ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Στους διαδρόμους ενός Δημοσίου Νοσοκομείου....


Σάββατο πρωϊ, ώρα 7.15! Η ανάγκη οδήγησε τα βήματά μου σε ένα από τα μεγάλα Νοσοκομεία της Αθήνας για να κάνω εισαγωγή σε συγγενικό μου πρόσωπο.

Οχλαγωγία, κόσμος πολύς, ο ένας να πέφτει πάνω στον άλλον. Λίγο παραπέρα ακούγονται βογγητά. Μια υπερήλικη αφημένη μοναχή της σε μια γωνιά του διαδρόμου κοιτάζει με απλανές βλέμμα στο κενό. Φαίνεται ταλαιπωρημένη και αδύναμη. Κανείς δεν βρίσκεται κοντά της, αντιλαμβάνομαι πως ο τραυματιοφορέας την έχει αφήσει για να ρωτήσει που θα παραδόσει το ευάλωτο φορτίο του. Βογγητό πόνου από τη γιαγιά. Κραυγή απόγνωσης λίγο παραπέρα. Νοσοκόμοι τρέχουν πανικόβλητοι πέρα - δώθε. Το πρόσωπό τους έχει φορέσει μια παγερή μάσκα πανομοιότυπη, ανέκφραστη, ό,τι τους ρωτάς όλοι έχουν το ίδιο ύφος. Μοναδική εξαίρεση οι σεκιουριτάδες που απαντούν πρόθυμα και ευγενικά στις αναρίθμητες ερωτήσεις -έστω και αν αυτό δεν περιλαμβάνεται στα επίσημα καθήκοντά τους- που τους βομβαρδίζει κάθε απελπισμένος και μη εξοικειωμένος με τις διαδικασίες των Νοσοκομείων επισκέπτης. Μάταια το βλέμμα μου αναζητά μια κατατοπιστική πινακίδα με οδηγίες ή κάποιον διαθέσιμο υπάλληλο για να ρωτήσω και να με καθοδηγήσει μέσα σε αυτό το χάος. Πλησιάζω σε έναν κισέ για να ρωτήσω τη διαδικασία αφού δεν γνωρίζω από αυτά τα πράγματα. Μπροστά μου μια κυρία σε έξαλλη κατάσταση τα έχει βάλει με έναν άντρα και μια γυναίκα που βρίσκονται μέσα από τον κισέ.

Ο άντρας γραφικός τύπος βαριεστημένου δημοσίου υπαλλήλου κοιτά με βλοσηρό ύφος όποιον τολμήσει να ταράξει την απραξία του.
Οσοι τον ρωτούν κάτι παραπάνω από αυτό που είναι εντεταλμένος να κάνει, τους παραπέμπει μουγγά με ένα απλό νεύμα του κεφαλιού ...."από κει"!!!
(πάντως το ένα "απο κεί" που ακολούθησα με οδήγησε στην αποθήκη προμηθειών του Νοσοκομείου....Να μην κατάλαβα εγώ καλά?....)

Οικονομία λέξεων? Βαριεστημάρα ? Μάλλον το δεύτερο! Η έξαλλη κυρία μπροστά μου έχει φέρει ασθενή από επαρχία. Από τον όλο διάλογο που εξελίσσεται σε έντονο ύφος καταλαβαίνω πως την Πέμπτη και την Παρασκευή οι εργαζόμενοι στα Δημόσια Νοσοκομεία απεργούσαν. Η κυρία από τις 10 η ώρα της προηγούμενης βραδιάς εξακολουθεί να μην έχει εξυπηρετηθεί με αποτέλεσμα ο ασθενής που συνοδεύει να βρίσκεται μετά από 9 ώρες ξαπλωμένος πάνω σε ένα φορείο και να μην έχει γίνει ακόμη εισαγωγή. Η γυναίκα είναι αγχωμένη επειδή η ώρα είναι 7.15 το πρωί και στις 8 η εφημερία του Νοσοκομείου λήγει! Τρέμει μήπως και την στείλουν σε άλλο Νοσοκομείο μετά από τόσες ώρες αναμονής.

