ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

Οι προσφυγοπούλες νύφες του Βύρωνα (1923)

1923: Προσφυγοπούλες σε ομαδικό γάμο (15 νύφες και γαμπροί)
Συνοικισμός Βύρωνα
Φωτό : Αρχείο Πέτρου Πουλίδη


Τι κι αν η προσφυγιά τους μάρανε

και βρίσκονται σε ξένο τόπο....

Να ξαναφτιάξουν τη ζωή

θα βρούν αυτοί τον τρόπο....

22 σχόλια:

  1. Ομαδικός γάμος, σαν ομαδική εκτέλεση ακούγεται. Άνοιξα τη φωτογραφία, από κοντά φαίνεται στα μάτια τους η φρίκη και ο πόνος της προσφυγιάς. Από προσφυγική οικογένεια και εγώ, θυμάμαι πως έλαμπαν τα μάτια της γιαγιάς μου όταν έλεγε για το πατρικό της σπίτι στα Βουρλά της Σμύρνης. Δεν ξέρω ίσως τα βιώματα, τα ακούσματα να περνάνε σαν γονίδια, με το DNA.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αληθινές ιστορίες άλλης εποχής... Πόσο μακριά φαντάζουν τώρα, σαν παραμύθι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μακρινές σαν παραμύθι...

