντωμα του χορού.....

Κάτω από την διακριτική ματιά των ενηλίκων γινόταν η βιωματική μύηση των παιδιών στα τοπικά ήθη και έθιμα.

Οι γυναίκες ήταν εκείνες που ξεσήκωναν το κέφι.....μέχρι κάποια στιγμή δεν είχε σηκωθεί για χορό κάποιος άντρας.

Μέχρι που εμφανίστηκε ένας νεαρός και έσωσε την κατάσταση παίρνοντας τα ηνία και οδηγώντας τον χορό.....δίνοντας το παράδειγμα σε άλλους (λιγοστούς) νεαρούς που μπήκαν στο χορό αργότερα.... Είναι φαινόμενο δυστυχώς της εποχής μας όχι μόνο στη Κάσο μα και σε ολόκληρη την Ελλάδα όλο και λιγότεροι νεαροί άντρες να συμμετέχουν στους χορούς.

Η ώρα πέρασε με πολύ κέφι, και να σκεφτεί κανείς πως ήταν η πρώτη φορά που διοργανώθηκε αυτή η εκδήλωση. Οταν πέρασε η ώρα, ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να αποχωρεί, ενώ οι νεαροί άντρες του χωριού που είχαν έρθει στο κέφι, πλαισίωσαν τους μουσικούς και άρχισαν να τους σιγοντάρουν στο τραγούδι. Ο τραγουδιστής τους ενθάρρυνε να επαναλάβουν τα παρακάτω λόγια στον ρυθμό ενός από τους πλέον διαδεδομένους σκοπούς της Κασιώτικης μουσικής παράδοσης, το Αλέντι :
" τ'αλέντι το Κασιώτικο παινέματα δε θέλει
διότι το ζυμώσανε με βούτυρο και μέλι"

Ετσι πλούσια έκλεισε η πρώτη βραδυά στο νησί της Κάσου.

Πήρα το δρόμο της επιστροφής εξαντλημένη αφού δεν είχα προλάβει να ξεκουραστώ από το πολύωρο ταξίδι μα ένοιωθα γεμάτη από εικόνες και ήχους από αυτή τη πρώτη επαφή με τα Κασιώτικα ήθη και έθιμα.
Τελειώνοντας η εκδήλωση είχε απομείνει μια απορία μέσα μου:
- Τι ακριβώς είναι η σιτάκα (νόστιμη ήταν δεν λέω)
- Mε ποιά διαδικασία παρασκευάζεται κλπ.
Ενας ομιλητής προλογίζοντας την εκδήλωση είχε αναφερθεί λεπτομερώς στη σιτάκα και στον τρόπο παρασκευής. Για τους ντόπιους βέβαια αυτά ήταν πράγματα γνωστά, της καθημερινότητάς τους.
Για μένα όμως....θες επειδή σαν άνθρωπος της πόλης δεν έχω σχετικά βιώματα...θες επειδή είμαι περισσότερο οπτικός παρά ακουστικός τύπος, φεύγοντας από την εκδήλωση ένοιωσα πως δεν είχα συγκρατήσει πολλά γύρω από τη διαδικασία παρασκευής της σιτάκας παρά την φιλοτιμη προσπάθεια του εισηγητή. Το ίδιο υποθέτω πως θα συνέβαινε σε έναν άλλο αμύητο επισκέπτη του τόπου.
Πιστεύω πως η εκδήλωση θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με σχετικό οπτικοακουστικό υλικό (προβολή της διαδικασίας παραγωγής της σιτάκας). Αφ'ενός θα έδενε την παράδοση με την σύγχρονη τεχνολογία και αφ'ετέρου θα εμπλούτιζε την εκδήλωση . Ισως την επόμενη χρονιά...
Πήρα το δρόμο προς το δωμάτιό μου.....αποζητούσα με μεγάλη λαχτάρα τον ύπνο που τόσο μου είχε λείψει από την ώρα που έφυγα από τον Πειραιά.....
Χωρίς να το καταλάβω στα χείλη μου ανέβηκε μια μαντινάδα....δεν θυμάμαι που την είχα ακούσει μα ταίριαζε στη περίπτωση....

"Τσαι πως να το ξεχάσω γω Κάσο μου, το νησί σου,
πούφα(γ)α τη σιτάκα σου τσαι την ελαϊτσή σου!"
* ελαϊκή =ένα είδος τοπικού τυριού
........συνεχίζεται

20 σχόλια:

  1. kalhspera dyosmaraki.maresei pu meta apo tosh kourash eixes k oreksh gia apories.. :))
    akou ti einai h sitaka..

    kala 22 wres taxidi k antekseS?xara sto kouragio sou..egw nakso exw paei 3 fores k meta eniwtha oti phga ston arh k gyrisa..xaxaxaxaxa

    poly wraia anarthsh,kala na pernas

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολλές ώρες πάντως!
    Έκανες τέλεια περιγραφή!
    Μ' αρέσουν πολύ τα έθιμα των τόπων!!!
    Επίσης ωραία η εκδοχή με τους νησιώτες που πήγαν στο νησί και έδωσαν το όνομά τους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άραγε ποιος έστειλε το μήνυμα στο ηλεκτρονικό σου ταχυδρομείο??? :pp

