ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

Ζωγραφίζοντας μια ιστορία - Εάλω η Πόλις - Θεόφιλος

Θεόφιλου, "Ο Κων. Παλαιολόγος εις μάχην 1453"
(Μυτιλήνη,Μουσείο Θεόφιλου)

"Καμπάνες της Αγιάς Σοφιάς, χτυπήστε θλιβερά σήμερα πάρθηκε των πόλεων η Πόλη...."
(άτιτλο του Αλέκου Δαφνομήλη)

Στην εικόνα ο ζωγράφος Θεόφιλος αναπλάθει με τη δική του μοναδική φαντασία λαϊκή αφίσα των αρχών του 20ού αι. που αναπαριστά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης και τα ηρωϊκά κατορθώματα του Κωνσταντίνου Παλιολόγου. Ο Παλαιολόγος πάνω στο άλογό του έχει ριχτεί έφιππος στη μάχη. Στο κάτω μέρος αναπαριστώνται οι κληρικοί που δεν πρόλαβαν να αποτελειώσουν την λειτουργία που την ώρα της Αλωσης τελούνταν μέσα στην Αγιά Σοφιά. Το κτίσμα της Αγίας Σοφίας διακρίνεται στο δεξιό μέρος της παράστασης ενώ αποτυπώνονται τα τείχη που περιέβαλλαν την Κωνσταντινούπολη μια πόλη που χτίστηκε πάνω στην αρχαία Ελληνική πόλη Βυζάντιο.

Στην ιστορία του τόπου μας, δεν είναι λίγα τα γεγονότα που έγιναν θρύλος, τραγούδια, θρήνος και ταξίδεψαν μέσω του προφορικού λόγου φτάνοντας να τραγουδιώνται μέχρι τις μέρες μας. Αλλες φορές πρόβαλλαν αξίες της εποχής τους όπως το ηρωϊκό στοιχείο και άλλοτε εξιδανίκευσαν ή μυθοποίησαν καταστάσεις προσδίδοντας έναν μεταφυσικό χαρακτήρα. Ανεξάρτητα από τις αποστάσεις που μπορεί να πάρει κανείς από ένα ιστορικό γεγονός, δεν μπορεί παρά να δεχτούμε πως οι απλοϊκοί καθημερινοί άνθρωποι με ένα τραγούδι ή με ένα θρήνο τους κατάφεραν να μεταφέρουν στην αθανασία, τις δοξασίες της εποχής τους και στην προκειμένη περίπτωση να μας μεταφέρουν ό,τι πίστευε ο λαός για την θλιβερή εκείνη ημέρα της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης, μία Τρίτη στις 29 Μαϊου του 1453.

"Σήμερα Τρίτη τρισεννιά κι αύριο αλλάζει ο χρόνος"
(Δεκαπεντασύλλαβος στίχος από τον Πύργο Ιθώμης, όπου η λέξη "τρισεννιά" λέγεται αντί της αποφράδας "εικοσιεννιά", και το "αύριο αλλάζει ο χρόνος" λέγεται έτσι επειδή τίποτα δεν ήταν το ίδιο μετά την 29/5/1453)

Μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση προκάλεσε στον Ελληνικό λαό η Αλωση της Πόλης. Και αν το καλοσκεφτούμε δεν ήταν απλή υπόθεση η πτώση μιας πόλης - θρύλου, μιας πόλης που όχι μόνο χτίστηκε και στολίστηκε με τα καλύτερα υλικά, μα τραγουδήθηκε, εκθειάστηκε και θρηνήθηκε όσο καμία άλλη πόλη. Μίας πόλης που όχι μόνο σηματοδότησε τη γέννηση μιας αυτοκρατορίας που διήρκεσε 1000 χρόνια, μα που ακόμη και η κατάρρευσή της σηματοδότησε την έναρξη μια δυστυχισμένης περιόδου, μιας σκλαβωμένης εποχής (με την Οθωμανική κατοχή) και έμελλε να αφήσει πολλά δεινά στη χώρα μας που εξακολουθούν να μας ταλαιπωρούν ακόμη και σήμερα.