Κυρία : "Πότε επί τέλους θα γίνει η εισαγωγή στο Νοσοκομείο? Ελεος! Από τις 10 η ώρα το βράδυ ο ασθενής είναι πάνω στο φορείο εξαντλημένος, πεινασμένος, διψασμένος, ούτε τουαλέτα δεν έχει πάει. Δεν υπάρχει κανείς υπεύθυνος να μας πει, θα εισαχθεί ή όχι? Ποιός θα μας πει τι πρέπει να κάνουμε?"

Η υπάλληλος στον κισέ : "Κυρία μου έχετε συνειδητοποιήσει πως μέχρι πριν από λίγο είχαμε απεργία? Τι φωνάζετε?"

Κυρία : (στριγκλίζοντας πλέον) "Και εμένα τι με νοιάζει η δική σας απεργία? Εμένα με νοιάζει να μην πεθάνει ο ασθενής μου που τον έχετε τόσες ώρες εγκαταλελειμένο και αβοήθητο πάνω στο φορείο...Είναι 7.15 η ώρα, φιρί φιρί το πάτε να μου πείτε να πάω αλλού τον ασθενή επειδή στις 8 τελειώνει η εφημερία σας. Να ξέρετε πως δεν θα σας περάσει, θα το γκρεμίσω το Νοσοκομείο εάν τολμήσετε να κάνετε κάτι τέτοιο. Ούτε τσίπα ευαισθησίας δεν έχετε για ένα άρρωστο και ταλαιπωρημένο άνθρωπο?"

Η υπάλληλος στον κισέ : (κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι της) "Κυρία μου πως κάνετε έτσι? Πως φαίνεται πως δεν ξέρετε τι σας γίνεται, Τς τς τς"

Κυρία : "Τι θέλεις να πεις" (παύουν οι φιλοφρονήσεις και περνάμε στον ενικό αριθμό)

Η υπάλληλος στον κισέ : (με τσιριχτή φωνή) "Κυρά μου δεν έχεις καταλάβει πως τα Νοσοκομεία ξεπουλιώνται στον Ιδιωτικό τομέα? Εμείς γιατί νομίζεις πως κάναμε την απεργία? Εμείς τους πολίτες σκεφτόμαστε ...."
Ανάθεμα κι αν κατάλαβα τι σχέση είχε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή η σωστή εκτέλεση των καθηκόντων του υπαλλήλου ενός Νοσοκομείου με την ιδιωτικοποίηση των Νοσοκομείων....θεώρησα εντελώς άστοχη αυτή την αναφορά....και όπως ήταν επόμενο.....

Κυρία : (σε έξαλλη κατάσταση πλέον)
"Τι σχέση έχει αυτό που μου λες τώρα ε? Εμένα σκέφτηκες @#$%$#@ ?
Την θεσούλα σου σκέφτηκες που θα σε ξεκουνήσουν από τη μονιμότητά σου....
Φτάνει πια! Ειδικά εσύ δεν θέλω να με σκέφτεσαι! Με άκουσες? ΔΕΝ ΘΕΛΩ να με σκέφτεσαι. Γιατί αν με σκεφτόσουν θα είχες κάνει καλά τη δουλειά σου και ο ασθενής μου δεν θα βρισκόταν ακόμη εγκαταλελειμμένος πάνω σε ένα φορείο από χθες το βράδυ..."
Σε έξαλλη κατάσταση κοιτά όλους τους υπόλοιπους που παρακολουθούμε με αμηχανία τη σκηνή.....
"Ακουσον! Ακουσον! Εμένα σκέφτηκε και έκανε την απεργία της η κυρία"
(Κάνοντας τον σταυρό της) .....
Θεούλη μου κάνε να ιδιωτικοποιηθούν τα Νοσοκομεία μήπως και πάψουμε να περνάμε αυτό το μαρτύριο....
Κάνε να φύγουν καρακάξες σαν κι αυτήν που έχουν πιάσει κάποιες θέσεις και είναι και "μόνιμες".
Ας πάρουν υπαλλήλους ευαίσθητους που να νοιάζονται για τους αρρώστους μας...."