    Αναμένω τη συνέχεια με ενδιαφέρον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι να πρωτοσχολιάσω;Σαν να ήμουν εκεί!Η περιγραφή σου γεμάτη μεράκι,καταπληκτική,μην το θεωρήσεις φιλοφρόνηση!
    Η σιτάκα μήπως είναι μυζήθρα,ανθότυρο,όπως τη βάφτισε η ΄΄νεωτερική΄΄ μαγειρική;
    Για τη νησιώτικη μουσική τι να πω,λόγω στεργιανής καταγωγής η γνώση μου περιορίζεται στους Κονιτοπουλαίους!
    Νάσαι καλα,dyosmaraki,που μας ταξίδεψες πάλι στην παράδοση!
    Καλή εβδομάδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ααα...δεν το βλέπω το σχόλιο... εύχομαι να το λάβεις

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χάθηκε φαίνεται... to ξαναγράφω.

    "ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΗ", από όλες τις πλευρές η περιγραφή σου, ενημερωτική, συγκινητική και απολαυστική.

    Ζήλεψα τη σιτάκα. Διάβασαα τη συνταγή και θα τη φτιάξω...δε μου γλιτώνει....
    ;-)
    Με τη διαφορά πως στη θέση του στραγγιστού γιαουρτιού (πού να βρω τώρα σιτάκα..) θα βάλω τυροκαυτερή, μιας και η σιτάκα λες πως είναι πικάντικη.

    Τί μου έκανες απόψε...
    ;-)))

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @laplace78
    Α!Ναι! Αυτή η περιέργειά μου είναι το κάτι άλλο!
    Αστα να πάνε, μετά από 22 ώρες ταξίδι έδρασε λυτρωτικά το μπάνιο στη θάλασσα. Κι έπειτα φυσικά ο χορός, η μουσική και τα τραγούδια! οταν βρίσκομαι σε τέτοιο περιβάλλον μπορώ και εβδομάδα να μένω ξάγρυπνη (που λέει ο λόγος δηλαδή).
    Τελικά όμως λύθηκαν τα ερωτηματικά μου....αν καταφέρω να ανεβάσω το σχετικό βίντεο θα μπορέσω να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρίας του τρόπου παρασκευής σιτάκας!!!!
    Καλημερούδια εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @hfaistiwna
    Πράγματι! 22 ώρες είναι υπερβολή για ένα ταξίδι στην Ελλάδα...
    Είπαμε "άγονη γραμμή"αλλά μην το ξεφτιλίζουμε! Στην Ελλάδα βρίκσεται η Κάσος!
    Τώρα πως συμβιβάζεται η "άγονη"γραμμή με στάσεις σε Μήλο,Σαντορίνη,Ηράκλειο,Αγ.Νικόλαο,Σητεία δεν ξέρω!!!!!
    Τελικά μετά από τις στάσεις σε όλα τα παραπάνω "άγονα"μέρη το καράβι πιάνει λιμάνι και στην "κοσμοπολίτικη"Κάσο....
    Ναι είναι υπέροχα τα έθιμα κάθε τόπου, μακάρι να είχαμε την ευκαιρία να επισκεπτόμασταν τακτικά αυτά τα μη "αλλοτριωμένα"μέρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @rizobreaker

    Ελα ντε!

    Διάθεση νάχετε και θα υπάρξει άφθονη συνέχεια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @vad
    Η περιγραφή αντικατοπτρίζει την ίδια τη γιορτή. Βέβαια η αρχική σκέψη προέβλεψε για κάθε θέμα αντίστοιχο ανέβασμα σχετικού οπτικοακουστικού υλικού αλλά τα άτιμα δεν ανεβαίνουν...δεν ξέρω γιατί! Απόλαυση είναι τα δύο παιδάκια που παίζουν λύρα, έχω το αρχείο μα αδυνατώ να το ανεβάσω. Ισως εάν τα καταφέρω τελικά να κάνω μια ανάρτηση με όλο το σχετικό υλικό.

    Η σιτάκα όχι δεν είναι ούτε ανθότυρο ούτε μυζήθρα. Είναι κάτι άλλο πολύυυυυυ νόστιμο τουλάχιστον όπως το παρασκευάζουν στη Κάσο. Η επόμενη ανάρτηση θα περιλαμβάνει περισσότερες πληροφορίες περί σιτάκας.

    Οσο για τις μουσικές, οι Κονιτοπουλαίοι (αν εξαιρέσεις την Ειρήνη Κονιτοπούλου) είναι η εμπορική εκδοχή της νησιωτικής μουσικής. Στην Κάσο και την Κάρπαθο μιλάμε για την αυθεντική παραδοσιακή μουσική (υποθέτω πως κάπως έτσι ήταν κάποτε σε πολλά μέρη της Ελλάδας)

    Καλή εβδομάδα vad

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @φύρδην μίγδην

    Ωωωωωωχ! μη μου πεις γλαρένια μου πως άρχισαν να χάνονται και εδώ σχόλια....