Κανείς δεν πίστευε πως αυτή η Πόλη μπορούσε να κατακτηθεί, ούτε καν όταν έφτασε η είδηση πως οι Τούρκοι την είχαν ζώσει.....
Την ώρα που ο καλόγερος είχε μισοτηγανίσει εφτά ψάρια, ήρθε ένας άνθρωπος και του είπε πως πήραν οι Τούρκοι την Πόλη...
"Ποτέ δεν θα πατήσουν την πόλη οι Τούρκοι", είπε,
"θα σε πιστέψω μοναχά αν αυτά τα τηγανισμένα ψάρια ζωντανέψουν"
Και δεν πρόλαβε να αποσώσει τον λόγο του και τα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι ζωντανά στο νερό που βρισκόταν εκεί κοντά. Και κάποιοι λένε πως ως τα σήμερα βρίσκονται τα ζωντανεμένα ψάρια στο Μπαλουκλί και περιμένουν κάποιον καλόγερο να έρθει να τα αποτηγανίση, γιατί τότε όπως λένε θα ξαναπαρθεί η Πόλη.

Ούτε ο θρυλικός Αυτοκράτορας δεν κατάφερε να σώσει την Πόλη των πόλεων, αυτός που την υπερασπίστηκε μέχρις εσχάτων. Αυτός που πολεμούσε με το ξίφος του μέχρι που σκοτώθηκε το άλογό του και ο ίδιος έπεσε στη γη. Μα όταν το χέρι ενός Αράπη σήκωσε το ξίφος για να τον χτυπήσει τότε "Αγγελος Κυρίου" τον άρπαξε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά βαθιά στη γη εκεί κοντά στη Χρυσόπορτα. Για αυτό τον είπανε "μαρμαρωμένο βασιλιά" γιατί καθώς λέει ο θρύλος βρίσκεται εκεί μαρμαρωμένος και περιμένει τον άγγελο να έρθει να τον ξεμαρμαρώσει και θα του δώσει στο χέρι πάλι το σπαθί το δικό του, εκείνο που είχε στη μάχη και τότε θα ξαναμπεί από τη Χρυσόπορτα και θα διώξει τους Τούρκους ως την κόκκινη Μηλιά...και τότε θα γίνει μεγάλος σκοτωμός....
Αλλοι πάλι λένε πως στο Βεφά Μεϊδάνι βρίσκεται ένα χάνι και μέσα στην αυλή είναι θαμμένος ο βασιλιάς.

Ολα ξεκίνησαν από την Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι
"πούχει τρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυό καμπάνες"

αυτό το μέγα οικοδόμημα που σαν χτιζόταν

"τα περιστέρια κουβαλούσαν,τα χελιδόνια έχτιζαν κι οι Αγγέλοι απ' τον ουρανό έβαζαν τα κεραμίδια"
.
Σύμφωνα με τον θρύλο, λίγο πριν να γενεί το κακό, ακούστηκε φωνή που έλεγε:

"Για πάψτε το Χερουβικό και μπήτε μέσα τ' Αγια
γιατ' είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει".
Εκείνη η "αποφράδα" ημέρα ήταν ημέρα Τρίτη και στην Αγιά Σοφιά δεν είχε τελειώσει η λειτουργιά. Την ώρα που ο παπάς πήρε το άγιο δισκοπότηρο μπήκε σε μια θύρα και η θύρα έκλεισε αμέσως,και όσους χτιστάδες κι αν φέρανε μετά οι Τούρκοι για να βρούν το μυστικό πέρασμα, δεν τα κατάφεραν.
Γιατί καθώς λένε οι παραδόσεις η θύρα θε ν' ανοίξει μοναχή της όταν έρθει η ώρα για να τελειώσει η λειτουργιά και να ξαναπαρθεί η Πόλη.

Καθώς λένε, την ημέρα που πάρθηκε η Πόλη βάλανε σε ένα καράβι την Αγία Τράπεζα της Αγιάς Σοφιάς για να την μεταφέρουν στην Φραγκιά μη και Τουρκέψη, μα εκεί στη θάλασσα του Μαρμαρά άνοιξε το καράβι και εβούλιαξε η αγία Τράπεζα. Από τότε στο μέρος εκείνο η θάλασσα είναι πάντα λάδι, όση θαλασσοταραχή και κύματα κι αν έχει τριγύρω. Και το γνωρίζουν οι άνθρωποι εκείνο το μέρος γιατί εκτός από την γαλήνη που έχει πάντα η θάλασσα βγαίνει μια μοσχοβολιά.
Λένε μάλιστα πως μερικοί μπόρεσαν να δουν την αγία Τράπεζα στα βάθη της θάλασσας.
Μα οι άνθρωποι δεν έπαψαν να πιστεύουν πως σαν έρθει ο καιρός τότε θε να ξαναστηθεί η αγία Τράπεζα στην Αγιά Σοφιά....