Περιττό να σας πως τι έγινε από κει και πέρα........Η μάχη του Βατερλώ!!!

Προσπάθησα να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση που κάθε άλλο παρά ευχάριστη μου ήταν....(είχα άλλωστε τον δικό μου πόνο).....
Μη έχοντας άλλη επιλογή κατέφυγα στο "μη χείρον βέλτιστον" ......απηύθυνα ένα μελιστάλαχτο βλέμμα στον βαριεστημένο άντρα ο οποίος παρακολουθούσε με σουφρωμένα φρύδια αλλά και παγερή απάθεια την "μάχη του Βατερλώ" .

Εγώ: "Συγγγγγγνώωωωωωμη!!!! Μήπως μπορείτε να μου πείτε που πρέπει να δώσω το βιβλιάριο και τα υπόλοιπα χαρτιά για την εισαγωγή του τάδε ασθενή?"

Βαριεστημένος υπάλληλος : "Τι είναι αυτά?"

Εγώ : (Παίρνοντας ένα πανηλίθιο βλέμμα) "Χμμμμ! Νομίζω πως είναι χαρτιά για εισαγωγή ....έτσι μου είπανε...πως πρέπει να έρθω εδώ..θα μου πείτε εσείς που ξέρετε αν χρειάζεται κάτι άλλο????"

Και έτσι με όπλο το πανηλίθιο βλέμμα και την υπέρ των δικών μου δεδομένων ανοχή απέφυγα την μάχη του Βατερλώ που μαινόταν ακριβώς δίπλα..... ξέφυγα από τον βαριεστημένο υπάλληλο .....και κατάφερα τελικά να πάρω το περιπόθητο χαρτί και να προχωρήσω την διαδικασία φανερά ανακουφισμένη.
Ούτε όταν είχα πάρει το Lower στα Αγγλικά δεν ένοιωσα τόση ικανοποίηση!!!

Ομως η ιστορία δεν τελείωσε εκεί.....Προτού εισαχθεί ο ασθενής στο Νοσοκομείο υποχρεούται να περάσει από διάφορες εξετάσεις (καρδιολογικό έλεγχο, ακτινογραφίες κλπ). Σας διαβεβαιώνω πως δεν τηρήθηκε καμία απολύτως σειρά προτεραιότητας......
Αφότου παραδώσαμε το σχετικό χαρτάκι στον υπάλληλο σαν "καλά παιδιά" περιμέναμε καρτερικά τη σειρά μας . Παρ' όλα αυτά καθώς ενδιάμεσα βλέπαμε την πόρτα του εργαστηρίου να ανοιγοκλείνει διαπιστώσαμε πως αντί για τον επόμενο που είχε σειρά, η προτεραιότητα δινόταν σε κάθε "αλεξιπτωτιστή" ο οποίος προσκόμιζε ένα μαγικό χαρτάκι (έσκασα από την περιέργειά μου μα δεν κατάφερα να δω τελικά τι έγραφαν αυτά τα μαγικά χαρτάκια που έδιναν σειρά προτεραιότητας στον κάτοχό τους).
Κάποια στιγμή αρχίνησε και εδώ ο εκνευρισμός από όσους είχαν προτεραιότητα - δεύτερη μάχη του Βατερλώ!!!!
Εμείς περιμέναμε υπομονετικά μετά από ατελείωτες ώρες να έρθει η σειρά μας και αυτή η ευγενική καρτερικότητα μας οδήγησε που αλλού ? Στο να μας δεχτούν τελευταίους!!!! Είμασταν ηλίθιοι? Δεν ξέρω!
Θα προτιμούσα να δεχτώ τον όρο "αξιοπρεπείς"..... έστω και αν πρόκειται περί αξιοπρέπειας μέχρι του βαθμού της βλακείας.....
Δυστυχώς δεν έχω μάθει να λειτουργώ με άλλον τρόπο!!!!