    Θα το παρακολουθήσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @φύρδην μίγδην

    Εγλω να δεις τι έπαθα καλή μου γλαρένια. Σιτακο-θεραπεία έκανα τις ημέρες που ήμουν στη Κάσο. Καθημερινά το μενού μου περιλάμβανε σιτάκα.

    Οσο για ανεύρεση σιτάκας μπορείς να παραγγείλεις και να σου στείλουν οι άνθρωποι οι οποίοι είναι οι ίδιοι παραγωγοί.

    Φιλιά πολλά

    ΥΓ. Η τυροκαυτερή είναι πιο πηκτή, ίσως αν την αραίωνες με λίγο γάλα θα πετύχαινε καλύτερα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Dyosmaraki πολύ εντυπωσιακή η παρουσίαση της εκδήλωσης. Όπως έγραψα και στην Κωνσταντινιά, ευτυχώς που υπάρχετε και εσείς για να μπορούμε και εμείς που μένουμε πίσω να χαιρόμαστε αυτό που βιώνετε. Να είσαι πάντα καλά και καλή σου ημέρα. gskastro

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γλυκο μου δυοσμαρακι μπραβο στη περιγραφη σου, αλλα μπραβο σε ολους αυτους τους ανθρωπους στα διαφορα μερη της ελλαδος που προσπαθουν να κρατησουν τα ηθη και εθιμα μας.Φιλια ελευθερια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @gskastro
    Χαίρομαι που ευχαριστιέσαι τα ταξίδια αυτά. Μέσα από τα μονοπάτια της παράδοσης ας ταξιδέψουμε σε τόπους μακρυνούς και ίσως λιγότερο γνωστούς. Σε τόπους όπου οι άνθρωποι ζουν κάπως "διαφορετικά".
    Εύχομαι να έχεις μια υπέροχη ημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ελευθερία
    Είναι αλήθεια πως σε πολλούς τόπους τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες για τη διατήρηση των εθίμων. Εμείς θα ταξιδέψουμε σε εκείνους τους τόπους όπου αυτές οι προσπάθειες πηγάζουν από την αγάπη των ντόπιων για τον τόπο τους.
    Την καλημέρα μου, πίνω μια ρακή στην υγειά σου καλή μου ρεθεμνιώτισα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημερα. Διάβασα τα άρθρα σου χθες μα δεν μπορούσα να αφήσω σχόλιο.
    Κάσος, Κάρπαθος και άλλα νησάκια ειναι μια γωνιά της Ελλάδας που οφείλω να επισκεφτώ.
    Δεν ξερω αν θα πέσω σε πανηγύρι ουτε αν θα τα καταφέρω στον ...ζερβό και σ' άλλους χορούς.
    Εμένα με συναρπάζει πιο πολυ η θάλασσα, η παραλία, αν και ποτε δεν μου ηταν αδιάφορο το τοπικό χρώμα και οι γνωριμίες με ντόπιους σε οσα μέρη εχω πάει.
    Αφου ειναι πικάντικη η σιτάκα θα μου αρέσει. Φαντάζομαι δεν κυκλοφορεί στο εμπόριο αυτη.
    Και κάνουν γιορτή γι αυτην. Και χορεύουν και γλεντάνε σ ενα πάρτι μοναδικό.
    Μπράβο και πάλι για τον κόπο σου και το πολυ ωραίο θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @tzonako

    Πιστεύω πως δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς εάν θα τα καταφέρει σε έναν τοπικό χορό σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδας. Ισως αρκεί μοναχά να έχει την καρδιά του και το μυαλό του ανοιχτό και να αφήσει να μπουν μέσα του οι εικόνες της κάθε γωνιάς, και αυτές να τις φυλάξει.
    Οσο για τις παραλίες και τις θάλασσες θα πω και για αυτές. Είναι απίθανες οι παραλίες που μπορεί να βρει κανείς στη Κάσο. Και προ πάντων ελεύθερες και.... χωρίς ομπρελίτσες!!!!
    Η σιτάκα νομίζω πως κυκλοφορέι σε κάποιο Κασιώτικο μαγαζί εδώ στην Αθήνα ή στον Πειραιά. Μπορείς όμως να παραγγείλεις να σου στείλουν από εκεί. Θα μάθω και θα σου πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Tέλεια !
    Θα μου αρέσει πιστεύω, σίγουρα.
    Να σαι καλά dyosmaraki κι οταν πάω κάποτε Κάσο θα γράψω κι εγω εντυπώσεις. Εχεις βάλει τον πήχυ ψηλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @tzonakos
    Ναι! πιστεύω πως θα σου αρέσει!
    Τσου! Δεν είναι ο πήχυς ψηλά! Είναι αυτά τα καθημερινά πράγματα που σκοντάφτουμε πάνω τους αλλά καμιά φορά δεν πιστεύουμε πως ίσως κάποια ημέρα να μην υπάρχουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;