Πστεύω πως η διακοπή της τελευταίας λειτουργίας στην Αγία Σοφία συμβόλιζε την μη οριστικοποίηση μιας ιστορικής ανατροπής καθώς και του καθεστώτος δουλείας στην οποία έπεσαν από τότε οι Ελληνες.
Μάλιστα για χρόνια οι θρύλοι και οι παραδόσεις τροφοδοτούσαν τους σκλαβωμένους Ελληνες με την ελπίδα για την επερχόμενη λευτεριά που είχε ταυτιστεί με την συνέχιση της τελευταίας λειτουργίας.

Απειρες είναι οι αφηγήσεις του λαού για φωτεινά σημάδια που έδειχναν κατά καιρούς πως η Πόλη θα ξαναπαρθεί.
Λένε μάλιστα πως στην Αγιά Σοφιά έβλεπαν να γίνεται τακτικά Αναστάσιμη Λειτουργιά και το θεωρούσαν "σημείον εκ Θεού" ότι γρήγορα θα αποκατασταθεί η αδικία που έγινε με το πάρσιμο της Πόλης.

Σε μια αφήγηση αναφέρεται πως όταν ο Μωάμεθ εισήλθε νικητής στην Πόλη,άκουσε κανονιοβολισμούς και όταν ρώτησε του αποκρίθηκαν πως σε τρεις πύργους της παραλίας Κρητικοί πολεμιστές και μοναχοί πολεμούσαν ακόμη αρνούμενοι να παραδοθούν. Ο Μωάμεθ θαύμασε το θάρρος τους και τους επέτρεψε να φύγουν σώοι για την Κρήτη στην οποία όταν έφτασαν μετά από δύο μήνες.
Οταν ανήγγειλαν το θλιβερό μαντάτο
"Πάρθεν η Ρωμανία,πήραν την Πόλη πήραν την"
.
λένε πως η είδηση έφερε τόση θλίψη στον κρητικό λαό ώστε από τότε όλοι οι άντρες φόρεσαν μαύρα μαντήλια, που τα φορούν ακόμη και σήμερα. Στις περιοχές Πόντο, Κρήτη και Κάρπαθο διατηρήθηκαν ζωντανά τα αποκαλούμενα
Ακριτικά τραγούδια που εξιστορούν γεγονότα της Αλωσης.

Η άλωση της Πόλης (ή Κωνσταντινούπολης ή Ινστανμπούλ όπως την αποκαλούν σήμερα οι Τούρκοι) πυροδότησε οξείες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους ιστορικούς, τους πολιτικούς,τους Ελληνες και τους Τούρκους για να καταλήξει στην Μεγάλη Ιδέα, ένα ιδεολόγημα που ακόμη και σήμερα υποστηρίζεται από ένα μέρος των Ελλήνων.

Σκοπός αυτής της ανάρτησης δεν είναι να πυροδοτήσει αντιπαραθέσεις ούτε να εμψυχώσει τυχόν πόθους για αλύτρωτες πατρίδες, αφού το dyosmaraki δεν διαθέτει ούτε την ιδιότητα του ιστορικού ούτε του πολιτικού.
Σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι σε ανάμνηση της ιστορικής επετείου της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης να αναδείξει τη δύναμη του λαού που μπορεί να παίρνει ένα ιστορικό γεγονός και να το μεταφέρει στην αθανασία μέσω των θρύλων και της προφορικής παράδοσης και των δημοτικών τραγουδιών.
Η δύναμη της προφορικής παράδοσης και των θρύλων ήταν εκείνο το στοιχείο που κατά τη διάρκεια της Τουρκικής κατοχής κατόρθωσε να συντηρήσει άσβεστο τον πόθο για την λευτεριά.
Η λειτουργία που δεν τελείωσε ποτέ, ο μαρμαρωμένος βασιλιάς που περιμένει να αναγεννηθεί, η Πόλη που για τον σκλαβωμένο λαό δεν χάθηκε μα περιμένει να αναστηθεί...
Ισως εάν δεν είχε παραμείνει ζωντανή αυτή η ελπίδα μέσα από τους θρύλους και τις παραδόσεις, ο λαός να είχε αφεθεί στη μοίρα του και σήμερα να μην
μιλούσαμε καν την Ελληνική γλώσσα...
Κανείς δεν ξέρει....