Η περιπέτειά μας πήρε τέλος όταν καταφέραμε να κατακτήσουμε το περιπόθητο κρεβάτι σε ένα Δημόσιο Νοσοκομείο. Γιατί μάλλον περί κατάκτησης πρόκειται, ιδιαίτερα εάν κανείς σκεφτεί πως η κυρία από την επαρχία παρακαλούσε για το αυτονόητο :
Αυτό που κάποιοι ονομάζουν
"Δικαίωμα κάθε πολίτη στην δωρεάν Δημόσια Υγεία".....

18 σχόλια:

  1. Ποσο σε καταλαβαινω! Ποσες φορες εχω βρεθει σε αντιστοιχη θεση!! ΠΟΣΟ πολυ μας υποτιμουν πια σε αυτη τη χωρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημερα δυοσμαρακι.

    Καταρχας να ευχηθω περαστικα.

    Δυστυχως η κατασταση που περιγραφεις ειναι ακριβως ετσι και ολοι τα εχουμε περασει αυτα τα περιστατικα.

    Πολλα θα μπορουσα να γραψω, αλλά σταματω εδω.

    Και παλι περαστικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. και το κερασάκι στην τούρτα, αν υπολογίσουμε τις τόσες πολλές κρατήσεις από τους μισθούς σε αυτό που το λένε δημόσια υγεία!

    όλα καλά να πάνε εύχομαι!
    καλημέρες πολλές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό είναι το μεγάλο λάθος που κάνουνε οι περισσότεροι υπάλληλοι κατά την απεργία τους. Αντί να προσπαθήσουν να πάρουν το κόσμο με το μέρος τους τον στρεφουν ενάντια.

    Για παράδειγμα, αν η κυρία αυτή απολυθεί μετά από ιδιωτικοποίηση του νοσοκομείου και τυχαία βγει στις τηλεοράσεις και κλαίει για το κράτος που την πετάει στο δρόμο ενώ έχει 3 παιδάκια και ένα δάνειο κτλ πες μου ποια θα είναι η αντίδραση της κυρίας από την επαρχία; Ενώ κανονικά θα έπρεπε να της συμπαρασταθεί το πιο πιθανό είναι να καλέσει τις γειτόνισσες να τους πει τι τιμωρία βρήκε την κακιά υπάλληλο από το θεό. Το ίδιο ακριβώς σκεπτικό υπάρχει και πίσω από τις απεργίες στα λιμάνια. Εγώ ξέρω κόσμο που έχασε τη δουλειά στη Θεσσαλονίκη. Υπάρχει περίπτωση αυτοί να υπερασπιστούν οποιονδήποτε εργαζόμενο που κάνει απεργία;;