    Αληθινές σαν την ζωή

    Ποτέ δεν το έβαλαν κάτω αυτοί
    οι άνθρωποι
    Πραγματικοί Έλληνες

    Πάλι με συγκίνησες Δυοσμαράκι μου

    Καλο σου βράδυ και
    καλή βδομάδα

    τσίου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και τον βρήκαν τον τρόπο όλοι τους.
    Πραγματικοί έλληνες που λέει και ο κερομύτης κότσυφας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τότε δεν υπήρχε το συμβόλαιο συμβίωσης.. ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όταν τα πλοία ξεφορτώνανε τον κόσμο στα λιμάνια, πρώτοι από όλους οι σωματέμποροι σπρώχναν ο ένας τον άλλον, τα κορίτσια να αρπάξουνε, αυτά που δεν είχανε πια την θαλπωρή μιας οικογένειας, την άνεση ενός έστω καθαρού ρούχου κι ένα πιάτο φαΐ. Από άρχοντες δούλοι, έτσι έγινε, μου έλεγε όσο ζούσε μία από τις γιαγιάδες μου... Η εξαθλίωση ήρθε σαν ευλογία και για τους εργοδότες της εποχής. Οι φάμπρικες για λίγο καιρό, δεν θα είχανε πρόβλημα με τα φτηνά εργατικά χέρια. Τουλάχιστον μέχρι τότε, που οι πρόσφυγες τους ψιθύρους θα αρχίζανε φωνές να κάνουνε, την αλληλεγγύη σημαία, τον λόγο συμβόλαιο και την μαγκιά άμυνα. Μέχρι τότε, που η εξαθλίωση δεν ήταν ένδυμα αρκετό να σκεπάσει το μεγαλείο της ψυχής, όπως αυτό πυρώθηκε στην φλόγα και το ξίφος, τις νέες ιδέες που φαίρνανε, κάτι πρωτάκουστο για τους μέχρι τότε αγρίκους, κι αγράμματους εργάτες της εποχής. Όλα αρχίσανε να αλλάζουνε... Και οι γειτονιές υου ονείρου, γίνανε αυλές, φωνές παιδιών ευλογημένες, νχώρος για τον καφέ με την γειτόννισα... Κι οι πόρτες πάντα ξεκλείδωτες σαν τις καρδιές των ανθρώπων,. Κι αν κάτι καλό έφτασε ως τις μέρες μας από αυτή την ιστορία, είναι αυτή η σύμπνοια κι ο πολιτισμός, η σκέψη που τιμάει την πράξη... Νόμιζα πως υπάρχει σε κάθε τόπο. Σε κάθε τόπο, ναι, θα βρεις εξηγημένους. Μα στον τόπο που ανθίσανε οι πρόσφυγες, κι αυτή είναι η διαφορά, δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Και τώρα , πιο πολύ από όσα μου λείπουνε από τον τόπο μου, την Νίκαια του Πειραιά, είναι αυτό. Οι μπεσαλήδες...
    Την καλημέρα μου! :)) Κια συγνώμη αν παρασύρθηκα. :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ...μια φωτογραφία πόσα πολλά μπορεί να 'λέει'..
    αξιέπαινοι άνθρωποι όλοι τους..
    Νομίζω οτι έχουμε να διδακτούμε πολλά απο όλους τους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πωπωω, συγκινήθηκα !
    Ο παππούς μου ήρθε απο τη Μικρασία και όποτε βλέπω κι ακούω κάτι θέλω να πάω πίσω στο χρόνο σε κείνους τους ανθρώπους !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @pafa64
    Οπως τα λες είναι, τα μάτια καθρεφτίζουν την βασανισμένη ψυχή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @kitsosmitsos
    Ενα παραμύθι που όσο περνούν τα χρόνια μοιάζει μακρινό,όμως είναι αληθινό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @karaflokotsifas
    Αγαπημένε μου karaflokotsifa
    Οταν ανέβαζα την φωτογραφία σε σκέφτηκα. Ηξερα πως θα σε συγκινούσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Λακων
    Οπως τα λες Λάκωνα, μάζεψαν τα κομματάκια τους και προχώρησαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @νίκος κ.
    Χα χα χα! Οχι Νίκο.
    Τότε δεν είχαν τέτοιες πολυτέλειες αφού η συμβίωση ήταν αναγκαία για την επιβίωση και την δημιουργία οικογένειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ανεμοσκορπίσματα
    "Από άρχοντες δούλοι γίνανε"...και όμως "οι πόρτες ήταν πάντα ξεκλείδωτες σαν τις καρδιές των ανθρώπων".
    Με συγκίνησες με τα λόγια σου.
    Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη περιγραφή της κατάστασης που επικράτησε για τους πρόσφυγες. Να παρασύρεσαι συχνά.....
    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @roadartist
    Αυτή η φωτογραφία πράγματι πιστεύω πως μιλάει από μόνη της. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλησα να την σχολιάσω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @tzonako
    Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι ήταν πιο ανοιχτοί "με ξεκλείδωτες καρδιές" όπως ειπώθηκε παραπάνω, όμως είχαν να αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες.
    Ο δικός μου παπούς θα έλεγε "ποτέ να μην ζήσετε αυτά που ζήσαμε εμείς". Μα νομίζω πως θα τον ικανοποιούσε εάν απλά "ποτέ δεν ξεχνάγαμε αυτά που έζησαν αυτοί"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Χαμένες πατρίδες!!!

    Καλή σου μέρα αγαπημένο μου
    Δυοσμαράκι

    τσίου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πω πω πάλι Βύρωνας σήμερα!
    και πού έγινε ο γάμος; Στην Ανάληψη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @karaflokotsifas

    Χαμένες ναι! Ξεχασμένες τσου!

    Καλό απόγευμα αγαπημένε μου karaflokotsifa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ασκαρδαμυκτί

    Είδες? Αφού μου είπες πως είναι η παλιά σου γειτονιά, είπα να ανοίξω το σεντούκι και να ξεσκονίσω ότι έχω διαθέσιμο για τον Βύρωνα!

    Δυστυχώς δεν γνωρίζω αν ο γάμος έγινε στην Ανάληψη.

    Τουλάχιστον αν κανείς αναγνώριζε κάποιο από τα πρόσωπα της φωτογραφίας ίσως μπορούσαμε να μάθουμε, για να λυθεί η απορία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. απίστευτη η φώτο και απίστευτα και τα συναισθήματα που προκαλεί, καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @basnia
    Μιλούν τα μάτια και οι ψυχές των ανθρώπων καλέ μου basnia.
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιά είναι η γνώμη σας;