Πάντως ακόμη και στις μέρες μας η ημέρα Τρίτη δεν θεωρείται καλή ημέρα για να ξεκινήσει κανείς καινούργια δουλειά.
Η αρνητική ενέργεια εκείνης της Τρίτης του έτους 1453 βαστά ακόμη....

Αλλωστε τα ανδραγαθήματα εκείνου που
"τον Μάη μήνα εγεννήθη, τον Μάη μήνα αρραβωνιάσθη, τον Μάη μήνα τούμελλε να χαθεί"....
εξακολουθούν να τραγουδιώνται, όπως και η Αλωση της Πόλης
Και ας έχουν περάσει μόλις.... 555 χρόνια από τότε......

26 σχόλια:

  1. είπα να κάνω ένα διάλειμμα τσιγάρου, και θυμόμουν ότι είχα αρχίσει να ανησυχώ που είχες καιρό να κάνεις νέα ανάρτηση. η ώρα του διαλείμματος πέρασε εδώ, και πέρασε υπέροχα, με όλες αυτές τις πληροφορίες που μας δίνεις να θυμόμαστε.
    αλλά πάω και να καπνίσω τώρα χαμογελώντας

    καλημέρες πολλές! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @basnia

    Είχα πήξει τις τελευταίες ημέρες.
    Ούτε διάλειμμα για τσιγάρο δεν προλάβαινα να κάνω lol
    (Μανία αυτοί οι καπνιστές....)
    Πολλές καλημέρες Basnia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eίχα ανάψει τσιγάρο πριν μπω στη σελίδα σου, αλλά απόμεινε στο τασάκι, όπως ξεχάστηκα διαβάζοντας κι αφηρημένη άναψα και δεύτερο.
    Καλό σημάδι. (Που πάει να πει μεθερμηνευόμενο σε κοινή ελληνική, ότι μου άρεσαν αυτά που διάβασα).
    Καλησπέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να το δώσω στους μαθητές μου αύριο;

    σνουποφιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι χρήσιμες οι μνήμες γιατί δείχνουν κάτι κοινό που μας ενώνεικαι κρύβουν την προσμονή μας. Ισως είναι πιό κοντά τα πράγματα, αλλά θα είναι δύσκολα.
    Οσο για το....τσιγάρο ας προσέχατε!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @αστερόεσσα

    Να υποθέσω πως σηκώνει τσιγάρο το κείμενο???
    Οπως και να το κάνουμε ήταν μια συγκλονιστική ιστορική στιγμή που σηκώνει τσιγάρο κάθε φορά που την αναμοχλεύουμε...
    Καλησπέρα αγαπημένη μου φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @marilia

    Και βέβαια marilitsa.
    Μοναχά η θέση πως ό,τι έμεινε στη μέση (λειτουργία κλπ) συνδέεται με την σκέψη περί ελευθερίας είναι δικό μου συμπέρασμα, δεν ξέρω αν είναι συμβατή αυτή η θέση με τα σχολικά εγχειρίδια.
    Εσύ ξέρεις καλύτερα.
    Καλό απόγευμα καλή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συγχαρητηρια δυοσμαρακι,παντα επικαιρη κανοντας σωστη επιλογη θεματων.Πολυ ωραια καταπιανεσαι με τα διαφορα θεματα και με επιπεδο.Σε διαβαζω ευχαριστα και με ενημερωνεις .Νασαι καλα.Ελευθερια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Dyosmaraki
    θαυμασια αναρτηση...