    Μακρυγόρησα, συγγνώμη. Πάντως η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία είναι άσχημη, αλλά όχι τόσο όσοεδώ στην Αγγλία. Αυτά για να παρηγορούμαστε ως Ελληνες.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δυοσμαρακι μου γεια σου ,λυπαμαι για τον ανθρωπο που μπηκε στο νοσοκομειο και γενικα λυπαμαι τον καθενα μας που εινα αναγκασμενος να περναει απο τη σκυλα και τη χαρυβδη και μαλιστα οταν ειναι για την υγεια μας.Το εχω αντιμετωπιση πολλες φορες και εχω ακολουθησει την δικη σου τακτικη,το παιζουμε ηλιθιες γι να εξυψωθουν αυτοι που ειναι πισω απο τα γκισε και ειναι τελειως πετρες απελεκητες.Δυστυχως αυτη ειναι η κατασταση που επικρ5ατει στο ελληνικο δημοσιο νοσοκομειο.χωρια τα φακελλακια που πρεπει να δωσεις στο γιατρο ,στο νοσοκομο για μια δουλεια που την επελλεξε και ειναι υποχρεωμενος να την κανει.Φοβαμαι ειλικρινα αυτη την αντιμετωπιση των νοσοκομειων γιατι εχω υποφερει αρκετα και εχω κανει και αρκετες εγχειρησεις και δεν αντεχω τον πονο και την απαξιωση ορισμενων γιατρων που σε κοιτουν εφ'υψηλου και δεν σε ενημερωνουν ενω κρεμεσαι απο τα χειλη τους να μαθεις κατι.Ασε δε θελω να τα θυμαμαι.Φιλακια ελευθερια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπημένο μου Δυοσμαράκι περαστικά στον άνθρωπό σου.
    Οσο για την ιστορία που περιγράφεις
    ειναι κάτι συνηθισμένο πια
    Αν εγώ ήμουν στην θέση σου ίσως να μην τα κατάφερνα να συγκρατήσω και
    τόσο εύκολα τη ψυχραιμία μου
    Δεν ξέρω
    Πάντως όταν μου συμβεί κάτι τέτοιο θελω να το αποδοκιμάσω
    Οταν όμως έτρεχα τον πατέρα μου σκεφτόμουν κι εγω πως να κάνω την δουλειά μου και τον άνθρωπό μου καλα

    και πάλι περαστικά

    κοτσυφοφιλιά

    τσίου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εμένα δε με παίρνει να μιλήσω.
    Μία φορά έγινε η στραβή, η πολύ μεγάλη στραβή, και οι γιατροί ενός δημόσιου νοσοκομείου μου έσωσαν τη ζωή.
    Είχαν δουλέψει ήδη σαραντάωρο, (ξέρετε, και οι γιατροί του δημοσίου μαθαίνω πως ζουν μια κόλαση όσον αφορά στις υπερωρίες τους κτλ...), στις 3 έληγε η εφημερία τους να ξεκουραστούν επιτέλους, στις 3 κι 5 εμφανίστηκα έγώ με φριχτούς πόνους. Ήταν επείγον, αργότερα έμαθα πως η ζωή μου σώθηκε για δέκα με είκοσι λεπτά της ώρας.
    Με χειρούργησαν 8 ολόκληρες ώρες, δηλαδή τελικά εκεί που ήταν να φύγουν στις τρεις έφυγαν κατά τις 12 το βράδυ.
    Παρ'όλο που η ζωή μου είχε σωθεί και την επομένη ΄ξύπνησα, ο πατέρας μου ήθελε να τους δώσει φακελλάκι, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να πάρει τα κινητά τους εφ'όσον οι μήνες ανάρρωσης θα ήταν πολλοί, οπότε να μπορώ να τους παίρνω και να τους ρωτάω την παραμικρή ηλίθια απορία μου.
    Όχι μόνο αρνήθηκαν, αλλά του το πέταξαν στα μούτρα.
    Και μου έδωσαν και οι τρεις τα κινητά τους να τους παίρνω όποτε θέλω.
    Επειδή μάλιστα η περίπτωσή μου ήταν πολύπλοκη, ο ένας ήταν ο διευθυντής χειρουργικής που τον έφεραν οι άλλοι δύο άρον άρον από το σπίτι του για να παρίσταται στην επέμβαση.

    Έμεινα ένα μήνα εκεί μέσα. Και είδα όλα όσα περιγράφεις, ειδικά τις μέρες της εφημερίας. Είδα όμως και τα αντίθετα. Τα τρελά ωράρια που βαράνε γιατροί και νοσηλευτές σ'ένα νοσοκομείο που υπολειτουργεί με το 1/3 του απαιτούμενου προσωπικού. Νοσηλευτές που τους προσλαμβάνουν για εφτά μήνες με 700 ευρώ, μετά τους ξηλώνουν και παίρνουν τους καινούριους, τους οποίους πρέπει να (ξανα)εκπαιδεύσουν οι μόνιμοι που ούτως η άλλως τρέχουν και δε φτάνουν.
    Είδα αναισθησία, είδα και ανθρωπιά, ιδίως στη δική μου περίπτση που επειδή υπέφερα τους είχα ζαλίσει τον έρωτα. Εγώ θα με είχα πετάξει από το παράθυρο αν ήμουν στη θέση τους.Μία νοσηλεύτρια μάλιστα νυχτερινή, μου έλεγε και παραμύθια να κοιμηθώ (αμ δε!) επειδή της θύμιζα την κόρη της. Τους είδα επίσης να κουτουλάνε πάνω στα γραφεία των νοσηλευτών μετά το πέρας της βάρδιάς τους, μέχρι να παέι η ώρα 6 και για ν'αρχίσει η συγκοινωνία να πάνε σπίτι τους!΄(Από'κει επηρεασμένη υποστήριξα τόσο θερμά τη λειτουργία εικοσιτετάωρου μετρό και όχι για να πίνω τα ποτάκια μου).

    Οπότε μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ έχω να πώ για το Νοσοκομείο Παπαδημητρίου στα Μελίσσια.
    Και το προσωπικό του.

    Ξέρετε, πρέπει να είναι απαίσιο να θες να κάνειςτη δουλειά σου ακόμη καλύτερα και να μή σ'αφήνουν. Αυτό είδα εγώ εκεί. Οπότε δε με παίρνει να μιλήσω προσωπικά.

    Φυσικά μ'αυτά που ακούω κατά καιρούς από τους γύρω μου, ανακαλύπτω με οδύνη πως μάλλον υπήρξα πολύ τυχερή. Απ'όλες τις απόψεις. Ίσως τα δημόσια νοσοκομεία είναι χάλια για θεραπευτικές αγωγές, αλλά για επείγοντα περιστατικά εγώ τα εμπιστεύομαι απόλυτα
    Άσε που αν είχα απευθυνθεί σε ιδιωτικό ακόμη μέσα θα ήμουν γιατί σε κρατάνε πολύ περισσότερο καιρό απ'ότι απαιτείται λόγω είσπραξης.

    Γι'αυτό ας μην κρίουμε αυστηρά ούτε την τυχόν αναισθησία τους ούτε τα νεύρα τους γιατί δεν ξέρουμε υπό ποιές συνθήκες λειτουργούν...Ας απαιτήσουμε όλοι μας το καλύτερο. Και φυσικά ΟΧΙ, είμαι εναντίον της πληρους ιδιωτικοποίησης γιατί υπάρχει και φτωχός κόσμος. Αρνούμαι να διπλοπληρώνω οτιδήποτε. Με μεγάλη μου χαρά όμως, θα κάνω μια ιδιωτική ασφάλιση, όταν το κράτος σταματήσει να μου κρατάει αδικαιολόγητα υψηλές εισφορές για κάτι που δεν επιθυμώ να απολαμβάνω.

    Ούφ! Σόρι για την Έκθεση Ιδεών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ελένη προ ημερών έδωσα αίμα στο ΓΝΑ.
    Εκεί η κατάσταση ήταν όντως διαφορετική. Ήταν οργανωμένα, το προσωπικό ευγενικό και πρόθυμο, ακόμα και οι φαντάροι που έκαναν τη θητεία τους.
    ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ;
    Όπως και να έχει η δημόσια υγεία τείνει να καταργηθεί.
    Σε αυτό συμβάλλουν και οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων.
    Πρέπει να σταματήσει το δημόσιος υπάλληλος και μονιμότητα.
    Για να μην αναφέρουμε φακελάκια, συνέδρια, φαρμακευτικές εταιρείες, bonus, ταξίδια κτλ.
    Ελπίζω όλα να πήγαν καλά με το γνωστό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Roadartist

    Και εγώ καλή μου καλλιτέχνιδα έχω βρεθεί πολλές φορές σε αυτή την κατάσταση λόγω περιπτώσεων γνωστών.
    Δύσκολες περίοδοι, πρέπει να έχεις ατσάλινα νεύρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @αντώνης

    Σε ευχαριστώ αντώνη μου για τις ευχές.