    φιλια καληνυχτας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπημένο μου Δυοσμαράκι...
    Ευχαριστώ πολύ για το ωραίο σου
    κείμενο,σε ένα θέμα που για μένα τουλάχιστον ειναι ένα απο
    τα σημαντικότερα κεφάλαια της
    ιστορίας μας
    Ευχαριστώ πολύ και για το
    έργο του Θεόφιλου...

    Πολλα κοτσυφοφιλιά

    τσίου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @asterion

    Πιστεύω πως οι μνήμες όταν χρησιμοποιούνται δημιουργικά είναι το καλύτερο σχολείο. Μαθαίνουμε από το χθες για να βελτιώνουμε το παρόν και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.

    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @elet

    Καλή μου Ελευθερία

    Ομολογώ πως δεν είναι εύκολο να αναρτήσει κανείς θέματα που δεν προτιμούνται από την πλειοψηφία των αναγνωστών.

    Χαίρομαι λοιπόν που απολαμβάνεις την αφήγηση και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @faraona

    Φιλιά καλημέρας καλή μου faraona

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @karaflokotsifas

    Αγαπημένε μου karaflokotsifa

    Μπορεί να καθυστερώ κάποια πράγματα μα δεν ξεχνώ.

    Μου είχες ζητήσει πριν από πολύ καιρό ένα αφιέρωμα στον ζωγράφο Θεόφιλο.

    Σήμερα έγινε η αρχή με τον συγκεκριμένο πίνακα που ταίριαζε στην περίσταση και στις ευαισθησίες σου σχετικά με τη Μικρά Ασία.

    Επεται συνέχεια

    Πολλά δυοσμαροφιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπημένο μου Δυοσμαράκι
    ευχαριστώωωωωωωωωωωωωωωωω
    ΧΑΧΑΧΑ

    κοτσυφοφιλιά

    τσίου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δυοσμαράκι, άμα μέναμε στα σχολικά εγχειρίδια.... πίκραααααααααααα!!! ;)

    Θα το κλέψω για τη Δευτέρα. Σήμερα έκαναν πρόβες στο θεατρικό που ετοιμάζουν -"Κων/νος Παλαιολόγος" του Καζαντζάκη- και δεν τα είδα πολλή ώρα...

    ευχαριστούμε! Θα αναφέρω την πηγή, φυσικά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ki εγώ με τσιγάρο στο χέρι είμαι ρε συ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Eίναι αχαριστία των Τούρκων που δεν έδωσαν σε δρόμους της Κων/πόλης τα ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΟΤΩΝ που έδωσαν τις πληροφορίες για το πώς και απο που θα πρέπει να χτυπήσουν οι Τούρκοι..Μια ζωή υποταγμένος στην "αξία"του χρήματος ο ελληνας έτοιμος να πουλήσει και την ίδια του την μάνα αρκεί να περνάει αυτός καλά...Ειδικά τα χρόνια που ακολουθησαν μας το έδειξαν με τον χειρότερο τρόπο αυτό....
    Να μην πώ για τους ελληνάρες που υποδέχονταν τους πρόσφυγες της πόλης και αργότερα της Σμύρνης και τους έλεγαν να φύγουν απο εδώ και να γυρίσουν στην Τουρκία γιατί είναι τουρκόσποροι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @marilia

    Πίκρα ε? Φαντάζομαι!

    Κλέψε το κοπελούδα μου! Και πες μου αν τους άρεσε!

    Τουλάχιστον ας μαθαίνουν τα παιδάκια τους θρύλους και τις παραδόσεις.

    Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @patsiouri

    Χα χα χα! Τελικά σηκώνει πολύυυυ τσιγάρο η υπόθεση.

    Κάτσε να ανοίξω λίγο το παράθυρο να μην ντουμανιάσουμε εδώ...

    Καλημερούδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @νίκος

    Ενας "Εφιάλτης" μας ακολουθεί κατά πόδας στην ιστορία μας. Εχουμε αποδείξει πως πολλά και θαυμαστά μπορούμε να κάνουμε σαν λαός. Μα την ώρα που πάμε να σηκώσουμε κεφάλι έρχεται ένας "Εφιάλτης" (ντόπιος ή ξένος), ένας Ιούδας που προκειμένου να απολαύσει όπως λες στιγμιαία την ευδαιμονία του χρήματος θα προδώσει. Μα "είμαστε πάντα ζωντανοί" χωρίς να ξέρω πως τα καταφέρνουμε κάθε φορά να ξαναζωντανεύουμε.
    Οσο για τον ερχομό των προσφύγων από τη Μ. Ασία ίσως να μην τους υποδεχτήκαμε όπως θάπρεπε εκείνη την εποχή μα αργότερα αγαπήσαμε τα τραγούδια τους και τα τραγουδάμε μέχρι σήμερα.
    Τελικά πιστεύω πως είμαστε παράξενος λαός. Οσες διαβάσεις και αν προδώσει ο "Εφιάλτης" έχουμε αποδείξει πως αρχικά αντιδρούμε στο "καινούργιο" μα τελικά ζυμωνόμαστε με αυτό και απορρίπτουμε ή κρατάμε ό,τι μας κάνει και συνεχίζουμε τη πορεία μας...
    Βέβαια αν δεν υπήρχαν αυτοί οι "Εφιάλτες" ίσως η εξέλιξή μας να ήταν ταχύτερη και ομαλότερη...
    Καλο Σαββατοκύριακο εύχομαι

    ΥΓ. Στην είσοδο έβαλα τασάκι, δεν γινόταν αλλοιώς....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Tους αγαπήσαμε τους Μικρασιάτες πρόσφυγες; Ποιοι τους αγαπήσαμε;
    Ελάχιστοι τους αγαπήσαμε, όσοι ζούμε στον κόσμο μας, τον φτιαγμένο απ' τα δικά μας χρώματα, χαμένοι στη φαντασία μας, γιατί δεν αντέχουμε την ασχήμια παραέξω.
    Αν τους αγάπησε τους πρόσφυγες η πλειοψηφία, τότε γιατί ακόμη και σήμερα έναν αιώνα μετά τα Μικρασιατικά ζουν οι πρόσφυγες σε παραπήγματα, σε τρωγλοδυτικές πολυκατοικίες και σε εξαθλιωμένες γειτονιές; Είτε μας κολακεύει τη ματαιοδοξία είτε όχι, οι Έλληνες είμαστε ρατσιστές και μάλιστα στα ίδια μας τα παιδιά. Αποικίσαμε, γεννήσαμε, ήρθαν σε μας όντας κατατρεγμένα και τα κλωτσάμε ακόμη ή τα λοιδωρούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @αστερόεσσα

    Τα τραγούδια τους είπα πως αγαπήσαμε και εξακολουθούμε να τραγουδάμε μέχρι σήμερα.

    Οσο για τις προσφυγικές γειτονιές στις μέρες μας δεν θεωρώ πως για παράδειγμα η Καισαριανή αποτελείται από τρωγλοδυτικές πολυκατοικίες!!!

    Επίσης δεν θα συμφωνήσω, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, πως εμείς οι Ελληνες είμαστε ρατσιστές. Ισως οι εκάστοτε κυβερνήσεις να χειρίζονταν το θέμα αναλόγως των ψηφοθηρικών τους ορέξεων, μα αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως ο λαός αποδεχόταν άκριτα αυτές τις πολιτικές.

    Αλλά επειδή το θέμα της συγκεκριμένης ανάρτησης αναφέρεται στην Αλωση της Κωνσταντινούπολης και όχι στους πρόσφυγες, θα φροντίσω σε μια επόμενη ανάρτηση να αναφερθούμε σε αυτό το τόσο ευαίσθητο θέμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πάντως Ελένη χωρίς να θέλω να αντιδικήσω μαζί σου θέλω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις.
    Στην επανάσταση του 21 ο λαός είχε πολύ ζωντανή την αρχαία Ελλάδα στη μνήμη του (ονόματα παιδιών-καραβιών κ.τ.λ.)
    Και λίγο έως καθόλου το Βυζάντιο. Τα παιδιά τους τα ονόμαζαν Αθηνά, Οδυσέα, Άρη. Και τα καράβια επίσης. Ποτέ Παλαιολόγο, ή Βουργαροκτώνο. Ακου βουργαροκτώνο.!! Πως θα μας φαινόταν το ελληνοκτώνος.?? Τέλος πάντων το Βυζάντιο μας το κόλλησαν σαν ψώρα οι Φαναριώτες που κατέλαβαν τον τόπο μετά το 21. Και τη μεγάλη ιδέα. Με όλες τις αρνητικές συνέπειες. Αλλά το μεγαλείο είναι πως από το 200 π.χ. που είμαστε σκλάβοι στους Ρωμαίους, χριστιανούς, βυζαντινούς, Φράγκους, Τούρκους, για κάπου 2000 χρόνια, καταφέραμε να διατηρήσουμε την φλόγα μέσα μας. Τη γνώση το ποιοι ήμασταν. Αυτοί οι αγράμματοι παππούδες και γιαγιές!! Στο εικονοστάσι έχω τον Αι’Γιώργη Καραϊσκάκη, το Αι’ Διάκο,
    Τον Νικηταρά, τον Κανάρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @νίκο