    την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @basnia

    Τεράστιο είναι το ποσοστό των κρατήσεων από τους μισθούς για την υγεία.
    Και καλά όταν γεράσει ο άνθρωπος. Ομως πόσο επιβαρύνουμε τον ασφαλιστικό μας φορέα όσο είμαστε νέοι???
    Γιατί στο εξωτερικό οι ασφαλιστικές εισφορές είναι χαμηλότερες από ότι εδώ?
    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ndn

    Πριν πολλά χρόνια υπήρχε το σκεπτικό πως ο συνδικαλιστής, ο απεργός, ο μαθητής, ο φοιτητής όφειλε να είναι πρώτα από όλα υπόδειγμα στην κοινωνία. Ο λόγος? Πως να στηρίξεις έναν συνδικαλιστή στην (πιθανά δίκαιη) απεργία του όταν ο ίδιος δεν είναι σωστό υπόδειγμα πολίτη? Πως να τον ακολουθήσεις, να τον αφήσεις να σε πείσει για τα ιδανικά του, να σε παρασύρει και εσένα να στηρίξεις τις διεκδικήσεις του?

    Αυτό φυσικά έχει προ πολλού ανατραπεί. Στις μέρες μας πιστεύω πως δεν ισχύει πια.

    Θα μπορούσα να αναφέρω πάμπολλες περιπτώσεις τέτοιων περιστατικών αλλά δεν είναι ακόμη η ώρα.

    Σημασία για μένα έχει ο καθένας που διεκδικεί μια θέση εργασίας στον Δημόσιο τομέα και ιδιαίτερα στον τομέα της Υγείας να γνωρίζει πως το επάγγελμά του είναι παράλληλα και κοινωνικό λειτούργημα.

    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ελευθερία

    Καταλαβαίνω πως έχεις τραυματικές εμπειρίες. Πράγματι είσαι αναγκασμένος να κάνεις τον βλάκα προκειμένου να κάνεις τη δουελιά σου....

    Βλέπεις το θέμα της υγείας είναι πολύ ευαίσθητο, δεν είναι εύκολο να αντιδράσεις....

    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @karaflokotsifas

    Αυτό είναι το πρόβλημα αγαπημένε μου karaflokotsifa. Και αυτό εκμεταλλεύονται. Πως θέλεις να γίνει ο άνθρωπός σου καλά και το θέτεις ως πρωταρχική προτεραιότητα. Ετσι αναγκάζεσαι να κλεινεις τα μάτια σε οτιδήποτε σε συγχίζει.

    Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @patsiouri

    Πράγματι πιστεύω πως η περίπτωσή σου αποτελεί εξαίρεση. Και κανείς δεν λέει πως δεν υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις.

    Κάποτε μεσολάβησα για έναν αγαπημένο άνθρωπο κάτοικο ακριτικού νησιού που δεν είχε έρθει ποτέ στην Αθήνα. Ο άνθρωπος έπαθε έμφραγμα και με τα χίλια ζόρια βρέθηκε ελικόπτερο να τον μεταφέρει στην Αθήνα. Ηρθα σε συνενόηση με έναν γιατρό Δημόσιου Νοσοκομείου ο οποίος τον χειρούργησε και δεν δέχτηκε φακελλάκι. Αυτοί όμως δυστυχώς αποτελούν φωτεινά παραδείγματα και την εξαίρεση στον κανόνα.