    Καλέ μου Νίκο,

    Είναι άλλο πράγμα ο υγιής διάλογος και άλλο πράγμα η αντιδικία. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε με όλους και με όλα. Και εγώ χαίρομαι να υπάρχει αντίλογος.

    Πάντως έχω κάποιες ενστάσεις όσον αφορά τις θέσεις σου. Για παράδειγμα οι Ελληνες μετά από τόσα χρόνια είχαν ξεχάσει τους αρχαίους Ελληνες. Η λέξη Ελληνας για τους ίδιους αντιπροσώπευε κάτι πολύ μακρινό, κάποιους γίγαντες, πολύ δυνατούς ανθρώπους (υπάρχουν μαρτυρίες για αυτά)...Αλλωστε Ρωμιούς και Γραικούς τους αποκαλούσαν όλοι...

    Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είχαν διατηρήσει μέσα στις παραδόσεις τους στοιχεία από το αρχαιοελληνικό παρελθόν.

    Τα αρχαιοελληνικά ονόματα παιδιών και καραβιών άρχισαν να εμφανίζονται μετά την σύσταση του νεοελληνικού κράτους, όχι πριν. Μπορεί να μην ονόμαζαν τα παιδιά τους Παλαιολόγο για παράδειγμα μα τα επίθετά τους προσδιόριζαν Βυζαντινά αξιώματα όπως Σκευοφύλακας,Σακέλλης, Λογοθέτης....

    Βυζαντινοί ποτέ δεν αυτοαποκαλούνταν οι κάτοικοι της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το όνομα Βυζάντιο δόθηκε από τους Δυτικούς. Ομως από την άλλη μεριά η αρχαιοελληνική πόλη πάνω στην οποία χτίστηκε η Κωνσταντινούπολη ονομαζόταν Βυζάντιο.

    Οι Φαναριώτες είναι γεγονός πως σε κάποιες περιπτώσεις επηρέασαν αρνητικά (όπως στο θέμα της γλώσσας-καθαρεύουσα). Παράλληλα όμως ήταν εκείνοι που διέδοσαν την ιδέα της Επανάστασης σε μέρη μακρυνά αφού οι ίδιοι είχαν πολλές σχέσεις εμπορικές κλπ με άλλα κράτη.

    Για την Μεγάλη Ιδέα υπάρχουν τόσο αμφιλεγόμενες απόψεις που δεν είμαι σίγουρη πως ήταν η καλύτερη επιλογή για την Ελλαδίτσα εκείνης της εποχής. Μερικοί είπαν πως οι υποσχέσεις από τους συμμάχους για στήριξη οι οποίες δεν τηρήθηκαν είναι η αιτία για τις συμφορές που μας βρήκαν. Δεν ξέρω, η ιστορία του μέλλοντος ίσως να δείξει την ορθότητα η μη της συγκεκριμένης επιλογής....

    Τη γνώση για το ποιοί είμασταν θα συμφωνήσω μαζί σου πως το μεταλαμπάδευαν οι αγράμματοι παπούδες και γιαγιάδες που μέσω των παραδόσεων που μάθαιναν στα παιδιά τους μεταφέρθηκε και επιβίωσε η συλλογική ταυτότητά μας.

    Εν γένει πιστεύω πως κάθε κατάσταση έχει δύο πλευρές : την θετική και την αρνητική.Είναι στο χέρι μας λοιπόν να ερευνούμε και τις δύο όψεις και να καταλήγουμε τελικά στα δικά μας συμπεράσματα....

    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;