    Οσο για το θέμα που θίγεις με τους συμβασιούχους των 700 Ευρώ, αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που αποτελεί μια μάστιγα για όλον τον Δημόσιο αλλά και τον Ιδιωτικό τομέα με σκοπό την ομηρεία αυτών των εργαζομένων για να μην διεκδικούν εργατικά δικαιώματα.

    Προσωπικά πάντα εργάστηκα στον ιδιωτικό τομέα. Ισως για αυτό να είμαι πολύ αυστηρή στην κρίση μου για τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα. Οσα και αν ήταν τα εργασιακά μου προβλήματα με τον εργοδότη (υπερωριακή απασχόληση χωρίς αμοιβή, υπερεργασία κλπ) ποτέ δεν τα μετέφερα στον συναλασσόμενο με την επιχείρηση στην οποία εργαζόμουν. Τα θεωρούσα εντελώς άσχετα με το επίπεδο της παροχής υπηρεσιών προς τον συναλασσόμενο, αφού ο ίδιος δεν μου έφταιγε σε τίποτα. Οταν ένοιωθα πως πνιγόμουν σε μια επιχείρηση αναζητούσα καλύτερες συνθήκες εργασίας αλλού, δεν μετέφερα τα προβλήματά μου σε άλλους.

    Θα συμφωνήσω μαζί σου όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση του τομέα της Υγείας. Δεν συμφωνώ και εγώ με την ιδιωτικοποίηση. Απαιτώ όμως βελτίωση των συνθηκών στα Δημόσια Νοσοκομεία.

    Ομολογώ βέβαια πως έπειτα από 2 φορές στη ζωή μου που χρειάστηκα την στήριξη του ασφαλιστικού μου φορέα (ΙΚΑ) (νοσηλεία σε νοσοκομείο) αηδίασα από το παράλογο και την γραφειοκρατία τους και πλέον έχω κάνει ιδιωτική ασφάλεια (έστω και αν όπως σωστά λές διπλοπληρώνω αφού η ασφάλεια στο ΙΚΑ είναι υποχρεωτική).

    Δεν είναι δυνατόν κανείς να χάνει 3ημερομίσθια προκειμένου να πάρει εγκρίσεις από ανούσιες επιτροπές που δεν σε εξετάζουν, απλά κοιτούν τα δικαιολογητικά που έχεις. Η ίδια δουλειά θα μπορούσε να γίνει με μια απλή κατάθεση δικαιολογητικών.
    Ετσι η ύπαρξη επιτροπών (στις περιπτώσεις που αντιμετώπισα) για μένα συμβολίζει αποκλειστικά την αύξηση των επιδομάτων όσων συμμετέχουν σε αυτές και τίποτα άλλο.

    Επαναλαμβάνω όμως πως ίσως να μην μπορώ να συγχωρέσω κάποιες καταστάσεις μόνο και μόνο επειδή γαλουχήθηκα με την συνείδηση του ιδιωτικού υπαλλήλου όπου εκεί οι καταστάσεις είναι πολύ δυσκολότερες όσο αφορά τις συνθήκες εργασίας....

    Την καλημέρα μου και σε ευχαριστώ για το σεντόνι το οποίο φώτισε μια διαφορετική πτυχή του θέματος που συζητάμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @λάκων

    Πιστεύω πως κάθε Νοσοκομείο έστω και δημόσιο θα μπορούσε να λειτουργεί πολύ καλύτερα.

    Είναι θέμα τάξης και σωστού ελέγχου από την διοίκηση αφ΄ενός και από το άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό αφ΄ετέρου και την υπευθυνότητα.

    Βέβαια οι οικονομικές απολαβές είναι δελεαστικές.....και η σκόπιμη αδιαφορία μεγάλη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καθημερινές στιγμές που δυστυχώς επαναλαμβάνονται. Και έχεις και τον υπουργό να βγαίνει και να λέει ότι όλα βαίνουν καλώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @kitsosmitsos

    Και όμως τα προβλήματα εξακολουθούν...

    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;